Nieuwjaarsreceptie Lichtjesroute Run 2012 Onderscheiding Chris ...

Koninklijke onderscheiding voor
Chris van der Meulen
Anja Korff - Hare majesteit heeft het behaagd om op zaterdag 3 november de heer Chris van der
Meulen te benoemen tot lid in de Orde van Oranje Nassau. Dit was op diverse plaatsen te lezen,
maar wie is die clubgenoot nou eigenlijk? We kennen Chris allemaal van gezicht, want hij is de man
die het startschot lost. Hij doet dat een groot aantal keer per jaar op onze eigen baan en nog vaker
elders. Hij is ook degene, die altijd het startschot voor de marathon van Eindhoven mag lossen.
Foto© ed@edturk.com
Chris is actief atleet van1965 tot 1972. Hij is sprinter. Zijn
topjaar is 1968. Hij is dan 26 jaar. Hij loopt in die tijd
constant 10.6 sec. op de 100 meter. Op de 400 meter, die
hij alleen loopt als de club er om vraagt, pakt hij een tijd
van 48.9 sec. als pr. Hij loopt dit in de stromende regen
op een natte sintelbaan in Breda, als PSV de competitie
in de 1e klasse wint. Het is dan september 1968.
Het Eindhovens Dagblad kopt op 6 augustus 1968: Chris
van der Meulen dicht bij nationaal record. Hij wint de
200 meter in Groningen in 21 seconden rond en wordt
daarmee Nederlands kampioen. Een geweldige tijd
natuurlijk en zeker in de tijd van voor het kunststof. Het
nationaal record staat op dat moment op 20.8 sec. en is
sinds 1965 in handen van Rob Heemskerk, een
clubgenoot.
In het ED staat hier verder over: de verwoede pogingen
van de Mexico-kandidaten (Olympische Spelen) om
zichzelf op de nationale kampioenschappen te
8 CLUBBLAD EINDHOVEN ATLETIEK
Groningen te overtreffen, hebben de schitterende
race van de PSV-er Chris van der Meulen min of
meer in de schaduw gesteld. De speciale aandacht,
die trainer Wil Westphal wel moest schenken aan de
selectiegroep voor Mexico, verhinderde de bondscoach
echter niet om zich in een snelle rush naar de
finish te begeven om van der Meulen als een van de
eersten te omhelzen.
Op 15 augustus komt de krant nog eens terug op
dit NK en het blijkt dat Chris ook 2e is geworden op
de 100 m. Er staat: een teleurstelling werd de 100
meter, die hij met niet waarneembaar verschil
verloor van Eddy Monsels. ‘Na afloop werd ik door
iedereen gefeliciteerd. De finishfoto wees echter uit
dat Monsels reglementair had gewonnen. Ik kwam
wel als eerste door de finish, maar met het hoofd en
niet met de borst.’
Chris zat op dat moment dicht tegen een uitzending
naar die Olympische Spelen aan. In diezelfde
krant van 15 augustus lezen we: “In de winter werd
ik voor het eerst opgenomen in de selectie voor de
4 x 100 meter. Samen met de Jong, Tamminga en
Blom trainden wij afwisselend om de 14 dagen van
vrijdag tot zondagmiddag in de Amsterdamse RAI,
het CIOS in Overveen en in de duinen. Alles leek
goed te gaan totdat blessures en ziekte roet in het
eten gooiden.”
Naarmate het seizoen vorderde en estafetteploegen
in het buitenland naar ‘formidabele’ tijden snelden,
raakten steeds meer geselecteerde atleten geblesseerd.
Westphal was niet meer bij machte een vaste
ploeg op de been te brengen. Het gevolg was:
matige tijden, die bij lange na niet het niveau
haalden van vorig jaar. Chris van der Meulen: “Een
tijd van 40.8 op de 4 x 100 meter kan iedere
willekeurige ploeg lopen, die over sprinters beschikt
met 10.6 achter hun naam. Maar als je in de buurt
van de 40 seconden wilt komen –zoals dat het vorig
seizoen het geval was- komt het vooral aan op de