2013: Boekje 40-dagen tijd - Kerknet Putten

want ze zijn veel te slap en er zitten allemaal knobbeltjes aan."
"Wat heb ik toch twee knorrepotten in huis!" zei mama en streek
Olaf over zijn hoofd. "Wacht maar af, jongetjes."
Na twee dagen begonnen de kale takken wat te veranderen. Wat
eerst lelijke pukkeltjes aan de tak waren, werden knoppen die
langzaam open gingen. Toen Olaf van school thuis kwam zag hij
dat er aan de takken, wat veranderd was.
En wat hij de dag erna toen zag, was geweldig. De knopjes waren
helemaal opengegaan en er waren bolletjes tevoorschijn gekomen,
bolletjes van heel mooi zacht grijs haar.
"Mam", had hij gezegd, "het lijken wel heel kleine jonge poesjes,
net als die van tante Yvonne."
"Ik weet wat leuks", glimlachte mama, "als jij nou eens elke dag
schoon water in de vaas doet. Dan kan je op school zeggen, dat je
jonge katjes hebt en dat jij voor ze zorgt."
Olaf moest opeens heel erg lachen. "Mam", zei hij, "zal ik dan
maar melk in de vaas doen?"
Sinds die tijd loopt Olaf altijd naar school langs de boom en kijkt
naar de takken. Soms groeit er zomaar een andere plant zomaar
bovenop de boom. En heel vaak zitten er vogeltjes tussen de
takken, die wegvliegen als hij er langsloopt. Maar de takken van
de boom water geven, of melk (grapje!), dat hoeft hij niet.
Witte Donderdag 28 maart
En Hij nam een beker ...
lezen: Mattheus 26: 27
Afscheid is wel een scheiding, maar nooit af.
Afscheid nemen.
Handen schudden.
Elkaar nog een keer omhelzen.
Dingen zeggen, die je nog steeds had willen zeggen.
Woorden zeggen, die je al heel veel herhaald hebt,
maar nog steeds zo belangrijk voor je zijn.
Voor jou. Vooral voor degenen van wie je afscheid neemt.
Je weet eigenlijk wel, wat ze straks mee moeten maken.
Alleen verder, op eigen kracht.
Zonder jou.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._43_/ 48