Waarheen met het veen landschap - ORAS Veenweidegebieden

ontginningen tot 2000
Vroege bewoning
Archeologisch onderzoek heeft tot op
heden slechts mondjesmaat iets van het
verre verleden in het studiegebied onthuld.
De oeverwallen van de Rijn waren in ieder
geval bewoond in de IJzertijd, doch uiterst
spaarzaam. Voorzover thans bekend waren de
veengebieden zo goed als onbewoond.
In de Romeinse Tijd vormde de Rijn de
noord(oost)elijke grens van het Imperium en
dat heeft nogal wat betekend. Vanaf de Moezel
tot de monding bij Katwijk zijn er versterkingen
(forten of castella, wachtposten) gebouwd
met een permanente of tijdelijke bezetting.
Deze bestonden deels naast ‘inheemse’
nederzettingen, deels werden het zelf meer of
minder belangrijke nederzettingen die volk uit
de (verre) omgeving aantrokken.
De belangrijkste versterking in het
studiegebied was Woerden (Laurum),
strategisch gelegen aan de oostgrens van
de veenwildernis, aan de Rijn, en aan een
voormalige tak van die rivier, de Linschoten.
Verdere versterkingen waren er onder meer in
Zwammerdam (aan de ‘monding’ van de Meije)
en Bodegraven (kreekmondingen).
De ‘grote ontginning’
Er zitten forse leemten in de kennis van de
Geschiedenis van Zegveld in vogelvlucht 34