Margriet - rsd historisch archief

Hannie van de Horst
50 Margriet
Margriet in de oorlogsjaren
Van oktober 1940 tot november 1941 verschijnt een kleine Margriet met 12 pagina’s en
een grote Margriet met 32 pagina’s. Vanaf november 1941 verschijnt alleen nog de grote
Margriet, later onder de titel Margriet Weekblad voor vrouwen en meisjes. De abonnementsprijs
is 15 cent per week en losse nummers kosten 20 cent. De lezeressen van
Margriet zijn via het hoofdblad (De Week In Beeld en de regionale nevenedities) gratis
verzekerd tegen ongelukken. Door de papierschaarste in de oorlogsjaren, wordt het tijdschrift
steeds kleiner van omvang. Om ruimte te winnen heeft het blad nu een kleine kop
op de cover waaronder direct de tekst begint. Later in 1942 staat op de omslag (gedrukt
in rood) weer het titelvignet en een zwart-wit foto, maar de papierkwaliteit wordt steeds
minder.
In november 1941 wordt de kleine Margriet wegens papierschaarste verboden. Omdat de
Margriet-redactie weigert ook maar een zweem van Duitse propaganda te drukken, verschijnt
op 23 april 1943 het laatste nummer van de grote Margriet. Toch was de redactie
nog wel te bereiken. Voor 25 cent per maand was er de mogelijkheid om vragen te stellen,
bemiddelingen te roepen voor correspondentie adressen en adviezen en hulp te vragen bij
alle moeilijkheden die zich in de oorlogssituatie voordeden.
Expansie
In november1945 verschijnt opnieuw de Margriet. In eerste instantie één keer per veertien
dagen, maar zij was er weer! Op de cover stond prinses Margriet, met eronder een oranje
steunkleur. En toen ging het snel. Eind 1948 kwam er een fusie van Margriet met het
weekblad ‘Moeder en Kind’. De totale oplage steeg naar 180.000 exemplaren. Dat was
voor die tijd zeer hoog. Maar de ongekende expansie moest nog komen. Met een gemiddelde
van 100.000 exemplaren per jaar ging het vooruit. 1950 was een topjaar met 180.000
nieuwe abonnees.
Vrouwenbladen hadden een belangrijke plaats ingenomen in de meeste gezinnen. In1965
was de oplage van Margriet boven de 800.000 gestegen. Daarna stabiliseerde zich de situatie
en moest er wat worden prijsgegeven vanwege de opkomst van andere damesbladen.
“Weet je eigenlijk wel hoe we aan de naam Margriet gekomen zijn?” vroeg ze aan haar
opvolgster Hanny van der Horst. “Ze wilden een vogelnaam, zoiets als merel, maar dat
wilde ik niet. Ik wilde een bloem, Margriet bijvoorbeeld, dat is een nederige bloem, hoog
op de stengel en met een gouden hart.”
Onder de bezielende leiding van de hoofdredactrice Hanny van den Horst, die mevrouw
Alma Eysden-Peeren opvolgde, is Margriet van een gratis bijlage uitgegroeid
tot een zelfstandig blad voor de moderne vrouw.
Het is een begrip in Nederland geworden.