LASpost - Studievereniging Atlas

12
Wereldverbeteraar
Fris – dat is het in mijn kamer. Ik zit in een tijdelijke kamer
van 20 m² met enkel glas en een kleine radiator, waar ik
mijn bureau voor geschoven heb om het maar zo warm
mogelijk te houden. De thermostaat hoger zetten heeft
geen zin, want alle warmte vloeit onmiddellijk door het
glas naar buiten. Deze overdenking brengt mij bij een veel
groter probleem dan mijn koude voeten: mijn milieuonvriendelijke
leefstijl. Ik zet liever de verwarming hoger dan
dat ik warmere kleren aantrek, en de meeste etensresten
gaan rechtstreeks de prullenbak in. (Dit in tegenstelling
tot huisgenoot E., die de koelkast vol heeft staan met
bakjes eten). Een blok wijsgerige ethiek heeft mij echter
niet overtuigd van de morele verplichting onze nazaten
een mooie aarde na te laten. De basisschoolretoriek van
‘vele druppels op een gloeiende plaat’ is nooit aangeslagen,
omdat ik net als ieder ander niet de eerste druppel wil
zijn. En ook de vergelijking met kindertjes die het een stuk
minder hebben is niet eerlijk, want die kindertjes hebben
niet eens een thermostaat, laat staan dat ze hem hoger
kunnen zetten. Tevreden met deze poging mijn geweten te
sussen vertrek ik, zachtjes vloekend omdat ik te laat ben,
naar Utrecht CS om mijn trein naar Almelo te halen. Als
ik de volgende dag op de verjaardag van mijn nicht met
plezier de grijpreflex van mijn paar maanden oude achterneefje
uitprobeer, besef ik: deze kleine nazaat verdient ook
een mooie aarde. De volgende keer toch maar een warm
vest aantrekken. Denk ik.
Daan van den Berg