Bibliografische conventies - HumOZ - Universiteit van Amsterdam

Algemene regels:
• Het nootnummer verwijst naar een noot (bij voorkeur een voetnoot, geen
eindnoot) met de betreffende informatie.
• Citeer je primaire bronnen zo mogelijk uit een kritische uitgave, bij voorkeur
in de oorspronkelijke taal. Geef, indien die taal voor de gemiddelde lezer
ongebruikelijk is, de vertaling van het citaat in een noot. Engels-, Frans- en
Duitstalige citaten worden doorgaans niet vertaald.
• Wees terughoudend met citeren van internet. Niet alles wat op internet staat,
is even betrouwbaar en veel websites veranderen voortdurend. Vermeld
daarom altijd op welke datum je een internetsite hebt geraadpleegd. Van
officiële sites (overheden, EU) die bijvoorbeeld officiële documenten
(wetteksten, rechterlijke uitspraken, rapporten, statistieken etc.) bevatten,
kan men over het algemeen wel op aan.
• Geef in de noot bij een citaat altijd de volledige bibliografische verwijzing.
Geef daarbij nauwkeurig aan naar welke pagina('s) verwezen wordt (dus niet
p. 40 e.v., maar pp. 40-41). Indien in de direct volgende noot naar hetzelfde
werk van dezelfde auteur wordt verwezen, gebruik je geen volledige
verwijzing, maar slechts Ibidem of Ibid. (aangevuld met de juiste
paginanummers als het citaat of de parafrase andere pagina's betreft).
• Vaak wordt naar een reeds eerder aangehaald werk (in een eerdere dan de
direct voorafgaande voetnoot) verwezen door na de auteursnaam een verkorte
versie van de titel te geven (bijvoorbeeld zonder de ondertitel) zonder verdere
aanduidingen van jaar of plaats, gevolgd door de pagina-aanduiding.
• Een citaat van twee of drie regels kan tussen (enkele) aanhalingstekens in de
tekst gezet worden. Bij een langer citaat verdient het de voorkeur het citaat te
laten inspringen (voor en achter) en een kleinere regelafstand (één in plaats
van anderhalf) te gebruiken; in dat geval hoeven géén aanhalingstekens
gebruikt te worden.
• Citeer altijd letterlijk: laat geen delen van de tekst weg zonder dit aan te
geven door middel van drie puntjes en vierkante haakjes [...]. Als je zelf in
een citaat wilt onderstrepen, geef dat dan aan [onderstreping van de auteur].
Ook een verduidelijking of een toevoeging komt tussen rechte haken, b.v.:
"De twee landen [Zweden en Noorwegen] sloten een omstreden verdrag".
• Citaten overnemen: Het kan soms voorkomen dat je een citaat wilt
overnemen uit een bron. Je hebt een werk van auteur A die auteur B citeert.
De uitspraak van auteur B wil je overnemen, maar niet uit het oorspronkelijke
werk, want dat is bijvoorbeeld niet beschikbaar. In dat geval moet je altijd
verwijzen naar auteur A waar je het citaat aan hebt ontleend. Je hebt immers
niet de oorspronkelijke versie geraadpleegd en het kan zijn dat auteur A
verkeerd citeert of de oorspronkelijke tekst verkeerd heeft vertaald. Je moet
duidelijk aangeven dat je het citaat van B bij auteur A hebt gevonden en niet
in het oorspronkelijke werk van B. Dat doe je bijvoorbeeld in een noot die bij
het citaat komt te staan als volgt: 22. Julian Borger, ‘From communist gold to
illustrious corpse,’ Guardian Weekly, 3 november 1996, zoals geciteerd bij
J.F. Brown, The grooves of change: Eastern Europe at the turn of the
milennium. Durham en London, 2001, p. 99. Het werk van Brown wordt dan in
je bibliografie opgenomen, het artikel van Borger niet.
• Een of twee versregels kun je binnen de tekst citeren, indien nodig gescheiden
door een schuine streep: ‘Denkend aan Holland zie ik brede rivieren / traag
door oneindig laagland gaan’. Als het om meerdere versregels gaat kun je
beter inspringen en een kleinere regelafstand gebruiken.