het complete verslag van de Popronde 2007

28
vermaakt wordt, is het goed. En dat wordt het. Al
vanaf de Tiffany-cover in het begin gaat het los in
de bomvolle kelder.
.....die snel weer leegloopt tijdens The Jim Morrisons.
In hun performances speelt de muziek
- doomnoise - een ondergeschikte rol. Het is vooral
theater. The Jim Morrisons beuken zich een weg
door het publiek, storten zich op de grond en op
een toeschouwster, smijten met tafels en richten zo
binnen een kwartier een hoop consternatie en een
enorme ravage aan. En maken zich vervolgens uit
de voeten. Hulde!
Na flink wat bandjes en bier is het er niet makkelijker
op geworden om het publiek bij de kladden te
pakken. Ondanks dit probleempje weet Winterjong
toch een flink deel van Lux aan zich te binden
met poëtische pop. Dat komt vooral door de vele
instrumenten - onder andere cello en contrabas
- die een fijne sfeer weten neer te zetten.
De daarop volgende afterparty zou in gang gezet
moeten worden met Oost-Europese bruiloftsmuziek
van Caspian Hat Dance. Het lijkt er echter meer op
dat André Rieu met wat vrienden een Balkanact opvoert.
Het gezelschap heeft wat zigeunerkleren uit
de kast getrokken en er zit zelfs een weinig funky
dread bij, maar toch doet het vooral denken aan
een saaie Hollandse bruiloft: degelijk, volgens het
boekje en dansen omdat het hoort. Het is notabene
kaaskop dj Tomasç die (ondanks het belabberde
geluid en de steriele omgeving) vervolgens toch
nog een beetje de Balkansfeer erin krijgt.
Zo gaat ook Lux feestend de nacht in, en dat zal
in de andere 31 locaties vast niet veel anders
zijn geweest. Heel Nijmegen bruiste weer van de
popmuziek. Voor wie nog niet genoeg heeft gehad
of één van de acts heeft gemist: 19 oktober in
Arnhem, nieuwe Popronde, nieuwe kansen.
Groninger Popronde 2007
Lekker kleinschalig genieten van nieuw talent
op locaties waar je nog nooit bent geweest
Sander Nieuwenhuijsen vrijdag 19 oktober 2007
Ook dit jaar doet de Popronde Groningen weer aan
en biedt een ruime keus van bands en artiesten
verspreid over een twintigtal kroegen. Voor wie aan
de hand van de namen op de flyers nog geen keuze
kon maken gaven een aantal deelnemende bands
in Plato alvast een voorproefje. Vervolgens was de
echte aftrap in Puur! waar men onder het genot
van een speciaal samengestelde maaltijd kon
luisteren naar de emo-rock van Believeosadoubt.
Gelukkig speelde de jongens uit Groningen een
licht verteerbare akoestische set.
In blowcafé De Zolder maken The Suicidal Birds
hun owpachting. Deze twee Friezinnen spelen
snoeiharde trashpunk met een drumcomputer en
hoewel dit niet de perfecte muziek lijkt voor een
kroeg als De Zolder, is het toch aardig druk. Het
eerste nummer dat ze spelen valt in het water. De
microfoon staat veel te zacht en de zang is niet te
horen maar zodra dat probleem door aanwijzingen
van een behulpzame toeschouwster is verholpen,
herpakken ze zich en weten ze er alsnog
een erg goed optreden van te maken wat ook
de bezoekers kan bekoren. Ondertussen komen
alweer andere verslagen binnen van iemand die
zich “De Eilander” noemt en heeft opgetreden in
Cafe Style. Speurwerk levert op dat hij “kleine,
simpele popliedjes met een etherisch, zorgvuldig
gearrangeerd geluid” maakt. De verslagen varieren
van: “vet mooi!” tot “melancholisch en irritant”. De
laatste luid: “Je moet ervan houden” en met zulke
wisselende kritieken zal dat ook wel het geval zijn.
En dan is het op je gevoel af gaan en een kroeg
binnen stappen waar je anders misschien nooit aan
had gedacht. In de Pacific spelen the Feromones.
Eerder dit jaar waren ze het voorprogramma van
Five o’clock Heroes in Vera, inmiddels zijn ze weer
een stuk verder gegroeid. Met een afwisselende
set en een uniek stemgeluid weten ze Pacific tot de
nok toe vol te krijgen.
Na dit rustige intermezzo is het weer tijd om de trommelvliezen
eens goed te laten trillen. Tijd voor The
Gecko Brothers in Café Knarie. Deze gasten spelen
Peter Pan Speedrock-Rock en dit doen ze in het geheel
niet onverdienstelijk. Met een ijzersterke routine
knallen ze de ene na het andere “drinking song” de
kelder van de Knarie in. En hoewel de zanger gelijk
heeft als hij zegt: “Jullie zijn volgens mij meer van het
blowen!” blijft het publiek wel staan bij nummers als
Let’s get drunk. En terecht want The Gecko Brothers
spelen gewoon heel erg sterk.
Voor de deur van de Kar staan inmiddels al een
aantal mensen te wachten voor the Madd. Deze
maand komt hun debuutplaat uit op het Excelsior
label en het is duidelijk dat ze veel live ervaring
hebben. Geroutineerd en met veel plezier spelen ze
hun vrolijke nummers en bij de aankomende single
‘Jump Now’ wordt er ook voorzichtig meegedanst
door het publiek.
In het elegante café Style aan het Zuiderdiep werd
men vermaakt met de door o.a. Bruce Springsteen
geïnspireerde liedjes van Eilander, een solo-muzikant
die melancholische zang combineerde met
semi-akoestische gitaar. De artiest had veel weg
van een singer/song-writer, maar werd door de
Popronde niet zo gepromoot. Gedurende de eerste
helft van het optreden bleef het redelijk rustig met
alleen matig applaus, maar naarmate het voller
werd in Style werd er ook uitbundiger geklapt. De
nummers bleven echter droog en droevig, ondanks
het feit dat ze klonken als zorgvuldig gecomponeerd
kunstwerkjes.
Dan speelde in De Kult nog het Rotterdamse trio
Doktor Schnit, een geniale groep muzikanten die
zonder gebruik te maken van eerder opgenomen
samples live atmosferische drum & bass maakten,
al noemden ze het zelf “analog dance”. De muziek
was groovy, intellectueel, zinnenprikkelend, vrolijk
en zorgde ervoor dat je baalde dat er geen ruimte
was om te dansen. Met één bassist, één drummer
speciaal voor de lage tonen en een andere drummer
puur voor de hoge tonen wisten deze artiesten
zó overtuigend “elektronische” muziek te maken
dat je je ging afvragen waarom producers van
dance überhaupt een computer gebruiken.
3 voor 12 Noord Holland
Zou het 40 jaar geleden ook zo zijn geweest?
Dat op de vrijdagavond in elke kroeg een jeugdig
popbandje speelde en jong en oud samen, onder
het genot van beatklanken, het weekend inluidden?
Misschien een wat idealistisch beeld, maar de
Popronde brengt nou eenmaal snel de gedachten
van de muziekliefhebber op hol. Afgelopen vrijdag
was het voor hem weer genieten toen het rondreizende
festival Alkmaar aandeed.
De associatie met de jaren zestig is niet geheel onterecht
gezien het relatief grote aantal beatgroepen
dat de Popronde traditiegetrouw meeneemt. Neem
nu The Hype, dat in een afgeladen en bloedheet
café ‘t Bruintje optrad. Hun sixties rock ‘n’ roll werd
aangevuld met een flinke dosis energie, wat de
Haarlemmers al snel een intiem contact met het
publiek opleverde. Niet voor niets legden zij pas na
anderhalf uur hun instrumenten neer.
Een zelfde soort inzet was zichtbaar bij Mucho
Maestro. Maar ook al staat Odeon bekend als één
van de meest alternatieve kroegen van Alkmaar, de
sfeer bleef er tamelijk nuchter. Misschien dat het
kwam doordat de nummers van Mucho Meastro
geen hapklare blokken waren. De zang en ritmes
klonken aanstekelijk, maar het rauwe totaalgeluid
maakte het optreden van het trio toch erg eigenzinnig.
Check 1-2, weer zo’n band die al zijn inspiratie
uit de jaren zestig haalt, viel dan toch makkelijker
in de smaak bij het Alkmaarse publiek. Het was
de combinatie van het orgeltje, de aanstekelijke
podiumpresentatie en bovenal de dansbare nummers
die de aanwezigen in Atlantis zich goed liet
smaken. Dat de zaal leeg was bij aanvang en aan
het eind behoorlijk was vol gelopen, gaf wel aan
Check 1-2 terecht een aardige schare fans en
nieuwsgierigen aantrok.
Eerder op de avond hadden Amarins en Le Gatte
Negre in De Pilaren de Popronde geopend. Het
gebruik van accordeon, contrabas, viool en eitjes
gaven de nummers van deze singer-songwriter een
geheel eigen geluid. Hoewel het geklets van het
publiek de muzikanten wat leek te storen, bleken
zij ook over humor te beschikken. Wie bedenkt nou
om Paul Elstaks Rainbow In The Sky te coveren?
Schuin tegenover De Pilaren, in café Schenk,
speelde het Friese Ilanois. Mooi was de manier
waarop het kwartet de eerste nummers in elkaar
over liet vloeien. Ilanois toonde zich gedreven,
zanger Ilan bleek over een fijne stem te beschikken
en de single Do You Hear Me? van het gelijknamige
debuutalbum toonde aan dat er voor deze band een
mooie toekomst in het verschiet ligt. Dat het geluid
wat dof klonk, was een van de weinige minpuntjes.
3VOOR12 Noord-Holland
29