LASpost - Studievereniging Atlas

22
Wenn ich nicht tanzen kann,
ist es nicht meine Revolution
Lessen voor de Nederlandse studentenbeweging
uit de Oost-Berlijnse underground technoscene
Een nieuw jaar, een nieuwe LASpost, en een
nieuwe fase in de politiek-economische geschiedenis
van Utrecht, Nederland, Europa en de
rest van de wereld. Een nieuwe kans om een frisse
kritische blik op de wereld te werpen.
Het jaar begon voor mijzelf in Berlijn, waar ik
de eer had oud en nieuw te vieren in gezelschap
van onze Atlas-secretaris die kaartjes had voor
hetzelfde underground technofeest. In een hippe
wijk van Oost-Berlijn genoten we twee dagen van
de meest sfeervolle doch vriendelijk geprijsde
horecagelegenheden. We brachten twee nachten
door in de Oost-Berlijnse technoscene – met een
opvallend hoog percentage Nederlanders – op
verlaten industrieterreinen die omgetoverd waren
tot technocentra. Na twintig dagen nog enigszins
uitbrakkende van deze ervaring, kijk ik kritisch
terug op het vervallen Oost-Berlijn en trek er
lessen uit voor de strijd van de Nederlandse studentenbeweging;
je bent een kritische student of je
bent het niet.
Berlijn is een briljante casestudie. Zoals vrijwel
elke voormalige Sovjet-staat die zich aansloot
bij de Europese vrije markt is ook Oost-Duitsland
na die Wende economisch ingestort. De industrie
vertrok, de werkgelegenheid verdween, miljoenen
Oost-Duitsers vertrokken naar het Westen op
zoek naar werk, degenen die bleven kregen nauwelijks
kinderen en leegstaande huizen werden
massaal gesloopt. Ook voor Oost-Berlijn was
1989 geen frisse start van een nieuw kapitalistisch
tijdperk. Daartegenover staan natuurlijk nieuw
verworven vrijheden zoals migratievrijheid, persvrijheid
plus de vrijheid om onfrisse leegstaande
fabriekshallen te transformeren tot frisse technoclubs.
Terugkomend op de Nederlandse onderwijsbezuinigingen,
de kwestie waar we vanuit
KSU in eerdere LASposten zo verwoed tegen
ageerden, er is veel – heel veel – af te dingen
op het idee dat een volledig staatsgefinancierd
onderwijsstelsel vanzelfsprekend goede resultaten
levert. Maar dat is geen argument voor de
verdere liberalisering, privatisering, vermarkting
en commercialisering van het onderwijs zoals nu
gepland wordt. Is dit die Wende die we nu nodig
hebben? Willen wij dat de docenten en studenten
van nu emigreren, minder kinderen krijgen, en
een leegstaand IBB platgelegd wordt vanwege
een kameroverschot?
Alexander Beunder
Kritische Studenten Utrecht