Binnen! - Stek wonen

nr. 10 | 2011
Als maatschappelijk werker Margot Heijjer en haar collega van
Kwadraad mensen op kantoor krijgen en het gaat over huisvestingsproblemen,
schakelen ze Stek in. In Hillegom hebben ze
veel contact met woonconsulent Riet van Lierop. ‘Mensen die een
probleem hebben, moeten een kans krijgen opnieuw te kunnen
beginnen’, vindt Riet.
Margot: ‘Wij hebben regelmatig klanten
die niet staan ingeschreven bij Woonzicht.nl.
Wat vind jij daarvan?’
Riet: ‘Ik raad iedereen aan zich in te schrijven bij
Woonzicht.nl. In de praktijk gebeurt dat helaas niet
altijd. Mensen schrijven zich pas in op het moment dat
ze behoefte hebben aan (andere) woonruimte. Het is
net als met een ziektekostenverzekering. Pas als ze
ziek worden en bijvoorbeeld veel fysiotherapie nodig
hebben, zoeken ze uit hoe ze verzekerd zijn. Voor
starters is het heel lastig een woning te krijgen.
Al schrijven ze zich in vanaf hun 18e, met het huidige
systeem sparen ze een punt per maand, dus twaalf per
jaar. Op dit moment duurt het zo’n zeven jaar voordat
ze genoeg punten hebben zodat ze kunnen reageren.
Bij doorstromers kan het weer wel snel gaan. Dit komt
omdat doorstromers een woning achterlaten en dus
meer punten opbouwen.’
Margot: ‘Er wordt ook vaak gevraagd
te helpen met een urgentieaanvraag.
Hoe zit het daarmee?’
Riet: ‘Die regelgeving is enkele jaren geleden ook
aangescherpt. Daarvoor was het zo dat bij een scheiding
de partner met kinderen jonger dan 18 jaar een
urgentie kreeg. Dat is niet meer zo. Je krijgt nu alleen
nog een urgentie als je een oudere bent die niet meer
de trap op kan, of als je een grote financiële schuld
hebt. Natuurlijk niet bij Wehkamp, maar bijvoorbeeld
omdat je werkloos bent geworden. Maar een klein
percentage van de mensen die hier komen voor een
urgentieaanvraag, voldoen aan die criteria. Het aanvragen
kost 65 euro en mag altijd, maar wij adviseren
vaak om het niet te doen. Als een aanvraag geen kans
maakt, is het zonde van het geld.’
Margot: ‘Voorzie jij problemen in de
toekomst met de nieuwe inkomensgrens?’
Riet: ‘Ik denk dat de inkomensgrens de doorstroom
van huurders kan blokkeren. Huurders die boven de
grens van b 33.614 per jaar verdienen, komen niet
meer in aanmerking voor 90% van onze woningen.
Dus die blijven zitten waar ze zitten. Ook starters
vallen buiten de boot. Velen verdienen net te veel voor
een sociale huurwoning maar weer te weinig voor een
koopwoning. Particulier huren is vaak niet te betalen.
Er zijn heel weinig mogelijkheden voor die groep. We
horen er landelijk ook al veel klachten over. De regel
geldt pas sinds 1 januari dit jaar, dus ik denk dat het
effect ervan in de loop van het jaar groter zal worden.‘
Margot: ‘Demotiveert je dat soms?’
Riet: ‘Nee. Ik probeer naar creatieve oplossingen te
zoeken. Wijs mensen met financiële problemen erop
dat ze zich kunnen aanmelden bij andere instanties
die hun verder kunnen helpen. Daarom vind ik de
samenwerking van diverse instanties in het zorgnetwerk
en met het Lokaal Loket zo belangrijk. Mensen
die een probleem hebben, welk probleem dan ook,
moeten een kans krijgen opnieuw te kunnen beginnen.
Daar wil ik graag bij helpen. Als dat lukt, zie je
soms na verloop van tijd dat ze hun leven weer op de
rails hebben. Daar doe ik het voor en dat vind ik ook
het leukste aan dit werk.’
N
9