Gaandeweg 2012_1 - AZ Sint-Lucas

Palliatieve Zorg AZ Sint-Lucas Gent
GaandeweG

2
Inhoud
Editoriaal 2
Onze nieuwe thuis 3
Te laat 8
Onze ogen worden moe 10
Els Van Poucke 10
Weetjes 14
Sponsors 16
colofon
editoriaal
Vandaag mijn ‘eerste tuindag’ van het jaar
achter de rug…
Het opruimen van de oude bladeren die nog
waren blijven liggen, het voelen van het gras
dat al wat groener toont dan enkele weken
geleden, hier en daar een groepje krokussen
dat kleur geeft aan deze eerste ‘lentedag’,
knoppen aan bomen en struiken die langzaam
weer te voorschijn komen…
Het is het nieuwe leven na een winterse en
donkere tijd…
Op dit moment van het jaar is het echter niet
alleen de natuur die zich vernieuwt…
Zoals je ziet is ook ‘Gaandeweg’ in een nieuw
kleedje gestoken. Meer kleur, meer teksten die
aansluiten bij ieder van u die dit tijdschrift in
de brievenbus krijgt: het verhaal van het leven
op de afdeling, de bespreking van een boek of
Werkten mee aan dit nummer:
Jacky Botterman, Toon Claeys, Nancy Criel, Catherine Harotte,
Kathy Sandyck, Els Van Poucke, Luk Vermeulen
film waarvan we de schoonheid willen delen,
een gedicht, wat teksten om bij stil te staan,
initiatieven van de vzw… Op die manier willen
wij blijven zorg dragen voor de verbinding tussen
u en onze afdeling.
Maar groter nog is de verhuis naar onze nieuwe
palliatieve zorgeenheid. Na 20 jaar hebben
we een andere plek gekregen waar ook alles
in een nieuw kleedje is gestoken.
We weten nu al: het zal wennen zijn om ‘onze
palliatieve eenheid’ waar nu al bijna 20 jaar
warme zorg wordt gegeven, waar zoveel verpleegkundigen
en vrijwilligers al die jaren,
dag in dag uit, het beste van zichzelf hebben
gegeven en waar wij ons als zorgverlener thuis
voelen, achter te laten.
Tegelijk kijken we met veel enthousiasme vooruit
en reiken we naar dit nieuwe. Omdat niet alles
achterblijft: de ‘mantel van zorg, van warmte,
van liefdevolle nabijheid’ nemen we mee…
Het is immers dit ‘palliare’, deze ‘tender loving
care’ die we in de toekomst met ons allen hoog
in het vaandel willen en moeten blijven dragen!
Nancy Criel

Onze nieuwe thuis
Op vrijdag 2 maart was het zover. Na een hels jaar
van voorbereidingen werd de nieuwe afdeling palliatieve
zorg officieel geopend. Wie de avond vooraf
nog het onzalige idee had om eventjes rond te kijken
(ik dus), werd geconfronteerd met een aanblik
die de hartslag bijzonder ongunstig beïnvloedde.
Onmogelijk dat binnen 24 uur hier een Vlaams
minister de afdeling zou openen: er werd nog volop
geschilderd, meubelen werden geplaatst en verplaatst
en televisietoestellen werden geïnstalleerd
en herïnstalleerd. Allerhande verantwoordelijken
liepen mekaar nog mopperend, hoofdschuddend
en zich in de schaarse haren krabbend voor de
voeten. Van de rustgevende atmosfeer waar we
naar streven was voorlopig nog weinig te merken.
Om 12 uur reeds kwamen de eerste genodigden de
afdeling bezoeken. Een afdeling die u moet gezien,
gesmaakt en beleefd hebben om daadwerkelijk
de sfeer te kunnen gewaarworden, zoals we die
hebben beoogd. Een open afdeling, modern van
look, maar toch met behoud van het huiselijke,
het gezellige, het thuiskomen dat de vorige afdeling
typeerde. Dankzij de onmisbare steun van de
dienst communicatie (dank je, Nicole Claeys en Kim
Aerts) was ook de pers van de partij. Zowel VTM als
AVS brachten dezelfde avond een zeer gesmaakte
reportage en ook het Nieuwblad publiceerde een
lovend artikel.
Als grote vooruitgang vermeld ik het feit dat we
vanaf heden beschikken over 12 volwaardige
eenpersoonskamers. Waar we vroeger blij waren
over 12 bedden te kunnen beschikken (overigens
inmiddels het wettelijk voorziene maximum aantal
per palliatieve eenheid), bleek de laatste jaren
toch dat verschillende patiënten de stap naar de
afdeling niet zetten omwille van het feit dat we
slechts beschikten over 4 eenpersoonskamers,
naast de 4 tweepersoonskamers. Architectonische
en financiële beperkingen hadden ons in 1992 tot
deze keuze gedwongen, doch momenteel liet het
renovatieproject toe om deze 12 eenpersoonskamers
te voorzien. De kamers zijn voorzien van alle
moderne comfort, zoals flatscreentelevisie, radio,
dvd-speler, microgolfoven, elektrisch bedienbaar
bed, zonnewering, toilet en douche op elke kamer.
Via een schuifwand kan het badkamergedeelte
worden afgesloten van de rest van de kamer, ofwel
opengesteld tijdens de verzorging van de patiënt.
3

4
Voorbij dus de tijd van de wasteiltjes. De meerderheid
van de kamers heeft tevens zicht op het
uitnodigende, ruime en nieuw aangelegde terras
met zicht op het Gravensteen en de Gentse torens.
Tevens werd de mogelijkheid voorzien dat in elke
kamer een vriend of familielid blijft overnachten,
dank zij een ingenieus in de wand ingewerkt bed.
Bij een oproep weet de verpleegkundige via het
dect-systeem onmiddellijk welke patiënt nood
heeft aan hulp. Ook op de kamers kan dit worden
geverifieerd. Onnodig te vermelden dat de ganse
afdeling toegang heeft tot draadloos internet (WiFi).
Centrale gedeelte blijft de living, van waaruit
rechtstreeks toegang mogelijk is tot de veranda
en het terras. Een hellend vlak maakt het mogelijk
dat ook bedlegerige patiënten vanuit de living
hiertoe toegang hebben. Door het concept van
deze living (waarvoor bijzondere dank aan de
ingeniositeit van de ingenieurs) wordt het uitnodigende
karakter beklemtoond. Ook de vrijwilligers
vinden hier hun vaste stek nabij het aangrenzende
keukengedeelte, zodanig dat het contact met de
patiënten en familieleden wordt aangemoedigd.
Kind aan huis is onze nieuwe afdelingshond, de
2-jarige golden retriever Dali, die onze trouwe
Kioshi opvolgt. Kioshi, ondertussen 12 jaar oud,
geniet inmiddels van een verdiend pensioen. Ook
de papegaai, vissen en vogels hebben de verhuis
goed doorstaan.
Bijkomend paradepaardje van de nieuwe eenheid
is de badkamer, zeg maar wellnessruimte. Een

hoog-laagbad met elektrische hoogtevariatie van
zowel het bad als van de bad-brancard laat toe dat
zelfs zwaar zieke patiënten kunnen blijven genieten
van een onderdompeling in het met aromatische
oliën verrijkte badwater. Uiteraard ontbreekt
de massagefunctie niet, evenmin als de zachte
handen van onze professionele medewerkers.
Tevens werd een open ruimte voorzien voor onze
afdelingspsychologe, Catherine en de verantwoordelijke
van de vrijwilligerswerking, Lena.
Om 16.30 u. verwelkomden wij in de gebouwen van
vzw Domino de genodigden voor de officiële opening.
Naast Minister Vandeurzen, Vlaams minister
van Welzijn, ontvingen wij onder meer mevrouw
Helga Stevens, senator en Vlaams parlementslid,
de heer Veli Yüksel, Vlaams volksvertegenwoordiger
en lijsttrekker CD&V voor de gemeenteraadsverkiezingen
in Gent. Ook verschillende leden van
de Raden van Bestuur van zowel het AZ St.-Lucas,
van de vzw Palliatieve Zorg St.-Vincentius als van
de vzw Domino waren present. Ook de heer Peter
Degadt, gedelegeerd bestuurder van Zorgnet
Vlaanderen, verschillende diensthoofden en verantwoordelijken
voor de technische realisatie van
de afdeling waren aanwezig.
Mr. Guido De Wilde, voorzitter van de Raad van
Bestuur van het AZ St.-Lucas verwelkomde de
gasten en wees op het belang van de congregatie
van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria bij de
oorspronkelijke realisatie van het project in 1992.
Zonder de inspirerende kracht van E.Z. Marie-Ange
De Paepe, toenmalig afgevaardigd bestuurster van
het AZ St.-Vincentius, was de afdeling er niet gekomen
en hadden duizenden patiënten niet genoten
van de zorg waarmee zij sindsdien zijn omringd
geworden. Ter ere van Zuster Marie-Ange werd
overigens een gedenksteen onthuld, ontworpen
door Els Van Poucke, psychologe en één van de
5

6
pioniers van het eerste uur. Een speciaal woord
van dank werd gericht naar Dhr. Oswald Vandermeulen,
eerste voorzitter van de vzw, die samen
met zijn echtgenote, eveneens aanwezig was om
de afdeling in te huldigen.
Nadien volgde een uiteenzetting door mezelf,
waarbij het belang van palliatieve zorg binnen
de muren van een acuut ziekenhuis werd geaccentueerd.
Zorg voor de ongeveer 800 patiënten
die binnen de muren van het ziekenhuis jaarlijks
hun laatste levensdagen doorbrengen is even belangrijk
als de hoogtechnologische zorg, waar het
ziekenhuis terecht prat op gaat. Palliatieve zorg
gaat immers niet over doodgaan; palliatieve zorg
gaat over leven! Ook werd gewezen op het belang
van palliatieve zorg als alternatief voor de nog
steeds bestaande therapeutische hardnekkigheid.
Recente publicaties hebben aangetoond dat door
het vroegtijdig inschakelen van palliatieve zorg,
de patiënten niet alleen een betere kwaliteit van
leven hebben, doch (en dit zal u verbazen) tevens
langer leven, niet in het minst dankzij het sneller
afzien van belastende en zinloze behandelingen.
Er werd herinnerd aan het inspectiebezoek van de
Vlaamse Overheid in 2007 aan de afdeling, waarbij
gewezen werd op een tekortkoming (de verouderde
indruk van de vorige afdeling) en de aanbeveling
werd gegeven om een terras te voorzien, aansluitend
aan de afdeling. Minister Vandeurzen leek
bijzonder tevreden dat de aanbevelingen van de
Vlaamse administratie volledig werden ingevuld.
Tenslotte werd gewezen op het belang van de
steun van zowel de Raad van Bestuur als van de
directie bij het realiseren van dergelijk project.
Het resultaat waar we allen bijzonder trots op zijn
is alleen mogelijk dankzij de onvoorwaardelijke
steun van deze bestuursorganen. Zelfs een architectonisch
pareltje zoals de nieuwe afdeling is
evenwel slechts een lege huls zonder de volledige
en diepmenselijke inzet van al onze medewerkers,

zowel professionelen als vrijwilligers. Een speciaal
woord van dank voor hen!
Tot slot sprak Minister Vandeurzen zijn waardering
uit voor het initiatief van 20 jaar geleden, waaraan
het openbare ziekenhuis in Genk (zijn thuisbasis),
zich blijkbaar toentertijd heeft aan gespiegeld.
Ook de Vlaamse regering hecht bijzonder belang
aan zorg binnen de samenleving en de aanwezigheid
van de minister op deze opening is hier een
illustratie van.
Vooraleer de nieuwe afdeling te bezoeken, bezocht
de minister nog het totaal vernieuwde kinderdagverblijf
Bengelhof, waarmee het begin van het
leven symbolisch werd verenigd met het einde
van het leven.
Op zaterdag 3 maart werden de deuren opnieuw
opengezet voor de vele honderden andere genodigden,
die de afdeling nog wilden bezoeken
vooraleer de patiënten werden overgebracht.
Onder hen opvallend veel geïnteresseerde huis-
en ziekenhuisartsen, die er zich wilden van vergewissen
of hun patiënten dezelfde zorg zouden
blijven genieten in het nieuwe kader. Ook leidinggevenden
van andere palliatieve zorgeenheden en
verzorgingsinstellingen kwamen nieuwe ideeën
opsnuiven en zich laven aan ons onstuitbaar
enthousiasme.
Het overbrengen van de patiënten van de oude
naar de nieuwe afdeling verliep onverwacht vlot.
De organisatie van de nodige ziekenwagens, het
transport zelf, de introductie van de patiënten
en hun familieleden op de nieuwe kamers en het
vertrouwd geraken met de nieuwe infrastructuur
liep naadloos. Dit alles niet in het minst dankzij
de maandenlange voorbereiding door Nancy Criel,
dienstverantwoordelijke van de afdeling, die pas
nu eventjes kan uitblazen. Een gemeende dank
voor jouw inzet, Nancy! Ook Henk Maes, diensthoofd
zorg heeft van in den beginne mee stevig
aan de kar getrokken, zodanig dat de gedroomde
afdeling daadwerkelijk realiteit is geworden. Ook
aan Henk een woord van bijzondere dank!
Dr. Jacky Botterman
7

8
Te laat
Spijt. Ontzettend veel spijt. Dat ik het laatste jaar
wel honderd keer haar huis ben langsgereden,
altijd even kijkend, en blij het licht nog te zien
branden. En altijd het vaste voornemen makend
van nu echt snel nog eens te gaan. Maar ik deed
het niet. Te druk. Te moe. Altijd ergens onderweg.
Altijd een afspraak die moest gehaald worden, een
kind dat moest worden afgezet. Maar volgende keer
zeker. Want het is echt te lang geleden nu.
En ik weet dat ze het fijn zou vinden. De thermos
koffie, tussen de krant en kruiswoordraadsels,
altijd op haar tafel klaar. Voor als er iemand komt.
Ze had ons ooit een brief geschreven. De klare kijk
van een toen 83-jarige op het weekendmagazine
van een krant. Op trends en evoluties, op seks- en
opvoedingsrubrieken. Haar hoofdschuddende
monkellach tussen de fraai getypte regels voel-
baar. ‘Wat kunnen jullie het vandaag toch moeilijk
maken’. Ze had zo duidelijk een punt.
De bezoekjes werden een soort gewoonte. Ik bij
haar aan tafel. Altijd dezelfde stoel. Koffie. Koekjes.
Sigaretten. Zij praatte. Ze rookte. Haar leven uit
de doeken. Haar leven dat schoon, maar ook niet
altijd simpel was geweest. Het kind van haar tijd,
zoals ik er nu een ben. Alleen was hààr tijd nog zo
anders. De samenleving warmer, vond ze, maar
haar kansen kleiner. Haar vrouw-zijn beperkender.
Maar ergens deelden we dezelfde ziel. Dat zei ze
ook. ‘Gij lijkt op mij’. En ik wist dat het waar was.
Ze was niet goed in ouder worden. Nog goed
omringd, dat wel, door kinderen, kleinkinderen,
haar achterkleinkind, dat haar ogen een zeldzame
fonkeling gaf, toen het op de wereld kwam. Maar
toch. Wat moet je als je oud bent? Het leven altijd

toch zo afgestemd op al wat jong is, de
wereld blind voor het feit dat iedereen
uiteindelijk hetzelfde lot beschoren is.
Onontkoombaar dus, de eenzaamheid.
Bejaardenclubs, activiteiten voor de
‘derde leeftijd’? Ze lachte ermee. Zij wou,
allergisch aan betutteling, vooral een
goed gesprek. ‘Ik heb nog hersens in mijn
hoofd. Maar mensen vergeten dat als ge
oud wordt.’
Het mailtje van haar zoon komt als een
mokerslag. Ons ma is overleden. En ik kan
alleen ontzettend kwaad zijn op mijzelf.
De kans gemist. Op nog een koffie, een
gesprek, een wijze levensles. Had ik toch
maar, heel even nog, de tijd genomen.
Annelies Rutten
bron: Het Nieuwsbladsblad Magazine 15 oktober 2011
9

10
Onze ogen worden moe
Onze ogen worden moe
in dansend licht
van kaarsen kijken.
Je handen strijken
langs mijn slaap
mijn lange dag tot rust.
Zoveel heb ik je nog te zeggen
en zwijgend mag mijn arm
zich om je schouder leggen.
Dat één gebaar legt spreken lam,
het zwijgen is nu zeggen.
Wij kijken kaarsen in hun vlam.
Luk Vermeulen
els Van Poucke
psycholoog-steenkapper
Els werkt sinds 1992 in het AZ St.-Lucas ziekenhuis.
Aanvankelijk van bij de opstart van de palliatieve
eenheid St.-Vincentius, samen met Jan Demeester.
De opdracht omvatte, naast de psychologische ondersteuning
van palliatieve patiënten en hun naastbestaanden,
ook fondsenwerving. In 1999 stapte ze over
naar het palliatief supportteam in samenwerking met
Katrien Vandelanotte, de verpleegkundige. Dit moest
de palliatieve zorg aan bed brengen van de patiënten
die niet op de eenheid konden of wilden opgenomen
worden. Een zeer intense en leerrijke ervaring, waar
ze nog steeds uit put. Na een paar jaar loopbaanonderbreking
voor haar vier kinderen (nu ondertussen
een dochter van 16, een zoon en dochter van 14 en een
jongste zoon 12), ging ze in 2008 aan de slag bij het
oncologisch begeleidingsteam (OBT).

De redactie van Gaandeweg vist naar de betrokkenheid
van Els bij de werking van de palliatieve zorg en
het kappen van een gedenksteen ter ere van zuster
Marie-Ange. Van woord-zacht naar steen-hard lees
je verder hoe Els haar verhaal schreef.
Lid van het OBT
Wij lopen mee – indien mogelijk – vanaf het begin
van de kankerbehandeling, soms al van in de
onderzoeksfase. We proberen mee te waken over
de kwaliteit van leven tijdens de onderzoeken, de
behandeling, de controles, het eventuele herval,
progressie van de ziekte. In plaats van ‘begeleiden’
is ‘volgen’ hier beter op zijn plaats. Hiervoor zijn we
ondertussen met een heel team van psychologen
en begeleidingsverpleegkundigen, die in duo’s
werken en toegewezen zijn aan verschillende
patiëntengroepen.
De verpleegkundige gaat zoveel mogelijk vanaf
het begin mee en wordt automatisch betrokken.
De psychologen komen meestal op vraag van een
arts, de verpleegkundigen, van de patiënt zelf,
of van de familie van de patiënt. Wij komen vaak
wanneer er zich een psychisch probleem aandient
of men ervoor vreest. Maar ook meer en meer om
te voorkomen dat er problemen in de verwerking
ontstaan; preventief dus.
Hoewel het betrekken van een psycholoog nogal
‘geladen’ is, lopen de verwijzingen bijzonder vlot.
Dat komt vooral, denk ik, omdat de mentaliteit rond
psychische problematiek over een tijdspanne van
twintig jaar enorm veel veranderd is. Ten gunste.
Mensen staan daar nu veel meer voor open, hebben
duidelijke vragen en verwachtingen…waar
je vroeger al heel veel uitleg moest geven bij het
woord ‘psycholoog’ en het van zijn negatieve bijklank
moest ontdoen.
Het opbouwen van de dialoog
Ik zie als één van mijn belangrijkste taken om mee
te waken over de communicatie met de behandelaars
en de verzorgend personeel over de ziekte,
over de behandeling en de verwachtingen. Soms
zitten we mee rond de tafel, samen met de arts,
de patiënt, zijn familie.
De drempel tussen patiënt en de arts is veel lager
dan vroeger.
Het blijven al bij al heel moeilijke en pijnlijke onderwerpen
om te bespreken. Maar de taal om over
‘kanker’ te spreken is veel meer ontwikkeld in vergelijking
met pakweg tien jaar terug. Anderzijds zijn
patiënten ook assertiever en beter geïnformeerd.
Daar spelen de media een grote rol in.
Maar als het natuurlijk over je eigen lijf, lief en leed
11

12
gaat, is het wel goed dat er een aantal oren méér
mee luisteren naar het verhaal en dat er opvang kan
geboden worden in het verwerken van de ziekte en
de beperkingen.
Wij proberen het verhaal van de patiënt vloeiend te
houden. We praten over zijn/haar eigen beleving,
de voorgeschiedenis van de patiënt, hun relaties.
Door het dedecteren van vragen, onzekerheden,
twijfels maar ook van mogelijkheden en draagkracht
proberen wij over de psychische gezondheid
en veerkracht te waken.
Ondanks de extreme en soms langdurige belasting
van de persoon en zijn omgeving kan men heel
veel aan. Op voorwaarde dat men juist en gepast
(in tempo, tijd en hoeveelheid van informatie)
geïnformeerd wordt.
Begintaak
Op basis waarvan komt ge in een ziekenhuis? Een
aantal klachten, niet wetende wat of hoe. Dan valt
zo ’n diagnose en wordt je bijna automatisch aan
een dokter gelinkt. Terwijl, ja, je kunt je wel afvragen
in hoeverre dit een bewuste en gerichte keuze was.
In die periode, maar ook later in de behandeling
en bij eventueel herval wordt continu gewaakt
over ook het vertrouwen van de patiënt in de arts.
Dit gebeurt door ons, maar is ook een continu
aandachtspunt van andere hulpverleners. Immers,
het vertrouwen is de motor van de behandeling. We
leggen allemaal, vroeg of laat, onze gezondheid in
handen van anderen. Aan wie je dit toevertrouwt,
daar ga je best heel zorgzaam mee om…
Vasthouden
Iedereen vecht, in meer of mindere mate. Je merkt
toch dat iedereen heel sterk vasthoudt aan het
leven, aan het eigen leven maar ook aan het leven
dat met jou verbonden is. Vechten voor je gezin,
voor je kinderen is soms nog krachtiger dan vechten
voor jezelf.
Als mensen zeggen ‘we gaan ervoor’ dan zoeken
wij mee naar die krachtbronnen. Waaruit put men
moed en hoop, waar haalt men de energie? Op
wie en wat kan men terugvallen? En op wie en
wat kan de omgeving terugvallen? Een goede en
stevige omkadering is minstens even belangrijk.
In die zin werken wij ook heel nauw en vlot met
de sociale en pastorale dienst. Wij betrekken
elkaar daar waar wij noden en vragen horen. Op
al dit voorafgaand exploratieve werk kunnen wij
terugvallen in periodes van onzekerheid, twijfel,
tegenslag en slecht nieuws.

Zo pogen wij kwaliteit van leven mee te blijven
bewaken vanaf het begin van de ziekte.
Bewaren van kwaliteit van leven, zoeken naar
nieuwe kwaliteit van leven: dat is voor mij, maar
ook voor mijn collega’s, een heel belangrijke opdracht.
Een moeilijke opdracht omdat daar ook
het gevoel van machteloosheid om de hoek loert.
Maar het is een inzet die loont want het vormt een
rode draad. In de palliatieve fase is levenskwaliteit
immers de absolute norm voor goeie zorg.
Van zacht naar hard. Steenkappen.
Ik maakte een gedenkplaat ter gedachtenis aan zuster
Marie-Ange De Paepe. Zij was de bezielster van de
afdeling Palliatieve Zorg. Zij startte hier in Vlaanderen,
naar het voorbeeld van Zr. Leontine, met de eerste
residentiële eenheid en verzamelde de mensen en
de middelen om deze droom vaste vorm te geven.
Het was het idee van dr. Botterman om bij de opening
van de nieuwe afdeling hulde te brengen aan
de grondlegster van de eenheid en hij weet dat ik
naast mijn werk in het ziekenhuis ook beeldhouw
en letters kap.
Ik heb heel wat jaren deeltijds kunstonderwijs gevolgd:
tekenen, schilderen, restauratie van steen.
Mij boeit vooral het ‘kunnen’, het ambacht. Als je
de technieken beheerst, kan je ook veel beter uitdrukking
geven aan ideeën, concepten. Het geeft je
de mogelijkheid om gedachten, gevoelens twee- en
driedimensioneel weer te geven.
Het zit ook wel in de familie: mijn vader en twee
zussen zijn daar ook intens en professioneel mee
bezig is. Die passie groeit alleen maar met de jaren.
Het is ons ook met de paplepel meegegeven: oog
voor schoonheid, respect voor het ‘métier’.
Het is één van de rode draden door mijn leven. Ik
heb graag meer dan één rode draad. Mijn familie,
mijn werk, mijn passie… plus het fysieke werk
houden me psychisch gezond!
Binnenkort verhuizen we en heb ik echt mijn eigen
atelier. Ik kijk er echt naar uit; dan kan ik voluit gaan!
Overbruggen
Ik zag de nieuwe afdeling in de afwerkingsfase. Het
belooft een hele ruime, heldere en open plek te
worden. De afstand is er jammer genoeg ook. Dus
dat wordt minder evident voor de patiënten. Maar
ik heb er vertrouwen in dat we die brug vlot zullen
kunnen slaan. Het overbruggen, het maken van die
overgang: dat is een gedeelde inzet.
Els Van Poucke
13

14
weetjes
Onze geschenkenbeurs was opnieuw een succes.
Veel bezoekers vonden in het weekend van
25 tot 27 november de weg naar de Sint-Jozefzalen
in het AZ Sint-Lucas. Eindejaarsgeschenken
werden massaal aangekocht. De mooie
adventskransen en bloemstukken waren zeer
gegeerd. Ook de vele lekkernijen konden menig
hart bekoren. Velen lieten zich ook verleiden tot
de aankoop van een mooi stuk handwerk om
zichzelf of het huis op te fleuren, of gewoon om
iemand anders gelukkig te maken. Bedankt aan
iedereen die ons steunde! De opbrengst van de
beurs bedroeg: 8350 euro
Het concert dat doorging op 5 november
in het ICC te Gent, georganiseerd
door de vzw Ter Sparre en de heer Staf
Weyts bracht 2990 euro op. We willen
de organisatoren en de aanwezigen
hierbij hartelijk danken.
Gedichtendag: genietersdag. Dit konden we op 26 januari
ervaren. Luk Vermeulen organiseerde een voordracht
waarop zijn eigen gedichten gebracht werden. Jeroen
Keymeulen verzorgde de aangename en rustgevende gitaarmuziek
en Marleen Crommelinck las met warme stem
de gedichten voor. Wie erbij was kon getuigen van een
warme aangename avond die 429 euro opbracht. Voor
wie er niet bij kon zijn: een naproevertje in dit nummer.

Kioshi gaat op rust. Op woensdag 22 februari bracht ze haar
laatste dag door op de afdeling. Ze geniet nu van een welverdiend
pensioen bij Marleen thuis. We willen hierbij Marleen bedanken
voor alles wat ze voor Kioshi en de afdeling deed. Ook Kioshi willen
we hierbij in de bloemetjes zetten. Ze stond altijd enthousiast
klaar om patiënten en familie te troosten bij hun verdriet. Velen
denken met een warm hart aan haar terug. Ons zonnetje in huis
mag nu zelf gaan genieten van de zon! We zullen haar missen.
We verwelkomen Dali als de nieuwe afdelingshond.
Dali is 2 jaar oud en werd door Hachiko
getraind. Hierdoor is hij uitermate geschikt
om bij ons op de afdeling te verblijven. Hij is
ook een Golden Retriever, een beetje witter
gekleurd dan onze Kioshi. Een waardige vervanger!
Hierbij ook onze speciale dank voor de
firma Versele-Laga uit Deinze die al de voeding
voor Dali sponsort.
Pasen is in aantocht. Dit wordt ook op onze afdeling
gevierd op zaterdag 7 april. De paasviering, waarop
elke patiënt met zijn familie aanwezig mag zijn,
gaat voor de eerste keer door op de nieuwe afdeling.
De nieuwe grote ruimte maakt het mogelijk
om meer patiënten met bed de viering comfortabel
te laten volgen.
Op de afdeling werden er in 2011 174
patiënten verzorgd, (86 mannen en 88
vrouwen) waarvan er 171 overleden. De mediaan
leeftijd van de patiënten bedroeg 76
jaar. Gemiddeld mochten we de patiënten
gedurende 24,93 dagen verzorgen.
15

16
500 pakjes hartjeswafels werden er gebakken
ten voordele van onze afdeling.
Anne en haar team bakten 125 kg wafels
op 13 en 14 februari. De wafeltjes werden
aan het onthaal verkocht. De vraag
was enorm en kon niet bijgehouden
worden door de bakkers. We waren zo
snel uitverkocht dat we velen met lege
handen hebben moeten terugsturen.
Ze waren veel te lekker … 1143 euro
haalden we op met dit initiatief.
Wat de fiscale aftrekbaarheid van uw gift aan
de vzw betreft is er een (beperkte) verandering
vanaf 1 januari 2012. Wat blijft is dat vanaf een
gift van € 40 aan een erkende instelling (in ons
geval via Caritas Hulpbetoon – zie achteraan
dit nummer) u aanspraak maakt op fiscale aftrekbaarheid.
Waar u vroeger evenwel tot 50 %
kon recupereren (in functie van uw inkomensschijf),
is deze aftrekbaarheid momenteel voor
iedereen gebracht op 45 %. Concreet betekent
dit dat indien u van uw fiscale gift van € 40
voorheen € 20 recupereerde, dit momenteel
is teruggebracht tot € 18.
Lijst van sponsors
tussen 1 oktober en
31 december 2011
Met de vzw financieren we verschillende zaken voor
patiënten en de afdeling. Sinds november kochten
we verschillende zaken aan om het verblijf op onze
afdeling aangenamer te maken. Dit gaat soms om
kleine dingen, zoals scheermesje, scheerschuim
en droogshampoo alsook over grotere dingen
zoals een nieuw aquarium en voor elke kamer een
staande lamp. Nieuw keukenmateriaal, etherische
olie voor aromatherapie, fleecedekentjes, mooie
kaders voor de nieuwe afdeling, attenties voor
patiënten voor speciale dagen,… Het zijn enkele
zaken die we aankopen met jullie steun. De afdeling
wordt hierdoor warmer en een echte thuis voor
diegenen die we verzorgen.
Met uw trouwe steun kunnen wij de zorg rond het
afscheid nog verder optimaliseren.
Giften blijven van harte welkom!

Zonder fiscale aftrekbaarheid:
BE12 4400 3398 1192 (BIC: KREDBEBB)
BE98 8900 1440 1093 (BIC: VDSPBE91)
Palliatieve Zorg Sint-Vincentius vzw
Giften die rechtstreeks worden gestort op bovenstaande
rekeningen komen niet in aanmerking voor
fiscale vrijstelling!
Wie een bedrag van € 10 of meer stort per jaar op
één van bovenstaande rekeningen, krijgt automatisch
dit tijdschrift thuis toegestuurd.
Met fiscale aftrekbaarheid:
Onze instelling werd door Caritas Hulpbetoon vzw
aanvaard als project en komt als niet-erkende
vereniging in aanmerking voor betoelaging.
Voor giften vanaf € 40, die rechtstreeks op het
rekeningnummer:
BE80 7765 9023 3377 (BIC: GKCCBEBB)
Caritas Hulpbetoon vzw
Liefdadigheidsstraat 39, 1210 BRUSSEL
worden gestort, zal u een fiscaal attest door Caritas
Hulpbetoon worden uitgereikt.
U dient hiervoor wel bij de mededeling van de
overschrijving VOORKEURPROJECT vzw Palliatieve
Zorg Sint-Vincentius te noteren.
Van harte dank aan de sympathisanten, de verenigingen,
firma’s, die hieronder vermeld staan. Veel
dank ook aan de anonieme schenkers en aan hen
die voor en achter de schermen tijd en energie geven
aan de realisatie van de fondsenwerving. Dank
ook aan diegenen die met ons deelden naar aanleiding
van hun huwelijk, hun jubileumviering, hun
pensionering, het overlijden van een familielid,…
En natuurlijk ook dank aan hen die ons steunen
via Caritas Hulpbetoon of rechtstreeks op één van
de nummers van de afdeling.
Uw steun geeft ons extra motivatie om de zorg in
de moeilijke afscheidsperiode te blijven dragen.
Hebt u gestort en vindt u uw naam niet terug, kijk
dan even wanneer uw overschrijving werd gedaan.
Misschien is het al wat langer geleden of nog maar
onlangs en valt uw storting buiten dit kwartaal.
Indien niet, gelieve ons dan te verwittigen zodat
we het kunnen nakijken. Stortingen voor de vernieuwing
van abonnementen van minder dan 20
euro werden niet opgenomen in de lijst.
17

18
Abdij Onze Lieve Vrouw, Brecht
Ackaert-Rynwalt, Gent
Acoe Gudrun, Lovendegem
Adam Maria, Oostakker
Advocatenkantoor Mertens
& De Paepe, Gent
Aelterman Clarisse, Oostakker
Alderweireldt, Zeveneken
Ampe Michiel, Merelbeke
Ampe-De Maziere,
Sint-Martens-Latem
anoniem, Beervelde
anoniem, Evergem
Apotheek Ackerman, Oostakker
Apotheek Beirnaert, Heusden
Apotheek De Pannemaeker, Gent
Apotheek De Smet, Deinze
Apotheek Du Faux, Destelbergen
Apotheek Verbeke-Van Thorre,
Destelbergen
Baele-De Geest Petra En Rudi, Lokeren
Baetens Rene, Aspelare
Bakkerij Leentje, Lokeren
Bert BVBA, Gent
Birka Design Nv, Merelbeke
Bloembinderij Naudts, Lochristi
Bloemen Impuls, Laarne
Bloemisterij Luyckx, Destelbergen
Bockaert Carlos, Gent
Bockaert-Elaut, Gent
Boekenshop Mieke, Beervelde
Boelaert Martin, Lovendegem
Boeykens Maria, Sint-Amandsberg
Bollaert-Van Nieuwenhuyse, Destelbergen
Bollens Marietta, Lovendegem
Botterman Diana, Evergem
Bovyn Ghislain, Gent
Bracke Yolande, Gent
Braekeleirs Suzanna,
St-Amandsberg
Bultinckx Mia, Gent
BVBA Wim Van Kerckhove,
Oostakker
Capiau Godelieve, Gent
Caritas Hulpbetoon, Brussel
Cassan Marleen, Lochristi
Castelein Monique, Antwerpen
Caves St Amand, Sint-Amandsberg
Claus Martine, Gent
Cnops Brigitte, Gent
Colruyt, Halle
Congregatie Zrs. H. Jozef, Gent
Coorevits Norbert, Gent
Cornelissen Imelda, Gent
Cortvriendt Yvonne, Sleidinge
Coutant Jean, Merelbeke
Craenkindershuys, Gent
Cusse De Pauw, Evergem
Cvo Gent, Gent
De Bels Trees, Gent
De Bruyne Marie-Louise,
Dendermonde
Debunne Anne-Maria, Gent
De Busscher-Cattoir, Gent
De Clercq Nico, Lochristi
De Clercq-Lippens Luc, Beervelde
De Craene-De Groote Etienne, Oostakker
de hemptinne gombault, Gent
De Hertogh Geert,
Sint-Amandsberg
Delhaize, Beervelde
Delhaize, Heusden
De Loof Daniel, Mariakerke
De Mangelaere-Dierickx, Evergem
Demeester-Debruyne, Gent
De Moor-Van Driessche,
Sint-Lievens-Houtem
De Paepe A., Adegem
De Poortere-Thant, Lochristi
De Pourcq Lucienne, Heusden
De Sloover Edith, Gent
De Smet Maria, Oostakker
Despiegelaere Nicole, Gent
De Streekkrant, Gent
De Vlieger & zoon BVBA, Beervelde
De Vriendt Karel, Oostakker
De Waele Firmin, Wetteren
De Wilde Annie, Lochristi
Dewitte-Alderweireldt, Oostende
Dhaene Antoine, Lochristi
D'Hauwe Magdalena, Gent
D'hulst Ann, Lierde
Dr. Lacroix Eric, Gent
Du Seuil Elzina, Gent
Electro Van Schoote, Lochristi
Eurotuin, Merelbeke
Faure Didelle, Deurle
Floreac, Lochristi
Florist Poelman, Destelbergen
Fortis, Lochristi
Francois Gilbert, Lokeren
Glasfabrieken Van Brabant, Gent
Goldstar, Gent
Goossens Lutgart, Waarschoot
Goubau-Van Hoorebeke, Wetteren
Hemelsoet-Van Brakel, Gent
Hesters Katrien, Lochristi
Heyse Freddy, Kortenberg
Jongbloet Jan, Melle
Kapsalon Carin, Beervelde
Kapsalon Van Den Hove, Gent
Kbc Gent Kouter, Gent
Klooster vd Zrs. Clarissen, Gent
Lagaert Janine, Westende

Lahaut-Boone, Sint-Martens-Latem
Leys Francine, Destelbergen
Lievens-Muyshondt Pieter & Gerd,
Destelbergen
Lions Club Gent vzw
Maenhout Luc, Eeklo
Maertens Marie-Anne, Evergem
Martens Luc, Zomergem
Matthys Anne, Drongen
Meda Pharma, Brussel
Moens Godelieve, Bassevelde
Moreau Gustave, Evergem
Morel Janine, Gavere
naamloos, Brugge
naamloos, Heusden
New Born Marlina, Melle
Onderdonck Nadine, Wondelgem
Orchideeën Hendrick, Oostakker
Pauwels Walter, Sint-Amandsberg
Penning Jan, Destelbergen
Pien Martine, Gent
Praet Rita, Gent
Press Shop, Lochristi
Rabotvins, Gent
Rammant Rik, Sint-Martens-Latem
Rasschaert-Moeraert, Mariakerke
Reynaert Christiana, De Pinte
Reynaert Wilfried, Deurle
Roggeman , Lochristi
Rysselaere-De Kesel Lieve,
Lembeke
Saverijs Anne Marie, Gent
Scholler Luc, Huldenberg
Serck-Desimpel, Oostkamp
Sergeant-Muys, Drongen
Slagerij Bollaert, Sint-Amandsberg
Sleepy-De Zwaan, Oostakker
Smesman Nicole, Nazareth
Steenhaut Elza, Melle
Storme-Bekaert
Struye De Swielande, Meise
Sweets And Candy, Zelzate
'T Oud Kaashuis, Destelbergen
Telesco Shop, Gent
Termont Lucrèce, Lovendegem
Thielman Marcella,
Sint-Martens-Latem
Thienpont Nicole, Deinze
Thomas Monique, De Pinte
Tierenteyn, Gent
Toubast-Boudonck, Evergem
Trehout Daniel, Deinze
Tuincentrum Van Eeckhaut,
Oostakker
Uyttendaele Francine, Wondelgem
Van Acker Celina, Sint-Amandsberg
Van Acker Etienne, Beervelde
Van Acker-De Clercq , Beervelde
Van Beneden Marie-Louise,
Sint-Amandsberg
Vanbeveren Martine, Evergem
Van Braeckel-Van Raemdonck,
Lochristi
Van Couter Linda, Oostakker
Van de Wal Maria, Gent
Van Den Berghe Hilde, Gent
Vandenbossche-Vanhees,
Wetteren
Van Der Vaet Jozef, Oostakker
Van Develde Louis, Gent
Van Eeckhoute M., Laarne
Van Heyghen Marie-Therese,
Vinderhoute
Van Hoecke Simonne, Gent
Van Hove Luc, Zaffelaere
Van Hove-Vermeersch, Nevele
Van Imschoot A., Destelbergen
Van Laere Erik, Lede
Van Leene Rita, Kortrijk
Van Meirhaeghe Isabelle,
Wondelgem
Van Nieuwenhuyse, Gent
Van Parys Tony, Wondelgem
Van Remortel W., Zwijndrecht
Van Renterghem Chris & Lieve,
Destelbergen
Vdk, Gent
Vercauter Martha, Evergem
Verhaegen Etienne,
Sint-Martens-Latem
Verheye Marc, Ouwegem
Verniers Paula,
Sint-Amandsberg
Verniers-De Wilde, Gent
Verpoest-Van Den Bossche
M&E, Gent
Versele-Laga, Deinze
Versprille-Glorieux, Evergem
Verstraeten René, Aalst
Vervliet Luc, Gent
Vispoel-Samson, Gent
Vogt-Tusschans, Essen
VZW Ter Sparre, Merelbeke
Waegeman Clementina, Gent
Waterloos Eddy, Balegem
Wauters-Van Landschoot,
Oosteeklo
Weymeis Johan, Gent
Weyts Staf, Merelbeke
Willems Biscuits, Eeklo
Willen is Kunnen, Wippelgem
Wulteputte Godelieve, Oudegem
Zrs Maria-ten-Doorn, Eeklo
Zrs. O.-L.-V. Visitatie,
Sint-Amandsberg
Zrs. Van Liefde OLV Ten Doorn, Eeklo
Zrs. van Liefde, JM Noordprovincie
Redactieleden
Jacky Botterman
Toon Claeys
Nancy Criel
Catherine Harotte
Kathy Sandyck
Luk Vermeulen
19

Afdeling Palliatieve Zorg
AZ Sint-Lucas, straat 194, Tichelrei 1, 9000 Gent
tel. 09-224 51 94 – Palliatieve.zorg@azstlucas.be
Vragen in verband met dit tijdschrift en gift,
of over de werking van de vzw: Kathy Sandyck
tel. 09-224 52 03 – kathy.sandyck@azstlucas.be
Dit tijdschrift komt tot stand door de steun van
de vzw Palliatieve Zorg Sint-Vincentius