Bijbelse Geschiedenis deel 2 - Welkom bij de John Bunyan Stichting

9. BLIJDSCHAP NA VERDRIET
Er staat een oude man op de weg.
Met de hand boven zijn ogen tuurt hij
de weg af. Iedere dag weer staat hij
daar en telkens gaat hij teleurgesteld
weer naar zijn tent.Wie is die man en
waar wacht hij op? Het is Jakob, die
vol spanning op de terugkomst van
zijn zonen wacht. Maar het duurt zo
lang! Hij wordt er moedeloos van.
Misschien is er wel iets gebeurd! Hij
kan het in zijn tent ook niet uithouden
en gaat maar weer de weg op om
te kijken of ze er al aankomen. Zo gaat
het al dagen en weken lang.
Maar dan… ziet hij het goed? Nadert
daar in de verte een stofwolk? Zouden
dat zijn jongens zijn? Als hij nog een
poosje staat te kijken, verdwijnt zijn
hoop weer als sneeuw voor de zon. O
nee, dat zijn ze niet. Hij ziet zwaarden
blinken in de zon en hij ziet paarden
en wagens naderen. Nee, dat zijn ze
weer niet. Uit zijn hart ontglipt een
moedeloze zucht tot God in de hemel.
„Heere, wanneer komen ze?”
Plotseling heft hij zijn hoofd op.Wat
hoort hij daar? Het zijn de stemmen
van zijn jongens.Wat roepen ze toch?
Al snel houden de paarden en wagens
stil bij de oude Jakob, die verbaasd
staat te kijken. Snel zoeken zijn oude
ogen naar de bekende gezichten tussen
al die soldaten… Eén, twee, vijf,
zeven, negen… elf! Ja, ze zijn er allemaal!
Benjamin is er en Simeon is er
ook weer bij. Blijdschap laait op in
zijn oude hart.
Maar wat zijn ze opgewonden! Hoor,
wat ze roepen: „Vader, vader, luister
eens! Jozef leeft! En hij is die machtige
onderkoning van Egypte! Vader,
hoor eens, we gaan…” Jakob schudt
heftig zijn hoofd. Nee, nee, dat kán
niet… Jozef is dood.Verscheurd door
een wild dier. Dat hadden ze toch
gezegd, nu al zoveel jaren geleden? Als
hij de wagens ziet, móet de oude
Jakob het wel geloven: Jozef leeft nog.
O, wat is hij blij! Het is te heerlijk om
waar te zijn!
Zijn oude, droevige hart wordt weer
helemaal warm van binnen. Hij zegt:
„Het is genoeg! Mijn zoon Jozef leeft
nog! Ik zal gaan en hem zien, eer ik
sterve” (Gen. 45 : 28). De Heere zorgt!
Dat mag hij nu weer weten. Zijn ogen
lichten op en voor het eerst sinds
lange tijd verschijnt er een blijde glimlach
op zijn oude gezicht. Het is net of
de zon met zijn warme stralen dat
oude gezicht omstraalt, zó blij is die
oude Jakob opeens. Kijk, hij heft zijn
hoofd omhoog en zijn dankbare ogen
blikken naar boven. „O Heere, U hebt
aan Uw verbond gedacht. Nu is het
goed.Wat is Uw trouw groot!”
Hoor, daar klinkt zijn stem. Het is net
of die veel krachtiger is dan eerst.
„Jongens” zegt hij, „kom.We gaan naar
Egypte. Maak wat voort, want de reis
is ver en ik verlang zo naar Jozef!”
Iedereen is opgewonden en snel pakken
ze hun spullen.Alles wordt op de
wagens en ezels geladen en dan vertrekt
Jakob met zijn huisgezin naar
Egypte, naar Jozef.
25