beheersplan voor de Haarlemmer Hout - Wijkraad Zuiderhout ...

De begroeiing binnen de bosvakken wordt bepaald door de doeltypen (bijlage 9). Gemengd
bos en eikenbos vertoont doorgaans een gesloten karakter, waarin bomen van verschillende
leeftijden een rol spelen. De struiklaag, in de Hout bepaald door hazelaar, veldesdoorn, hulst,
taxus, kardinaalsmuts en meidoorn is dicht. De struiken mogen tot volle wasdom komen,
behalve daar waar verjonging plaats vindt (zie verder in dit hoofdstuk). Oude vervallen
struiken en spontane verjonging staan naast elkaar. Op verjongingsplekken vindt spontane
verjonging plaats, naast uitlopende stobben van afgezette heesters en geplante struiken. De
variatie binnen verjongingsplekken zal een jaar of vijftien zeer groot zijn en daarmee ook de
biodiversiteit.
Voor het beukenbos geldt vrijwel dezelfde struktuur, hoewel door de schaduw van de beuken
lichtminnende soorten als meidoorn en kardinaalsmuts op termijn zullen verdwijnen.
Beukenbos is een tussenfase; wanneer het type overgaat in een ander begroeiingstype als
eikenbos zullen bovengenoemde soorten struiken uiteindelijk weer verschijnen. In de
beukenhal staan geen struiken, op een enkele mooi gevormde struik of jonge boom na.
Essenhakhout heeft een open struktuur. Lichtminnende heesters als meidoorn, vogelkers en
wilgen verjongen op natuurlijke wijze. Vanwege de cultuurvorm is er meer afwisseling van
licht en minder licht. De soortenrijkdom in de struiklaag en kruidlaag is daardoor groot.
Het bosreservaat tenslotte zal alle stadia van verval vertonen, naast pleksgewijze spontane
verjonging. Het karakter is redelijk open; wanneer lichtinval optreedt zullen diverse soorten
de ruimte direct innemen. De verwachting is dat dit vak op termijn meer gesloten zal worden.
Soortensamenstelling van houtachtigen
In een eikenbos is zomereik dominant. In een beukenhal is gewone beuk dominant. In
(tijdelijk) gemengd bos en als ondergroei in eikenbos staan o.a. beuk, linde, iep, es, berk,
veldesdoorn, gewone esdoorn, haagbeuk, zoete kers, tamme kastanje, lijsterbes en vogelkers.
In het essenhakhout zijn essen dominant, met als menging en ondergroei zwarte els,
schietwilg en kardinaalsmuts, veldesdoorn, meidoorn en gewone vogelkers.
Als struweel komen in eikenbos en gemengd bos voor: jonge bomen, alsmede o.a. hazelaar,
liguster, meidoorn, braam, vuilboom, kardinaalsmuts, klimop, bosrank, kamperfoelie, hulst,
taxus, vlier, boswilg en kornoelje. In een beukenhal staat geen houtige onderbegroeiing.
Naaldbomen (coniferen) werden in het verleden (o.a. door Springer) ook toegepast in de
Haarlemmerhout. In de Kleine Hout, het Voorbos van Eindenhout en rondom Dreefzicht is
toepassing mogelijk op basis van de soortenlijst (bijlage 4) en de uitwerking van de
ontwerpopgaven.
Grootte en beheer van verjongingsplekken
De verjongingsplekken moeten een dusdanige oppervlakte hebben, dat er uiteindelijk
minimaal een volwassen boom kan groeien. Tijdens de dunningscyclus worden standaard
open plekken gemaakt van ca. 10x10m¹ langs paden, in jong (eiken-) bos van 15x15m¹ en in
ouder licht (beuken-) bos van minimaal 20x20m¹. Wanneer een grote boom wegvalt is zelfs
een plek van 5-600m² mogelijk. Nieuwe verjongingsplekken worden jaarlijks in het werkplan
opgenomen.
Vanwege de sterke concurrentie van spontane opslag van struiken kunnen het beste grotere
jonge bomen (de zogenaamde ‘veren’) worden aangeplant en wel solitair of in kleine
groepjes. Per plek wordt daarom een groot aantal jonge veren aangeplant. Per plek wordt één
boom per 4 m2 geplant (25 veren per 100m2.). Door zuiveren wordt selectie toegepast in het
voordeel van de beste jonge bomen. Daarnaast wordt indien nodig als menging een selectie
uit de soorten heesters geplant (bijlage 4). Deze heesters zullen gedurende de eerste jaren de
concurrentie door kruiden en bramen helpen onderdrukken en de veren beschermen tegen
uitdroging. Geschikte soorten zijn o.a.: meidoorn, vogelkers, kardinaalsmuts en liguster.
26