Diagnose en behandeling van tuberculose

Diagnose en behanDeling van tuberculose – Praktische hanDleiDing
BIjZONDERE AANDACHTSPUNTEN
1. Steeds aan de mogelijkheid van tuberculose denken bij klinisch verdachte
“risico”-patiënten.
2. Voor elk type staal systematisch bacteriologische tests (rechtstreeks microscopisch
onderzoek en cultuur) aanvragen om de diagnose te bevestigen.
3. Rekening houdend met de op dit moment beschikbare evidentie, is het niet
aanbevolen om systematisch een beroep te doen op moleculair-biologische
tests (PCR en andere) in het kader van de tuberculosediagnose. Dergelijke tests
zijn enkel aangewezen in bepaalde welomschreven omstandigheden, rekening
houdend met de ernst en de hoogdringendheid van de situatie maar ook met de
moeilijkheid om een bacteriologische diagnose te stellen.
4. Biopsiestalen moeten zowel bacteriologisch als histologisch onderzocht worden.
5. In geval van extrapulmonale tuberculose moet systematisch nagegaan worden of
de longen ook aangetast zijn.
6. Het diagnosticeren van tuberculose bij jonge kinderen vereist een uiterste
waakzaamheid omdat:
– ze een hoger risico lopen op ernstige, mogelijk fatale, vormen van de
ziekte;
– de tijd tussen de mycobacteriële infectie en het optreden van
ziekteverschijnselen zeer kort kan zijn;
– een kind met tuberculose een alarmbelfunctie heeft die wijst op recente
transmissie.
7. Bij kinderen moet aan tuberculose gedacht worden in aanwezigheid van de triade:
contact met een besmettelijke tuberculosepatiënt, positieve tuberculinetest,
suggestieve klinische tekenen en/of verdacht radiologische beeld.
8. Wanneer het rechtstreeks microscopisch onderzoek negatief is zal het al dan
niet opstarten van een antituberculeuze behandeling bepaald worden door de
mate van klinisch-radiologisch vermoeden en de aanwezigheid van mogelijke
risicofactoren. Dergelijke gevallen moeten naar een specialist verwezen worden.
9. In geval van een normale of weinig specifieke longfoto bij een “risico”-patiënt die
klinisch verdacht is van longtuberculose zijn bijkomende onderzoeken en verdere
opvolging noodzakelijk.
10. Wanneer de kliniek en de laboratoriumresultaten niet overeenkomen moet een
exogene besmetting van het staal uitgesloten worden. Deze kan veroorzaakt zijn
door een aerosol uit een ander staal in de nabijheid dat zeer rijk is aan bacillen.
In geval van twijfel moet de genetische vingerafdruk van de stammen uit beide
stalen vergeleken worden.
28