Middelpolder (chemische waterkwaliteit: -; oeverontwikkeling: ++)

De Deelen
• De Deelen (chemische waterkwaliteit: +/-; oeverontwikkeling: -- tot ++)
• De externe P-belasting in de Deelen ligt onder de kritische grenzen. Sinds 2003 is
sprake van flexibel peilbeheer. Met ingang van 2011 is de marge teruggebracht
van 50 cm naar 15 cm. De af- en uitspoeling is de belangrijkste nutriëntenbron. Afen
uitspoeling zorgt bovendien voor sulfaat. In het verleden heeft de inlaat van
boezemwater voor een belangrijke belasting gezorgd. Nu wordt er voor de inlaat
gebruik gemaakt van water uit de zandwinplas met een lage P-concentratie. De
Deelen is heel erg heterogeen. In de meer geïsoleerde petgaten is sprake van P
nalevering vanuit de waterbodem, terwijl in de “hoofdwatergang” door het gebied
inlaatwater dominant is. Vermoedelijk is er veel organisch slib in het gebied dat
herstel in de weg staat (verstorend voor lichtklimaat en vorming van sulfide).
Lokaal is sprake van groei van ondergedoken waterplanten, maar op de meeste
plaatsen domineren vermoedelijk algen. De visstand is gevarieerd en bevestigt dat
er zowel plekken zijn met ondergedoken waterplanten als plekken waar het water
troebel is. Flexibel peil is in theorie zeer gunstig voor oeverontwikkeling, maar het
experiment met flexibel peil is in 2010 versoberd omdat het flexibel peil legakkers
zou aantasten door oxidatie. Mogelijk speelt vraat hier ook een rol. Door vraat zou
oeverontwikkeling achterwege kunnen blijven, waardoor oxidatieprocessen
dominant worden en verlanding achterwege blijft. Dit vraagt nader onderzoek.