2001 - 5 - Orchideeën Vereniging Vlaanderen

plukt en wanneer goed geconserveerd,
kan men nog steeds de
oorspronkelijke kleur zien. In dit
geval zag ik de blauw gekleurde
Disa - Disa gmminifolia (was eerder
Herscheliallthe graminifolia).
Op een ochtend ging ik met Dr.
Kurzweil naar de Kaapstad Universiteit
om prof. Peter Linder te
onmoeten, docent voor plantensystematiek.
Hij en Dr. Kurzweil
hebben cen boek geschreven met de
titel "The South African Orchids",
dat kortgeleden is gepubliceerd.
Daarna liet Dr. Kurzweil mij het
bekende Bolus Herbarium met de
collectie van planten op alcohol zien,
waar hij gedurende vele jaren werkteo
Op de geconserveerde Disa's kon
je werkelijk de 3-dimensionale positie
van de bloem zien. Het meest
belangrijke deel is natuurlijk de positie
van het zuiltje, met de stampers
en de meeldraden.
Toen ik de Tafelberg bezocht, verzamelde
ik de volgende informatie
over de leefomgeving van de disa's:
Disa uniflora, de 'Trots v£ln de
Tafelberg' (foto 4), kan worden bestoven
door de 'Tafelberg schoonheid',
een vLinder genaamd Aeropetes
(Meneris) tlilbaglIin. Deze bestuift
alleen bloemen met roze tot rode
pigment. Disa is niet een gewone
orchidee: zij is de 'Bloem van God',
zo eenvoudig ligt het. -chter,
wanneer je probeert om Disa's te
kweken, blijkt dat bijzonder moeilijk
te zijn! Maar niet voor de disamaniak,
die de lokale leefomgeving en
ecologie van de Disa begrijpt.
Volgens mcvrouw Joyce Stewart
("Manual of Orchids") was de
mythische koningin Disa van
Zweden, die een bezoek bracht aan
de koning van Sveas, verpakt in een
visnet, vandaar dat de netvormig
geaderde dorsale sepaal van Disa
uniflora, de naam verleende aan het
geslacht Disa. De Zweedse fysicus en
botanicus Petrus Bergius was de
eerste die deze soort in 1767
beschreef op basis van een exemplaar
met slechts een bloem, vandaar
de misleidende naam ul1iflora, i.e.
met een bloem.
Disa uniflora heeft de grootste bloemen
van alle disasoorten. In het wild
worden vaak meer bloemen op een
starn gevonden (foto 4).
Kaapstad is een mooie stad, de
moederstad volgens de lokale bevolking,
dankzij haar Tafelberg. lk
ben van mening dat de architectuur
van de huizen en de lay-out van de
stad zeer opmerkelijk zijn. De
huizen zijn kriskras gebouwd en
brengen weinig eenheid in de
stadsplanning. Geen wonder: als je
kijkt naar de geschiedenis. De stad is
in handen geweest van de
Nederlanders, de Fransen, de
Engelsen en nu de Zuidafrikanen en
toont ook nog enige Duitse invloed.
De kristalblauwe lucht, de twee
diepblauwe oceanen (de koele
Atlantische Oceaan in het westen en
de warme Ind ische Oceaan in het
oosten), het vriendelijke milde tot
hete klimaat en het kleurrijke Fynbos
dat eindigt in kustlijnen met witte
stranden... het is gewoon magnifiek!
De Kaapstedelingen beseffen niet
hoe verwend ze zijn om op een plek
als deze te wonen.
De Tafelberg is een harde weerbarstige
zandsteenformatie met een
klein aantal kegelvormige heuvels,
zoals Lions Head, Signal Hill en
Devils Peak. Boven op de berg liggen
veeI grijze gesteenten en diepe
hellingen zoals Skeleton Gorge (een
goed aangegeven route naar beneden
naar Kirstenbosch Garden), uitgeslepen
en kaal door de eeuwenlange
erosie. Deze onbegroeode
stenen en stenen muren zijn het
meest dominante en het meest
aantrekkelijke element in het landschap,
dat een beetje lijkt op een
maanlandschap. Er zijn een paar
grote reservoirs om Kaapstad van
vers water te voorzien. Gedurende
de zomermaanden van mijn verblijf
in Kaapstad was er namvelijks
regen. Dus ik zag veel rook in de
lucht, een teken dat er ergens vuur
was. Er waren ook een paar stukjes
verbrande velden boven op de berg,
overblijfselen van een brand door
natuurlijke oorzaak, vermoed ik.
Vuur heeft een zeer grote invloed op
de vegetatie. Hela£ls komt het in
alarmerende frequentie voor.
E n ander fenomeen dat de berg met
zich meebrengt (foto 3) is het
bekende "tClfelkleed". De Kaap kent
een mediterraan weertype: warme
droge zomers en milde regenachtige
winters. De bekende en sterke
'zuidoostenwind' (genaamd de
Kaapse dokter) veegt aile smog en
rommel van de city weg. Hij wordt
vaak vergezeld door het 'tafelkleed'
over de berg. De wind wordt over de
berg gestuwd, koelt af bij het stijgen
en het vocht condenseert tot een
wolk. Aan de andere kant daalt de
lucht en wordt zij warmer, de wolkendruppels
verdampen en zo word t
het 'tafelkleed' gemaakt: gevormd
aan een kant van de Tafelberg en opgelost
aan de andere kant. Vaak, terwijl
de zon fel schijnt, zal men een
strook van horizon tale witte wolken
zien die boven op de berg rusten. Ais
men beter kijkt, zal men de
beweging van de wolken zien: altijd
naar beneden komend, maar nooit
arriverend! Daarom blijft de wolk als
een gehee\ vastliggen over de
bergtop. De Dis()'s op de Tafelberg
worden vaak bevochtigd door
97 Orchidcccn OS/2001

zuidoostelijke wolken en ontvangen
gefilterd zonlicht gedurende de
droge zomermaanden. Nou, probeer
maar eens een 'tafelkleed' in je eigen
brocikas na te bootsen!
De zware winterregen zal aUe dode
stengels en bladeren wegspoelen,
zodat de planten schoon, fris en
gezond blijvcn voor het komende
voorjaar (foto 10 - let op de frisse
gezonde zaailingen).
De Kaapse flora lijkt zich te hebben
aangepast om vuur te overleven. Het
veld heeft een verbazingwekkende
kracht van hers tel. In het geval van
het Disagebied, ruimen de branden
de schaduw producerende oeverbegroeiing
op. De vuren branden net
boven de Disa's terwijl het water nog
langs hun wortels stroomtl Sommige
plantenzaden moeten in staat
zijn om in leven te blijven in de
grond voor vele jaren om te kiemen
na de opruiming. Het daarop volgende
jaar produceren de bloemscheu
ten meer bloemen ten gevolge
van overvloedig zonlicht en
voedingsstoffen.
Disa's kunnen vele uren fel zonlicht
en extreme hitte verduren (boven
30°C), als het wortelsysteem con­
foto 6 en 7: Disil graminifoliil
98 Orcbideeen OS/2001
stant wordt nat gehouden in een .
koel microklimaat (zie ook foto op
de achtercover).
Gedurende mijn vcrblijf in
Kirstenbosch Botanical Garden, ben
ik twee keer met de auto van
Kirstenbosch naar de Tafelberg
gegaan. Men moet toestemming
hebben van de autoriteiten van het
bos en het waterreservoir om door
het Cecilia Bas naar de top te rijden.
Dit bos is bedekt met \fele snelgroeiende
naaldbomen (gebruikt
voor economische doeleinden),
maar er zijn een paar kleine openingen.
Wanneer men in een van deze
openingen staat kan men een mooi
uitzicht krijgen op de Kaapse
Vlakten die door de Constantia
Bergen worden omgeven. Het was
medio februari toen ik de eerste keer
de berg op ging, samen met mijn
mentor Hildegard en een paar vrienden.
We parkeerden onze auto naast
een waterreservoir en beklommen
de steile helling gedurende een half
uur. Toen we net op weg waren ontdekten
we al een paar Disa's. Het
'was een bewolkte dag en bovenop
de berg waren we binnen in het
'tafelkleed'. De lucht was erg
vochtig, maar niet nat, net als in een
koude sauna met vee 1 koude mist
om je heen. We hadden daardoor
heel slecht zicht. Maar plotseling
zagen we, in een sloot, honderden
Disas die trots met hun felrode Ideur
aan het bloeien waren.
Ik was zo opgewonden dat ik 'het
uitschreeuwde! Daar was ik ... in het
Mekka van de Bloem van Godl (foto
7). Heel zelden wordt een afwijkende
soort gevonden, die gele bloemen
zonder roze of rood pigment
produceert. Deze gele bloemen worden
daarom niet door de bestuivende
vlinder bezocht. Dus wordt er
geen zaad geproduceerd en kan de
plant zich slechts langzaam voortplanten
op uitsluitend vegetatieve
manier. Deze planten zijn vaak
zwakker dan de rode. Ais het
seizoen niet gunstig is, zijn de overlevingskansen
van de plant minimaal.
Deze vormen hebben daarom
de neiging om weer uit te sterven.
De gekruiste vorm, het resultaat van
handbestuiving, is in vitro gecultiveerd
en laat onder broeikasomstandigheden
een sterke groei zien.
De tweede keer dat ik de berg
opging, was samen met leden van de
Kaapse Orchideeen Vereniging die
naar dezelfde plek gingen. Het was
begin maart en hun jaarlijkse dagje
uit. Het was een zonnige en heldere
dag. De bloemen waren 211 over hun
piek-bloei periode. hun kleuren begonnen
te vervangen en enkele
gaven zelfs tekenen van zaaddoosvorming.
Tijdens onze weg naar
boven zagen we ook Disa ferrugin ea,
gelijk in kleur aan hun bloeiende
buur Crassula coccinea, welke een
felle oranjerode kleur heeft.
Ze ,·vorden beide door dezelfde vlinder,
Meneris tulbaglzia bestoven.
Toen zag ik boven op de berg een
van de echt blauwe disa's, Disa
graminifolia (foto 06 en 07) . Op mijn
weg terug langs de Skeleton Gorge,
zag ik er nog enkele in bloei staan,
her en der verspreid op enige
afstand van het grasland, zander dat
er water langs hun wortels loopt.
Disa graminifolia en Disa ferruginea
groei-en op drogere grand. Je klint
ze niet missen met hun felle blauwe
en oranjerode kleur.
Disa uniJlora behoort tot de groep
van zeven blijvende, altijd groene
soorten van het zuidelijk deel van
de Westerse Kaap (de andere zijn:
tripetaloides J caulescens, cardinalis,
racemosa, venosa en maata), wat
betekent dat zij langs de kustlijnen
groeien, zoals Betty's Bay en de
waterkant van de Tafelberg.
Ze laten kleurvariaties zien van diep
karmijnrood aan de Westelijke
bergruggen tot oranjerood aan de
zuidelijke bergruggen en roze aan de
oostkant. In de zomer draagt de
zuidoostenwind vochtige lucht van
de zee in de \form van het
'tafelkleed' zoals ik eerder beschreef.
Hierbij een aantal opmerlcingen
over mijn observatie van wortelomgeving
van de Disa lLnillom en
de mogelijkheld om ze aan een
broeikasomgeving aan te passen:
A. De wortels moeten constant worden
nat gehouden met vers
stromend "vater. Het viel me op dat
Prof. S. Cywes en Dr. L Vogelpoel,
beide goed bekende Disakwekers in
Kaapstad, hen nat houden met
gebruik van vloeimethoden met
behulp van een motor om het water
rond te pompen. Een tank met
Vervolg: pag 99

Uitnodiging voor de NOV-dag 2001
Deze jaarlijkse gebeurtenis, waarvoor
we iedereen van harte uitnodigen,
zal dit jaar plaats vinden op
zaterdag 6 oktober in de Oranjerie
van de Hortus in Leiden van 10.00
tot 15.30 uur. Adres: Rapenburg 73.
In dit nummer van "Orchideeenl/ is
een gratis toegangsbewijs opgenomen
waarmee u de toegang hebt
tot de NOV-dag. Op dit biljet hebt
toegang voor u en uw partner. Aile
anderen betalen de normale prijs
voor toegang tot de Hortus te
Leiden. M.a.w. vergeet u uw gratis
toegangsbewijs niet !
Om 11.00 en 12.00 UUf is de AV
(Algemene) Vergadering) voor de
leden van de NOV.
Om 12.30 uur staan enkele workshops
op de agenda: o.a. de heer H.
Hummel: 1/ Afrikaanse orchideeenl/
en de heer T. Klaassen: "Het kweken
van planten op de v nsterbankl/.
Voor elk wat wils: Voor de kenners:
het kweken van Afrikaanse orchideeen
en voor de beginners: de heer
Klaassen - en de bekwame wijze
102 On:hideeen 05 / 2001
waarop hij dat doet ! Zie verder programma
op de dag zelf. Vanaf 14.15
uur zal de heer drs. N.A. van der
Cingel een lezing houden met als
onderwerp "Bestuiving van orchideeen:
loon of list". De heer van der
Cingel neemt dit jaar, na 16 jaar hoofdredacteur
van "Orchideeenl/ afscheid
van ons blad. Wat velen van u
misschien niet weten, is dat hij twee
boeken heeft geschreven over de
bestuiving van orchideeen. In "The
AOS Bookshopl/ zijn deze boeken
opgenomen onder het hoofd
"Scientific worksl/. Wij nodigen u
van harte uit om deze bijzondere lezing
bij te wonen. De boeken zuBen
ook te koop zijn tegen een aanzienlijk
lagere prijs dan in de boekhandel.
Bovendien wil de auteur de
boeken graag van een handtekening
voorzien als u dat wenst.
Wilt u iets verkopen aan andere
leden ? Of het nu orchideeen of iets
is dat met orchideeen te maken
heeft, laat dit ons weten.
lnformatie en schriftelijke opgave bij
de heer F. de Bruin, Franciscushof
Stuif-es-in: Nieuvv genus
133,4133 BD VTAl'\lEN.
Daarnaast zal "eel u bekend voorkomen:
diverse orchideeen-kwekers
zullen weer het puikje van hun
planten te koop aanbieden. Juist op
zo'n dag zullen leden d ie bota nische
soorten zoeken zeker aan hun
trekken komen, maar ook goede
hybride orchideeen zuBen er zijn. En
orchideeen-boeken, oak a ntiquarische,
zullen worden aangeboden.
Natuurlijk: ook weer Rc d van
Avontuur en Verloting van mooie
orchideeen.
Auto's kunnen worden geparkeerd
op de Haagweg. Dat is ongeveer 10
minuten van de Hortus verwijderd.
De goedkope catering, zoals we die
in Utrecht gewoon zijn, is in Leiden
niet mogelijk, omdat de catering
door de Hortus is verhuurd.
En tenslotte: kom af op de gezellige
sfeer en ontmoet daar al die mensen
die u sinds de tentoonstelling 111
Leiden niet meer hebt gezien.
De NOV-dag-commissie.
In de bekende reeks boekjes van
Luer over de PleurithaUidinae staan
in het deeltje XX een tweetal foto's
van een Jostia teaguei. De soort heette
aanvankelijk Masdevallia taeguei en
was in 1978 als zodanig beschreven.
Wie de t\,vee foto's vergelijkt van de
twee doorgesneden bloemen ziet een
opvallend verschil: in de eerste foto
zit een beweegbaar li.pje omhoog
geklapt als het ware in de bloem, in
de tweede foto steekt het beweegbare
lipje gewoon naar buiten. De
soort is blijkbaar in veel collecties
aamvezig geweest zonder dat ooit
iemand opgemerkt heeft dat deze lip
beweeglijk was tot op het moment
dat dit werd ontdekt door de schrijver
en kunstenaar Louis Jost uit
Banos, Ecuador in 1999.
Dat opgemerkt moet misschien letterli.jk
genomen worden, want
mogelijk is het weI eerder gezien,
maar niet gezegd of geschreven.

Zo'n beweeglijke lip is niet ongewoon,
zelfs niet bij Pleurothallidinae.
Bij niet tot deze groep
behorende geslachten kennen we
beweeglijke lippen bij onder andere
Anguloa, Bulbophyllum, Calopogon,
Peristeria , Caleana, Drakaea, Plociglottis
en Pterostylis .
In de meeste gevallen beweegt de lip
passief en aIleen in de vier laatstgenoemde
geslachten en in enkele
welmg verwante pleurothalloide
geslachten als Acostea, Porroglossum
en Condylago is er sprake van actief
bewegen.
Vanwege deze unieke beweeglijke
lip heeft Luer de soort, die hij in 1978
uitvoerig beschreef met inbegrip van
de details van de bouw van de lip,
echter zonder idee van deze eigenschap,
nu een geheet eigen geslacht
toebedeeld. De ontdekker van deze
gevoe1igheid meldde zijn bevindingen
in een brief ailn Luer. Vandaar
dat de soort nu naaar hem Jostia
taeguei heet. Nog niet is duidelijk
geworden waar de gevoelige plek zit
die de beweging uitlokt, weI dat het
vrij plotseLing gebeurt en dat het te
maken heeft met verandering in turgor
(celspanning).
De lip blijft 2O'n kwartier in de
omgeklapte positie, waardoor de
bloem afgesloten wordt en een bes­
. tuiver gevangen. Na dat kwartier
keert de lip terug In z'n oorspronkelijke
positie. Wat uiteraard betekent
dat het gevangen insect bevrijd
wordt en waarschijnlijk met
pollinien opgeplakt of aangeplakt
wegvliegt. Ais een duveltje uit een
doosje. Er is nog een eigenaardigheid
ontdekt aan dit mechanisme.
Het werkt namelijk niet
aIleen bij verstoring (normaal gesproken
door een aangevlogen
insect), maar ook bij zonsondergang.
Blijkbaar wordt de terugkeer naar de
normale positie veroorzaakt door
zwaartekracht, want wanneer Jost
de plant met bloem en al ondersteboven
hing zat deze 's morgens
nog in de opwaartse positie en wanneer
de plant dan weer gekeerd
werd zakte de lip naar beneden
met behulp van een ontspannen
verbindingsstripje, om pas geleidelijk
weer de spanning te herstellen
die opnieuw omklappen mogelijk
maakt. Waarschijnlijk is het dus de
verbindingsstrip die bij aanraking
door een insect zijn turgor plotseling
verliest en de omslag bewerkstelligt.
De beide boven genoemde foto's zijn
gemaakt door Jost en geven op schitterende
,.vijze het bestuivingsmechanisme
"veer.
Gezien de grootte en kleur van de
bloem is het niet onwaarschijnlijk
dat het bestuivende insect een of
ander vliegje of wespje zal blijken te
zijn. Duidelijk is weer eens uit dit
voorbeeld hoezeer bestuivingsmechanismen
bepalen hoe een soort moet
worden ingedeeld.
vdC.
Voar u gelezen
Guido J. Braem, Charles.a. en Margaret L.Baker I999.The Genus Paphiopedilum. Natural
History and Cultivation. Vol.2.
178 pag. slappe kaft.Vele kleurenfoto's. Botanical publishers Inc. 250 I Old Lake Wilson Road, Kissimmee,
Florida 34747. ISBN 0-9665337-1-2. PrijsUS$ 49.95
Collega Klaassen besprak in Orchideeen
99-2 het eerste deel van deze
driedelige serie en kondigde toen
aan dat deze nog zou worden
voltooid in 1999. Deel 2 is er nu. De
auteurs stellen dat deze driedeling
de gelegenheid bood om nieuwe, na
het verschijnen van het eerste deel
beschreven ta xa op te nemen in deeI
2 en 3. In dit boek zijn 11 nieuwe taxa
beschreven, aile nieuwe varieteiten,
geen soorten. De pagina's van deel 2
zijn genummerd in ver"olg op deel
I, zodat na voltooiing de drie boeken
in een band kunnen worden
geleverd. Oat biedt dan meteen de
kans om er een stevig geheel van te
rna ken, want dit losse deel zit slecht
in zijn oms lag.
Je kunt je afvragen of een nieuw
boek over Paphiopedilum nu zo nodig
was, gezien het bestaan van het
gelijknamige boek van Cribb uit
1987 en van The Slipper Orchids van
Hennesy en Hedge uit 1989 en van
de regelmatige publica ties van
nieuwe vondsten in diverse tijdschriften.
Feit is dat er in het laatste
decennium veel nieuws is ontdekt
en dat er ook grote vorderingen zijn
103 Orchidceen OS/2001

gemaakt met het analyseren van
genetische verwantschap (via analyses
van ribosomaal RNA) en gebruik
van nieuwere taxonomische methoden
(cladistiek). Interessant is te zien
dat deze analyses van Cribb et al.
eerder de indeling van Braem lijken
te ondersteunen dan die van Cribb
zelf. Althans dit mag blijken uit het
laatste hoofdstuk uit dit deel, waarin
Braem een en ander toelicht. Een
goede indeling is van wetenschappelijk
belang. Belangrijker voor
degenen die paphen kweken is
natuurlijk de gegeven informatie
over de juiste wijze van verzorgen.
Die is in dit boek uitvoerig, ordelijk,
per soort gespecificeerd en afgeleid
van de klimaatsfactoren op de natuurlijke
vind plaats, geverifieerd door
ervaring. Voortreffelijk l Dit deel
behandelt 2 subgenera: Paphiopedill/m
en Sigmatopctalum, en daarmee
een groot aantal veel gekweekte
soorten. In totaal zijn dat er 34. De
foto's zijn over de gehele tekst
verdeeld en staan dus op de plaats
waar ze thuis horen. Deze plaatsing
heeft uiteraard wei zijn prijs.
De afbeeldingen zijn van uitmuntende
kwaliteit. itgel icht tegen een
zwarte achtergrond komen de
bloemkenmerken go d tot hun recht.
Er zijn ook enkele fraaie oude en
nieuwe aquarellen gereproduceerd.
Verplichte kost voor de e pecialiseerde
liefhebber.
n.b. Klaassen vermeldde indertijd
een e-mail besteladres in EnlT land :
ra tcliffe@zoo.co.uk
Voor u gelezen
Rolf Diekmann 2000. Die Gattung Cattleya: Naturformen, Farbvarietaten und
Naturhybriden der unifoliaten Cattleyen.
187 kleurenfoto·s. 192 pag. Uitg. Parey. Kurfurstendamm57. 10707 Berlin.e-mail:
ISBN 3-8263-3309-8. Prijs DM 78. (Euro 39.88)
Het boek is een uitgave van de
VD.O.F. .eV, de Duitse Vereniging
van Orchideeenvrienden en is een
bewerking van een eerder in het
Journal fiir den Orchideenfreund verschenen
publica tie.
De auteur verbaast zich eraver dat
over dit zo geliefde geslacht slechts
een gering aantal monografieen is
verschenen, nl. die van Braem (1984­
1986) en Whitner (vanaf 1988) en
slechts enkele deelpublicaties:
Fowlie over tweebladige Cattleya's
en Aulitzi & Foldats over Venezolaanse
soorten. Het is echter de
vraag of deze uitgave werkelijk
noodzakelijk was. Hij lijkt te zijn
ontstaan uit een verzameling dia's
van de auteur en jareniange ervaring
met kweken als liefhebber.
Niet uit wetenschappelijke interesse
.. Daar-naast heeft waarschijnlijk
de taal een rol gespeeld bij deze
Duitse uitgave. Van elke soort worden
verspreiding en ecologie, plaats
in het systeem en ontdekkingsgeschiedenis
redelijk uitvoerig besproken,
Verder de voorkomende
varieteiten en natuurlijke hybriden
.Over de cultuur is er een apart
hoofdstuk van nauwelijks 2 pagina's.
Van diverse soorten, maar niet
van aIle, wordt iets gemeld over de
groeicyclus. Soms zijn enkele specifieke
cultuureisen toegevoegd.
Ondanks het beleden ontbreken van
vdC.
een wetenschappelijke pretentie is
het boek toch voornamelijk een
overzicht van systematische aard;
de ordening van het materiaal is
bepaald door de plaats in h t ysteem.
De vele, kleurenillu traties
(geen grote fonnaten) zijn van qoede
tot zeer goede kwaliteit. Behalve
foto's zijn er ook vele reprod ucties
opgenomen van fraaie tekenlngen,
zoals we die ook kennen YCUl "Die
Orchidee". O.a. uit Curtis Botanical
Magazine. De liefhebbers van Cattleya's
zullen het zeker en terech.t een
aardig boek vinden dat met 'eel
zorg en liefde is samengest Id. Een
tweede deel over biJoliate (= weebladige)
soorten is in de maa k. vdC.
Voor u gelezen
Orchids of the Anglesea District,A field guide
door Everett Foster en Margaret MacDonald. I I Opag.. 21 x I I cm.Wiro gebonden,A$25.- + A$5.25
(post en verpakking). Ruim 100 kleurenfoto·s. 5 tekeningen. 1999.
Te bestellen bij: E.C. Forster. I Elizabeth Street. Belmont 3216.Australie.
Er zullen dagen voorbijgaan dat u
zich niet bezighoudt met Angelseadistrict
in Australie, als u al weet
waar dat lig t. Anglesea ligt aan de
weg die zuidelijk loopt vanuit
Melbourne naM Geelong en verder,
hemelsbreed zo'n 100 km. Het is een
stadje dicht bij de kust.
Als je bladzijde ii leest, waarin de
beschrijving van de omgeving gegeven
wordt, is het een soort idea Ie
104 Orchideeen OS / 2001
vakantieomgeving: met een uitgebreide
open dierentuin en een variatie
aan landschapstypen, dat zowel
voor dier als plant gevarieerde
leefruimte biedt. Alweer een plek in
mijn toch al zo uitgebreide lijst van
te bezoeken delen van Australie. In
tegenstelling tot het boekje "Native
Orchids of Southern Australia", dat
ik kort geleden las en beschreef, is
dit een gidsje dat slechts een zeer
beperkt gebied bekijkt, h ewel de
auteurs aangeven dat h t voorkomen
van de SOOl'ten z ker niet bij
de grens van dit district ophoudt.
Leuk dat orchideeen b kijken niet
altijd tot enorme expedities hoeft te
leiden, maar ook in een wat andere
sfeer kan plaatsvinden.
De beide personen die dit boekje
schreven zijn echte orchideeenliefhebbers,
Everett hield zich bezig