UWVMagazine(pdf, 4 MB)

10 UWVMAGAZINE
Dat laatste cijfer schommelt mee met de conjunctuur.
Naast de permanent kwetsbare groepen zoals eenoudergezinnen
en niet-westerse allochtonen zien we dat
steeds meer jongeren in de problemen raken, nu zij pas
na hun 23ste jaar recht hebben op een uitkering. Dat is
een groot probleem, temeer daar de hulpverlening niet
of pas veel te laat in actie komt. Door de bezuinigingen
op jeugdhulp is er steeds minder tijd en aandacht voor
deze groep kwetsbare jongeren. Er zijn meer armen dan
uit de cijfers blijkt. Of omdat mensen in stilte hun lot
dragen – stille armoede werd dat vroeger genoemd – of
omdat hulpverleners uit tijd- en geldgebrek al dan niet
bewust signalen negeren.’
Nooit of-of
Armoede is niet alleen een complex probleem, het is
ook chronisch. Door de decennia heen is van alles
geprobeerd om de armoede uit te bannen, van de invoering
van de AOW en de Algemene bijstandswet tot het
inzetten van busladingen welzijnswerkers en van Melkert-banen
tot Vogelaar-wijken.
Maar het armoedeprobleem bleef bestaan en neemt dus
zelfs weer toe. ‘Als overheid kun je het probleem nooit
alleen oplossen,’ zegt Hetty Vlug. ‘Je zult het als over-
‘Tegenwoordig
gaat het over
kostenbeheersing
en effi ciency, zo
roep je de ellende
over je af’
ANDRIES DE JONG VOORZITTER STICHTING
URGENTE NODEN NEDERLAND
heid moeten zoeken in de samenwerking met het
bedrijfsleven en de samenleving. Als armoederegisseur
probeer ik deze partijen waar mogelijk met elkaar te
verbinden.’ Een van de initiatieven die hieruit is voortgekomen,
is de langjarige ondersteuning door bedrijven
van scholen in kwetsbare wijken. Vlug: ‘Het is hét
voorbeeld van hoe je door het versterken en aan elkaar
koppelen van netwerken, mensen, in dit geval kinderen,
kunt helpen. De hulp is persoonlijk en langjarig en
is gericht op het verbeteren van de onderwijsprestatie,
op cultuurparticipatie en op gezondheid. Het effectief
bestrijden van armoede is nooit of-of. Het is én het verbeteren
van onderwijs én het organiseren van stages
én het bestrijden van obesitas en zo kan ik nog wel
even doorgaan.’
Andries de Jong zoekt het in het versterken van de
basale sociale infrastructuur in kwetsbare wijken. ‘Zo
voorkom je dat mensen daadwerkelijk door de bodem
zakken en tegelijkertijd versterk je de zelfredzaamheid
van mensen, je zet ze in hun kracht. Drie woorden staan
hierbij centraal: nabijheid, geloofwaardigheid en meelevendheid.
Maar ja, in plaats daarvan gaat het tegenwoordig
over kostenbeheersing en efficiency. Zo roep
je de ellende over je af.’
Nee, weerspreekt Cok Vrooman, armoede is niet onoplosbaar.
‘Ik ben een positief mens. Bij de grens die wij
als SCP hanteren is het in principe denkbaar dat
armoede daalt tot een zeer laag niveau. Nederland is
van oudsher een open samenleving met een grote mate
van inkomensmobiliteit. Ons onderzoek heeft laten
zien dat van de mensen die in 1985 als kind arm waren,
93 procent als volwassen niet langer arm is. Dat is hoopgevend.
Daar tegenover staat dat dit percentage nog
hoger is, namelijk 97 procent, bij mensen die als kind
niet in armoede opgroeiden. Dat betekent dus dat de
latere armoedekans voor arme kinderen twee keer zo
groot is als voor niet-arme kinderen. Die verhoogde
armoedekans is het resultaat van diverse met elkaar
samenhangende factoren, maar het onderwijsniveau
dat kinderen weten te bereiken speelt een cruciale rol.
In het armoedebeleid zou dat dan ook de speerpunt
moeten zijn.’
Internationale uitwisseling
GEVEN & NEMEN
TEKST EGBERT JAN RIETHOF ILLUSTRATIE ERIK KRIEK
UWV en zusterorganisaties in het buitenland leren veel van elkaars kennis en
ervaringen. Zo willen Denen alles weten van onze aanpak om participatie van
arbeidsgehandicapten te bevorderen en zijn wij geïnteresseerd in hun mentorsysteem.
De uitwisseling kent geen grenzen: Zuid-Korea is ook al op werkbezoek geweest.
JULI 2013 11