Waarheen met het veen landschap - ORAS Veenweidegebieden

groeide voltrok zich ook een geleidelijke
verandering in de bestaanswijze van ‘onze verre
voorouders’: van jager en verzamelaar naar
veehouder en akkerbouwer, ofwel boer.
In de loop van een aantal generaties is op veel
plaatsen het (hoog)veen langzamerhand steeds
verder gegroeid en uitgedijd, en misschien
wel langzaam bezit nemend van zand- en
kleigronden.
Huisplaatsen waren, binnen zekere grenzen,
nog tamelijk mobiel, maar waarschijnlijk
gebonden aan droog terrein; evenzogoed
waren er (seizoensgebonden?) kampementen
in ‘de wildernis’. Akkeren (al vanaf zo’n 6000
jaar voor heden) deed men waarschijnlijk
vooral op drogere gronden, terwijl dieper de
veengebieden in alleen werd gejaagd, gevist
en verzameld, langs en vanaf de riviertjes en
getijdegeulen.
Het kan niet worden uitgesloten dat al in
een ver verleden kleine stukken hoogveen
(mosveen) werden beweid, en / of na enige
grondbewerking (of branden?) werden
ingezaaid. Daarvoor is enige ontwatering
noodzakelijk - op een natte spons groeit
geen graan. Er zijn aanwijzingen dat (de)
hoogvenen periodes van verdroging (door
klimaatschommelingen, of door ‘aantapping’
situatie situatie begin begin van van de middeleeuwen
middeleeuwen