Hoera, we hebben een tuin! - w w w . i v n v e e n e n d a a l ...

De afvalhoop verdwijnt in de zak van de indrukwekkend vormgegeven bladzuiger.
Fvvvvvvvvvvvvvvvvvv, Fvvvvvvvvvvvvvvvvvvv, Fvvvvvvvvvvvvvvvv, Fvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv,
Fvvvvvvvvvvvvvvvvv, Fvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv, Fvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv.
Het tuinieren heeft het grindtegelterras behoorlijk vervuild. Dus, daar is de hogedrukspuit. Duizenden
liters kostbaar drinkwater worden zeer langdurig en met grote kracht over de tegels gespoten.
Prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Daarna rust de tuinder met een voldaan gevoel
van welstand uit. Wat later op de dag – rond
kinderbedtijd – wordt de dompelpomp te water
gelaten. Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz
Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz
Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz Dz. Langdurig benat
hij de tuinplanten met het opgezogen water.
Dat de apparatuur mogelijk iets te maken heeft
met welstand, wordt mij ingegeven door het feit
dat de één na de andere buur zich dergelijke
apparaten aanschaft. Het gegeven dat ze niet
allemaal tegelijk gaan tuinieren, onderbouwt
deze stelling wellicht ook. Je ontkomt er
immers nauwelijks aan om, gelokt door de
herrie, naar de spulletjes van je buurman te kijken. Zelfs ik niet, al heeft dat een andere reden.
Vrijwel
al mijn buurtgenoten zijn tweeverdieners. Het tuinieren is daarom een klus voor het weekeinde.
Vroeger was dat een ontspannende bezigheid. Dat is voor de moderne tuinman en –vrouw misschien
nog steeds zo, maar voor mij allerminst. Soms gebruik ik kalmerende middelen om de ontspanning
van mijn buren te doorstaan en aspirines na afloop.
Omdat
de één de ander stimuleert, zijn de weekends doordrenkt van de pestherrie die de machines
maken. Laten we naast de vliegtuigdecibellen, ook die van het tuingereedschap eens gaan meten. Of
zullen we afspreken dat alle buren tegelijk op de eerste en de derde zaterdag van de maand tussen
12 en 13 uur de tuin doen.
De rest van de dag kan dan genoten worden van het gezang van de vogels, het mobiele telefoonverkeer
en het vechten van de buur-kinderen.Tuinieren tijdens hevige regenval is wellicht ook een
optie, trek dan wel rubberen laarzen aan.
’s Avonds is het over het algemeen rustig. Af en toe een feestje, maar dat zijn woongeluiden. Daar
moet je, als het incidenteel voorkomt, geen probleem van maken. Het begint veelal met wat
gekwebbel. Alras proberen de gesprekken elkaar te overstemmen. De feestgangers doen zich
te goed
aan gerechten van de barbecue. Allemaal gezellig, lekker en niet erg. Maar wat wel erg is, zijn die
idiote vuurkorven. Vlot in elkaar gelaste metalen manden die in elk tuincentrum, elke bouwmarkt en
alle Blokkervestigingen (dus in elk winkelcentrum) te koop zijn.
Terwijl de buren steeds meer afval uit hun huis slepen om de korf
brandende te houden, worden de
nabijgelegen woningen volledig uitgerookt. Op een warme zomeravond moet je de ramen en deuren
sluiten om te voorkomen dat je stoffering langdurig naar een palingrokerij gaat ruiken.
Voor zover ik weet bestaat er een wet, zo niet dan zeker een plaatselijke verordening, die
het verbiedt
om open vuur te maken. Een gemiddelde moestuinder mag zijn plantenstro niet zomaar verbranden.
Maar als je buurman omwille van de gezelligheid zijn halve huisraad in zijn korfje aan het verkolen is,
knijpen we een oogje toe. Het is jammer dat elektrisch tuingereedschap niet van hout gemaakt is, dan
wist ik er een goede bestemming voor.
Bron:
Oase – zomer 2005
Peter Bulsing, een tuinliefhebber
In de VS zijn tussen 1996 en 2003 ruim 663.000 mensen gewond geraakt door grasmaaiers. Het aantal
verwondingen door vuurwapens ligt twee keer zo hoog, maar voor een vreedzaam apparaat is het toch
geen gekke score.
Bron:
Wb#14, 27 april 2006, rubriek "In de kantlijn"