VERENIGDE STATEN - Belgian Economic Mission

EXPORTEREN 

NAAR DE 

Invoerformaliteiten 

en -documenten 

2-9 juni 2013 

VERENIGDE STATEN 

LOS ANGELES, SAN FRANCISCO / SILICON VALLEY 

Studie verwezenlijkt ter gelegenheid 

van de gezamenlijke economische 

zending onder het voorzitterschap 

van Z.K.H. Prins Filip

INVOERFORMALITEITEN EN -DOCUMENTEN 

INLEIDING 7 

PRAKTISCHE BENADERING VAN 

DE AMERIKAANSE INVOERREGLEMENTERING 13 

DOUANEREGLEMENTERING: INVOERFORMALITEITEN 19 

1. Wettelijk kader 20 

2. Registratie 21 

3. Invoerverboden 22 

4. Vergunningen en andere invoerrestricties 23 

5. Aangifte 24 

6. Douanewaarde 27 

7. Veiligheidsmaatregelen n.a.v. terreurdreiging 29 

7.1. Customs-Trade Partnership 

Against Terrorism (C-TPAT) 29 

7.2. 24-Uur Manifest 31 

7.3. 10+2 Initiative 32 

7.4. Container Security Initiative (CSI) 33 

7.5. Bioterrorism Act (BTA) 33 

7.6. Secure Freight Initiative (SFI) 34 

8. Invoerrechten 35 

9. Bijkomende heffingen 38 

9.1. Douanekosten 38 

9.2. Sales tax 39 

9.3. Accijnzen 39 

9.4. Antidumpingrechten, compenserende 

rechten en subsidies 40 

9.5. Tariefcontingenten 40 

10. Vrijhandelszones 41 

11. Tijdelijke invoer – promotiemateriaal en stalen 42 

3

4 VERENIGDE STATEN 

DOCUMENTEN BIJ INVOER IN DE VERENIGDE STATEN 47 

1. Handelsfactuur 48 

2. Pro-formafactuur 52 

3. Paklijst 52 

4. Certificaat van oorsprong 53 

5. Oorsprongsmarkering 54 

6. Vrachtbrief 56 

7. Legalisatie 57 

PRODUCTCERTIFICATEN 59 

1. Normalisatie en certificering 60 

2. Bijzonderheden 61 

2.1. Dieren en dierlijke producten 62 

2.2. Planten en plantaardige producten 63 

2.3. CITES 64 

2.4. Voedingsmiddelen 65 

2.5. Consumentengoederen 66 

2.6. Medicijnen en cosmetica 67 

2.7. Alcohol en tabakswaar 68 

2.8. Elektronica 69 

2.9. Voertuigen 70 

2.10. Textiel 70 

2.11. Wapens 71 

VERPAKKING EN ETIKETTERING 73 

1. Verpakking 74 

2. Consumentenverpakking en etikettering 76 

BELASTING VAN DIENSTPRESTATIES 79 

1. Loondienst 81 

2. Diensten 82


5

INLEIDING

8 VERENIGDE STATEN


Wie op zoek is naar een nuttig vertrekpunt om 

meer te weten te komen over de invoerformaliteiten 

in de Verenigde Staten, kan terecht op de 

website van de Amerikaanse douaneadministratie 

(http://www.cbp.gov/). Die administratie 

vormt een onderdeel van het Department of 

Homeland Security. Op de website vindt u nuttige informatie over 

de Amerikaanse invoerprocedures (onder ‘Trade’ – klik ‘Basic 

Importing and Exporting’), de douanetarieven (onder ‘Trade’– klik 

‘Trade Programs’ en ‘Duty, Tariff Rates’), enz. 

Andere nuttige internetbronnen voor wie op zoek is naar informatie 

over de Amerikaanse invoerformaliteiten en handelswetgeving: 

CALIFORNIË 

Californian Chamber of Commerce 

http://www.calchamber.com/LegalAffairs/Pages/Default.aspx 

Doing business in San Francisco 

http://www6.sfgov.org/index.aspx?page=3 

Doing business in Los Angeles 

http://doingbusiness.lacounty.gov/ 

Californian Courts 

http://www.courts.ca.gov/ 

Californian Franchise Tax Board 

https://www.ftb.ca.gov/businesses/index.shtml?WT.mc_id=Global_ 

Businesses_Tab 

California Association for Local Economic Development 

http://www.caled.org/ 

9


Los Angeles Economic Development Corporation 

http://www.laedc.org/ 

San Francisco Economic Development Corporation 

http://www.sfced.org/ 

San Jose Office of Economic Development 

http://www.sjeconomy.com/ 

Directory California Economic Development Agencies 

http://www.ecodevdirectory.com/california.htm/ 

Californian Law 

http://www.leginfo.ca.gov/calaw.html 

Californian Law 

http://law.justia.com/codes/california/2011/ 

Californian Laws and Regulations 

http://www.ca.gov/about/government/state/lawsandregs.html 

VERENIGDE STATEN 

Internal Revenue Service (IRS) 

http://www.irs.gov/ 

Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau (TTB) 

http://www.ttb.gov/index.shtml 

United States Department of Commerce (USDOC) 

http://www.commerce.gov/ 

United States Trade Representative (USTR) 

http://www.ustr.gov/


United States International Trade Commission (USITC) 

http://www.usitc.gov/ 

Federal Trade Commission (FTC) 

http://www.ftc.gov/ 

Consumer Product and Safety Commission (CPSC) 

http://www.cpsc.gov/ 

American National Standards Institute (ANSI) 

http://www.ansi.gov/ 

National Institute of Standards and Technology (NIST) 

http://www.nist.gov/ 

Department of Agriculture (USDA) 

http://www.usda.gov/ 

Food and Drug Administration (FDA) 

http://www.fda.gov/ 

Animal and Plant Health Inspection Service (APHIS) 

http://www.aphis.usda.gov/ 

Fish and Wildlife Service (FWS) 

http://www.fws.gov/ 

All US Federal Agencies 

http://www.usa.gov/directory/federal/index.shtml 

Doing Business in the United States 

http://www.usa.gov/Business/Foreign-Business.shtml 

11

PRAKTISCHE BENADERING 

VAN DE AMERIKAANSE 

INVOERREGLEMENTERING

14 VERENIGDE STATEN


Cijfers schetsen soms veel beter dan woorden hoe een markt 

functioneert en voor wie een marktstrategie wil uitwerken, kunnen 

statistische gegevens een objectief kader creëren. 

De Verenigde Staten zijn in termen van bruto nationaal inkomen 

globaal genomen de grootste afzetmarkt ter wereld. Als we het 

bruto nationaal inkomen per capita als criterium nemen, staan 

de VS in 2011 op plaats 17. Dit is vier plaatsen hoger dan België 

(21 ste plaats). De VS zijn dus objectief gezien een markt met geld 

en met een grote groep consumenten (potentiële kopers). 

In de Global Competition Index 2012-2013 van het World Economic 

Forum, staan de Verenigde Staten op een 7 de plaats (ter 

vergelijking: België staat er op een 17 de plaats) (1) . De VS behaalt 

deze score omdat de productiviteit er hoog ligt, de bedrijven zeer 

innovatief zijn, de arbeidsmarkt flexibel is, de schaalgrootte veel 

mogelijkheden geeft aan bedrijven die er actief zijn en de universitaire 

opleidingen tot de beste ter wereld behoren (acht universiteiten 

binnen de top 10 in zowat alle rankings). Voor Belgische 

exporteurs houdt dit automatisch in dat het om een zeer competitieve 

markt gaat waar de concurrentiedruk bijzonder hoog is. 

Slechter scoort de VS volgens de bevindingen van het WEF op het 

gebied van de overheidsuitgaven (inefficiënt en niet voldoende 

gericht), de hoge graad van marktregulering, de hoge kostprijs 

van de bescherming van het land tegen dreiging van terroristische 

aanvallen en andere georganiseerde misdaad, de hoge 

overheidsschuld en tot slot de ‘gezondheid’ van de Amerikaanse 

banken (die trouwens aan de basis ligt van de actuele wereldwijde 

economische crisis). 

Inzake de eenvoud en efficiëntie van grensoverschrijdende goederenbewegingen 

scoort de VS iets beter dan België. Dit blijkt 

uit de Doing Business databank van de Wereldbank voor 2013. 

(1) World Economic Forum, Global Competition Index 2012-2013: 

http://www.weforum.org/issues/global-competitiveness 

15


De cijfers (voor een dry-cargo, 20-foot, full container load) tonen 

aan dat de VS zich op de 22 ste plaats bevindt. Ter vergelijking: 

België bekleedt de 29 ste plek, terwijl Singapore en Hongkong de 

ranglijst aanvoeren (2) . Algemeen genomen is de kostprijs, de 

benodigde tijd en het papierwerk dat met de in- en uitvoer van 

goederen in de VS gepaard gaat, echter goed vergelijkbaar met 

de situatie in België. 

Dit uit zich in volgende cijfers: 

CIJFERS VOOR DE VERENIGDE STATEN 

(‘TRADING ACROSS BORDERS’-RANKING: 22 STE PLAATS): 

VS - EXPORT PROCEDURE (2013) DUUR (IN DAGEN) KOST PER 

CONTAINER (IN USD) 

Voorbereiding documenten 2 230 

Binnenlands vervoer en behandeling 1 400 

Douane-afhandeling en technische controle 1 60 

Haven- en terminalhandling 2 400 

TOTAAL: 6 1090 

VS - IMPORT PROCEDURE (2013) DUUR (IN DAGEN) KOST PER 







(2) Worldbank: http://www.doingbusiness.org/data/exploreeconomies/ 

united-states#trading-across-borders

CIJFERS VOOR BELGIË 

(‘TRADING ACROSS BORDERS’-RANKING: 29 STE PLAATS): 


BELGIË - EXPORT PROCEDURE (2013) DUUR (IN DAGEN) KOST PER 







BELGIË - IMPORT PROCEDURE (2013) DUUR (IN DAGEN) KOST PER 







The Global Enabling Trade Report (2012), eveneens opgesteld 

door het WEF, legt niettemin enkele pijnpunten bloot (3) . De VS 

verloren in deze ranking de afgelopen jaren enkele plaatsen 

onder meer om de volgende redenen: 

Positief zijn de eenvoudige in- en uitvoerprocedures, de efficiënte 

inklaring, de bijkomende diensten bij de douane en de 

uitgebreide infrastructuur maar; 

Negatief is dat het land zijn toppositie traag maar zeker verliest 

door zaken die in het verleden toonaangevend waren maar stilaan 

verslechteren: de efficiëntie van de grensprocedures, de 

verminderde logistieke diensten, de overregulering, de ingewikkelde 

bescherming van eigendomsrechten, de beïnvloeding bij 

politieke en gerechtelijke beslissingen, de hoge beveiligingskost 

tegen terroristische dreiging en een verhoogde bureaucratie (4) . 

(3) World Economic Forum, The Global Enabling Trade Report (2012): 

http://www3.weforum.org/docs/GETR/2012/GlobalEnablingTrade_Report.pdf 

(4) The Global Trade Enabling Report (2012), p. 24 

17

DOUANEREGLEMENTERING: 

INVOERFORMALITEITEN


1. WETTELIJK KADER 

De Amerikaanse douanewetgeving wordt geregeld in de Code of 

Laws of the United States of America (U.S. Code; of nog USC). 

Deze regels compileren en codificeren in 51 titels en 4 voorgestelde 

titels de federale wetgeving (‘laws’) van de VS. De hoofdeditie 

wordt om de zes jaar (her)uitgegeven door het Office of 

the Law Revision Counsel of the House of Representatives. Elk 

jaar zijn er supplementen. De meest recente editie dateert van 

2006. Op de website http://uscode.house.gov/ kan deze wetgeving 

geconsulteerd worden. 

De douanewetgeving is terug te vinden in titel 19 “Customs 

Duties”. Deze titel telt 27 hoofdstukken met onder meer: hoofdstuk 

1A over Foreign Trade Zones; hoofdstuk 3 over Tariff and 

Related Provisions; hoofdstuk 4 over de Tariff Act of 1930 met 

onder andere het Harmonized Tariff Schedule, antidumpingrechten 

en compenserende rechten en beperkt verhandelbare 

goederen; hoofdstuk 12 over de Trade Act of 1974 met onder 

andere de bevoegdheden van de International Trade Commission 

en instrumenten tegen oneerlijke handelspraktijken. 

Daarnaast is er de Code of Federal Regulations (CFR). Die codificeert 

in 50 titels de administratieve regelgeving (‘rules and 

regulations’) waaronder ook douaneregels (http://www.gpo. 

gov/fdsys/browse/collectionCfr.action?collectionCode=CFR). 

De CFR wordt jaarlijks herzien. In titel 19 “Customs Duties” worden 

onder meer besproken: tariefpreferenties en –vrijstellingen, 

verpakking en etikettering van importgoederen, oorsprongsregels, 

carnets, quota, oorsprongsmarkering, postzendingen, 

handelsbeurzen, tariefindeling enz.


Om te achterhalen hoe al deze regels in de praktijk worden gebracht, 

moet je terecht bij de U.S. Customs and Border Protection: 

Customs and Border Protection (CBP Info Center) 

1300 Pennsylvania Avenue 

NW Washington, DC 20229 

T +1 202 325 8000 

http://www.cbp.gov/ 

Daar vind je o.a. de lijst van de kantoren van de CBP (douanekantoren) 

in Californië (ga naar http://www.cbp.gov/xp/cgov/ 

toolbox/contacts/ports/ca/). 

2. REGISTRATIE 

Elk bedrijf dat zaken doet in de VS en er dus zelf in eigen naam wil 

invoeren of uitvoeren, moet zich laten registreren bij de Internal 

Revenue Service (IRS; http://www.irs.gov/). Zoals dat overal het 

geval is (denk aan de EORI in de Europese Unie) kunnen immers 

enkel bedrijven die onder de jurisdictie van de Amerikaanse douanediensten 

vallen als ‘importer or exporter of record’ optreden. 

Het is mogelijk dat met het oog op deze registratie een Employer 

Identification Number (EIN) moet aangevraagd worden. Dit nummer 

wordt niet alleen toegekend aan elke onderneming, ongeacht 

de rechtsvorm (corporation, partnership…), die in de VS 

personeel tewerk stelt maar ook wanneer teruggaafdocumenten 

ingevuld moeten worden met betrekking tot tewerkstelling, 

accijnzen, alcohol, tabak of vuurwapens, wanneer bronbelasting 

(WHT – withholding taks) ingehouden wordt op betalingen aan 

niet-verblijfhouders enz. (http://www.irs.gov/Businesses/Small- 

Businesses-&-Self-Employed/Employer-ID-Numbers-(EINs)). 

21


3. INVOERVERBODEN 

De VS heeft een aantal invoerverboden ingesteld. Enkele hiervan 

zijn absoluut en het is dus niet mogelijk om op het verbod een 

uitzondering aan te vragen. Bij andere goederen houdt dat in dat 

een vergunning moet worden aangevraagd vooraleer ze in de VS 

kunnen worden ingevoerd (zie onder punt 4). 

Onder de zgn. absolute invoerverboden vallen alle goederen die 

de openbare orde, de nationale veiligheid, de gezondheid en de 

intellectuele eigendomsrechten (namaakgoederen of parallelle 

handel) schenden. Zo bestaat een invoerverbod voor absint met 

een te hoog Tujon-gehalte, voertuigen die niet beantwoorden aan 

de emissienormen (Environmental Protection Agency – EPA) en 

Amerikaanse veiligheids- en technische normen, kunstobjecten 

uit Irak, honden- en kattenbont, goud(-producten) afkomstig uit 

Cuba, Iran, Myanmar, Soedan, conflictdiamanten ingevolge het 

Kimberley-akkoord en producten uit valsmunterij. 

Sommige van deze handelspolitieke maatregelen lopen niet gelijk 

met die welke de Europese Unie hanteert maar bedrijven die zaken 

doen met de VS moeten zich realiseren dat het Office of Foreign 

Assets Control (OFAC) de naleving van de economische maatregelen 

en handelsembargo’s die de VS heeft ingesteld zeer streng 

controleert. Niet enkel de in- en uitvoer (goederenverkeer) met de 

getroffen landen wordt gecontroleerd, maar ook de financiering 

van transacties met de geviseerde landen. Wanneer de betaling in 

USD wordt afgerekend en via New York moet worden gecleared, 

kan dat tot onaangename verrassingen leiden.


Office of Foreign Assets Control, U.S. 

Department of the Treasury 

1500 Pennsylvania Avenue 


T +1 202 622 2480 (licensing division) 

ofac_feedback@do.treas.gov 

http://www.treasury.gov/ofac 

4. V ERGUNNINGEN EN ANDERE INVOERRESTRICTIES 

Voor een reeks goederen moet vooraf een invoervergunning 

aangevraagd worden bij de bevoegde instantie. Enkele van deze 

producten worden onder het hoofdstuk ‘Productcertificaten’ uitgebreid 

besproken. 

Het gaat onder meer om alcohol (beperking van geïmporteerde 

hoeveelheid alcohol afhankelijk van staat tot staat zoals bepaald 

door het plaatselijke Alcohol Control Board), biologische producten 

(Department of Agriculture – USDA & Center for Disease Control 

– CDC), militaire uitrusting (Directorate of Defense Trade Control 

– DDTC), vuurwapens en munitie (Bureau of Alcohol, Tobacco, 

Firearms and Explosives – ATF), ozonafbrekende stoffen (Environmental 

Protection Agency - EPA), bedreigde planten en diersoorten 

en hun producten (Fish and Wildlife Service – FWS), verwerkte 

voedingswaren (Animal and Plant Health Inspection Service – 

APHIS & Food and Drug Administration – FDA), groenten en fruit 

(APHIS), vlees (APHIS), medicijnen (FDA), narcotica (CBP), alcohol 

en tabak (Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau – TTB), huisdieren 

(CDC), planten en zaden (APHIS). 

23


5. A ANGIFTE 

De Customs and Border Protection (CBP) hanteert bij de invoer 

een ‘informed compliance’ aanpak. Dit wil zeggen dat de CBP de 

medewerking vraagt aan alle marktdeelnemers om de nodige 

zorg aan de dag te leggen bij het verstrekken van informatie over 

onder meer de tariefindeling van de goederen, de douanewaarde 

en de oorsprong. Op de website van de CBP kan u een document 

inladen met instructies voor het verstrekken van deze informatie: 

http://forms.cbp.gov/pdf/7501_instructions.pdf. 

Dit kan op twee manieren: 

1. Bij invoer van zendingen met een waarde boven 2.500 USD moet 

een formele aangifte worden gedaan met een Form 7501 (zie model 

hieronder). U kan dit model inladen op de website van de CBP: 

http://forms.cbp.gov/pdf/CBP_Form_7501.pdf. 

2. Bij invoer van goederen met een douanewaarde beneden 

2.500 USD (voor textiel 250 USD) volstaat het een informele 

aangifte te doen met een Form 3461 “Entry/Immediate delivery” 

(http://forms.cbp.gov/pdf/CBP_Form_3461.pdf). Deze 

procedure kan echter niet gebruikt worden bij commerciële 

invoer van goederen die vallen onder een quotaregeling, antidumping- 

of compenserende maatregelen. In deze gevallen 

moet de normale procedure worden gevolgd. 

De invoeraangifte kan worden gedaan door de eigenaar van de 

goederen, door een vergunde douane-expediteur (customs broker) 

of door een buitenlandse entiteit indien deze een agent (vertegenwoordiger) 

aanstelt, gevestigd in de staat van de haven van 

binnenkomst. Deze persoon is dan de ‘importer of record’.

8. Importing Carrier 

DEPARTMENT OF HOMELAND SECURITY 

U.S. Customs and Border Protection 

ENTRY SUMMARY 


Form Approved OMB No. 1651-0022 

EXP. 08-31-2014 

1. Filer Code/Entry No. 2. Entry Type 3. Summary Date 

4. Surety No. 5. Bond Type 6. Port Code 7. Entry Date 

9. Mode of Transport 10. Country of Origin 11. Import Date 

12. B/L or AWB No. 13. Manufacturer ID 14. Exporting Country 15. Export Date 

16. I.T. No. 17. I.T. Date 18. Missing Docs 19. Foreign Port of Lading 20. U.S. Port of Unlading 

21. Location of Goods/G.O. No. 22. Consignee No. 23. Importer No. 24. Reference No. 

25. Ultimate Consignee Name and Address 26. Importer of Record Name and Address 

City State Zip City State Zip 

27. 28. Description of Merchandise 

29. 30. 31. 

Line A. HTSUS No. A. Grossweight Net Quantity in 

No. B. ADA/CVD No. B. Manifest Qty. HTSUS Units 

Other Fee Summary for Block 39 

36. DECLARATION OF IMPORTER OF RECORD (OWNER 

OR PURCHASER) OR AUTHORIZED AGENT 

I declare that I am the 

41. DECLARANT NAME 

35. Total Entered Value CBP USE ONLY TOTALS 

$ 

A. LIQ CODE B. Ascertained Duty 37. Duty 

Total Other Fees 

$ 

Importer of record and that the actual owner, 

purchaser, or consignee for CBP purposes is as shown above, OR owner 

TITLE 

REASON CODE C. Ascertained Tax 38. Tax 

42. Broker/Filer Information (Name, address, phone number) 43. Broker/Importer File No. 

32. 33. 34. 

A. HTSUS Rate 

A. Entered Value B. ADA/CVD Rate 

B. CHGS C. IRC Rate 

Duty and I.R. Tax 

Dollars Cents 

C. Relationship D. Visa No. 

D. Ascertained Other 39. Other 

E. Ascertained Total 40. Total 

or purchaser or agent thereof. I further declare that the merchandise was obtained pursuant to a purchase or agreement to purchase and that the 

prices set forth in the invoices are true, OR was not obtained pursuant to a purchase or agreement to purchase and the statements in the invoices as 

to value or price are true to the best of my knowledge and belief. I also declare that the statements in the documents herein filed fully disclose to the best 

of my knowledge and belief the true prices, values, quantities, rebates, drawbacks, fees, commissions, and royalties and are true and correct, and that all 

goods or services provided to the seller of the merchandise either free or at reduced cost are fully disclosed. 

I will immediately furnish to the appropriate CBP officer any information showing a different statement of facts. 

SIGNATURE DATE 

CBP Form 7501 (06/09) 

25


De aangifte kan elektronisch worden ingediend via het Automated 

Commercial System (ACS). Dit systeem wordt momenteel 

geleidelijk aan vervangen door het Automated Commercial Environment 

(ACE). Het systeem kan enkel worden gebruikt door 

EDI- (Electronic Data Interchange) geregistreerde gebruikers bij 

de CBP. Het ACE-portaal is momenteel nog in de opstartfase en 

zal geleidelijk aan alle andere registratiesystemen vervangen. 

De invoerder heeft een identificatienummer nodig (vergelijkbaar 

met het EORI-nummer in de EU). Dit nummer wordt door 

de Internal Revenue Service toegewezen. In principe wordt het 

‘business registration number’ (zoals in België de KBO als EORI 

kan functioneren) van de invoerder gebruikt. Bij gebrek hieraan 

kan ook het ‘social security number’ meegedeeld worden, of nog 

een bijzonder identificatienummer dat enkel voor invoerdoeleinden 

wordt uitgereikt (vgl. de ‘beperkt fiscaal aansprakelijk vertegenwoordiger’ 

in de EU). 

Het praktische gevolg hiervan is dat buitenlandse ondernemingen 

die niet over een vestiging in de Verenigde Staten beschikken, 

niet voor eigen rekening goederen kunnen invoeren (dus 

geen ‘DDP-verkoop’) maar die formaliteiten aan hun Amerikaanse 

klant moeten overlaten. Doen zij dat niet, dan moeten 

zij een beroep doen op een plaatselijk agent/commissionair of 

distributeur die de goederen onder zijn verantwoordelijkheid in 

de VS zal invoeren. 

Omdat enkel geregistreerde bedrijven in de VS als ‘importer of 

record’ kunnen optreden, valt een verkoop van goederen aan de VS 

onder de Incoterm 2010 DDP (Delivered Duty Paid) dus te mijden 

tenzij de verkoper in de VS over een registratienummer beschikt (5) . 

(5) Dit geldt eveneens voor het aankopen in de VS onder de Incoterm 2010 EXW 

(Ex Works). Een uitzondering wordt gemaakt voor invoer door particulieren 

en toeristen (persoonlijke bagage), postleveringen, transit en tijdelijke invoer.


De informatie van de invoeraangifte en die welke vervolgens 

bijkomend verzameld wordt tijdens de invoerprocedure wordt 

automatisch doorgegeven aan de verschillende agentschappen 

die bevoegd zijn voor deze ingevoerde goederen. Dit delen van 

informatie gebeurt via het Import Safety Commercial Targeting 

and Analysis Center (CTAC). Het CTAC verzamelt alle gegevens 

over de ingevoerde goederen en stuurt deze rechtstreeks door 

naar de bevoegde instanties. Aangesloten agentschappen zijn: 

APHIS, CBP, CPSC, EPA, FSIS (Food Safety and Inspection Service), 

ICE (U.S. Immigration and Customs Enforcement), PHMSA 

(Pipeline and Hazardous Materials Safety Administration). Meer 

hierover op: http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/priority_trade/ 

import_safety/ctac/. 

Voor nadere informatie, ga naar “Tips for New Importers and 

Exporters” van de CBP: http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/ 

trade_outreach/diduknow.xml. 

6. DOUANEWAARDE 

Bij invoer in de VS moet ten behoeve van de douane, zoals dat in 

alle landen het geval is (cf. D.I.V. in de EU) een verklaring worden 

opgesteld waarin de opgave van de douanewaarde wordt toegelicht. 

Documenten die deze verklaring kunnen staven zijn de factuur, 

kostennota’s van de vracht, de verzekeringspolis, enz. 

De VS hanteert voor het vaststellen van de douanewaarde, zoals 

de EU en alle andere WTO lidstaten, de principes van het Customs 

Valuation Agreement van de WTO (http://www.wto.org/english/ 

docs_e/legal_e/20-val_01_e.htm). 

27


Hierbij worden zes verschillende methodes van waardebepaling 

voorgesteld in een bepaalde volgorde. Enkel wanneer de ‘hogere’ 

methode niet kan worden toegepast, mag de volgende methode 

gehanteerd worden: 

1. transactiewaarde van de ingevoerde goederen (= te betalen 

prijs/factuurwaarde); 

2. transactiewaarde van identieke goederen; 

3. transactiewaarde van soortgelijke goederen; 

4. deductieve methode (= kostprijs op de markt met aftrek ‘binnenlandse 

kosten’); 

5. methode van de berekende waarde (= kostprijs in het land van 

herkomst met toevoeging ‘buitenlandse kosten’); 

6. methode van de redelijke middelen. 

De douanewaarde bij invoer is in de overgrote meerderheid van de 

transacties – als de invoer in het kader van een koopovereenkomst 

plaatsvindt – gebaseerd op de transactiewaarde van de goederen. 

De VS gebruiken voor het vaststellen van deze transactiewaarde 

(‘prijs’) in tegenstelling tot de meeste andere landen echter niet 

de prijs bij aankomst in de VS (= CIF-waarde) maar de prijs op het 

moment van vertrek naar de VS (= FOB-waarde). De transportkosten 

voorafgaand aan de invoer, de kosten van laden, overladen 

en de behandelingskosten voor aankomst in de VS en de kosten 

van de transportverzekering maken in de VS (zoals in Canada, 

Zuid-Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland) dus GEEN deel uit van 

de douanewaarde. Daarom is het zeer belangrijk dat exportfacturen 

naar de VS steeds (ook) de FOB-waarde vermelden.


De douanewaarde wordt definitief bepaald wanneer de goederen 

hun douanebestemming krijgen. 

Toepasselijke wetgeving: Tariff Act of 1930 zoals opgenomen 

in 19 USC 4. 

Meer informatie: http://www.cbp.gov/linkhandler/cgov/trade/ 

legal/informed_compliance_pubs/icp001r2.ctt/icp001r2.pdf. 

7. VEILIGHEIDSMAATREGELEN N.A.V. TERREURDREIGING 

7.1. Customs-Trade Partnership Against 

Terrorism (C-TPAT) 

C-TPAT, het Customs-Trade Partnership Against Terrorism 

(http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/cargo_security/ctpat/) is een 

gemeenschappelijk initiatief van de Amerikaanse autoriteiten en 

de industrie om de logistieke ketting tegen terrorisme te beschermen 

(“to provide the highest level of container security”). Importeurs 

moeten niet alleen de veiligheid van de aanvoerketen van 

hun goederen evalueren, maar ook hun buitenlandse leveranciers 

en waar nodig verbetering aanbrengen, bijvoorbeeld door locaties 

beter te beveiligen, beter toezicht, controleren van de achtergrond 

van het personeel, enz. Het gaat om een vrijwillig programma 

waartoe bedrijven kunnen toetreden. 

De bedrijven die tot het programma willen toetreden worden, 

nadat zij een programma hebben opgesteld en uitgevoerd gecontroleerd 

door de Amerikaanse douane (CBP) en kunnen dan een 

C-TPAT-certificatie ontvangen. Bedrijven die bij C-TPAT zijn aangesloten 

vormen voor de Amerikaanse douane een lager ‘terreurrisico’ 

en krijgen daardoor minder zware inspectie van de 

29


douanediensten zodat hun invoer sneller de douaneprocedures 

kan doorlopen. Concreet gezien betekent het certificaat m.a.w. 

een veel snellere afhandeling van alle invoerprocedures aan de 

Amerikaanse buitengrenzen. 

De Verenigde Staten erkennen buitenlandse beveiligingsprogramma’s 

en hebben al een aantal Mutual Recognition Agreements 

(MRAs) gesloten. Met de EU werd op 4 mei 2012 een 

akkoord getekend dat de wederzijdse erkenning inhoudt van het 

C-TPAT-programma van de VS en het AEO-programma van de 

EU door middel van een besluit van het Gemengd Comité Douanesamenwerking 

VS-EU (6) . In toepassing van dit akkoord laten 

de Europese Unie en de Verenigde Staten van Amerika bij de risicobeoordeling 

met het oog op inspecties en controles de status 

van een marktdeelnemer in het partnerland positief meewegen. 

Dit brengt lagere kosten en snellere procedures met zich mee. 

Voor de praktische uitwerking van dit akkoord is een matching 

procedure in het leven geroepen om de Europese EORI-nummers 

te koppelen aan de Amerikaanse identificatienummers, MID-nummers 

(Manufacturer Identification). Via een webapplicatie (https:// 

mrctpat.cbp.dhs.gov/) kunnen Europese ondernemingen hun 

EORI-nummer registreren en koppelen aan hun MID-nummer, 

nadat ze de nodige gegevens hebben doorgegeven aan de Amerikaanse 

autoriteiten. De CBP heeft een presentatie beschikbaar 

gesteld waarin precies wordt uitgelegd hoe dit alles in zijn werk 

gaat: http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/ 

customs/policy_issues/customs_security/c-tpat.pdf. 

Het MID-nummer, voornamelijk bedoeld voor importeurs van 

textiel en kleding, bestaat uit een combinatie van 15 cijfers 

en letters die verwijzen naar de adresgegevens van de fabrikant. 

De werkwijze staat opgesomd op 19 CFR 102 Appendix 

(6) “Besluit van het Gemengd Comité Douanesamenwerking VS-EY van 4 mei 

2012 betreffende de wederzijdse erkenning van het programma “Partnerschap 

tussen de douane en het bedrijfsleven tegen terrorisme” van de Verenigde 

Staten en het AEO-programma van de Europese Unie”, PB L144/44 

van 5.6.2012, http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ: 

L:2012:144:0044:0047:NL:PDF.


(http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CFR-2010-title19-vol1/pdf/CFR- 

2010-title19-vol1-part102-app-id908.pdf). 

Zodra de koppeling tussen het EORI-nummer en de MID-nummer 

is gebeurd, zal de geautoriseerde marktdeelnemer (AEOstatuut) 

automatisch de door de Amerikaanse douane toegekende 

gunstige behandeling genieten. 

Meer over deze samenwerking is terug te vinden op de Belgische douanewebsite: 

http://fiscus.fgov.be/interfdanl/nl/aeo/nieuws.htm#G. 

7.2 24-Uur Manifest 

Scheepvaartmaatschappijen zijn sinds 2 december 2002 ingevolge 

de Trade Act verplicht voor elke zeevracht die vanuit het buitenland 

naar de VS wordt verscheept voor het laden bij de Amerikaanse 

douane een aantal gegevens aan te melden door middel 

van een elektronisch ‘cargo manifest’. Het manifest stelt de douane 

in staat een risicoanalyse uit te voeren en te beoordelen of 

een bepaalde zending voldoende veilig is en geen terreurdreiging 

vormt. Het syteem is vergelijkbaar met de ‘ENS’-systeem (Entry 

Summary Declaration) dat de Europese Unie hanteert. 

De vracht moet 24 uur voor inlading in het schip in de haven van 

vertrek worden aangemeld. Algemene of onduidelijke omschrijvingen 

in het manifest zoals ‘freight of all kinds’ worden niet 

geaccepteerd en kunnen sinds mei 2003 leiden tot een inladingsverbod 

(Do Not Load-message) door de Amerikaanse douane. 

31


Intussen is de verplichting tot voorafgaandelijke aanmelding met 

het oog op het uitvoeren van een risicoanalyse uitgebreid naar alle 

transportmodi (7) . Meer informatie is terug te vinden bij het CBP: 

http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/trade_outreach/advance_info/. 

7.3 10+2 Initiative 

Op 26 januari 2010 zijn de Importer Security Filing and Additional 

Carrier Requirements, gekend onder de benaming ‘10+2 Initiative’, 

in werking getreden. 

Via het ‘Automated Manifest System’ (AMS) of de ‘Automated Broker 

Interface’ (ABI) moeten de vervoerder en de importeur voor 

aankomst van het schip elektronisch bijkomende veiligheidsinformatie 

aan de Amerikaanse douanediensten (CBP) bezorgen. Dit 

geldt enkel voor invoer via oceaanschepen. 

Deze informatieverplichting (Importer Security Filing; ISF) moet 

24 uur voor lading vervuld worden. Het gaat om 10 verschillende 

gegevens (o.m. gegevens verkoper, gegevens koper, importeursnummer, 

gegevens fabrikant, gegevens schip, oorsprong, goederencode, 

B/L-nummer enz.). Wanneer binnen minder dan 24 uur de 

informatie verzonden wordt, moeten nog twee bijkomende gegevens 

meegedeeld worden. Vandaar ook het ‘10+2 Initiative’. 

Meer informatie is terug te vinden op: http://www.cbp.gov/xp/cgov/ 

trade/cargo_security/carriers/security_filing/. 

(7) Voor luchtvracht moet echter vooral rekening worden gehouden met de 

Richtlijn 300/2008 in combinatie met uitvoeringsrichtlijn 185/2010 van de 

Europese Unie die op 29 april 2013 volledig van kracht worden. Deze Richtlijn 

introduceert het statuut van bekende of vaste afzender (known consignor) 

voor bedrijven die strikte procedures toepassen bij het klaarmaken van 

luchtvracht (screening, beveiliging…). Voor wie niet over dit statuut beschikt 

moet de expediteur elke keer een veiligheidscontrole doen (scanning…) en 

is de expediteur ook niet erkend, dan is de luchtvaartmaatschappij verplicht 

om de controle uit te voeren. Of (en zo ja, hoeveel) dat de afhandeling van 

uw luchtvracht zal vertragen, is voorlopig niet te voorspellen maar dat het 

extra kosten meebrengt staat nu al vast.


Om deze informatie door te kunnen geven, is een registratie als 

EDI-gebruiker verplicht. Zonder deze registratie kan niet op de 

betreffende pagina van het CBP ingelogd worden (http://www.cbp. 

gov/xp/cgov/trade/automated/modernization/ace_app_info/). 

7.4 Container Security Initiative (CSI) 

Het Container Security Initiative (CSI) wil containers die mogelijk 

een terreurrisico inhouden in het land van vertrek laten screenen. 

Een algemene verplichting om alle containers met bestemming 

VS voor vertrek te onderzoeken zou tegen 2012 operationeel 

moeten zijn, maar die datum werd intussen verschoven naar 2014. 

Voor luchtvracht die aan boord van een passagiersvliegtuig naar de 

Verenigde Staten gaat is er wel al een algemene screeningsplicht 

sedert augustus 2010. 

7.5 Bioterrorism Act (BTA) 

De invoer van levensmiddelen (voor zowel mens als dier) in de 

VS is aan een hele reeks voorschriften onderworpen, maar de 

voornaamste maatregel is de Public Health Security and Bioterrorism 

Preparedness and Response Act of 2002, beter gekend 

als de Bioterrorism Act of 2002. Deze wetgeving wil de voedselketen 

tegen terroristische aanslagen en daardoor gecreëerde 

besmetting beschermen. De twee belangrijkste verplichtingen 

die de Bioterrorism Act oplegt zijn: 

de voorafgaande kennisgeving (‘prior notice’) aan het CBP 

(bij het ‘first port of arrival’) en de FDA van iedere voorgenomen 

invoer van levensmiddelen. Dit zorgt voor een betere 

inschatting van potentiële risicovracht. Deze kennisgeving 

moet minstens 2 uur (wegvervoer), 4 uur (luchtvervoer) of 

8 uur (zeevervoer) voor aankomst gedaan worden met een 

33


maximum van tien dagen. Deze kennisgeving gebeurt via de 

Automated Broker Interface (ABI), via het Automated Commercial 

System (ACS; enkel na registratie als EDI gebruiker), 

of via het FDA’s Prior Notice System Interface (PNSI; https:// 

www.access.fda.gov/); 

de voorafgaande registratieplicht van buitenlandse productie-, 

verpakkings- en opslagbedrijven van voedingswaren 

voor menselijke consumptie bij de FDA en de aanstelling van 

een ‘U.S. registered agent’ als aanspreekpunt voor de Amerikaanse 

overheid. 

Voedingswaren die onder de bevoegdheid van het USDA vallen, 

waaronder vlees, gevogelte en eiproducten, vallen niet onder 

deze verplichting. 

Praktische informatie is terug te vinden op http://www.fda.gov/ 

Food/InternationalActivities/default.htm of op http://www.cbp. 

gov/xp/cgov/trade/trade_programs/is_initiatives/bioterrorism/bioterrorism_act.xml. 

Verder is eveneens de Food Safety Modernization Act uit 2010 

van toepassing op levensmiddelen (zie onder punt 2.4 op p.65). 

7.6 Secure Freight Initiative (SFI) 

Het U.S. Department of Homeland Security rust buitenlandse 

havens uit met apparatuur (‘radiation portal monitors’) die 

nucleair en radiologisch risicovolle vracht kan opsporen. Port 

Qasim (Pakistan), Puerto Cortes (Honduras), Southampton (Verenigd 

Koninkrijk), Port Salalah (Oman), Singapore en Busan 

(Zuid-Korea) zijn al in meerdere of mindere mate uitgerust voor 

deze risicocontrole. 

Meer informatie: http://www.dhs.gov/secure-freight-initiative.

8. INVOERRECHTEN 


Wanneer goederen de VS binnengebracht worden, worden deze 

ingedeeld volgens de Harmonized Tariff Schedule of the United 

States (HTSUS). Deze classificatie valt volgens de Customs Modernization 

Act (1993) onder de verantwoordelijkheid van de ‘importer 

of record’ maar het is mogelijk om aan de douane een bindende 

tariefinlichting (‘binding administrative ruling’) te vragen. De wettelijke 

regels voor de bepaling van de invoertarieven in de VS zitten 

vervat in titel 19 van de U.S.C., evenals in 19 CFR 152.11. 

De HTSUS volgt de nomenclatuur van het Geharmoniseerd Systeem 

opgesteld door de Werelddouaneorganisatie. Je kan de 

eerste 6 cijfers van de Europese Gecombineerde Nomenclatuur 

(8 cijfers) of TARIC (10 cijfers) dus ook gebruiken bij uitvoer naar 

de VS aangezien deze eerste 6 cijfers (de HS-code – Geharmoniseerd 

Systeem/Harmonised System) binnen de Werelddouaneorganisatie 

voor alle aangesloten landen geharmoniseerd zijn 

(http://www.wcoomd.org/en/topics/nomenclature/instrumentand-tools/hs-online.aspx) 

ook al bestaat er tussen de verschillende 

landen soms discussie over de precieze indeling van een 

bepaald product. 

Deze HS-code vormt echter, zowel voor de Europese GN en 

TARIC als voor de Amerikaanse HTS (Harmonized Tariff Schedule) 

code (http://www.usitc.gov/tata/hts/bychapter/), slechts 

een deel van de totale code. Enkel de eerste 6 cijfers dus. Net 

zoals de EU hanteren de VS namelijk met het oog op het vaststellen 

van de verschuldigde invoerrechten en handelspolitieke 

maatregelen bijkomende indelingen waardoor de totale code tot 

10 (of 8) cijfers oploopt. 

35


Omdat de handelspolitieke belangen van de USA (welke sectoren 

afschermen, welke promoten) op een andere wijze worden 

geformuleerd dan die van de Europese Unie, is het dus mogelijk 

dat bepaalde 8(GN)- of 10(TARIC)-cijfercodes van de EU in de 

USA geen equivalent in HTS vinden en andersom en zodat je, met 

dezelfde 6 eerste cijfers, op de factuur misschien twee codes 

moet vermelden; 

een eerste (GN) voor gebruik van de factuur in het kader van 

de uitvoeraangifte en 

een tweede (HTS) voor gebruik van diezelfde factuur in het 

kader van de invoeraangifte in de USA. 

De verantwoordelijke autoriteit voor deze tariefcodes is de U.S. 

International Trade Commission. Op http://www.usitc.gov/tata/ 

hts/bychapter/ kan men nagaan welke HTS-code aan zijn producten 

beantwoorden (dat kan ook via de Market Access Database). 

United States International Trade Commission 

500 E Street 

SW Washington, DC 20436 

T +1 202 205 2000 

http://www.usitc.gov/ 

Bijzonder is dat de invoerrechten berekend worden op de FOBwaarde 

van de goederen op het moment van binnenkomst en 

niet op de CIF-waarde zoals in de meeste landen (zie hoger). 

Het gaat in het merendeel van de gevallen om ad valorem-rechten. 

Dit betekent dat voor de berekening van de invoerrechten 

het percentage, zoals voorgeschreven in het tariefschema, niet 

afhankelijk gesteld wordt van het gewicht of de hoeveelheid van 

de zending maar van de waarde.


Daarnaast heeft de VS ook een aantal specifieke tarieven waarbij 

het recht afhankelijk gemaakt wordt van het gewicht of de hoeveelheid 

van de zending, ongeacht de waarde van de goederen en 

een aantal gecombineerde tarieven. 100% van de tarieflijnen is 

‘gebonden’ dus in overeenstemming met de afspraken, gemaakt 

met de Wereldhandelsorganisatie. 

Voor Europese bedrijven die op zoek zijn naar het toepasselijke 

douanerecht is het eenvoudiger om de Market Access Database 

van de Europese Commissie te consulteren (http://madb. 

europa.eu/madb/indexPubli.htm). Voor de invoerrechten, ga 

naar ‘Tariffs’ 

Selecteer ‘United States’; 

Voer vervolgens de eerste 4 of 6 cijfers van het douanetarief 

in en door de zoekfunctie aan te klikken, verschijnen (na een 

copyright notice) de gevraagde invoerrechten; onder de hoofding 

‘MFN’ (Most Favoured Nation) vindt u het conventionele 

(MFN-) tarief dat voor goederen uit de lidstaten van de WTO 

van toepassing is; onder ‘GEN’ (general) gaat het autonome 

(hogere) tarief; 

Als u vervolgens de (Amerikaanse) tariefcode van het product 

aanklikt, krijgt u de informatie over de bijkomende rechten 

waaronder sales tax, havenvergoedingen, enz. 

Aangezien de Market Access Database enkel via een Europese 

server kan worden geconsulteerd en uitsluitend het MFN-tarief 

of het GEN-tarief meedeelt, is het aangewezen om het Amerikaanse 

tarief rechtstreeks te consulteren wanneer goederen die 

geen EU-oorsprong hebben, aan de VS worden verkocht. In toepassing 

van de vrijhandelsakkoorden die de VS heeft afgesloten 

kan bij invoer uit sommige andere landen op overlegging van het 

37


vereiste certificaat van oorsprong en een bewijs van rechtstreeks 

vervoer (vrachtbrief) namelijk wel tariefverlaging bekomen worden. 

Goederen met oorsprong ‘Europese Unie’ genieten niet van 

deze mogelijkheid, ook al lopen momenteel besprekingen voor 

een vrijhandelsakkoord tussen de EU en de VS (zie http://trade. 

ec.europa.eu/doclib/docs/2012/november/tradoc_150129.pdf). 

Het globaal gemiddelde MFN-tarief bij invoer in de VS bedroeg in 

2011 3,5%. Voor landbouwgoederen liggen de gemiddelde tarieven 

(4,9%) boven de tarieven voor industriële goederen (3,3%). 

Verder telt het Amerikaanse tarief weinig pieken: zo’n 2,9% van de 

tarieflijnen voor landbouwgoederen en zo’n 1,9% voor industriële 

goederen is onderworpen aan een invoerpercentage boven 15% (8) . 

Tariefpieken heeft de VS voornamelijk voor goederen die onder 

tariefquota vallen (zie verder p.40-41). Het gaat onder meer om 

landbouwgoederen (met als belangrijkste voorbeeld suiker, maar 

ook bakkerijproducten, fruit en noten) en textiel, kledij en schoeisel. 

Meer over de Amerikaanse invoerrechten is terug te vinden op de 

website van de CBP: http://www.cbp.gov/linkhandler/cgov/trade/ 

legal/informed_compliance_pubs/icp017r2.ctt/icp017r2.pdf. 

9. BIJKOMENDE HEFFINGEN 

9.1. Douanekosten 

De CBP heft op elke invoeraangifte een Merchandise Processing 

Fee (MPF). Voor goederen met een waarde boven 2.500 USD ligt 

de MPF op 0.3464% met een minimum van 25 USD en een maximum 

van 485 USD. Voor een ‘informal entry’ beneden 2.500 USD 

ligt deze MPF tussen 5 en 9 USD. 

(8) WTO, United States Tariff Profile 2012, http://stat.wto.org/TariffProfile/ 

WSDBTariffPFView.aspx?Language=E&Country=US.


Verder wordt op commerciële zeevracht een Harbour Maintenance 

Tax geheven van 0,125%. 

Ingevolge de Agriculture, Conservation and Trade (FACT) Act 

van 1990 wordt voor landbouwgoederen die een bijkomende 

inspectie moeten ondergaan of die onder quarantainemaatregelen 

vallen, een bijkomende heffing opgelegd: de Agricultural 

Quarantine and Inspection Fee (AQI). De hoogte van deze heffing 

verschilt naargelang de gekozen transportmodus. 

9.2. Sales tax 

De Verenigde Staten kennen geen btw-systeem zoals dit in de EU 

bestaat. Wel kennen de VS een verbruikstaks (Sales Tax). Deze 

taks wordt enkel aan het einde van de verkoopsketen geheven en 

is verschuldigd door de eindgebruiker (meestal de consument). 

Op het niveau van de import is van deze taks, in tegenstelling tot 

de invoer-btw in de Europese Unie, niet verschuldigd (9) . 

9.3. Accijnzen 

Meer dan 100 verschillende accijnzen worden geheven door de 

federale overheid. Daarnaast hebben ook de staten en lokale 

overheden de bevoegdheid om accijnzen op te leggen. Het gaat 

om de gebruikelijke accijnsproducten: brandstof, tabakswaren, 

alcoholhoudende drank en transport. In de eerste plaats 

valt deze materie onder de bevoegdheid van de Internal Revenue 

Service. Daarnaast zijn ook de CBP, het TTB (Alcohol and 

Tobacco Tax and Trade Bureau) en het ATF (Bureau of Alcohol, 

Tobacco, Firearms and Explosives) bevoegd. 

(9) Dit verklaart ook waarom het verschil tussen leveringen DDU/DAP enerzijds 

en DDP anderzijds in de VS minder scherp wordt aangevoeld dan in 

de Europese Unie. 

39


Meer info: http://www.irs.gov/publications/p510/index.html; 

http://www.irs.gov/Businesses/Small-Businesses-&-Self- 

Employed/Excise-Tax. 

9.4. Antidumpingrechten, compenserende 

rechten en subsidies 

De Verenigde Staten voeren een actief antidumpingbeleid. Bij 

de redactie van dit document werden 237 verschillende producten 

getroffen. Meestal zijn Aziatische producten het voorwerp 

van de maatregel, met als absolute koploper China, maar ook 

EU-lidstaten zijn goed voor zo’n 10% van de maatregelen. Zo is 

tegen België een maatregel genomen tegen opgerolde roestvrij 

stalen platen (10) . 

Ook wat compenserende maatregelen en subsidies betreft, 

voeren de VS een groot aantal onderzoeken. De meeste zijn 

opnieuw gericht tegen Aziatische exporteurs (11) . 

De onderzoeksbevoegdheid naar mogelijke nieuwe antidumpingmaatregelen 

of compenserende maatregelen ligt bij de 

United States International Trade Commission (USITC). Op de 

website http://www.usitc.gov/trade_remedy/731_ad_701_cvd/ 

investigations/active/index.htm staat een overzicht van de 

lopende onderzoeken. 

9.5. Tariefcontingenten 

De VS heeft enkele tariefcontingenten ingesteld. Dit zijn tijdelijke 

verlagingen van de normaal verschuldigde invoerrechten. Tot 

(10) WTO, Committee on Anti-Dumping Practices, 

Semi-Annual Report under Article 16.4 of the Agreement: United States, 

G/ADP/N/230/USA, 27 augustus 2012. 

(11) WTO, Committee on Subsidies and Countervailing Measures, 

Semi-Annual Report under Article 25.11 of the Agreement: United States, 

G/SCM/N/242/USA, 31 augustus 2012.


een bepaald volume kunnen goederen dan tegen een verminderd 

tarief of zelfs onder vrijstelling van invoerrechten ingevoerd 

worden. Eenmaal het contingent uitgeput, gelden de gewone 

invoerrechten zoals vermeld in de HTSUS. 

Momenteel gelden tariefcontingenten voor ongeveer 200 tarieflijnen. 

Het gaat meer bepaald om rundvlees, zuivel, suiker, katoen, 

tabak, noten, ansjovis, borstels, kamgaren, olijven en tonijn. 

De bevoegde autoriteit is het Department of Commerce. Vaak 

gelden absolute quota voor textiel, maar momenteel werd geen 

enkele maatregel ingesteld door OTEXA (Office of Textiles and 

Apparel binnen het Department of Commerce). 

Voor suiker loopt een bijzonder U.S. Sugar Program bij het USDA: 

http://www.fas.usda.gov/info/factsheets/sugar.asp. 

10. V RIJHANDELSZONES 

In toepassing van de Foreign Trade Zones Act van 1934 werd een 

aantal vrijhandelszones opgericht. Goederen kunnen in deze 

zones worden ingevoerd vrij van invoerrechten, andere taksen 

of onder borgstelling totdat zij deze zone opnieuw verlaten. 

Momenteel telt de VS zo’n 260 zones welke allemaal dicht bij een 

CBP-kantoor gevestigd zijn. Een voorafgaande toestemming van 

het FTZ Board is vereist. 

Department of Commerce, Foreign Trade Zones Board 

1401 Constitution Avenue 


T +1 202 482 2862 

F +1 202 482 0002 

http://ia.ita.doc.gov/ftzpage/ 

41


11. T I JDELIJKE INVOER – 

PROMOTIEMATERIAAL EN STALEN 

Goederen bestemd voor internationale tentoonstellingen en 

beurzen kunnen vrij van invoerrechten of taksen de Verenigde 

Staten ingevoerd worden wanneer deze goederen binnen 12 

maanden het land – in ongewijzigde staat – opnieuw verlaten. 

Om deze vrijstelling te kunnen genieten moet bij aankomst wel 

een borg tot zekerheid van de eventueel verschuldigde rechten 

bij de douane gesteld worden. 

De VS is echter toegetreden tot de ATA-conventie 

(Customs Convention on the ATA Carnet 

for the Temporary Admission of Goods 

http://www.customs.go.th/wps/wcm/ 

connect/custen/traders+and+business/ 

specific+customs+procedures/ata+carnet/atacarnet) en daardoor 

kan bij tijdelijke invoer eveneens gebruik gemaakt worden van het 

ATA-carnet. Met het ATA-carnet vermijdt men een aantal grensformaliteiten 

en bovendien is geen borgstelling nodig. 

Carnets kunnen in de VS gebruikt worden voor: 

Beroepsmateriaal (bijv. voor pers, film, radio, technische 

installaties, reparatiemateriaal, enz.); 

Handelsmonsters (met uitzondering van bederfbare goederen 

of verbruiksartikelen). 

Het ATA-carnet kan in tegenstelling tot in België in de VS niet 

gebruikt worden voor tentoonstellingsmateriaal. De carnets 

kunnen ook niet worden gebruikt voor goederen die niet per-


soonlijk in het bezit blijven van de buitenlandse eigenaar. De 

goederen mogen met andere woorden niet worden uitgeleend, 

verhuurd of tegen betaling worden gebruikt door iemand anders 

dan de houder van het carnet. 

Carnets zullen door alle douanekantoren in de VS (CBP) tijdens 

officiële kantooruren worden behandeld. De carnets worden 

best ingevuld in het Engels. Bij gebruik van een andere taal kan 

de douane een vertaling eisen. De maximale looptijd van het carnet 

bedraagt 12 maanden. 

Het carnet is in België te bekomen bij de Kamer van Koophandel 

van de zetel van de firma. De Kamer stelt zich in plaats van de 

betrokken onderneming borg voor de douaneschulden die in de 

VS zouden kunnen voortkomen uit onregelmatig gebruik van het 

carnet, bijvoorbeeld als de goederen niet binnen de gestelde termijn 

– in hun oorspronkelijke vorm – worden wederuitgevoerd. 

Bovendien worden de formaliteiten bij aangifte aan de grens 

herleid tot het louter voorleggen van het ATA-carnet. 

Het ATA-carnet kan concreet voor verschillende transacties 

gebruikt worden: 

de tijdelijke uitvoer van goederen uit de Europese Unie en, na 

afloop van de werkzaamheden, de wederinvoer zonder betaling 

van invoerrechten en/of invoer-BTW; 

de doorvoer over het grondgebied van een derde land of naar 

een kantoor waarlangs de goederen het gebied terug verlaten 

zonder doorvoervergunningen en/of borgstellingen; 

de tijdelijke invoer in de VS zonder betaling van invoerrechten 

en/of BTW en de wederuitvoer. 

43


Meer algemene informatie over het carnet kan teruggevonden 

worden op de website van de internationale Kamer van Koophandel 

(ICC): http://www.iccwbo.org/ata/id36365/index.html en 

op de website van de Belgische Federatie van Kamers van Koophandel 

(http://www.belgischekamers.be/nl/exportdocumenten/ 

atacarnets_17.aspx). 

De verantwoordelijke instantie in de VS voor deze carnets is het 

U.S. Council for International Business (USCIB) 

United States Council for International Business 

1212 Avenue of the Americas 

New York, NY 10036 

T +1 212 703 5080 

F +1 212 944 0012 

atacarnet@uscib.org 

http://www.uscib.org/index.asp?documentID=718 

De VS is, net als België, toegetreden tot de International Convention 

to Facilitate the Importation of Commercial Samples and 

Advertising Material. Promotiemateriaal en monsters kunnen 

dan ook belastingvrij in het land ingevoerd worden. Meer informatie 

over de invoer van promotiemateriaal is terug te vinden op 

de website van de CBP: http://www.cbp.gov/linkhandler/cgov/ 

trade/legal/informed_compliance_pubs/icp066.ctt/icp066.pdf.


45

DOCUMENTEN BIJ INVOER 

IN DE VERENIGDE STATEN


Net als voor het opzoeken van invoerrechten, kan voor informatie 

over de documenten bij invoer in de VS worden verwezen 

naar de Market Access Database (http://madb.europa.eu/madb/ 

indexPubli.htm). 

Ga naar ‘Procedures and Formalities’ 

Selecteer ‘United States’; 

Voer vervolgens de eerste 4 of 6 cijfers van het douanetarief 

in en door de zoekfunctie aan te klikken, verschijnen (na een 

copyright notice) de gevraagde documenten en andere procedurele 

aspecten die vervuld moeten worden om succesvol in 

te kunnen voeren. 

1. HANDELSFACTUUR 

De exportfactuur is het basisdocument voor de uitvoeraangifte 

(uit de EU) en de invoeraangifte (in de Verenigde Staten). Zij 

bezorgt de douane en alle andere partijen die bij de douaneformaliteiten 

betrokken zijn (zoals de douaneagent) de elementen 

voor het vaststellen van het goederentarief, voor het bepalen van 

de douanewaarde, voor de toepassing van de handelspolitieke 

maatregelen (vergunningen, contingenten ...) en voor het verzamelen 

van de statistische informatie. 

Daarom is het belangrijk dat de exportfactuur niet alleen aan de 

voorschriften die gelden in het land van de exporteur voldoen 

– in België moet zij als uitgaande factuur kunnen worden verwerkt 

– maar in de mate van het mogelijke ook alle gegevens 

bevat die de importeur (of zijn douane-agent) nodig heeft om de 

invoeraangifte in de VS te kunnen invullen.


De factuur wordt, om in de VS als document ter ondersteuning 

van de invoeraangifte te kunnen worden gebruikt, best minstens 

in vier exemplaren (één origineel met de vermelding ‘Original 

Invoice’ en drie duplicaten) en in het Engels opgemaakt. Als de 

factuur niet in het Engels is opgesteld, kan de douane een officiele 

vertaling vragen. 

Origineel en duplicaten worden best ondertekend. Als de factuur 

meerdere pagina’s beslaat moet in principe alleen de 

laatste pagina ondertekend worden. De pagina’s worden dan 

best genummerd worden. Het factuurmodel zelf (layout, …) is 

vrij. Naam en functie van de persoon die de factuur ondertekent 

(d.w.z. zijn inhoud ‘waarmerkt’) wordt best bij de handtekening 

vermeld. Als een expediteur of rederij de documenten 

opstelt, moet worden vermeld dat de ondertekening geschiedt in 

opdracht van de exporteur en in welke hoedanigheid de ondertekenaar 

dit doet. 

Voor elke zending moet een aparte factuur opgemaakt worden. De 

factuur moet voorts de algemene gegevens bevatten zoals vermeld in 

titel 19 CFR en meer bepaalt §141.86 ‘Entry of Merchandise - Invoices’. 

Deze verplichte vermeldingen zijn: plaats en datum van uitgifte; 

factuurnummer, naam en adres van koper (en eventuele consignee) 

en verkoper (en eventuele consignor); gedetailleerde goederenomschrijving 

(incl. kwaliteit en merken, (serie)nummers 

en symbolen, HS-nummer); merken en aantal colli; hoeveelheden 

in maten en gewichten; eenheidsprijs in de overeengekomen 

valuta; vracht- en verzekeringskosten, commissie, verpakkingskosten 

en kosten voor het binnenbrengen van de vracht, gerekend 

vanaf inlading in de (lucht)haven in het land van herkomst 

tot en met lossing in de eerste (lucht)haven van binnenkomst in 

de VS; (lucht)haven van herkomst en bestemming van de goederen; 

gebruikte verpakkingsmiddelen (kisten en containers); kor- 

49


tingen, restituties en subsidies; land van oorsprong; alle voor de 

productie van de goederen aangewende producten en diensten, 

die niet zijn inbegrepen in de factuurprijs; leverings- en betalingsvoorwaarden, 

eenheidsprijzen en totalen, enz. 

Voor een aantal goederen zijn bijkomende vermeldingen verplicht 

(§141.89) over bijvoorbeeld soort, kwaliteit en samenstelling. 

Dit geldt onder andere voor tabak, graan, vis, bont, textiel, 

schoeisel, houtpulp, papier, drukwerk, werken van hout, werken 

van rubber, kunststoffen halffabrikaten, plastic zakken, binnen- 

en buitenbanden, films, metaalerts, werken van ijzer en staal, 

machines en onderdelen hiervoor, kralen, glaswerk, keramiek 

en aardewerk, chemicaliën, kleur- en verfstoffen en horloges. 

Verder wordt bij uitvoer naar de Verenigde Staten aangeraden 

de volgende vermelding in de factuur op te nemen: ‘Transaction 

between not related parties’. Deze formule kan eventuele vermoedens 

van transfer pricing helpen ontkrachten. 

De mogelijkheid bestaat om de gegevens op de handelsfactuur 

elektronisch te verzenden. Hiertoe is de Automated Invoice 

Interface (AII) in werking gesteld welke kan aangewend worden 

door alle EDI-gebruikers. 

Wanneer de factuur op het moment van aangifte nog niet 

beschikbaar is, kan een vereenvoudigd document de eigenlijke 

handelsfactuur vooraf gaan. Dan moet evenwel een pro-formafactuur 

bijgevoegd worden (zie volgende paragraaf). Wanneer de 

eigenlijke factuur op een later tijdstip afgegeven moet worden, 

kan door de douane een borgstelling gevraagd worden.


Onderstaand model van douanefactuur kan eventueel als uitgangspunt 

genomen worden: 

51


2. PRO-FORMAFACTUUR 

Als bij inklaring geen handelsfactuur kan worden voorgelegd, 

moet de invoerder een verklaring in de vorm van een factuur 

(pro forma invoice) indienen. Hierbij moet de importeur een 

borg stellen totdat de definitieve factuur ten laatste 120 dagen 

na inklaring wordt overgelegd. Als de factuur voor statistische 

doeleinden vereist is, moet die binnen 50 dagen na de voorlopige 

aangifte worden voorgelegd. Deze pro-formafactuur wordt dus 

door de klant opgesteld, maar geeft zijn leverancier wel een aanduiding 

aangaande de voor inklaring vereiste gegevens. 

De pro-formafactuur moet eveneens in het Engels opgesteld 

worden en moet de nodige gegevens voor de bepaling 

van de douanewaarde, het invoertarief en de aangifte bevatten 

(19CFR§141.85). Verder gelden geen bijzondere vormvereisten. 

Daarnaast wordt een pro-formafactuur ook vaak gevraagd voor 

de financiering (opening L/C), voor de aanvraag van een invoervergunning 

of wanneer een voorschot of voorafbetaling wordt 

gevraagd. Vaak geldt zij als orderconfirmatie en zij wordt doorgaans, 

zoals de factuur, ondertekend en van een firmazegel 

voorzien. Ook bij tijdelijke invoer en leveringen zonder betaling 

wordt dit soort factuur gebruikt. 

3. PAKLIJST 

Een paklijst is een gedetailleerde lijst van de verscheepte goederen 

met o.m. de hoeveelheden, het aantal eenheden, afmetingen, 

bruto- en nettogewicht. Een paklijst vereenvoudigt de 

douaneverificatie en – tenzij uiteraard bij bulkleveringen – is


het daarom aangewezen steeds een paklijst op te maken die de 

inhoud van ieder collo beschrijft. Voor colli/containers (12) met 

dezelfde inhoud volstaat één beschrijving op de paklijst. 

De paklijst wordt best in drievoud in het Engels opgesteld (het 

origineel mag in een andere taal worden opgesteld, maar dan 

kan een legalisatie van de vertaling gevraagd worden). 

Vermeldingen (volg instructies klant): per collo merken, nummers, 

netto- en brutogewicht, de uitwendige afmetingen en de 

inhoud. De gegevens op de paklijst moeten exact overeenkomen 

met die van de vrachtbrief. 

De paklijst is niet aan bijzondere vormvereisten of legalisatie 

onderworpen. 

4. CERTIFICAAT VAN OORSPRONG 

De EU en de VS sloten nog geen vrijhandelsakkoord. Hoewel er 

meer en meer stemmen opgaan om de vrijhandelsgesprekken 

aan te gaan en alvast een eerste ontmoeting tussen beide grootmachten 

gepland staat in het voorjaar van 2013 is het moeilijk te 

zeggen welke de uitkomst van deze gesprekken zal zijn. Er lijkt 

alleszins hernieuwde ambitie om de handel tussen beide economieën 

verder te bevorderen. 

Tot dusver kunnen goederen met oorsprong ‘EU’ bij invoer in de 

VS dus niet van een bijzonder preferentieel tarief genieten maar 

zowel de EU als de VS zijn lid van de WTO. In dat opzicht kunnen 

goederen met EU-oorsprong wel genieten van het Most Favoured 

Nation-tarief. 

(12) Let echter op, wanneer een container als één collo wordt omschreven, 

kan dat grote gevolgen hebben voor de aansprakelijkheid van de (zee) 

vervoerder. 

53


Indien u goederen vervoert die wel de oorsprong hebben van een 

land welke een overeenkomst sloot met de VS, kan een bewijs 

van oorsprong afgeleverd worden volgens de procedure zoals 

bepaald in de vrijhandelsovereenkomst. 

Het certificaat van oorsprong tot bewijs van de niet-preferentiële 

oorsprong, een economisch certificaat, zoals gebruikt bij goederen 

die aan handelspolitieke maatregelen onderworpen zijn 

(antidumpingrechten, quota, handelsembargo’s...), moet hiervan 

onderscheiden worden. Wanneer de importeur of bank hierom 

vraagt (bvb. met het oog op wederuitvoer, om commerciële redenen…), 

kan dit certificaat aangevraagd worden bij de Kamer van 

Koophandel van de exporteur (behalve indien de importeur u een 

bijzonder model voorlegt). De datum van dit certificaat mag niet 

later zijn dan de datum van de B/L. 

5. OORSPRONGSMARKERING 

Terwijl de EU (nog) niet over een echte reglementering met 

betrekking tot de oorsprongsaanduiding van invoergoederen 

beschikt, bestaat deze voor de VS uit meer dan 180 gedetailleerde 

artikelen. Volgens 19CFR§102 (oorsprongsregels) en 

§134 (oorsprongsaanduiding) moet de buitenlandse fabrikant 

duidelijk de oorsprong van de goederen vermelden op de goederen 

of de verpakking. Slechts een zeer beperkt aantal goederen 

is hiervan vrijgesteld. 

De oorsprongsaanduiding moet in het Engels, duidelijk leesbaar, 

onuitwisbaar en permanent vermeld worden. De aanduidingen 

‘EC’/’EU’ of ‘European Community’/’European Union’ wordt door 

de Amerikaanse autoriteiten niet erkend. Het specifieke land van


oorsprong moet dus genoemd worden, eventueel gevolgd door 

de term European Community/Union tussen haakjes: ‘made in 

Belgium (European Community/Union)’. 

Het land van oorsprong is het gebied waar de goederen zijn 

geproduceerd of waar de laatste belangrijke bewerking heeft 

plaatsgevonden. 

De oorsprongsmarkering kan worden gerealiseerd door middel 

van drukken, stempelen, brandmerken, etiketteren, graveren, al 

naar gelang de aard van het product. De oorsprongsaanduiding 

moet goed leesbaar zijn en worden aangebracht op een voor de 

laatste afnemer of gebruiker (meestal de consument) gemakkelijk 

waarneembare plaats. Het is mogelijk dat de Amerikaanse 

invoerder de oorsprongsmarkering na de invoer aanbrengt, bv. 

aan de hand van een ‘sticker’. 

Voor sommige producten gelden bijzondere regels, bepaalde producten 

mogen via de verpakking worden gelabeld, enkele zijn vrijgesteld 

waaronder goederen bestemd voor eigen gebruik door de 

importeur, goederen die door de importeur verder bewerkt worden, 

goederen waarvan de laatste afnemer in de VS noodzakelijkerwijs 

het land van oorsprong moet kennen ook al zijn de artikelen 

zelf of hun verpakking niet als zodanig gemarkeerd. 

Meer informatie met betrekking tot de voorschriften kan ingeladen 

worden op: http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/trade_programs/international_agreements/free_trade/nafta/co_of_origin_marking/. 

55


6. V RACHTBRIEF 

Bij inklaring moet de vrachtbrief (B/L voor zeevervoer) aan de 

douane worden voorgelegd. Deze vrachtbrief bevat de gegevens 

van het internationaal transport van de zeevracht. Er zijn geen 

bijzondere vormvereisten. 

In plaats van de Ocean B/L kunnen ook een Seawaybill, Express 

B/L, of ander soortgelijk document worden gebruikt maar deze 

documenten hebben, zoals de AWB voor luchtvervoer, niet het 

karakter van ‘goederentitel’. Zij kunnen dus niet door endossering 

worden overgedragen en maken het mogelijk dat de koper, 

zonder in het bezit te zijn van zijn origineel exemplaar van de 

vrachtbrief, in het bezit van de goederen treedt. Dat kan een 

voordeel zijn (bvb. geen ‘detention’ bij vertraging in de verzending 

van de documenten), maar ook een nadeel (bvb. bij documentaire 

incasso’s). 

Een orderconnossement is toegestaan als op de B/L een notifyadres 

is vermeld. Vraag aan de scheepvaartlijn instructies voor 

een correcte endossering van de B/L! 

Connossementen (bills of lading) worden bij voorkeur in het 

Engels opgesteld maar hoeven niet te worden gelegaliseerd. 

Als het om gevaarlijke goederen gaat, moet een ‘Declaration for 

Dangerous Goods Shipped via Sea Freight’ de zending vergezellen.

7. L EGALISATIE 

De Verenigde Staten passen 

sinds 15 oktober 1981 het 

Verdrag tot afschaffing van 

de vereiste van legalisatie 

van buitenlandse openbare 

akte (Den Haag, 05/10/1961; 

Wet van 5 juni 1975, B.S. 7 

februari 1976 – Apostilleverdrag) 

toe. 


Hierdoor hoeven bepaalde documenten in principe niet meer 

consulair gelegaliseerd te worden, maar volstaat het om bij de 

FOD Buitenlandse Zaken (http://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/ 

legalisatie_van_documenten/) een apostille aan te vragen. 

FOD Buitenlandse Zaken, Dienst Legalisatie 

Karmelietenstraat 27 

1000 Brussel 

http://diplomatie.belgium.be/nl/Diensten/ 

legalisatie_van_documenten/ 

Meer informatie is eveneens te verkrijgen bij de Consulaire afdeling 

van de Amerikaanse Ambassade in Brussel. 

Amerikaanse Ambassade (Consulaire afdeling) 

Regentstraat 25 

1000 Brussel 

T +32 2 811 4000 

F +32 2 811 4546 

http://belgium.usembassy.gov/ 

57

PRODUCTCERTIFICATEN


1. NORMALISATIE EN CERTIFICERING 

Bij invoer van goederen in de VS kan men 

geconfronteerd worden met technische 

voorschriften en normen welke vaak 

verschillen van wat in de EU gangbaar 

is. De Amerikaanse normen worden opgesteld door het National 

Institute of Standards and Technology (NIST; http://www.nist.gov/) 

binnen het U.S. Department of Commerce. Deze normen vinden 

hun grondslag in de Trade Agreements Act of 1979 (19 USC 13 Subchapter 

II ‘Technical Barriers to Trade (Standards)’). 

Daarnaast heeft het American National Standards Institute 

(ANSI; http://www.ansi.org/), een non-profitorganisatie, het 

U.S. Standards and Conformity Assessment System uitgewerkt. 

Dit is een vrijwillig programma waar zowel de publieke als de 

private sector aan meewerken. Het Instituut heeft de American 

National Standards (ANS) uitgewerkt en werkt ook samen met 

het ISO en IEC. 

Wie op zoek is naar Amerikaanse normen voor een bepaald product 

of een bepaalde sector, kan terecht op de zoekrobot NSSN 

(http://www.nssn.org/). 

Voor enkele sectoren hebben de EU en de Verenigde Staten niettemin 

een Mutual Recognition Agreement for Standards gesloten (13) . 

Deze overeenkomst zorgt ervoor dat de conformiteitsbeoordeling 

van de bevoegde agentschappen in het land van herkomst bij 

invoer door de douane erkend worden. De overeenkomst omvat de 

normen voor telecom-apparatuur, EMC-richtlijnen, de elektrische 

veiligheid van geïmporteerde goederen, plezierboten, Good Manufacturing 

Practices voor de farmindustrie en medische appara- 

(13) Besluit 1999/78/EG van de Raad van 22 juni 1998 tot sluiting van een overeenkomst 

inzake wederzijdse erkenning tussen de Europese Gemeenschap 

en de Verenigde Staten van Amerika, PB L 31, 4.02.1999, p.1.


tuur. Enkel voor de eerste twee categorieën is het akkoord effectief 

in werking. Het wordt voor deze goederen veelvuldig gebruikt. 

Meer informatie hierover op: 

http://ec.europa.eu/enterprise/policies/single-market-goods/ 

international-aspects/mutual-recognition-agreement/usa/ 

index_en.htm (EU), 

http://gsi.nist.gov/global/index.cfm/L1-4/L2-16/L3-85 (NIST), 

http://www.mac.doc.gov/mra/mra.htm (ITA). 

2. BI JZONDERHEDEN 

Een aantal goederen wordt niet zomaar toegelaten tot het Amerikaanse 

grondgebied. Hoewel zij niet verboden zijn, moet wel 

een invoervergunning, een specifieke toelating of ander document 

voorgelegd kunnen worden alvorens de douane de goederen 

kan inklaren. 

Een overzicht van de handelsbelemmeringen die Europese 

exporteurs ondervinden wanneer ze goederen naar de Verenigde 

Staten uitvoeren en waarvoor de EU oplossingen zoekt, 

is terug te vinden op de website van de Market Access Database: 

http://madb.europa.eu/madb/indexPubli.htm. Ga naar ‘Trade 

Barriers’ en selecteer ‘United States of America’. 

U krijgt een overzicht van de handelsbelemmeringen, evenals een 

uitgebreide beschrijving van deze belemmeringen en de acties 

die de EU reeds ondernam om deze belemmering op te heffen. 

Hierbij volgt een kort overzicht. 

61


2.1. Dieren en dierlijke producten 

Bij invoer van dieren en producten van dierlijke oorsprong legt 

de Animal Plant Health Inspection Service (APHIS), onderdeel 

van het USDA, op dat elke invoerder die deze goederen om commerciële 

redenen invoert, een vergunning moet voorleggen. 

Daarna moet bij de effectieve import nog een verklaring van de 

invoer gedaan worden bij hetzelfde agentschap (http://www. 

aphis.usda.gov/import_export/index.shtml). 

Department of Agriculture, 

APHIS, Veterinary Services 

4700 River Road, Unit 39 

Riverdale, MD 20737-1231 

T +1 301 734 8145 

T +1 301 734 5097 

F +1 301 734 4704 

http://www.aphis.usda.gov/about_aphis/ 

programs_offices/veterinary_services/ 

Daarnaast legt het departement de overlegging van een veterinair 

certificaat (gezondheidscertificaat) op dat aantoont dat de 

ingevoerde dieren en dierlijke producten vrij zijn van ziektes. Dit 

certificaat moet in het Engels door de Belgische exporteur aangevraagd 

worden bij het Federaal Agentschap voor de Veiligheid 

van de Voedselketen (FAVV; http://www.favv.be/). Eventueel kan 

een quarantainecertificaat vereist zijn. 

Bijkomende verplichtingen bij het FDA ingevolge de Bioterrorism 

Act uit 2002 worden verder beschreven op p.33 en p.65). 

In het bijzonder voor gevogelte kan nog steeds een invoerverbod 

opgelegd worden om het H5N1-virus (vogelgriep) in te dijken. 

Voor levende dieren kan bij vrees van besmetting een quarantaine 

van 30 dagen opgelegd worden.

2.2. Planten en plantaardige producten 


Naar analogie met de situatie voor dieren en dierlijke producten, 

legt APHIS bij de invoer van planten en plantaardige producten 

een fytosanitair certificaat op dat aantoont dat deze vrij zijn van 

ziektes. Ook dit certificaat moet door de Belgische exporteur 

aangevraagd worden bij het Federaal Agentschap voor de Veiligheid 

van de Voedselketen (FAVV; http://www.favv.be/). 

Daarnaast is voor een heel aantal planten een bijkomende 

invoervergunning nodig, uitgereikt door APHIS. Dit is o.m. het 

geval voor groenten en fruit, hout, katoen, snijbloemen en zaden 

(http://www.aphis.usda.gov/import_export/plants/plant_ 

imports/index.shtml). 30 dagen voor verzending moet nog een 

afzonderlijke verklaring bij dezelfde instantie gedaan worden. 

APHIS, Permit Services 

4700 River Road, Unit 136, 

Riverdale, MD 20737-1236 

T +1 301 851 2046 

F +1 301 734 4300 

Permits@aphis.usda.gov 

Ingevolge de Plant Quarantine Act (7 USC 151) moeten de meeste 

ingevoerde planten en zaden ingeklaard worden via Plant 

Inspection Stations van het USDA onder het Plant Protection and 

Quarantine (PPQ) programma. 

Verder moet voor groenten, fruit en noten nog een inspectiecertificaat 

van de USDA Food Safety and Inspection Service (http:// 

www.fsis.usda.gov/) voorgelegd worden. 

Tot slot moet nog rekening gehouden worden met de Lacey Act, 

het oudste nationaal wildbeschermingsstatuut voor zowel dieren 

als planten, welke nu uitgebreid is en gebruikt wordt als belangrijk 

instrument tegen illegale houtkap. 

63


2.3. CITES 

De Convention on the International Trade in 

Endangered Species (CITES) is in de VS op 1 

juli 1975 in werking getreden op grond van 

de U.S. Endangered Species Act van 1973 

(ESA). De handel in beschermde dieren en planten is daardoor, 

behoudens vergunning, verboden. Deze vergunning kan door 

de invoerder aangevraagd worden bij de U.S. Fish and Wildlife 

Service (FWS; http://www.fws.gov/endangered/permits/index. 

html). Voor zeedieren is dit de National Oceanic and Atmospheric 

Administration (NOAA). Deze vergunning is één jaar geldig 

en zal enkel worden uitgereikt als in België een uitvoervergunning 

werd bekomen van de FOD Volksgezondheid (http://www. 

health.belgium.be/eportal/AnimalsandPlants/Endangeredspecies/index.htm). 

U.S. Fish and Wildlife Service (FWS) 

4401 N. Fairfax Drive, 

Arlington, VA 22203 

T +1 800 358 2104 

T +1 703 358 2093 

F +1 703 358 2280 

http://www.fws.gov/international/cites/ 

Op grond van het ESA wordt voor de invoer van bedreigde plantsoorten 

en voor hout een invoervergunning uitgereikt door 

de Permit Unit van het Plant Protection and Quarantine programma. 

Voor planten is deze vergunning twee jaar geldig, voor 

hout drie jaar.

2.4. Voedingsmiddelen 


Naast de vereisten ingevolge de Bioterrorism Act 2002 (zie p.33) 

welke stelt dat elke fabrikant van voedingsmiddelen zich bij het 

FDA moet registreren en dat alle geïmporteerde voedingsmiddelen 

vooraf aangemeld moeten worden aan datzelfde FDA, 

moet ook voldaan worden aan de bepalingen van de Food Safety 

Modernization Act uit 2010 (http://www.fda.gov/food/foodsafety/ 

fsma/default.htm). Deze bepaalt onder meer dat nog een bijkomende 

controle en inspectie moet uitgevoerd worden met preventie 

als voornaamste doel. Zo krijgen importeurs de expliciete 

verantwoordelijkheid te controleren of hun buitenlandse leveranciers 

voldoende controlemechanismen volgen om de veiligheid 

van hun voedingsproducten te controleren. 

Na aanmelding bij de FDA is het dit agentschap dat beslist of 

bijkomende informatie over de in te voeren goederen moet toegezonden 

worden. In dit geval wordt een Notice of FDA Action 

verzonden waarin aan de invoerder kenbaar wordt gemaakt dat 

bijkomende stappen ondernomen moeten worden. 

Food and Drug Administration (FDA) 

10903 New Hampshire Avenue 

Silver Spring, MD 20993-0002 

T +1 888 463 6332 

http://www.fda.gov/ 

Voor melk, zuivel en kaas is dan weer een invoervergunning 

nodig ingevolge de Import Milk Act. De invoervergunning is 

één jaar geldig en valt onder de bevoegdheid van de Milk Safety 

Branch van het FDA (http://www.fda.gov/food/foodsafety/ 

Product-SpecificInformation/MilkSafety/default.htm). 

65


Verder is een deel van deze producten aan een tariefcontingent 

onderworpen. Hiervoor is de Foreign Agricultural Service (FAS) 

van het USDA bevoegd. 

FAS, Import Policies and Export Reporting Division, 

Office of Trade Programs 

1400 Independence Avenue 

SW Washington, DC 20250-1021 

T +1 202 720 1344 

F +1 202 720 0876 

http://www.fas.usda.gov/itp/imports/usdairy.asp 

2.5. Consumentengoederen 

“Any consumer product offered for importation will be refused 

admission and/or seized if the product failed to comply with an 

applicable product safety standard or regulation, a specified labeling 

or certification requirement, or if it is determined to present a 

substantial product hazard.” (15 USC 67 §2066) 

De Verenigde Staten controleren de veiligheid van consumentengoederen 

die op de Amerikaanse markt gebracht worden streng. 

Goederen die niet aan de Amerikaanse veiligheidsnormen voldoen, 

kunnen dan ook in beslag genomen en vernietigd worden. 

Dit alles ingevolge de Consumer Product Safety Act uit 1972 die 

de U.S. Consumer Product Safety Commission in het leven riep. 

Deze commissie ziet toe op de veiligheid van de consumentengoederen, 

doet voorstellen van reglementering en informeert 

het publiek via campagnes. Zo’n 200 technische normeringen 

werden reeds uitgewerkt. Deze kunnen teruggevonden worden 

via de zoekrobot op http://www.cpsc.gov/cgi-bin/regs.aspx.

U.S. Consumer Product Safety Commission 

4330 East West Highway 

Bethesda, MD 20814 

T +1 301 504 7923 

http://www.cpsc.gov/ 


In 2008 werd de Consumer Product Safety Improvement Act goedgekeurd 

(http://www.cpsc.gov/en/Regulations-Laws--Standards/ 

CPSIA/The-Consumer-Product-Safety-Improvement-Act/) welke 

de regelgeving voor kledij, schoenen, producten voor de persoonlijke 

hygiëne, juwelen, meubels, speelgoed, elektronica, boeken 

en schoolgerei danig verstrengd heeft. Vaak is de overlegging van 

een Certificate of Compliance verplicht voordat de goederen de VS 

kunnen worden ingevoerd. 

2.6. Medicijnen en cosmetica 

Het FDA is niet alleen verantwoordelijk voor het toezicht op de 

invoer van voedingswaren maar ook voor de invoer van geneesmiddelen 

(http://www.fda.gov/Drugs/default.htm). Fabrikanten 

van geneesmiddelen moeten zich vooraf bij het FDA laten 

registreren en de organisatie een lijst bezorgen van de goederen 

die zij naar de Amerikaanse markt willen verzenden. Daarnaast 

moeten zij ook Good Manufacturing Practices aantonen. Verder 

kunnen geneesmiddelen enkel ingevoerd worden na aanduiding 

van een Amerikaanse agent. 

Voor gereguleerde drugs is dan weer de Drug Enforcement Administration 

(DEA), afhangende van het Department of Justice, 

bevoegd. Deze kunnen enkel na een vergunning ingevoerd worden. 

67


Cosmetica die geïmporteerd worden, moeten aan dezelfde voorwaarden 

voldoen als de cosmetica die in de VS geproduceerd 

worden. Zij mogen dus geen verboden ingrediënten bevatten 

en kleuradditieven moeten bij het FDA aangemeld worden. Het 

Office of Cosmetics and Colors van het FDA heeft een Voluntary 

Cosmetic Registration Program (VCRP) uitgewerkt. Dit 

houdt in dat bedrijven zich vrijwillig bij het FDA kunnen registreren 

en Cosmetic Product Ingredient Statements kunnen verzenden 

(http://www.fda.gov/Cosmetics/InternationalActivities/ 

ImportsExports/CosmeticImports/default.htm). 

2.7. Alcohol en tabakswaar 

Wie alcohol of tabakswaar wil invoeren in de VS moet een vergunning 

aanvragen bij het Alcohol and Tobacco Tax Trade Bureau 

(TTB). Dit kan echter enkel wanneer de invoerder een filiaal of 

kantoor in de VS heeft. Er kan eveneens samengewerkt worden 

met een reeds vergunde invoerder. Voor de eigenlijke verkoop 

van alcohol en tabakswaar moet daarnaast nog een registratie 

bekomen worden door de verdeler. 

Alcohol and Tobacco Tax Trade Bureau (TTB) 

1310 G Street, Box 12 


T +1 202 453 2000 

TTBInternetQuestions@ttb.gov 

http://www.ttb.gov/ 

Naast de invoervergunning moet ook de etikettering van alcoholische 

dranken in orde gebracht worden. Een Certificate of Label 

Approval (COLA) moet bij het TTB bekomen worden omwille van 

de strikte regelgeving met betrekking tot deze etiketten.

2.8. Elektronica 


Ingevolge 47 CFR 15 is de Federal Communications 

Commission bevoegd voor de reglementering rond 

de interstatelijke en internationale communicatie 

via radio, tv, kabel en satelliet. Alle apparatuur die 

op het Amerikaanse netwerk kan aangesloten worden, moet 

conform de normen zijn uitgevaardigd door het FCC en de conformiteitsmarkering 

dragen. 

Federal Communications Commission 

445 12 th Street 


T +1 888 225 5322 

http://www.fcc.gov/ 

Wat de energie-efficiëntie betreft, moet voor huishoudapparatuur 

de energie-efficiëntienormering in het oog gehouden worden. 

De Energy Policy and Conservation Act legt de grondlijnen 

van deze regelgeving vast waardoor elektrische apparaten zo 

energiezuinig mogelijk moeten zijn. Dit moet ook op de goederen 

vermeld worden via een EnergyGuide Label (https://www1.eere. 

energy.gov/buildings/appliance_standards/). Het Department 

of Energy is de verantwoordelijke autoriteit. 

U.S. Department of Energy, 

Building Technologies Program (BTP) 

1000 Independence Ave 


T +1 202 586 9127 

http://energy.gov/ 

69


Voor elektronische consumentengoederen is bij export vaak een 

leveranciersverklaring van conformiteit voldoende. In de VS is dit 

echter niet het geval en neemt een Nationally Recognised Testing 

Laboratory (NRTL) de controle en certificatie op zich. Voor elektronica 

is dat de U.S. Occupational Safety and Health Administration 

(OSHA): http://www.osha.gov/dts/shib/shib021610.html. 

2.9. Voertuigen 

Ingevoerde voertuigen moeten zowel conform de emissienormen 

van de Environment Protection Agency (EPA) zijn als van 

de veiligheidsnormen (Federal Motor Vehicle Safety Standards 

(FMVSS)). Daarnaast moeten voertuigen in overeenstemming 

zijn met de reglementering uitgevaardigd door de National 

Highway Traffic Safety Administration (NHTSA), onderdeel van 

het U.S. Department of Transport. Meer informatie is terug te 

vinden op de website van de douane: http://www.cbp.gov/xp/ 

cgov/trade/basic_trade/importing_car.xml. 

2.10. Textiel 

Ingevolge de Textile Fiber Products Identification Act moet bij textiel 

steeds correct de naam, samenstelling van de stoffen, fabrikant 

en het land van oorsprong vermeld worden. Verder gelden 

voor de invoer van textiel bijzondere verplichtingen aan de douane. 

Zo geldt de vereenvoudigde invoeraangifte maar voor textiel met 

een waarde tot maximum 250 USD in plaats van 2.500 USD. 

OTEXA, U.S. Office of Textiles and Apparel, onderdeel van het 

Department of Commerce, is de verantwoordelijke overheid die 

toeziet op deze import.

U.S. Office of Textiles and Apparel 

14 th and Constitution Avenue, Room H3100 


T +1 202 482 5078 

T +1 202 482 2331 

otexa@trade.gov 

http://otexa.ita.doc.gov/ 


Verder is er de Federal Trade Commission (FTC) die toekijkt op 

de correcte etikettering en de Consumer Product Safety Commission 

(CPSC) op de correcte samenstelling van het textiel en 

andere veiligheidsrisico’s. 

2.11. Wapens 

Ingevolge de Gun Control Act (18 USC 44) moet elke fabrikant, 

importeur of verdeler van wapens een vergunning aanvragen bij 

het Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives (ATF), 

onderdeel van het Department of Justice. Bovendien moet elke 

wapenimporteur zich bij datzelfde bureau registreren volgende 

uit de Arms Export Control Act (22 USC 2778). 

Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives (ATF) 

99 New York Avenue, Room 5S 144 

NE Washington, DC 20226 

T +1 202 648 7777 

ATFTips@atf.gov 

http://www.atf.gov/ 

71

VERPAKKING EN 

ETIKETTERING


1. V ERPAKKING 

De verpakking van goederen, bestemd voor de 

Verenigde Staten, moet voldoende stevig zijn om 

de goederen tijdens de zeereis en tegen de klimatologische 

omstandigheden te beschermen. 

De VS is op 16 september 2005 toegetreden tot de ISPM-norm 

N°15 (International Standards for Phytosanitary Measures). Alle 

houten verpakkingsmateriaal, inclusief stuwhout dat gebruikt 

wordt om de lading te zekeren en te ondersteunen, moeten 

sedertdien in toepassing van 7CFR319.40 ‘Logs, Lumber, and 

Other Unmanufactured Wood Articles’ in overeenstemming met 

de ISPM-norm N°15 behandeld en gemarkeerd zijn. APHIS (Animal 

and Plant Health Inspection Service) is de verantwoordelijke 

overheid. Meer uitleg hierover kan teruggevonden worden op de 

website van APHIS: http://www.aphis.usda.gov/import_export/ 

plants/plant_imports/wood_packaging_materials.shtml of op 

de website van CBP: http://www.cbp.gov/xp/cgov/trade/trade_ 

programs/agriculture/wpm/. 

Na behandeling volstaat de aanbrenging van het ISPM 15-merk 

en tenzij dat contractueel werd afgesproken moet geen bijkomend 

fytosanitair certificaat worden voorgelegd. 

Het hout of de houtproducten (coniferen) moeten ontschorst 

(‘debarked’) zijn en in het merkteken moet dit worden bevestigd 

(‘debarked’ - DB). Het hout moet verder worden behandeld conform 

ISPM 15, d.w.z.


Warmtebehandeling (‘heat treatment’ - HT). De kern van het 

hout moet gedurende 30 minuten een temperatuur bereikt 

hebben van minimaal 56°C; 

Begassing met methylbromide (‘fumigation’ - MB) voor een 

duur van 24 uur op 21°C (opgelet: sinds 19/03/2010 is deze 

behandeling in België niet langer toegelaten n.a.v. een strengere 

Europese ozonverordening (1005/2009)). 

Daarnaast moet het hout een merkteken (BE) dragen. 

Voor meer informatie: http://www.ctib-tchn.be/. 

Voor zendingen die geen stuw- of verpakkingshout bevatten, is de 

exporteur verplicht een document (Declaration of Non-Wood Package) 

op te maken. 

75


2. C ONSUMENTENVERPAKKING EN ETIKETTERING 

De correcte verpakking en etikettering is niet zo zeer belangrijk 

tijdens de inklaringsprocedure en controle door de douane, 

als wel op het moment waarop de goederen op de Amerikaanse 

markt worden gebracht. In principe zal de Amerikaanse importeur 

of verdeler hiervoor instaan. 

Het etiket zal steeds in het Engels opgesteld moeten worden en 

bevat onder meer de naam van het product, de gegevens van de 

fabrikant, het land van oorsprong, de gegevens van de importeur, 

de beschrijving van onderdelen of ingrediënten en het nettogewicht. 

Met betrekking tot de oorsprongsaanduiding kan verwezen 

worden naar p.54. 

Aan de etikettering van voedingsmiddelen, allergenen, cosmetica, 

geneesmiddelen die zonder voorschrift verkrijgbaar zijn 

(over-the-counter-drugs), pesticiden, alcohol, textiel en andere 

goederen waarvoor een conformiteitsmarkering aangebracht 

moet worden, worden bijkomende vereisten opgelegd.


Voor consumentengoederen gelden in het bijzonder een heel 

aantal regels om de consument te informeren over het product 

dat wordt aangeschaft. De bevoegde overheid die niet enkel 

instaat voor de veiligheid van het op de markt brengen van deze 

producten, maar ook de etikettering controleert, is de U.S. Consumer 

Product Safety Commission. 

Voor voedingsmiddelen is een bijzondere taak weggelegd voor 

het FDA. Ingevolge titel 21 van de CFR ‘Food and Drugs’ en de 

Federal Food Drug and Cosmetic Act (FD&C Act) moet bijkomende 

informatie gegeven worden over de nutritionele waarde 

van de op de markt gebrachte voedingsmiddelen, over mogelijke 

allergieën enz. Meer hierover op de website van het FDA: http:// 

www.fda.gov/Food/LabelingNutrition/default.htm en een Food 

Labeling Guide op: http://www.fda.gov/Food/GuidanceCompliance 

RegulatoryInformation/GuidanceDocuments/FoodLabeling 

Nutrition/FoodLabelingGuide/default.htm. 

77

BELASTING VAN 

DIENSTPRESTATIES


Belgen die in het buitenland werkzaamheden verrichten lopen, 

net zoals de bedrijven waarvoor zij werken, het risico tweemaal 

belast te worden op het inkomen (de winst) dat zij naar aanleiding 

van die werkzaamheden verdienen. Een eerste maal in het 

land waar zij gevestigd zijn (verblijfhouders worden belast op 

hun ‘wereldwijd inkomen’) en een tweede maal in het land waar 

zij werkzaam zijn (niet-verblijfhouders worden in de niet-verblijfhoudersbelasting 

belast op hun ‘domestic sourced income’). 

Een dergelijke ‘dubbele belasting’ zou internationale activiteiten 

erg ontmoedigen en daarom heeft België met zijn voornaamste 

handelspartners ‘overeenkomsten tot het vermijden van de dubbele 

belasting’ afgesloten, de zgn. dubbelbelastingverdragen. 

De dubbelbelastingverdragen die België heeft afgesloten, kunnen 

worden ingeladen op http://fiscus.fgov.be/interfafznl/nl/ 

international/conventions/index.htm. 

België heeft met de Verenigde Staten zo’n dubbelbelastingverdrag 

afgesloten (het meest recente verdrag dateert van 27 november 

2006). Dit verdrag bepaalt in welke gevallen het inkomen uit buitenlandse 

werkzaamheden exclusief in België wordt belast en in 

welke gevallen de Verenigde Staten deze winst exclusief mogen 

belasten. Voor sommige vormen van inkomsten (dividenden, interesten 

en royalty’s) bestaat een gedeelde heffingsbevoegdheid.

1. L OONDIENST 


Inkomsten uit arbeid (artikel 14 ‘Inkomsten uit een dienstbetrekking’ 

van het dubbelbelastingsverdrag van 27 november 2006) 

worden belast waar de werknemer die inkomsten verdient en dus 

werkzaam is (art. 14.1), maar voor tijdelijke detacheringen geldt 

een bijzondere regeling (art. 14.2): 

“Niettegenstaande de bepalingen van paragraaf 1 zijn beloningen verkregen 

door een inwoner van een overeenkomstsluitende Staat ter 

zake van een in de andere overeenkomstsluitende Staat uitgeoefende 

dienstbetrekking slechts in de eerstbedoelde Staat belastbaar, indien : 

A. de verkrijger in de andere Staat verblijft gedurende een tijdvak 

of tijdvakken die tijdens enig tijdperk van twaalf maanden dat 

aanvangt of eindigt tijdens het betrokken belastbaar tijdperk een 

totaal van 183 dagen niet te boven gaan; en 

B. de beloningen worden betaald door of namens een werkgever 

die geen inwoner van de andere Staat is; en 

C. de beloningen niet ten laste komen van een vaste inrichting die 

de werkgever in de andere Staat heeft.” 

Dit betekent dat het loon van personeelsleden die voor minder 

dan 183 dagen naar de VS gaan en er door een Belgisch bedrijf 

worden betaald, exclusief in België kan belast blijven. 

Een overzicht van het Amerikaanse belastingregime kan teruggevonden 

worden op de website van de Internal Revenue Service (US 

Treasury Department): http://www.irs.gov/Individuals/International- 

Taxpayers/Taxation-of-Nonresident-Aliens. 

81


2. DIENSTEN 

Buitenlandse ondernemingen (non-residents) die uit de VS 

bepaalde vormen van inkomsten ontvangen (intresten, royalty’s, 

dividenden...) worden hierop normaal gezien in de VS belast 

tegen een forfaitair tarief van 30%. Die belasting is een ‘inkomstenbelasting’, 

een directe belasting dus, en geen belasting op 

leveringen van goederen en diensten (indirecte belastingen). Zij 

wordt ingehouden als een bronheffing op het totale bedrag dat 

aan de VS gefactureerd wordt. 

Diezelfde inkomsten moeten echter ook in België (het land waar 

men verblijfhouder is) worden opgenomen in de aangifte vennootschapsbelasting 

en om die ‘dubbele belasting’ te vermijden, 

heeft België, zoals tal van andere landen, zoals gezegd met de 

VS een dubbelbelastingverdrag afgesloten (Wet van 3 juni 2007, 

Belgisch Staatsblad van 9 januari 2008). 

Wanneer u als natuurlijk persoon of als Belgische vennootschap 

diensten presteert voor een Amerikaanse klant moet u echter 

niet het ‘gewone’ bewijs van verblijfhouderschap (Form 276 

Conv) invullen om toepassing van het dubbelbelastingverdrag 

te vragen. Om als Belgische onderneming (de beneficial owner 

van het te betalen bedrag) de volledige betaling van de gefactureerde 

bedragen uit de VS te ontvangen moet namelijk een ingevuld 

W-8BEN-formulier (‘Certificate of Foreign Status of Beneficial 

Owner for United States Tax Withholding’) worden overgelegd aan 

de Amerikaanse belastingadministratie (14) . Door dit certificaat in 

te vullen en aan de debiteur van de betaling te bezorgen, kan 

u dus vermijden dat een Amerikaanse belasting van 30% wordt 

ingehouden op de door u gefactureerde som. 

(14) Amerikaanse verblijfhouders moeten een W-9 formulier gebruiken om 

aan te tonen dat betaald wordt aan een in de VS wonend persoon. Dit 

formulier wordt aan de Amerikaanse belastingadministratie (IRS) doorgestuurd 

zodat die de aangifte kan controleren.


Dit document kan u inladen op de website van het IRS: 

http://www.irs.gov/pub/irs-pdf/fw8ben.pdf. 

Op het formulier moet het Amerikaanse fiscale nummer van de 

Belgische onderneming worden vermeld. Indien het bedrijf niet 

over dergelijk nummer beschikt, kan dit worden aangevraagd 

bij het IRS. Het federale belastingnummer is een Individual Taxpayer 

Identification Number (ITIN), een Employer Identification 

Number (EIN) of een Social Security Number (SSN). Het formulier 

met opgave van één van deze nummers, behoudens wijzigingen 

in de gegevens, is onbeperkt geldig. Meer over het bekomen 

van een Amerikaans identificatienummer voor de belastingen 

op http://www.irs.gov/Individuals/International-Taxpayers/ 

Taxpayer-Identification-Numbers-(TIN). 

Indien de Belgische onderneming geen dergelijk nummer heeft 

of wenst, is het ook mogelijk om het Belgische belastingnummer 

op te geven. Indien de beneficial owner een natuurlijke persoon 

is, kan worden volstaan met opgave van het Belgische rijksregisternummer. 

Het formulier met een dergelijk buitenlands 

identificatienummer is geldig tot uiterlijk de laatste dag van het 

derde opvolgende kalenderjaar. 

Vraag voor andere inkomsten zeker na bij uw Amerikaanse 

opdrachtgever of andere fiscale formaliteiten vervuld moeten 

worden. 

Deze bijdrage werd bijgewerkt tot februari 2013. 

83


NOTA

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: FABIENNE L’HOOST 

Flanders Investment & Trade 

Gaucheretstraat 90 

1030 Brussel 

t +32 2 504 87 11 

www.flandersinvestmentandtrade.be 

Brussel Invest & Export 

Louizalaan 500, bus 4 

1050 Brussel 

t +32 2 800 40 00 

www.brusselinvestexport.be 

Agence wallonne à l’Exportation 

et aux Investissements étrangers 

Saincteletteplein 2 

1000 Brussel 

t +32 2 421 82 11 

www.wallonia-export.be 

Agentschap voor Buitenlandse Handel 

Montoyerstraat 3 

1000 Brussel 

t +32 2 206 35 11 

www.abh-ace.be 

AUTEUR: KOEN VANHEUSDEN 

GRAFISCHE VORMGEVING EN UITVOERING: CIBLE COMMUNICATION 

(WWW.CIBLE.BE) 

GEDRUKT OP PAPIER MET EEN FSC-LABEL 

DEZE STUDIE IS OOK BESCHIKBAAR OP DE WEBSITE VAN 

HET AGENTSCHAP VOOR BUITENLANDSE HANDEL: WWW.ABH-ACE.BE 

Hoewel alles in het werk werd gesteld om nauwkeurige en actuele 

informatie te geven, kunnen noch het Agentschap voor Buitenlandse 

Handel, noch zijn partners (Flanders Investment and Trade, 

Brussel Invest & Export en Agence wallonne à l’Exportation 

et aux Investissements étrangers) verantwoordelijk worden gesteld 

voor fouten, weglatingen en leugenachtige verklaringen. 

Ze kunnen evenmin verantwoordelijk worden gesteld voor het 

gebruik of de interpretatie van de informatie in deze studie. 

Deze studie heeft niet de bedoeling advies te verstrekken. 

DATUM VAN PUBLICATIE: MEI 2013

VERENIGDE STATEN - Belgian Economic Mission

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?