files/harlinger schipperskrant.pdf - Festina Lente

Het Pannegat Mark Jongedijk
Elke keer dat ik in de buurt voer van de BS2 dit jaar verbaasde ik mij. Nog niet op kanaal 2 overgeschakeld, hoorde ik
schippers zich melden bij de Brandaris dat ze in het Pannegat waren, richting Terschelling of Vlieland. Schichtig keek ik
dan om mij heen en op de kaart. Tot mijn grote verbazing en spijt kon ik helaas niks ontdekken wat op Pannegat leek.
Toch maar even de datum van de kaart gecontroleerd. Zou Bas van Meer mij dan een loer hebben gedraaid en de editie
1997 hebben verkocht? Of heeft de Chef der Hydrografie in al zijn wijsheid hebben liggen te slapen toen hij het Westblad
in elkaar flanste? Je weet het maar nooit met die ambtenaren. Na minutieus onderzoek mijnerzijds kwam ik toch tot de
conclusie dat alleen de Panneplaat onderdeel uitmaakt van het mooie Waddengebied en nergens de naam Pannegat te
ontwaren was. Waar kwam dit fenomeen dan toch vandaan en waar was dit mysterieuze zeegat? Was het wel vertrouwd om
hier door heen te varen, als je hem een keer gevonden had of ging er dezelfde werking vanuit als de Bermuda driehoek? Tot
op een goede dag één van mijn gewaardeerde collega's op de voor hem zo overbekende manier aan de Brandaris vroeg waar
het Pannegat nou eigenlijk ligt.
Dit monument van alwetendheid en Rots in de Branding van menig zeevarende gaf mij het verlossende antwoord. Het
Pannegat ligt benoorden de BS2 en, zoals Francois Boulange gezegd zou hebben, het staat niet op de kaart. Bellen
begonnen te rinkelen en lampen te branden. Eureka, het raadsel was opgelost. Nooit meer zou ik mij verdwaald voelen in
dit enorme zeegat waarvan toch elk hoekje en vierkante centimeter benoemd moet zijn om veilig en wel van haven tot
haven te manoeuvreren.
Maar waar komt dit Pannegat dan toch vandaan? Ik heb wel eens gehoord van wandelende zandplaten en van ondieptes die
in één keer niet meer ondiep zijn ; maar een nagelnieuwe niet bestaande geul? En in 1 keer wordt alles mij duidelijk. Op
welke dag hoorde ik de naam Pannegat voor het eerst en van wie? Het was aan het begin van het seizoen, even denken, 1
april om precies te zijn. Ja hoor, het is de ultieme uit de hand gelopen 1 april grap van de veerbootkapiteins die samen met
de Brandaris onder 1 hoedje hebben gespeeld, We zijn er met z'n allen ingetuind. Bulderend van het lachen zie je de
Friesland iets uit koers raken als één van de charterschepen weer bloedserieus meldt de nieuwe vaargeul te zijn gepasseerd.
De VC-Brandaris operators doen het bijna in hun broek van het lachen als we weer ons weer eens belachelijk maken in dit
niet bestaande water. Dus heren en dames charterschippers, als we na onze verdiende winterstop weer fris het seizoen 1999
invaren laat ons dan niet foppen als we horen dat de Midsland de Theelepelgeul heeft gepasseerd of dat de Oost-Vlieland
via het Schoteltjesdiep de Ree opkomt.
Één jaar pret is genoeg geweest.
Onze correspondent en
columnist Mark Jongedijk
* Dit stel (hieronder) is jullie niet onbekend. Altijd in de
markt voor resten boodschappen, brood, lege flessen
enzovoorts. En niet te vergeten een brede lach!