Nummer 35

28
????????
door Eric De Wilde Lootse
In navolging van onze rubriek van vorig jaar, trekken wij er hier op de redactie iedere maand op uit met Eric De Wilde uit de
Pauwstraat. Geen enkele Lootse zolder, kelder, tuin of rommelmarkt is nog veilig voor ons. Binnenkort ook de jouwe?
Een gouden ring
voor een
haring
Eric
Dinsdagmiddag. Op terugweg van mijn wekelijkse uitstap naar de markt, stop ik aan
het viskraam van “De Mosselman”. “Graag een bruine, gerookte haring alstublieft”.
Een vriendelijke verkoper draait de heerlijk geurende haring keurig in een papiertje.
Niet opbergen in de rugzak, denk ik, ... beter voorkomen dan genezen. Na wat draaien en keren
belandt de haring uiteindelijk onder de veel te strakke snelbinder van mijn Norta Lincoln. Door
de grote spanning blijft de lekkernij, met kop én staart naar omhoog gekruld, netjes achteraan
op het zitje van mijn fiets.
Thuis gekomen, bevrijd ik de haring uit zijn netelige positie. Ik dek de terrastafel terwijl Bach op
de achtergrond het beste van zichzelf laat horen. Daar ligt de haring dan... in de late herfstzon,
als een goudstaaf, te schitteren op mijn bord. Dankbaar aanschouw ik het wonder van de
schepping dat met de staart in de schaduw van de fles
Chauvignon enige verfrissing lijkt te zoeken. Ik kijk diep in
de sterk uitpuilende ogen ...en zink weg in gedachten. Ik
zie twee soldaten...zegge en schrijve 1914 ... in één van
de loopgraven aan de Vlaamse IJzervlakte. Links mijn opa
Oscar en rechts een strijdmakker. Oscar heeft – pientere
zakenman als hij is – op de een of andere manier een
haring bemachtigd. Zijn metgezel die, duidelijk met het
water in de mond, naar de haring zit te staren, draait
zich plots om en tovert uit zijn rugzak die gemaakt is van
koeienvacht, een gouden herenring tevoorschijn waarin
een prachtige steen gevat zit: dé ring die hij van zijn
ouders kreeg op zijn achttiende verjaardag.
“Hier Oscar, toe...ruil de haring voor mijn
ring... een haring... ik heb er toch zo’n
trek in!”
Zo gebeurde het. Oscar was plots een haring
armer maar wel een gouden ring rijker!
Goddank overleefde Oscar de grote oorlog. Hij huwde
in 1924 met zijn teerbeminde Rachel, mijn toekomstige
oma. Op de huwelijksfoto van het gelukkige paar is aan
opa’s rechter ringvinger duidelijk de gouden ring met de
fraaie steen te zien.
Zeventig jaar later, drongen inbrekers via het platte dak
opa’s huis binnen. Ze verdwenen met de familiejuwelen....
en zo verdween uiteindelijk ook opa’s bijzondere
ring.
november’11
Nummer9080
Nummervijfendertignovembertweeduizendenelf
Zonde... Keer op keer probeer ik mezelf te troosten
met de gedachte, dat de opbrengst van de gestolen ring
mogelijk een hongerig kind ten goede kwam ...en met
deze gedachte kan ik best leven.
Nummer 9080 zij geprezen want daardoor krijgt vandaag
– na bijna honderd jaar – het verhaal van opa’s
gouden ring... een tweede leven.