'Falend winnen' - Angels in the Clouds
'Falend winnen' - Angels in the Clouds
'Falend winnen' - Angels in the Clouds
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
1<br />
‘Falend w<strong>in</strong>nen’<br />
Hoe een reis naar India mijn kijk op de wereld veranderde
Inleid<strong>in</strong>g<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
2<br />
Naar aanleid<strong>in</strong>g van mijn blog die ik schreef tijdens een reis naar India heb<br />
ik dit reisverslag samengesteld. Het gaat over mislukk<strong>in</strong>gen die voor je kunnen<br />
werken om <strong>in</strong>zichten te veranderen. Als basis gebruik ik de orig<strong>in</strong>ele blogs van<br />
mijn onderzoek naar projecten voor kansarme k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India die ik het eerste<br />
half jaar van 2012 deed en heb deze eventueel van commentaar voorzien. In de<br />
korte verhalen die ik als een soort dagboek heb geschreven komen de bedoel<strong>in</strong>g<br />
van het project en mijn bev<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India tot uit<strong>in</strong>g. Hoewel ik er een<br />
hoofdstuk <strong>in</strong>del<strong>in</strong>g heb aangeplakt is er geen echte opbouw of spann<strong>in</strong>gsboog.<br />
Omdat de verhalen een duidelijk beeld geven van hoe ik tijdens de reis tot<br />
conclusies ben gekomen, heb ik de volgorde van de blogs aangehouden. Ook<br />
staan hier en daar herhal<strong>in</strong>gen van feiten waarvoor ik gekozen heb ze gewoon te<br />
laten staan.<br />
Het begon ermee dat ik het gevoel kreeg om meer te willen betekenen<br />
voor anderen en projecten wilde starten voor kansarme k<strong>in</strong>deren. Het lukte me<br />
niet om anderen daar<strong>in</strong> mee te krijgen. Slechts een paar mensen steunde me.<br />
Toch heb ik al mijn bezitt<strong>in</strong>gen weggedaan en ben op reis gegaan. De reis als<br />
zodanig had ik niet voorbereid maar wel van te voren veel gelezen over het land<br />
en de cultuur. Ik vertrouwde dat het goed zou komen en dat is ook gelukt. Als<br />
vanzelf kwam ik <strong>in</strong> aanrak<strong>in</strong>g met groepen en mensen die iets voor me<br />
betekende. Daardoor deed ik contacten op en vond andere mensen waar ik<br />
vervolgens iets voor kon betekenen. Op die manier is het een z<strong>in</strong>volle reis<br />
geworden maar ook een reis die me heeft laten zien dat ik <strong>in</strong> een wereld leef die<br />
er anders uitziet dan ik eerst dacht. Een wereld die me eigenlijk helemaal niet<br />
bevalt.<br />
De eerste stappen op weg naar verander<strong>in</strong>g van mijn wereld zijn het<br />
afmaken van een paar projecten. Dit verhaal maakt daar ook deel van uit. Door<br />
nog een keer de reis te beleven wil ik ervaren wat het met me heeft gedaan en<br />
wat ik kan doen om de wereld waar<strong>in</strong> ik leef toch op een manier te veranderen<br />
dat het voor mij een acceptabele omgev<strong>in</strong>g wordt. Voor mij is het een steeds
groter vraag waarom we dit leven leiden en met welk nut. Hoe kan ik dit leven<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
3<br />
maken tot iets dat voor mij z<strong>in</strong>vol is? Ik ben er al wel achter dat de weg voor de<br />
antwoorden naar b<strong>in</strong>nen gaat. Ik zal voor mezelf moeten bepalen wat er voor mij<br />
werkt. Dat kan niemand anders voor me doen. Waar ik ook al achter ben is dat<br />
daarbij acceptatie en loslaten twee kenmerken zijn die helpen om tot steeds<br />
meer <strong>in</strong>zichten te komen.<br />
Mijn leven is een aaneenschakel<strong>in</strong>g geweest van, ideeën, mislukk<strong>in</strong>gen,<br />
eenzaamheid, onbegrepen gevoelens maar daarnaast ook enkele projecten die ik<br />
met succes heb afgrond. Op dit ogenblik heb ik bijna geen bezitt<strong>in</strong>gen, bijna geen<br />
echte vrienden, bijna geen doel <strong>in</strong> het leven. Soms vraag ik me af waar ik het<br />
allemaal voor doe. Toch heb ik ook gemerkt dat mijn leven gaat zoals het gaat<br />
en ik zo langzamerhand steeds meer grip krijg op mijn bestaan. Ik heb geleerd<br />
dat ik alleen zelf kan bepalen wat goed voor me voelt. Dat ik zelf mijn emoties<br />
kan sturen en kan bepalen of ik de pijn die ik soms ervaar kan omzetten. Ik v<strong>in</strong>d<br />
het daarom al z<strong>in</strong>vol om mijn ervar<strong>in</strong>gen en <strong>in</strong>zichten te delen. Misschien hebben<br />
anderen er iets aan. Dat is ook voor mij de belangrijkste reden om dit verhaal op<br />
te schrijven. Ik ben me ook al wel bewust dat we elk onze eigen pad gaan en<br />
mijn <strong>in</strong>zichten niet speciaal voor anderen hoeven te werken.<br />
In India wordt je leven als een mislukk<strong>in</strong>g beschouwd wanneer je niet bent<br />
getrouwd en k<strong>in</strong>deren hebt gekregen. In onze cultuur houden we van w<strong>in</strong>nen en<br />
succesvol zijn. Waarom kunnen we niet alles accepteren zoals het is en ervanuit<br />
gaan dat het goed is. Ik vraag me af wanneer mensen tevreden zijn over hun<br />
leven. Dat is persoonlijk en de één heeft andere verwacht<strong>in</strong>gen dan een ander<br />
maar ik vroeg me ook af wanneer mijn leven perfect zou zijn? Is het belangrijk<br />
te delen met anderen of is dat niet nodig? Waarom helpen de meeste mensen<br />
alleen de mensen <strong>in</strong> hun directe omgev<strong>in</strong>g? Het zijn vragen die bij me opkwamen<br />
toen ik mensen vroeg om me te helpen bij de projecten voor kansarme k<strong>in</strong>deren.<br />
Voordat ik op reis g<strong>in</strong>g was het totaal niet duidelijk wat ik precies g<strong>in</strong>g doen en<br />
welk doel ik zou steunen. Ik had alleen bepaald dat ik straatk<strong>in</strong>deren wilde gaan<br />
helpen en onderzoeken of het mogelijk was om een ecologische bouwproject te<br />
starten. Dit is om verschillende redenen niet gelukt. Toch is het me wel gelukt<br />
om iets voor anderen te betekenen en me een half jaar <strong>in</strong> te zetten voor
kansarme k<strong>in</strong>deren.<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
4<br />
Mijn doel van dit manuscript is door het verhaal te vertellen aandacht te<br />
vragen voor de Sticht<strong>in</strong>g ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’. Ik hoop <strong>in</strong> 2013 voor een jaar<br />
terug te gaan naar Chennai, India en dan een paar kle<strong>in</strong>e projecten te realiseren.<br />
Een andere reden om dit boek te schrijven is dat ik me steeds meer beg<strong>in</strong> te<br />
verbazen over de wereld waar<strong>in</strong> ik leef. Regelmatig voel ik me een Don Quichot<br />
die tegen w<strong>in</strong>dmolens vecht. Op dit moment woon ik antikraak <strong>in</strong> een<br />
kantoorpand en ben bezig om ervoor te zorgen dat ik elektriciteit kan blijven<br />
gebruiken. Wat ik tegen kom is een ondoorzichtige markt die zich verschuilt<br />
achter wettelijke regels en ondertussen ervoor zorgt dat ik voor deze faciliteit <strong>in</strong><br />
verhoud<strong>in</strong>g te veel betaal. De Nederlandse reger<strong>in</strong>g heeft de energiemarkt voor<br />
vele miljarden verkwanselt en daar gaan wij als burger niet de vruchten van<br />
plukken maar juist extra voor boeten. Het is misschien naïef maar ik ben van<br />
men<strong>in</strong>g dat iedereen recht heeft op een eigen deel. Ik v<strong>in</strong>d het raar dat fossiele<br />
brandstoffen niet eerlijk zijn verdeeld maar door een groep mult<strong>in</strong>ationals wordt<br />
beheerd en er slechts een paar mensen puissant rijk van worden terwijl er een<br />
groot deel van de wereld bevolk<strong>in</strong>g crepeert. Dit is voor mij een reden om te<br />
promoten dat elke burger doormiddel van alternatieve energie selfsupport<strong>in</strong>g zou<br />
kunnen zijn. Ik ben een voorstander van zonne-energie, aardwarmte en andere<br />
alternatieve mogelijkheden om <strong>in</strong> onze energie behoefte te voorzien.<br />
Soms lijkt het me prettig om me totaal te onttrekken aan de gekte waar<strong>in</strong><br />
we leven. Ik zou er zelf geen moeite mee hebben om mijn identiteitspapieren te<br />
verbranden en de wereld <strong>in</strong> te trekken zonder bezitt<strong>in</strong>gen en te leven van wat ik<br />
tegenkom.<br />
‘Kan ik iets voor je doen <strong>in</strong> ruil voor wat eten?’<br />
Ik zie het al voor me maar weet dat er dan ook mensen <strong>in</strong> mijn omgev<strong>in</strong>g<br />
zijn die er boos om worden. Toen ik vertelde dat ik mijn bezitt<strong>in</strong>gen weg wilde<br />
was ik verbaast over hoe mensen reageerde en soms zelfs boos waren en mijn<br />
plannen eerder tegenwerkte dan ze te steunen. Waar ik me ook over heb<br />
verbaast is dat toen ik vroeg om een kle<strong>in</strong>e belast<strong>in</strong>g aftrekbare bijdrage om
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
5<br />
India te kunnen verblijven en een project te starten dat er niet veel<br />
mensen waren die me wilde steunen. Op dat soort momenten kreeg ik dat ook<br />
het idee dat ik er <strong>in</strong> mijn leven alleen voor sta. Zonder enige spijt heb ik de<br />
meeste van mijn spullen weggedaan en merk dat ik niet veel nodig heb <strong>in</strong> het<br />
leven. De reis naar India was voor mij een leerzame ervar<strong>in</strong>g die mijn ogen heeft<br />
geopend.
Hoofdstuk 1 Goede bedoel<strong>in</strong>gen<br />
Samenwerken<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
6<br />
Zo langzamerhand, beter laat dan nooit, beg<strong>in</strong> ik te ontdekken dat het bij<br />
succesvolle projecten vooral gaat om samenwerk<strong>in</strong>g met de juiste partijen.<br />
Kritisch kijken naar samenwerk<strong>in</strong>gspartners is daarom belangrijk. Daar waar ik <strong>in</strong><br />
het verleden met betrouwbare partners en goede professionals aan projecten<br />
heb gewerkt was het resultaat ook goed. Hopelijk val ik niet meer <strong>in</strong> de kuil van<br />
de ego’s die met hun mooie verhalen doen alsof ze het goed voor elkaar hebben.<br />
De afgelopen jaren heb ik me regelmatig <strong>in</strong> mensen vergist. Heel pijnlijk soms,<br />
maar ook erg leerzaam. Daarnaast heb ik over het project <strong>in</strong> India met nogal wat<br />
mensen gesprokken waardoor ik elke keer weer op ideeën kwam. Ook heb ik<br />
onlangs voorbeelden gezien van mensen die met goede moed aan een project <strong>in</strong><br />
India begonnen maar na een paar maanden gedesillusioneerd terug keren. In de<br />
eerste plaats wil ik me richten op het v<strong>in</strong>den van goede partners en <strong>in</strong>formatie<br />
<strong>in</strong>w<strong>in</strong>nen over de cultuur en samenlev<strong>in</strong>g. Door simpelweg mijn ogen en oren<br />
goed gebruiken wil ik ontdekken waar behoefte aan is. Het is niet zo dat ik uitga<br />
van een mislukk<strong>in</strong>g maar ik heb voor mezelf duidelijk de optie tot mislukk<strong>in</strong>g<br />
<strong>in</strong>gebouwd. Dat komt onder andere omdat ik voor het project afhankelijk ben<br />
van anderen. Ik ben erg benieuwd wie of wat ik op mijn pad zal tegenkomen.<br />
Vandaag zag ik een filmpje op het <strong>in</strong>ternet over het reizen met de tre<strong>in</strong> <strong>in</strong> India.<br />
Mensen werden als vee de tre<strong>in</strong> <strong>in</strong> gedreven en als je het er niet mee eens was<br />
dan stonden er een paar mannen <strong>in</strong> uniform klaar met stokken. Ik denk dat ik<br />
vooral veel zal lopen!<br />
Commentaar: Ik heb <strong>in</strong>derdaad veel gelopen. De afstanden kon ik echter<br />
niet goed <strong>in</strong>schatten. Daarnaast is het me ook gelukt om een paar betrouwbare<br />
partners te v<strong>in</strong>den waarmee ik enkele projecten wil gaan voortzetten. Ik ben <strong>in</strong><br />
contact gekomen met de Sticht<strong>in</strong>g Karunalaya <strong>in</strong> Chennia die jongens opvangen<br />
en met de Sticht<strong>in</strong>g Oasis die vooral werken met mensen uit sloppenwijken.
Feedback<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
7<br />
Vandaag bezocht ik een fototentoonstell<strong>in</strong>g en iemand vroeg me wat ik er<br />
van vond. Ik betrapte mezelf erop dat ik direct sprak over de foto's die me<br />
m<strong>in</strong>der aanspraken. Sommige personen op de foto's vond ik er sullig bij staan<br />
terwijl de tentoonstell<strong>in</strong>g als doel heeft die mensen positief te portretteren.<br />
Tijdens een tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g die ik ooit volgde heb ik geleerd over de hamburger techniek<br />
waarbij je positief commentaar afwisselt met kritiek. Het voorval van vandaag<br />
bracht me aan het denken. Deze techniek voor feedback zal ik goed <strong>in</strong> mijn<br />
achterhoofd houden. De reden dat ik naar India ga is niet omdat ik van men<strong>in</strong>g<br />
ben dat het daar allemaal zo slecht gaat. Het is een land die op dit moment door<br />
Amerika zelfs als een grootmacht en misschien zelfs wel als een bedreig<strong>in</strong>g wordt<br />
aangemerkt. Het is mijn bedoel<strong>in</strong>g om vanuit een open m<strong>in</strong>d te kijken naar hoe<br />
ik een project kan opzetten dat duurzaam is. Niet alleen <strong>in</strong> de z<strong>in</strong> van goed voor<br />
de aarde en maatschappij maar ook <strong>in</strong> de z<strong>in</strong> dat het een groeimodel kan worden<br />
die met de eigen kracht van de staat k<strong>in</strong>deren kan worden opgebouwd. Ik ben<br />
overigens erg benieuwd wat ik <strong>in</strong> India tegen ga komen. De verschillende<br />
verhalen probeer ik zo objectief mogelijk te benaderen.<br />
Ondertussen ben ik me wel bewust geworden dat de reis ook met mijn<br />
eigen leven te maken heeft. Deze week riep iemand dat het een spirituele reis<br />
zou worden en ik ontkende dat nogal stellig. Maar, wie weet. Zoekt ieder mens<br />
naar z<strong>in</strong>gev<strong>in</strong>g <strong>in</strong> zijn of haar leven? Op een vraag aan een medium waarom ik<br />
hier op aarde rond liep, kreeg ik te horen dat ‘de gidsen’ vertelde dat het mijn<br />
taak is om te Zijn. Het antwoord vond ik wel bevrijdend maar het medium heb ik<br />
overigens niet meer bezocht. Een tijd geleden sprak ik namelijk nog over mijn<br />
spirituele gevoelens. Zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik daar een andere kijk op te<br />
krijgen en wil het woord spiritueel eigenlijk niet meer gebruiken. Veel mensen<br />
geven aan erg spiritueel te zijn maar <strong>in</strong> hun handelen zie ik het niet altijd terug.<br />
Hopelijk zijn we op weg naar een andere staat van bewustzijn. Zou het daarom<br />
op dit moment zo onrustig zijn op onze planeet? In de eerste periode <strong>in</strong> India wil
ik op een zo neutraal mogelijke manier gewoonweg observeren. Dat wordt voor<br />
mij een uitdag<strong>in</strong>g. In mijn dagelijkse leven probeer ik niet te oordelen maar<br />
uite<strong>in</strong>delijk lukt me dat niet altijd. Gelukkig sta ik open voor verbeter<strong>in</strong>gen en<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
8<br />
ben van men<strong>in</strong>g dat ik nog elke dag leer van simpelweg alles wat ik op mijn pad<br />
tegenkom. De beste feedback krijg ik uite<strong>in</strong>delijk van het dagelijkse leven en de<br />
mensen om me heen. Misschien is het leven eenvoudiger dan we verwachten.<br />
Zorgverzeker<strong>in</strong>g<br />
Het is een wettelijk verplicht<strong>in</strong>g om een zorgverzeker<strong>in</strong>g af te sluiten. In<br />
2012 heb ik alleen gekozen voor de basisverzeker<strong>in</strong>g. Wat ik vreemd v<strong>in</strong>d is dat<br />
je eigenlijk niet zelf een pakket mag samenstellen voor wat je nodig hebt. Ik zie<br />
mezelf namelijk nog niet zo snel op het kraambed liggen. Daarnaast lijkt het me<br />
een goed plan om te kijken naar de manier waarop iemand leeft. Ook als je niet<br />
rookt of dr<strong>in</strong>kt betaal je het volle pond. Hoe komt het dat de zorg bijna<br />
onbetaalbaar is geworden? Ik zou graag de loonstroken van het management<br />
eens bekijken. Ik roep de laatste jaren dat ik nog nooit zo veel geld heb betaald<br />
voor zo we<strong>in</strong>ig zorg. Eerlijk gezegd klopt dat niet want ik krijg zorgtoeslag. Dus<br />
wordt het voor mij te hopen dat ik over een jaar nog meer moet betalen want<br />
dat zou een teken zijn dat het dan f<strong>in</strong>ancieel goed met me gaat. Dat ik het<br />
project start zonder geld is om verschillende redenen. In de eerste plaats denk ik<br />
niet dat straatk<strong>in</strong>deren op geld zitten te wachten maar veel meer hebben aan<br />
een gerichte opleid<strong>in</strong>g. Persoonlijk heb ik geen hekel aan geld maar <strong>in</strong> mijn<br />
dromen zou ik het liefst geld afschaffen en uit het economische systeem stappen.<br />
Daarom staat bijvoorbeeld het bouwen van de eco-won<strong>in</strong>gen op mijn<br />
verlanglijstje. Wat zou het mooi zijn om <strong>in</strong> je eigen hutje op de hei, een soort<br />
‘Hobbit won<strong>in</strong>g’ met een groenten en kruidentu<strong>in</strong> jezelf te kunnen voorzien <strong>in</strong><br />
alles wat je nodig hebt om te kunnen bestaan.<br />
Het kan, dat bewijzen Simon en Jasm<strong>in</strong>e Dale. Het plan om een eco-community<br />
te bouwen zie ik al vaker op het <strong>in</strong>ternet. (http://www.simondale.net)<br />
In Engeland bijvoorbeeld; (http://lammas.org.uk/ecovillage/<strong>in</strong>dex.htm#) Ik<br />
hoop daarom dat mijn dromen ook uitkomen en b<strong>in</strong>nen niet al te lange tijd een<br />
groep straatk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India ook hun eigen won<strong>in</strong>g kunnen bouwen. Hierbij<br />
denk ik bijvoorbeeld aan ‘Earthships’ gemaakt van autobanden, flessen en ander
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
9<br />
afvalmateriaal. http://earthship.com/ Voor het project ga ik <strong>in</strong> kaart te brengen<br />
welke soorten onderwijs er zijn <strong>in</strong> India. Het is de bedoel<strong>in</strong>g om vier jongens<br />
diverse vaardigheden aan te leren die ze later <strong>in</strong> een zelfstandige<br />
beroepsuitoefen<strong>in</strong>g kunnen gebruiken. Op dit moment heb ik nog geen idee hoe<br />
de opleid<strong>in</strong>gen voor timmerlieden, loodgieters en elektriciens zijn. Deze<br />
vaardigheden vormen voor de straatk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India namelijk de belangrijkste<br />
zorgverzeker<strong>in</strong>g, een zelfstandig beroep en hoop op een toekomst die ze vanuit<br />
hun eigen kracht opbouwen.<br />
Moeilijke doelgroep<br />
De groep straatk<strong>in</strong>deren waarmee ik het project ‘A Touch Of Love’ wil<br />
opzetten is er niet één van de makkelijkste. Hoe hard het ook kl<strong>in</strong>kt, met<br />
projecten <strong>in</strong> het kader van goede doelen score je beter met een paar<br />
gehandicapte k<strong>in</strong>deren of slachtoffers van slavenarbeid. Bij de donateurs spelen<br />
emoties bij het geven of meewerken aan een doel een belangrijke rol. Daar gaan<br />
de fondsen ook prima op <strong>in</strong> met hun peperdure reclamecampagnes. In mijn<br />
dagelijkse bestaan probeer ik 10% van mijn <strong>in</strong>komsten te doneren aan doelen<br />
waarbij de gelden direct worden besteed aan de doelgroep. Ik geef steun aan<br />
k<strong>in</strong>deren omdat ze afhankelijk zijn. Ik zal daarom niet snel geld doneren voor<br />
onderzoeken waar onderzoekers met riante salarissen hun best doen om te<br />
zoeken naar oploss<strong>in</strong>gen. In het komende jaar zal ik zelf onderzoek verrichten<br />
naar de mogelijkheden voor een project. Ik stel mezelf belangeloos één jaar <strong>in</strong><br />
dienst voor dit doel. Er is niets mis mee dat professionals worden betaald voor<br />
hun diensten maar ik zie soms bedragen voorbij komen die ik riant noem. Ik<br />
weet nog niet precies hoeveel een eco-won<strong>in</strong>g <strong>in</strong> India gaat kosten maar ik schat<br />
dat er van een dergelijk jaarsalaris waarschijnlijk 60 huizen gebouwd kunnen<br />
worden. Ik wil stoppen met de vergelijk<strong>in</strong>g en zoeken naar oploss<strong>in</strong>gen die<br />
b<strong>in</strong>nen mijn mogelijkheden liggen. Er zijn verschillende oploss<strong>in</strong>gen mogelijk. Ik<br />
zoek het <strong>in</strong> een positieve benader<strong>in</strong>g. Wanneer iemand <strong>in</strong> staat is om anderen<br />
een positieve kijk te geven op het leven kan dat al stimulerend werken. Veel<br />
straatk<strong>in</strong>deren hebben een negatief zelfbeeld door wat ze allemaal meemaken.<br />
Ze voelen zich niet goed genoeg. Waarschijnlijk zal ik me er<strong>in</strong> kunnen<br />
herkennen. Het lijkt me belangrijk om op een open manier te communiceren. In<br />
het project zal daarom ook worden <strong>in</strong>gegaan op persoonlijke ontwikkel<strong>in</strong>g en
hygiëne. Maar voordat ik daadwerkelijk aan het project kan beg<strong>in</strong>nen moet er<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
10<br />
nog al wat gebeuren. In de startfase is het niet mijn bedoel<strong>in</strong>g om de doelgroep<br />
te benaderen. Waarschijnlijk ontkom ik er niet aan dat straatk<strong>in</strong>deren me<br />
aanspreken. Ik kan ze aandacht geven maar verder niets. Ik denk niet dat ze<br />
geholpen zijn met wat geld en een verhaal dat nog niet concreet is. Ik hoor graag<br />
hun dromen en verwacht<strong>in</strong>gen aan. Oprechte aandacht geven kan al stimulerend<br />
werken. Iedereen heeft een positief zelfbeeld nodig om een gevoel te krijgen dat<br />
je leven er toe doet. Deze reis beg<strong>in</strong> ik ook omdat ik wil onderzoeken hoe ik een<br />
bijdrage kan leveren aan deze moeilijke doelgroep. Ik weet dat ik daarmee ook<br />
mijn eigen leven meer z<strong>in</strong> kan geven. Ik verwacht niet dat het een gemakkelijke<br />
reis zal worden. En dat hoeft ook niet, het is een missie. Hoewel ik zelf niet <strong>in</strong><br />
hokjes probeer te denken ontkom ik er niet aan dat <strong>in</strong> sommige culturen de<br />
samenlev<strong>in</strong>g is opgebouwd uit hiërarchische lagen. Soms beschouw ik mezelf ook<br />
als iemand uit de onderlaag, zonder daar verder een oordeel over te vellen. Ik<br />
ben benieuwd wat ik ga tegenkomen. Voor mij betekent dit project een nieuw<br />
beg<strong>in</strong> en vooral een uitdag<strong>in</strong>g om een taak te voltooien. Natuurlijk hoop ik dat<br />
het plan werkt en gestalte kan krijgen maar ik laat de mogelijkheid open dat het<br />
kan mislukken. Zelfs een mislukk<strong>in</strong>g kan een succes zijn. Ik ga aan de slag voor<br />
die ‘moeilijke doelgroep’ en zie wel waar het op uitkomt. Het is al een heerlijk<br />
gevoel om <strong>in</strong> beweg<strong>in</strong>g te zijn en niet doelloos af te wachten.<br />
Tja, dan krijg ik toch het gevoel<br />
De laatste tijd heb ik regelmatig het idee dat ik het niet meer goed kan<br />
doen. Ik weet dat dit mijn eigen overtuig<strong>in</strong>g is en al helemaal niet zo hoeft te<br />
zijn. Maar het is wel een gevoel dat ik vaak oppik. Ik zal een paar voorbeelden<br />
geven. Zo had ik laatst een videoproject waarbij ik de vrijheid kreeg om de clips<br />
te maken zoals ik dat wilde maar toen de opdrachtgever de clips zag moest het<br />
toch anders omdat het niet was wat hij verwachtte. Tja, dan krijg ik toch het<br />
gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Zo was ik vandaag aan het helpen met<br />
schm<strong>in</strong>ken en had een vrouwelijke Piet geschm<strong>in</strong>kt die even later bij iemand<br />
anders g<strong>in</strong>g zitten om het bij te laten werken. Tja, dan krijg ik toch het gevoel<br />
dat ik iets niet goed heb gedaan. Toen ik <strong>in</strong> het onderwijs aan het werk was met<br />
pubers, kreeg ik het niet voor elkaar om ze te motiveren. Ze g<strong>in</strong>gen me zelfs<br />
vertellen dat ik colleges moest gaan geven <strong>in</strong> plaats van de opdrachten die ik ze
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
11<br />
gaf. Tja, dan krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Jarenlang<br />
heb ik met veel plezier workshops gegeven. Bij de laatste workshop over filmen<br />
kreeg van een jongen te horen dat een workshop filmen alleen maar filmen<br />
moest zijn en de saaie opdracht om op de computer het filmpje te monteren er<br />
niet bij hoorde. Tja, dan krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan.<br />
Een paar jaar geleden ben ik gestopt met <strong>the</strong>aterproducties te maken omdat ik<br />
van de regisseur te horen kreeg dat ik over het podium huppelde en niet kon<br />
acteren. Tja, dan krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Een<br />
opdrachtgever die ik als chauffeur naar zijn videopresentaties reed en daarbij<br />
hielp om alles op te bouwen betaalde de reken<strong>in</strong>gen niet. Tja, dan krijg ik toch<br />
het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Na het maken van de Cito toets<br />
kreeg ik te horen dat ik voor geen enkele opleid<strong>in</strong>g echt geschikt was. Tja, dan<br />
krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Laatst heb ik op<br />
aanwijz<strong>in</strong>g van iemand mijn auto geparkeerd op een stukje gras naast het hek<br />
van de ondernem<strong>in</strong>g waar ik g<strong>in</strong>g filmen, toen ik terugkwam had ik een boete<br />
van € 76,00. Tja, dan krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan.<br />
Op een evenement waar ik veel werk voor had gedaan om het te organiseren<br />
kwamen slechts 8 man af. Tja, dan krijg ik toch het gevoel dat ik iets niet goed<br />
heb gedaan. Om mijn project te steunen heb ik 12 bekende producers per mail<br />
gevraagd om samen mijn mij een track te produceren zodat ik een passief<br />
<strong>in</strong>komen zou kunnen genereren. Er heeft niemand gereageerd. Tja, dan krijg ik<br />
toch het gevoel dat ik iets niet goed heb gedaan. Ach, en zo kan ik nog wel een<br />
tijdje doorgaan. Maar ik weet dat het totaal geen z<strong>in</strong> heeft om terug te kijken.<br />
Voor mij is het motto dan; even uithuilen en weer verder gaan. Daar krijg ik<br />
gelukkig wel een goed gevoel van.<br />
Maskers afgooien<br />
Nog even en ik bezit niets meer dan een plunjezak met wat kled<strong>in</strong>g en<br />
enkele spullen die zijn opgeslagen. Het is nog steeds een vreemd idee.<br />
Vanochtend heb ik nog een keer een ontbijtje gehaald bij de Hema voor €1,00<br />
een stukje stokbrood met ei en bacon, een croissant met jam en een kop koffie.<br />
Er zaten aan een tafeltje verderop twee jongens te praten over geld en wat je<br />
ermee kon doen. Ze hadden duidelijke ideeën hoe ze hun geld konden uitgeven<br />
aan dure auto’s en je dan ook verder niet hoefde te werken. Ik snap hun droom
helemaal en vond hun ideeën ook herkenbaar. Ik droom er ook wel eens over<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
12<br />
hoe het zou zijn om veel geld te hebben en wat ik daar dan mee zou doen. Maar<br />
de laatste dagen ben ik ook bezig om te dromen hoe het is om totaal geen geld<br />
te hebben en wat ik dan zou doen. Ik merk dat het een stuk <strong>in</strong>gewikkelder is om<br />
me dat voor te stellen. Hoewel ik besef dat ik <strong>in</strong> India nog over voldoende geld<br />
beschik om te ruimschoots overleven en zelfs als een rijke westerl<strong>in</strong>g wordt<br />
beschouwd wil ik toch eens ervaren hoe het is om het zonder f<strong>in</strong>anciële middelen<br />
te moeten doen. Dat komt ook omdat ik mezelf wel eens af vraag hoe het komt<br />
dat alles zo oneerlijk lijkt te zijn verdeeld <strong>in</strong> de wereld. Wanneer ik dan de<br />
filosofie van een verhaal als ‘The Secret’ bekijk hebben we armoede aan onszelf<br />
te danken. Maar is dat echt zo? Dat lijkt me een mooie vraag om mee te nemen<br />
tijdens mijn reis <strong>in</strong> India. Via Facebook ontv<strong>in</strong>g ik een l<strong>in</strong>k over een documentaire<br />
die me een mooie les gaf over geld en de manier waarop we daar mee kunnen<br />
omgaan. http://www.<strong>the</strong>moneyfix.org/ Het was voor mij een mooie<br />
<strong>in</strong>spiratiebron omdat ik ook het idee heb dat we anders met geld om kunnen<br />
gaan. Soms roep ik wel een dat ik iets verkeerd doe wanneer ik zie dat bepaalde<br />
mensen veel geld verdienen met hun ideeën. Daarnaast hoor ik verhalen van<br />
mensen die veel geld of materie bezitten en totaal niet gelukkig zijn. Ik ben erg<br />
benieuwd of mijn ideeën over geld en bezitt<strong>in</strong>g zullen veranderen door wat ik <strong>in</strong><br />
India te zien krijg. Daar zie je rijkdom en armoede naast elkaar. Ook ben ik heel<br />
erg benieuwd of ik mijn positieve <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g kan bewaren en ook nog steeds de<br />
rust blijf ervaren die ik de laatste jaren had. Tot nu toe voelt het nog goed om<br />
een tijdje weg te gaan en te kijken of ik door mijn reis iets meer voor anderen<br />
kan betekenen. Toch merk ik ook dat ik soms twijfel over mijn aanpak. In de<br />
krant las ik een artikel van een talentvolle man die meedeed aan The Voice of<br />
Holland maar van zichzelf wist dat hij verloren had omdat hij zichzelf een beetje<br />
te bescheiden had opgesteld. Hij vertelde dat het ook te maken had met een<br />
angst die hem onzeker maakte over het onthouden van teksten. Ik vond het<br />
mooi om te zien dat hij door zijn uitspraken een masker afdeed. In een<br />
reisverslag las ik tot mijn verbaz<strong>in</strong>g dat <strong>in</strong> India een ‘dank je wel’ soms wordt<br />
gezien als een afstandelijke houd<strong>in</strong>g. Dat geeft me te denken. Zo zal ik vast nog<br />
veel meer cultuurverschillen tegen komen. Deze week ben ik een paar keer tegen<br />
gekomen dat iemand heel duidelijk aangaf iets niet te willen. Ik bedacht me toen<br />
dat ik het fijn vond dat iemand daar zo duidelijk over was. Een tijdje geleden zou
ik me misschien beledigd hebben gevoeld. Dit zijn voor mij allemaal zaken<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
13<br />
waardoor ik merk dat ik de afgelopen jaren ben veranderd. Ik hoop dat ik tijdens<br />
mijn reis door India duidelijker mijn eigen verhaal kan verwoorden zodat ik<br />
daardoor <strong>in</strong> staat ben om mensen te <strong>in</strong>spireren. Wat ik vooral merk is dat ik me<br />
de laatste jaren steeds bewuster ben geworden van allerlei levenszaken maar het<br />
nog moeilijk v<strong>in</strong>d om dat over te dragen op anderen. Het heeft zeker te maken<br />
met een vorm van bescheidenheid. Misschien wordt het tijd om mijn maskers af<br />
te gooien en meer van mezelf te laten zien.<br />
Ik ben er al klaar voor!<br />
Vanmiddag belde en vriend<strong>in</strong> of ik tijd en z<strong>in</strong> had om mee te gaan eten. Ik<br />
ben iemand die tijd neemt om te organiseren en te plannen en ik had nog wel<br />
een paar d<strong>in</strong>gen te doen voordat ik donderdag de sleutels van het huis <strong>in</strong>lever.<br />
Toch heb ik de uitnodig<strong>in</strong>g aangenomen en dacht; weet je wat, ik maak vandaag<br />
alles af. En dat is me gelukt. Het huis is schoon zodat een volgende bewoner er<br />
net zo veel plezier van kan hebben als ik de laatste jaren heb gehad. Mijn spullen<br />
zijn <strong>in</strong>gepakt en staan klaar om op reis te gaan. Morgen ga ik naar de ambassade<br />
om een visum aan te vragen en dan ben ik er helemaal klaar voor. Toch is het<br />
een vreemd gevoel om te bedenken dat ik b<strong>in</strong>nenkort kennis maak met een hele<br />
andere cultuur. Van een kennis heb ik een boekje gekregen om, zo beweerd de<br />
titel, <strong>in</strong> 30 dagen Tamil te leren. Het zal mij benieuwen of dat me gaat lukken.<br />
Als ik zo kijk nar de letters en de woorden dan ben ik bang dat ik dat niet b<strong>in</strong>nen<br />
een maand Tamil spreek en schrijf. De letters zijn al een mysterieuze puzzel voor<br />
me. Ik laat het maar gewoon over me heen komen en zal eerst afwachten of het<br />
visum op tijd <strong>in</strong> mijn paspoort staat. Voor mijn gevoel heb ik me goed voorbereid<br />
op mijn reis. Wat ik vooral wil doen is met een open m<strong>in</strong>d naar de cultuur kijken<br />
en die <strong>in</strong> me opnemen. Misschien ga ik eerst maar een tijdje onder een boom<br />
zitten om te wachten tot ik verlicht wordt. Daarna zie ik wel weer verder. Ik heb<br />
het gevoel dat ik er al klaar voor ben. Bijna zou ik het vergeten, ik ga eerst nog<br />
lekker uit eten!<br />
Bedelen en bureaucratie<br />
Vaak wordt je <strong>in</strong> reisverslagen gewaarschuwd voor de trage bureaucratie<br />
en bedelen <strong>in</strong> verschillende vakantielanden. Vandaag was ik <strong>in</strong> Den Haag om mijn<br />
visum voor India aan te vragen. Onderweg met de bus ben ik vergeten om uit te
checken met de OV-chipkaart. Ik heb bij de bushalte gewacht op de volgende<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
14<br />
bus. De buschauffeuse vertelde me vriendelijk dat ik € 4,00 kwijt zou zijn en bij<br />
haar niet kon afmelden omdat het op busnummer werd geregistreerd maar ik wel<br />
bij een servicepunt mijn tegoed kon terughalen. Nadat ik de papieren voor de<br />
visumaanvraag had <strong>in</strong>geleverd wandelde ik naar het station. Tijdens mijn tocht<br />
kwam ik verschillende mensen tegen die me om geld vroegen. Iemand met een<br />
accordeon keek me vriendelijk aan en liet terloops haar ogen naar het geldbakje<br />
zakken. Een man die een oude krant voor zich hield alsof het een straatkrant<br />
voorstelde vroeg me om € 0,50 voor een bak koffie en plotsel<strong>in</strong>g gaf een<br />
vriendelijke jongeman <strong>in</strong> een felle rode jas mij een hand. “Mag ik U iets vertellen<br />
over Save <strong>the</strong> Children?” Vroeg hij direct. Ik antwoordde dat hij me g<strong>in</strong>g vragen<br />
om donateur te worden en dat ik dat niet van plan was om te worden. ’Dat weet<br />
U niet, want ik heb mijn verhaal nog niet verteld.’ ‘Ok!’ Antwoordde ik. ‘Vertel je<br />
verhaal maar.’ Toen kwam er een zielig verhaal over veel dode k<strong>in</strong>deren die<br />
worden getroffen door verschillende ziektes maar dat ze de oploss<strong>in</strong>g hadden en<br />
met verschillende bussen medicijnen rond brachten. Waarna hij vroeg: Zou U<br />
willen helpen?' ‘Op welke manier kan ik jullie helpen?' Vroeg ik nieuwsgierig.<br />
‘Door donateur te worden!’ Was het antwoord. ‘Ik zei toch dat ik niet van plan<br />
was om donateur te worden.’ Vertelde ik hem. ‘U vroeg toch om het verhaal te<br />
vertellen.’ Sneerde de jongeman brutaal, gaf me nog snel een hand en had zijn<br />
blik al weer gericht op een volgend slachtoffer. Ik geef niet meer aan goede<br />
doelen omdat ik van men<strong>in</strong>g ben dat er te veel aan de strijkstok blijft hangen.<br />
Van een salaris dat alleen al de directeur krijgt kan ik 60 huizen bouwen voor<br />
k<strong>in</strong>deren die niets hebben. Daarnaast v<strong>in</strong>d ik de fondswerv<strong>in</strong>g op straat uiterst<br />
irritant.<br />
Bedelen en bureaucratie deel 2<br />
Omdat ik was vergeten om uit te checken met de OV-chipkaart <strong>in</strong> een HTM<br />
bus g<strong>in</strong>g ik bij Centraal Station Den Haag naar een servicepunt om mijn te veel<br />
betaalde tegoed weer op de kaart te krijgen. Een vrouw voor me vroeg<br />
<strong>in</strong>formatie over een bus van Connexxion omdat er niets over op de<br />
bewegwijzer<strong>in</strong>g borden bij het busstation stond. ‘Mevrouw daar weten we niks<br />
van want wij zijn HTM. Connexxion heeft geen servicepunt hier.’ Mopperend over<br />
de slechte service verliet de dame het noodkantoortje. Toen ik aan de beurt was,
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
15<br />
legde ik uit dat ik was vergeten uit te checken. De man achter het loket vertelde<br />
dat hij het <strong>in</strong>derdaad van de kaart kon aflezen maar dat ik bij het kantoor aan de<br />
Wagenstraat moest zijn. ‘De Wagenstraat? Waar is die? Vroeg ik de man. ‘Weet<br />
U niet waar de Wagenstraat is? Die is <strong>in</strong> het centrum naast de Bijenkorf.’<br />
Vertelde de man mij op een toon alsof hij het vreemd vond dat iemand niet wist<br />
waar de Wagenstraat is. Ik heb hem daarom maar niets meer gevraagd en ben<br />
naar het centrum gelopen. Een paar keer vroeg ik of iemand wist waar ik de<br />
Wagenstraat kon v<strong>in</strong>den. Sommige mensen staarde me aan alsof ik ze uitschold.<br />
Anderen liepen door alsof ze mijn vraag niet gehoord hadden. Al zwervend door<br />
een paar w<strong>in</strong>kelstraten kwam ik aan bij de Bijenkorf. Niet lang daarna vond ik het<br />
servicepunt van de HTM. Het kle<strong>in</strong>e kantoortje, met een balie waarachter drie<br />
mannen zaten, stond stampvol met mensen. Ik trok een nummer en zag dat er<br />
nog 24 wachtende voor me waren. Ik besloot die tijd te benutten voor een<br />
sanitaire stop waarvoor ik naar een nabij gelegen café moest. Daarnaast genoot<br />
ik buiten het kantoor van de lunch die ik gelukkig had meegenomen.<br />
Toen het nummerapparaat op 60 stond g<strong>in</strong>g ik naar b<strong>in</strong>nen om de vier<br />
wachtbeurten af te wachten. Een vrouw voor me werd op een genadeloze manier<br />
duidelijk gemaakt dat ze bij de HTM niet verantwoordelijk zijn voor betal<strong>in</strong>gen op<br />
de Ov-kaart. Op een haast onbeschofte manier werd de vrouw te woord gestaan.<br />
Nadat nummer 62 aan de beurt kwam maar zich niet direct meldde werd het<br />
nummer doorgedrukt. Het nummer stond op 63 toen nummer 62 zich naar voren<br />
wurmde en geschrokken riep dat ze nummer 62 had. Ondertussen werd het<br />
volgende nummer <strong>in</strong>gedrukt en werd nummer 63 te woord gestaan. Degene met<br />
nummer 63 was snel klaar en ik legde het papiertje met nummer 64 op de balie.<br />
Ik zei dat ik nummer 64 had. De man achter het loket keek me haast op een<br />
arrogante manier en zei: ‘Heb ik gedrukt dan?’ Ja, dat had hij <strong>in</strong>derdaad en ik<br />
had het nummer dat hij had gedrukt. Maar hij stond op en liep naar achteren.<br />
Een paar mensen reageerden verbolgen over zijn brutale reactie. Toen het<br />
volgende nummer werd <strong>in</strong>gedrukt besloot ik er ook mee te spelen <strong>in</strong> de klucht<br />
die ik voorgeschoteld kreeg. Een paar keer riep ik <strong>the</strong>atraal achterelkaar, zo hard<br />
als ik kon, dat ik nummer 64 had. Het bureaucratische systeem was een beetje<br />
<strong>in</strong> de war. Toen ik bij de balie kwam vroeg de man wat er aan de hand was<br />
waarop ik uiterst kalm uitlegde dat ik vergat om uit te checken. Ik kreeg een<br />
tegoed van € 2,73 bijgeschreven op de kaart. De man achter het loket nam niet
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
16<br />
de moeite om mijn vriendelijke groet te beantwoorden. Nadat ik naar het station<br />
liep vroeg ik me af of ik het de moeite van de tijd waard vond. Tijdens het<br />
wachten had ik me verbaasd over de botte manier waarop de medewerkers hun<br />
klanten behandelde. Het leek me voor de medewerkers niet verkeerd om een<br />
bijschol<strong>in</strong>g over serviceverlen<strong>in</strong>g te volgen. Ik kreeg echter ook een prachtige<br />
klucht te zien en nog geld toe, wat wil ik nog meer!<br />
Niet boos worden<br />
In 'De Pers' las ik een artikel over zwervers die de dakloze krant verkopen<br />
en teleurgesteld zijn <strong>in</strong> de Ipad editie. Ze hebben namelijk tegenwoordig ook de<br />
mogelijkheid om de krant als een app te verkopen. Ik vond het al mooi om te<br />
lezen dat ook voor zwervers deze mogelijkheden zijn maar was toch lichtelijk<br />
verbaasd over een verkoper die meldde dat de app verschillend overkomt op<br />
haar HTC, Galaxy tab, K<strong>in</strong>dle en Galaxy Nexus. Ik bezit geen telefoon waarop ik<br />
een app kan downloaden. Deze dakloze heeft 4 mogelijkheden. Ik ben niet<br />
jaloers maar vroeg me toch af hoe het komt dat een dakloze 4 van dergelijke<br />
apparaten heeft. Waarschijnlijk komt het door mijn vooroordeel dat zwervers en<br />
daklozen geen geld hebben. Schijnbaar levert de verkoop van de kranten<br />
voldoende op om de moderne middelen ook aan te schaffen. Ik zou zelf<br />
waarschijnlijk aan één apparaat genoeg hebben. Toch bedacht ik me ook dat ik<br />
liever eerst een huis zou willen hebben voordat ik allerlei apparatuur g<strong>in</strong>g<br />
aanschaffen. Dit is voor mij ook een reden om niets mee te nemen naar India. Ik<br />
heb gehoord dat <strong>in</strong> India veel mobiele telefoons zijn en ben benieuwd of ook<br />
dakloze ermee rondlopen. Nog een paar dagen en ik kan het gaan onderzoeken.<br />
Mijn visum heb ik opgehaald en ben nu bijna klaar om te vertrekken. Ik vond het<br />
jammer dat ik twee dagen voor mijn vertrek twee formulieren terug kreeg van de<br />
Kamer van Koophandel omdat ik geen huurcontract van mijn tijdelijke postadres<br />
had meegeleverd. Even voor de duidelijkheid wil ik opmerken dat ik nergens iets<br />
huur maar gewoon een officieel postadres heb, Dat is bij de kamer van<br />
Koophandel schijnbaar niet voldoende. Ook kreeg ik van de bank te horen dat<br />
voor een adreswijzig<strong>in</strong>g van de bankreken<strong>in</strong>g van de sticht<strong>in</strong>g vier<br />
handteken<strong>in</strong>gen van het bestuur nodig zijn. Ik ga me er niet meer druk over<br />
maken en zie het wel als ik terug kom. Waarschijnlijk heb ik dan veel meer<br />
ervar<strong>in</strong>g met zaken die gaan zoals ze gaan. Ook maak ik me er niet meer boos
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
17<br />
over zoals dat eerder nog wel eens het geval was.<br />
Hoofdstuk 2 Chennai India<br />
Slapen op graniet<br />
Ik ben <strong>in</strong> Chennai maar het gaat ook direct van alle kanten heel hectisch<br />
toe. Niet alleen is het, zoals ik al had gelezen een drukke en smerige stad. Mijn<br />
bagage is ergens tussen Parijs en Chennai blijven steken en daar zoeken ze naar.<br />
Daarom moet ik noodgedwongen <strong>in</strong> een hotel verblijven. De eerste nacht heb ik<br />
geslapen op een graniet blok en een vissersboot maar dat beviel niet echt. Ik<br />
begrijp nu <strong>in</strong> ieder geval wat de straatk<strong>in</strong>deren doormaken. Ondertussen ben ik<br />
aan het proberen om toch eerst naar Auroville te reizen zodat ik daar meer<br />
<strong>in</strong>formatie kan krijgen over de gewoontes en werkwijze van de Indiërs. Ik blijf<br />
wel kalm maar de tuk-tuk driver die me ongevraagd naar w<strong>in</strong>kels rijdt omdat hij<br />
daar coupons ontvangt komt mijn keel uit. Ook het hotel wordt steeds duurder<br />
door niet genoemde en vage toeslagen. Tijd voor drastische maatregelen dus. Ik<br />
zal zo snel mogelijk weer wat van me laten horen! Vannacht slaap ik <strong>in</strong> ieder<br />
geval <strong>in</strong> een echt bed!<br />
Bagage is terecht!<br />
Vandaag ben ik eerst <strong>in</strong>kopen gaan doen. Ik zit op een dieet van water en<br />
fruit. Dit doe ik om te wennen aan de nieuwe bacteriën waaraan ik ben<br />
blootgesteld. Ik heb geen z<strong>in</strong> om ziek te worden. Wel heb ik al blaren op mijn<br />
voeten. Dit komt o.a. omdat ik gisteren veel heb gelopen. 's Avonds ben ik ook<br />
nog naar het strand gegaan waar allerlei kraampjes staan. De dag ervoor was de<br />
markt al afgelopen toen ik op het strand aankwam. Het is een bonte kermis van<br />
allerlei kleuren met vooral veel voedsel, en spullen waar ik niets mee kan. Ik had<br />
al verteld dat niet alle riksha chauffeurs te vertrouwen zijn. Degene die mij naar<br />
het hotel bracht vroeg honderd Ruphee extra om eten te kopen voor zijn gez<strong>in</strong>.<br />
Hij heeft me echter ook wat kosten bespaard door me naar een goedkoper hotel<br />
te brengen dan waar ik van plan was heen te gaan. Deze twee dagen gaan wel<br />
ver boven mijn budget. Het is belangrijk om b<strong>in</strong>nen mijn beperkte budget te<br />
blijven omdat ik anders de laatste weken weer op het strand moet slapen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
18<br />
Ik zal vandaag proberen een paar verhalen op te schrijven en ze <strong>in</strong> de komende<br />
week te publiceren. Maar ik ga straks eerst mijn bagage ophalen die weer terecht<br />
is. Dit doe ik met het openbaar vervoer. Ik heb de bus en subway ontdekt waar<strong>in</strong><br />
je goedkoper kan reizen dan met rikshachauffeurs die me als blanke en rijke<br />
toerist een poot willen uittrekken. Vanochtend heb ik gebeld met iemand die <strong>in</strong><br />
Auroville een biologische boerderij runt. Ik ben welkom en kan voor een zeer<br />
schappelijke prijs een kle<strong>in</strong>e zolder van een schuur betrekken. Nu ik mijn spullen<br />
terug heb zal ik het daar wel redden. Vorige maand is Auroville getroffen door<br />
een cycloon en heeft veel van het bos vernield. Ze kunnen mijn hulp dus goed<br />
gebruiken. De omstandigheden zullen uiterst primitief zijn maar ik weet dat ik <strong>in</strong><br />
deze woongemeenschap contacten kan leggen en meer <strong>in</strong>formatie zal v<strong>in</strong>den<br />
over de cultuur <strong>in</strong> India.<br />
Avontuurlijke boodschappen<br />
Het is mijn bedoel<strong>in</strong>g om na een maand hulpwerkzaamheden <strong>in</strong> Auroville<br />
nog een week <strong>in</strong> Chennai te verblijven om afspraken te maken met mensen die<br />
organisaties hebben opgezet voor straatk<strong>in</strong>deren. Daarna wil ik een maand op<br />
bezoek bij Amma om daar ook zoveel mogelijk <strong>in</strong>formatie te krijgen over haar<br />
projecten en de manier waarop deze tot stand zijn gekomen. Gisteren heb ik<br />
haar Ashram opgezocht <strong>in</strong> Chennai en werd me weer pijnlijk duidelijk hoe ik de<br />
afstanden die ik zag op Google maps verschrikkelijk heb onderschat. Doordat ik<br />
geen bagage had moest ik het doen met één paar schoenen en één paar slippers.<br />
Na de voettocht had ik een paar blaren. Gelukkig heeft één van de volgel<strong>in</strong>gen<br />
mij verteld hoe ik met de bus terug kon komen. Zo blijft alles een avontuur <strong>in</strong><br />
India. De bagage ga ik ook halen door met het openbaar vervoer te reizen. Op de<br />
terugweg neem ik dan eventueel een taxi om me naar het hotel te brengen. 20<br />
kilo bagage lijkt niet veel tot wanneer je het moet meezeulen.<br />
Ook boodschappen doen is voor mij hier een avontuur. Naast de vele<br />
kle<strong>in</strong>e w<strong>in</strong>keltjes zijn er ook enorme shopp<strong>in</strong>gmalls. Vandaag heb ik mijn<br />
boodschappen gedaan <strong>in</strong> een w<strong>in</strong>kelcentrum van vijf verdiep<strong>in</strong>gen dat van buiten<br />
leek op een kantoorgebouw. Omdat ik nog niet weet waar ik spullen kan kopen is<br />
elke boodschap een missie. In het w<strong>in</strong>kelcentrum werd ik weer regelmatig<br />
aangestaard. Om nog even op mijn avondwandel<strong>in</strong>g van gisteren terug te
komen. Toen ik over het strand liep kwam ik vier jongens tegen die me<br />
vriendelijk begroette. Vervolgens vroegen ze van alles over voetballers die ze<br />
kenden en bood een jongen me wiet aan. Ik vertelde dat ik dat niet hoefde te<br />
hebben. Daarna begonnen ze over geld te vragen en werd de sfeer een beetje<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
19<br />
vervelender. Ze vroegen of ik een relatie had en hoe mijn k<strong>in</strong>deren heten. Op dat<br />
moment besloot ik ze maar wat op de mouw te spelden omdat ik geen idee had<br />
hoe ze zouden reageren. Ik kan gelukkig niet overtuigend liegen en een van de<br />
jongens merkte dat ik ze voor de gek hield. Ze hadden duidelijk een goed gevoel<br />
voor lichaamstaal. Hoewel de sfeer een beetje grimmig werd heb ik er wel van<br />
geleerd. Het zal belangrijk voor me worden om met de juiste mensen <strong>in</strong> contact<br />
te komen om te horen hoe ze hun doelgroep aanpakken. Ik bakte er <strong>in</strong> ieder<br />
geval niks van. Gelukkig werd de ervar<strong>in</strong>g <strong>in</strong> het w<strong>in</strong>kelcentrum goed gemaakt<br />
door een groep schoolk<strong>in</strong>deren die met me op de foto wilden. Ik merk dat het<br />
belangrijk is om de tijd te nemen voor het project. Alles gaat hier op een eigen<br />
manier. Dat heb ik gezien aan de metro die op de foto's al klaar lijkt maar nog <strong>in</strong><br />
een pril bouwstadium verkeerd. Ik merk dat ik ook nog moet uitrusten van de<br />
reis want het vliegen hakt er<strong>in</strong>. Gelukkig voel ik me ondanks de ervar<strong>in</strong>g nog<br />
steeds goed en heb vannacht heerlijk geslapen. Zou dat komen door het water<br />
dat uit de airco lekt en op jet geluid van een regenbui lijkt die tegen het raam<br />
tikt? Het doen van de boodschappen koste me twee uur. Daarnaast had ik<br />
spierpijn van het dragen van de rugzak. Ik moet er wat voor over hebben!<br />
Contacten<br />
Het is haast onvoorstelbaar wat ik <strong>in</strong> twee dagen voor elkaar heb gekregen<br />
maar het was ook echte noodzaak. Niet alleen heb ik het geluk dat ik <strong>in</strong> Auroville<br />
welkom ben. Ik heb een afspraak met iemand van een sticht<strong>in</strong>g die hulp verleend<br />
aan straatk<strong>in</strong>deren. Daarnaast zal ik via L<strong>in</strong>kedIn contact proberen te krijgen met<br />
iemand die veel onderzoek heeft gedaan naar gedrag en ontwikkel<strong>in</strong>g en enkele<br />
projecten heeft opgezet. Ook iemand vanuit de Ashram van Amma gaat me<br />
helpen met het plannen van de reis naar Amritapuri en ik breng morgen een<br />
bezoek bij een echtpaar dat me meer <strong>in</strong>formatie wil geven over de gewoontes <strong>in</strong><br />
India en me <strong>in</strong> contact brengt met een medewerkster van een hulporganisatie. Ik<br />
hoop dat ik voldoende beltegoed heb opgespaard want ik ben erg benieuwd naar<br />
mijn telefoon reken<strong>in</strong>g. Hopelijk helpt een tip die ik kreeg van iemand die werkt
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
20<br />
bij een provider dat je de <strong>in</strong>ternationale nummers weg kunt laten en niet wordt<br />
doorgeschakeld naar Nederland om dubbel te betalen. Het werkt <strong>in</strong> ieder geval<br />
niet bij 06 nummers want dan krijg ik met 10 cijfers geen contact.<br />
Door de eerste twee maanden <strong>in</strong> een m<strong>in</strong> of meer beschermde omgev<strong>in</strong>g<br />
te verblijven hoop ik voldoende <strong>in</strong>formatie te krijgen en contacten te v<strong>in</strong>den om<br />
weer de stap te maken <strong>in</strong> de jungle van Chennai. Spreek uit (tsjennee) ook iets<br />
waar ik hier pas achter kwam. Deze stad vol rommelige bouwstijlen waarbij<br />
krotten en gloednieuwe panden door elkaar staan. Hoewel het misschien ernstig<br />
klonk dat mijn bagage weg was blijf ik er nog steeds rustig onder. Ik zie het als<br />
een proces. Ik denk dat het ook wel goed is uitgepakt omdat ik met alle bagage<br />
bij me waarschijnlijk echt een probleem zou hebben gehad om daar constant<br />
mee te zeulen. Ik relativeer het daarom ook maar als iets dat het Universum<br />
goed voor me heeft geregeld. Hoewel ik me ook boos heb gemaakt over de<br />
riksharijders die me voor de gek hielden door te zeggen dat ik rechtdoor moest<br />
lopen nadat ik was verdwaald en me dat een paar pijnlijke voeten heeft<br />
opgeleverd kan ik er nu wel weer hartelijk om lachen. Dat komt waarschijnlijk<br />
vooral omdat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen gevoelen. Toen<br />
vanochtend de riksha chauffeur klaar stond terwijl ik hem niet had gebeld heb ik<br />
hem vriendelijk weggestuurd en verteld dat ik de dag erna zou vertrekken. Hij<br />
bood direct aan om vanaf zeven uur op me te wachten. Het blijft dus belangrijk<br />
om over contacten te beschikken. Ik wil alleen nog wat kritischer zijn met wie ik<br />
<strong>in</strong> contact kom want om ongevraagde service zit ik niet op te wachten.<br />
Voorlopig laatste bericht?<br />
Ik denk dat dit voorlopig mijn laatste bericht wordt. Zoals ik al aangaf zijn<br />
de eerste twee dagen heftig geweest maar hebben me ook duidelijk een richt<strong>in</strong>g<br />
gegeven. Het is vooral belangrijk om mijn budget <strong>in</strong> de gaten te houden maar<br />
daar leer ik al erg veel van. Ik merk dat ik daardoor kritischer kijk naar wat ik<br />
echt nodig heb. Misschien kl<strong>in</strong>kt het raar maar wanneer ik <strong>in</strong> de laatste periode<br />
niet zou uitkomen dan geef ik het liefst alles weg wat ik heb. Dat komt omdat de<br />
situatie aangeeft dat ik al te veel spullen bij me draag. Op straat zie ik soms<br />
mensen slapen die zichzelf als een mummie hebben <strong>in</strong>gewikkeld. Daarnaast hoef<br />
je dan ook niet bang te zijn dat je spullen worden gestolen. Ik hoop dat het niet
zover hoeft te komen. Ik wil graag als vrijwilliger aan de slag bij verschillende<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
21<br />
sticht<strong>in</strong>gen omdat ik dan nog meer leer over hoe ik projecten kan starten. Dat zal<br />
me weer een extra drive geven om fondsen te verzamelen. De k<strong>in</strong>deren kunnen<br />
ook alle hulp gebruiken. Omdat ik wat voor anderen wil betekenen geeft het me<br />
een goed gevoel dat ik <strong>in</strong> Auroville aan de slag kan om mee te helpen de<br />
pu<strong>in</strong>hoop van de cycloon op te ruimen. Ik ben benieuwd of ik <strong>in</strong> India voldoende<br />
mensen zal ontmoeten die me willen helpen om de plannen echt te realiseren.<br />
Dat kan alleen met de hulp van anderen en vooral lokale bevolk<strong>in</strong>g.<br />
Leren onderhandelen!<br />
Wat een voordeel is van een krap budget is dat ik beter leer om te<br />
onderhandelen. In een vorige blog meldde ik dat ik bij het halen van de bagage<br />
bij het vliegveld een taxi terug zou nemen. Dit heb ik uite<strong>in</strong>delijk niet gedaan.<br />
Het was namelijk redelijk rustig <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> en de reis kostte slechts tien Ruphee.<br />
Toen ik terugg<strong>in</strong>g wilde reizen werd ik bij het vliegveld aangesproken door een<br />
riksha chauffeur die me ‘very cheap’ naar mijn bestemm<strong>in</strong>g wilde brengen. Hij<br />
vroeg slecht 400 Ruphee. Ik wuifde zijn aanbod af en kon er om lachen en<br />
vertelde dat ik liever de tre<strong>in</strong> nam. De man maakte me wijs dat de tre<strong>in</strong> niet<br />
reed. Ik wil hierbij deze hard werkende mensen hartelijk bedanken want ik leer<br />
er beter door onderhandelen. Het vervelende van een vreemde situatie is dat je<br />
geen idee hebt van je onderhandel<strong>in</strong>gspositie. Doordat ik zelf met de tre<strong>in</strong> naar<br />
het vliegveld was gekomen wist ik dat de man keihard stond te liegen. Toen ik na<br />
de terugreis met de tre<strong>in</strong> bij het station <strong>in</strong> Chennai aankwam en verder moest<br />
reizen met ander vervoer heb ik eerst de bagage meer handelbaar gemaakt. Dit<br />
heb ik gedaan door de plunjezak m<strong>in</strong>der zwaar te maken en de rest van de<br />
<strong>in</strong>houd <strong>in</strong> de tas met wielen te doen. Daarna g<strong>in</strong>g ik op zoek naar een riskha<br />
chauffeur. Ik moet wegens tijdgebrek dit bericht <strong>in</strong>korten maar het komt er op<br />
neer dat de man 140 vroeg en ik hem 40 bood. Hij g<strong>in</strong>g niet op mijn voorstel <strong>in</strong>.<br />
Ik heb daarna met de volgende chauffeur onderhandeld die een voorstel deed<br />
van 80 Ruphee. We zijn op 50 Ruphee uitgekomen. Ik ga zo een pog<strong>in</strong>g doen om<br />
iets van het lokale voedsel te proeven. Ik ben erg benieuwd. Over de prijs hoef ik<br />
niet te onderhandel, die staat bij de meeste tentjes aangegeven. Ik moet<br />
bekennen dat ik dat na deze drukke dag wel zo prettig v<strong>in</strong>d.
Hoofdstuk 3 Auroville<br />
Update<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
22<br />
Hier even een update vanuit Auroville. Ik had al een paar berichten klaar<br />
maar kon ze nog niet publiceren. Ik ben elke dag bezig met het opruimen van<br />
omgevallen bomen en woon op een zolder van een hut. B<strong>in</strong>nenkort hoop ik de<br />
beschikk<strong>in</strong>g te hebben over een kle<strong>in</strong>e brommer zodat ik meer mobiel ben.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
23<br />
Auroville is een woongemeenschap waar<strong>in</strong> verschillende community's zich<br />
bezig houden met o.a biologische landbouw en onderwijs. B<strong>in</strong>nenkort hoop<br />
ik weer van me te laten horen. Het gaat goed met me en doe vooral veel nieuwe<br />
<strong>in</strong>drukken op.<br />
Met de bus<br />
Voor mij is alles hier een avontuur. Ik heb geen idee wat ik koop <strong>in</strong> de<br />
w<strong>in</strong>kels. Er zijn bijvoorbeeld hier geen supermarkten maar vooral veel kle<strong>in</strong>e<br />
w<strong>in</strong>keltjes waarbij het vaak totaal niet duidelijk is wat er wordt verkocht. Ik ben<br />
ook nog steeds niet gewend aan de Ruphee. Ik reken niet om maar werk met<br />
een, zelfs voor India, kle<strong>in</strong> budget. Zoals ik al eerder aangaf is dat niet makkelijk<br />
maar het houdt me <strong>in</strong> ieder geval scherp. Ik leer erdoor dat ik nog bewustere<br />
keuzes moet maken en beslis wat belangrijk is om aan te schaffen. Zo heb ik<br />
gisteren zeep gekocht, puur en biologisch maar uite<strong>in</strong>delijk uit nood omdat ik<br />
nergens een simpele fles met douchegel kon v<strong>in</strong>den. Mijn kled<strong>in</strong>g kan door het<br />
warme weer en zweten maar 1 dag dragen dus ben ik ook genoodzaakt om elke<br />
dag met de hand een wasje te doen. De busrit naar Auroville heeft ongeveer 5<br />
uur geduurd en was ook al een aparte ervar<strong>in</strong>g. Er g<strong>in</strong>g een man naast me zitten<br />
die me beloofde te helpen met mijn bagage als ik <strong>in</strong> Puducherry aan zou komen<br />
vanwaar ik verder met een riksha (of autokar) naar Auroville zou reizen. De man<br />
stonk naar drank en begon al snel te vragen naar allerlei <strong>in</strong>tieme details. Toen hij<br />
ook handtastelijk begon te worden heb ik hem vriendelijk verteld dat hij daarmee<br />
moest stoppen omdat ik anders naar de buschauffeur zou gaan. Dat hielp en hij<br />
viel <strong>in</strong> slaap waardoor ik geen last meer van hem had. In de bus worden door<br />
een controleur ook de buskaarten verkocht en deze man was zo vriendelijke om<br />
de bus te laten stoppen op een punt waarvandaan ik makkelijker naar Auroville<br />
kon komen. De riksha chauffeur wilde eigenlijk niet <strong>in</strong> het donker naar Auroville<br />
omdat er veel schade was door de cycloon. Nadat iemand uit de community waar<br />
ik naar toe zou gaan hem verzekerde dat hij daar veilig kon komen vertrokken<br />
we. Omdat het al donker was heb ik niet veel gezien van de omgev<strong>in</strong>g en had ik<br />
nog geen idee waar<strong>in</strong> ik terecht was gekomen. Ik verblijf <strong>in</strong> Sidhartha Forest en<br />
werd opgevangen door een Nederlandse vrouw die al jaren naar Auroville komt.<br />
Het is een kle<strong>in</strong>e woongemeenschap van 5 kle<strong>in</strong>e verblijven <strong>in</strong> een gemengd bos
dat ongeveer 30 jaar geleden is aangeplant. De schade is beperkt tot een paar<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
24<br />
bomen maar de w<strong>in</strong>dmolen voor de waterpomp is wel ernstig beschadigd en zal<br />
moeten worden vervangen. Het is nog de vraag hoe lang we hier over water<br />
kunnen beschikken. Er wonen ook drie Tamil jongens <strong>in</strong> deze gemeenschap. Bij<br />
een van de jongens, die sport<strong>in</strong>structeur is, slaap ik op een zolder onder een dak<br />
van bladeren. Het is allemaal heel basic en de jongen was bang dat ik niet<br />
tevreden zou zijn over de accommodatie. Voor mij maakt het niet uit waar ik<br />
slaap. Het is altijd beter dan een rotsblok bij het strand of een, voor mijn budget<br />
veel te dure hotelkamer.<br />
Ongedierte<br />
Als ik mensen vraag waarvoor ze bang zijn als ze zich <strong>in</strong> een vreemd land<br />
bev<strong>in</strong>den dan hoor ik vaak dat ze zich zorgen maken over gevaarlijke dieren.<br />
Hoewel ik <strong>in</strong> een bosrijke omgev<strong>in</strong>g aan het werk ben heb ik tot nu toe niet veel<br />
slangen of andere gevaarlijke dieren gezien. Ik heb van anderen wel gehoord dat<br />
ze deze dieren zijn tegengekomen. ’s Nachts slaap ik nog niet altijd even goed<br />
omdat er zo veel nieuwe geluiden zijn. Zo hoor ik regelmatig trommels die<br />
schijnbaar deze maand de boze geesten moeten verjagen en ook kl<strong>in</strong>ken als er<br />
iemand is overleden. Ook hoor ik keiharde muziek die vanuit de tempels over de<br />
dorpen wordt heen gestort. Ik vraag regelmatig waarom er van die harde muziek<br />
wordt gespeeld maar tot nu toe kon niemand mij vertellen waarom dit is. Ook<br />
hoor ik regelmatig dat de honden blaffen en zelfs gevechten voeren of hoor ik<br />
andere vreemde dieren. De eerste nacht <strong>in</strong> de hut hoorde ik knagen maar kon<br />
niet goed horen waar het vandaan kwam. Er bleek de volgende morgen dat een<br />
dier de deur van de kle<strong>in</strong>e voorraadkast <strong>in</strong> de bijkeuken had open gekregen en<br />
zich tegoed had gedaan aan mais. Twee dagen erna hoorde ik weer knagen maar<br />
deze keer was het geluid dichterbij. Toen ik opkeek zag ik een vrij groot dier vlak<br />
bij mijn bed die zich zonder te haasten vertrok toen ik naar hem keek. Ik vroeg<br />
me af wat het kon zijn geweest omdat ik dacht dat het op een grote marmot<br />
leek. Het bleek dat ik bezoek had gekregen van een enorme rat. Het dier had<br />
geknaagd aan mijn muskietennet. Toen ik zocht waarom dat dier het had gedaan<br />
kwam ik erachter dat er nog een paar snacks <strong>in</strong> mijn rugzak zaten. Nu weet ik<br />
dat het beter is om geen eten ergens <strong>in</strong> te bewaren. Over eten hoef ik me even<br />
ook geen zorgen te maken. Door het werk als vrijwilliger krijg ik een lunch <strong>in</strong>
Solar Kitchen (Dit is een restaurant voor de bewoners van Auroville waar op<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
25<br />
zonne-energie wordt gekookt) Deze lunch is meer dan voldoende om de hele dag<br />
mee te doen. Ik eet ’s ochtends wat fruit en dr<strong>in</strong>k veel water. ’s Avonds neem ik<br />
een kle<strong>in</strong>e snack. Een keer <strong>in</strong> de week doneren we hier met z’n allen wat geld en<br />
halen de jongens een pizza of maken ze kip en dr<strong>in</strong>ken we een biertje. De tijd<br />
vliegt maar er is nog voldoende werk. Door de cycloon is 70% van het bos<br />
vernield. We ruimen vooral rommel en omgevallen bomen op bij de scholen en<br />
sportvelden. Daarna gaan we helpen bij de boeren.<br />
Computer<br />
Ik kom er nu echt achter hoe ik een computer mis. Op dit moment leen ik<br />
een laptop van iemand die ik tijdens het werk heb leren kennen en kan ik een<br />
paar berichten schrijven. Op sommige plaatsen hier zijn <strong>in</strong>ternetcafés maar die<br />
zitten soms nog zonder stroom. De meeste mensen beschikken over een mobile<br />
telefoon en er zijn hier ook dongels te huur waarmee je kunt <strong>in</strong>ternetten. Wat dat<br />
betreft zijn de communicatie mogelijkheden perfect. Voor een<br />
maandabonnement betaald je ongeveer 20 Euro en dat lijkt niet erg veel maar<br />
wanneer je bedenkt dat een gemiddeld <strong>in</strong>komen ongeveer 100 Euro is dan krijg<br />
je toch een beeld hoeveel mensen er voor over hebben. Zo langzamerhand krijg<br />
ik ook een duidelijker beeld over Auroville. Het verbaasde me dat deze<br />
gemeenschap <strong>in</strong> ruim 40 jaar nauwelijks is gegroeid maar ik beg<strong>in</strong> te begrijpen<br />
hoe dat komt. De oorspronkelijke gedachte was dat het een stad zou worden<br />
voor 50.000 mensen die een gemeenschap zouden vormen waar<strong>in</strong> geen<br />
bezitt<strong>in</strong>gen zouden zijn en geen geld nodig was. Dat blijkt niet te zijn gelukt. Je<br />
moet al over een aardig kapitaal beschikken om hier te kunnen wonen. Het is<br />
mogelijk om zelf een huis te bouwen maar dat wordt geen eigendom. Ook zou<br />
het een project zijn dat gaat over bewustzijn. Daar zie ik eerlijk gezegd ook<br />
we<strong>in</strong>ig van terug. Er zijn wel veel community ‘s die bezig zijn met landbouw,<br />
onderwijs, kunst en <strong>in</strong>dustrie. Het plan om ecologisch te werken zie je wel terug<br />
maar niet aan de omgev<strong>in</strong>g. Hoewel het terre<strong>in</strong> van Auroville vrij schoon is, ligt <strong>in</strong><br />
de aangrenzende dorpen veel troep. Toch zie ik hier goed hoe een ecologische<br />
woongemeenschap zou kunnen worden opgezet. Ik merk wel dat ik mensen uit<br />
India zeker nodig zal hebben om het woonproject te realiseren. Niet alleen voor<br />
de fondsen maar vooral voor de communicatie. De doelgroep heeft namelijk bijna
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
26<br />
geen onderwijs genoten en spreek daarom ook bijna geen Engels. Ik ken nu wel<br />
een paar woorden Tamil maar heb al gemerkt dat ik het geen eenvoudige taal<br />
v<strong>in</strong>d.<br />
Ontmoet<strong>in</strong>gen<br />
Het voordeel van het werken als vrijwilliger is dat ik hier heel veel mensen<br />
ontmoet. Niet alleen mensen van over de hele wereld maar ook mensen uit India<br />
die bezig zijn met duurzaamheid. Hoewel ik zie dat er erg overal veel afval langs<br />
de kant van de weg is gedumpt, wordt er toch gewerkt om de omgev<strong>in</strong>g zo goed<br />
mogelijk te beschermen. Er zijn vanuit de overheid veel projecten opgezet om<br />
mensen bewust te maken van hun omgev<strong>in</strong>g en de manier waarop ze die beter<br />
zouden kunnen behandelen. Toch vraag ik me af of het helpt om op deze manier<br />
de mensen voor te lichten. Ik zie te veel verschillen tussen mensen die redelijk<br />
kunnen overleven tot mensen die <strong>in</strong> complete armoede leven. Ik heb zelf<br />
gemerkt dat je ook hier zonder geld nergens komt. Het kan me daarom<br />
voorstellen dat je je dan echt niet druk maakt over vuil op straat. Door de<br />
contacten die ik opdoe heb ik de kans om projecten te bezoeken. Daardoor zie ik<br />
dat de mogelijkheden voor ecologisch bouwen groot zijn. Niet alleen door<br />
bijvoorbeeld natuurlijk materiaal te gebruiken maar ook door stenen te<br />
ontwikkelen die milieuvriendelijk zijn. Ik heb een Franse vrouw ontmoet die een<br />
project wil starten met een speelplek voor k<strong>in</strong>deren. Ze heeft wel een pand maar<br />
onderv<strong>in</strong>d nog problemen met enkele <strong>in</strong>stanties. Dat is ook iets waar ik terdege<br />
reken<strong>in</strong>g mee zal moeten houden. Ik merk ook dat ik me niet te veel door de<br />
ontmoet<strong>in</strong>gen moet laten afleiden. Mensen beloven hier snel iets, de vraag is of<br />
ze zich aan hun afspraken houden. Wat dat betreft is het helemaal niet anders<br />
dan <strong>in</strong> Nederland. Eigenlijk zou ik meer tijd moeten nemen om de cultuur<br />
werkelijk te leren kennen maar dat zit er helaas niet <strong>in</strong>. Ik hoop dat ik aansluit<strong>in</strong>g<br />
kan v<strong>in</strong>den bij een bestaand project en ben ook heel erg benieuwd naar de<br />
projecten die ik nog zal bezoeken. Zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik de omgev<strong>in</strong>g wat<br />
beter te kennen en kom ik steeds meer projecten tegen die erg <strong>in</strong>teressant zijn.<br />
100 vrienden<br />
Het is me <strong>in</strong> ieder geval duidelijk geworden dat ik met het budget<br />
waarover ik op dit moment beschik te we<strong>in</strong>ig kan doen. Hoewel ik het persoonlijk<br />
geen probleem v<strong>in</strong>d om met we<strong>in</strong>ig geld te overleven heeft het ook een andere
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
27<br />
kant. Doordat ik niet over een redelijk budget beschik zijn mijn mogelijkheden te<br />
beperkt om werkelijk iets voor de straatk<strong>in</strong>deren te betekenen. Inmiddels ben ik<br />
er achter gekomen dat er heel veel sticht<strong>in</strong>gen zijn die zich met straatk<strong>in</strong>deren<br />
bezighouden maar de meeste dienen ervoor om een <strong>in</strong>komen te genereren voor<br />
degene die de sticht<strong>in</strong>gen hebben opgericht. Niet alleen mensen uit India maken<br />
zich daaraan schuldig. Het zijn ook veel buitelanders die zich op deze manier hier<br />
goedkoop willen vestigen en toch over luxe willen beschikken. Ik wil daarom een<br />
verzoek plaatsen om te kijken of we met een grotere groep iets voor<br />
straatk<strong>in</strong>deren kunnen gaan betekenen want de hulp is nodig. Al vanaf juni vorig<br />
jaar heb ik geprobeerd om 100 mensen te v<strong>in</strong>den die mijn reis wilde steunen.<br />
Wanneer ik 100 mensen v<strong>in</strong>d die per maand 10 Euro willen bijdragen dan kan ik<br />
al veel bereiken. Voor degene die de f<strong>in</strong>anciële steun verlenen is de bijdrage<br />
gedeeltelijk aftrekbaar van de belast<strong>in</strong>g. Ik kom bewust niet met foto's van de<br />
situatie hier en ben ook niet van plan om op die manier te gaan werven. Er zijn<br />
voldoende websites van sticht<strong>in</strong>gen die zich op die manier presenteren maar<br />
uite<strong>in</strong>delijk bijna niets voor de straatk<strong>in</strong>deren betekenen. Ik ben zelf al een paar<br />
voorbeelden tegengekomen waarbij het heel duidelijk is dat er veel geld <strong>in</strong> de<br />
zakken terecht komt van de <strong>in</strong>itiatiefnemers. Ik wil mensen uitdagen om<br />
vertrouwen te hebben <strong>in</strong> mijn plannen en er samen voor te gaan. Dit half jaar zal<br />
ik nog rustig bezig blijven met onderzoek maar daarna wil ik graag concreet gaan<br />
werken om de situatie van enkele k<strong>in</strong>deren te verbeteren. Zonder de hulp van<br />
anderen zal ik het zeker niet gaan redden. Mijn dr<strong>in</strong>gende vraag is dan ook:<br />
Willen jullie meehelpen?<br />
Commentaar: Er waren <strong>in</strong> deze periode slechts drie mensen die me wilde<br />
steunen. Met €35,00 per maand extra kon ik nog niet veel doen. Daarom heb ik<br />
de reis <strong>in</strong> de eerste helft van 2012 zelf gef<strong>in</strong>ancierd . Om te kunnen vervolgen<br />
heb ik wel fondsen nodig. De bedragen die ik <strong>in</strong> 2012 ontvangen heb laat ik op<br />
de reken<strong>in</strong>g van de sticht<strong>in</strong>g ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ staan om ze later te besteden<br />
aan projecten. Het volgende doel is 4000 personen om 4 projecten te realiseren.<br />
Coörd<strong>in</strong>eren<br />
De komende weken zal ik me meer bezig houden met het coörd<strong>in</strong>eren van<br />
werkzaamheden. Al vanaf de eerste dag werd duidelijk dat er daar behoefte aan
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
28<br />
was maar ik kende de omgev<strong>in</strong>g nog niet en wilde me daarom daar nog niet mee<br />
bezig houden. Ik zal samen met een student uit Chennai verschillende taken op<br />
me nemen. Het werk bestaat uit het zorgen dat het opgeruimde hout op de juiste<br />
plaats komt en de vrijwilligers <strong>the</strong>e en bonnen krijgen. Het lijkt allemaal<br />
eenvoudig maar ik kan verzekeren dat ik aan het wegslepen van bomen en<br />
takken m<strong>in</strong>der werk had dan deze taak. Ik zie het als een goede leerschool om<br />
met verschillende mensen samen te werken en te overleggen. Dat zal ook mijn<br />
taak worden voor het project dat ik wil gaan opzetten. Ik denk niet dat het<br />
verstandig is om zelf met straatk<strong>in</strong>deren te werken. De lokale mensen hebben<br />
voldoende passie en liefde om de taken op zich te nemen. Er is meer behoefte<br />
aan mensen die algemeen werk verrichten zoals fondswerv<strong>in</strong>g en adm<strong>in</strong>istratie<br />
voor de projecten. Dat zijn ook taken waarvan ik weet dat ik ze prima kan<br />
vervullen. Ik merk dat de situatie die ik hier tegenkom me motiveert om te<br />
blijven werken aan mijn plannen. Tegelijkertijd kan op deze manier ook een<br />
z<strong>in</strong>volle bijdrage leveren aan het welzijn van anderen. Het gaat nog steeds prima<br />
met me en voel dat de contacten met de vrijwilligers me goed doen. Met de<br />
plaatselijke Aurovilliaan kom je niet echt <strong>in</strong> contact. Het blijft hierdoor toch een<br />
kruis<strong>in</strong>g van een toeristische attractie en een leefgemeenschap die bezig is met<br />
onderzoek en experimenteren. Ik hoop <strong>in</strong> de loop van de week een bezoek te<br />
brengen aan een grote bol die de 'Matrimandir' wordt genoemd en waar <strong>in</strong><br />
verschillende kamers kan worden gemediteerd. Ik merk dat mijn leven al een<br />
meditatie is en ben daar heel erg blij om maar ik ben wel erg benieuwd wat voor<br />
gevoel de omgev<strong>in</strong>g van dit bijzondere bouwwerk op me heeft. Ik zal het zo<br />
spoedig mogelijk laten weten!<br />
Colakuur<br />
Tja, hoe voorzichtig je ook bent. Het bleek onvermijdelijk. Ook ik moet<br />
eraan geloven. Er is zelf een bijnaam voor. Ik heb last van een Delhi Belly.<br />
Oftewel last van je maag en darmen met bijbehorende gevolgen. Gelukkig valt<br />
het allemaal wel mee en ren ik niet elke m<strong>in</strong>uut naar de pot. Het doet je wel<br />
realiseren dat je lichaam moet wennen aan een nieuwe omgev<strong>in</strong>g. Ik dr<strong>in</strong>k<br />
voldoende vocht en hou mijn lichaam goed <strong>in</strong> de gaten. Wanneer het volgende<br />
week niet weg is zal ik zelf niet nalaten om naar het Health Centre te gaan om<br />
alles te laten controleren. Ondertussen ben ik nog steeds aan het werk en
ealiseer ik me zo langzamerhand hoeveel schade de cycloon heeft aangericht.<br />
Naast het aangeplante bos warvan veel plat ligt zijn er hier en daar ook huizen<br />
beschadigd. Dat zag ik duidelijk bij een project <strong>in</strong> Sadana Forrest waar een<br />
community samenleeft en veganisten zijn. Ze hebben daar schade aan 14 van<br />
hun 20 capsules. (Een dak van riet op een houten constructie van palen.)<br />
Eenvoudige hutjes zijn voldoende om <strong>in</strong> te leven. Toch wil dat nog niet zeggen<br />
dat het project waaraan ik werk mogelijk is. Hoewel ik veel positieve reacties<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
29<br />
krijg van mensen die ik over mijn plannen vertel. Op dit moment maak ik gebruik<br />
van een leencomputer en werk onder een afdak <strong>in</strong> een lekkere koele bries. Zo<br />
langzamerhand beg<strong>in</strong>nen de activiteiten <strong>in</strong> Auroville weer te starten. Toch zal ik<br />
niet deelnemen aan de feestjes en andere bezigheden. Deze keer gebruik ik mijn<br />
budget niet als excuus maar merk ik dat ik door het werk overdag <strong>in</strong> de<br />
avonduren rustig aan moet doen. Tja, ik ben geen tw<strong>in</strong>tig meer. Zo meteen zal ik<br />
voor de tweede keer een colakuurtje doen. Normaal ben ik geen cola dr<strong>in</strong>ker<br />
maar ik heb gehoord dat het kan werken tegen de Dheli Belly. Duimen dus of het<br />
werkelijk helpt.<br />
Net Curaçao<br />
Het klimaat hier is tropisch maar op dit moment is het w<strong>in</strong>ter en voor de<br />
tijd van het jaar zelfs een beetje koud. Gelukkig heb ik daar geen last van want<br />
het is altijd nog rond de 26 graden. Auroville, waar ik nu nog verblijf, doet me<br />
daarom denken aan Curaçao toen ik 21 was ben ik een half jaar bij familie <strong>in</strong><br />
Curaçao geweest en heb daar altijd nog goede her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen aan. Hoewel ik het<br />
jammer vond dat ik destijds niet <strong>in</strong> aanmerk<strong>in</strong>g kwam voor een<br />
verblijfsvergunn<strong>in</strong>g om een plantage te managen. De planten en dieren die ik<br />
hier zie zijn daarom niet vreemd voor me. Ik had al geleerd dat ik geen eten<br />
moet laten sl<strong>in</strong>geren want dan eten de ratten of mieren het op. In de omgev<strong>in</strong>g<br />
waar ik nu ben voel ik me erg op mijn gemak. Ik zou hier met gerust het halve<br />
jaar kunnen verblijven en het prima naar mijn z<strong>in</strong> hebben. Toch ga ik e<strong>in</strong>d<br />
januari weer naar Chennai omdat ik meer wil zien dan alleen deze omgev<strong>in</strong>g.<br />
's Avonds wordt het rond zeven uur donker. De kippen gaan op stok en de<br />
geluiden veranderen. Ik staar naar de heldere sterrenhemel en laat de dag nog<br />
eens rustig passeren. De ene keer verloopt zo'n dag wat heftiger dan de andere<br />
maar ik voel me prima. Voor degene die ongerust over me waren toen ik vertrok
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
30<br />
kan ik zeggen dat ik deze trip niet maak om Nederland of mezelf te ontvluchten.<br />
Ook <strong>in</strong> Nederland voel ik me perfect thuis. Deze reis gaat meer om het zoeken<br />
naar betekenis <strong>in</strong> mijn leven en te onderzoeken op welke manier ik dat kan<br />
realiseren. Het is dus <strong>in</strong> alle opzichten een onderzoek. Ik heb nog steeds geen<br />
verwacht<strong>in</strong>gen en geniet van de mensen die ik ontmoet. Waar ik eigenlijk nog<br />
het meest benieuwd naar ben is naar wie ik <strong>in</strong> een later stadium weer zal<br />
ontmoeten. In Chennai zal ik volgende week op bezoek gaan bij een paar<br />
organisaties. Waarschijnlijk zal ik deze plek missen maar het is ook goed om te<br />
bedenken dat ik nu weet welke mogelijkheden Auroville me te bieden heeft. Wat<br />
heerlijk om alles zo open te kunnen houden.<br />
Dobberen<br />
Na het werk was ik een beetje uitgeblust. Hoewel ik maar 4 of 5 uur per<br />
dag werk vraagt het coörd<strong>in</strong>eren toch wat meer dan het weghalen van takken<br />
zonder dat je daarbij na moet denken. Na een dag waar<strong>in</strong> vooral de techniek ons<br />
<strong>in</strong> de steek liet. Zo moest ik een paar motorzagen halen bij een werkplaats en<br />
g<strong>in</strong>g tijdens het ophalen mijn brommer kapot. Ik heb een brommer gehuurd<br />
omdat dat hier beter werkt dan een fiets. De prijs is nagenoeg gelijk. Na de<br />
uitdag<strong>in</strong>gen van de dag besloot ik op de fiets naar het strand te gaan dat<br />
ongeveer 6 kilometer van mijn slaapvertrek ligt. De wegen <strong>in</strong> India zijn erg<br />
verschillende maar bovenal nagenoeg niet te herkennen hier en daar. De ene<br />
weg is van teer, andere van steen of soms van zand maar er lijkt geen structuur<br />
<strong>in</strong> te zitten. Een teerweg kan van het ene moment overgaan <strong>in</strong> iets dat meer weg<br />
heeft van een maanlandschap. Na de rit door een paar kle<strong>in</strong>e dorpjes kwam ik<br />
aan bij ‘Repos Beach’. Daar zijn de gevolgen van de cycloon ook zeer duidelijk te<br />
zien. Een paar van de gastverblijven zijn verwoest. Daarnaast hoorde ik dat deze<br />
cycloon voor veel mensen een genadeslag bleek waardoor ze uit Auroville zijn<br />
vertrokken. Afijn, <strong>in</strong> een kle<strong>in</strong> hut heb ik me omgekleed om een duik te nemen <strong>in</strong><br />
de Golf van Bengalen. Het strand is voor een gedeelte weggeslagen. Op het<br />
strand zie je hier en daar groepjes mannen die aan de rand een beetje <strong>in</strong> het<br />
water zitten of spr<strong>in</strong>gen. Echt zwemmen is bijna geen optie. De reden daarvoor is<br />
de gevaarlijke strom<strong>in</strong>g. De krachtige strom<strong>in</strong>g heeft al heel wat, vooral dronken<br />
en onvoorzichtige studenten, de dood <strong>in</strong>gejaagd. Toch v<strong>in</strong>d ik het heerlijk <strong>in</strong> het<br />
water. Ik hield wel <strong>in</strong> de gaten dat ik dicht bij het strand bleef en gebruikte de
strom<strong>in</strong>g als een soort simulator waar<strong>in</strong> ik toch wat slagen kon zwemmen.<br />
Volgende week zal ik zeker nog een keer gaan zwemmen. Ik v<strong>in</strong>d het wel<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
31<br />
jammer dat je hier niet kunt snorkelen en er bijvoorbeeld geen koralen of vissen<br />
te zien zijn. Na het zwemmen kwam er een jongeman naar me toe die een<br />
gesprek aanknoopte. Hij bleek een afgestudeerde arts op weg naar zijn eerste<br />
baan <strong>in</strong> Dheli. Hoewel ik het gesprek op zich <strong>in</strong>teressant vond kon ik toch moeilijk<br />
bepalen wat hij van me wilde. Hij vroeg of hij mee kon naar mijn kamer maar ik<br />
besloot het af te houden. Ik denk dat ik best iemand kan meenemen naar mijn<br />
gastverblijf maar wil dat dan toch liever eerst overleggen. Ach en zo blijf ik nog<br />
lekker dobberen <strong>in</strong> een mix van wat ik zelf wil en wat er <strong>in</strong> deze cultuur<br />
betamelijk is. Spannend toch!<br />
Goed gereedschap<br />
De afgelopen tijd heb ik ondervonden dat het belangrijk is om te werken<br />
met goed gereedschap. Of het nu een laptop is of een vervoermiddel, het moet<br />
functioneren. Nu ik hier ben v<strong>in</strong>d ik het jammer dat ik zelf geen laptop heb<br />
meegenomen maar realiseer dat mijn oude beestje voor deze omstandigheden<br />
niet geschikt zou zijn geweest. Mijn 5 jaar oude P4 laptop is te traag en te log.<br />
Waar ik achter ben gekomen is dat ik nog beter had moeten <strong>in</strong>formeren naar de<br />
mogelijkheden van vervoer. Het is <strong>in</strong> Auroville nodig om over vervoer te<br />
beschikken. De afstanden tussen de verschillende community ‘s zijn te groot.<br />
Ook heb ik geleerd dat je op momenten afhankelijk bent van degene die jou<br />
<strong>in</strong>formeren en dat kan al heel verwarrend zijn. De jongens van het gastverblijf<br />
helpen me prima maar zo kreeg ik het advies om te gaan tanken bij een<br />
tankstation (Patrolbank) <strong>in</strong> een dorp waarvan ik later hoorde dat ik zeker zou zijn<br />
belazerd. Ik heb ervan geleerd dat je, zeker wanneer je nog niet over <strong>in</strong>formatie<br />
beschikt, afhankelijk bent en erop moet vertrouwen dat iemand je helpt maar dit<br />
niet altijd goed uitwerkt. Het vervoer waar ik over beschik is een simpel<br />
brommertje dat me van A naar B brengt. Als die het ook doet. Op de dag dat ik<br />
motorzagen moest halen en <strong>the</strong>e g<strong>in</strong>g halen voor de werkers en vrijwilligers, liet<br />
het voertuig me <strong>in</strong> de steek. Gelukkig kan ik ook <strong>in</strong> dat soort situatie kalm blijven<br />
en kwam er wel weer een oploss<strong>in</strong>g. Zo reden de mannen met de tractor langs,<br />
die het hout ophalen, en kon ik de <strong>the</strong>e aan ze meegeven. Toch dacht ik op dat<br />
moment met weemoed aan de man die ik de vorige dag was tegengekomen en
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
32<br />
een prachtige motor had gehuurd. Goed gereedschap is wat mij betreft dus een<br />
vereiste om ook goed werk te kunnen leveren maar zelfs daarmee sluit je niets<br />
uit. De nieuwe motorzagen weigeren regelmatig dienst en moeten dan worden<br />
nagekeken. En als de zagen niet werken ligt het werk stil en staan 40 mensen uit<br />
hun neus te eten. Gelukkig heb ik dan nog het vermogen om te improviseren en<br />
laat ze ander klussen doen. Dat v<strong>in</strong>den ze overigens niet altijd leuk. Vooral de<br />
ongeschoolde arbeiders richten zich uitsluitend op de taak die ze 's ochtends<br />
krijgen toegewezen en zijn daar moeilijk van af te brengen. Met een simpele<br />
glimlach en geduld kreeg ik ze toch zo ver dat ze bleven helpen. Zo zie ik het nut<br />
van mijn opleid<strong>in</strong>gen weer eens duidelijk. Door dit werk en alle omstandigheden<br />
krijg ik ook <strong>in</strong>spiratie om <strong>in</strong> Nederland het een en ander op te pakken. Ik ben ook<br />
benieuwd hoe ik na dit half jaar tegen het leven aankijk. Ik realiseer dat mijn<br />
hersenen ook een prima stuk gereedschap zijn!<br />
Frustraties<br />
Hier <strong>in</strong> Auroville lijk ik nogal wat gefrustreerde mensen tegen te komen. Ik<br />
ken zelf ook frustraties maar merk dat die altijd vrij snel weg zijn. Dat is lang niet<br />
bij iedereen het geval. Ik zal een paar voorbeelden geven. De kamergenoot<br />
waarvan ik een laptop mocht lenen en ik <strong>in</strong> hun gezamenlijke woonkamer<br />
gebruikte heeft aangegeven dat ze liever geen man <strong>in</strong> de kamer heeft. Misschien<br />
een mooie bedekte manier om te zeggen dat ze mij liever niet <strong>in</strong> de ruimte ziet.<br />
Ik had al gemerkt dat haar dochter de deur van de kamer op slot deed wanneer<br />
ik er was. Toch is het hun eigen angst en kan ik me hooguit afgewezen voelen. Ik<br />
heb besloten om er verder niet op <strong>in</strong> te gaan. Daarom zit ik nu <strong>in</strong> een<br />
<strong>in</strong>ternetcafé waar ze s<strong>in</strong>ds kort weer stroom hebben en ik ook kan werken. Het<br />
lijkt erop dat er <strong>in</strong> Auroville nog veel meer mensen zijn die een hele negatieve<br />
uitstral<strong>in</strong>g hebben. Ze zeggen geen boe of bah. Ik weet niet wat het is maar het<br />
voelt bij veel mensen die ik tegenkom niet echt lekker. In het weekend ben ik op<br />
bezoek geweest <strong>in</strong> het centrale punt van Auroville ‘De Matrimandir’. Het is een<br />
gebouw <strong>in</strong> de vorm van een gouden golfbal met daar<strong>in</strong> een kamer om te<br />
mediteren. Nu moet ik bekennen dat ik totaal niets heb met meditatie om de<br />
simpele reden dat ik mijn leven als een grote meditatie beschouw. Het bezoek<br />
aan het gebouw heeft mijn gevoelens niet veranderd. Het is een mooi gebouw<br />
maar dat is ook alles. Voor mij hangt er, ondanks alle poespas die je moet doen
voordat je het gebouw mag betreden, geen bijzondere energie. Hoewel er veel<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
33<br />
pog<strong>in</strong>gen worden gedaan om van Auroville een stad te maken waar<strong>in</strong> geld geen<br />
rol speelt, er geen eigendom is en iedereen de mogelijkheid heeft om zich er te<br />
vestigen is mijn <strong>in</strong>druk op dit moment: Geld speelt een belangrijke rol om alles<br />
draaiend te houden, dat komt vooral doordat er bijna geen mensen zijn die het<br />
project werkelijk met al hun <strong>in</strong>zet draaien. Om een huis te kunnen bouwen heb je<br />
een aardig kapitaal nodig en het is zeker niet voor iedereen mogelijk om zich <strong>in</strong><br />
Auroville te vestigen. Je hebt namelijk ook een basis bedrag nodig om <strong>in</strong> je<br />
kosten te kunnen voorzien. Wat dat betreft lijkt het op een dorpsgemeenschap<br />
zoals we die overal zien. Wat ik wel er mooi v<strong>in</strong>d is dat mensen een pog<strong>in</strong>g doen<br />
om hun ideaal te bereiken en zie dat ecologisch bouwen, biologische landbouw en<br />
onderwijs een belangrijke plaats <strong>in</strong>nemen <strong>in</strong> het streven een gezamenlijk<br />
bewustzijn op te bouwen. Er komt een gedachte bij me op dat het eigenlijk niet<br />
nodig is om een gezamenlijk bewustzijn te creëren want dat bewustzijn is er al.<br />
We hoeven ons er alleen maar voor open te stellen. En de frustraties die ik soms<br />
zelf tegenkom? Ik heb ze dit weekend weggestuurd door mezelf te verwennen<br />
met heerlijke chocolade, een Brownie en een heerlijke kop Mocchac<strong>in</strong>no!<br />
Hoe ik eenzaamheid verdrijf<br />
Door de een vreemde omgev<strong>in</strong>g waar<strong>in</strong> ik verblijf, ontkom ik er niet aan<br />
dat ik me soms eenzaam voel. Het is niet echt heel erg maar ik voel het soms<br />
wel. Dit komt ook omdat er <strong>in</strong> vele talen wordt gecommuniceerd en ik we<strong>in</strong>ig <strong>in</strong><br />
het Nederlands met mensen praat. Steeds vaker hoor ik ook hoe verschillende<br />
mensen met allerlei sticht<strong>in</strong>gen zichzelf verrijken. Ik begrijp niet waarom mensen<br />
over de rug van de k<strong>in</strong>deren op dergelijke manier willen leven. Toch probeer ik er<br />
niet over te oordelen en me er vooral ook niet mee te bemoeien. Ik wordt als<br />
‘toerist’ niet echt serieus genomen. Mensen hebben ook de eigenschap om je niet<br />
rechtstreeks aan te spreken als je iets niet goed doet. Zo heb ik laatst met een<br />
kle<strong>in</strong>e vrachtauto een kapotte brommer weggebracht en kwam bijna vast te<br />
zitten <strong>in</strong> een slootje die ik moest oversteken. Ik hoor er niets over maar ben na<br />
die tijd niet meer <strong>in</strong>gezet als chauffeur. Overigens maakt het mijn taak alleen<br />
maar eenvoudiger. Aangezien ik hier nog maar een week blijf ga ik er verder<br />
geen energie <strong>in</strong> steken. Ik voer regelmatig <strong>in</strong>teressante gesprekken en ik merk<br />
dat ik ook erg veel leer door de ervar<strong>in</strong>gen. Wat me gelukkig ook opvalt is dat ik
zelf wel lekker <strong>in</strong> mijn vel zit en daardoor prima kan omgaan met de<br />
verschillende situaties die ik tegenkom. Hoewel het misschien een iets te<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
34<br />
gemakkelijke oploss<strong>in</strong>g is om te zeggen dat zaken niet mijn probleem zijn, is dit<br />
wel een perfecte manier om mezelf te beschermen. Ik ben de laatste dagen ook<br />
regelmatig gaan zwemmen en dat v<strong>in</strong>d ik heerlijk om daarmee letterlijk en<br />
figuurlijk af te koelen. Ik ben open voor iedereen die met me wil praten maar ik<br />
stel me niet afhankelijk op. Dat schept ook veel ruimte. Ook trakteer ik me zo nu<br />
en dan op iets lekkers. Deze week waren de dadels <strong>in</strong> de aanbied<strong>in</strong>g dus heb ik<br />
daar wat extra van <strong>in</strong>gekocht. Ik werk nog steeds samen met een leuke groep<br />
vrijwilligers en dat geeft ook energie. Zo direct ga ik nog even kijken of er nog<br />
dadels zijn om daarna even lekker te dobberen <strong>in</strong> het water. Gelukkig doet mijn<br />
brommer het weer dus hoef ik niet ver te fietsen. Ik moet mijn darmprobleem<br />
nog wel <strong>in</strong> de gaten houden. Het wordt m<strong>in</strong>der maar is nog niet helemaal weg.<br />
Toch voel ik me verder goed. En het gevoel van eenzaamheid? Daar kan ik wel<br />
mee omgaan. Ik schrijf het gewoon zo nu en dan van me af.<br />
Stoffige boel<br />
Ik schoot <strong>in</strong> de lach toen de titel van de tekst door mijn hoofd schoot want<br />
Auroville is <strong>in</strong> mijn optiek <strong>in</strong> alle opzichten een stoffige boel. Niet alleen door de<br />
wegen maar ook doordat veel hier nogal gedateerd aandoet. Ik wil zeker niet<br />
alles afkraken want er worden ook mooie projecten uitgevoerd. Toch zou groot<br />
onderhoud hier geen verkeerde zaak zijn. Hoewel Auroville <strong>in</strong> pr<strong>in</strong>cipe niet<br />
gericht is op toeristen komen er hier dagelijks buslad<strong>in</strong>gen toeristen naar het<br />
'Visitors Centre'. Ze kijken dan naar de video's die ik op het <strong>in</strong>ternet ook al had<br />
gevonden en mogen de Gouden Golfbal van buitenaf bekijken. In Auroville<br />
hebben ze liever dat mensen langer verblijven om een <strong>in</strong>druk te krijgen hoe alles<br />
hier werkt. Om de Gouden Golfbal van b<strong>in</strong>nen te mogen bekijken moet je eerst<br />
een pas halen en 1 kilometer door een bos lopen om vervolgens de bol van<br />
ongeveer 100 meter afstand te mogen aanschouwen. Wil je daarna naar b<strong>in</strong>nen<br />
dan moet je een dag van tevoren een afspraak maken voor een tour waarbij je<br />
eerst weer een video ziet over de bouw van de Mandrimadir zoals het gebouw<br />
officieel heet. Daarna ga je <strong>in</strong> een bus naar de <strong>in</strong>gang van het kantoor en mag je<br />
een kwartier b<strong>in</strong>nen kijken. Het gebouw is prachtig, daar niet van, maar dat mag<br />
ook wel na ruim 30 jaar bouwen. De b<strong>in</strong>nenste kamer die wordt gebruikt voor
meditatie is wit. Toch voelde ik niet erg veel energie en vond ik een kwartier al<br />
erg lang. Ik ben maar weer naar de zee gereden om het stof af te spoelen en<br />
lekker uit te waaien. Ik wissel overigens, zoals ik al een keer vertelde, mijn<br />
kled<strong>in</strong>g elke dag en was het dan ook direct maar ik mis toch een echte<br />
wasmach<strong>in</strong>e :) Wat ben ik toch verwent met de d<strong>in</strong>gen die ik <strong>in</strong> het dagelijkse<br />
leven als de gewoonste zaak van de wereld beschouwde.<br />
Lenen of diefstal<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
35<br />
Het blijkt heel moeilijk om betrouwbare mensen te v<strong>in</strong>den hier <strong>in</strong> India.<br />
Niet alleen wordt je belazerd door de rikshadrivers. Ook wanneer je bij een<br />
tankstation bent moet je soms oppassen. Ik heb ook gemerkt dat de brommer<br />
nogal veel benz<strong>in</strong>e gebruikt en heb het idee dat iemand zo nu en dan wat<br />
benz<strong>in</strong>e van me leent. Ik kan het niet bewijzen dus zal ik me er niet al te druk<br />
over maken. Het lijkt wel alsof het liegen en bedriegen <strong>in</strong> India bij de cultuur<br />
hoort. Toch ben ik niet van plan om de projecten die ik wil gaan opzetten <strong>in</strong> deze<br />
cultuur te laten uitvoeren. En dat hoeft ook niet. Ik heb al een paar mensen<br />
ontmoet die me voorbeelden hebben gegeven van de manier waarop ze het geld<br />
beheren voor projecten en bovenop de boekhoud<strong>in</strong>g zitten om deze transparant<br />
te houden. De gesprekken met enkele personen geven ook prima <strong>in</strong>put en<br />
leveren mij een paar goede ideeën op. Daarnaast blijf ik mensen tegenkomen<br />
met allerlei ideeën en mooie praatjes maar ze doen verder niet veel. Ze vallen<br />
daarom al snel door de mand wanneer ik vraag of ik eens langs mag komen om<br />
hun project te bezoeken of de k<strong>in</strong>deren waarvoor ze zeggen te zorgen kan zien.<br />
Ik hoorde ook het verhaal van een vrouw die regelmatig geld stuurde voor een<br />
weeshuis en daar op bezoek g<strong>in</strong>g. Ze zag alleen maar een paar bejaarden zitten<br />
en vroeg waar de k<strong>in</strong>deren waren. 'Dit zijn toch ook wezen werd er toen<br />
vriendelijke verteld.' Het is dus maar hoe je het bekijkt. Ik merk dat controle<br />
een van de belangrijkste vromen is om te kijken of een project ook werkelijk<br />
bezig is met hun corebus<strong>in</strong>ess. Ik krijg steeds meer ideeën wat ik zou kunnen<br />
doen. Daarbij komt vooral het woord coörd<strong>in</strong>eren naar boven. Er zijn hier <strong>in</strong> India<br />
voldoende mensen die bezig zijn met mooie projecten. Het zal mijn taak worden<br />
om verschillende partijen bij elkaar te brengen en te coörd<strong>in</strong>eren. Net zoals ik dat<br />
op dit moment doe bij het opruimen van de cycloonschade. Vandaag zei iemand<br />
dat ik alleen maar erbij stond en keek naar wat er gedaan werd. Ze zag helemaal
niet wat ik al had gedaan voordat de vrijwilligers er waren en tijdens het werk<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
36<br />
ook al verschillende problemen had opgelost. Daarnaast blijft het belangrijk om<br />
aanwijz<strong>in</strong>gen te geven en goed te blijven opletten of ze de taken ook goed<br />
uitvoeren. Ik vertelde de vrijwilligster dat ze vanaf volgende week mijn taak mag<br />
overnemen en heb haar direct gewaarschuwd dat ze dan meer werk heeft dan bij<br />
het uitsluitend wegslepen van boomtakken. Ik merk dat de taak me goed bevalt<br />
en ook prima af gaat. Daarom denk ik dat ik <strong>in</strong> de komende projecten ook prima<br />
op mijn plaats zal zijn als coörd<strong>in</strong>ator.<br />
Bedrijvigheid<br />
Wat me opvalt <strong>in</strong> alle drukte hier <strong>in</strong> India is dat er ook veel bedrijvigheid is.<br />
Hoewel het voor mij nog moeilijk is om de weg te v<strong>in</strong>den naar de verschillende<br />
projecten en w<strong>in</strong>kels beg<strong>in</strong> ik wel te zien dat er veel mensen hun geld verdienen<br />
als zelfstandig ondernemer. Ik merk dat ik daarbij vooral niet moet kijken naar<br />
de Nederlandse standaard. Het gaat hier allemaal anders. Ik geloof dan ook niet<br />
dat het daarom zou moeten veranderen. Het gaat zoals het gaat en zolang het<br />
werkt en de mensen er hier tevreden over zijn, wie ben ik dan om het te<br />
veroordelen. Wat ik wel zie is dat veel mensen succes proberen na te volgen<br />
zodat veel w<strong>in</strong>keltjes het zelfde verkopen. Zo gaat het ook met de projecten hier.<br />
Ik zal met iets moeten komen dat anders is dan hetgene er hier al bestaat. Er<br />
een toegevoegde waarde aan geven. Door de gesprekken die ik met enkele<br />
mensen heb gehad komt daarbij creativiteit om de hoek kijken. Gelukkig is dat<br />
ook mijn specialiteit. Door de k<strong>in</strong>deren een opleid<strong>in</strong>g te bieden waardoor ze skills<br />
leren maar ook leren het leven op een brede manier te ontdekken kunnen ze zelf<br />
aan de slag zonder dat je daarbij de zoveelste ondernem<strong>in</strong>g start die de<br />
zoveelste onbruikbare spullen moet gaan verkopen om selfsupport<strong>in</strong>g te zijn. Er<br />
blijken al te veel kle<strong>in</strong>e bedrijven te zijn die allerlei handwerk produceren waar<br />
bijna geen markt voor is maar soms ook niet goed <strong>in</strong> de markt worden gezet.<br />
Deze fout wil ik niet maken. Hoe het allemaal precies moet weet ik ook nog niet<br />
maar ik heb nog voldoende tijd om dit te gaan ontdekken. Door de <strong>in</strong>spirerende<br />
gesprekken krijg ik ook veel ideeën maar vooral <strong>in</strong>spiratie om door te gaan met<br />
mijn onderzoek.<br />
Kaart lezen<br />
Ik was op zoek naar een community waar een Nederlander werkte maar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
37<br />
kon het niet v<strong>in</strong>den. Het kwam omdat ik net als <strong>in</strong> Chennai niet kon beschikken<br />
over een duidelijke kaart. Misschien wordt het tijd voor een I-pad met GPS? Ach<br />
er zit ook wel iets <strong>in</strong> de primitieve manier van zoeken. Jje wordt namelijk weer<br />
teruggeworpen op je basis. Ik werd gedwongen om me goed te oriënteren op de<br />
omgev<strong>in</strong>g en daarnaast ben ik niet zo bang om te verdwalen. Er is altijd wel een<br />
weg die weer terugkomt op enigsz<strong>in</strong>s bekend terre<strong>in</strong>. Ik ben daarom maar lekker<br />
door getuft op het brommertje. Ook voor het missen van benz<strong>in</strong>e heb ik een<br />
oploss<strong>in</strong>g gevonden. Ik heb een twee liter colafles gevuld met benz<strong>in</strong>e en tap<br />
elke keer een halve liter <strong>in</strong> de tank. De brommer rijdt nu echt veel goedkoper.<br />
Het is me duidelijk geworden dat benz<strong>in</strong>e hier uit je tank wordt gejat. Ik kan<br />
echter geen plek aanwijzen waar het is gebeurt en daar wil ik me verder ook niet<br />
druk over maken. Ik heb met de halve liter al verder gereden dan met de 6 liter<br />
daarvoor. Op deze manier leer ik weer op een creatieve manier omgaan met de<br />
cultuur. Ik zie veel mensen die zich dan boos maken over het onrecht dat ze<br />
wordt aangedaan. Ik klaag liever niet. Het voelt prima om gewoon rustig te<br />
blijven. Ik merk dat ik erg op mezelf ben aangewezen en kan het me daarom ook<br />
niet veroorloven om me druk te maken over zaken waar ik geen vat op heb.<br />
Eerlijk gezegd kan ik er wel om lachen het is typisch voor de cultuur <strong>in</strong> India. Zo<br />
hoorde ik een verhaal dat de politie erg corrupt is en ze graag geld van je<br />
aannemen. Ik ben het nog niet tegengekomen. Maar ik weet ook niet of ik wil<br />
meewerken aan het <strong>in</strong> stand houden van dit systeem. Dit is dan ook een<br />
moeilijke vraag. Ik wil me <strong>in</strong> pr<strong>in</strong>cipe niet bemoeien met de cultuur maar kom<br />
daar wel mee <strong>in</strong> aanrak<strong>in</strong>g. Hoe reageer je dan? Ik voel me echt lekker met mijn<br />
rust en laat het daarom gewoon over me heen gaan. Ik haal mijn schouders een<br />
keer op en glimlach. Dat voelt een stuk beter dan de kribbige manier waarop ik<br />
sommige buitenlanders zie reageren. Ik merk dat ik op deze manier veel<br />
ervar<strong>in</strong>gen opdoe die ik graag <strong>in</strong> tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g wil gaan gebruiken. Ik was niet echt<br />
zeker of ik iets te melden had <strong>in</strong> Nederland maar merk door deze reis dat ik<br />
zeker een bijdrage kan leveren <strong>in</strong> de manier waarop mensen met frustraties<br />
kunnen omgaan. De rust <strong>in</strong> mijn hoofd is wat dat betreft een zegen. Ik kan niet<br />
verklaren hoe ik er aan gekomen ben maar kan wel vertellen hoe het voor me<br />
werkt en hoop dat anderen er dan ook wat aan hebben. Ik zie hier <strong>in</strong> India veel<br />
mensen die menen de waarheid <strong>in</strong> pacht te hebben en daar ook dik aan<br />
verdienen. Ik geloof dat iedereen zijn of haar eigen pad heeft en het dagelijkse
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
38<br />
leven daarbij je al kan helpen om een z<strong>in</strong>vol leven te creëren. Voor mij daarom<br />
geen meditatie, yoga of andere rituelen maar gewoon weer op de brommer de<br />
weg verkennen. Deze keer ben ik zonder kaart naar Puducherry gereden en ben<br />
op gevoel weer terug gekomen. Door langzamer te rijden heb ik ook veel meer<br />
gezien en beg<strong>in</strong> de structuur van de kle<strong>in</strong>e w<strong>in</strong>keltjes te snappen. Het is me<br />
alleen niet gelukt om ergens een bak koffie te scoren. De vraag blijft dus. Hoe<br />
v<strong>in</strong>d ik een lekkere bak koffie? Zo blijven te vragen <strong>in</strong> mijn leven komen. Maar ik<br />
kan je verzekeren dat ze voor mij tegelijkertijd ontzettend veel humor opleveren.<br />
Wanneer je dus hoort over een lange blanke man die op een brommer de buurt<br />
van Auroville en Puducherry met een brede glimlach op zijn gezicht de buurt<br />
onveilig heeft gemaakt. Dan ben ik dat :P<br />
Inspiratie<br />
Het zijn soms kle<strong>in</strong>e d<strong>in</strong>gen die mij kunnen <strong>in</strong>spireren. Ik ben blij dat ik als<br />
vrijwilliger aan het werk ben gegaan <strong>in</strong> Auroville want daardoor heb ik veel<br />
mensen ontmoet. Door een paar gesprekken te voeren met <strong>in</strong>spirerende mensen<br />
ben ik eigenlijk al direct <strong>in</strong> een bepaalde lijn terecht gekomen. In Nederland was<br />
ik al bezig om te werken vanuit een open m<strong>in</strong>d en daardoor met een creatieve<br />
geest ideeën op te doen en vooral open te staan voor nieuwe d<strong>in</strong>gen. Wanneer ik<br />
terug ben <strong>in</strong> Nederland zal ik daar nog meer op doorbouwen. Dit komt omdat ik<br />
dezelfde <strong>in</strong>grediënten tegenkom als basis voor de projecten hier. Door open met<br />
gedachten aan de slag te gaan ontstaat er ruimte en rust. Ik merk dat ik me hier<br />
niet anders voel dan <strong>in</strong> Nederland en kan zelfs de mentaliteit aan die ik niet<br />
gewend ben. Door open te staan ontstaat er de ruimte om alles rustig op me <strong>in</strong><br />
te laten werken. Dat wil niet zeggen dat er geen d<strong>in</strong>gen gebeuren die ik niet leuk<br />
v<strong>in</strong>d. Mijn benz<strong>in</strong>e wordt gestolen en soms blijkt dat iemand het fruit voor mijn<br />
ontbijt heeft geleend. Wat de meeste moeite kost is om niet gefrustreerd te<br />
raken over mijn uitgaven en b<strong>in</strong>nen het budget te blijven. Voor mij dus geen<br />
gezellige avonden met d<strong>in</strong>er <strong>in</strong> de plaatselijke pizzeria of uitgaan <strong>in</strong> de<br />
nabijgelegen stad Puducherry. Het houdt me wel met twee benen op de grond en<br />
ik weet daardoor dat dit geen vakantie is maar een onderzoek die ik met een<br />
goede reden wil uitvoeren. Een andere grote onzekerheid is dat ik niet van te<br />
voren kan plannen waar ik heen zal gaan. Mensen reageren niet direct op mail.<br />
Ik weet dat ik volgende week naar Chennai reis en daarna naar Kerala wil om de
ashram van Amma te bezoeken. Maar hoe ik daar ga komen weet ik nog niet.<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
39<br />
Het is ook een mooie uitdag<strong>in</strong>g om dat los te laten. Ik kan niet alles van te voren<br />
plannen dus gaat het zoals het gaat. Gelukkig heb ik de overbested<strong>in</strong>g van mijn<br />
budget <strong>in</strong> de eerste dagen door heel zu<strong>in</strong>ig te leven <strong>in</strong>gehaald. Dat geeft me ook<br />
een gerust gevoel. Daarnaast kan ik melden dat ik prima <strong>in</strong> staat ben om zaken<br />
los te laten waar ik toch geen vat op heb. Zo kan ik nog niet altijd hoogte krijgen<br />
van wat mensen van me willen tijdens spontane gesprekken. Maar ook daar leer<br />
ik al beter mee om te gaan. De sfeer en situatie zijn erg <strong>in</strong>spirerend. Vandaag<br />
vertrek al weer uit Auroville. De tijd vliegt!<br />
Hoofdstuk 4 Weer naar Chennai<br />
Arrogantie<br />
Door het werk <strong>in</strong> Auroville kwam ik <strong>in</strong> contact met verschillende mensen.<br />
Ik wil niet generaliseren maar het lijkt erop dat de doorsnee Aurovilliaan nogal<br />
arrogant overkomt en soms bot reageren. De meeste schijnen ook een hekel te<br />
hebben aan dagtoeristen. Ik probeer er niet over te oordelen maar ik zie<br />
regelmatig een nogal geïrriteerd persoon voor me staan wanneer ik een tak aan<br />
het weghalen ben en iemand een paar seconden moet wachten. Korte lontjes zijn<br />
dus ook hier niet onbekend. Toch ontmoet ik ook hele aardige mensen en<br />
personen die op een prachtige manier <strong>in</strong> het leven staan. Het zijn juist die<br />
mensen die ik regelmatig hoor over het verlaten van Auroville.. Na een maand<br />
Auroville had ik er ook even genoeg van en vond het leuk om weer verder te<br />
trekken. Wie weet kom ik er nog eens terug om een project te starten of een
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
40<br />
jaar te blijven om nog beter te weten wat Auroville <strong>in</strong>houd. Ik laat het open want<br />
na een maand India merk ik dat ik smacht naar mijn favoriete chocolade ijs en<br />
de latte die ik dagelijks maakte. Het zijn kle<strong>in</strong>e d<strong>in</strong>gen die <strong>in</strong> een leven belangrijk<br />
kunnen zijn. Ik had al verteld dat ik een computer echt mis en natuurlijk enkele<br />
mensen die me dierbaar zijn. Toch merk ik ook dat ik verder niet veel nodig heb.<br />
Een goed gesprek, een bakje koffie op een terrasje en ik kan er weer tegenaan.<br />
Voor de zekerheid haal ik nog een brok chocolade om me tijdens de volgende<br />
fase van mijn reis te begeleiden. Vanavond ga ik naar een lez<strong>in</strong>g over Tibet en<br />
morgen is er een festival met allerlei workshops en muziek. De laatste dagen <strong>in</strong><br />
Auroville hoef ik me niet te vervelen. Nu nog even een taxi regelen voor<br />
maandag om me naar de bus te brengen. Om eerlijk te zijn zie ik er tegenop om<br />
de juiste bus te v<strong>in</strong>den. De tekens zijn onleesbaar en totaal onduidelijk. Hopelijk<br />
kom ik iemand tegen die me daarbij wil helpen.<br />
Weer <strong>in</strong> Chennai<br />
Ik ben <strong>in</strong> Chennai aangekomen en heb geen idee waar ik op dit moment<br />
zit. Ik kan eigenlijk alleen vertellen dat ik vanochtend eerst een taxi heb<br />
genomen naar Puducherry. Daar g<strong>in</strong>g het eigenlijk weer mis. Er stopte een taxi<br />
en ik was <strong>in</strong> de veronderstell<strong>in</strong>g dat het de taxi was die ik had besteld. Het bleek<br />
iemand die gewoon stopte omdat hij me had zien staan. Mijn gevoel zei eigenlijk<br />
dat ik moest wachten op de andere taxi maar ik wist ook niet of die op tijd zou<br />
komen. Wat een waardeloos argument als je weet dat ik alle tijd had om van<br />
Puducherry met de bus naar Chennai te gaan. Ik g<strong>in</strong>g toch maar met de taxi mee<br />
maar vergat een belangrijk element dat ik eigenlijk wel had kunnen weten. Ik<br />
heb van tevoren niet naar de prijs gevraagd. Bij het busstation aangekomen<br />
bleek de chauffeur weer te veel te vragen en ik besloot er niets van te zeggen en<br />
gewoon te betalen. In mijn achterhoofd g<strong>in</strong>g wel de gedachte dat ik hem voor die<br />
dag veel slechte karma toewenste. Eigenlijk zit ik helemaal niet zo <strong>in</strong> elkaar en<br />
wens liever het beste voor mensen. Maar zoals jullie nu dus merken zit er soms<br />
ook een duiveltje <strong>in</strong> me. De bus naar Chennai v<strong>in</strong>den was daarna de volgende<br />
uitdag<strong>in</strong>g. Dat g<strong>in</strong>g makkelijker dan ik had verwacht. Ik g<strong>in</strong>g naar een loket en<br />
kocht een kaartje. Toen bleek dat het kaartje maar 5 Ruphee kostte wist ik dat ik<br />
alleen nog maar had gereserveerd voor de bus van half negen. Om negen uur<br />
kwam die bus en wilde ik met al mijn bagage op de achterbank gaan zitten maar
vertelde iemand dat ik nummer 43 had bij het raam. Ik had een plek <strong>in</strong> het<br />
gangpad en mijn twee grote tassen blokkeerde de doorgang. De man die de<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
41<br />
kaartjes verkocht mopperde wel maar vertelde verder niet wat ik met de tassen<br />
moest. Ik had ondertussen al een paar oploss<strong>in</strong>gen bedacht zoals bijvoorbeeld de<br />
tassen op het dak van de bus leggen of vooraan bij de chauffeur waar ruimte<br />
was. Ik kon ook met iemand op de achterbank ruilen. De conducteur kwam nog<br />
een paar keer mopperend langs en maakte elke keer opmerk<strong>in</strong>gen die ik niet<br />
verstond. Ik zei <strong>in</strong> het Engels tegen me dat hij al drie keer wat had gemopperd<br />
maar niet met oploss<strong>in</strong>gen kwam. Ik heb geen idee of de man me verstond. In<br />
dit soort situaties blijf ik overigens rustig en beleefd, ook omdat ik vond dat de<br />
tassen <strong>in</strong>derdaad <strong>in</strong> de weg stonden. Tijdens de <strong>the</strong>epauze van de bus liep ik<br />
naar de achterbank en heb een van de tassen daar onder gezet en ben bij de<br />
deur op de andere tas gaan zitten. Het probleem had ik dus opgelost. Toen we<br />
dichter bij Chennai kwamen zaten er m<strong>in</strong>der passagiers <strong>in</strong> de bus en kon ik op de<br />
achterbank gaan zitten. Tijdens het laatste stukje van de reis g<strong>in</strong>g de conducteur<br />
naast me zitten, probeerde een paar sigaretten te bietsen en gaf me een toffee.<br />
In Chennai werd ik opgehaald door iemand die ik had leren kennen en heb ik<br />
daar geluncht. Ik had gevraagd of hij een kamer voor me wilde regelen en dat<br />
heeft hij gedaan. Deze week verblijf ik <strong>in</strong> een nette kamer van een hotel met<br />
airconditioner. Ik weet alleen niet waar ik <strong>in</strong> Chennai ben dat moet ik nog<br />
uitzoeken. Er is hier wel een lange straat met allerlei w<strong>in</strong>kels waar ik een andere<br />
tas ga kopen want de tassen die ik bij me heb gaan kapot en ik wil met m<strong>in</strong>der<br />
spullen op pad. Of het hotel betaalbaar is? Ik had een hotel gevonden dat ruim<br />
b<strong>in</strong>nen mijn budget lag maar de prijs voor deze kamer is helemaal<br />
wonderbaarlijk. Iemand heeft hem namelijk al voor me betaald! Ik wil degene<br />
graag bedanken voor deze gulle gift!<br />
Airco en chaos<br />
Vannacht heb ik heerlijk geslapen <strong>in</strong> de kamer met airco. Vanochtend ben<br />
ik weer op pad geweest om een project op te zoeken maar dat is echt een hele<br />
tour. Ik heb er maar een kaart bij gekocht maar zelfs dan blijft het <strong>in</strong>gewikkeld<br />
om <strong>in</strong> de chaos een straat te v<strong>in</strong>den. Voor mij lijkt alles op elkaar. De huizen zien<br />
er grauw en vies uit. De straten zijn ronduit smerig maar ik loop er gewoon rustig<br />
door heen. Zo nu en dan nagestaard door mensen die me het idee geven dat ze
nog nooit zo’n vreemde vent hebben gezien. Het project van Don Bosco over<br />
technisch onderwijs is niet meer dan een mooi pand aan een kle<strong>in</strong>e steeg. De<br />
telefoon werkte ook niet en de luiken waren gesloten. Er wordt schijnbaar niet<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
42<br />
veel aan technisch onderwijs gedaan. Het is maar een voorbeeld van wat ik hier<br />
tegenkom. Vaak zijn projecten op een website prachtig maar als je er op bezoek<br />
gaat dan ziet het er niet uit. Ik kondig overigens mijn bezoeken niet aan. Daar<br />
waar ik dat wel heb geprobeerd was er <strong>in</strong> de meeste gevallen geen tijd. Ik heb<br />
deze week wel een paar afspraken en hoop dat daar wat uitkomt want anders<br />
komt bij mij de vraag op over de noodzaak van de projecten. Er is sprake van 18<br />
miljoen straatk<strong>in</strong>deren en ik geloof ook best dat de nood hoog is maar ik heb er<br />
nog niets van gezien. Ik zie wel dat er verschil is tussen arm en rijk. Sommige<br />
mensen leven op straat. Anderen hebben prachtige huizen met bewak<strong>in</strong>g,<br />
tu<strong>in</strong>man en ander personeel. De ritten <strong>in</strong> bussen v<strong>in</strong>d ik leuk. Ik reis er graag<br />
mee omdat het goedkoop is en gezelliger dan met auto-riksha waarbij je er van<br />
verzekerd kunt zijn dat je te veel betaald. In de bus kwam ik twee Ruphee tekort<br />
omdat de conducteur niet terug had van 500 Ruphee. Ik riep toen of iemand<br />
misschien twee Ruphee voor me had. Ik wachtte geduldig en daar kwam van<br />
achter uit de bus een muntstuk dat aan me werd gegeven. Daarmee ik de<br />
conducteur kon betalen. Ik ben ook <strong>in</strong> een supermarkt geweest waar je eerst<br />
moet afrekenen en je daarna bij een andere counter je spullen moet ophalen en<br />
alles nog een keer wordt gecontroleerd. Een nogal omslachtig systeem met weer<br />
veel stempels op de bon. Ik probeer deze week nog een paar projecten te v<strong>in</strong>den<br />
die ik kan bezoeken. Ik zal weer laten weten hoe het gaat!<br />
Verkeerd voorbeeld<br />
Vorige week heb ik een perfect voorbeeld gezien van hoe je niet <strong>in</strong> India<br />
aan de slag moet gaan. ‘Repos Beach’ was door de cycloon ernstig beschadigd en<br />
er was bijna een maand zo goed als geen bedrijvigheid. Een Duitse toerist<br />
meende daar verander<strong>in</strong>g te moeten aanbrengen door weer <strong>the</strong>e te gaan<br />
verkopen op het strand. Hij zorgde dat het personeel van de community keuken<br />
een kan met <strong>the</strong>e zette en verkocht deze voor 20 Ruphee. Aan het e<strong>in</strong>de van de<br />
dag kon hij de opbrengst van 120 Ruphee vol trost afgeven aan de vrouw die de<br />
<strong>the</strong>e voor hem had gezet. Op deze manier dacht hij een z<strong>in</strong>volle bijdrage te<br />
leveren aan de ondernem<strong>in</strong>g. Wat hij niet <strong>in</strong> de gaten had was dat de
eigenaresse van de ondernem<strong>in</strong>g niet echt blij was met het feit dat hij haar<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
43<br />
personeel aan het werk zette en als een concurrent <strong>the</strong>e g<strong>in</strong>g verkopen. Aan het<br />
e<strong>in</strong>de van de dag ontstond daarom ook een verhitte discussie tussen de man en<br />
de eigenaresse. Wat voor mij duidelijk werd was dat de man totaal geen reken<strong>in</strong>g<br />
had gehouden met hoe het bedrijf werd gevoerd. Hij was het niet eens met de<br />
bedrijfsvoer<strong>in</strong>g en had dus eigenlijk een nogal vijandige bedrijfsovername<br />
gepleegd. Maar de man was zich van geen kwaad bewust. Hij hielp op deze<br />
manier toch een paar arme mensen en leerde ze hoe ze als zelfstandige<br />
ondernemers <strong>the</strong>e konden verkopen? Dit was voor mij een duidelijk voorbeeld<br />
hoe je <strong>in</strong> deze cultuur niet moet werken. De man hield totaal geen reken<strong>in</strong>g met<br />
de bestaande situatie en zag alleen zijn eigen manier van werken als de juiste<br />
oploss<strong>in</strong>g. De man voelde zich na de discussie zelfs beledigd omdat hij zijn<br />
oploss<strong>in</strong>g perfect vond en ze er niets mee deden. Ik schaam me bijna voor zo<br />
veel arrogantie maar leer er tegelijkertijd ook van. Ik heb gemerkt dat ik tijdens<br />
het coörd<strong>in</strong>atiewerk reken<strong>in</strong>g hou met de werknemers die <strong>in</strong> dienst zijn genomen<br />
en neem het ze niet kwalijk dat ze mijn aanwijz<strong>in</strong>gen niet altijd opvolgen. Vaak<br />
heeft dit te maken met het feit dat de baas ze iets had opgedragen en ze zich<br />
daartoe beperken. Ik bespreek dit soort situaties dagelijks met de leid<strong>in</strong>ggevende<br />
en leer daar ook weer van. Ik merk wel dat ze me vriendelijk groeten als ik ze<br />
ergens op straat <strong>in</strong> hun vrije tijd tegenkom. En nog even het laatste nieuwtje. Ik<br />
heb de aap gezien die bij ons <strong>in</strong> de community <strong>in</strong> de bomen rondsluipt en de<br />
honden zo nu en dan uitdaagt. Misschien is dat wel degen die mijn fruit ‘leent’. Ik<br />
moet mijn security maatregelen verhogen en beter opletten dat ik mijn bananen<br />
goed opberg.<br />
Rondjes lopen<br />
Na enkele bezoeken aan diverse organisaties ziet het er naar uit dat ik<br />
vanaf maart als vrijwilliger kan gaan werken. Mijn probleem is nu om te kijken<br />
wat ik wil en bij wie ik dit het beste kan doen. Toch heel apart dat ik via mail<br />
geen contact krijg maar na enkele bezoeken de deuren wel open gaan. Het blijft<br />
toch nog moeilijk om alle adressen te v<strong>in</strong>den. Gelukkig krijg ik hier ook steeds<br />
meer hulp bij. Het is ook een kwestie van duidelijk vragen heb ik wel gemerkt.<br />
Van degene die ik <strong>in</strong> Auroville heb leren kennen en beloofd hebben te reageren<br />
heb ik niets meer gehoord. Ik blijf daarom nog even voorzichtig. Ik v<strong>in</strong>d het wel
mooi om spontaan de juiste personen tegen te komen bij bezoeken aan de<br />
organisaties. Morgen ga ik praten bij twee mensen die voor verschillende<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
44<br />
organisaties werken. Vanmiddag heb ik koffie gedronken bij een paar mensen die<br />
ik <strong>in</strong>middels heb leren kennen en me ook erg goed helpen. Inmiddels weet ik een<br />
beetje beter hoe de bussen rijden dus gaat dat ook steeds beter. Ik ben<br />
benieuwd naar de gesprekken morgen en zaterdag. Zondag neem ik een dag rust<br />
en maandag vertrek ik met de tre<strong>in</strong> naar Amritapuri! Het gaat dus lekker. Ik<br />
neem deze avond geen d<strong>in</strong>er maar een beker yoghurt met banaan want ik heb<br />
vanmiddag veel te veel gesnoept. Ik kreeg allerlei zoete hapjes. Best lekker maar<br />
niet voor elke dag. Anders kom ik namelijk tonnetje rond terug en moet ik nog<br />
meer lopen om de kilo’s er weer af te krijgen. Dat is niet de bedoel<strong>in</strong>g!<br />
Misselijk<br />
Doordat ik te veel zoetigheid heb gegeten, ben er misselijk en ziek van<br />
geworden. Een duidelijke waarschuw<strong>in</strong>g dat te veel suiker niet goed voor me is.<br />
De koffie bestel ik daarom maar weer zonder suiker en ik koop even geen<br />
chocolade en toffees. Ik heb net een gesprek gehad met iemand die een<br />
Sticht<strong>in</strong>g heeft om straatk<strong>in</strong>deren te helpen. We hebben afgesproken dat ik een<br />
paar filmpjes voor haar ga maken wanneer ik terug ben uit Kerala. Dat geeft mij<br />
de mogelijkheid om de projecten van die organisatie overal te bekijken.<br />
Daarnaast hou ik dan de vrijheid om andere projecten <strong>in</strong> Chennai te bezoeken.<br />
Straks ga ik nog langs bij iemand die ook een organisatie heeft. Deze keer om<br />
wat advies te vragen over aanpak van projecten. Ik ga vanavond uit eten met<br />
een paar mensen. In een steakhouse? Ik weet het nog niet precies. Ik weet al<br />
wel dat ik waarschijnlijk niet erg veel eet. Vandaag wil ik nog een nieuwe tas<br />
kopen. Het wordt een Samson met een logo dat lijkt op dat van Samsonite :) Nu<br />
nog zorgen dat ik van de misselijkheid afkom. Heeft iemand een suggestie? Als je<br />
me maar niet gaat vertellen dat ik nog een snoepje moet nemen om, net als bij<br />
een kader de gevolgen te neutraliseren. :)<br />
Hoe zou jij reageren?<br />
Na een maand als vrijwilliger te hebben samengewerkt met een paar<br />
mensen toen ik de laatste dag <strong>in</strong> Auroville was werd er besloten om samen te<br />
gaan eten. Op de keus van het restaurant had ik geen zicht maar het bleek een<br />
nogal duur westerse stijl Hotel te zijn. Het eten was lekker. Ik at een kip tandori
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
45<br />
met naanbrood. Een van de mensen g<strong>in</strong>g eerder weg en rekende vast af. Met 6<br />
personen bleven we nog even napraten. Toen de reken<strong>in</strong>g kwam nam de<br />
zakenman uit het gezelschap de reken<strong>in</strong>g aan en deelde het bedrag snel door 6<br />
zonder het al betaalde bedrag er af te trekken. Daarnaast hadden de andere uit<br />
het gezelschap nog al wat dure cocktails gedronken dus kwam het erop neer dat<br />
ik relatief veel moest betalen voor de maaltijd. Hoe zou jij <strong>in</strong> zo'n situatie<br />
reageren? Ik heb verder niets gezegd en het bedrag betaald, hoewel mijn budget<br />
bijna opg<strong>in</strong>g kwam het uite<strong>in</strong>delijk niet uit boven de 10 Euro. Ik vond het wel<br />
grappig omdat de zakenman nogal had opgeschept over zijn landgoed <strong>in</strong> Kerala<br />
en de vele bedrijven die hij had. Ik ben erg benieuwd of hij met <strong>in</strong> contact brengt<br />
met enkele mensen <strong>in</strong> Bangalore waar ik <strong>in</strong> maart als vrijwilliger zou willen<br />
werken. Ik heb ook het vermoeden dat hij het m<strong>in</strong>st heeft betaald. Mijn oploss<strong>in</strong>g<br />
om deze frustratie te verwerken is om een volgende keer iemand uit te nodigen<br />
voor een d<strong>in</strong>er en dan volledig te trakteren. Nog een paar details. De<br />
<strong>in</strong>itiatiefneemster van het d<strong>in</strong>er bleek niet voldoende geld bij zich te hebben en is<br />
na het d<strong>in</strong>er met de 'rijke' zakenman gaan stappen! Toch vond ik het een<br />
geweldige avond!<br />
Commentaar: Ik heb niets meer van deze mensen vernomen. Zoals ik al<br />
vaker heb aangegeven zijn de praatjes vaak mooi. Ik doe er beter aan om te<br />
kijken naar de werkelijke daden.<br />
Wegwezen<br />
Soms moet ik streng zijn en k<strong>in</strong>deren wegsturen. Po! Roep ik dan, dat<br />
betekend gaan of wegwezen. Er wordt hier <strong>in</strong> Chennai niet veel gebedeld maar<br />
soms zie je vrouwen met een baby op hun arm die dan heel zielig naar je kijkt.<br />
Het is schrijnend om te weten dat dit bedelen is georganiseerd. De baby's<br />
worden gehuurd en gedrogeerd. De k<strong>in</strong>deren gekocht. Toen ik vandaag een<br />
vrouw tegenkwam met een baby en ik niets gaf stuurde ze een kle<strong>in</strong> meisje<br />
achter me aan. Het k<strong>in</strong>d was erg vasthoudend en op een gegeven moment<br />
merkte ik dat ik wel streng moest zijn en heb toen met een gemeend boze PO!<br />
haar weggestuurd. Ik leer dus ook om duidelijker te zijn. Gisteren ben ik met een<br />
paar kennissen wezen eten. Ik nam een salade en pasta en had al spijt van de<br />
dubbele keus toen de salade kwam want daar had ik een maaltijd aan. In India
komt steeds meer keus uit verschillende soorten voedsel uit diverse culturen<br />
maar dat schijnt iets te zijn van de laatste jaren. Er is dus ook een KFC en een<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
46<br />
Mc Donald. Wat me opvalt is dat hier veel op kle<strong>in</strong>e schaal gebeurt. Er zijn veel<br />
hele kle<strong>in</strong>e w<strong>in</strong>keltje en de restaurant zouden wij <strong>in</strong> Nederland hooguit een terras<br />
noemen. Ik heb besloten om na de maand <strong>in</strong> Kerala terug te gaan naar Chennai<br />
en daar de rest van de periode te blijven. Dan kan ik meer projecten bezoeken,<br />
vooral nu ik een beetje de weg leer kennen. Naast de afspraak over vrijwilligers<br />
werk bij de organisatie waar ik een paar filmpjes voor ga maken wil ik nog<br />
proberen meer vrijwilligerswerk te v<strong>in</strong>den. Er is me wel vrijwilligerswerk<br />
aangeboden met kost en <strong>in</strong>won<strong>in</strong>g maar dat is <strong>in</strong> de prov<strong>in</strong>cie en dan kan ik<br />
waarschijnlijk niet veel andere projecten bekijken. Vandaag ga ik op bezoek bij<br />
twee projecten en neem morgen een dag rust.<br />
Met geld omgaan<br />
Ik heb al een paar voorbeelden hoe sommige mensen hier <strong>in</strong> India met<br />
geld omgaan. Een van de jongens waar ik tijdelijk woonde <strong>in</strong> Auroville had 100<br />
Ruphee van me geleend. Maar..... Oh! Oh! Hij heeft het niet teruggegeven. De<br />
avond voordat ik vertrok had hij een heftig gesprek met de land-steward van het<br />
bos waar ik verbleef die hem begeleid. Het bleek dat hij geld had gevraagd uit<br />
zijn studiefonds en daar een motor voor had gekocht. Toch wil ik niet<br />
generaliseren. Het kan namelijk ook met zijn jeugdige leeftijd te maken hebben<br />
of het feit dat hij niet heeft geleerd om met geld om te gaan. Toch krijg ik vaak<br />
te horen dat je mensen geen geld moet toevertrouwen. Dit is de reden dat<br />
iemand van een sticht<strong>in</strong>g die ik sprak zelf de f<strong>in</strong>anciële middelen beheerd bij de<br />
projecten. Ik zal ook geen geld geven wanneer k<strong>in</strong>deren met jonge honden ogen<br />
naar me kijken en hun hand vooruit steken. Ik heb gehoord dat het bedelen vaak<br />
is georganiseerd. Ook hoorde ik vandaag over een sticht<strong>in</strong>g waar de k<strong>in</strong>deren<br />
aan het werk worden gezet en de meisjes als ze 14 jaar zijn worden<br />
uitgehuwelijkt. Het lijkt allemaal te draaien om geld. Zelf ontkom ik er ook niet<br />
aan. Ik kreeg bericht dat de belast<strong>in</strong>gdienst mijn zorgtoeslag heeft gestopt. Het<br />
ziet er dus naar uit dat ik mijn zorgverzeker<strong>in</strong>g volledig moet ophoesten terwijl ik<br />
geen <strong>in</strong>komsten heb. Ik zal jullie gerust stellen. Ik ben berooid als ik terugkom<br />
maar tot die tijd kan ik, als er geen vreemde d<strong>in</strong>gen gebeuren, alles nog betalen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
47<br />
Wanneer ik terug ben zie ik het wel weer. Het schijnt wel vaker zo te zijn dat de<br />
belast<strong>in</strong>gdienst niet snapt dat iemand niet altijd <strong>in</strong> het buitenland is om geld te<br />
verdienen. Waarschijnlijk is er een overijverige ambtenaar aan vakantie toe. Ik<br />
heb tot nu toe dit onderzoek zelf betaald omdat ik van men<strong>in</strong>g ben dat ik pas<br />
echt kan gaan werven wanneer er ook echt een project is. Het geld dat op dit<br />
moment b<strong>in</strong>nenkomt zal ik goed beheren. Oh en voor de frustratie van het niet<br />
teruggegeven geld heb ik besloten om 1x per maand 100 Ruphee weg te geven<br />
aan iemand die dat goed kan gebruiken maar daar niet direct om vraagt! En geld<br />
uitlenen? Het lijkt me beter om daar maar niet meer aan te doen.<br />
Commentaar: Ik heb me aan mijn woord gehouden en heb elke maand<br />
iemand gevonden aan wie ik de 100 Ruphee met plezier kon schenken. Ik zie dat<br />
ik vaak spreek over frustratie maar ik kan melden dat ik dat eigenlijk beter de<br />
uitdag<strong>in</strong>gen kan noemen die ik tegenkwam. Op die manier ben ik er namelijk ook<br />
mee omgegaan en dat is me prima bevallen.<br />
Rugzak of tas met wielen?<br />
Ik moet een nieuwe tas aanschaffen omdat twee van mijn tassen uit hun<br />
voegen zijn geknapt. Nu sta ik voor een moeilijke keuze. Moet ik een rugzak<br />
aanschaffen of een tas met wielen? Het blijkt hieruit wel dat het met mijn<br />
f<strong>in</strong>anciën goed gaat nu ik voor dit soort keuzes sta. Ik ga niet moeilijke doen en<br />
koop een nep Samsonite met wielen voor 8 Euro! Gisteren ben ik bij een<br />
opvanghuis voor jongens geweest en durf te zeggen dat het een eerste<br />
emotionele ontmoet<strong>in</strong>g was met een groep straatjongens. Ze hebben me<br />
vermaakt met liedjes en een dans en iets verteld over hun achtergrond en<br />
opleid<strong>in</strong>g. De jongens kennen zelfs een paar Nederlandse woorden doordat er<br />
een paar vrijwilligers hebben gewerkt <strong>in</strong> het tehuis. Het gesprek met de<br />
<strong>in</strong>itiatiefnemer was open en warm. Omdat deze man ook onderzoek heeft gedaan<br />
naar seksueel gedrag van straatk<strong>in</strong>deren konden ook taboes worden besproken<br />
en kreeg ik een <strong>in</strong>druk over de problematiek bij de straatjongens. Het gesprek<br />
was erg leerzaam en we hebben afgesproken dat ik over twee maanden nog een
keer terugkom. Op deze manier beg<strong>in</strong> ik mensen te leren kennen die hun<br />
ervar<strong>in</strong>gen delen. Ik ben blij dat ik deze week de tijd heb genomen om de<br />
verschillende contacten te leggen. Gisteren ben ik nog even naar het strand<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
48<br />
geweest waar ik de eerste nacht heb geslapen. Het is nog steeds moeilijk om de<br />
weg te v<strong>in</strong>den maar zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik orde <strong>in</strong> de chaos te<br />
onderscheiden. Vandaag heb ik mezelf getrakteerd op de beste Latte die ik tot nu<br />
toe hier India heb kunnen v<strong>in</strong>den.<br />
Reflectie en transitie<br />
Tja ik moet wat met de titels van de blogs. Toch denk ik dat de twee<br />
woorden <strong>in</strong> de titel gaan over wat ik op dit moment ervaar. Reflectie <strong>in</strong> de z<strong>in</strong> van<br />
het op mezelf aangewezen zijn en daarom vooral naar b<strong>in</strong>nen kijken en daarop<br />
reflecteren. Ik hou mijn gevoelens <strong>in</strong> de gaten en zorg ervoor dat ik op een<br />
positieve manier met het hectische leven <strong>in</strong> India kan omgaan. Transitie slaat<br />
meer op het overgaan naar een ander bewustzijn maar dat kl<strong>in</strong>kt waarschijnlijk<br />
erg vaag. Toch merk ik dat deze reis meer is dan alleen een onderzoek naar een<br />
project. Ik merk dat ik de uitdag<strong>in</strong>g ben aangegaan om weer een stapje verder<br />
te gaan met mijn bewustzijn over het leven. Maar waarschijnlijk kl<strong>in</strong>kt dat ook<br />
heel erg vaag. Om het allemaal wat begrijpelijker te houden kan ik vertellen dat<br />
ik nog steeds erg goed <strong>in</strong> mijn vel zit. Ik leer steeds beter om de problemen van<br />
anderen van me af te houden. Mensen hebben schijnbaar de gewoonte om hun<br />
problemen op anderen af te schuiven. Ik merk dat ik dit niet wil doen. Het is dus<br />
simpelweg een <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g om zelf de verantwoord<strong>in</strong>g te nemen voor emoties en<br />
situaties die op me af komen. Ik raak gelukkig niet snel <strong>in</strong> paniek en ben ook niet<br />
bang aangelegd. Toch is dat wel eens anders geweest. Ik her<strong>in</strong>ner me nog dat ik<br />
<strong>in</strong> de middelbare schooltijd eens een spreekbeurt moest geven en ik zo<br />
verschrikkelijk zenuwachtig was dat het losse geld <strong>in</strong> mijn broekzak beg<strong>in</strong> mee te<br />
trillen. Deze fase ben ik gelukkig voorbij. Dat komt natuurlijk ook door de<br />
opleid<strong>in</strong>gen die ik later ben gaan doen maar vooral doordat ik zelf beter weet wat<br />
ik wil. Dat niet iedereen het snapt dat ik met een gerust hart mijn meubels heb<br />
weggedaan en mijn huis heb ontruimt kan ik me voorstellen. Ik ben<br />
eenvoudigweg niet meer zo materialistisch. Toch veroordeel ik bezit niet en zou<br />
ik het geen probleem v<strong>in</strong>den om over een gevulde bankreken<strong>in</strong>g te beschikken<br />
maar het is niet bepalend voor mijn gevoel van voldoen<strong>in</strong>g. Ik ben mijn leven
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
49<br />
lang al bezig met werk dat ik leuk v<strong>in</strong>d en zoek ook de uitdag<strong>in</strong>gen op. Dat heeft<br />
het ook te maken met vertrouwen. Ik vertrouw erop dat ik <strong>in</strong> staat ben om mijn<br />
leven vorm te geven. Hoe dat er precies uit gaat zien weet ik echter nog niet. Op<br />
dit moment mis ik eigenlijk alleen maar een handige tablet zodat ik wat vaker<br />
aan mijn boek zou kunnen werken. Wanneer ik terug ben <strong>in</strong> Nederland zal dat<br />
project de eerste twee maanden mijn grootste prioriteit hebben. Alles wat ik<br />
tijdens deze reis meemaak ga ik er overigens niet <strong>in</strong> verwerken. Deze reis levert<br />
me namelijk nieuwe verhalen op.<br />
Hoofdstuk 5 Kerala<br />
Foute Kip<br />
Waarschijnlijk heb ik gisteren foute kip gegeten want mijn darmen hebben<br />
het weer even moeilijk. Vandaag stap ik op de tre<strong>in</strong> naar Kayankulam aan de<br />
westkust van India. Ik ga de rest van de maand kijken hoe het is <strong>in</strong> de Ashram<br />
van Amma. Dit is iemand die bekend staat als de ‘Hugg<strong>in</strong>g Mo<strong>the</strong>r’. Omdat ik<br />
nog te veel spullen bij me had, moest ik met pijn <strong>in</strong> mijn hart afstand nemen van<br />
mijn exclusieve collectie sokken. Het wordt een tre<strong>in</strong>reis die er 14 uur over gaat<br />
doen. Ik ben erg benieuwd of ik aan slapen toekom. Om de avond door te komen<br />
heb ik een paar pakken koek gekocht en neem ik twee flessen water mee. Als ik<br />
terug ben <strong>in</strong> Chennai hoop ik een vaste plek te kunnen v<strong>in</strong>den waar ik de rest<br />
van de tijd verblijf. Dan kan ik van daar uit naar verschillende projecten toe. Zo<br />
langzamerhand beg<strong>in</strong> ik het bus systeem hier te kennen en merk ik hoe<br />
belangrijk het eigenlijk is om mensen te hebben die me helpen. Tot nu toe krijg<br />
ik wel hulp maar is dat nog ger<strong>in</strong>g. Toch v<strong>in</strong>d ik dat niet heel erg omdat ik<br />
daardoor scherp blijf en ervoor zorgt dat ik nog steeds goed <strong>in</strong> de gaten heb
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
50<br />
waarvoor ik naar India ben gekomen. Wanneer je mij vraagt om een tussenstand<br />
voor het project dat ik wil gaan uitvoeren dan staat de stand op dit moment op<br />
een dikke nul. Dit komt vooral door wat ik allemaal tegenkom aan foute<br />
sticht<strong>in</strong>gen, wanbeleid en berichten over corruptie. Ik heb gehoord dat per 2015<br />
er geen ontwikkel<strong>in</strong>gshulp aan India zal worden gegeven en snap dit heel goed.<br />
India is een steeds beter ontwikkeld land dat voor mij wel erg chaotisch<br />
overkomt maar je merkt dat er wordt gewerkt aan opbouw. Ik krijg ook steeds<br />
meer antwoorden op de vragen als; Hoe komt het dat er hier geen stoep heel is?<br />
De verschillende <strong>in</strong>stanties breken ze open voor werkzaamheden en laten het<br />
dan slecht achter. Ook wordt er aan een metro gewerkt waardoor veel straten<br />
een chaos zijn. Een andere vraag had ik over de troep op het strand. Ik vroeg<br />
me af of het mensen niets kon schelen dat het zo smerig was en lees <strong>in</strong> de krant<br />
vandaag dat 2400 mensen een schoonmaakactie hebben verricht. Dit om een<br />
teken te geven dat er wat moet veranderen <strong>in</strong> de mentaliteit van de bevolk<strong>in</strong>g. Ik<br />
denk dat het strand vanavond al weer is vervuild. Ik merk dat ik niet wil<br />
nadenken over de oorzaken en gevolgen omdat ik daar niets aan kan<br />
veranderen. Ik hoop dat ik <strong>in</strong> India wat steun kan v<strong>in</strong>den voor het plan om wat te<br />
kunnen betekenen voor straatk<strong>in</strong>deren. En of dat lukt? Ik heb nog de tijd. Eerst<br />
tot e<strong>in</strong>d februari <strong>in</strong> een Ashram. Op de televisie zie ik de ene na de andere Swami<br />
<strong>in</strong> beeld. Ik vraag me af hoe verlicht ze werkelijk zijn.<br />
Tre<strong>in</strong> en kakkerlakken<br />
Ik ben na een tre<strong>in</strong>reis van ruim 13 uur aangekomen <strong>in</strong> Amritapuri. De<br />
tre<strong>in</strong>en <strong>in</strong> India lijken oud. Toen ik <strong>in</strong>stapte en de tralies zag voor de ramen<br />
kreeg ik even een claustrofobisch gevoel. Ik had gekozen voor een sleeper, dat is<br />
een nachttrien waarbij je op een bank kunt slapen tijdens de reis. Ik heb bijna<br />
geen oog dichtgedaan maar ik kon wel redelijk uitrusten. Ik was erg blij met mijn<br />
dekbed. Ik weet dat het stom kl<strong>in</strong>kt maar daardoor had ik een beschermd<br />
gevoel. Er liepen kakkerlakken door de coupe en een kle<strong>in</strong>e muis. Ik heb een<br />
afspraak met ze gemaakt dat ik ze niet dood zou trappen als ze mij met rust<br />
zouden laten en dat hebben ze ook gedaan. Na de reis weer meteen met een<br />
rikshadriver <strong>in</strong> onderhandel<strong>in</strong>g want ze vroegen weer te veel. Ik heb er niet veel<br />
af gekregen maar had ook geen z<strong>in</strong> om er meer werk van te maken. Ik wilde zo<br />
snel mogelijk naar de Ashram. De Ashram van Amma is erg roze met een paar
grote torenflats. Het is er ook erg druk. Vandaag gaf Amma de lunch uit. Maar<br />
het duurde nogal lang dus heb ik vooraf al een hapje gegeten bij de<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
51<br />
medewerkers, dat bleek geen probleem. Amma heeft het schijnbaar wel geweten<br />
want ze heeft me totaal niet aangekeken toen ze mij even later nog een lunch<br />
gaf. Voor vandaag heb ik <strong>in</strong> ieder geval weer voldoende voedsel naar b<strong>in</strong>nen<br />
gewerkt. Om vijf uur ga ik naar een bijeenkomst voor de nieuwkomers om te<br />
horen wat er allemaal te doen is. Ik slaap met twee andere mannen, waaronder<br />
een Nederlander uit Den Haag, <strong>in</strong> een net nieuw gebouwd onderkomen. Met een<br />
aparte doucheruimte, westerse toilet en een ventilator aan het plafond. Ik ga<br />
vandaag vroeg slapen want morgen om half 6 kl<strong>in</strong>kt de muziek al weer voor een<br />
meditatie. Toen ik aan kwam waren ze ook met een meditatie bezig die bestond<br />
uit het langdurig herhalen van een paar z<strong>in</strong>nen. Ik weet nu eigenlijk al dat ik daar<br />
niets mee heb. Op naar een nieuwe periode waar<strong>in</strong> ik deze keer het leven <strong>in</strong> een<br />
Ashram zal beleven.<br />
Weerstand<br />
De eerste dag <strong>in</strong> de Ashram van Amma zit er op. Door de tre<strong>in</strong>reis en het<br />
warme weer voelde ik me moe en de eerste <strong>in</strong>druk bleek eigenlijk al iets te veel.<br />
Nadat ik me had aangemeld en een kamer kreeg toegewezen werd er verder<br />
niets uitgelegd en wordt je ook niet begeleid. Daarom heb ik aan het e<strong>in</strong>de van<br />
de middag de <strong>in</strong>troductietoer gedaan zodat ik beter op de hoogte kwam. Amma<br />
is haar werk op deze plek begonnen <strong>in</strong> een koeienstal naast haar ouderlijk huis.<br />
In het beg<strong>in</strong> van haar missie waren haar ouders er niet blij mee. Inmiddels zijn<br />
ze trots op wat ze allemaal heeft bereikt. Ik ben erg kritisch en zie haar goede<br />
werk maar ook de commercie rond de hele kermis. De hele dag bestaat uit<br />
diverse rituelen en bijeenkomsten waar<strong>in</strong> veel wordt gezongen. Je kunt ook een<br />
Darshan met Amma hebben, dat is een ontmoet<strong>in</strong>g waar<strong>in</strong> ze je een hug geeft.<br />
Met deze omhelz<strong>in</strong>g is ze beroemd geworden en reist ze tegenwoordig de hele<br />
wereld over. Het is duidelijk dat ernaast het spirituele doel ook een mult<strong>in</strong>ational<br />
is ontstaan. De prijzen zijn heel billijk. Zo betaal je voor het verblijf en drie<br />
maaltijden niet veel geld. Maar het voedsel bestaat uit rijst met groenten. Het is<br />
niet bepaald een uitgebalanceerd dieet. Wanneer je gezond wilt blijven is er de
mogelijkheid om wat eten bij te kopen <strong>in</strong> de verschillende cafés waar<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
52<br />
bijvoorbeeld westers eten of sappen en fruit worden verkocht. Ook hier blijven de<br />
prijzen redelijk. De verdiensten lijken me vooral te zitten vooral <strong>in</strong> het verkopen<br />
van allerlei boeken, foto's en DVD's van Amma. Daarnaast wordt het meeste<br />
werk vooral gedaan door vrijwilligers waar ook veel w<strong>in</strong>st te behalen valt. Na de<br />
eerste dag had ik even het gevoel dat ik het <strong>in</strong> de Ashram niet lang zou<br />
volhouden. Ik voelde me onbestendig. Voor de basis zaken hoef je niet te<br />
betalen. Zo is er een meditatie cursus die gratis wordt gegeven maar je moet wel<br />
een verklar<strong>in</strong>g tekenen waar<strong>in</strong> je aangeeft de methode niet te gaan geven. Ik<br />
heb helemaal niet de <strong>in</strong>tentie om een meditatiecursus te gaan geven en heb de<br />
verklar<strong>in</strong>g niet ondertekend. Het kwam duidelijk voort uit een gevoel van<br />
weerstand. Het is dan ook prachtig om te horen dat iemand dan zegt dat je eerst<br />
de weerstand moet doorleven. Dit is een excuus dat veel sekten gebruiken bij<br />
het w<strong>in</strong>nen van zieltjes. Ik zal er direct bij vertellen dat dit niet de bedoel<strong>in</strong>g lijkt<br />
bij Amma maar het kwam wel onmiddellijk <strong>in</strong> mijn gedachten. Na een redelijk<br />
goede nachtrust stond ik om half zes op. Het ritueel dat je moest doen voordat je<br />
aan de meditatiecursus kon beg<strong>in</strong>nen was al om 5 uur begonnen. Ook weer een<br />
techniek van we<strong>in</strong>ig slaap die sekten gebruiken. Er werd niet gecontroleerd of je<br />
op tijd was dus ben ik halverwege <strong>in</strong> het ritueel er bij gaan zitten. Een priester<br />
brand vuur en offert bloemen en van alles <strong>in</strong> het vuur. Het heet geloof ik een<br />
Pudja, ik zal dat nog nakijken want de exotische namen vliegen me hier om mijn<br />
oren. Eigenlijk was het niet mijn bedoel<strong>in</strong>g om de meditatiecursus te gaan volgen<br />
maar ik ben er toch naar toe gegaan. Er wordt <strong>in</strong> een rustig tempo uitgelegd hoe<br />
de IAM mediatie techniek werkt. De techniek is geïnspireerd uit verschillende<br />
andere meditatietechnieken en is erg eenvoudig. Na de pauze kwam ik terug <strong>in</strong><br />
de zaal en bleek mijn plek door iemand anders te worden gebruikt. Toen ik een<br />
nieuwe mat wilde pakken vroeg een begeleider of ik de lege plaatsen eerst wilde<br />
opvullen. Braaf g<strong>in</strong>g ik naar een nog lege mat en na dat we een tijdje met een<br />
oefen<strong>in</strong>g bezig waren kwam iemand haar plaats opeisen omdat haar vriendje de<br />
mat ervoor gebruikte. Ik g<strong>in</strong>g naar een andere mat en nog geen vijf m<strong>in</strong>uten<br />
later kwam er een vrouw die haar plaats weer wilde gebruiken omdat ze de<br />
Russiche vertal<strong>in</strong>g nodig had. Uite<strong>in</strong>delijk pakte ik een andere mat en zocht weer<br />
een plak <strong>in</strong> de zaal. Ik was door het voorval uit mijn concentratie gehaald en ben<br />
daarom even naar buiten gelopen. Nadat ik even tot mezelf kwam voelde ik een
ontspannen gevoel <strong>in</strong> me opkomen die me hartelijk aan het lachen maakte. De<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
53<br />
boodschap van dit verhaal is voor mij duidelijk. Het is voor mij erg belangrijk om<br />
bij mijn eigen gevoel te blijven en op die manier deze ervar<strong>in</strong>gen door te maken.<br />
De weerstand is hiermee opgelost en ik zal rustig bekijken welke lessen ik uit<br />
deze ervar<strong>in</strong>g kan halen.<br />
Een hele ondernem<strong>in</strong>g<br />
Vandaag heb ik de meditatie cursus afgerond. Het is een eenvoudige<br />
methode om tot rust te komen maar niets nieuws onder de zon. Gisteren heb ik<br />
een tijd <strong>in</strong> de zaal gezeten terwijl Amma op het toneel Darshan gaf. Dit is het<br />
moment waarop mensen naar haar toe kunnen komen om een omhelz<strong>in</strong>g te<br />
krijgen. Dit soort sessies duren soms meer dan 12 uur. Alleen daarom heb ik al<br />
bewonder<strong>in</strong>g voor deze vrouw. Omdat ik een tijdje <strong>in</strong> de Ashram verblijf mag ik<br />
dagelijks een half uur op het toneel van haar aanwezigheid genieten. Dat ga ik<br />
straks ook doen. Zoals ik al aangaf is het hier druk, er zijn ook veel westerl<strong>in</strong>gen<br />
die goed geld <strong>in</strong> het laatje brengen. Voordat mensen het toneel opgaan om<br />
Darshan te ontvangen moeten ze soms wel een paar uur wachten. Op het toneel<br />
wordt Amma geholpen door een groep mensen die de personen begeleiden. Het<br />
is dus een heel circus. De vrouw wordt beschouwd als een Goddelijkheid en dat<br />
merk je ook. Toen ik gisteren een kop koffie bestelde <strong>in</strong> het café kreeg ik geen<br />
aandacht maar g<strong>in</strong>g het gesprek van de vrouw achter de bar met haar collega<br />
hoe Amma naar haar keek en had gelachen. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe er<br />
wordt gereageerd wanneer ze een w<strong>in</strong>d laat. Ik wil helemaal niet oneerbiedig zijn<br />
maar ik merk dat ik met deze vorm van spiritualiteit niets heb. De rituelen, het<br />
gezang, de poespas, allemaal leuk maar wat heeft het met bewustzijn te maken?<br />
Volgel<strong>in</strong>gen zeggen dat Amma gerealiseerd is en de reïncarnatie van God Kalki of<br />
zoiets. Ik zie een vrouw die er m<strong>in</strong>der gezond uitziet dan twee jaar geleden die<br />
met veel <strong>in</strong>zet mensen omhelst, te woord staat en raad lijkt te geven. Wanneer<br />
je iets voor haar mee wilt nemen kun je bloemenkransen, fruitmanden of een<br />
mandje met snoep kopen. Nadat je het haar hebt aangeboden gaat het weer<br />
direct terug naar de w<strong>in</strong>kel. De bloemen zijn namelijk van papier en de rest<br />
rouleert ook. Het is dus echt een hele succesvolle ondernem<strong>in</strong>g. Toch heb ik daar<br />
geen problemen mee. De sfeer hier is wat ik toe nu toe tegenkom erg relaxed.<br />
Mensen zijn erg met zichzelf bezig. Het verhaal dat ik heb gehoord over de weg
naar bewustzijn klopt volgens mij ook wel. Er wordt gezegd dat je naar b<strong>in</strong>nen<br />
moet gaan om jezelf te accepteren en de liefde <strong>in</strong> jezelf te v<strong>in</strong>den. Daar ben ik<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
54<br />
het volledig mee eens. De vraag voor mij blijft of je daar een Goeroe voor nodig<br />
hebt.<br />
Observeren<br />
Hier <strong>in</strong> de Ashram ben ik op dit moment vooral aan het observeren. Ik zie<br />
dat er veel gebouwen worden bijgebouwd en dat ze daar vooral jongens bij<br />
<strong>in</strong>zetten. Ik ben heel erg benieuwd hoe deze projecten <strong>in</strong> elkaar zitten. Toch stel<br />
ik daar nog geen vragen over, ik merk dat veel mensen zich daar totaal niet mee<br />
bezig houden. De meeste bezoekers zijn met zichzelf aan de slag op hun<br />
spirituele pad. Gisteren heb ik een uur op het toneel naast Amma gezeten en het<br />
ritueel bekeken. Tijdens Darshan komen volgel<strong>in</strong>gen bij haar voor een omhelz<strong>in</strong>g<br />
en vragen om raad. Het lijkt erop dat het toneel ook een verlengstuk is van haar<br />
woonkamer want zo nu en dan komen er mensen op bezoek om met haar te<br />
kletsen. Degene die dan worden omhelst hebben dan soms geluk want soms<br />
duurt een omhelz<strong>in</strong>g langer dan een m<strong>in</strong>uut. Dit gebeerde ook bij een blond<br />
Duitse jongen die na de omhelz<strong>in</strong>g met een enorme glimlach het toneel verliet.<br />
L<strong>in</strong>ks achter Amma zitten zes mensen die de cadeaus verwerken, <strong>in</strong> tassen<br />
stoppen en snoep doorgeven. Zo nu en dan krijgt de moeder wat te dr<strong>in</strong>ken of te<br />
eten. Er zijn mensen aanwezig om te assisteren bij het knielen en huggen en er<br />
staan een priesters rond om de stoel. De Darshan sessies beg<strong>in</strong>nen rond elf uur<br />
en duren soms tot <strong>in</strong> de nacht. Op het toneel zitten een paar mensen te<br />
mediteren naast Amma. Mannen en vrouwen zijn gescheiden. Ik weet het<br />
schema van de activiteiten nog niet. Ik denk dat er 4 keer per week een Darshan<br />
is. In de gesprekken die ik met mensen heb hoorde ik gisteren een uitdrukk<strong>in</strong>g<br />
die ik typerend v<strong>in</strong>d. Iemand vertelde dat hij regelmatig hoorde dat de Ashram<br />
als een vakantie resort wordt beschouwd voor westerl<strong>in</strong>gen die een goedkope<br />
vakantie zoeken. De sfeer hier is erg relaxed. Er wordt gevraagd of je twee uur<br />
per dag seva wilt doen, vrijwilligers werk voor verschillende diensten. Ik heb<br />
daarvoor een briefje ontvangen. Ik hoop dat ik een dienst kan krijgen <strong>in</strong> de<br />
keuken om van 7 tot 9 uur groente te snijden. Dat lijkt me beter dan vegen of<br />
ander opruimwerk. Vandaag neem ik <strong>in</strong> ieder geval even wat tijd om wat zaken<br />
te regelen zoals een bezwaar schrijven voor de belast<strong>in</strong>gdienst. Op dit moment
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
55<br />
kan ik het niet spannender maken. Het is leuk om de mensen te ontmoeten maar<br />
veel mensen zijn erg gesloten. Er lopen veel westerl<strong>in</strong>gen rond. Veel mensen<br />
gaan <strong>in</strong> wit gekleed. Er is een tweedehands w<strong>in</strong>kel waar ik een dunne doek heb<br />
gekocht voor 30 Ruphee om als handdoek dienst te doen. Ik ga alles nog eens<br />
rustig bekijken. Ik ben op het dak geweest van een van de flats om van het<br />
uitzicht te genieten. Sommige flats zijn verkocht aan volgel<strong>in</strong>gen. Wanneer de<br />
kamer niet door de eigenaar wordt gebruikt kan deze worden verhuurd. Er zijn<br />
op drukke dagen meer dan 10.000 mensen <strong>in</strong> de Ashram. Er is <strong>in</strong> ieder geval nog<br />
genoeg te zien en te ontdekken.<br />
Probleempjes<br />
Het nadeel van het werken met computers <strong>in</strong> een <strong>in</strong>ternetcafé is dat je niet<br />
alles kunt openen. Ik heb een paar bestanden op een rar-file die belangrijk zijn<br />
maar tot nu toe ben ik niet <strong>in</strong> staat geweest om deze te openen. Daarnaast doet<br />
blogger vervelend want ze willen dat Google Chrome wordt gebruikt en nu kan ik<br />
het letter type niet veranderen. Het zijn gelukkig kle<strong>in</strong>e problemen waar ik wel<br />
overheen kom. Ik heb me gisteren aangemeld voor Seva, dat is een dienst van<br />
twee uur vrijwilligerswerk die je geacht wordt te verrichten. Ik ben <strong>in</strong>gedeeld bij<br />
het schoonmaken van ........ het toneel! Een eenvoudig baan maar ik heb ook<br />
andere plannen. Het lijkt me leuk om wat meer te doen en een paar d<strong>in</strong>gen uit te<br />
proberen daarom heb ik me aangemeld om een workshop te geven. Het lijkt me<br />
een uitdag<strong>in</strong>g om bewustzijn te comb<strong>in</strong>eren met een <strong>the</strong>aterworkshop. Ik heb<br />
geen idee of er belangstell<strong>in</strong>g voor is maar het lijkt me de moeite waard om uit<br />
te proberen. Het voordeel is dat ik dan wat meer te doen heb. Het is nog steeds<br />
gezellig hier en nog voldoende te zien. De sfeer lijkt toch wel een beetje op een<br />
vakantieresort maar dan een met een spiritueel t<strong>in</strong>tje. Ik denk wel dat ik de<br />
diensten zo langzamerhand wel heb gezien. De Darshan is <strong>in</strong>derdaad vier keer<br />
per week en elke keer hetzelfde. Alles hier lijkt te zijn gebaseerd op herhal<strong>in</strong>g.<br />
Niet dat het erg is maar voor mij wordt het dan snel saai. Maandag wil ik bij een<br />
paar scholen gaan kijken die Amma heeft opgericht. Ik heb gehoord dat<br />
studenten daar veel voor betalen maar dat weet ik nog niet zeker. De brief naar<br />
de belast<strong>in</strong>gdienst voor bezwaar is nu onderweg naar Heerlen. Ik hoop dat ik <strong>in</strong><br />
staat ben om b<strong>in</strong>nen zes weken de brief <strong>in</strong> Nederland te krijgen. Voor degene die<br />
de vorige berichten niet hebben gelezen; De belast<strong>in</strong>gdienst vond het nodig om
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
56<br />
mijn zorgtoeslag stop te zetten omdat ik volgens hun <strong>in</strong>formatie niet voldoe aan<br />
mijn zorg verzeker<strong>in</strong>gsverplicht<strong>in</strong>g. Ik heb voor de zekerheid nog even mijn<br />
bankreken<strong>in</strong>g nagekeken maar het bedrag wordt er elke maand afgehaald dus<br />
dat zit wel goed. Nadeel is dat ik zo goed als bankroet ben wanneer ik weer <strong>in</strong><br />
Nederland terugkom. Ach en dat zijn van die kle<strong>in</strong>e probleempjes waar je van te<br />
voren geen reken<strong>in</strong>g mee kunt houden. Er is overal wel een oploss<strong>in</strong>g voor. Kan<br />
iemand mij op de hoogte houden wanneer de jackpot van de staatsloterij weer<br />
op 25 miljoen staat?<br />
Buikgevoel<br />
Tot nu toe ben ik nog geen omhelz<strong>in</strong>g gaan halen bij Amma. Ik heb een<br />
onderbuik gevoel dat het allemaal niet echt klopt. Ik heb sowieso niets met het<br />
H<strong>in</strong>doestaanse geloof en zie <strong>in</strong> waarom ik nu dan allerlei rituelen moet gaan doen<br />
of urenlang ga zitten mediteren. Gisteren heb ik een lang gesprek gehad met een<br />
‘<strong>in</strong>mate’. (Zo worden gevangenen genoemd. Hij noemde zichzelf zo voor de<br />
grap.) Dit zijn de mensen die ervoor kiezen om <strong>in</strong> de Ashram te blijven wonen.<br />
Westerl<strong>in</strong>gen betalen daarvoor ruim 10.000 Euro. Dan krijg je <strong>in</strong> het klooster een<br />
slaapplek en mag seva doen. Oftewel dit zijn goedkope arbeidskrachten die nog<br />
geld meenemen ook. Er is veel verschil <strong>in</strong> wat de mensen te eten krijgen. De<br />
priesters zien er goed doorvoed uit. De meeste kloosterl<strong>in</strong>gen niet. Ik heb<br />
besloten om het <strong>in</strong> me op te nemen en er verder niets mee te doen. Ik zie deze<br />
ashram nog steeds als een ‘budget vakantie resort’. Volgende week ga ik een<br />
workshop geven waarvan de opbrengst ook naar de goede doelen van Amrita, de<br />
Embrace <strong>the</strong> World Foundation gaat. Ik werk er dus zelf ook aan mee om meer<br />
geld <strong>in</strong> het laadje te brengen. Toch is het voor mij een uitdag<strong>in</strong>g om de workshop<br />
te geven. Ik zie het als een try-out voor wat ik wil gaan doen wanneer ik weer<br />
terug ben <strong>in</strong> Nederland. De workshop heet 'Emotionele vrijheid'. Deze vrijheid is<br />
me lief en geeft me een beter gevoel dan de starre en nogal conservatieve<br />
denkmethode die ik hier tegenkom. Misschien is dat wel waar mijn buikgevoel<br />
vandaan komt.<br />
Zeep of soap?<br />
Ik ben nu een week <strong>in</strong> de Ashram van Amma en merk dat ik hier totaal<br />
geen gevoel mee heb. Ik heb de moeite genomen om een boekje over haar te<br />
lezen. Het is een Nederlandse uitgaven van 'Ontwaak K<strong>in</strong>deren' deel 8. Wat er <strong>in</strong>
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
57<br />
staat over hoe de geest werkt en het leven <strong>in</strong> elkaar zit wil ik niet bestrijden. Ik<br />
lees zaken die ik snap en waar ik ook totaal achter kan staan. Ik merk echter<br />
ook dat ik geen verb<strong>in</strong>d<strong>in</strong>g voel met Amma en alles erom heen. Zoals ik al aangaf<br />
is dit geloof gebaseerd op een conservatief H<strong>in</strong>doe geloof <strong>in</strong> comb<strong>in</strong>atie met<br />
moderne market<strong>in</strong>g technieken. Het voelt nog steeds alsof ik <strong>in</strong> een spiritueel<br />
vakantieoord vertoef. Er wordt alleen wel verwacht dat ik twee uur seva<br />
(vrijwilligerswerk) doe en daar heb ik totaal geen moeite mee. Het brengt me <strong>in</strong><br />
contact met andere mensen en ik heb wat te doen. Want ondanks het resort idee<br />
is het voor mij hier een saaie bedoel<strong>in</strong>g en daarom was ik ook van plan om<br />
workshops aan te beiden. Voor het geven van workshops wordt ik niet betaald<br />
maar moeten deelnemers wel betalen. Hoewel het allemaal erg commercieel is<br />
v<strong>in</strong>d ik dat persoonlijk geen probleem. Er schijnt met deze fondsen goed te werk<br />
te worden gedaan maar controleren kan ik het (nog) niet. Vandaag werd me<br />
gevraagd of ik wilde helpen om een paar dozen te helpen dragen. Ik kwam <strong>in</strong> een<br />
kle<strong>in</strong>e werkplaats waar zeep uit de orig<strong>in</strong>ele verpakk<strong>in</strong>g werd gehaald en <strong>in</strong><br />
plastic werd verpakt. Het merk is dan Amrita. Ik heb niet kunnen zien of deze<br />
naam ter plekke <strong>in</strong> de zeep werd gestempeld, ik heb het idee van niet. De zeep<br />
wordt massaal <strong>in</strong>gekocht met een eigen stempel en daarna voor 5x de<br />
w<strong>in</strong>kelwaarde verkocht <strong>in</strong> de speciale shops. Dit is weer een voorbeeld van de<br />
super zakelijke <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g <strong>in</strong> deze Ashram. Ook vond ik vandaag een briefje op de<br />
deur dat vanaf 15 februari de prijzen voor het verblijf met 20% worden<br />
verhoogd. Ik denk dat het tijd wordt om te vertrekken. Ik v<strong>in</strong>d het moeilijkste<br />
dat ik daarvoor de workshop moet afzeggen. Waarschijnlijk vertrek ik hier dus<br />
weer b<strong>in</strong>nenkort maar hoop niet dat het een soap wordt! En waar ik heen wil? Ik<br />
denk dat ik een beetje <strong>in</strong> de richt<strong>in</strong>g van Chennai, de stad Bangalore reis om een<br />
kijkje neem <strong>in</strong> de Ashram van Sai Baba. Ook dit was een zeer omstreden Goeroe.<br />
Ik ben gewoon benieuwd hoe de zeep daar ruikt :)<br />
To hug or not to hug<br />
Dat ik morgen de Ashram ga verlaten is mij duidelijk. Ik weet echter nog<br />
niet of ik een hug ga halen bij Amma. Ik laat het een beetje afhangen van het<br />
gevoel dat ik heb wanneer ze me een maaltijd geeft. Op d<strong>in</strong>sdag is het de<br />
gewoonte dat Amma aan iedereen een maaltijd geeft na de meditatie. Vorige<br />
week was het de eerst dag ik <strong>in</strong> de Ashram kwam en de tijd is weer snel
omgegaan. Ik voelde toen helemaal geen verb<strong>in</strong>d<strong>in</strong>g met deze vrouw waarvan<br />
wordt gezegd dat ze zelf gerealiseerd is en wonderen verricht. Ik ben altijd<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
58<br />
bereid om alles te geloven maar het liefst ervaar ik zaken persoonlijk, dan weet<br />
ik waar ik het over heb. Wat ik zeker weet is dat ik hier <strong>in</strong> deze Ashram geen<br />
bijzondere energie voel. Op een houseparty voel ik mee speciale energie dan hier<br />
<strong>in</strong> de ashram. Dat zegt verder niets maar maakt mij duidelijk dat ik hier niets te<br />
zoeken heb. Morgen ga ik weer op avontuur met mijn te veel aan bagage en wil<br />
met de tre<strong>in</strong> naar Bangalore. Ik zou ook een nachtbus kunnen nemen maar<br />
twijfel daar over omdat er <strong>in</strong> een bus nog m<strong>in</strong>der ruimte is dan <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong>. De<br />
reis duurt 15 uur. Wat een dillema's kom ik op deze manier tegen. Ik ga straks<br />
via Google nog even uitzoeken hoe ik het beste kan reizen en neem daar morgen<br />
een besliss<strong>in</strong>g over. Tenzij ik straks een sleeper kan boeken <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> naar<br />
Bangalore maar dat was volgens de reisagent niet mogelijk. Ik laat het lekker<br />
over me heen komen. Net als de besliss<strong>in</strong>g om wel of geen hug te nemen. Die<br />
neem ik afhankelijk van de wachttijd die kan oplopen tot enkele uren. Geen<br />
wonder dat ze je hier leren om te mediteren. :)<br />
Schuldgevoel<br />
Ik heb voor vandaag een ticket voor de tre<strong>in</strong> naar Bangalore kunnen<br />
bemachtigen. Ik koos voor een sleeper omdat je dan 's nachts op een bank kunt<br />
liggen en <strong>in</strong> ieder geval wat uitrust. Ik heb besloten om geen hug te halen of<br />
zoals ze dat zeggen Darshan (ontmoet<strong>in</strong>g) te hebben met Amma. Schijnbaar<br />
heeft Amma er geen moeite mee dat ik ga want de tre<strong>in</strong>kaart heb ik tegen de<br />
verwacht<strong>in</strong>gen kunnen regelen. In een gesprek met iemand hoorde ik dat ze<br />
Amma verschillende krachten toeschrijven. De keren dat ik haar heb gezien<br />
maakte ze op mij, nog steeds, een vermoeide <strong>in</strong>druk. Ik wil hier nog wat zaken<br />
regelen voordat ik vertrek. Ik denk erover om met de bus naar het station te<br />
gaan en niet alleen omdat dit goedkoper is dan een auto-riksha maar omdat ik<br />
het leuk v<strong>in</strong>d met de bus. Het is heerlijk om te zien hoe de mensen reageren op<br />
mijn hoeveelheid bagage. Daardoor moet ik wel tijd nemen. Gisteren heb ik er<br />
ruim drie uur over gedaan om mijn tre<strong>in</strong>kaart te kopen want bij het reisbureau<br />
naast de Ashram konden ze geen sleeper voor me reserveren. Daarvoor moest ik<br />
zelf naar Kayankullam Junction (het station). Het was daarom ik niet mogelijk om<br />
de seva (het verplichte vrijwilligerswerk) te doen. Doordat ik mijn ticket wilde
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
59<br />
bemachtigen kon ik me niet afmelden. Het kl<strong>in</strong>kt misschien gek maar daar heb ik<br />
dan een schuldgevoel over. Ik heb trouwens de dame die de workshops regelt<br />
wel op tijd kunnen <strong>in</strong>formeren. Als ik nog eens nadenk waarom ik geen z<strong>in</strong> heb<br />
om hier langer te blijven gaat het niet om de commerciële <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g of de<br />
verhoogde prijzen en het eten waarvoor je extra moet betalen. Dit is een<br />
systeem dat ik eigenlijk wel snap en eigenlijk geen probleem mee heb. Misschien<br />
heb ik <strong>in</strong> de vorige blogs wel deze <strong>in</strong>druk gewekt. Uite<strong>in</strong>delijk gaat het om mijn<br />
eigen gevoel. Ik heb we<strong>in</strong>ig contact kunnen maken met mensen, vooral degene<br />
die bij Amma <strong>in</strong>wonen. De gesprekken met bezoekers die een korte tijd bleven<br />
waren trouwens wel leuk en vaak ook erg z<strong>in</strong>vol. Sommige mensen zeggen dat ik<br />
misschien beter wat langer had kunnen blijven om een beter beeld te vormen<br />
van de organisatie maar ik merk dat ik me steeds meer beg<strong>in</strong> te vervelen. Ik heb<br />
het hier wel gezien. Hoewel het misschien leuk zou zijn geweest om de scholen<br />
te bezoeken en eventuele projecten. Mijn schuldgevoel lost zo langzamerhand op<br />
en ik weet dat ik er beter aan doe om verder te gaan en de komende twee<br />
weken, zonder verwacht<strong>in</strong>gen, simpelweg rond te kijken om te ervaren wat er op<br />
mijn pad komt.<br />
Hoofdstuk 6 Bangalore<br />
Bangalore<br />
Met de nachttre<strong>in</strong> ben ik aangekomen <strong>in</strong> Bangalore waar ik om acht uur 's<br />
ochtends aankwam en om twee uur <strong>in</strong> de middag verder kan reizen naar<br />
Prashanti Nilayam. Ik kom daar waarschijnlijk rond 5 uur aan. Ik had gehoopt er<br />
eerder te kunnen aankomen maar dat zit er niet <strong>in</strong>. Het is me deze keer gelukt<br />
om <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> te slapen en voel me redelijk uitgerust. De volgende zoektocht is<br />
naar een redelijke maaltijd. In de tre<strong>in</strong> heb ik me gered met koekjes,<br />
mangolimonade, water en....... met chocolade gevulde toffee. Deze keer heb ik<br />
me <strong>in</strong>gehouden en ben er niet misselijk van geworden. Het was grappig om te<br />
zien hoe de meeste mensen om acht uur ’s avonds even de tre<strong>in</strong> uitstapte om<br />
iets te eten gaan halen. Om negen uur gaan de banken <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> naar beneden<br />
en gaan de mensen tot 6 uur slapen. Het levensritme lijkt overal hetzelfde te<br />
zijn. Er zijn hier bij het station <strong>in</strong> Bangalore voldoende restaurantjes zodat mijn<br />
zoektocht naar een maaltijd geen probleem zal worden. Alleen weet ik bijna nooit<br />
wat ik zal eten. De gewoontes van de maaltijden heb ik nog niet goed door. Ik
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
60<br />
hoop dat er <strong>in</strong> de buurt een Mc. Donald is of een KFC dat maakt mijn keuze wat<br />
gemakkelijker. Ik heb mijn koffers afgegeven bij het bagagedepot en kan even<br />
rustig rondkijken. Nee.... ik neem geen auto-riksha. Hoewel ze weer <strong>in</strong> drommen<br />
naar me toe komen om me allerlei aanbied<strong>in</strong>gen te doen. Ik ga liever een e<strong>in</strong>dje<br />
wandelen nadat ik mijn mail heb gecheckt en nog even heb opgezocht waar ik<br />
precies moet zijn om de Ashram van Sai Baba te v<strong>in</strong>den. Ook dat wordt nog<br />
spannend want ik kan daar niet van te voren reserveren. Ach en zo ga ik rustig<br />
weer een nieuwe dag beleven <strong>in</strong> deze hectische omgev<strong>in</strong>g. Ik merk dat ik er aan<br />
beg<strong>in</strong> te wennen. Ik ben heel erg benieuwd welke goede doelen er aan de<br />
Ashram verbonden zijn. Ik heb ook geen idee of er daar <strong>in</strong>ternet aanwezig is en<br />
ik de komende periode berichten kan plaatsen. Zo blijft het spannend. Ik heb<br />
voor mijn verblijf <strong>in</strong> Chennai een paar sms-jes gestuurd maar nog niets gehoord.<br />
Ik heb gelukkig wel een back-up hotel waar ik eventueel ook terecht kan. In de<br />
tre<strong>in</strong> is het me opgevallen dat <strong>in</strong> het Zuiden van India voor mijn gevoel alles een<br />
beetje op elkaar lijkt.<br />
Niet verdwalen!<br />
Ik ben even <strong>in</strong> Bangalore gaan lopen en ben gelukkig niet hopeloos<br />
verdwaalt. Het lijkt hier ook net als <strong>in</strong> Chennai allemaal erg veel op elkaar. Ik ga<br />
straks om 14.00 uur met de tre<strong>in</strong> naar Prasanthi Nilagan waar de Ashram van Sai<br />
Baba <strong>in</strong> de buurt moet zijn. Het is een tre<strong>in</strong>reis van ruim 3 uur. Op de kaart lijken<br />
het kle<strong>in</strong>e afstanden maar ik vergis me er elke keer weer <strong>in</strong>. Deze keer heb ik de<br />
vier stations die we tijdens de reis aandoen even opgeschreven zodat ik weet<br />
waar ik uit moet stappen. De sleeper heb ik deze keer niet genomen om te<br />
kunnen slapen maar om mijn bagage kwijt te kunnen. Onderweg tijdens de<br />
wandel<strong>in</strong>g heb ik <strong>in</strong> een ruimte die wat weg had van een restaurant een masala<br />
dosa besteld en een koffie. Onderweg nog een verse ananassap gedronken dus<br />
met de vitamientjes zit het weer goed. Toch wil ik straks nog ergens een hapje<br />
noodles of gebakken rijst scoren en voor <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> een fles water. Het blijft toch<br />
een soort overlev<strong>in</strong>gstocht. Tijdens het reizen heb ik zelfs het gevoel van een<br />
vakantie. Ik merk dat het voor mij eigenlijk het belangrijkste is om bij mijn eigen<br />
gevoel te blijven. Dat heb ik bijvoorbeeld tijdens het wandelen gedaan. Ik heb<br />
het risico genomen dat ik zou kunnen verdwalen maar door bij mijn gevoel te
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
61<br />
blijven was ik na ruim twee uur wandelen weer netjes terug bij het station. Ik zie<br />
hier <strong>in</strong> Bangalore dat ze ook aan een metro werken. Een verschil <strong>in</strong> het openbaar<br />
vervoer is dat hier het busstation geen kilometers van het station ligt maar je<br />
alleen maar een drukke weg hoeft over te steken.<br />
Saaie Swammie<br />
Vandaag is er weer veel gebeurt dat ik graag kwijt wil. In de tre<strong>in</strong> kwam ik<br />
naast een Zweedse man te zitten die ook naar de Ashram van Sai Baba g<strong>in</strong>g. Er<br />
zijn schijnbaar verschillende Baba's dus dat is al <strong>in</strong>gewikkeld. Net als er<br />
verschillende Amma's zijn. Deze man is erg aardig zoals Wim Zonneveld het zou<br />
uitdrukken. In de tre<strong>in</strong> gaf hij aan iedereen die langs kwam om te bedelen 10<br />
Ruphee en kocht ook veel van de prullen die er werden verkocht. Deze man is<br />
een devotie van Baba en naar eigen zeggen al ruim 20 keer <strong>in</strong> de Ashram<br />
geweest. Het vreemde was dat hij niet echt wist van de manier waarop je bij de<br />
Ashram kon komen en hoe het allemaal bij het <strong>in</strong>schrijven g<strong>in</strong>g. Na het eten<br />
bleek dat hij zich totaal niet goed voelde en naar het ziekenhuis wilde. Ik heb<br />
daarom de security <strong>in</strong>gelicht en het verder aan hen over gelaten. De reacties van<br />
de Indiërs <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> was echt geweldig, je kon zien dat ze het niet gewend<br />
waren dat iemand op de manier reageerde waarop de man dat deed. Eerlijk<br />
gezegd had ik soms even momenten van schaamte maar ik kon me daar redelijk<br />
snel overheen zetten en van zijn gedrag genieten. We hebben de auto-riksha<br />
genomen en zouden de kosten delen zodat het meeviel. Achteraf bleek de man<br />
geen geld meer te hebben maar beloofde mij terug te betalen. Omdat ik als een<br />
s<strong>in</strong>gle kwam kreeg ik geen kamer maar werd <strong>in</strong>gedeeld <strong>in</strong> een slaapzaal. Een<br />
enorme zaal met ongeveer 100 bedden. Ik ben benieuwd of ik vannacht <strong>in</strong> slaap<br />
kom. Het voordeel is dat je er slechts 20 Ruphee per nacht voor betaald zodat ik<br />
voldoende budget had om <strong>in</strong> de westerse kant<strong>in</strong>e te eten. Het eten was lekker. Ik<br />
heb alleen de jongen die de kwarktaart opdiende quasi beledigd gezegd dat ik<br />
een groter stuk wilde omdat hij me een halve gaf. Hij reageerde rustig en<br />
schepte er een gedeelte van de restjes bij zodat ik tevreden was. Mijn actie bleek<br />
de moeite waard, het was een heerlijke taart. Morgen zal ik meer vertellen over<br />
de Ashram.<br />
Commentaar: Ik kom bij mezelf regelmatig het gevoel tegen dat ik tekort
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
62<br />
kom en reageer daarom nogal eens teleurgesteld. Daarvan ben ik me wel bewust<br />
en werk daar ook aan. Toch heeft het gevoel me nog regelmatig <strong>in</strong> de greep<br />
zoals en het verdere verhaal nog wel terug zal komen. Ik ben van men<strong>in</strong>g dat<br />
het niet erg is om dit soort gevoelens te hebben maar je er wel van bewust moet<br />
zijn dat je ze hebt en volledig accepteert. Daardoor leer ik steeds beter om geen<br />
verwacht<strong>in</strong>gen te hebben. Ook kan ik er daardoor op een andere manier naar<br />
kijken en kan ik er zelfs steeds vaker om lachen.<br />
Eerste <strong>in</strong>druk<br />
De eerste <strong>in</strong>druk heeft me verrast. Ik probeerde geen verwacht<strong>in</strong>gen te<br />
hebben. Wat ik hier tegenkom bruist meer dan de ‘Resort Ashram’ van Amma. Er<br />
zijn hier naar het lijkt nog meer mensen dan bij Amma en er heerst een andere<br />
energie. Ik zie hier ook veel meer jonge mensen rondlopen die meehelpen. Ik<br />
weet nog niet of dit betaalde krachten zijn of jongeren die stage lopen of als<br />
vrijwilliger werken. Voor mij maakt het hier al een stuk gezelliger dan <strong>in</strong> Kerala.<br />
Ik wil helemaal niet te veel op de zaken vooruit lopen want dat er hier veel<br />
poespas en ritulen zijn heb ik ook al gezien en natuurlijk zijn ook hier de mannen<br />
en vrouwen gescheiden. Op een of andere manier heb ik hier helemaal geen<br />
problemen mee. Hoe zou dat toch komen? Zijn het misschien mijn hormonen die<br />
op hol zijn geslagen? Of komt het omdat ik nogal vreemde verhalen heb gehoord<br />
over ‘de baba’ en niet had verwacht dat er jonge jongens zouden rondlopen? Op<br />
de site staat namelijk dat de mannen ouder moeten zijn dan 25 jaar maar dat is<br />
duidelijk niet het geval. Zoals ik al zei wil ik niet te veel op zaken vooruit lopen<br />
maar één d<strong>in</strong>g wil ik wel kwijt. Wanneer ik namelijk naar de foto's kijk van<br />
degene die hier door iedereen wordt vereerd dan krijg ik een naar gevoel. Ik zie<br />
iemand die ik voor geen cent vertrouw. Ik lees allerlei teksten waar ik het mee<br />
eens ben maar ook hier heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Tja en zo ga ik<br />
dus met een zo open mogelijke m<strong>in</strong>d op verkenn<strong>in</strong>g uit en zal jullie op de hoogte<br />
houden van wat ik tegenkom. Ondertussen geniet ik van het uitzicht want de<br />
heuvelachtige omgev<strong>in</strong>g is mooi. Ik hoop wel dat de buurman naast me niet<br />
snurkt.<br />
Eigenlijk wel eng<br />
Het is eigenlijk wel eng om te zien hoeveel mensen er hier zijn om Baba te<br />
eren. Ik heb ook hier mijn vraagtekens over wat er gebeurt. Maar een feit is dat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
63<br />
er veel mensen zijn die de autoriteit van Sai Baba erkennen. Ik ben vandaag bij<br />
een Bhajan geweest. Dat is aan het e<strong>in</strong>de van de hele dag vol gebeden en<br />
meditatie een verer<strong>in</strong>g doormiddel van zang en dans. Wanneer je het verhaal<br />
erover leest zorgt het voor een ervar<strong>in</strong>g die de geest <strong>in</strong> extase brengt. Ik vond<br />
het maar een saaie bedoel<strong>in</strong>g. Eerst zit je met duizenden mensen op de grond<br />
naar muziek te luisteren van een cd. Daarna was er een optreden van een Folk<br />
Dance groep. Het waren studenten van een school die dit weekend hier zijn<br />
omdat er maandag een speciale feestdag is. Ik onthoud al de moeilijke namen<br />
nog niet dus ik zal daar later meer over vertellen. Het kl<strong>in</strong>kt leuk om naar<br />
folkloristische dans te kijken maar ik heb alleen ruggen gezien. De dans wordt<br />
namelijk uitgevoerd <strong>in</strong> de richt<strong>in</strong>g van het graf van de zelfverklaarde heilige<br />
goeroe waardoor het publiek feitelijk niets ziet. Daar zat ik dus anderhalf uur te<br />
luisteren naar muziek waar ik niets van begrijp en amateuristische dansjes waar<br />
je niets van kunt zien. Ik ben daarom net voordat alles afliep weggegaan zodat ik<br />
er ook nog niet uren over zou doen om de hal te verlaten. Deze hal is <strong>in</strong> 6<br />
maanden gebouwd en heeft een plafond met goudkleurige ornamenten en ruim<br />
tweehonderd kroonluchters waar spaarlampen <strong>in</strong> branden! :) Maandag ga ik<br />
proberen om de twaalf uur vol te houden die de nacht duurt van het evenement<br />
waarvan ik de naam ook niet kan onthouden. Ik laat het nog weten of ik het heb<br />
volgehouden. Ik wil nog wel opmerken dat deze Ashram er beter uitziet dan die<br />
van Amma. Je ziet duidelijk dat ze de boel hier goed onderhouden. De kleuren<br />
geel, blauw en roze zijn overal te zien maar storen niet. Ik ben vandaag tijdens<br />
de lunch wel de Zweed uit de weg gegaan. Het blijft toch een vreemd avontuur<br />
hier <strong>in</strong> deze Ashram maar ik heb het verder goed naar mijn z<strong>in</strong>.<br />
Veel te ontdekken<br />
Hier <strong>in</strong> de Ashram is weer veel voor me om te ontdekken. De sfeer is tot<br />
nu toe erg gemoedelijk en er is veel te zien. Naast allerlei zalen zijn er tempels<br />
en scholen, een weeshuis en een universiteit. Ik ga eerst een oriëntatie<br />
bijeenkomst bijwonen waarna ik jullie meteen op de hoogte zal brengen. Het lijkt<br />
er <strong>in</strong> ieder geval op dat ik hier wel even wat te doen heb en kan onderzoeken.<br />
Terwijl ik dit zit te typen komt de Zweedse man b<strong>in</strong>nen, hij is weer opgeknapt<br />
dus zou ik dit bericht even opschorten om een kop koffie met hem te dr<strong>in</strong>ken. De<br />
man wilde nog even iets gaan doen en is daarna niet meer verschenen. Ik heb
daarom dit bericht afgemaakt en ben daarna naar de slaapzaal gegaan en heb<br />
een redelijk goede nachtrust gehad. Toen ik voor het ontbijt met iemand een<br />
rondje liep over het terre<strong>in</strong> kwam ik een hond tegen, er gebeurde iets<br />
wonderlijks. De hond begon te janken nadat we voorbij waren gelopen. Ik ben<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
64<br />
teruggegaan en het dier even geaaid en toen was het schijnbaar weer goed. Ik<br />
heb duidelijk wat met honden :) Grappig is dat je <strong>in</strong> deze omgev<strong>in</strong>g van elke<br />
scheet wel een wonder kunt maken. Het is een mooie energie die ik hier tegen<br />
kom maar ik ben er van overtuigd dat het de mensen zelf zijn die hier<br />
verantwoordelijk voor zijn en niet de Baba. Tijdens het ontbijt zag ik de Zweedse<br />
man weer. Hij had teveel ontbijt gekocht en vroeg of ik wat van hem wilde<br />
hebben. Ik nam een pudd<strong>in</strong>g. Hij gaf daarna aan dat we het later wel zouden<br />
verrekenen. Toen heb ik hem erop gewezen dat ik zijn auto-riksha rit had<br />
voorgeschoten. Zo blijf ik alert en zakelijk! De eerste morgen heb ik dus al een<br />
ontbijt gegeten <strong>in</strong> de westerse kant<strong>in</strong>e. De prijzen zijn laag. Ik ben later nog<br />
teruggegaan om de fruitsalade te proeven. Normaal gesproken koop ik geen<br />
gesneden fruit maar mij is verteld dat ik dat hier gerust kan doen. De salade van<br />
papaja, ananas en banaan was heerlijk. Ik heb daarna kennis gemaakt met de<br />
apen die <strong>in</strong> de tempel rondlopen. Ik zal na het schrijven van dit bericht nog even<br />
op Google iets meer over de twee Baba's gaan lezen. Zo blijf ik dus van alles<br />
ontdekken.<br />
Draai ik door?<br />
Gisteren had ik een aanvar<strong>in</strong>g met een suppoost die me vertelde dat ik om<br />
negen uur b<strong>in</strong>nen behoorde te zijn <strong>in</strong> de slaapzaal. Ik weet dat om half 10 de<br />
poort dicht gaat en mensen om 10 uur moeten gaan slapen. Toen de man<br />
opeens geen Engels meer sprak maar zei dat hij H<strong>in</strong>di sprak werd ik boos omdat<br />
hij me even daarvoor wel <strong>in</strong> goed Engels had aangesproken. Eigenlijk kwam er<br />
super k<strong>in</strong>derachtig gedrag <strong>in</strong> me boven en ik liep dansend en z<strong>in</strong>gend weg met<br />
de tekst dat ik tot 10 uur zou gaan lopen. Dat heb ik overigens ook gedaan.<br />
Buiten stonden drie bussen op een pad waar geen bussen mochten komen met<br />
ronkende motoren om de schoolk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> te laden die de middag daarvoor<br />
hadden gedanst. Dat mag dan schijnbaar wel. Door het lawaai van de k<strong>in</strong>deren<br />
en de bussen kon ik niet slapen en ben het gebouw gaan verkennen. Slechts<br />
20% is <strong>in</strong> gebruik. Er zijn nog drie verdiep<strong>in</strong>gen met stapelbedden en ernaast
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
65<br />
nog eens drie zalen. In totaal kunnen er meer dan 20.000 mensen slapen <strong>in</strong> het<br />
complex. Alleenstaande mannen en vrouwen maken gescheiden gebruik van de<br />
ruimtes maar gez<strong>in</strong>nen hokken gewoon bij elkaar. Iedereen <strong>in</strong>clusief k<strong>in</strong>deren<br />
slapen <strong>in</strong> grote groepen op de grond. Ik kan me de orgie van geluiden 's nachts<br />
voorstellen. Ik ben weer een verkenn<strong>in</strong>gstocht gaan maken en heb boven op het<br />
dak naar de sterren gekeken. Op dit moment heb ik ook koorts en last van mijn<br />
darmen. Ik heb geen idee waar het van komt. Het lijkt wel alsof ik gevoelig ben<br />
voor de geïmpregneerde klamboe maar kan er op Google niets over v<strong>in</strong>den. Ik ga<br />
voor de zekerheid een andere klamboe aanschaffen. En of ik doordraai? Nee, ik<br />
denk het niet. Ik ben me wel bewust geworden dat ik van men<strong>in</strong>g ben dat we als<br />
mens gelijk zijn. De een staat misschien wat bewuster <strong>in</strong> het leven dan de ander<br />
maar dat is dan ook het enige verschil. De mensen die zichzelf als God verklaren<br />
v<strong>in</strong>d ik schijnheilig. Dat gevoel komt ook steeds meer naar boven wanneer ik<br />
naar de foto's kijk van de Baba. Dat gevoel werd nog sterker toen ik de twee<br />
musea bezocht ter eer van deze man. Er mag overigens <strong>in</strong> de Ashram nergens<br />
gefotografeerd worden zodat ze zelf foto's kunnen verkopen. Ook hier draait het<br />
om het geld maar ik zie wel dat er een ziekenhuis is waar patiënten gratis<br />
worden behandeld. Morgen is het Shivaratri. Ik weet nog niet precies waar het<br />
over gaat. Ik heb gehoord dat ik de hele nacht wakker moet blijven om het te<br />
ervaren en daarna geen probleem meer hebt met geld. Misschien is deze<br />
verklar<strong>in</strong>g erg kort door de bocht maar het lijkt me leuk om mee te maken.<br />
Baba's leer<br />
De leer van Baba is simpel en precies zoals ik ook denk dat het leven <strong>in</strong><br />
elkaar zit. Daar kan ik het dus volledig mee eens zijn. Er wordt gezegd dat we <strong>in</strong><br />
de Ashram voorzichtig moeten zijn, vrolijk, cool, kalm en dat we op ons zelf<br />
moeten letten. 5 regels die ervoor zorgen dat het allemaal gemoedelijk toegaat<br />
<strong>in</strong> de Ashram. Er werd gevraagd waarvoor we naar de Ashram waren gekomen.<br />
De meeste mensen zijn op zoek naar zichzelf. De voorlicht<strong>in</strong>g werd gedaan door<br />
iemand van de organisatie en nodigde me uit om later nog langs te komen om te<br />
praten over de projecten die er zijn. Tijdens de lunch kwam ik iemand tegen die<br />
voor de Sai organisaties <strong>in</strong> Indonesië werkt en me heeft uitgelegd hoe het daar<br />
toegaat. Zo mogen ze niet om geld vragen bij het realiseren van projecten.<br />
Bedrijven die <strong>in</strong>teresse hebben <strong>in</strong> een project mogen daarvoor doneren maar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
66<br />
worden niet genoemd. Een mooi voorbeeld voor hoe ik een project zou kunnen<br />
starten. Er is ruimte voor alle geloven. Dit is ook een market<strong>in</strong>g element dat ik bij<br />
andere overtuig<strong>in</strong>gen heb gezien. Hierdoor bereik je een breed publiek. Over wat<br />
er op de Ashram gebeurt werd verteld dat je het programma moet zien,<br />
bestuderen, begrijpen en ervaren. Er is geen ruimte voor veel sociaal contact. Er<br />
wordt ook gevraagd geen vragen te stellen aan anderen maar met jezelf bezig te<br />
zijn. Er is een dagprogramma dat je kunt volgen. Er is, zover ik weet, niemand<br />
die je controleert. Dat programma beg<strong>in</strong>t om 5.00 uur en e<strong>in</strong>digt om half 7<br />
waarna je tijd kunt besteden aan meditatie. Het komt er volgens Sai Baba op<br />
neer om het spel van het leven te doorgronden en je door een positieve<br />
opstell<strong>in</strong>g het negatieve te vergeten. Je 6 vijanden zijn boosheid, haat,<br />
verlangen, gretigheid, jaloezie en trots. Wanneer je <strong>in</strong> staat bent om een positief<br />
bestaan op te bouwen geeft God je gemoedsrust. Dit is al 99% van wat er te<br />
bereiken is. De volgende staat is bliss. Er wordt verder niet gesproken over goed<br />
en kwaad. Maar er wordt wel op gewezen dat je op je gezelschap moet letten om<br />
negatieve <strong>in</strong>vloeden buiten te houden. Daarom wordt er aangeraden om b<strong>in</strong>nen<br />
de Ashram te blijven. Alles werd me duidelijk op een A-4tje meegegeven.<br />
E<strong>in</strong>delijk iets dat ik snap. Het evenement op maandag is schijnbaar een<br />
bijzondere dag waarbij veel mensen aanwezig zijn.<br />
1000 vragen<br />
Nu ik <strong>in</strong> deze Ashram rond loop krijg ik steeds meer vragen. Waarom lopen<br />
ze allemaal <strong>in</strong> het wit? Waarom moet je de hele dag bezig zijn met bidden en<br />
mediteren? Waarom staat er nog steeds een gewapende agent bij de <strong>in</strong>gang naar<br />
de won<strong>in</strong>g van de Baba? Hoeveel gelovigen of aanhangers had deze man? En zo<br />
kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Toch kom ik er ook achter dat al die vragen<br />
niet belangrijk zijn. Ik kwam gisteren op straat een jongetje tegen die om geld<br />
vroeg en me iets wilde verkopen. Hij bleef me volgen en keek met een smekende<br />
bleek naar me terwijl hij me allerlei voorstellen deed. Ik begreep ook dat hij<br />
vroeg of ik wat te eten voor hem wilde kopen. Op dat moment wist ik even echt<br />
niet wat ik moest doen. Tijdens het d<strong>in</strong>er heb ik advies gevraagd aan iemand die<br />
ik hier heb leren kennen. Hij wist precies wie de jongen was. Zijn ouders sturen<br />
hem niet naar school en eigenlijk heeft hij het daar zelf ook niet echt moeilijk<br />
mee. Ik kreeg het advies om, als ik iets voor hem wilde doen, hem iets te geven
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
67<br />
als fruit en groente omdat hij dat nooit krijgt. Zijn dagelijkse maaltijden bestaan<br />
uit natte rijst. Toen ik vroeg of de smekende, haast verdrietige blik van de<br />
jongen echt was liet de man het open. Ik hou het erop dat deze jongen talent<br />
heeft om acteur te worden. Het probleem ligt bij zijn ouders die niet de<br />
verantwoord<strong>in</strong>g nemen om hem naar school te sturen. Ik heb begrepen dat er<br />
vanuit de Baba sticht<strong>in</strong>gen ook scholen zijn waar k<strong>in</strong>deren gratis naar toe<br />
kunnen. Ik wil <strong>in</strong>formeren of ze <strong>in</strong> dit dorp ook zo'n school hebben. Verder ga ik<br />
proberen om mijn vragen los te laten en de dag op me <strong>in</strong> te laten werken.<br />
Vannacht ga ik een pog<strong>in</strong>g doen om het Shivaratri evenement bij te wonen. Het<br />
is <strong>in</strong>tussen een stuk drukker geworden <strong>in</strong> de Ashram. Het is eigenlijk ook<br />
opvallend hoeveel controle er is. Overal staan detectiepoorten en worden je<br />
koffers gescand. Dat was schijnbaar nodig toen de schijnheilige nog leefde. Nu<br />
doet het erg overdreven aan. Ik moet bekennen dat ik stiekem geniet van de<br />
aanrak<strong>in</strong>gen tijdens het fouilleren.<br />
Vreemde ervar<strong>in</strong>g<br />
Ik leer steeds meer over de man uit Zweden die naast me zat tijdens de<br />
tre<strong>in</strong>reis naar Prasanthi Nilaganik. Zijn bagage is gestolen uit de bagageruimte<br />
van het station, waar ik ook mijn tassen had geplaatst. Hij was zijn ticket<br />
verloren. De man blijkt antidepressiva te gebruiken en is nadat ik me had<br />
<strong>in</strong>geschreven <strong>in</strong> de Ashram zelf naar een hotel gegaan. Hij doet de meest<br />
onlogische d<strong>in</strong>gen voor iemand die geen geld meer kon p<strong>in</strong>nen en niets meer<br />
had. Hij leent geld van een rikshachauffeur voor z<strong>in</strong> diensten, neemt voor 2<br />
meter een riksha en geeft nog steeds gul aan bedelaars. Hij vraagt of ik hem<br />
3500 Ruphees kan voorschieten om de kosten voor zijn hotel te betalen zodat hij<br />
naar de Ashram kan gaan. Het vreemde is dat wanneer hij zijn problemen had<br />
besproken ik hem met veel plezier de 200 Ruphee voor het verblijf <strong>in</strong> de Ashram<br />
had betaald. Er zit schijnbaar geen logica <strong>in</strong> zijn geest. Hij geeft aan al een paar<br />
keer <strong>in</strong> de Ashram te zijn geweest maar is duidelijk de weg een beetje kwijt.<br />
Vanavond zegt hij een afspraak te hebben met een dokter. Hij vroeg of hij 200<br />
Ruphee direct kon lenen. Dat heb ik hem gegeven en ik kreeg, zonder er om te<br />
vragen, voedselcoupons (waarmee er wordt betaald <strong>in</strong> de westerse kant<strong>in</strong>e) <strong>in</strong>
die waarde van hem. Daarmee staan we dus weer gelijk. Vandaag heeft hij<br />
gebeld met zijn bank <strong>in</strong> Zweden om geld naar India te krijgen. Het is voor mij<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
68<br />
een vreemde ervar<strong>in</strong>g maar ik ben <strong>in</strong> staat om er buiten te blijven door er niet<br />
over te oordelen. Ik probeer hem zo veel mogelijk te ondersteunen maar maak<br />
er niet mijn probleem van. Ik wil meer weten over de Ashram en de projecten die<br />
ze hebben. Nu vragen jullie je misschien af of ik hem de 3500 Ruphees zou lenen<br />
wanneer hij daar om vraagt? Hoewel ik <strong>in</strong> een vorig bericht al aangaf geen geld<br />
uit te lenen zal ik waarschijnlijk wel doen. En waarom? Omdat ik denk dat hij de<br />
hulp echt nodig heeft. En of ik dat geld dan ooit nog terug zie? Ik weet het niet,<br />
misschien niet van hem maar zeker wel op een andere manier. Ik durf, doordat<br />
de kosten hier te overzien zijn en erg meevallen, dit risico ook te lopen.<br />
Vergiftig<strong>in</strong>g<br />
Toen ik achttien jaar was heb ik me een week thuis <strong>in</strong> mijn zolderkamer<br />
opgesloten. Tijdens stage voor de landbouwschool kreeg ik een allergische<br />
reactie doorwerken met landbouwgif. Mijn hele gezicht was één grote puist en ik<br />
wilde de straat niet op. Ik had toen een vreemde ervar<strong>in</strong>g waarbij het leek alsof<br />
een Christusfiguur <strong>in</strong> mijn kamer verscheen en tegen me vertelde dat alles liefde<br />
is. Waarschijnlijk was het een halluc<strong>in</strong>atie maar op mij kwam het echt over. Na<br />
een schorpioenbeet bij Baba is het zelfde gebeurt en kreeg hij het idee dat hij de<br />
reïncarnatie was van Sai Baba. Ik heb verder geen aandacht aan het voorval<br />
geschonken. Ik had ook kunnen verklaren dat ik een verschijn<strong>in</strong>g had gezien en<br />
daar een hele kermis van kunnen maken. Baba heeft dat wel gedaan. Het<br />
belangrijkste was dat hij ook <strong>in</strong> zichzelf geloofde. Hij is ervan overtuigd geraakt<br />
dat hij als de reïncarnatie van Sai Baba weer op aarde is gekomen. Ik heb nog<br />
steeds twijfels over het hele gebeuren maar wie ben ik om er over te oordelen?<br />
Feit is dat meer dan een miljoen mensen ook geloven wat Sai Baba beweerde.<br />
Als ik kijk naar zijn hele geschiedenis, geloof ik niet dat hij werkelijk een<br />
verlichtte geest is geweest. Maar misschien komt dat door de verwacht<strong>in</strong>gen die<br />
ik bij verlicht<strong>in</strong>g heb. (Ook hier merk ik dat ik nog moet leren om mijn<br />
verwacht<strong>in</strong>gen los te laten.) Toch ben ik persoonlijk van men<strong>in</strong>g dat we allemaal<br />
<strong>in</strong> oorsprong al verlicht zijn en een staat van hoger bewustzijn kunnen bereiken.<br />
Ik denk dat je onder ander mogelijk is door <strong>in</strong> jezelf op zoek te gaan. Ik ben er<br />
ook van overtuigd dat iemand vanzelf merkt wanneer dat bewustzijn zich
aandient. Zo blijf ik met mijn gedachten (en Ego?) bezig om te verklaren.<br />
Misschien zou ik dat eens los moeten laten en mijn geest niet eens willen<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
69<br />
vergiftigen met al de poespas waar ik niets mee heb. Deze week ga ik kijken bij<br />
verschillende projecten van de Sai Baba Trust. Er staan hier veel grote gebouwen<br />
zoals een Universiteit, een <strong>the</strong>ater, een muziekschool en een sportacademie. Ik<br />
zie er eigenlijk niet veel mensen rondlopen en ben erg benieuwd hoeveel mensen<br />
gebruik maken van de faciliteiten. Ik werd nog aangesproken door een vrouw die<br />
<strong>in</strong> me vroeg of ik haar school wilde steunen. Ze nodigde me uit om langskomen<br />
<strong>in</strong> Mumbai. Ik denk niet dat ik er tijd voor ga maken want iemand uitnodigen is<br />
natuurlijk makkelijk, ik moet er uren voor reizen en dan maar afwachten wat ik<br />
er tegenkom. Ik hou het na dit uitstapje op Chennai. In die stad is er voor mij<br />
nog genoeg te ontdekken en kan ik echt aan het werk.<br />
Aan mijn neus voorbij gegaan<br />
Ik was maandag ruim op tijd <strong>in</strong> de hal voor de Shivaratri. Ik had een<br />
kussen bemachtigd die al dagen <strong>in</strong> een boom h<strong>in</strong>g en, zoals ik dat gekscherend<br />
roep, op me heeft gewacht. Met een stok heb ik hem eruit gehaald. De<br />
omstanders konden er om lachen. Nadat ik een tijd <strong>in</strong> een rij had gestaan om de<br />
hal <strong>in</strong> te mogen g<strong>in</strong>gen de poorten open, moesten we weer door detectiepoorten<br />
en werden gefouilleerd. Ik vond een plek op een bank aan de kant met een muur<br />
achter me zodat mijn rug steun had. de belangrijkste reden om deze plek te<br />
nemen was dat ik wist dat ik het geen twaalf uur zou volhouden op een kussen<br />
op de grond. Toen na een tijd de bank vol was kwam er net voordat alles zou<br />
beg<strong>in</strong>nen nog een man aan die schijnbaar vond dat ik te veel ruimte <strong>in</strong>nam en<br />
naast me wilde zitten, daardoor zou ik moeten opschuiven en raakte ik mijn<br />
rugsteun kwijt. Ik ben toen maar weggegaan. Hierbij moet ik bekennen dat ik<br />
enigsz<strong>in</strong>s boos opstapte. Tijdens een lez<strong>in</strong>g <strong>in</strong> de morgen over het festijn had ik<br />
gehoord dat de materie <strong>in</strong> de ashram zelfs tot je komt als je slaapt. Misschien<br />
was de belangrijkste reden om weg te gaan dat ik er steeds meer achter kom dat<br />
al die rituelen en gebeden prachtig zijn maar voor mij geen warde hebben.<br />
Uite<strong>in</strong>delijk gaat het erom dat je rust krijgt en bij mij roept het meer onrust op<br />
en wrevel dan rust. Een aanhanger van dit geloof zou zeggen dat het juist de<br />
uitdag<strong>in</strong>gen zijn om doorheen te gaan maar ik weet zeker dat het niet zo werkt.<br />
Wat ik erg moeilijk v<strong>in</strong>d is om niet te oordelen en ook deze mensen en
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
70<br />
gewoontes te accepteren zoals ze zijn. Ik ga het dus loslaten en hoef dit allemaal<br />
niet te begrijpen of bij te wonen. Ik heb een gesprek gehad met een man uit<br />
Rotterdam die aangeeft heel veel aan deze technieken te hebben en me ook het<br />
advies gaf zoveel mogelijk de diensten bij te wonen en over dit geloof te lezen. Ik<br />
sla zijn goed bedoelde advies <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>d en ga weer verder op mijn eigen pad.<br />
Klucht<br />
Het verhaal over de Zweedse man wordt zo langzamerhand een klucht. Ik<br />
heb hem, tot nu toe, geen geld hoeven uitlenen. Ik gaf hem na onze gezamenlijk<br />
rit vanaf het station 100 Ruphees omdat hij geen geld meer bleek te hebben.<br />
Dan kon hij zich <strong>in</strong>schrijven <strong>in</strong> de Ashram en een slaapplek v<strong>in</strong>den en heb hem<br />
eetcoupons voor het zelfde bedrag gegeven. De volgende dag bleek dat hij<br />
buiten had geslapen en geen geld meer had. De coupons had hij aan een zwerver<br />
gegeven. Daarna is hij zelf gaan bedelen en kreeg, zoals hij me dat vertelde of<br />
op de mouw spelde, van iemand 500 Ruphee. Ik weet het even niet meer, het<br />
blijft een vreemd verhaal. Toch kan ik er om lachen want het maakt voor mij<br />
verder niet uit. De man gaf aan dat hij samen met mij naar het museum wilde<br />
gaan. Ik heb het verzoek beleefd afgeslagen. Ik heb geen z<strong>in</strong> om de man op<br />
sleeptouw te nemen. Op een of andere manier klopt zijn verhaal niet. Het lijkt<br />
wat dat betreft op het verhaal van Sai Baba dat voor mijn gevoel ook niet klopt.<br />
De man geeft aan een reïncarnatie te zijn van Sai Baba of Shirdi. Hij begon<br />
wonderen te vertonen die iets weg hadden van de goocheltrucs van Uri Geller.<br />
Heilig as (van verbrand koeienvlaai) kwam uit zijn hand en zo nu en dan toverde<br />
hij horloges uit zijn mond. Ondertussen g<strong>in</strong>gen er ook verhalen over ontucht met<br />
kle<strong>in</strong>e jongens. Een lekkere heilige v<strong>in</strong>d ik dat dan. Ik probeer nog steeds niet te<br />
oordelen maar wanneer ik op mijn gevoel af ga merk ik het bij mij niet lekker<br />
voelt. Ik heb het idee dat hij terug is gekomen als een aap <strong>in</strong> zijn Ashram. Ik ben<br />
hem volgens mij zelfs al tegengekomen en zag dat hij een paar stal uit de cab<strong>in</strong>e<br />
van de poort bewak<strong>in</strong>g. Ik ben er <strong>in</strong>tussen achter dat er ruim 2000 vrijwilligers<br />
voor de orde zorgen en ze uit heel Indië komen. De meeste vrijwilligers zijn<br />
jongens rond de zestien jaar. Ik ben blij dat onze grote heilige <strong>in</strong>middels zijn<br />
lichaam heeft verlaten. Ik hoop dat de aap zijn handen ook thuis zal houden.<br />
Zwakke darmen<br />
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen door zwakke darmen. De
laatste dagen had ik al wat last en voelde me duf. Ik let nu toch wat beter op<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
71<br />
wat ik eet. Hoewel ik er eigenlijk geen reken<strong>in</strong>g mee kan houden. Misschien komt<br />
het wel door de heks die ik de avond ervoor tegenkwam. Het kl<strong>in</strong>kt misschien<br />
grof maar het meisje met de twee kle<strong>in</strong>e k<strong>in</strong>deren had echt iets weg van een<br />
heks. Vooral <strong>in</strong> haar gedrag. Ze g<strong>in</strong>g, terwijl ik rustig op een stoep zat voor me<br />
staan en bleef maar bedelen om van alles en nog wat. Het was erg irritant maar<br />
het gaf me ook een beeld van dit soort k<strong>in</strong>deren. Het meisje kneep me <strong>in</strong> mijn<br />
k<strong>in</strong> en het k<strong>in</strong>d op haar arm moest daar om lachen. Op dat moment zag ik<br />
helemaal geen k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> nood maar k<strong>in</strong>deren die plezier hadden. Het bedelen is<br />
voor hun een manier van leven. De k<strong>in</strong>deren zijn ook niet ondervoed en zien er<br />
goed verzorgd uit. Ik gun k<strong>in</strong>deren een beter leven maar ook dat is een oordeel<br />
want wie zegt me dat ze geen goed leven hebben? Ik ga het de komende dagen<br />
rustig aan doen. Toch hoop ik nog een paar projecten op te zoeken. De<br />
rikshadriver die ons van het station naar de Ashram heeft gereden zie ik<br />
regelmatig. Hij heeft aangegeven ook een project te hebben en ik ben er erg<br />
benieuwd naar. Ik hoop dat ik me morgen wat beter voel zodat ik <strong>in</strong>derdaad op<br />
pad kan. Vanochtend heb ik <strong>in</strong> de westerse kant<strong>in</strong>e een heerlijke warme<br />
chocolade drank genomen en dat is me goed bevallen. Het was een echte lekkere<br />
warme drank zonder de hoeveelheid suiker of andere toevoeg<strong>in</strong>gen die ik <strong>in</strong> een<br />
blikje chocolademelk de dag daarvoor heb gekocht. Ik denk zelf dat ik daar ziek<br />
van ben geworden. De mensen hier houden van zoet en masala (iets gekruid??).<br />
Vanmiddag bij de lunch neem ik een bak soep en vanavond zal ik mijn maag<br />
vullen met rijst. Eens kijken of ik mijn darmen weer aan het werk krijg na een<br />
dag water met vruchtensap.<br />
Maurice en Freek<br />
In de Ashram kom ik verschillende mensen tegen en hoor over hun<br />
ervar<strong>in</strong>gen. Zo was er tijdens het eten ook iemand die veel weg had van Maurice<br />
Gibb en constant aan het woord bleef. Hij vertelde onder andere dat Baba een<br />
keer olie had gevisualiseerd en het op zijn geslacht smeerde waardoor hij m<strong>in</strong>der<br />
met seksualiteit bezig is. O.a. Door dit soort handel<strong>in</strong>gen is de zelfverklaarde<br />
Avatar <strong>in</strong> opspraak gekomen. Een Avatar is iemand die <strong>in</strong> vorige levens<br />
verlicht<strong>in</strong>g heeft bereikt en terugkomt om de mensheid te dienen. Ik denk echter<br />
niet dat de mens is gediend met trauma's voor het leven. Wat me opvalt is de
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
72<br />
bl<strong>in</strong>de devotie die de meeste mensen hier voor Baba hebben. Ik hoor wel dat er<br />
m<strong>in</strong>der mensen komen nu hij is overleden. Er zijn opvallend veel Oost-<br />
Europeanen. Toen ik de dag <strong>in</strong> bed heb gelegen was er een ziekenbroeder die erg<br />
veel op Freek de Jonge leek. Hij liep constant heen en weer en raadpleegde<br />
allerlei papieren en deed elke keer de ventilator aan het plafond boven mijn bed<br />
uit omdat hij blijkbaar last had van het lawaai. De meeste devoties van Baba<br />
lijken op ziekenbroeders omdat ze witte kled<strong>in</strong>g dragen. Het is me nog niet<br />
duidelijk waarom dit de voorkeur heeft. Inmiddels is de Zweed vertrokken<br />
waardoor het een stuk rustiger is op de zaal. Hij had 's nachts constant last van<br />
enorme hoestbuien. Het geld heb ik hem niet hoeven uitlenen. De schade is<br />
beperkt gebleven tot 100 Ruphee die ik hem met liefde schonk. De man was niet<br />
alleen warrig, hij was ook enorm slordig en ik heb medelijden met de<br />
schoonmakers die alles onder zijn bed hebben moeten opruimen. Ik wens hem<br />
een goede reis. Hij gaat op zoek naar de opvolger van Sai Baba <strong>in</strong> Mysole die de<br />
Prema Baba wordt genoemd. De derde en laatste <strong>in</strong>carnatie die <strong>in</strong> een wereld<br />
van liefde zal leven. Deze keer hoop ik dat het echt een verlichtte ziel is en hij<br />
<strong>in</strong>derdaad <strong>in</strong> een wereld vol vrede terecht komt.<br />
Loslaten<br />
De tijd dat ik hier nog verblijf ga ik proberen om alle gedachten en<br />
vooroordelen los te laten. Daarnaast wil ik nog meer te weten komen over de<br />
projecten. Ik heb <strong>in</strong>middels een rapport gelezen maar nog niet veel aantallen<br />
gezien van bijvoorbeeld leerl<strong>in</strong>gen op de universiteit. Ik zie daar ook niet veel<br />
beweg<strong>in</strong>g. Het lijkt er op dat de plek hier langzaam gaat leeglopen omdat de<br />
Baba er niet meer is. De rest van de periode ga ik rustig aan doen. Ik voel aan<br />
mijn lichaam dat het nodig is. Ik ervaar hier dus niet bepaald dat ik hier energie<br />
krijg. Over een paar dagen ga ik terug naar Chennai en dat is weer een reis van<br />
meer dan 12 uur. Om acht uur moet ik bij het station zijn, via Bangalore kom ik<br />
dan om half negen <strong>in</strong> Chennai aan. Een reis van ruim 600 kilometer. Het zijn nog<br />
steeds afstanden die ik niet gewend ben. Wat ik <strong>in</strong> ieder geval meeneem vanuit<br />
deze organisatie is dat ze niet om geld vragen. Mensen kunnen anoniem geld<br />
doneren aan de sticht<strong>in</strong>g. Vooral rijke zakenlieden schijnen dat <strong>in</strong> grote<br />
hoeveelheden te doen. Het is echter onbaatzuchtig want ze kunnen hun naam<br />
niet aan de schenk<strong>in</strong>g koppelen. Ik denk dat dit een mooi systeem is. Wat betreft
mijn project denk ik dat ik er goed aan doe om zelf eerst voor een bedrag te<br />
zorgen en dan te kijken of ik een project kan uitvoeren. Om eerlijk te blijven<br />
denk ik nog steeds niet dat ze <strong>in</strong> India op projecten zitten te wachten van<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
73<br />
buitenstaanders. Ik wordt niet gerespecteerd, gediscrim<strong>in</strong>eerd, afgezet, beledigd,<br />
aangestaard en openlijk uitgelachen. Mensen beloven om me <strong>in</strong> contact te<br />
brengen met anderen maar doen dit vervolgens niet. Mail wordt meestal niet<br />
beantwoord etc. Deze maatschappij heeft me nog niet de <strong>in</strong>spiratie gegeven om<br />
een project te starten. Daarnaast v<strong>in</strong>d ik het belangrijkste dat ik de nood van de<br />
straatk<strong>in</strong>deren zelf nog niet heb kunnen ontdekken. Het zal echt zo zijn dat er 18<br />
miljoen straatk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India leven. De vraag blijft echter of ze hulp nodig<br />
hebben. In deze groeiende economie zijn ze over enkele jaren prima <strong>in</strong> staat om<br />
hun eigen problemen op te lossen. Dit is wat mij betreft de tussenstand.<br />
Mister Bean<br />
Eigenlijk had ik de Zweedse man wel Mr. Bean kunnen noemen. Ik werd<br />
gisteren aangesproken door iemand die hem 400 Ruphees heeft uitgeleend en<br />
vraagt of ik weet waar hij is.. De man laat een spoor van schulden na. Ach en zo<br />
heeft Baba zo zijn volgel<strong>in</strong>gen. De man die ik Freek noem blijkt de hele dag foto's<br />
en teksten te bestuderen. Anderen zitten de hele dag voor een zelfgemaakt<br />
tempeltje te bidden en laten zo nu en dan een belletje r<strong>in</strong>kelen. Zo te zien heeft<br />
het belletje <strong>in</strong> henzelf nog niet ger<strong>in</strong>keld. De devoties van Baba zijn vooral<br />
zoekers. Ze zoeken naar zichzelf. Ik ben er <strong>in</strong>middels achter dat zoeken naar<br />
jezelf niet veel z<strong>in</strong> heeft. Ik zou eigenlijk wel een willen vragen wat al die rituelen<br />
de mensen opleveren. Maar zelfs tijdens een discussiegroep worden vragen niet<br />
op prijs gesteld. Ik zwerf nog even over deze Ashram waar<strong>in</strong> mensen volgens de<br />
folders bezig zijn met zelfverwerk<strong>in</strong>g volgens de strikte aanwijz<strong>in</strong>gen van Baba.<br />
Met als gevolg dat de meeste mensen hier als een Mr. Bean over het terre<strong>in</strong><br />
lopen. Het is aan de ene kant een lachwekkende verton<strong>in</strong>g maar aan de andere<br />
kant ernstig omdat deze mensen zichzelf en de leer zo verschrikkelijk serieus<br />
nemen. Ik heb er het geduld niet voor om uren <strong>in</strong> de rij te staan om langs het<br />
graf van Baba te mogen lopen. Ik loop liever als een Mr. Bean over het hele<br />
terre<strong>in</strong> en geniet van de vleermuizen die zich 's middags <strong>in</strong> de boom bij de
<strong>in</strong>gang verzamelen. Of de spreeuwen die om zes uur <strong>in</strong> de boom bij de kant<strong>in</strong>e<br />
als een koor een concert geven. Ook kom ik geregeld de apen tegen die<br />
schijnbaar ook precies weten waar ze wat te eten kunnen halen. Boven het<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
74<br />
kantoor van de Internationale Registratie zitten de zes kle<strong>in</strong>e apen, <strong>in</strong>clusief Baba-<br />
aap voor het raam waar twee Russische dames ze koekjes voeren. Ik blijf deze<br />
dagen gebruiken om lichamelijk weer even bij te komen. Mijn darmen zijn nog<br />
steeds niet helemaal <strong>in</strong> orde maar het wordt langzaam weer wat beter. Ik heb<br />
trouwens weer een miskoop gedaan. In de hoop op een lekkere frambozen siroop<br />
heb ik een nogal chemisch smakende milkshake pulp gekocht. Daarom voel ik<br />
mezelf ook regelmatig een Mr. Bean<br />
4 dagen erbij<br />
Ik heb besloten om mijn tijd totdat ik terug ga naar Chennai <strong>in</strong> de Ashram<br />
van Sai Baba uit te zitten. De eerste reden is dat ik me nog niet helemaal lekker<br />
voel en wat bij wil komen. De tweede reden is dat het hier nog zo slecht niet is.<br />
Het is dat ik geen laptop bij me heb anders zou ik het hier prima de rest van de<br />
tijd uit kunnen houden. De sfeer is hier ontspannen en het eten goed. daarnaast<br />
is het allemaal super betaalbaar. Eigenlijk wilde ik graag nog bij een paar<br />
projecten langs <strong>in</strong> Bangalore maar kan geen contact krijgen. Ook hier worden de<br />
mailtjes niet beantwoord. Daarnaast wil ik toch nog onderzoeken of een project<br />
met eco-won<strong>in</strong>gen voor straatk<strong>in</strong>deren een goede bijdrage zou kunnen leveren<br />
aan deze maatschappij. Zoals ik aangaf heb ik hiervoor tot nu toe nog geen<br />
bodem gevonden. Er wordt wel veel gedaan aan duurzaamheidsprojecten door<br />
de overheid hier maar dan vooral voor zo groot mogelijke groepen. Iemand die<br />
voor een organisatie werkt <strong>in</strong> Bangalore die dergelijke projecten organiseert en<br />
ik <strong>in</strong> Auroville heb ontmoet heeft me echter ook niet terug gemaild. Ik wil niet<br />
onverwachts ergens op de stoep staan om een project te bekijken en het risico<br />
lopen dat ik nergens een betaalbare slaapplek kan v<strong>in</strong>den. Het valt me erg tegen<br />
dat mensen die je ergens ontmoet later niets meer van zich laten horen.<br />
Misschien waren ze tijdens de ontmoet<strong>in</strong>g beleefd maar v<strong>in</strong>den het eigenlijk niet<br />
belangrijk. Waarom zou ik me druk maken wanneer de mensen dat zelf hier al<br />
helemaal niet doen. Ik vraag me wel af of het anders zijn geweest wanneer ik<br />
een pot met geld bij me zou hebben gehad? Eigenlijk ben er zeker van! De vraag
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
75<br />
zou dan echter zijn geweest of dat geld wel goed besteed g<strong>in</strong>g worden. Ik heb <strong>in</strong><br />
ieder geval geleerd dat wanneer ik ooit een project <strong>in</strong> India wil starten ik zelf de<br />
hand op de fondsen moet houden. Mijn volgende uitdag<strong>in</strong>g ligt bij de vraag of ik<br />
voor deze vier maanden een tablet of kle<strong>in</strong>e laptop aan zou moeten schaffen<br />
zodat ik meer kan werken. Ik heb een manuscript bij me van een boek dat ik<br />
graag af wil maken maar waar ik nu niets aan kan doen. Dat komt ook omdat ik<br />
me steeds regelmatiger beg<strong>in</strong> te vervelen. Voorlopig moet ik eerst deze 4 dagen<br />
maar uitz<strong>in</strong>gen en daarna weer verder kijken.<br />
Westers probleem<br />
Iemand noemde op Facebook het aanschaffen van een i-pad of tablet een<br />
westers probleem. Ik ben het er niet mee eens maar nu ik de prijzen heb<br />
vergeleken ga ik het een westers probleem maken. De prijzen hier zijn beslist<br />
niet veel lager dan <strong>in</strong> Nederland. Daarom wil ik hier liever geen apparaat<br />
aanschaffen. Dat kan ik beter <strong>in</strong> Nederland doen met alle garantie en service die<br />
ik nodig heb. Scheelt me weer een besliss<strong>in</strong>g want ik heb nog geen idee of ik<br />
beter een I-Pad of een Galaxy kan kopen. Als ik terug ben <strong>in</strong> Nederland kan ik<br />
het nog even met mijn oude laptop doen. Het belangrijkste tijdens de eerste<br />
twee maanden juli en augustus zijn onderdak en het afmaken van het boek.<br />
Daarnaast zal ik dan nadenken waar ik me ga settelen. In dit hectische land waar<br />
ik nu verblijf zonder een eigen plek verlang ik nu al weer naar een eigen huurhuis<br />
met een koffiezet apparaat dat ik kan gebruiken wanneer ik wil. Of zelf eten<br />
maken. Het zijn hele basale d<strong>in</strong>gen die ik mis. Daarnaast ga ik nadenken over de<br />
sociale netwerken. Ik zal eerlijk zijn. De belangstell<strong>in</strong>g van anderen voor mijn<br />
project is niet groot. Er zijn we<strong>in</strong>ig mensen die via Facebook of de weblog<br />
belangstell<strong>in</strong>g tonen. Ook <strong>in</strong> India heb ik hulp nodig die ik tot nu toe nog niet heb<br />
gevonden. Toch heb ik leuke ontmoet<strong>in</strong>gen en gesprekken. Zoals met een Duitse<br />
man die hier al een tijdje woont. Hij wordt nog elke dag anders behandeld en<br />
noemt het de Indische manier van zakendoen. De vraag is of ik op een dergelijke<br />
manier zaken wil doen. Is het eerlijk om aan iemand die veel geld lijkt te hebben<br />
meer te vragen dan aan iemand die niet veel lijkt te hebben. Het blijft subjectief.<br />
Wie bepaald of iemand veel geld heeft? Wat is veel geld? De meter voor mijn<br />
project staat op dit moment om op; ik ga eerst zelf zorgen dat ik voldoende<br />
f<strong>in</strong>anciële middelen heb om eventueel een project te starten en ga dan kijken
hoe ik dat voor elkaar kan krijgen. Ik ben me bewust dat op deze manier zelfs<br />
het project een westers probleem blijft <br />
Het lot tarten<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
76<br />
Na bijna een week last te hebben gehad van mijn darmen heb ik besloten<br />
om het lot te tarten. Het is namelijk niet zeker waar ik ziek van ben geworden.<br />
Maar moet ik daarom alles laten staan? Ik heb vandaag besloten om te genieten<br />
van een ijsje. Volgens mij is het goed om zo nu en dan een risico te nemen.<br />
Waarom voorzichtig zijn en iets laten staan dat je lekker v<strong>in</strong>d terwijl je de ware<br />
oorzaak van het ongemak niet kent. Eigenlijk gaat het tijdens mijn reis er ook<br />
over tarten van mijn lot. Omdat het er tot nu toe niet echt hoopvol uitziet laat ik<br />
het project los. Eigenlijk ben ik nu al twee maanden bezig <strong>in</strong> een soort<br />
verdedig<strong>in</strong>gsmechanisme. Dit komt omdat ik gevoelig ben voor onrecht en op<br />
mijn hoede ben wanneer ik het gevoel heb dat er iets niet goed zit. Het is wel<br />
gebleken dat ik <strong>in</strong>derdaad wordt afgezet en belazerd. Als ik op dit moment een<br />
project zou starten komt het erop neer dat ik 4x te veel zal betalen. Dit gevoel<br />
wil ik even van me afzetten want anders lijk ik <strong>in</strong> een negatieve spiraal te<br />
bewegen. Voor mij is het project dus even van de baan. Ik tart het lot om ervoor<br />
te zorgen dat er een basis ontstaat waarop de plannen wel mogelijk zijn.<br />
Mogelijkheden zijn er altijd daar ben ik van overtuigd. Maar het gaat er ook om<br />
hoe je <strong>in</strong> het proces staat. Daarom wil ik alles open houden en me bezig houden<br />
de mogelijkheden om mijn tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Zo heeft de tijd <strong>in</strong><br />
de Ashram me toch nog iets goeds gebracht.<br />
Wie de schoen past<br />
Juist op het moment dat ik me weer beter begon te voelen en je denkt dat<br />
je alles hebt gehad lijkt het pas te beg<strong>in</strong>nen. Net nadat ik weer vrede had<br />
gesloten met mijn gevoel kwam ik <strong>in</strong> een stroomversnell<strong>in</strong>g terecht. Bij een<br />
bezoek aan de kant<strong>in</strong>e moet je je schoenen uitrekken. Ik had mijn slippers nogal<br />
nonchalant naast de <strong>in</strong>gang gezet en toen ik terug kwam lag er nog maar één<br />
slipper. De andere slipper was door een stel honden gebruikt als een speeltje. De<br />
slippers kon ik weggooien. Ik heb daarom een paar sneakers aangetrokken. Toen<br />
ik 's avonds g<strong>in</strong>g d<strong>in</strong>eren en ik terug kwam bij mijn schoenen waren ze<br />
verdwenen. Het was voor mij een vreemde gewaarword<strong>in</strong>g. Er zat een jongen op<br />
de bank en ik vroeg of hij had gezien wie de schoenen had meegenomen. Hij
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
77<br />
begon een zoveelste zielig verhaal over geen geld en geen eten. Eigenlijk had ik<br />
daar op dat moment helemaal geen z<strong>in</strong> <strong>in</strong> om naar te luisteren. Ik was nog vol<br />
ongeloof over het feit dat iemand mijn schoenen had gestolen. Toch heb ik de<br />
jongen een maaltijd aangeboden en me verder niet druk gemaakt over zijn<br />
verhaal. Het geven van het eten was iets dat ik op dat moment voor hem kon<br />
betekenen. Ik ben nog naar het kantoor gegaan van de politie en daar kreeg ik te<br />
horen dat ik de volgende dag op dezelfde plaats moest gaan kijken omdat de<br />
Swami (Baba) ze daar weer terug zou laten bezorgen. Ik heb een plekje op het<br />
dak opgezocht en mezelf getrakteerd op een paar cashewnoten en toffees. Dat<br />
hielp. Het blijkt wel dat de Swami niet te vertrouwen is want de schoenen heb ik<br />
niet terug. Daarom begon ik op te letten of ik iemand met mijn schoenen rond<br />
zag lopen. Daarbij denk ik direct aan een gesprek dat ik had met iemand die<br />
stelde dat je beter niet kunt zeggen dat iets van 'mij' is. Toch zijn het dit soort<br />
kle<strong>in</strong>e voorvallen die een beeld geven over wat er <strong>in</strong> India aan de hand is. Wat<br />
dat betreft is het niet slechter of beter dan <strong>in</strong> Nederland. Daar had ik mijn<br />
schoenen ook niet bij de deur kunnen laten staan. Iemand zei; 'Dan koop je toch<br />
gewoon nieuwe?' Toch ga ik dat nog niet doen. Ik wacht nu liever tot ik helemaal<br />
niets meer heb, dan weet ik zeker dat ik de schoenen nodig heb en hoef er nu<br />
nog niet mee te sjouwen. Oh! en het laatste nieuws; Mr. Bean (De Aaaaardige<br />
Zweedse man!) is weer terug. Alsof het lot me weer tart staat hij nu achter me<br />
bij het loket en is op zoek naar het adres waar hij het bericht over zijn nieuwe<br />
creditkaart naar toe zou laten sturen. Dat heeft hij schijnbaar nog niet voor<br />
elkaar. Blijkbaar weet hij niet dat hij dat bij een ander <strong>in</strong>ternetkantoor heeft<br />
gedaan. Ik laat hem gaan en schenk er geen aandacht aan. Ondertussen staat er<br />
ook een groep vrouwen te bedelen en maakt er iemand ruzie over nog niet<br />
betaalde reken<strong>in</strong>gen. Weer voldoende hectiek! :) (Het zijn verder niet mijn zaken<br />
dus ga ik me niet mee bemoeien!)<br />
Reflectie<br />
In de Ashram beschikken ze over een mooi videoscherm maar ook deze<br />
wordt alleen gebruikt om te richten op het graf van Baba zodat weer bijna<br />
niemand er iets van ziet. Het is aan mij om het te accepteren. Dit is de manier<br />
waarop ze het hier doen. Wie ben ik om daar iets van te zeggen. Zelf ben ik er<br />
helemaal achter dat ik geen poespas nodig heb. De meeste rust ervaar ik <strong>in</strong>
mezelf door vanuit mijn hart bezig te zijn. Zoals ik het de afgelopen dagen<br />
merkte helpt het dan ook dat ik het idee heb dat ik met iets nuttigs bezig ben.<br />
Maar wat is nuttig? Schijnbaar v<strong>in</strong>den duizenden mensen het hier nuttig om<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
78<br />
dagelijks gebeden te herhalen. Dagelijks samen te z<strong>in</strong>gen en het graf van Baba<br />
met een bezoek te vereren. Deze week kwam ik een man tegen die me duidelijk<br />
maakte dat ik naar de hal moest gaan en mee moest doen aan de rituelen. Hij<br />
had me ook al eens gewezen op het feit dat ik een papiertje voor me op de grond<br />
had liggen en dat niet mocht. En opeens werd me iets duidelijk. Welke autoriteit<br />
had deze man? Hij was ook gewoon een bezoeker maar één die het leuk vond<br />
om westerl<strong>in</strong>gen de les te lezen. Dat is weer een situatie waar<strong>in</strong> ik terecht kwam<br />
omdat ik me niet zeker voelde over hoe de zaken hier toegaan. Nadat ik beter<br />
keek en zag dat de man ook een paar jongens leek te vertellen dat ze moesten<br />
opletten viel bij mij het kwartje pas. Vanaf dat moment ben ik mijn eigen gang<br />
gegaan. Wanneer mensen het niet eens zijn met mijn gedrag dan mogen ze me<br />
daarop aanspreken. Er viel hierdoor <strong>in</strong> ieder geval een beetje spann<strong>in</strong>g van me<br />
af. En zo langzamer hand ben ik <strong>in</strong> staat om weer tot mezelf te komen en rust te<br />
v<strong>in</strong>den <strong>in</strong> de situatie. Daarom heb ik wel enkele besliss<strong>in</strong>gen genomen die voor<br />
mij nodig zijn om op een prettige manier te functioneren. Als ik naar mijn eigen<br />
gevoel kijk dan valt me op dat ik niet snel tevreden ben en me opvallend snel<br />
achtergesteld voel. Dit heeft ook alles te maken met de situatie hier, ik wordt<br />
anders behandeld dan de lokale bevolk<strong>in</strong>g. Daardoor komt er schijnbaar een<br />
mechanisme <strong>in</strong> me boven om mezelf te beschermen. Wat ik wil is dit<br />
mechanisme loslaten want ik heb dit soort bescherm<strong>in</strong>g niet nodig. Het is veel<br />
beter voor me om met de stroom mee te gaan en de situatie volledig te<br />
accepteren. Dan betaal ik maar meer voor eten, krijg ik m<strong>in</strong>der etc. Ik weet<br />
zeker dat ik er veel van kan leren. Dat is voor mij het belangrijkste. Los laten<br />
dus! Ik zal laten weten hoe het me afgaat!<br />
Kan ik helpen?<br />
De jongen die ik een maaltijd heb aangeboden is de dag erna de hele dag<br />
aan het werk geweest <strong>in</strong> de kant<strong>in</strong>e om zelf zijn eten te verdienen. Hij kwam 's<br />
avonds weer naast me zitten. In gebrekkig Engels probeerde hij mij zijn verhaal<br />
wat duidelijker te maken. Dit was voor mij weer een voorbeeld hoe belangrijk het<br />
is om te kunnen communiceren met de groep k<strong>in</strong>deren die ik zou willen helpen.
De jongens is 14 jaar en heeft zijn laatste jaar op school verprutst. Hij wil wel<br />
verder studeren. Zijn vader is een arme boer en van de rest van het verhaal<br />
snapte ik niet veel. Ik begreep wel dat hij 150 Ruphee nodig had voor zijn<br />
busreis. Mr. Bean (De aaaaardige zweedse man!) kwam naast ons zitten, hij is<br />
weer terug met wilde plannen. Ik ben benieuwd wanneer ik hem niet meer<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
79<br />
tegenkom. Ik was nog <strong>in</strong> gesprek met de jongen en Mr. Bean gaf direct aan dat<br />
de jongen geld van me wilde en ik hem maar niks moest geven. De man die zelf<br />
elke bedelaar die hij tegenkomt 10 Ruphee geeft, neemt niet eens de moeite om<br />
naar het verhaal van de jongen te luisteren. Ik heb besloten om de jongen het<br />
geld voor de busreis gewoon te geven. Ik heb hem daarbij wel verteld dat dit het<br />
enige is dat ik voor hem kan doen. Ik vond het jammer dat ik hem niet <strong>in</strong> contact<br />
kon brengen met hulpverleners die voor een meer permanente oploss<strong>in</strong>g kunnen<br />
zorgen. Om nog even de verschillen aan te geven van de omgev<strong>in</strong>g waar ik <strong>in</strong> zit.<br />
Naast me zit een man die morgen voor drie dagen met een auto en chauffeur<br />
naar Chennai vertrekt en daarvoor 18.000 Ruphee neertelt. Dit is het gemak<br />
waarmee westerl<strong>in</strong>gen op reis zijn en vakantie vieren. Op zich helemaal niets mis<br />
mee maar het tekent voor mij wel de schrille contrasten. Een compleet gez<strong>in</strong> hier<br />
kan er namelijk een maand van eten. Het is ook mijn maandbudget. Om mijn<br />
verslag nog spannend te houden kan ik melden dat degene die me zouden<br />
helpen om een kamer te regelen <strong>in</strong> Chennai dit niet hebben gedaan. Ik moet dus<br />
zelf op zoek naar een kamer. Gelukkig ben ik tijdens mijn reis veel mensen<br />
tegengekomen en heb vooral veel vragen gesteld zodat ik nu ook <strong>in</strong> Chennai wel<br />
een plek kan v<strong>in</strong>den die b<strong>in</strong>nen mijn budget ligt. Hiervoor heb ik twee dagen de<br />
tijd!:) Het is weer duidelijk een voorbeeld van hoe de zaken hier <strong>in</strong> India kunnen<br />
gaan. Mensen zeggen ja en doen Nee! Kan ik het helpen?<br />
Kracht van toepassen<br />
In een vreemde situatie voel ik me toch anders dan thuis of op een plek<br />
die ik ken. Dat is ook heel normaal maar ik had het niet helemaal <strong>in</strong> de gaten.<br />
Door deze reis wordt ik duidelijk daarop gewezen. Eigenlijk ben ik deze reis ook<br />
begonnen om uitdag<strong>in</strong>gen mijn leven te v<strong>in</strong>den <strong>in</strong> de hoop een project te kunnen<br />
starten. Het is me pijnlijk duidelijk dat ik dat nooit alleen kan doen maar hulp<br />
nodig heb. Soms zou ik bijvoorbeeld graag over een goede gids willen<br />
beschikken. Er kwam tijdens het d<strong>in</strong>er een jonge man naast me zitten die me
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
80<br />
tijdens ons gesprek vroeg of ik een healer ben. Ik vertelde dat ik wel met<br />
emoties werk en er mensen van bewust probeer te maken dat ze vrij kunnen<br />
worden van hun emoties. Hij vertelde iets over zijn problemen die hij had met<br />
zijn vriend<strong>in</strong>. Toen ik reageerde dat de problemen eigenlijk zijn projecties waren<br />
klapte hij dicht en wilde niet meer praten. Op dat moment had ik een gids voor<br />
hem kunnen zijn maar hij nam mijn aanbod niet aan. Ik ben er verder niet op <strong>in</strong><br />
gegaan! Toch merk ik zelf hoe belangrijk het is om wel hulp aan te nemen<br />
wanneer dat naar me toe komt. Ik zie deze reis ook als een stage om te<br />
onderzoeken op welke manier ik grip heb op mijn leven. De uitdag<strong>in</strong>g is om een<br />
leven op te bouwen zoals ik dat echt wil. De reis geeft me al enkele <strong>in</strong>zichten<br />
gegeven. Ik v<strong>in</strong>d het bijvoorbeeld fijn om zelf te koken. Daarnaast zoek ik ook<br />
naar uitdag<strong>in</strong>gen, een van de uitdag<strong>in</strong>gen heeft duidelijk te maken met een<br />
uitspraak dat er <strong>in</strong> deze wereld overvloed is en we daar over kunnen beschikken.<br />
Mijn hele leven lijk ik al strijd te voeren met het idee dat ik niet genoeg heb.<br />
Daarom voel ik me waarschijnlijk verongelijkt wanneer ik een kle<strong>in</strong>er stukje<br />
kwarktaart krijg :P Tijdens deze reis kom ik er ook achter dat ik alles al heb. Ik<br />
heb niet veel spullen nodig om gelukkig te zijn. Tuurlijk mis ik soms de<br />
materialen om mezelf te uiten maar uite<strong>in</strong>delijk lost alles zich op. Tot nu toe heb<br />
ik altijd nog een <strong>in</strong>ternetcafé kunnen v<strong>in</strong>den om mijn weblog bij te houden en<br />
heb ik ook over eten niet te klagen gehad. Het budget blijkt niet ruim maar<br />
voldoet wel. En zo kan ik maar doorgaan. Toch merkte ik dat ik me regelmatig<br />
niet tevreden voelde. En hoe dat kwam? Was het de nieuwe situatie? Mis ik mijn<br />
bekende omgev<strong>in</strong>g? Eigenlijk heb ik het antwoord <strong>in</strong> de vorige blog al gegeven<br />
het g<strong>in</strong>g om mijn eigen gevoel. Wanneer ik daar niet tevreden over ben kan ik<br />
dat als enige veranderen. Mijn uitdag<strong>in</strong>g is om nog tijdens deze reis te leren om<br />
mijn <strong>in</strong> mijn eigen krachten te komen. Ik v<strong>in</strong>d het een mooie uitdag<strong>in</strong>g die me<br />
direct weer een goed gevoel geeft. Of komt dat ook dat ik me lichamelijk weer<br />
beter voel? Misschien zijn het vage woorden. Ik hoop dat ik ze later beter kan<br />
uitleggen door met concrete voorbeelden te komen vanuit mijn eigen ervar<strong>in</strong>gen.<br />
Dat voorbeeld kan ik eigenlijk al geven want <strong>in</strong>middels heb ik via een paar<br />
kennissen <strong>in</strong> Chennai een kamer gevonden. Ik weet nog niet hoe het eruit ziet.<br />
Misschien kom ik op een dump terecht maar er is een kamer voor me geboekt<br />
zodat ik <strong>in</strong> ieder geval een maand redelijk betaalbaar onderdak heb gevonden.<br />
Dit is uite<strong>in</strong>delijk voorelkaar gekomen zonder dat ik me er echt druk over heb
gemaakt. Ik had er alle vertrouwen <strong>in</strong> dat ik iets zou v<strong>in</strong>den. Ik vond het wel<br />
jammer dat de goedkope kamers van het 'Leger des Heils' waren vernietigd en<br />
pas over twee maanden weer beschikbaar komen. Ze zijn van plan een nieuw<br />
gebouw neer te zetten. Twee maanden? Dat zal vast wel wat langer duren!<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
81<br />
Commentaar: Toen ik vier maanden later vertrok waren de kamers van<br />
het Leger des Heils nog steeds niet klaar. Sterker nog, ze waren ook nog niet<br />
begonnen met bouwen!<br />
Stroomuitval<br />
Ergens las ik eens dat India 50 jaar achterloopt op de westerse wereld.<br />
Gelet op de bouw en <strong>in</strong>frastructuur lijkt het daar ook op. Regelmatig valt de<br />
stroom uit en zie ik een wirwar van draden over de wegen hangen. Veel<br />
gebouwen zijn niet af of gedeeltelijk <strong>in</strong> gebruik. Maar dat is eigenlijk ook wel het<br />
leuke aan dit land. Daardoor heb ik nog meer het idee <strong>in</strong> een andere wereld te<br />
wandelen. Vandaag ga ik met de bus naar Bangalore en heb nog geen idee waar<br />
ik vannacht ga slapen. Misschien slaap ik helemaal niet. Mijn koffers kan ik voor<br />
een paar centen <strong>in</strong> bewar<strong>in</strong>g geven bij het station. Om zes uur vertrekt dan de<br />
tre<strong>in</strong> naar Chennai maar ik heb nog geen kaartje gereserveerd. Ik kijk wel hoe<br />
het gaat. Soms is het goed om opties open te laten. Ik wil graag <strong>in</strong> de middag <strong>in</strong><br />
Chennai aankomen om nog wat zaken te kunnen regelen voordat het donker is of<br />
de w<strong>in</strong>kels dichtgaan. Ik ben benieuwd naar de reis. Ik ga met een Baba Devotie<br />
uit Rotterdam zodat ik <strong>in</strong> de bus <strong>in</strong> ieder geval aanspraak heb. Ik ben ook<br />
benieuwd naar zijn reiservar<strong>in</strong>gen. Weg uit het quasi vrome leven van<br />
herhal<strong>in</strong>gen en vervel<strong>in</strong>g. Op naar de bruisende hectiek van de smerigste stad<br />
van India. De contrasten kunnen niet groter zijn. Ondertussen denk ik er aan dat<br />
het misschien een optie is om na twee maanden <strong>in</strong> mei even een vakantie te<br />
pakken en naar Goa af te reizen. Dan ben ik daar ook geweest en heb ik even<br />
wat rust. Maar eerst wacht ik af hoe het de komende periode gaat <strong>in</strong> Chennai. Ik<br />
ben benieuwd of ik ergens als vrijwilliger aan het werk kan. Ik heb een afspraak<br />
met een organisatie om multimedia werk voor ze te doen. Na de ervar<strong>in</strong>g de<br />
afgelopen tijd hou ik het allemaal open. Je weet maar nooit. Misschien valt de<br />
stroom wel weer uit!
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
82<br />
Commentaar: Naar Goa reizen heb ik niet gedaan omdat ik als vrijwilliger<br />
aan het werk ben gegaan!<br />
Zonde van het geld<br />
Toen iemand me op straat vroeg of ik een project wilde bezoeken heb ik<br />
toegestemd. Een man bracht me, na een telefoontje te hebben gepleegd, op zijn<br />
nieuwe motor naar een buitenwijk. Onderweg vroeg ik hoeveel k<strong>in</strong>deren hij op de<br />
school les gaf. Hij vertelde dat er 30 k<strong>in</strong>deren les kregen. Ik kwam <strong>in</strong> een lokaal<br />
terecht waar 8 k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> de leeftijd van 6 tot 10 jaar op de grond zaten en met<br />
verschillende boeken aan het leren waren. Er was een docent en de vrouw van<br />
de <strong>in</strong>itiatiefnemer was ook aanwezig. Het was een mooi voorbeeld van een<br />
project zoals ze dat aan westerl<strong>in</strong>gen tonen. Er werd nog een verdiep<strong>in</strong>g<br />
bijgebouwd en daar was geld voor nodig. Ze kregen geen steun van de reger<strong>in</strong>g<br />
en moesten het hebben van particuliere fondsen. Ik werd al snel naar de<br />
woonkamer van het stel gebracht en kreeg een kopje koffie en een dik foto boek<br />
waar<strong>in</strong> uitvoerig alle vrienden stonden die geld gaven en k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong><br />
schooluniformen. Er was op de foto's ook te zien hoe de k<strong>in</strong>deren eten kregen.<br />
Nadat ik ook de opricht<strong>in</strong>gspapieren mocht bekijken moest ik er toch van<br />
overtuigd zijn dat dit een legitiem project was dat geld nodig had. Of ik wilde<br />
steunen? Zo tussendoor had ik een paar vragen gesteld en het bleek dat de man<br />
geen werk had maar een auto bezat die hij verhuurde. Het telefoontje voordat<br />
we op zijn motor vertrokken vond ik al een aankondig<strong>in</strong>g dat we er aankwamen<br />
zodat de k<strong>in</strong>deren misschien even snel van de straat zijn gehaald om te poseren<br />
voor het project. Waarom ben ik zo negatief en vertrouw ik het niet? Voor mij<br />
was de nieuwe motor het struikelblok. Waarom koop je een splikspl<strong>in</strong>ter nieuwe<br />
motor terwijl je zegt amper het eten voor de k<strong>in</strong>deren te kunnen betalen. Voor<br />
mij was het weer een voorbeeld van een project dat er leuk uitziet als je er even<br />
op bezoek komt maar mijn gevoel vertelde me dat het een ondernem<strong>in</strong>g was<br />
waar het echtpaar hun bestaan van f<strong>in</strong>ancieren. Het viel me ook op dat ze geen<br />
f<strong>in</strong>anciële rapporten konden (of wilden) overleggen. En zo zijn er duizenden<br />
projecten waar allerlei westerl<strong>in</strong>gen steun aan verlenen. Zonde van het geld!<br />
Weer een project<br />
In de periode waar<strong>in</strong> ik de Ashram van Swami Baba bezocht heb ik me een<br />
beetje verveeld maar gelukkig niet geheel stilgezeten. Een riksha-driver had me
tijdens de rit op de eerste dag vanaf het station gevraagd om zijn project te<br />
bezoeken. Dat heb ik uite<strong>in</strong>delijk de laatste dag nog gedaan. Ik heb een tijdje<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
83<br />
met de man zitten praten en daardoor ook veel over de organisatie van Baba te<br />
weten gekomen. Wat me opvalt <strong>in</strong> de verhalen is dat het schijnbaar niet altijd<br />
zuivere koffie is. Maar mijn gevoel had dat al aangegeven. Het bleek dat hij al<br />
jaren daarvoor gestart was met een school maar het gebouw stond op land van<br />
de Baba Trust maar dat werd weer <strong>in</strong> beslag genomen. De gebouwen vervielen<br />
daardoor aan de trust. Dit typeert de organisatie eigenlijk al. Ik heb gehoord dat,<br />
voordat Baba stierf en zorg nodig had, al <strong>in</strong> de tang van enkele belangrijke<br />
trustleden zat. Enkele zakenlieden hebben de boel eigenlijk overgenomen. Ze<br />
hebben de touwtjes stevig <strong>in</strong> handen. Ook hier is er sprake van een m<strong>in</strong> of meer<br />
commerciële organisatie. Het is zeker dat er verschillende belangen een rol<br />
spelen. Ego en macht schijnen enkele <strong>in</strong>grediënten te zijn. Het project van de<br />
riksha-driver is nu een kle<strong>in</strong>e school met 14 k<strong>in</strong>deren. Ook hier is de woonruimte<br />
het belangrijkste. Er wordt nog steeds gebouwd aan de school faciliteiten. Ook<br />
hier zie je enkele belangrijke donateurs die ervoor zorgen dat het gebouw kan<br />
worden gerealiseerd. Het valt me op dat de man <strong>in</strong> onderdelen denkt. Ook hier is<br />
geld het belangrijkste onderdeel. Hij wil verder bouwen. Toch hoor ik hem niet<br />
over het aangaan van langdurige relaties met donateurs of het versturen van<br />
transparante <strong>in</strong>formatie. Je krijgt geen <strong>in</strong>zicht <strong>in</strong> de kosten en <strong>in</strong>komsten. Ook<br />
hier hoor ik dat iemand geld heeft geschonken voor twee lokalen of een dak.<br />
Voor mij is dat een belangrijke ontdekk<strong>in</strong>g. Ik denk dat mensen meer betrokken<br />
raken bij een project wanneer ze regelmatig op de hoogte worden gehouden en<br />
de f<strong>in</strong>anciële stromen transparant worden gecommuniceerd. Weer wat geleerd<br />
van een project. Ik kan de man helaas verder niet helpen.<br />
De vervel<strong>in</strong>g slaat weer toe<br />
Wanneer de lunch of d<strong>in</strong>er het belangrijkste moment wordt van de dag dan<br />
is het wat mij betreft mis. Ik heb de afgelopen dagen nog een rondgekeken <strong>in</strong> de<br />
Ashram. Het ziet er goed verzorgd en schoon uit. Dat is vooral te danken aan de<br />
2000 gelovigen die een week seva (zelfloze service verlen<strong>in</strong>g) uitvoeren. Maar op<br />
een gegeven moment heb ik het toch wel gezien. De talrijke Russen spreken<br />
nauwelijks Engels dus spannende gesprekken zijn er ook niet echt bij. Het kle<strong>in</strong>e<br />
stadje ben je b<strong>in</strong>nen een half uur door. Ik heb trouwens bij de verschillende
scholen nu wel wat meer leven kunnen waarnemen. Het zijn geen enorme<br />
getallen maar er zijn naar mijn schatt<strong>in</strong>g toch een honderd k<strong>in</strong>deren die gratis<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
84<br />
leskrijgen. Freek (de trouwe ziekenbroeder) zit nog steeds elke dag allerlei foto's<br />
te bestuderen en rent zo nu en dan heen en weer. Hij lijkt er verder niet<br />
verlichter van te raken. Hooguit wat lichter door de beweg<strong>in</strong>g. Ik weet nog<br />
steeds niet waarom de mannen gevraagd wordt om witte kled<strong>in</strong>g aan te doen. Ik<br />
ben er, ondanks de vele aanbied<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> de supershop, niet toe overgegaan. Aan<br />
de ene kant heb ik nog veel vragen maar ik het voelt wel goed zo. Ik weet<br />
genoeg. Het was een leuke ervar<strong>in</strong>g die vooral betaalbaar was maar wanneer<br />
geld het belangrijkste oogpunt wordt dan klopt het voor mij niet meer. De<br />
vervel<strong>in</strong>g slaat toe. Ik heb het hier wel weer gezien. Het wordt tijd voor de reis<br />
via Bangalore naar Chennai. Wie weet kom ik Mr. Bean weer tegen want die gaat<br />
ook op reis naar Bangalore. Ik hou jullie op de hoogte.<br />
Busje komt zo!<br />
De reis met de bus vanuit Puttaparthi, was geweldig. De chauffeur reed als<br />
een ware Nicky Lauda. Ik was met iemand uit Rotterdam en het feest begon al<br />
met het <strong>in</strong>pakken van de bagage. Iemand hielp me ongevraagd met het openen<br />
van de klep onder de bus en vroeg nadat ik de bagage er<strong>in</strong> had gedaan om geld.<br />
Ik heb niets betaald omdat ik het even zat ben van al die handen die telkens<br />
naar je worden uitgestoken alsof ik niet voor mijn geld hoef te werken en meer<br />
dan genoeg heb. We zaten helemaal voor<strong>in</strong> en konden alles goed meemaken. De<br />
takelwagen die onderweg zonder snelheid te m<strong>in</strong>deren op ons af kwam leek uit<br />
een scene van een 3D -film. De chauffeur kon er nog net op tijd voor stoppen. Er<br />
zat een gez<strong>in</strong> bij ons <strong>in</strong> de buurt en toen ik pepermuntjes uitdeelde begon<br />
iedereen te lachen, zelfs bij de strenge controleuse kon er een lach vanaf. Toen<br />
ik bij een tussenstop even wat dr<strong>in</strong>ken wilde halen waarschuwde een<br />
medereiziger me dat ik niet veel tijd had. De verkoper vroeg me meer dan de<br />
prijs die op de fles stond vermeld en als wettelijke prijs dient. Ik moest dus nog<br />
afd<strong>in</strong>gen. Toen ik me omdraaide was de bus verdwenen. Doordat de man uit<br />
Rotterdam zijn hoofd uit het raampje stak herkende ik de bus die al weer een<br />
stukje op weg was. Ik heb een spr<strong>in</strong>tje getrokken en kon de bus nog net<br />
<strong>in</strong>spr<strong>in</strong>gen. Er werd verder niet moeilijk over gedaan. Het g<strong>in</strong>g blijkbaar vaker zo.<br />
Ik heb tijdens de eetpauze de man uit Rotterdam kunnen waarschuwen dat we
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
85<br />
wegg<strong>in</strong>gen zodat de stand gelijk stond. Door met de bus te reizen deden we er<br />
iets langer over maar na 5 uur waren we <strong>in</strong> Bangalore en had ik een aardige<br />
<strong>in</strong>druk van de omgev<strong>in</strong>g. India is een vruchtbaar land met hier en daar mooie<br />
landbouwgronden. Toch v<strong>in</strong>d ik de verschillen niet zo groot. Ik krijg overal de<br />
<strong>in</strong>druk dat ik er vaker ben langsgereden. Ook de dorpjes lijken erg veel op<br />
elkaar. Over de tre<strong>in</strong>reis en het hotel <strong>in</strong> Chennai vertel ik morgen meer. Laat ik<br />
me alvast voorzichtig uitdrukken..... het viel niet mee!<br />
Hoofdstuk 7 Terug naar Chennai<br />
Opnieuw <strong>in</strong> Bangalore<br />
Na de wilde rit <strong>in</strong> de bus heb ik een nachtje doorgebracht <strong>in</strong> Bangalore om<br />
's ochtend de tre<strong>in</strong> te nemen naar Chennai. Ik heb weer een risico genomen door<br />
het d<strong>in</strong>er op straat te eten. Het was gebakken rijst en ik ben er niet ziek van<br />
geworden. Ach, over de wilde nacht <strong>in</strong> Bangalore kan ik kort zijn, die was saai.<br />
Alles was na 12 uur dicht en er liep bijna geen hond meer op straat. Eigenlijk is<br />
dat <strong>in</strong> dit geval een verkeerde uitdrukk<strong>in</strong>g want er lopen juist veel honden. In<br />
India zie je veel straathonden sommige zijn bang, schurftig en andere komen<br />
bedeesd naar je toe om zich te laten aaien. Er was zelf een hond die de ja/nee<br />
beweg<strong>in</strong>g van de Indiërs prima beheerste. Ik ben uite<strong>in</strong>delijk maar op het station<br />
op een bankje gaan liggen. Een voordeel is dat om 5 uur veel zaken weer open<br />
gaan en ik koffie kon dr<strong>in</strong>ken. Daarna ontdekte ik pas een restaurant dat 24 uur<br />
per dag open bleek te zijn. Op het station werd ik weer gezelschap gehouden<br />
door ratten en kakkerlakken. Maar er waren ook veel mensen die gewoon op de<br />
grond onder een dun stuk stof sliepen <strong>in</strong> de wachtkamers en voor het station op<br />
de stoep. Ik zou het niet kunnen maar deze mensen zijn duidelijk gewend om op<br />
de grond te slapen en doen dat schijnbaar met gemak haast overal. De reis <strong>in</strong> de<br />
tre<strong>in</strong> was lang. Deze keer kon ik geen sleeper bestellen door de soort tre<strong>in</strong> en het<br />
tijdstip waarop we naar Chennai g<strong>in</strong>gen. We vertrokken om 6.30 uur en kwamen
om 12.15 uur <strong>in</strong> Chennai aan. Het was een rit van bijna 400 kilometer. De<br />
tre<strong>in</strong>en lijken gepantserde wagons uit de tweede wereldoorlog maar zijn toch<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
86<br />
echt pas 10 jaar oud. De raampjes zitten te laag voor me om <strong>in</strong> een comfortabele<br />
houd<strong>in</strong>g van het uitzicht te genieten. Daarom ben ik bij de open deur gaan zitten<br />
en zo nu en dan staan, dit mag namelijk gewoon. Daardoor zag ik weer de mooie<br />
landschappen voorbij komen. Er zijn ook heel veel bergen en heuvelruggen.<br />
Misschien haalt de tre<strong>in</strong> daarom maar een gemiddelde snelheid van 70 kilometer<br />
per uur. Toch zit ik liever <strong>in</strong> een sleeper wagon want dan kun je, als je een<br />
bovenbed hebt, zo nu en dan nog even gaan liggen. Er komen de hele reis<br />
verschillende verkopers voorbij van officiële etensventers tot de bedelaars. Door<br />
de nacht overblijven kwam ik moe van de hele reis aan en ben naar het hotel<br />
gegaan. Ook dit is weer een apart verhaal waar ik jullie morgen meer over zal<br />
vertellen. Ik ben ook nog even <strong>in</strong>kopen gaan doen want ik had behoefte aan<br />
drank! (Nee, geen alcohol maar veeeeel water!)<br />
Commentaar: Hoewel alcohol goedkoop is heb ik me daar bijna niet toe<br />
laten verleiden. Alcohol is een groot probleem <strong>in</strong> India.<br />
Hotel<br />
Eerst zou iemand een kamer voor me regelen bij de YMCA maar hoewel ik<br />
al een maand geleden had aangegeven dat ik op 1 maart terug zou zijn heeft<br />
degene pas op het laatst de kamer willen regelen en toen kon dat niet meer. Ik<br />
v<strong>in</strong>d het erg jammer want de prijs leek erg gunstig. Het is een nieuw gebouw<br />
met een gymzaal en zwembad. Iemand anders heeft nu voor mij alsnog een<br />
hotel geregeld. Ik kwam aan <strong>in</strong> een open receptie waar ik direct geld op tafel<br />
moest leggen voor de kamer. Ik had een bedrag van 7000 Ruphees gep<strong>in</strong>d maar<br />
dat was de limit. De rest kon ik later pas p<strong>in</strong>nen. Ik weet niet hoeveel uur<br />
ertussen moet zitten. Ook moest ik twee kopieën maken van mijn paspoort en<br />
het visum. Toen ik op zoek g<strong>in</strong>g naar een kopieshop was de stroom eraf. Er is<br />
hier elke dag een paar uur stroomuitval. Uite<strong>in</strong>delijk mocht ik de dag erna de<br />
kopieën maken en de rest van het geld betalen. Ze rekenen 8000 Ruphee's voor<br />
een maand en daarbij moest ik 2000 Ruphee's borg betalen. Ik wil niet elke keer<br />
terug komen op mijn budget maar hier <strong>in</strong> de stad geeft dat toch weer een<br />
uitdag<strong>in</strong>g. Hoewel ik <strong>in</strong> vergelijk<strong>in</strong>g voor iemand uit India redelijk wat geld heb,
en ik ook meer kwijt aan de accommodaties en eten <strong>in</strong> restaurants. Ik was<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
87<br />
nogal moe na de twee dagen reizen zonder slaap. Toen ik langs de receptie liep<br />
begonnen ze te zeuren over de kopieën. Die moest ik toch direct <strong>in</strong>leveren. Ik<br />
ben daarom maar weer naar de kopieshop gelopen en heb kopieën laten maken.<br />
Toen ik dacht e<strong>in</strong>delijk er vanaf te zijn en even rustig wat <strong>in</strong>kopen kon doen<br />
kwam de manager dat er toch direct geld moest komen. Toen ben ik echt even<br />
uit mijn slof geschoten en was pissig. Dat heb ik ook duidelijk laten merken. Na<br />
een half uur zoeken had ik e<strong>in</strong>delijk een p<strong>in</strong>automaat die het wel deed en kon ik<br />
betalen. Alles dus geregeld maar het zit me toch dwars. Is een normale manier<br />
van zaken doen <strong>in</strong> India of vertrouwen ze me niet? Ik ben ondertussen na de<br />
ervar<strong>in</strong>gen met andere hotels benieuwd of ik de borg wel terugkrijg of het<br />
misschien een verkapte prijsverhog<strong>in</strong>g is. Wat ik vooral vervelend v<strong>in</strong>d is dat ze<br />
d<strong>in</strong>gen beloven maar er vervolgens op terugkomen. Net als met het niet<br />
reageren op mail en wel beloven maar niets regelen heb ik het eigenlijk wel<br />
gehad. Dit is niet een manier waarop ik zaken of een project wil doen. Deze reis<br />
gaat, zoals het nu lijkt, geen project opleveren maar ik leer er wel veel van. Even<br />
over de kamer. Het is een bedompt hol met een kle<strong>in</strong> bed met een dun en hard<br />
matrasje, een paar vieze wanden en een badkamer die ik eerst zelf schoon heb<br />
gemaakt voordat ik er ook maar een stap <strong>in</strong> wilde zetten. Toch heb ik het beter<br />
dan menig mens <strong>in</strong> India, dat is voor mij ook de enige reden om het te<br />
accepteren. Echt blij wordt ik er niet van. Eigenlijk wilde ik wat spullen kopen om<br />
de kamer iets huiselijker te maken maar dat gaat weer ten koste van het budget.<br />
Daarom heb ik vandaag een plastic schaaltje aangeschaft waar ik zelf<br />
vruchtenyoghurt, van banaan en vruchtenjam <strong>in</strong> kon maken. Ik heb nu <strong>in</strong> ieder<br />
geval een maand een plek om te verblijven en zoek ondertussen naar betere<br />
oploss<strong>in</strong>gen.<br />
Commentaar: Achteraf vond ik de kamer meevallen. Ook de frustratie die<br />
er boven kwamen hadden duidelijk te maken met vermoeidheid na de lange reis<br />
en een nacht zonder slaap. Ik heb er wel goed aangedaan om mezelf te uiten<br />
want dat leverde mij, gek genoeg, wel respect op. Hoewel het logeerhuis van<br />
YMCA <strong>in</strong> Chennai vrij nieuw is lijkt het mij ook een erg commerciële organisatie<br />
geworden. De prijs voor een kamer was ruim drie keer mijn dag budget. Het<br />
Boys Town project van de YMCA is daarmee <strong>in</strong> schrille tegenstell<strong>in</strong>g er is daar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
88<br />
hard nieuwbouw nodig. Ik weet niet waar ze bij de YMCA hun prioriteiten leggen.<br />
Ik mocht wel op bezoek bij hun project. Daarover meer!<br />
Wandelen<br />
Na een ontbijt van fruit en een vers sapje heb ik vandaag een stuk<br />
gewandeld. Het werd een zoektocht naar de shopp<strong>in</strong>gcentre's <strong>in</strong> de wijk Egmore.<br />
Dit als een oefen<strong>in</strong>g maar ook om te kijken waar ik waar spullen zou kunnen<br />
komen als schoondoekjes, een dunne handdoek, zakdoeken en eventueel<br />
slippers of schoenen. Er zijn veel w<strong>in</strong>kelcentra. De grootste had ik <strong>in</strong> de eerste<br />
dagen al gevonden. Vandaag heb ik er nog een paar bekeken. De mall's zijn<br />
groot met veel zaken en allerlei w<strong>in</strong>kels die toch vaak ook het zelfde verkopen.<br />
Na het zoeken naar w<strong>in</strong>kels g<strong>in</strong>g mijn zoektocht verder naar wat te eten.<br />
Uite<strong>in</strong>delijk heb ik een restaurant gevonden waar ze noodles verkochten met<br />
groente. Dat was heerlijk en betaalbaar. Ondertussen weet ik ook een zaakje om<br />
de hoek bij het hotel waar ze aardappelpuree hebben met tomaat. Ze noemen dit<br />
' Hot Chips' morgen maar eens proberen dus. Morgenochtend ga ik een dosa<br />
eten, een pannenkoek met groente. Op deze manier kan ik een beetje meedoen<br />
aan de eetgewoonten hier. Ik ben niet van plan om ze helemaal te volgen omdat<br />
het d<strong>in</strong>er is namelijk altijd nogal laat is. Ik slaap niet graag met een volle maag.<br />
Daarnaast eten ze hier meer dan ik zelf gewend was. Ik doe het daarom met wat<br />
kle<strong>in</strong>ere gerechten zoals de noodels met heerlijke verse geroerbakte groeten. Ik<br />
v<strong>in</strong>d het ook leuk om kle<strong>in</strong>e menu's te bestellen omdat je dan verschillende<br />
gerechten kunt proeven en je ook niet zo veel krijgt. Ik heb tijdens mijn<br />
voettocht veel gezien en aardig wat ideeën opgedaan. Ook ben ik op zoek<br />
gegaan naar het van de Lonely Planet bekende ‘Broad Lands Hotel’ dat als beste<br />
budget hotel werd aangeprezen en waar ik ook door een paar mensen uit<br />
Aurovile op was gewezen. Nadat ik het e<strong>in</strong>delijk gevonden had bleek er niet te<br />
onderhandel over de prijs. Die ligt iets boven mijn budget en ik wil juist op 250<br />
Ruphee per dag uitkomen om het dag-budget nog iets te ontlasten. De man<br />
raakte een beetje geïrriteerd toen ik zei dat het <strong>in</strong> India toch normaal was om<br />
over de prijs te onderhandelen en bleef bij zijn standpunt voor 1 dag betaal je<br />
net zo veel als voor een verblijf van 90 dagen. Bij de buren kon ik voor die prijs<br />
wel iets regelen maar de kamer was bezet en kon op dat moment niet worden<br />
bekeken. Wie weet een optie voor wanneer ik de kamer zat ben waar ik nu
verblijf.<br />
Babe<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
89<br />
Vanochtend heb ik gekeken naar de film Babe <strong>in</strong> <strong>the</strong> City. Er kwamen<br />
nogal wat scenes voorbij die voor mij op dit moment heel erg herkenbaar zijn. Ik<br />
ben weer op zoek naar plekken waar ik eten kan kopen, kan verblijven en<br />
probeer nog meer contacten te leggen met organisaties die zich bezig houden<br />
met straatk<strong>in</strong>deren. Het kl<strong>in</strong>kt misschien vreemd maar hier <strong>in</strong> de stad Chennai<br />
lijkt het probleem niet zo groot. In steden als New Dehli en Mumbai schijnt de<br />
situatie schrijnender te zijn. Ik las gisteren <strong>in</strong> het boek ‘From street to Hope’ door<br />
Dabir Nula dat de k<strong>in</strong>deren zich gedurende 8 maanden zichzelf prima kunnen<br />
redden maar de 4 maanden van de regentijd hebben ze meer hulp nodig.<br />
Misschien dat ik daarom niet veel kan ontdekken over de ware problemen. Ik ga<br />
weer een bezoek brengen aan de secretaris van de YMCA om te vragen of het<br />
mogelijk is om enkele van hun projecten te bezoeken. Ook heb ik een afspraak<br />
met de mensen van de hulporganisatie waarvoor ik misschien wat multimedia<br />
werk kan doen. Dat ligt aan de camera en de mogelijkheden van hun computer.<br />
En zo ben ik weer <strong>in</strong> een nieuwe fase van het onderzoek gekomen. Het zal zeker<br />
geen makkelijke periode zijn maar ik weet dat ik er wel doorheen kom. Er zijn<br />
mensen die India een prachtig land v<strong>in</strong>den. Misschien is dat voor een vakantie<br />
ook wel zo maar om er echt te leven is geen pretje. Soms denk ik aan de<br />
ontevreden geluiden die ik <strong>in</strong> Nederland zo vaak hoor en weet dan dat het zo<br />
slecht nog niet is. Ik ga mezelf vandaag maar weer eens trakteren op een<br />
heerlijke kop koffie. Mijn gevoel zegt dat ik hem heb verdient. Het waren weer<br />
een paar hectische dagen. Uite<strong>in</strong>delijk zal het ook met mijn reis, net als <strong>in</strong> de<br />
film van Babe het kle<strong>in</strong>e varkentje, allemaal vast goed aflopen.<br />
Je hoofd stoten<br />
Ik stoot regelmatig mijn hoofd. Dit komt omdat niet alles <strong>in</strong> India is<br />
aangepast aan mijn hoogte. Zo zijn er kabels over de weg die laag hangen en<br />
sommige deuren zijn ook laag. De deur naar de badkamer <strong>in</strong> het hotel<br />
bijvoorbeeld. Daardoor stoot ik regelmatig mijn hoofd. Ik v<strong>in</strong>d het symbolisch<br />
voor de hele trip. Soms vraag ik me af of ik me beter had moeten voorbereiden.<br />
Dit vooral <strong>in</strong> verband met voorzien<strong>in</strong>gen en contacten. Toch merk ik ook dat ik<br />
juist door deze pragmatische manier van werken veel leer. Ook kom ik mijn
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
90<br />
eigen tekortkom<strong>in</strong>gen tegen waardoor ik dus eigenlijk <strong>in</strong> een bepaald opzicht ook<br />
mijn hoofd stoot. Ik doe er <strong>in</strong> ieder geval veel ervar<strong>in</strong>g door op en krijg diverse<br />
<strong>in</strong>zichten. Toch is het niet altijd even leuk. Dit komt vooral omdat ik de reis<br />
uite<strong>in</strong>delijk toch alleen aan het maken ben. Mijn dagen worden soms opgefleurd<br />
door leuke ontmoet<strong>in</strong>gen. Ik ben steeds meer <strong>in</strong> staat om de bedelende handen<br />
te ontwijken en zeg niets meer wanneer auto-riksha chauffeurs vragen waar ik<br />
heen wil. Voor mij komt het nog steeds onbeleefd over maar ik moet het wel op<br />
deze manier doen anders blijf ik ook <strong>in</strong> dat opzicht mijn hoofd stoten. Het is<br />
onmogelijk om iedere bedelaar iets te geven. Ik denk dat ik per dag ongeveer<br />
100 keer wordt gevraagd om geld. Dat kl<strong>in</strong>kt misschien overdreven ik wil het<br />
best wel een keer tellen maar ik denk dat ik echt dicht bij het juiste aantal zit. Als<br />
iemand je een keer vraagt om geld v<strong>in</strong>d ik dat geen probleem maar wanneer me<br />
dat de hele dag overkomt dan wordt het irritant. Net zo irritant als de riksha-<br />
drivers die heel vriendelijk alles van je willen weten. 'He friend! How are you?'<br />
'Where I you go<strong>in</strong>g?' 'I take you for 10 Ruphees!' Waarna ze meer vragen als ze<br />
je ergens hebben gebracht. ‘I have a family, <strong>the</strong>y have to eat!’ Roepen ze dan<br />
dramatisch. Dit zijn d<strong>in</strong>gen waar ik me overheen moet zetten en wat harder <strong>in</strong><br />
moet worden. Zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik het te leren. Ik heb trouwens ook zo<br />
langzamerhand de kamer een beetje naar mijn maatstaven schoon gekregen.<br />
Door elke keer wat van mijn dag-budget te gebruiken beschik ik over een<br />
schoonmaakdoek, wc-borstel e een schoon matje voor de douchedeur. Ik ga het<br />
op een simpele manier nog een beetje gezelliger maken en kan dan prima <strong>in</strong> de<br />
ruimte verblijven. Nu alleen nog zorgen voor een kle<strong>in</strong>e tweedehands computer<br />
met office word zodat ik echt aan het werk kan! Ik ben ondertussen een schema<br />
aan het maken voor een verslag van deze reis zodat ik mijn ervar<strong>in</strong>gen op papier<br />
zet en duidelijk wordt op welke manier een project eventueel wel mogelijk zou<br />
kunnen worden. Dat gaat niet <strong>in</strong> dit half jaar lukken en ik zal daarvoor zeker nog<br />
een paar keer mijn hoofd stoten maar ik heb het ervoor over!<br />
Van kastje naar de muur?<br />
Na mijn ontbijt besloot ik te gaan wandelen en een bezoek te brengen bij<br />
de Secretaris van de YMCA. Na een wandel<strong>in</strong>g van een uur kwam ik bij het<br />
kantoor waar ik me een maand geleden al een keer had gemeld. Deze keer kreeg<br />
ik te horen dat ik bij iemand anders moest zijn. Ik werd naar de algemene
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
91<br />
directeur gestuurd die zijn kantoor heeft <strong>in</strong> Ri<strong>the</strong>rdon Road, ongeveer 50 meter<br />
vanaf het hotel waar ik verblijf. Ik heb de tre<strong>in</strong> genomen en was b<strong>in</strong>nen een<br />
kwartier bij het kantoor. De man ontv<strong>in</strong>g me direct en ik vertelde waarvoor ik<br />
kwam. Hij heeft me de naam gegeven van de directeur van YMCA Boys Town en<br />
vertelde dat hij me om 16.30 uur aan hem voor kon stellen. Ik kreeg een e-mail<br />
adres en heb hem direct na het bezoek een mail gestuurd zodat hij meer<br />
<strong>in</strong>formatie over me kan v<strong>in</strong>den. Ik ben heel erg benieuwd wat deze ontmoet<strong>in</strong>g<br />
gaat opleveren. Ik hou alle mogelijkheden open want ik heb al vaak het gevoel<br />
gehad dat ik van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Dat komt misschien<br />
ook omdat de communicatie niet altijd meevalt. Ik begrijp de lichaamstaal nog<br />
niet. Ook het Engels dat er hier wordt gesproken gaat erg snel met een voor mij<br />
nog erg onduidelijk accent. Soms ontmoet ik ook mensen die duidelijk iets niet<br />
willen snappen wanneer ik ze een vraag stel. Soms krijg ik spontaan hele<br />
verhalen van mensen te horen maar die e<strong>in</strong>digen meestal met de vraag om geld.<br />
Tijdens de wandel<strong>in</strong>g vandaag kwam ik een paar schooljongens tegen. De<br />
meeste waren gekleed <strong>in</strong> een gekleurde blouse met een embleem van de school.<br />
Een jongen <strong>in</strong> een witte blouse deed een korte act waarbij hij op een prachtige<br />
manier imiteerde hoe mensen mij om geld vragen voor eten. Het was alsof hij<br />
daarmee wilde laten zien dat het een act is die door veel mensen voor<br />
westerl<strong>in</strong>gen wordt opgevoerd.<br />
Steeds meer ontdekken<br />
Zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik steeds meer te ontdekken en raak ik gewend<br />
aan de chaos <strong>in</strong> Chennai. Ik heb een <strong>in</strong>ternetcafé gevonden direct tegenover mijn<br />
hotel. Ook verken ik dagelijks de omgev<strong>in</strong>g om meer restaurantjes te ontdekken.<br />
Het grote nadeel blijft dat de gerechten bijna overal hetzelfde zijn. Ik eet liever<br />
elke dag wat anders. Toch mag ik niet klagen want het is leuk om op deze<br />
manier steeds meer te v<strong>in</strong>den. Ik ben natuurlijk erg gebonden aan mijn budget<br />
maar wanneer ik dat terugreken naar Nederlandse begrippen dan betaal ik hier<br />
bijna niets voor een maaltijd. Misschien moet ik daarom maar eens een beetje<br />
kritischer worden op wat ik eet en een paar keer een wat duurder restaurant<br />
opzoeken zodat ik op die manier wat meer variatie <strong>in</strong> mijn menu krijg. Tijdens de<br />
wandel<strong>in</strong>gen zie ik elke keer weer andere d<strong>in</strong>gen. Eigenlijk komt het<br />
waarschijnlijk omdat ik het nog vaak moeilijk v<strong>in</strong>d om te zien waar ik iets kan
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
92<br />
v<strong>in</strong>den. De meeste gebouwen doen nogal stoffig aan. Ze hebben een soort<br />
jaren vijftig uitstral<strong>in</strong>g vaak achter hekken of muren. Voor het <strong>in</strong>ternetcafé moet<br />
ik een gebouw <strong>in</strong> dat helemaal niet openbaar lijkt maar het wel is. Ook zie je<br />
bijna overal bewak<strong>in</strong>g bij de <strong>in</strong>gangen van de gebouwen. Ik heb al gemerkt dat<br />
je de meest gebouwen gewoon <strong>in</strong> moet lopen, de bewakers reageren wel<br />
wanneer je er niet mag komen. Op deze manier ontdek ik steeds meer over de<br />
omgev<strong>in</strong>g. De volgende stap is om meer te ontdekken over de gewoontes. Zo<br />
merkte ik dat ik beter niet om 15.00 uur kon gaan lunchen omdat het eten dan<br />
op is. :P Juist door plaatsen meerdere keren te bekijken kom ik achter de<br />
geheimen van de gebouwen en de w<strong>in</strong>keltjes <strong>in</strong> de kle<strong>in</strong>e straatjes. Bij het<br />
station ontdekte ik een tweedehands markt en een plek waar ik mijn bagage zou<br />
kunnen stallen. Er bleek zelfs een nogal westers aandoende hamburgerketen te<br />
zijn. Op deze manier blijf ik steeds meer verrassende ontdekk<strong>in</strong>gen doen.<br />
Toch een lapje?<br />
Ik ben aan het nadenken of ik een tweedehands laptop aanschaf. Ik merk<br />
dat ik meer werk wil doen dan ik op dit moment kan. Ik wil een rapport schrijven<br />
over mijn onderzoek naar de mogelijkheden van een project en het derde<br />
manuscript van mijn boek afmaken. Chennai is duidelijk geen toeristenstad,<br />
daarom ben ik hier snel uitgekeken maar hoeft voor mij geen probleem te zijn. Ik<br />
ben bezig met het leggen van contacten en wil meer projecten bezoeken maar<br />
tussendoor heb ik tijd genoeg om nog andere d<strong>in</strong>gen te doen. Op dit moment<br />
heb ik een zaak gevonden waar ze tweedehands laptops verkopen. Morgen krijgt<br />
de man een paar laptops b<strong>in</strong>nen en ga ik kijken of er een bij die geschikt is voor<br />
mijn wensen. Misschien kan ik hem ook gebruiken om wat videowerk mee te<br />
doen. Vandaag ga ik op bezoek bij een organisatie die werken met k<strong>in</strong>deren uit<br />
slums (sloppenwijken). Als ik daar een paar filmpjes voor ga maken en dan is<br />
een eigen laptop ook handig. Voordat het zo ver is wil ik onderzoeken of de prijs<br />
die wordt gevraagd redelijk is. Daarom ga ik vandaag ook even kijken bij een<br />
computerw<strong>in</strong>kel om te zien wat de nieuwprijs van een laptop hier is. Ik denk niet<br />
dat de prijzen erg veel lager zijn dan <strong>in</strong> Nederland. Op deze manier heb ik <strong>in</strong><br />
ieder geval weer wat te doen. Morgen ga ik op bezoek bij een Boys Town project<br />
van de YMCA. Er zijn veel projecten die Boys Town worden genoemd. Ik ben<br />
benieuwd wat ik er tegen ga komen. Daarnaast probeer ik meer <strong>in</strong>formatie te
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
93<br />
krijgen over de situatie van de straatk<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> Chennai. Tot nu toe heb ik nog<br />
niet veel van de problematiek kunnen ontdekken. De projecten die ik bezoek zijn<br />
over het algemeen kle<strong>in</strong>schalig. Bij het hotel lopen een paar jongens die daar<br />
werken voor hand en span diensten. Toen ik een van de jongens vroeg waarom<br />
hij niet naar school g<strong>in</strong>g vertelde hij dat het niet mocht van zijn moeder.<br />
Schijnbaar is een kle<strong>in</strong> extra <strong>in</strong>komen belangrijker dan de toekomst belangen van<br />
het k<strong>in</strong>d. De ‘korte termijn gedachte’ ben ik al vaker tegengekomen <strong>in</strong> deze<br />
cultuur. Naast het probleem van de straatk<strong>in</strong>deren wil ik ook nog meer weten<br />
hoe er wordt omgegaan met duurzaamheid. Op deze manier kom ik de tijd wel<br />
door, zeker wanneer het lapje een wifi heeft en ik vaker kan <strong>in</strong>loggen op het<br />
World Wide Web!<br />
Hoofdstuk 8 Aan het werk<br />
Daar word ik niet vrolijk van<br />
Nu ik enkele projecten heb bezocht kan niet echt zeggen dat ik er<br />
enthousiast over ben. Bij de meeste projecten tref ik oude en vieze, slecht<br />
onderhouden gebouwen aan waar de jongens <strong>in</strong> slaapzalen verblijven.<br />
B<strong>in</strong>nenkort ga ik weer terug naar een project wanneer de jongens er aanwezig<br />
zijn en computerles krijgen. Ik ben heel benieuwd naar de manier waarop ze dat<br />
doen. Maar vooral hoe de jongens reageren op de lessen en hoe ze op me<br />
overkomen. Naar aanleid<strong>in</strong>g van een gesprek bij een organisatie ga ik ook op<br />
bezoek bij een school waar enkele jonge crim<strong>in</strong>ele jongens <strong>in</strong> observatie zitten.<br />
De organisatie gaat daar een aantal workshops aanbieden als sociale hygiëne,<br />
gezondheidszorg, computerles en seksuele voorlicht<strong>in</strong>g. Sommige organisaties<br />
zijn erg open over hun aanpak. Daarbij zie je dat ze ook seksualiteit een plaats<br />
geven. Bij de organisaties die m<strong>in</strong>der open zijn en vaak van godsdiensten uitgaan<br />
zie ik terughoudendheid en vooral huiver om bepaalde onderwerpen met de<br />
jongens te bespreken. Sommige organisaties steken schijnbaar liever hun kop <strong>in</strong><br />
het zand. Wat me ook opvalt is dat veel organisaties het f<strong>in</strong>ancieel erg moeilijk<br />
hebben. De reger<strong>in</strong>g van India heeft zelf verschillende opvanghuizen voor<br />
jongeren die voor verschillende vergrijpen zijn opgepakt. De NGO's krijgen niet<br />
veel steun en moeten het vooral hebben van hun achterban of particuliere hulp.<br />
Daarnaast hoor ik dat de hulp uit het buitenland steeds m<strong>in</strong>der wordt. Dit heeft<br />
niet alleen te maken met de crisis maar ook met het beleid dat er vanuit gaat dat
de economie van India <strong>in</strong>middels dusdanig is gegroeid dat ze de projecten zelf<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
94<br />
kunnen f<strong>in</strong>ancieren. Zelf krijg ik zo langzamerhand een beeld wat ik hier voor de<br />
jongens kan betekenen en ben met een organisatie <strong>in</strong> gesprek om de<br />
verschillende workshops kritisch te bekijken en waar nodig, <strong>in</strong> overleg aan te<br />
vullen. Na mijn bezoek aan de crim<strong>in</strong>ele jongens ga ik beslissen of ik daar ook<br />
workshops ga geven. Dat hangt af van de situatie die ik tegenkom.<br />
Afstanden<br />
Soms maak ik nog verschrikkelijke <strong>in</strong>schatt<strong>in</strong>gsfouten <strong>in</strong> de afstanden. Ik<br />
ben een keer naar het kantoor van een organisatie gelopen en deed daar<br />
ongeveer anderhalf uur over. Voor 5 Ruphee kon ik met de bus. Dat heb ik de<br />
keer daarna ook gedaan maar ben veel te vroeg uitgestapt omdat ik echt nog<br />
geen plek herkende. In het beg<strong>in</strong> lijkt alles hier op elkaar. Je ziet overal vuil en<br />
aftandse gebouwen. Maar er wordt hier ook veel gebouwd en je ziet dat de stad<br />
zich aan het ontwikkelen is. Ik heb last gehad van griep en liep rond met koorts.<br />
Door vooral veel te dr<strong>in</strong>ken gaat het weer wat beter. Hoewel ik veel<br />
<strong>in</strong>schatt<strong>in</strong>gsfouten maak over de afstanden leer ik ook wel hoe het openbaar<br />
vervoer hier werkt. Ik ben met de tre<strong>in</strong> naar het project van de YMCA gegaan om<br />
te kijken hoe ze computerles krijgen. De lessen waren z<strong>in</strong>vol maar het is moeilijk<br />
om met twee computers tien jongens bezig te houden. De docent vertelde dat ze<br />
het meestal oplossen door spelletjes te doen. Ik ben ook bij het observatie<br />
centrum voor jongens geweest waar jonge crim<strong>in</strong>elen zitten. Ik ga zelf geen<br />
workshops geven omdat ik merk dat het moeilijk is om <strong>in</strong> het Engels de lesstof<br />
over te dragen. De afstand tussen mij en de jongens is daardoor te groot. De<br />
meeste jongens spreken maar een heel kle<strong>in</strong> beetje Engels. Ik wil heb nu<br />
afgesproken dat ik op d<strong>in</strong>sdag, woensdag en donderdag de lessen kom<br />
observeren en ga kijken hoe er verbeter<strong>in</strong>g zijn toe te passen en zal ik<br />
aanvullende lesmateriaal gaan zoeken. De dag na mijn eerste bezoek zijn drie<br />
van de jongens ontsnapt. Daarnaast zijn de uren van de stroomuitval veranderd<br />
zodat de lessen op een ander tijdstip zullen plaatsv<strong>in</strong>den. Op deze manier blijft<br />
het wel spannend. Ik verveel me dus niet meer zo erg. Ik ben nog steeds aan het<br />
zoeken naar een tweedehands laptop en dat is al een hele ondernem<strong>in</strong>g. Ik kom<br />
<strong>in</strong> schimmige zaken met duistere zakenlieden. Ik denk er dus over om een<br />
nieuwe laptop aan te schaffen. Ik kies dus niet voor een prachtige i-pad 3 omdat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
95<br />
ik me die niet kan veroorloven. Ook kies ik niet voor een tablet omdat ik dan te<br />
veel moet uitzoeken hoe het allemaal werkt. Met een laptop kan ik e<strong>in</strong>delijk aan<br />
de slag maar ik moet nog kijken waar ik er één vandaan haal. Het is heel vreemd<br />
want als ik aan iemand vraag waar ik een laptop kan kopen krijg ik geen duidelijk<br />
antwoord. Ik moet dus nog even de tijd nemen om dat goed uit te zoeken.<br />
Ananas<br />
Vanochtend heb ik een hele ananas als ontbijt gegeten. Gisteren een stuk<br />
cheddar kaas als d<strong>in</strong>er. Ik heb geen koelkast tot mijn beschikk<strong>in</strong>g en kan spullen<br />
dus niet lang bewaren. Het ontbijt was lekker en ik wil meer fruit gaan eten.<br />
Groenten blijven hier een probleem ik kan er wel aankomen maar ze niet<br />
bereiden en om de hele dag rauwe wortels te gaan eten lijkt me ook niets. Nog<br />
steeds ben ik aan het uitzoeken wat ik het beste kan doen. Een Tablet kopen,<br />
een laptop of een I-pad. Ik weet hoe een laptop werkt en wat ik ermee kan doen.<br />
Het is voldoende voor waar ik het apparaat wil gaan gebruiken. Het houdt me <strong>in</strong><br />
ieder geval even bezig. Vandaag ga ik naar een paar w<strong>in</strong>kels om te kijken wat ze<br />
verkopen. Vaak zijn er geen modellen <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>kel aanwezig maar moet je ze op<br />
de <strong>in</strong>formatie van de verkoper aanschaffen. Daarna is het de vraag of het<br />
apparaat aanwezig is. Op zich v<strong>in</strong>d ik het geen probleem, het is te vergelijken<br />
met het kopen op <strong>in</strong>ternet. Nadeel blijft toch de taalbarrière en het feit dat ik te<br />
we<strong>in</strong>ig weet van de mogelijkheden van de apparaten. Straks ga ik even Googlen<br />
of je op een tab of I-pad net ze gemakkelijk kan schrijven als op een laptop. Dat<br />
is wat ik de komende periode het meeste zal gaan doen. Toch wil ik me er ook<br />
niet al te druk over maken, hoewel ik er al veel meer tijd <strong>in</strong> steek dan ik <strong>in</strong><br />
Nederland zou hebben gedaan. Daarom vroeg ik mezelf af hoe dat komt. Het<br />
heeft volgens mij toch te maken met de onzekerheid van een vreemde<br />
omgev<strong>in</strong>g. Waar ik de gadgets kan kopen is me ook nog niet echt duidelijk.<br />
Uite<strong>in</strong>delijk is het een luxe probleem maar ook wel belangrijk omdat ik het gevoel<br />
heb dat ik meer kan doen. Omdat de I-pad 3 net uit is het misschien mogelijk om<br />
een goedkopere I-pad 2 te kopen. Het word vandaag mijn missie om de shops te<br />
v<strong>in</strong>den. Gisteren heb ik een w<strong>in</strong>kel gevonden waar ik een Galaxy 10.1 kan kopen.<br />
Toen ik naar de prijs vroeg maar niet kocht vroeg de verkoper; ‘Wat is er<br />
gebeurt?’ Schijnbaar was voor hem de deal al rond terwijl ik alleen maar<br />
<strong>in</strong>formatie wilde. Hij was zichtbaar teleurgesteld. Ik laat me er niet door
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
96<br />
beïnvloeden en neem liever wat tijd om te beslissen. Op deze manier blijft de trip<br />
toch een spannend avontuur en eerlijk gezegd moet ik er erg om lachen hoe<br />
belangrijk een aankoop dan kan worden.<br />
Onderschatten<br />
Het is vreemd om <strong>in</strong> een andere cultuur rond te lopen maar nog vreemder<br />
om te zien hoe mensen dan met je omgaan. Ik ben nog steeds op jacht naar een<br />
tweedehands laptop. Hierbij ben ik afhankelijk van een betrouwbare partner en<br />
die heb ik schijnbaar nog niet gevonden. De eigenaar van de kle<strong>in</strong>e<br />
computerw<strong>in</strong>kel die ik had gevonden heeft gisteren iemand met een laptop<br />
gevonden. Ik moest er een uurtje op wachten maar uite<strong>in</strong>delijk kwam er een<br />
man op een motor met een laptop. Ik heb de laptop bekeken en zag de mach<strong>in</strong>e<br />
functioneerde prima maar was duidelijk oud. Toen ik naar de prijs vroeg bleek de<br />
vaagprijs al ruim 40% hoger dan de maximumprijs waarnaar ik op zoek was. Ik<br />
bod de man de helft van het bedrag en de onderhandel<strong>in</strong>gen stopte direct. De<br />
man gaf aan dat hij vond dat ik de laptop aan een te technisch onderzoek had<br />
onderworpen en dat had hij schijnbaar al niet verwacht. Eigenlijk heb ik alleen <strong>in</strong><br />
een sneltre<strong>in</strong>vaart de configuratie en de mogelijkheden nagekeken. Ik ben er van<br />
overtuigd dat de prijs die ik ervoor wilde betalen ook de werkelijke waarde is<br />
geweest. Schijnbaar heeft de man mijn technische <strong>in</strong>zicht onderschat. Daarnaast<br />
had ik een paar folders bij me van enkele computerbedrijven waar<strong>in</strong> ze nieuwe<br />
laptop aanboden voor de prijs die de man vroeg voor de oude laptop. Het werd<br />
geen deal maar voor mij wel belangrijk omdat ik er weer wat van heb geleerd. Ik<br />
had duidelijk een bedrag <strong>in</strong> mijn hoofd dat ik me kon veroorloven en hem direct<br />
had kunnen betalen. Toch kan ik nog niet echt wennen aan het systeem van<br />
wederverkopers. Misschien moet ik het vergelijken met het kopen via <strong>in</strong>ternet<br />
dan heb je ook geen rij met laptops voor je neus waaruit je kunt kiezen maar kijk<br />
je naar de specificaties van de apparaten. Ik kreeg een tip om naar een paar<br />
outletstores te gaan. Dat ga ik vanmiddag doen. Wanneer ik daar geen geschikte<br />
laptop v<strong>in</strong>d dan ga ik een nieuwe laptop aanschaffen. Ik <strong>in</strong>vesteer liever wat<br />
meer <strong>in</strong> een apparaat dat ik langer kan gebruiken. Wat ik vooral belangrijk blijf<br />
v<strong>in</strong>den is om bij mijn eigen gevoel te blijven en me niet te laten beïnvloeden door<br />
de emotionele manier waarop het lijkt dat er <strong>in</strong> dit land zaken wordt gedaan. Het<br />
is naar mijn idee namelijk een toneelvoorstell<strong>in</strong>g. Het lijkt alsof ondernemers hier
proberen om op je emotionele gevoel te anticiperen en daardoor te verkopen.<br />
Het gaat er mij uite<strong>in</strong>delijk alleen maar om dat ik een laptop krijg waarmee ik<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
97<br />
aan het werk kan. Het blijft grappig om te zien hoe een cultuur zo kan verschillen<br />
met wat ik gewend ben. Ik leer er steeds beter mee om te gaan!<br />
Kogel door de kerk!<br />
E<strong>in</strong>delijk is de kogel door de kerk en kan ik aan het werk. Na lang wikken<br />
en wegen maar vooral zoeken naar een ondernem<strong>in</strong>g waar ik een geschikt<br />
apparaat kon kopen heb ik toch besloten om een laptop aan te schaffen.<br />
Uite<strong>in</strong>delijk heb ik een paar w<strong>in</strong>kels gevonden waar ik net als <strong>in</strong> Nederland kon<br />
kiezen uit verschillende modellen. Ik heb gekozen voor een Internationaal merk<br />
met wereldwijde garantie en een laptop met een AMD Quad Core processor en<br />
Radeon dual videokaart. Misschien is dit allemaal een beetje te technisch. Het<br />
komt erop neer dat ik gekozen heb voor een goedkopere versie van een Intel i5.<br />
Voor mij is het belangrijkste dat ik aan het werk kan. Voordat de koop gesloten<br />
kon worden moest ik eerst mijn paspoort ophalen. Het was grappig om af te<br />
rekenen met zeven verkopers achter de toonbank. Ze waren een paar mensen<br />
aan het tra<strong>in</strong>en en het betalen met een Visacard lijkt niet vaak voor te komen.<br />
Daarna werd achter <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>kel de verpakk<strong>in</strong>g opengemaakt om samen met een<br />
assistent de laptop te configureren. De service was dus goed. Ook heb ik een<br />
mooie rugzak gekregen om de laptop <strong>in</strong> te vervoeren. Deze missie is dus na lang<br />
zoeken voltooid. Er is ook een grappig webcam programma geïnstalleerd<br />
waarmee ik opnames kan maken en allerlei effecten kan toevoegen. Nu nog op<br />
zoek naar een paar netwerken want die zijn er hier niet echt te v<strong>in</strong>den. Ik blijf<br />
voor het versturen van berichten dus nog even aangewezen op het<br />
<strong>in</strong>ternetcafé. Gelukkig heb ik na deze zoektocht nog voldoende missies. Om wat<br />
gezonder te eten ga ik mijn eetpatroon wat aanpassen. Ik eet meer fruit en 's<br />
middags een lunch. Tijdens het d<strong>in</strong>er 's avonds eet ik m<strong>in</strong>der, ze eten namelijk<br />
nogal al laat hier. Gisteren heb ik, om een voorbeeld te geven, rauwe wortels en<br />
een paprika gegeten. Na al de overkookte groente was dat heerlijk. Ik zie mezelf<br />
dit niet elke dag doen dus blijf ik op zoek naar alternatieven voor groente. Dit is<br />
ook een reden voor de volgende missie om te blijven zoeken naar een ruimte<br />
waar ik goedkoper kan verblijven en de mogelijkheid heb om zelf te koken.<br />
Huisvest<strong>in</strong>g is <strong>in</strong> Chennai een groot probleem dus zal het niet meevallen om iets
te v<strong>in</strong>den. Nu ik de laptop heb met een camera ga ik ook proberen om<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
98<br />
beeldmateriaal te gebruiken en aan de blog toe te voegen. Maar voor het zover is<br />
moet ik eerst de laptop nog aanpassen en enkele programma's zien te<br />
<strong>in</strong>stalleren. Zo blijf ik <strong>in</strong> ieder geval lekker bezig.<br />
Ik sluit mezelf op!<br />
Dit weekend ga ik mezelf opsluiten want ik wil werken aan het manuscript<br />
van het boek. Dit kl<strong>in</strong>kt natuurlijk erg dramatisch maar het valt allemaal wel<br />
mee. Ik wil overdag werken omdat ik dan geen licht <strong>in</strong> mijn kamer hoef aan te<br />
doen waar muskieten op afkomen. Daarnaast is het goed om ook rust te nemen,<br />
dat doe ik 's avonds bij de televisie. Ik kijk eigenlijk, net als <strong>in</strong> Nederland, alleen<br />
maar films. Nadeel van de programma's is dat ze veel herhalen en ik de meeste<br />
films al heb gezien. Deze maand ligt de focus op Spielberg dus zie ik<br />
avontuurlijke herhal<strong>in</strong>gen. Daar heb ik geen moeite mee want veel van de films<br />
was ik al weer gedeeltelijk vergeten. Zo langzamerhand ben ik klaar met het<br />
<strong>in</strong>stalleren van de nodige programma's op de laptop. Ik zet er alleen het<br />
hoognodige op want dit exemplaar heeft een W<strong>in</strong>dows 7 home basic. Ik wil naar<br />
W<strong>in</strong>dows 7 Ultimate die ook op mijn pc stond. Voor de zekerheid heb ik ook een<br />
pdf van een boek gedownload dus zal ik me zeker niet vervelen. Het is heerlijk<br />
om even een weekend weg te vluchten uit de hectiek van de stad. Even geen<br />
kilometers lopen maar een weekend rust. Ik moet zeggen dat ik er ook aan toe<br />
ben. Hoewel ik me prima voel merk ik toch dat het leven hier zo anders is. Zo<br />
langzamerhand ben ik <strong>in</strong> staat om er een eigen draai aan te geven. Vooral nu ik<br />
de w<strong>in</strong>kels heb gevonden waar bijvoorbeeld brood wordt verkocht. Met beleg<br />
moet ik nog oppassen omdat ik niet over een koelkast beschik. Het is zo grappig<br />
om te zien hoe belangrijk de basisvoorwaarden zijn. Maar vooral hoe die per<br />
mens verschillen. Ik heb niets te klagen maar moest toch echt wennen aan de<br />
cultuur. Het gekke is dat ik nu niet meer zo vaak wordt aangesproken door<br />
bedelaars of riksha-drivers.<br />
Een wereld van verschil<br />
Er zit een wereld van verschil tussen de manier van educatie <strong>in</strong> India en<br />
dat wat ik gewend ben. Tot nu toe ben ik bezig om enkele workshops te<br />
observeren over levenslessen. Wat me opvalt is dat er voor de drie maanden die<br />
de cursus gaat duren geen plan is geschreven. Er zijn geen concrete resultaten
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
99<br />
aan te geven en de lessen worden op verschillende tijden gegeven of gaan soms<br />
niet door. Mijn taak is het om op een positieve manier verbeterpunten aan te<br />
geven. Op dit moment stel ik eigenlijk alleen maar vragen over de aanpak.<br />
Volgende week kan ik zelf aan de slag want dan is een deel van het team naar<br />
Mumbai om een tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g te krijgen <strong>in</strong> evaluatie. Ze hebben me gevraagd om de<br />
lessen over te nemen. Eigenlijk had ik aangegeven dat ik geen workshops zou<br />
geven maar het contact met de jongens is erg leuk en open waardoor ik de stap<br />
wel durf te nemen. Voor mij is het enige probleem dat ik de computerlessen<br />
moet gaan geven over Office Word terwijl ik daar op dit moment niet over<br />
beschik. Het blijkt nog steeds erg moeilijk om d<strong>in</strong>gen voor elkaar te krijgen, ook<br />
b<strong>in</strong>nen een organisatie. Dat heb ik gemerkt bij het aanschaffen van de laptop<br />
maar bijvoorbeeld ook bij het zoeken naar andere woonruimte. Misschien dat ik<br />
daarom blijf zitten waar ik zit en het doe met wat ik heb. Het voldoet en ik red<br />
me ermee. Ik ben wel aan het aftellen want vanaf 21 maart blijf ik nog drie<br />
maanden <strong>in</strong> India. Door mezelf nuttig te maken voel ik enige voldoen<strong>in</strong>g maar<br />
verder heb ik schijnbaar nog niet veel bereikt. Toch heb ik veel geleerd en dat is<br />
voor mij ook belangrijk. Ik wil dit vertalen naar workshops die ik wil gaan geven<br />
wanneer ik weer terug ben <strong>in</strong> Nederland. Wat me opvalt <strong>in</strong> de manier waarop er<br />
wordt lesgegeven is dat er een bepaalde starheid <strong>in</strong>zit door het volgen van de<br />
boeken en een opsomm<strong>in</strong>g van de gegevens. Bij de computercursus leren ze<br />
eerst hoe een programma als Word <strong>in</strong> elkaar zit en gaan er daarna mee aan de<br />
slag. Het probleem is echter dat er voor 10 leerl<strong>in</strong>gen slechts één pc beschikbaar<br />
is. De jongens blijven drie maanden <strong>in</strong> dit observatie centrum. Er zijn enkele<br />
jongens die een moord hebben gepleegd en ook andere zware misdrijven. Voor<br />
mij is het niet belangrijk om te weten wat ze hebben gedaan. Maar het is<br />
duidelijk dat ze leven <strong>in</strong> een wereld die erg verschilt met wat ze gewend waren.<br />
Op weg zijn<br />
Buiten z<strong>in</strong>gt het jongetje dat <strong>in</strong> het hotel werkt een liedje. Soms komt hij<br />
stiekem naar mijn kamer wanneer ik een film kijk. Ik vraag me af of het niet<br />
beter voor hem is om naar school te gaan. Maar wie ben ik. Hij lijkt een<br />
zorgeloos bestaan te leiden. Zijn baantje levert hem wat geld op waarmee hij<br />
thuis een bijdrage kan leveren. Door deze reis ben ik steeds beter <strong>in</strong> staat om<br />
vooral niet te oordelen over verschillende situaties. Ik zie soms armoedige hutjes
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
100<br />
waar<strong>in</strong> complete gez<strong>in</strong>nen leven. Toch weet ik niet of ze ongelukkiger zijn dan<br />
mensen <strong>in</strong> een prachtig huis. Op de televisie zie ik reclame voor middelen om je<br />
huid witter te krijgen. Schijnbaar staat een blanke huid <strong>in</strong>derdaad symbool voor<br />
een rijk leven. De filmsterren <strong>in</strong> de krant zien er ook blanker uit dan de<br />
gemiddelde Indiër. Door mijn krappe budget wordt ik dagelijks geconfronteerd<br />
met het feit dat ik keuzes moet maken. Koop ik een liter ijs voor de helft van<br />
mijn budget of neem ik voor een derde van dat bedrag een eenvoudige maaltijd.<br />
Hoewel ik nu aan het werk ben bij een organisatie als vrijwilliger voelt het haast<br />
als een z<strong>in</strong>loos avontuur. Ik ben er achter gekomen dat het moeilijk is om een<br />
project te starten. Daar schaam ik me niet voor. Er zijn zo veel factoren die<br />
daaraan bijdragen. Dat is voor mij een reden om het idee even los te laten. De<br />
rest van de tijd wil ik zo z<strong>in</strong>vol mogelijk doorbrengen. Toch knaagt er iets en ik<br />
weet ook wat het is. Ik heb z<strong>in</strong> om weer naar huis te gaan. Het grappige is dat ik<br />
op dit moment helemaal geen won<strong>in</strong>g heb maar ik zie Nederland als mijn huis.<br />
Nog drie maanden en ik kan weer naar huis. Ondertussen gebruik ik de tijd om<br />
het manuscript voor mijn boek af te maken. Toch ben ik ook daar erg kritisch<br />
over. Hoewel ik het zelf een mooi verhaal v<strong>in</strong>d weet ik niet of er ook maar<br />
iemand op mijn boek zit te wachten. De gedachte maakt dat ik misschien beter<br />
kan stoppen met schrijven maar toch doe ik het niet. Dit boek schrijf ik namelijk<br />
<strong>in</strong> de eerste plaats voor mezelf. Het is een e<strong>in</strong>dpunt van een idee. Ik wil dit<br />
afmaken. Net als ik het avontuur <strong>in</strong> India af wil maken. Het mooie is dat daarna<br />
de wegen weer open zijn. Dan ga ik weer op weg. Zonder verwacht<strong>in</strong>gen, zonder<br />
hoop, zonder angst, zonder oordeel.
Hoofdstuk 9 Veel ervar<strong>in</strong>gen<br />
Tegenvallers<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
101<br />
Wat me het meeste tegenvalt is dat het zo moeilijk is gebleken om mensen<br />
mee te krijgen <strong>in</strong> mijn plannen. Hoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat<br />
het z<strong>in</strong>vol is om ecologische won<strong>in</strong>gen te bouwen voor en met straatk<strong>in</strong>deren kan<br />
ik niets anders dan dit plan even los te laten. Ik kan dit plan namelijk nooit <strong>in</strong><br />
mijn eentje uitvoeren. Dat was ik me van te voren wel degelijk bewust. In mijn<br />
naïeve enthousiasme heb ik er geen reken<strong>in</strong>g mee gehouden dat het moeilijk is<br />
om mensen ook enthousiast te krijgen. Ook de verschillende ontdekk<strong>in</strong>gen o.a.<br />
over allerlei sticht<strong>in</strong>gen die <strong>in</strong> de naam van hulp aan k<strong>in</strong>deren uite<strong>in</strong>delijk bestaan<br />
om geld verdienen voor de oprichters van de NGO's helpen niet mee. Toch ben ik<br />
mijn tijd nuttig aan het besteden door les te geven aan kansarme k<strong>in</strong>deren. Op<br />
dit moment neem ik een week de computerlessen over <strong>in</strong> een observatie tehuis<br />
voor jongens. Er zit veel verschil <strong>in</strong> niveau maar ik merk dat ze de lessen erg<br />
leuk v<strong>in</strong>den. Deze week ga ik <strong>in</strong> ‘Office Word’ een boek met ze maken over<br />
emoties die ze aan het e<strong>in</strong>d van de week gaan presenteren. Hoewel de meeste<br />
k<strong>in</strong>deren bijna geen Engels spreken gaat de communicatie goed. Ik schrijf voor<br />
elke les een duidelijke opzet die ze <strong>in</strong> hun werkboek moeten overnemen. Daarna<br />
gaan ze ermee aan de slag. Op deze manier leer ik eigenlijk ook weer veel. Niet<br />
alleen hoe ik op een eenvoudige manier uitleg maar ook hoe ik de lesstof kan<br />
overbrengen met eenvoudige middelen. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt<br />
om de hele verdere periode <strong>in</strong> Chennai te blijven. Op deze manier leer ik meer<br />
over de cultuur. Het schrijven van het boek gaat ook goed. Ik neem elke dag een<br />
paar uur de tijd om er aan te besteden en ik v<strong>in</strong>d het leuk om te doen. Ik hoop<br />
de derde versie deze week af te krijgen en dan te beg<strong>in</strong>nen aan de vierde en<br />
hopelijk laatste versie. Het grappige is dat ik hiervoor de reis niet had hoeven<br />
maken. Toch denk ik dat het voor mij iets oplevert. Ik heb al een idee voor een<br />
tweede boek. Op deze manier valt het eigenlijk allemaal wel weer mee!
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
102<br />
Commentaar: Voor het boek zijn het uite<strong>in</strong>delijk 8 versies geworden maar<br />
het manuscript ligt nu bij een paar uitgeverijen. Ik heb al besloten dat wanneer<br />
die er geen <strong>in</strong>teresse voor hebben ik dan de pdf op de site van ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong><br />
<strong>Clouds</strong>’ ga zetten om gratis te downloaden. Daarnaast wil ik het boek ook <strong>in</strong> het<br />
Engels vertalen. Het nieuwe idee voor een boek was naar mijn gevoel te radicaal<br />
en daarom gebruikt ik voor het nieuwe boek de <strong>in</strong>spiratie die ik tijdens deze reis<br />
opdeed.<br />
Smoothies en pasta<br />
Nog maar drie maanden en ik kan weer mijn eigen smoothies maken en<br />
pasta eten. Het zijn een paar d<strong>in</strong>gen waar ik al naar uitkijk. Dan ben ik weer<br />
terug <strong>in</strong> Nederland. Ik bruis van de <strong>in</strong>spiratie maar maak nog geen plannen. Ik<br />
heb ondertussen geleerd dat je beter zonder verwacht<strong>in</strong>gen aan iets kunt<br />
beg<strong>in</strong>nen. Toch heb ik ideeën voor een nieuw boek en een tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g en wil ik<br />
muziek gaan maken. Het is eigenlijk al weer te veel. Ik heb gemerkt dat ik me<br />
zal moeten focussen op één plan en dat dan uitvoeren en afmaken. De drie<br />
maanden kom ik zeker door maar ik merk dat ik er ook weer naar verlang om <strong>in</strong><br />
Nederland te zijn. Wanneer ik nadenk waarom dat zo is blijkt het toch het stof en<br />
de smerige omgev<strong>in</strong>g te zijn die me niet bevallen. Daarnaast voel ik me nog elke<br />
dag een Aliën. Nu pas weet ik wat het is om anders te zijn en te worden<br />
gediscrim<strong>in</strong>eerd. Ook weet ik hoe het voelt om eenzaam door straten te lopen en<br />
met geen mens te kunnen communiceren. Het lijkt hier soms een surrealistische<br />
wereld waar ik <strong>in</strong> rondloop. Toch is de sfeer hier erg rustig en lijken de mensen<br />
zich niet druk te maken over hun bestaan. Wat me wel opvalt is dat deze<br />
maatschappij nog meer <strong>in</strong>dividualistisch lijkt dan de onze. In de z<strong>in</strong> van het feit<br />
dat mensen elkaar niet groeten op straat en <strong>in</strong> zichzelf gekeerd lijken. Misschien<br />
komt het omdat de familiebanden hier sterker zijn en ze geen behoefte hebben<br />
aan andere contacten. Ik kan er nog niet achter komen. Drie maanden heb ik<br />
nog om de vierde versie van mijn boek af te maken zodat ik <strong>in</strong> Nederland het<br />
manuscript kan uitpr<strong>in</strong>ten en opsturen naar een paar uitgevers. Ook daar heb ik<br />
er geen verwacht<strong>in</strong>gen over. Ik ben wel benieuwd of de pasta en smoothies<br />
lekkerder smaken dan voorheen! Waarschijnlijk ga ik me na terugkomst ook<br />
afmelden bij de sociale netwerken want die hebben voor mij niet gewerkt. Het<br />
lijkt erop dat mensen daar eigenlijk vooral met zichzelf bezig zijn. Ik wil graag
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
103<br />
weer een echt sociaal netwerk opbouwen. Ik <strong>in</strong>vesteer dan liever <strong>in</strong> bezoekjes<br />
brengen dan <strong>in</strong> achter mijn pc zitten om berichten te schrijven.<br />
Wat heb je nodig?<br />
Wanneer ik hier <strong>in</strong> India rondkijk zie ik veel armoede. De rijken sluiten zich<br />
op achter grote muren en leven <strong>in</strong> luxe. Daarvan krijg ik niets te zien. Alleen de<br />
armoede valt op omdat de hutjes open en bloot langs de kant van de weg staan.<br />
Wat mij daarbij ook opvalt is dat er zelf <strong>in</strong> de kle<strong>in</strong>e hutjes elektriciteit is en er<br />
meestal ook een televisie staat. Daarnaast heeft bijna iedereen hier wel een<br />
mobiele telefoon. Bij mij roept het de vraag op wat we als mens nodig hebben.<br />
Hoewel ik veel hoor over geweld en overvallen merk ik er zelf niets van. Voor mij<br />
lijkt het een veilige omgev<strong>in</strong>g. Misschien komt dat ook omdat ik het gevaar niet<br />
opzoek. Voor de lezers is dat misschien wat saai want sappige verhalen zijn<br />
natuurlijk veel spannender. Voor mij is het simpel; ik wil het niet mooier maken<br />
dan het is. Persoonlijk heb ik ondervonden dat ik niet veel nodig heb. Hoewel de<br />
aanschaf van de laptop nog steeds een smile op mijn gezicht brengt. Kled<strong>in</strong>g is<br />
hier ook niet echt belangrijk. Twee blouses en twee broeken zouden <strong>in</strong> de<br />
praktijk voldoende zijn. Ik heb een handdoek gekocht en een lepel om mee te<br />
eten. Om wat eten <strong>in</strong> te bewaren een plastic bakje en dat was het dan. Meer heb<br />
ik aan materiële zaken hier niet nodig. Wat ik nog steeds wel mis is begeleid<strong>in</strong>g.<br />
Nog elke dag heb ik vragen die ik moeilijk kan beantwoorden. Hoewel ik nu bij<br />
een organisatie als vrijwilliger aan het werk ben blijft communicatie moeilijk. Het<br />
Engels dat ze hier spreken heeft een heel apart dialect dat nogal b<strong>in</strong>nensmonds<br />
wordt uitgesproken. Daarom moet ik altijd heel goed luisteren om te horen wat<br />
iemand zegt. Ik heb iemand gevonden die zegt een huis voor me te zoeken waar<br />
ik de laatste paar maanden <strong>in</strong> kan wonen. Dat zou voor mij fijn zijn omdat ik dan<br />
meer een privé leven heb dan nu <strong>in</strong> het hotel en zelf een keer kan koken. Ik blijf<br />
optimistisch en laat het op me af komen maar ik moet het nog zien. Ik hou jullie<br />
op de hoogte!<br />
De bus liet me staan!<br />
Het gebeurt me regelmatig dat een buschauffeur me laat staan. Hoewel ik<br />
e<strong>in</strong>delijk de bushaltes heb gevonden rijdt er regelmatig een bus door. Ik steek<br />
dan duidelijk mijn hand op maar schijnbaar is mijn witte onbetrouwbare gezicht
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
104<br />
te gevaarlijk om me mee te laten rijden. Meestal grom ik dan even een beetje of<br />
gebruik een iets zwaardere uitdrukk<strong>in</strong>g om uitdrukk<strong>in</strong>g te geven aan mijn<br />
gevoelens. Daarna is het over en wacht ik op de volgende bus. Vaak kost het<br />
ritje me dan twee keer zo veel geld omdat het een zogenaamde luxere bus is.<br />
Het enige voordeel is dat er niet zo veel mensen <strong>in</strong>stappen en ik vaak kan zitten.<br />
Toen we vandaag naar het Observatie Home for Boys reden was de bus stampvol<br />
en maakte de controleur zelfs een opmerk<strong>in</strong>g over de stang die ik vasthield. Ik<br />
mocht niet de stang vasthouden aan de dameskant van de bus. Je zit<br />
ondertussen samengeperst tussen buspassagiers en vrouwen en mannen staan<br />
dan als een paar har<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> een ton. Toch blijft dit voor mij de beste manier om<br />
van A naar B te komen. Ik hoor regelmatig dat een auto-riksha mij soms tw<strong>in</strong>tig<br />
keer zo veel kost als een busrit over de zelfde afstand. Vandaag heb ik gekeken<br />
naar een oploss<strong>in</strong>g voor mijn onderdak. Ik kwam op een site terecht waar ik een<br />
presidentiële suite vond die per dag net zoveel kost als mijn maandbudget. Ik<br />
realiseerde me tegelijkertijd dat het eigenlijk een wonder is dat ik het red met<br />
het budget waarmee ik het nu doe. Tegelijkertijd heb ik me voorgenomen om<br />
een volgende keer niet meer afhankelijk te zijn van een laag budget maar de<br />
prijzen, die <strong>in</strong> westerse opvatt<strong>in</strong>gen beslist redelijk zijn, te kunnen veroorloven.<br />
Het stimuleert me om aan het werk te zijn met het manuscript van het boek.<br />
Nee, ik zeg nog niet dat ik daar rijk van zal worden maar het geeft me een beter<br />
gevoel dan een buschauffeur die me laat staan. Dan hoef ik me ook niet bezig te<br />
houden met vragen als; Waarom geven ze mij een papieren bekertje als ik koffie<br />
koop terwijl alle anderen een glas krijgen? Dat is namelijk omdat ze me als een<br />
onre<strong>in</strong> varken beschouwen.<br />
De vis wordt duur betaald!<br />
Als ik hier ga eten dan hou ik het meestal erg simpel, een maaltijd met<br />
rijst en wat overgekookte groenteprutjes en dan heb ik voldoende. Toch neem ik<br />
zo nu en dan iets met kip of vis. Dan weet ik ook meteen dat ik een stuk duurder<br />
uit bent. Net als wanneer je bijvoorbeeld kaas koopt. Voor nog geen euro eet ik<br />
hier een rijstmaaltijd. Wanneer ik er vis bij neem dan ben ik al snel €3,00 kwijt.<br />
Waar heb ik het toch over. Het gaat eigenlijk ook niet om mij maar over de vele<br />
mensen die ook niet veel geld hebben om die dure producten te kopen. Zelfs fruit<br />
is haast onbetaalbaar voor veel mensen terwijl dat juist het voedsel is waar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
105<br />
mensen gezond door blijven. Ik merk dat mensen gewend zijn aan hun<br />
eenvoudige maaltijden waarbij het ontbijt vaak lijkt op het d<strong>in</strong>er en er bij elke<br />
maaltijd wel rijst op het menu staat. Misschien ben ik te veel verwend maar ik zie<br />
graag wat meer variatie. Gelukkig ben ik steeds beter <strong>in</strong> staat om boodschappen<br />
te v<strong>in</strong>den. Ook eet ik zo nu en dan rauwe groenten om de nodige vitam<strong>in</strong>en op<br />
pijl te houden. Alleen de dunne tandstokers van Oral-B kan ik hier nog niet<br />
v<strong>in</strong>den. Ook weer iets waar mensen hier met verbaz<strong>in</strong>g naar kijken. Wanneer ik<br />
al die spierwitte tanden hier zie denk ik niet dat ze dat soort luxe artikelen nodig<br />
hebben. Ik kan natuurlijk altijd nog alternatieven bedenken zoals de haren van<br />
de kokosnoten. Die gebruiken ze hier soms ook om mee af te wassen. Waarbij ze<br />
geen zeep gebruiken maar as. Geen wonder dat mult<strong>in</strong>ationals zich rot lachen <strong>in</strong><br />
de westerse landen. Toch zie ik hier ook reclame voor smeersels waar de huid<br />
witter door blijft. In de reclame voor Samsung laptops rijden ze <strong>in</strong> een Rolls<br />
Royce en is de rente op geld hier soms wel 7%. Er is ook een reclame die verteld<br />
dat wanneer alles <strong>in</strong> je leven mislukt, je nog altijd mangodrankjes kunt verkopen.<br />
Op zoek naar ware verlicht<strong>in</strong>g<br />
In Chennai gaat letterlijk het licht regelmatig uit. Naast de twee uur <strong>in</strong> de<br />
middag om stroom te besparen omdat de energiemaatschappij niet aan de vraag<br />
kan voldoen zijn er ook tussendoor nogal eens stor<strong>in</strong>gen. Vandaag ga ik op zoek<br />
naar verlicht<strong>in</strong>g. En daarmee bedoel ik niet het licht <strong>in</strong> een lamp maar het<br />
geestelijke licht. Ik wil een bezoek brengen aan de tempel van de Oneness<br />
beweg<strong>in</strong>g. Deze tempel is <strong>in</strong> 2008 geopend en heeft ongeveer 75 miljoen dollar<br />
gekost. De Oneness beweg<strong>in</strong>g heeft cursussen <strong>in</strong> diksha te kunnen geven. Dit is<br />
een handoplegg<strong>in</strong>g waardoor gouden energie <strong>in</strong> je lichaam gaat stromen om de<br />
weg naar verlicht<strong>in</strong>g voor te bereiden. De beweg<strong>in</strong>g is ook <strong>in</strong> Nederland bekend<br />
en <strong>in</strong> veel andere westerse landen. De oprichter van de Oneness beweg<strong>in</strong>g heeft<br />
dat goed bekeken. Door westerl<strong>in</strong>gen te <strong>in</strong>teresseren komt er veel geld b<strong>in</strong>nen.<br />
Op de site van de beweg<strong>in</strong>g zie je dan ook vooral foto's van westerl<strong>in</strong>gen. Ik ben<br />
erg benieuwd of ik de tempel <strong>in</strong>kom en wat het gebouw met je doet. Ik heb een<br />
ervar<strong>in</strong>g met de Matrimadire <strong>in</strong> Auroville. Een prachtig gebouw met een mooie<br />
meditatieruimte voor stilte maar verder had het voor mij gevoel geen nut.<br />
Misschien komt het omdat ik zelf het leven beschouw als meditatie. Een andere<br />
reden om de tempel te gaan bezoeken is omdat ik het gegeven gebruik <strong>in</strong> mijn
oek. De hoofdrol speler wordt door iemand naar de tempel gestuurd en de<br />
jongen heeft daar een bijzondere ervar<strong>in</strong>g. Het is fictie en <strong>in</strong> feite hoef ik de<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
106<br />
tempel niet te bezoeken maar ik ben er wel benieuwd naar. Ik ben vooral<br />
benieuwd hoe druk het er is. Daarnaast hoop ik te kunnen ervaren hoe het<br />
gebouw aanvoelt als je er <strong>in</strong> loopt. Of dat gaat lukken horen jullie nog. Het is<br />
dicht bij Chennai dus ik hoef maar een kle<strong>in</strong>e anderhalf uur <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> te zitten<br />
en daarna nog 5 kilometer liften of lopen. Ik heb nu ook <strong>in</strong> de gaten waarom de<br />
tre<strong>in</strong>reizen soms zo lang duren. De gemiddelde snelheid van de tre<strong>in</strong>en ligt<br />
tussen de 50 en 70 kilometer per uur.<br />
Paranoia<br />
Doordat ik <strong>in</strong> de eerste dagen <strong>in</strong> India nogal moest oppassen om niet te<br />
worden belazerd ben ik toch een beetje paranoia geworden. Dat merkte ik toen<br />
ik bij het station een koffie en een pakje koekjes voor onderweg g<strong>in</strong>g kopen. De<br />
man rekende iets te veel voor de spullen. Toen ik vroeg waarom hij dat deed zei<br />
hij; Change! Ik snapte het nog niet en ben naar de stationsmaster gegaan en die<br />
stuurde iemand met me mee. Het bleek dat de man geen wisselgeld kon<br />
teruggeven en daarom de prijs had afgerond. Toen had ik er geen probleem<br />
meer mee. Ik g<strong>in</strong>g met de tre<strong>in</strong> onderweg naar de 'Oneness tempel'. Toen ik bij<br />
het station van Tada aankwam stonden er autoriksha's die 200 Ruphee’s vroegen<br />
voor de rit. Ik ben toen gaan lopen en kwam er riksha achter me aan die me<br />
voor 100 Ruphees wilde brengen. Dat aanbod heb ik aangenomen. Toch blijft het<br />
vreemd dat je voor 11 Ruphees met de tre<strong>in</strong> 70 kilometer kunt reizen en daarna<br />
voor een kle<strong>in</strong>e 5 kilometer 9 keer zoveel betaald. Ik vertelde de chauffeur dat ik<br />
anders met de bus zou zijn gegaan en hij vertelde dat er geen bus reed. Toen we<br />
bij de tempel kwamen stond er op de hoek een bushalte. Ik wil het niet telkens<br />
over mijn krappe budget hebben maar ik had een kle<strong>in</strong>e fout gemaakt. 's Avonds<br />
had ik namelijk mijn dagbedrag <strong>in</strong> mijn portemonnee gedaan en nog water en<br />
een reep chocolade gekocht. Daardoor had ik nog maar tweehonderd dertig<br />
Ruphees. Ik had dus al een groot deel van het bedrag besteed maar bij de<br />
tempel bleek dat je daar ook 100 Ruphees entree moest betalen. Ik wilde<br />
gewoon terug gaan maar besloot eerlijk te zeggen dat ik niet voldoende geld had<br />
meegenomen en toen gaven ze me gratis toegang. Achteraf ben ik er wel blij om<br />
dat ik niet veel geld had meegenomen omdat ik het eigenlijk de bedragen niet
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
107<br />
waard vond. Hoewel de tempel prachtig is, blijft het een gebouw en waren het<br />
eigenlijk drie lege verdiep<strong>in</strong>gen. Hoewel het gebouw <strong>in</strong> 2008 is geopend zijn er<br />
nog zaken die moeten afwerkt. Ik heb gelezen dat de tempel ongeveer $ 75<br />
miljoen heeft gekost maar dat zie ik er niet aan af. Officieel schijnt het gebouw<br />
$25 miljoen te hebben gekost. Ook dat lijkt me sterk maar het zou kunnen. Voor<br />
$25 miljoen kun je <strong>in</strong> India heel veel arme mensen helpen. Ook bij de Oneness<br />
beweg<strong>in</strong>g zie ik dat geld een belangrijk argument is. Dat zie je aan de website<br />
waar, zoals ik eerder al vertelde, vooral westerl<strong>in</strong>gen op de foto staan. Die zijn<br />
namelijk de belangrijkste <strong>in</strong>komstenbron. Het was toeval dat de bovenste<br />
verdiep<strong>in</strong>g open stond en ik een kijkje kon nemen. De andere twee verdiep<strong>in</strong>gen<br />
bestaan uit twee kale halen met een prachtige marmeren vloer. Het schijnt dat<br />
de Baghawan wel aanwezig is geweest <strong>in</strong> een ander gebouw maar daar mochten<br />
slechts een paar mensen bij. Waarschijnlijk de mensen die er goed voor wilde<br />
betalen! Al met al liepen er niet zo veel publiek rond. Ik had nog net genoeg geld<br />
voor een lunch en de reis terug. Vanaf de tempel kreeg ik een lift naar het<br />
station van twee toeristen uit Australie die tweehonderd Ruphees moesten<br />
betalen omdat dat de 'fixed price' was volgens de rikshadriver. Ik moet er echt<br />
aan blijven werken om deze 'Ruphee Paranoia' los te laten!<br />
Rijken helpen armen?<br />
Zijn rijke mensen verplicht om armen te helpen? Dat vraag ik me steeds<br />
vaker af nu ik hier <strong>in</strong> India rondloop. Om de havenklap wordt er geld aan me<br />
gevraagd met een beweg<strong>in</strong>g dat ze het nodig hebben om eten te kopen. Zelfs <strong>in</strong><br />
de shop waar ik mezelf zo nu en dan trakteer op een lekkere latte gebeurt dat.<br />
Mensen worden soms zelfs boos wanneer ik niets geef. In de krant las ik een<br />
verhaal van een zwerver die regelmatig dronken aan het bedelen is en dan de 1<br />
en 2 Ruphee munten terug smijt met de opmerk<strong>in</strong>g; 'Hier koop ik niks meer<br />
voor! Ik wil m<strong>in</strong>stens 5 Ruphee!' Schijnbaar zien sommige mensen het als een<br />
verplicht<strong>in</strong>g dat ze worden geholpen maar tonen totaal geen dankbaarheid. Dat<br />
geeft me te denken. Volgens mij zijn we <strong>in</strong> de eerste plaats zelf verantwoordelijk<br />
voor ons bestaan. In Nederland kunnen we altijd terugvallen op sociale zekerheid<br />
en daar mogen we blij om zijn. Wanneer ik terugkom <strong>in</strong> Nederland moet ik daar<br />
misschien ook een beroep op doen. In India is dat anders. Toch denk ik dat het<br />
te maken heeft met bewustzijn en de manier waarop je <strong>in</strong> het leven staat. Ik
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
108<br />
merk dat een positieve houd<strong>in</strong>g daarbij kan helpen. Hoe het komt dat sommige<br />
mensen arm zijn kan ik niet verklaren. Ik heb ook geen oploss<strong>in</strong>g voor de<br />
problemen. Wat ik wel heb gemerkt is dat je mensen wel kunt leren hoe ze zich<br />
bewust worden van hun situatie en daar zelf wat aan kunnen veranderen. Dat<br />
kan volgens mij alleen bij mensen die daar zelf ook open voor staan. Voor mijn<br />
gevoel is het echt niet zo dat rijken verplicht zijn om armen te helpen. Toch kun<br />
je altijd iets doen om iets voor anderen te betekenen. Zo blijf ik de mensen<br />
vriendelijk groeten en reageer met respect. Het helpt ze misschien niet maar ik<br />
probeer daarmee wel iedereen <strong>in</strong> hun waarde te laten.<br />
Niks te vertellen<br />
Ik weet niet of het een goed teken is maar vandaag heb ik het gevoel dat<br />
ik niks te vertellen heb. Misschien komt het omdat er ook we<strong>in</strong>ig gebeurt. Ik ben<br />
de derde versie van mijn manuscript aan het doorlezen en zie al weer veel z<strong>in</strong>nen<br />
die ik kan veranderen. Zo groeit het verhaal langzaam. Op het kantoor waar ik<br />
nu als vrijwilliger werk gaat alles ook zo z'n gangetje. Daar liggen de projecten<br />
overigens ook een beetje stil. Hoewel ik met verschillende mensen heb<br />
gesproken hoor ik er niets meer over. Dat neem ik dan ook maar voor lief.<br />
Hoewel ik de neig<strong>in</strong>g krijg om me daarom maar weer te richten op wat ik wil<br />
doen als ik terug ben <strong>in</strong> Nederland ga ik daarmee niet aan de slag. ik denk dat<br />
het project dat ik wil gaan uitvoeren <strong>in</strong> India een kans verdient. Daarom lijkt het<br />
me niet verkeerd om te blijven zoeken naar mogelijkheden en sticht<strong>in</strong>gen<br />
waarmee ik zou kunnen samenwerken. Het voelt alsof ik heel veel draadjes aan<br />
het uitzetten ben die op een gegeven moment weer bij elkaar zullen komen.<br />
W<strong>in</strong>dows chips<br />
De laptop bevalt goed er zit een HD-videokaart op en USB 3. Wat dat<br />
betreft ben ik goed up to date en kan daarom de laatste tijd de foto's plaatsen en<br />
video's maken. De bus heeft me weer laten staan. Daarom kwam ik vandaag wat<br />
later bij het hotel. Toen ik daarna brood g<strong>in</strong>g kopen deed ik er een uur over. Dit<br />
komt omdat het verkeer hier een chaos is. Morgen zal ik proberen om er een<br />
video van te maken zodat ook jullie kunnen ervaren hoe het is om een weg over<br />
te steken <strong>in</strong> deze stad. Ik moest ver lopen omdat ik tot nu toe nog maar één<br />
w<strong>in</strong>kel heb gevonden waar ik bru<strong>in</strong> brood kan kopen. Ach en zou hou ik mezelf<br />
wel bezig. Morgen wil ik misschien proberen om de W<strong>in</strong>dows 8 uitprobeer versie
te downloaden. Ik neem hiermee een risico maar dat v<strong>in</strong>d ik niet erg. Op dit<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
109<br />
moment staat er de goedkoopste versie W<strong>in</strong>dows 7 Home Basic op de laptop die<br />
niet alles doet wat ik met de laptop wil. Het grote probleem wordt het<br />
downloaden omdat de <strong>in</strong>ternet verb<strong>in</strong>d<strong>in</strong>g nogal traag is en de stroom zo nu en<br />
dan uitvalt. Ik zal laten weten of het allemaal gaat lukken. Vandaag heb ik weer<br />
lesgegeven aan de jongens <strong>in</strong> het 'Observation Home'. De groepen wisselen elke<br />
keer dus is het moeilijk om er een afgerond geheel van te maken. Daarom heb ik<br />
een concept systeem uitgeprobeerd met losse lessen. Ik ben benieuwd of de<br />
docent iets met dit advies gaat doen. De mensen waar ik tot nu toe mee <strong>in</strong><br />
contact ben geweest en bijvoorbeeld heb afgesproken dat ze me mailen hebben<br />
nog niets van zich laten horen. Ook heb ik nog niets gehoord over een<br />
appartement. Het ziet er naar uit dat ik nog een tijd <strong>in</strong> dit hotel zal verblijven. De<br />
kamer is zo langzamerhand schoon en ik ben aan het harde bed gewend. Zo erg<br />
v<strong>in</strong>d ik het dus niet. Toch blijf ik het typisch v<strong>in</strong>den dat mensen hier ja zeggen<br />
terwijl ze nee bedoelen. Daar zal ik waarschijnlijk nooit aan kunnen wennen. Het<br />
leert me hoe belangrijk ik het zelf v<strong>in</strong>d om op een open manier, zonder<br />
verborgen agenda's te communiceren. Tussendoor blijf ik, vooral 's avonds me<br />
vermaken met het filmkanaal en zie ik steeds meer reclame over producten die<br />
je jong houden, witter maken en de muren een kleur geven en je <strong>in</strong> contact<br />
houden met anderen. Er is ook een reclame van een frisdrank waarbij enkele<br />
jongeren het voorbeeld geven door van daken af te spr<strong>in</strong>gen en enorme risico's<br />
te nemen. Dit <strong>in</strong>spireert jongeren om bijvoorbeeld stunt uit te halen terwijl ze <strong>in</strong><br />
of op de tre<strong>in</strong> zitten. Oh en als ik het toch over films heb. Er is <strong>in</strong> India een<br />
serieuze film<strong>in</strong>dustrie. Vaak zie je reclame voor film die goed <strong>in</strong> de markt worden<br />
gezet zoals de film Agent V<strong>in</strong>od. Toch blijkt volgens de recensies dat de meeste<br />
film maar matig zijn. Dat komt vaak omdat er een goed verhaal ontbreekt. Ik ga<br />
even ontspannen bij het stukje jeugdsentiment; de film 'Back to <strong>the</strong> Future III' :)<br />
Eco on logisch<br />
In mijn zoektocht naar groen (ecologische) gebouwen kwam ik een project<br />
tegen dat ik al een paar keer had gezien. Het gebouw was bedoelt als<br />
reger<strong>in</strong>gsgebouw maar schijnt te worden omgebouwd tot een ziekenhuis. Op dit<br />
moment ben ik er nog niet achter wat de redenen ervoor zijn. Wat ik tot nu toe<br />
heb gehoord komt het omdat de reger<strong>in</strong>g is gewijzigd en de nieuwe president het
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
110<br />
gebouw niet wil gebruiken. Ik snap niets van het verhaal. Ik v<strong>in</strong>d het een<br />
prachtig gebouw. Er wordt veel geld verspilt aan dit soort bouwprojecten. Zo is er<br />
ook een kerncentrale die niet wordt geopend omdat er achteraf protesten waren.<br />
In Chennai staan <strong>in</strong> vergelijk<strong>in</strong>g met de rest van het land relatief veel groene<br />
gebouwen waaronder twee bungalows. Als ik het goed heb begrepen zijn er <strong>in</strong><br />
totaal ongeveer 250. Maar dat is dan al 42% van het totaal aantal ecologische<br />
gebouwen <strong>in</strong> India. Ten opzichte van het totaal aantal gebouwen <strong>in</strong> de steden is<br />
dat heel erg we<strong>in</strong>ig. Toch doet de reger<strong>in</strong>g er veel aan om mensen zich bewust te<br />
maken van de noodzaak om het milieu te beschermen. Het probleem is dat er<br />
veel mensen zijn die zich daar totaal niet mee bezig houden. Ongeveer 77% van<br />
de bevolk<strong>in</strong>g leeft namelijk op de armoedegrens. Die zijn bezig om te overleven.<br />
In een discussie kreeg ik te horen dat de armen steeds armer worden en de<br />
rijken steeds rijker maar dat daar niets aan te doen is. Ik laat het ook maar zo<br />
want ik ben niet <strong>in</strong> staat om <strong>in</strong> mijn eentje de wereld te veranderen. Hoewel ik<br />
vanuit mijn hart graag zou willen. Toch zal ik ook eerst aan mezelf moeten<br />
denken voordat ik <strong>in</strong> een positie ben om er <strong>in</strong>derdaad wat aan te doen. Om het<br />
milieu schoon te houden gooi ik <strong>in</strong> ieder geval geen vuil op straat of uit de tre<strong>in</strong>.<br />
Op die manier lever ik mijn ‘spelt <strong>in</strong> de hooiberg’ bijdrage.<br />
Hoofdstuk 10 Over verkeer en ander zaken
Levensgevaarlijk!<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
111<br />
Het verkeer <strong>in</strong> Chennai is chaotisch en gevaarlijk. De verkeersdeelnemers<br />
lijken geen boodschap te hebben aan voetgangers en iedereen passeert je van<br />
alle kanten. Soms vraagt dat vooral durf om over te steken. Het beste is daarbij<br />
om dit rustig te doen en soms even stil te blijven staan tussen al het verkeer. Ik<br />
heb er een video opname van gemaakt. Toen ik g<strong>in</strong>g filmen werd ik meteen door<br />
een groep schoolk<strong>in</strong>deren belaagd die alles over me wild weten. Dat komt ook<br />
omdat Chennai geen echte toeristenstad is en er daarom ook niet erg veel<br />
westerl<strong>in</strong>gen rondlopen. Ik heb geen idee of er <strong>in</strong> deze chaos <strong>in</strong> verhoud<strong>in</strong>g meer<br />
verkeersslachtoffers vallen dan <strong>in</strong> Nederland. Zelf ga ik niet <strong>in</strong> een auto of op een<br />
bromfiets rijden omdat ik verwacht dat ik dan zeker problemen krijg. Wanneer er<br />
iets gebeurt op de weg, bijvoorbeeld dat er iemand op een motor onderuit gaat<br />
dan maak ik dat ik wegkom. Het schijnt namelijk nog al eens te gebeuren dat je<br />
als westerl<strong>in</strong>g dan de schuld krijgt. Ik probeer me daarom ook niet te bemoeien<br />
met zaken die anders zouden kunnen. Zo geef ik wel advies over de workshops<br />
maar doe dat alleen aan degene die bij de Sticht<strong>in</strong>g de leid<strong>in</strong>g heeft. Ik bespreek<br />
dit niet op de werkplek. Dit heeft ook te maken met de communicatie die ik nog<br />
erg moeilijk v<strong>in</strong>d. Ik denk dat ik er goed aan heb gedaan om de hele verdere<br />
periode <strong>in</strong> Chennai te blijven omdat ik op deze manier meer leer over de cultuur<br />
en het leven <strong>in</strong> een stad <strong>in</strong> India. Soms blijft het moeilijk om te wennen aan de<br />
manier waarop het verkeer met je omgaat. Ze zien je niet of doen alsof ze je niet<br />
hebben gezien. Vandaag zag ik <strong>in</strong> een van de straten waar ik doorkom met de<br />
bus een rij versleten riksha's staan. 'Zo zie ik ze het liefst!' G<strong>in</strong>g er door mijn<br />
hoofd. Ik las <strong>in</strong> een verslag van een toerist die vorige maand Chennai bezocht<br />
dat ze een vriend had die haar overal naar toe bracht <strong>in</strong> zijn riksha. Ze had het er<br />
over dat hij haar spotgoedkoop bracht waar ze maar wilde zijn. Voor slechts<br />
$ 10,00 had hij haar vervoerd naar enkele w<strong>in</strong>kels. Voor haar leek het goedkoop.<br />
De rit heeft haar echter 600 Ruphee's gekost. (twee keer mijn dagbudget:) Deze<br />
mensen kijken met hun westerse <strong>in</strong>komsten naar de uitgaven <strong>in</strong> India en dan<br />
lijkt het <strong>in</strong>derdaad erg goedkoop. De rikshachauffeur heeft er een tijdelijke<br />
goudmijn aan gehad. Geen wonder dat ze zo graag westerl<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> hun voertuig<br />
willen krijgen. Oh, wat ik nog even wil melden is dat ik toch maar geen nieuwe<br />
w<strong>in</strong>dows 8 uitprobeer versie op mijn laptop zet omdat ik niet zeker weet of ik dan
ook nog steeds w<strong>in</strong>dows movie maker heb. Daar edit ik op dit moment mijn<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
112<br />
filmpjes mee. (Bij gebrek aan een beter programma maar het werkt!)<br />
Stupendous<br />
Het communiceren <strong>in</strong> Engels gaat soms erg moeizaam. Niet alleen omdat<br />
ik nog elke dag woorden lees of hoor die ik niet ken maar ook omdat ze <strong>in</strong> India<br />
met een apart accent spreken. Soms lees ik woorden en vraag ik me af wat de<br />
betekenis ervan is. Ik las over een stupendous actor en kreeg een associatie met<br />
stupid. Maar het blijkt een uitdrukk<strong>in</strong>g te zijn voor een geweldige acteur. Ik v<strong>in</strong>d<br />
dit soort 'struikel gevallen' helemaal niet erg. Ik ben me bewust dat ik niet alles<br />
kan weten en altijd aan antwoorden kan komen. Ik ga nog regelmatig naar de<br />
jongens <strong>in</strong> het 'Observation Home' <strong>in</strong> de krant lees ik over jongens die een<br />
klasgenoot hebben ontvoerd en gedood. Of de jongen die een lerares heeft<br />
doodgestoken. Deze gasten zitten de eerste tijd na hun vergrijp <strong>in</strong> het <strong>in</strong>stituut<br />
waar ik aan het werk ben. Ik wil bewust niet weten wat iemand gedaan heeft om<br />
ze zo onbevooroordeeld mogelijk te kunnen benaderen. Ik merk dat ze het<br />
waarderen en ik moet bekennen dat ik geen problemen heb <strong>in</strong> de omgang met<br />
deze jongens. Misschien komt dat ook omdat ik veel d<strong>in</strong>gen aanvoel. Zo was er<br />
een jongen die duidelijk last had van zijn hormonen en dat moeilijk kon<br />
verbergen. Ik vroeg hoe hij zich voelde. De jongen vertelde nergens z<strong>in</strong> <strong>in</strong> te<br />
hebben. Ik heb toen aangegeven dat ik voelde wat er met aan de hand was en<br />
het heel normaal is. Ik accepteerde hem zoals hij is. Ik kon merken dat hij<br />
erdoor gerustgesteld werd. In India zijn ze niet gewend om openlijk over dit<br />
soort gevoelens te praten. Nadat hij er even tussenuit mocht omdat zijn ouders<br />
op bezoek kwamen, deelde hij koekjes uit en gaf mij er een stuk of vijf. Ik wilde<br />
ze weigeren maar daar moest hij niets van weten. Ik heb ze daarom<br />
geaccepteerd en opgegeten. De jongen moest zelf zijn broek repareren. De<br />
zomen lagen eruit en zijn l<strong>in</strong>ker broekzak was kapot. De zomen heeft hij gestikt<br />
op de naaimach<strong>in</strong>e maar de broekzak liet hij zoals die was. Ik zal niet vertellen<br />
waarom jongens vaak een kapotte broekzak hebben. Dat laat ik graag aan jullie<br />
verbeeld<strong>in</strong>g over. Na afloop van de twee uur kon ik merken dat hij zich een stuk<br />
beter voelde. Dat vond ik fijn om te zien. Er loopt ook een jongen rond die niet<br />
kan lezen of schrijven maar wel graag met computers wil stoeien. Hij spreek<br />
geen Engels maar we begrijpen elkaar wel. Ik heb aangegeven dat voor hem een
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
113<br />
persoonlijke aanpak nodig is. Zonder hem schrijfwerk te laten doen laat ik hem<br />
toch op de computer werken zodat hij er ervar<strong>in</strong>g mee kan opdoen. Dit werk<br />
geeft me voldoen<strong>in</strong>g en de jongens zijn voor mij stupendous.<br />
Spraakverwarr<strong>in</strong>g<br />
Omdat er een diploma-uitreik<strong>in</strong>g werd georganiseerd door de organisatie<br />
waarvoor ik aan het werk ben. G<strong>in</strong>g ik 's middags met de bus op weg naar de<br />
wijk waar alles plaats zou v<strong>in</strong>den. Ik had begrepen dat het <strong>in</strong> de high school for<br />
girls zou worden gehouden. Toen ik bij de school kwam wist niemand ergens van.<br />
Ik werd naar het hoofd van de school gebracht legde uit waarvoor ik kwam en<br />
moest gaan zitten. De man voerde ondertussen gesprekken met allerlei mensen.<br />
Het duurde even maar gelukkig was ik ruim op tijd dus daar hoefde ik me geen<br />
zorgen over te maken. Na een tijdje richtte de man zijn aandacht weer op mij. Ik<br />
legde weer uit dat ik voor de diploma-uitreik<strong>in</strong>g kwam van de computercursus.<br />
De docente van de cursus werd erbij gehaald en weer legde ik het verhaal uit.<br />
Daarop begon de vrouw te vertellen dat ik eerst toestemm<strong>in</strong>g moest hebben van<br />
de reger<strong>in</strong>g en dan eventueel pas een les mocht bijwonen. Op dat moment kreeg<br />
ik pas <strong>in</strong> de gaten dat ze me totaal niet begrepen. Zelfs het hoofd van de school<br />
sprak amper Engels en verstond het schijnbaar slecht. Uite<strong>in</strong>delijk begon de man<br />
over de examens en dat hij geen tijd had voor discussies. Toen kon ik pas<br />
opstappen en op zoek gaan naar waar ik wel moest zijn. Nadat ik de straat<br />
<strong>in</strong>sloeg naar de bushalte zag ik één van de medewerkers van de organisatie. Ik<br />
stond voor het kantoor die ze <strong>in</strong> die wijk ook hadden. We liepen een steegje <strong>in</strong> en<br />
g<strong>in</strong>gen naar de tweede verdiep<strong>in</strong>g waar een ze een leslokaal huren. Daar gaven<br />
ze de Engelse lessen. Een stuk verderop tegenover de high school for girls was<br />
hun andere lokaal waar de computerlessen werden gegeven. De uite<strong>in</strong>delijke<br />
uitreik<strong>in</strong>g was aan de andere kant van de wijk op een voetbalveld. Er stond een<br />
podium met daarop een bord voor de diploma-uitreik<strong>in</strong>g, een geluid set, een paar<br />
statieven met licht en veel blauwe en rode plastic stoelen. De k<strong>in</strong>deren die er al<br />
rondliepen kwamen me allemaal een hand geven en wilde weten mijn naam<br />
weten en waar ik vandaan kwam. Het opbouwen van de techniek duurde nog<br />
even maar na een tijdje begon het officiële gedeelte dat bestond uit een paar<br />
korte toespraken, een filmpje, een paar demonstraties van wat er tijdens de<br />
lessen werd gedaan, een paar liedjes gezongen door de hele groep en een paar
dansen uitgevoerd door de jongens. Ik vond het een hele show met als enig<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
114<br />
m<strong>in</strong>puntje de geluidtechnicus die regelmatig te veel galm op de microfoons zette,<br />
ze liet oversturen en vaak te laat de schuiven openzette. Ook de muziek stond<br />
veel te hard <strong>in</strong> verhoud<strong>in</strong>g met de zang. Tussendoor werden de diploma's<br />
uitgereikt. De uitreik<strong>in</strong>g werd bijgewoond door verschillende<br />
hoogwaardigheidsbekleders waaronder de directies van de organisaties, een<br />
super<strong>in</strong>tendent waarvan ik de functie niet weet. (Hij had wel een assistent die<br />
zijn bloemen en cadeau aanpakte.) En het hoofd van de politie. Deze personen<br />
hadden allemaal een functie <strong>in</strong> de ceremonie en werden na het evenement keurig<br />
bedankt waarbij ze een presentje kregen. Hoewel er mij waarschijnlijk wel<br />
precies is verteld waar alles plaatsvond heb ik schijnbaar maar de helft<br />
opgevangen. Uite<strong>in</strong>delijk is na alle spraakverwarr<strong>in</strong>gen alles toch goed gekomen.<br />
Gezond blijven<br />
Deze week had ik last van hoofdpijn en kon ik merken dat mijn ogen<br />
vermoeid waren. Ik maak me daar niet erg druk om maar ik wil wel graag<br />
gezond blijven. Mijn ogen zijn een beetje geïrriteerd zodat ik de neig<strong>in</strong>g kreeg<br />
om er <strong>in</strong> te wrijven. Dat heb ik daarom bewust niet meer gedaan. Het gaat al<br />
weer wat beter maar ik heb besloten om meer wortels te eten. Het kl<strong>in</strong>kt als een<br />
cliché maar deze groente bevat vitam<strong>in</strong>e A. Ik ga dus proberen of dit werkt om<br />
weer wat beter te kunnen kijken. Daarnaast eet ik 's avonds geen koekjes meer<br />
maar trakteer mezelf op wat meer fruit. Hoewel het gevaarlijk is om een<br />
fruitsalade te kopen bij een stalletje op straat, heb ik een groente w<strong>in</strong>kel<br />
gevonden waar ze het fruit gekoeld en goed verpakt bewaren en het fruit elke<br />
dag vers wordt aangeleverd. Het is een lekkere salade met gevarieerde<br />
fruitsoorten en zelfs pomegranate (Granaatappel) Ook heb ik <strong>in</strong>middels een paar<br />
w<strong>in</strong>kels gevonden waar ik bru<strong>in</strong> brood kan kopen. Het brood gebruik ik als d<strong>in</strong>er<br />
en ontbijt. Dit wissel ik af. Soms ontbijt ik met curd (niet echte yoghurt maar een<br />
soort hang-op) met banaan. De lunch is mijn grootste maaltijd van de dag.<br />
Meestal neem ik een 'ready meal', een witte rijstmaaltijd met enkele soorten<br />
groentesalades en een paar drabjes om over de rijst te doen. De prijs daarvan is<br />
nog geen euro. Ik wissel dat af met zo nu en dan rauwe groenten als peen en<br />
paprika of een rode biet. Of ik neem biryani met groenten, kip of lamsvlees. Ik<br />
was erg voorzichtig met het eten van vlees maar <strong>in</strong>middels ken ik een paar zaken
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
115<br />
waar ik dat durf te eten. Ook neem ik wel eens een m<strong>in</strong>i-meal met verschillende<br />
rijstsoorten. Ik moet er ook op letten dat ik wat meer zout gebruik dan normaal<br />
omdat ik elke dag aardig wat vocht verlies. Op paaszondag ben ik uitgenodigd<br />
om met een familie te eten <strong>in</strong> een hotel waar ze een buffet serveerde. Op die<br />
manier kon ik allerlei soorten voedsel uitproberen maar heb het meeste genoten<br />
van de salades, paprika aardappelen, vis, kip en het dessertbuffet. Het meer<br />
traditionele voedsel heb ik laten staan. Zo langzamerhand eet ik dus steeds<br />
gezonder en redelijk op de manier zoals ik dat <strong>in</strong> Nederland ook gewend was. Het<br />
heeft me nogal wat tijd gekost om de adresjes te zoeken voordat ik dat alles kon<br />
v<strong>in</strong>den wat goed te eten vond. Wat ook erg belangrijk blijft is persoonlijke<br />
hygiëne. Dat komt vooral doordat er veel stof en vuil <strong>in</strong> de lucht zit. Wanneer ik<br />
aan het e<strong>in</strong>de van de dag een zakdoek over mijn gezicht haal dan wordt die<br />
zwart. Regelmatig douchen is dus geen overbodige luxe. Ook blijf ik veel<br />
bewegen al neem ik nu vaker de bus omdat de afstanden tussen mijn<br />
werkplekken nogal groot zijn. Zo nu en dan heb ik last van wat uitslag door<br />
transpiratie maar ook daar is de beste remedie om niet te gaan krabben en mijn<br />
lichaam het zelf genezend vermogen aan het werk te laten houden. Het vraagt<br />
nogal wat zelfbeheers<strong>in</strong>g maar het helpt me het beste. De hoofdpijn was na een<br />
dag weg. Mijn ogen voelen beter aan maar ik heb nog wel vaker mijn leesbril<br />
nodig. Verder gebruik ik geen smeerseltjes en al die crèmes waar je wit van blijft<br />
heb ik ook niet nodig. Ik wil graag weer gezond terugkomen!<br />
Aardbev<strong>in</strong>g en tsunami<br />
Nog geen uur geleden, terwijl ik op het kantoor zat waar ik als vrijwilliger<br />
bezig ben, voelde ik een lichte trill<strong>in</strong>g die vrij lang aanhield. Het voelde ongeveer<br />
als 10% van de aardbev<strong>in</strong>g die ik <strong>in</strong> februari 2011 meemaakte <strong>in</strong> Christchurch,<br />
New Zealand. Daar stond ik toen midden op Ca<strong>the</strong>dral Square. Er was hier een<br />
stroomonderbrek<strong>in</strong>g waardoor ik een uurtje heb moeten wachten voordat ik dit<br />
bericht kon verzenden. Het nieuws heeft <strong>in</strong>middels gemeld dat er een lichte<br />
aardbev<strong>in</strong>g is gevoelt <strong>in</strong> Chennai. Er is <strong>in</strong>middels een Tsunami waarschuw<strong>in</strong>g<br />
afgegeven voor 16.30 tot 17.00 uur en iedereen op kantoor is naar huis gegaan.<br />
Verder gaat het leven hier <strong>in</strong> Chennai rustig door en is er geen paniek. Ik heb het<br />
gevoel dat het allemaal wel zal meevallen. Ik laat het jullie morgen weten.<br />
Altijd bereikbaar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
116<br />
Ik heb ondervonden dat het helemaal niet nodig is om altijd bereikbaar te<br />
zijn. Veel mensen zijn het hier niet mee eens maar ik vraag me af hoeveel van<br />
deze mensen last hebben van <strong>in</strong>fobesitas. Dit is een uitdrukk<strong>in</strong>g voor mensen die<br />
niet meer zonder mobile telefoon en sociale media kunnen. Het is eigenlijk een<br />
dwangneurose. Die vooral te maken heeft met het vergaren van nutteloze<br />
<strong>in</strong>formatie :) Ik heb ook wel eens ergens de uitdrukk<strong>in</strong>g mobofoon gelezen maar<br />
dat is waarschijnlijk (nog) geen officiële uitdrukk<strong>in</strong>g. Juist <strong>in</strong> deze hectische tijden<br />
is het goed om zo nu en dan rust te v<strong>in</strong>den. Dat kan door de telefoon een tijdje<br />
uit te zetten of door een dag je mail niet te checken. Veel mensen zullen<br />
aangeven dat ze dat niet kunnen omdat het te belangrijk is voor hun zaken of<br />
sociale leven. Ik wil dan met een knipoog best de zaken even op scherp zetten.<br />
Een belangrijke zakenman heeft geen telefoon nodig, zijn persoonlijke assistent<br />
neemt de telefoontjes aan. Facebook is volgens mij helemaal geen sociaal<br />
netwerk. Het is een verkapt bus<strong>in</strong>ess model waarmee veel geld wordt<br />
gegenereerd. Er zijn bedrijven die erop gokken dat ze via Facebook hun<br />
producten kunnen kopen. Ik ben erg benieuwd hoe lang Facebook nog<br />
marktleider is. Ik hoor veel mensen zeggen dat ze wel hun account aanhouden<br />
maar er uite<strong>in</strong>delijk niets mee doen. Mijn ervar<strong>in</strong>gen met sociale netwerken zijn<br />
ook niet positief maar misschien komt dat omdat ik niet veel echte vrienden heb<br />
en al helemaal niet veel mensen die <strong>in</strong> mijn missie geïnteresseerd zijn. Eerlijk<br />
gezegd zou ik prima zonder de sociale netwerken kunnen leven. Ik v<strong>in</strong>d<br />
persoonlijk sociaal contact niet opwegen tegen de 'Oh wat heb ik toch veel<br />
vrienden cultuur' van Facebook. Dit neemt overigens niet weg dat ik wel heel<br />
veel respect heb voor mensen als Marc Zuckerberg. Hij heeft met een simpele<br />
website een aanzienlijk kapitaal weten te vergaren. Net als entrepreneur Robert<br />
Li met zijn Ch<strong>in</strong>ese zoekmach<strong>in</strong>e Baidu die nu de rijkste man van Ch<strong>in</strong>a is<br />
geworden. Dat kan alleen wanneer een site veel bezoekers of gebruikers heeft.<br />
Bedrijven zien <strong>in</strong> miljoenen gebruikers potentiële klanten en verwachten mee te<br />
kunnen liften met dergelijke successtory's. Met gemiddeld 12 bezoekers op mijn<br />
weblog tel ik (nog) niet mee.<br />
Hoofdstuk 11 Turbulente tijd<br />
Tsunami alert!<br />
Hoewel ik gisteren de bev<strong>in</strong>g op het kantoor heb gevoeld en er een
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
117<br />
tsunami alert was uitgegaan viel het allemaal wel mee. Toch werden de<br />
waarschuw<strong>in</strong>gen serieus genomen. De bev<strong>in</strong>g veroorzaakte meer paniek <strong>in</strong><br />
Indonesië waar het episch punt dichtbij lag. Toch zijn ook <strong>in</strong> Chennai direct de<br />
kantoren ontruimt en schijnt het op de weg hier en daar drukker te zijn geweest<br />
dan normaal. Ik heb er niets van gemerkt. De kranten staan vandaag wel vol<br />
met nieuws over het alarm en spreken zelfs van tsunami paniek. Hier <strong>in</strong> Chennai<br />
gaat het leven weer gewoon door.<br />
Cricket, Indian Premier League<br />
Hoewel totaal niets met sport heb, ontkom ik er hier <strong>in</strong> India niet aan.<br />
Vooral cricket, de nationale sport van India, is immens populair. Op dit moment<br />
is er een competitie en zijn er dagelijks wedstrijden IPL Indian Premier League te<br />
volgen op TV. Op straat zie je mensen staan die zelf geen TV bezitten en voor de<br />
etalages van w<strong>in</strong>kels waar flatscreens worden verkocht de wedstrijden bekijken.<br />
De spelers zijn net als veel andere sporters en filmsterren, echte helden en ook<br />
het grote geld ontbreekt niet. Regelmatig hoor ik dat bepaalde wedstrijden door<br />
maffiabendes worden afgekocht. Ook <strong>in</strong> de sport zijn verschijnselen van corruptie<br />
<strong>in</strong>geslopen die <strong>in</strong> India nog steeds spraakmakend zijn. Toch hoor je ook dat er<br />
door de reger<strong>in</strong>g aan gewerkt wordt en steeds mensen <strong>in</strong> India krijgen <strong>in</strong> de<br />
gaten dat het juist die praktijken zijn die veel ontwikkel<strong>in</strong>gen tegenhouden.<br />
De politiek <strong>in</strong> India is voor mij nog niet goed te begrijpen. Ik weet niet hoe het<br />
precies werkt maar weet dat er veel partijen zijn waar families en geld<br />
meespelen. Ik kijk er na en kan er om lachen omdat het me niet raakt maar<br />
wanneer ik <strong>in</strong> India zou leven zou ik daar niet blij mee zijn. Wanneer je er echter<br />
tegen <strong>in</strong> opstand komt dan wordt je vermoord. Ik ben een pacifist en dat doe ik<br />
niet omdat ik bang ben voor geweld maar omdat ik vanuit mijn hart voel dat het<br />
voor mij de beste weg is. Ik heb daarom ook geen competitie nodig. Door alles<br />
wat ik hier zie wordt ik wel geïnspireerd. Zo ben ik op dit moment aan het werk<br />
om een methode te ontwikkelen en heb aangegeven beschikbaar te zijn voor de<br />
docenten om ze te helpen om de methode te gebruiken. Ook hier wordt positief<br />
op gereageerd maar afspraken worden niet nagekomen. Wat het precies is weet<br />
ik niet en ik ben bang dat ik daar ook niet snel achter kom. Ik ga proberen om de<br />
docenten te motiveren. Dit was <strong>in</strong> Nederland al een struikelblok voor mij <strong>in</strong> het<br />
middelbaar onderwijs en wordt daarom hier een uitdag<strong>in</strong>g. (Ik vond het moeilijk
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
118<br />
om de leerl<strong>in</strong>gen die ongemotiveerd waren aan het werk te krijgen.) Toch is dat<br />
doel voor mij niet het allerbelangrijkste. Ik kan namelijk niet voor anderen<br />
beslissen waar hun prioriteiten liggen. Wanneer ik kijk naar wat er uite<strong>in</strong>delijk bij<br />
de organisatie wordt gedaan waar ik nu als vrijwilliger werk dan zou ik<br />
persoonlijk niet tevreden zijn met de resultaten. Misschien is het juist daarom<br />
wel belangrijk om elementen van competitie <strong>in</strong> te bouwen. Zal ik de competitie<br />
aangaan met de succesvolle zakenlieden op aarde? Wanneer ik <strong>in</strong> staat ben om<br />
een succesvolle carrière te krijgen ben ik namelijk ook <strong>in</strong> staat om mijn ideeën<br />
over het project te verwezenlijken. Ik weet het, de letters staan snel op papier<br />
en het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan. Uite<strong>in</strong>delijk heb ik de eerste<br />
stappen al gezet door aan deze reis te beg<strong>in</strong>nen. Een reis die voor mij het al<br />
waard is om alles wat ik over mezelf en anderen heb ontdekt. Daarvoor hoef ik<br />
geen cricket te spelen en me er ook niet <strong>in</strong> te verdiepen. Ik snap geen hout van<br />
dat spel maar de werk<strong>in</strong>g van mijn geest beg<strong>in</strong> ik redelijk te doorgronden.<br />
Vlees noch vis<br />
Ik eet niet zo erg veel vlees. Dat deed ik <strong>in</strong> Nederland ook al niet. Dan at<br />
ik liever zo nu en dan vis. Maar <strong>in</strong> India durf ik het eerlijk gezegd niet eens te<br />
proberen. Dat komt omdat ik soms zie hoe het vlees wordt vervoerd <strong>in</strong> open<br />
karretjes of gewoon achter op de fiets verpakt <strong>in</strong> een paar oude kranten. Dat<br />
zelfde vlees staat dan de hele dag open en bloot <strong>in</strong> de hitte waar vliegen er<br />
constant op feestvieren. Hoewel mensen het daarna bakken en daarna zonder<br />
problemen gewoon opeten vraag ik me af of ik dat ook kan. Ik heb een paar keer<br />
last gehad van mijn darmen maar de laatste tijd gaat het goed. Soms eet ik<br />
Chicken Bryani en daarvan heb, tot nu toe, geen last. Laatst stond ik bij een<br />
stalletje waar ze vlees aan het braden waren. Het rook lekker en zag er<br />
aantrekkelijk uit. Totdat ik het rauwe vlees <strong>in</strong> de bak eronder zag. Het vlees had<br />
een voor mij nogal ongewoon rode kleur en vooral door de veel vliegen zag het<br />
er vies uit. Toen had ik meteen geen trek meer. Ik wil niet te veel risico lopen op<br />
een of ander vaag buikgevoel. Ik laat het vlees gewoon een tijdje staan. In de<br />
stad Chennai wordt regelmatig <strong>in</strong> de verschillende wijken de stroom eraf gehaald.<br />
Dit komt omdat er niet voldoende energie wordt opgewekt. B<strong>in</strong>nenkort gaat er<br />
een nucleaire centrale open en hopen ze het probleem te kunnen verhelpen. Per<br />
maand verschilt het tijdstip waarop je zonder stroom zit. Vorige maand was dat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
119<br />
tussen twee en vier uur. Deze maand is dat tussen twaalf en twee. Wanneer ze<br />
deze tijden zouden aan houden kun je er reken<strong>in</strong>g mee houden maar de stroom<br />
valt ook wel eens uit op andere tijden. De telefoon en <strong>in</strong>ternet verb<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen slaan<br />
dan op hol of vallen uit. Dan wordt het irritant. Vooral wanneer je aan het werk<br />
bent en je downloads breken af of de computer slaat uit. Gelukkig heb ik van het<br />
laatste geen last. Sommige mensen lossen het stroom probleem op met een<br />
eigen aggregaat. Ik blijf me toch afvragen waarom ze <strong>in</strong> een land als India niet<br />
meer doen met zonne-energie. In Nederland vroeg ik me dat ook al langer af.<br />
Het is een prima en vrij schoon alternatief. Ik vermoed dat er andere belangen<br />
spelen. De oliemaatschappijen blijven graag aan de macht zodat ze hun klanten<br />
kunnen uitmelken. Ik ben daarom een voorstander van ecologisch bouwen<br />
waarbij de huizen totaal zelf-selfsupport<strong>in</strong>g zijn. Hoewel ook <strong>in</strong> Nederland daar<br />
meer belangstell<strong>in</strong>g voor is gaat het voor mijn gevoel nog te langzaam. Mijn<br />
droom is om zelf een leuk huisje te bouwen van natuurlijk materiaal en<br />
alternatieve energie. Vanuit de bus zie ik regelmatig kle<strong>in</strong>e huisjes. Ze zijn totaal<br />
niet ecologisch en lijken op hutjes maar het zijn officiële won<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> Chennai.<br />
Voor onze maatstaven zijn de won<strong>in</strong>gen onbewoonbaar maar hier leven er<br />
complete gez<strong>in</strong>nen <strong>in</strong>. Schijnbaar wordt er over wonen hier anders gedacht dan<br />
bij ons. Ik v<strong>in</strong>d de meeste huizen niet es<strong>the</strong>tisch. In het hotel waar ik verblijf zijn<br />
ze aan het opknappen. Het trappenhuis is voorzien van bru<strong>in</strong> marmer en de<br />
wanden worden betegeld. Ze gebruiken hiervoor tegels met roze bloemetjes. De<br />
rest van de muren krijgen een zalmkleur. Duidelijk niet mijn smaak. Ik zie, ook <strong>in</strong><br />
de w<strong>in</strong>kels veel comb<strong>in</strong>atie waar ik vraagtekens bij heb. In sommige nieuwe<br />
w<strong>in</strong>kelcentra v<strong>in</strong>d je w<strong>in</strong>kels er volgens onze maatstaven uitzien. Er v<strong>in</strong>den wel<br />
verander<strong>in</strong>gen plaats. Ze zijn <strong>in</strong> Chennai veel aan het bouwen. Dat zie ik ook <strong>in</strong><br />
de vele bouwputten en rijzende flatgebouwen. Er ontstaan enkele grote<br />
wooncomplexen met hoogbouw. De appartementen zijn vaak prijzig en vooral<br />
bedoelt voor mensen met wat meer kapitaal. Het zal daarom nog wel even duren<br />
voordat de krottenwijken verdwijnen en de hutjes aan de straat worden<br />
vervangen.<br />
Hobby of beroep<br />
Doen wat je leuk v<strong>in</strong>dt. Ik hou van schrijven en muziek maken. Tijdens<br />
deze reis heb ik voldoende tijd om te bedenken wat ik zou willen doen wanneer ik
weer terug kom naar Nederland. Op dit moment ben ik bezig aan het vierde<br />
concept manuscript voor een sciencefiction boek over een jongen die <strong>in</strong> een<br />
virtuele wereld terecht komt. Ik heb geen idee of dit boek voldoende kwaliteit<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
120<br />
heeft om te worden gepubliceerd maar ik v<strong>in</strong>d het wel leuk om te schrijven. Al<br />
jaren schrijf ik teksten voor liedjes. Tot nu toe heb ik daarbij met partners<br />
gewerkt die schijnbaar geen <strong>in</strong>teresse hadden om nummers uit te brengen.<br />
Voordat ik op reis g<strong>in</strong>g heb ik nog geprobeerd om bekende DJ te <strong>in</strong>teresseren om<br />
een nummer samen met me uit te brengen maar niemand heeft het fatsoen<br />
gehad om daarop te reageren. Ik kan dan natuurlijk zeggen dat ik het anders<br />
aan had moeten pakken. Het leert me vooral dat ik me niet afhankelijk moet<br />
opstellen maar er gewoon me aan het werk moet gaan. De creatieve bezigheden<br />
zal ik als een hobby oppakken en kijken of ze kunnen uitgroeien. Voor mijn<br />
ondernem<strong>in</strong>g ga ik aan de slag om mensen te motiveren. Ik merk dat het<br />
belangrijk is om d<strong>in</strong>gen te doen die je leuk v<strong>in</strong>dt. Veel mensen werken ergens<br />
omdat ze daarmee geld verdienen dat ze nodig hebben om hun kosten te kunnen<br />
betalen. Ik kom heel vaak mensen tegen die vertellen dat ze hun werk niet leuk<br />
v<strong>in</strong>den maar dat het noodzakelijk is. Ik denk dat je daar<strong>in</strong> zelf een keuze kunt<br />
maken door wel d<strong>in</strong>gen te doen die je leuk v<strong>in</strong>dt en daarnaast ook je brood te<br />
kunnen verdienen. Dat is voor mij een reden om aan de slag te gaan met<br />
workshops waarbij ik mensen kan motiveren. Geluk zit namelijk vooral <strong>in</strong> je<br />
hoofd. Wanneer je <strong>in</strong> staat bent om zaken met een open m<strong>in</strong>d te bekijken en er<br />
niet over te oordelen dan verandert er al veel <strong>in</strong> je belev<strong>in</strong>g. Ik geloof er zelfs <strong>in</strong><br />
dat we <strong>in</strong> staat zijn het leven naar onze hand te zetten. We krijgen daar volop de<br />
gelegenheid toe maar veel mensen grijpen de kans niet en zoeken het <strong>in</strong><br />
schijnzekerheden. De uitdag<strong>in</strong>g voor mij is om met concrete voorbeelden te<br />
komen. Gelukkig heb ik tijdens deze reis meer dan voldoende ervar<strong>in</strong>gen<br />
opgedaan die ik zeker zal gebruiken. Via L<strong>in</strong>kedIn heb ik een oproep geplaatst of<br />
er mensen zijn die met me samen willen werken om de coach<strong>in</strong>gs trajecten te<br />
realiseren. Eigenlijk is dat ook een testje om te zien of de netwerken echt<br />
werken. Hier <strong>in</strong> Chennai krijg ik ondertussen meer contacten en ga ik<br />
volgende week weer langs bij een paar organisaties. Het is wat mij betreft<br />
allemaal vrijblijvend maar ben wel erg benieuwd naar de structuren en projecten<br />
die er worden gerealiseerd. De organisatie waar ik op dit moment werk is kle<strong>in</strong><br />
en is bezig om een paar nieuwe projecten op te starten. Ik ben blij dat ik mijn
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
121<br />
expertise daarbij mag <strong>in</strong>zetten. Eigenlijk heb ik juist door deze samenwerk<strong>in</strong>g de<br />
ideeën gekregen voor wat ik ga doen wanneer ik weer terug ben <strong>in</strong> Nederland.<br />
Opgeknapt<br />
Het hotel waar ik momenteel <strong>in</strong> verblijf wordt een beetje opgeknapt. Naast<br />
een nieuwe receptie worden ook de kamers opnieuw geschilderd. Ik ben er blij<br />
mee want ik kon twee nachten <strong>in</strong> een andere kamer met een groot bed slapen en<br />
de kamer waar ik nu weer <strong>in</strong> terug ben heeft geen vieze wanden meer. Zelfs de<br />
gordijnen zijn gewassen. Wat een laagje verf al niet kan doen. Je ontkomt er <strong>in</strong><br />
India niet aan om zo goed als elk jaar je won<strong>in</strong>g weer te schilderen want door de<br />
moesson en het stof wordt alles al erg snel grijs. Dat geeft voor mij dat jaren<br />
vijftig gevoel dat ik <strong>in</strong> Chennai overal tegenkom. Ik hoor ook van anderen dat<br />
deze stad tot de smerigste stad van India kan worden gerekend. Regelmatig zie<br />
ik op de Tv een reclame van een verffabrikant die laat zien hoe mooi alles er uit<br />
kan zien. Het valt me <strong>in</strong> de reclame trouwens op dat je daar vaak filmsterren <strong>in</strong><br />
tegenkomt. Soms zie ik de zelfde acteur <strong>in</strong> verschillende commercials de<br />
producten aanprijzen. Ik kan merken dat het zo langzamerhand warmer wordt.<br />
Daarmee gaat ook de snelheid uit de mensen. Soms v<strong>in</strong>d ik het nog moeilijk om<br />
me aan het tempo aan te passen maar de laatste tijd lukt me dat steeds beter.<br />
Ik kan <strong>in</strong> deze temperatuur werken door vooral overdag zo veel mogelijk b<strong>in</strong>nen<br />
te blijven <strong>in</strong> een ruimte met een ventilator aan het plafond. De luxe van een airco<br />
ken ik niet maar daar zit ik eerlijk gezegd ook niet op te wachten. Daarmee<br />
worden de overgangen van b<strong>in</strong>nen naar buiten alleen maar groter. Het nadeel<br />
van de warmte is dat ik meer transpireer. Een praktische oploss<strong>in</strong>g is dat ik een<br />
extra blouse meeneem en mijn kled<strong>in</strong>g wissel. Gelukkig droogt de was hier snel<br />
zodat ik elke dag schone kled<strong>in</strong>g kan aantrekken. Toch is het met 4 blouses en 3<br />
broeken een beetje behelpen. Ik heb ook nog maar 4 paar sokken over en zie<br />
dat mijn kled<strong>in</strong>g door het vele wassen sneller slijt. Misschien kom ik <strong>in</strong> juni terug<br />
<strong>in</strong> een lendendoekje. Ik heb altijd gezegd dat ik <strong>in</strong> de blog zo eerlijk mogelijk zou<br />
vertellen hoe het met me gaat en ik durf dan ook te vertellen dat ik wel klaar ben<br />
met mijn onderzoek. Ik weet wat er speelt <strong>in</strong> de cultuur hier en hoe ik het beste<br />
een project zou kunnen aanpakken. Ik merk ook dat de tijd nog niet rijp is voor<br />
een project over ecologisch bouwen. Hoewel de reger<strong>in</strong>g daar wel aandacht aan<br />
besteed en er ook wel een paar projecten zijn is duurzaamheid een begrip dat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
122<br />
nog niet tot het bewustzijn van de gemiddelde <strong>in</strong>woner <strong>in</strong> India lijkt te zijn<br />
doorgedrongen. Hier is een l<strong>in</strong>k naar de Indian Green Build<strong>in</strong>g Council.<br />
http://www.igbc.<strong>in</strong>/site/igbc/<strong>in</strong>dex.jsp Zeker gezien het aantal <strong>in</strong>woners (Bijna<br />
1.2 miljard <strong>in</strong>woners) zijn de 235 gecertificeerde gebouwen een lachertje. Maar<br />
zo gaat het <strong>in</strong> India een land met veel <strong>in</strong>woners en veel kle<strong>in</strong>e ondernem<strong>in</strong>gen,<br />
projecten en veel afval. Ik heb trouwens begrepen dat veel ondernem<strong>in</strong>gen <strong>in</strong><br />
handen zijn van de overheid. Onder andere de hoge <strong>in</strong>komsten van de<br />
drankw<strong>in</strong>kels verdwijnt direct <strong>in</strong> de staatskas. Vaak zijn de drankw<strong>in</strong>kels niet<br />
meer dan een donkere <strong>in</strong>ham met tralies ervoor waar veel mensen omheen staan<br />
en je ook regelmatig mensen stomdronken ziet rondzwalken. Het drankprobleem<br />
schijnt erg groot te zijn <strong>in</strong> dit land. Terwijl de drank <strong>in</strong> verhoud<strong>in</strong>g goedkoop is.<br />
Ik heb geen idee wat een liter van dit spraakwater kost. Ik zal er eens naar<br />
<strong>in</strong>formeren. Dat houden jullie dus nog van me tegoed. Ondertussen vermaak ik<br />
me nog steeds en werk ik lekker door aan de projecten.<br />
Gekoesterde woede<br />
De jongens die als hulpjes werken <strong>in</strong> het hotel maken onderl<strong>in</strong>g wel eens<br />
ruzie. Het zelfde jongetjes dat soms bij komt om TV te kijken verandert dan <strong>in</strong><br />
één brok woede die als een wilde tekeer gaat. Omdat hij nogal kle<strong>in</strong> is voor zijn<br />
leeftijd werkt dat <strong>in</strong> zijn nadeel. Ik weet niet precies wat er is gebeurt maar een<br />
vrij grote gast heeft hem zo geslagen dat hij bij de lift lag te gillen van de pijn en<br />
woede. Op dat moment ben ik er heen gegaan. Ik heb dan het nadeel dat ik niet<br />
met deze jongens kan communiceren maar ik straal rust uit en bemoei me er<br />
niet echt mee maar de ruzie wordt dan wel een beetje gesust. Het was echter<br />
nog niet afgelopen want nog geen tien m<strong>in</strong>uten later hoor ik het ventje weer<br />
gillen als een mager speenvarkentje. Hij is buiten z<strong>in</strong>nen en heeft een wond<br />
boven op zijn neus. Gelukkig werd hij geholpen door de tandarts en haar<br />
assistente die achter het hotel een praktijk hebben. Ze verzorgen zijn wond en<br />
geven hem een aspir<strong>in</strong>e tegen de pijn. Wat me opviel was dat het management<br />
van het hotel geen v<strong>in</strong>ger uitstak. De receptionist legt me wel uit dat de jongen<br />
niet echt een lieverdje is en nogal grof uit de hoek kan komen. Ik zie de grote<br />
gast (volgens mij al een volwassen vent) die hem heeft afgerost. Hij staat op de<br />
eerste verdiep<strong>in</strong>g te kijken hoe de jongen wordt opgelapt. 'He is my best friend.'<br />
Zegt hij en probeert me uit te leggen wat er is gebeurt. De jongen heeft iets naar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
123<br />
hem gegooid en hij laat een kle<strong>in</strong> wondje op zijn voet zien. Voor mij zou het geen<br />
reden om iemand dan zo fysiek te mishandelen. Ik probeer niet te oordelen of<br />
partij kiezen. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat hij naar zijn vriend zou kunnen<br />
gaan om het goed te maken of te troosten maar hij doet het niet. Ik stel me wel<br />
zo op dat hij merkt dat ik geen partij kies en me er verder niet mee bemoei. Ook<br />
de directie van hotel ga ik er niet op aanspreken omdat ik het dan waarschijnlijk<br />
alleen maar erger maak. Het joch komt na een half uur nog even naar mijn<br />
kamer. Hij heeft een dikke lip en een pleister op zijn neus. Ik heb v<strong>in</strong>d het echt<br />
vervelend voor hem en vraag of hij iets wil hebben. Hij had geen trek. De kle<strong>in</strong>e<br />
voorraad penen en een lekkere meloen wilde ik met alle plezier met hem delen.<br />
Om hem een beetje te troosten geef ik hem een hug. Stiekem hoop ik dat ik zijn<br />
pijn ermee weg zou kunnen nemen. Het is alsof hij even wilde laten weten dat hij<br />
weer redelijk <strong>in</strong> orde is en me op die manier bedankt dat ik voor hem op kwam.<br />
Voordat hij g<strong>in</strong>g d<strong>in</strong>eren en slapen kwam hij nog even langs en het g<strong>in</strong>g al weer<br />
een stuk beter met hem. Toch is de soort woede die ik bij de jongen zag <strong>in</strong> India<br />
vaak de reden tot ernstige vergrijpen. In het observatie home zitten jongens die<br />
niet met hun woede konden omgaan en daardoor iemand hebben vermoord. Op<br />
dit moment ben ik bezig om een methode te ontwikkelen voor lifestyle lessen en<br />
hoop dat ik daarmee iets voor de jongens kan doen. Het blijft overigens een<br />
uitdag<strong>in</strong>g om de docenten erbij te betrekken. Ik zie een gemakzuchtige houd<strong>in</strong>g<br />
die misschien ook wel met de cultuur te maken heeft. Ik blijf geduldig en hoop de<br />
docenten te motiveren om ze te betrekken bij het ontwikkelen van het materiaal<br />
zodat het hun eigen methode wordt. De docenten zijn uite<strong>in</strong>delijk degene die het<br />
aan de jongens moeten overbrengen. Het gaat erom dat mensen leren <strong>in</strong>zien dat<br />
ze zichzelf en anderen accepteren zoals ze zijn. Ik meng ondertussen een fles<br />
druivensapsiroop met water en giet over de fles heen zodat er een plens van de<br />
limonade over de pas geverfde muur druipt. Ik ga het snel schoon maken<br />
voordat ik te maken krijg met een woedende hoteleigenaar.<br />
Hoofdstuk 12 Wanneer tel je mee?<br />
Sociale media
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
124<br />
Je telt schijnbaar niet meer mee wanneer je geen gebruik maakt van<br />
sociale media. Sites als Facebook, L<strong>in</strong>kedIn, MSN en Twitter zijn prachtig en<br />
hebben zeker een functie maar ik ben van men<strong>in</strong>g dat hun waarde wordt<br />
overdreven. Ik merk dat het toch te maken heeft met verschillende aspecten.<br />
Iemand die <strong>in</strong> een omgev<strong>in</strong>g is waar veel met computers wordt gewerkt zal zich<br />
beter thuis voelen <strong>in</strong> de wereld van sociale media dan mensen die alleen maar zo<br />
nu en dan thuis hun computer aanzetten. Een artiest maakt bijvoorbeeld bewust<br />
gebruik van de sociale media om contact te houden met fans. Het is dan ook<br />
belangrijk dat de fans er al zijn. Iemand die onbekend is heeft bijna niets aan de<br />
sociale media. Ook bedrijven willen profiteren van de hypes die er zijn. Je telt<br />
niet mee als je niet 'Twittert' of niet dagelijks berichten achterlaat op Facebook.<br />
Ik heb de laatste tijd een paar experimenten gedaan om te kijken of de sociale<br />
media voor mij werken en ik kom tot de conclusie dat ik niets heb aan Facebook<br />
of L<strong>in</strong>kedIn. Zo zie ik ook dat mijn blog niet erg veel wordt gelezen. De reden om<br />
wel berichten te blijven schrijven is om de mensen die wel belangstell<strong>in</strong>g hebben<br />
voor mijn avonturen op de hoogte te houden. Ik wil jullie ook hartelijk bedanken<br />
voor de manier waarop jullie me hebben gestimuleerd. Daarnaast wil ik de<br />
verhalen gebruiken als een dagboek en <strong>in</strong>zetten bij de workshops die ik aan het<br />
ontwikkelen ben voor bewustzijn <strong>in</strong> het bedrijfsleven. Ik wil graag mensen<br />
motiveren om hun leven te verbeteren. We werken gemiddeld acht uur per dag<br />
maar veel mensen gaan met tegenz<strong>in</strong> naar hun werk. Daar is iets aan te doen. Ik<br />
v<strong>in</strong>d het ook niet erg dat er geen grote groepen mensen betrokken zijn met wat<br />
ik doe. Soms heeft belangstell<strong>in</strong>g te maken met het kuddegedrag van de mens.<br />
Wanneer iets succesvol is wil iedereen daar bij aansluiten. Iets dat nog<br />
ontwikkeld moet worden is vaak niet <strong>in</strong>teressant. Voor mij is het juist de<br />
uitdag<strong>in</strong>g om te blijven doen waar ik mee bezig ben. In de eerste plaats doe ik<br />
dat ook voor mezelf. Ik v<strong>in</strong>d het een uitdag<strong>in</strong>g om het leven naar mijn hand te<br />
zetten omdat ik geloof dat wij als mens de kracht en vrijheid hebben om ons<br />
leven werkelijk vorm te geven.<br />
Sociale media 02<br />
Ik heb veel gelezen over allerlei <strong>the</strong>orieën die zeggen dat we als mens
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
125<br />
alles kunnen bereiken als we dat maar willen en onze gedachte als kracht<br />
gebruiken. Ik geloof dat <strong>in</strong> zekere z<strong>in</strong> ook maar wil concrete bewijzen zien. Dat is<br />
ook één van de redenen om op reis te gaan. Daarnaast speelt dat ik graag iets<br />
meer voor anderen wil betekenen. Misschien maak ik daarbij de fout dat ik te<br />
veel denk <strong>in</strong> kwantiteit. Aan de andere kant merk ik dat ik <strong>in</strong> ieder geval de<br />
stappen durf te zetten die nodig zijn om d<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> mijn leven te veranderen. Een<br />
andere valkuil is dat ik een creatief bre<strong>in</strong> heb dat zich de resultaten kan<br />
voorstellen, dat is natuurlijk mooi maar ik vergeet dan wel eens dat d<strong>in</strong>gen ook<br />
tijd kosten. Het kost tijd om een project te realiseren, het kost tijd om de<br />
geschikte mensen te leren kennen en het kost tijd om er concreet mee bezig te<br />
zijn. Het lijkt misschien dat ik van de hak op de tak spr<strong>in</strong>g maar dan kan ik jullie<br />
verzekeren dat ik steeds beter <strong>in</strong> staat ben om doelgericht te werken. Ik leer<br />
steeds meer om me op één d<strong>in</strong>g tegelijk te focussen. Soms maak ik de fout dat<br />
ik me nog niet zakelijk genoeg opstel en te bescheiden ben. Door al de<br />
experimenten en alles wat ik op deze reis meemaak doe ik veel ervar<strong>in</strong>g op. Zo<br />
heb ik geleerd dat mensen niet geïnteresseerd zijn om het manuscript van mijn<br />
boek te lezen. De contacten op L<strong>in</strong>kedIn zijn niet geïnteresseerd <strong>in</strong><br />
samenwerk<strong>in</strong>g en op Facebook heb ik meer dan 250 'vrienden' waarvan er<br />
slechts een handvol echt <strong>in</strong>teresse tonen <strong>in</strong> waar ik mee bezig ben. Daardoor heb<br />
ik het besluit genomen om me m<strong>in</strong>der met sociale media bezig te zijn en me<br />
meer te richten op wat ik wil bereiken. Al vanaf mijn achttiende jaar heb ik als<br />
zelfstandig ondernemer verschillende ondernem<strong>in</strong>gen opgezet. Voor mij was<br />
daarbij van belang dat ik het werk leuk vond om te doen. Daarbij heb ik me te<br />
we<strong>in</strong>ig bezig gehouden met de commerciële aspecten. Ik moet nog leren om<br />
meer onderscheid te maken tussen werktijd, vrije tijd en sociale contacten of<br />
privéleven. Het gaat voor mijn gevoel allemaal om de juiste balans. Die balans<br />
v<strong>in</strong>d ik gelukkig steeds beter. Ik ga die kracht gebruiken om me leven vorm te<br />
geven. Een paar jaar geleden heb ik een lijstje gemaakt van de frustratie die ik<br />
kwijt wilde. Door er aan te werken om de frustraties op te lossen heeft voor mij<br />
goed gewerkt en rust <strong>in</strong> mijn hoofd gebracht. Ik blijf nog lijstjes maken met<br />
punten waar ik aan wil werken. Sociale media neemt daarbij geen belangrijke<br />
plaats <strong>in</strong>.<br />
Angelo Indian
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
126<br />
India kent niet alleen verschillende casten er zijn ook soorten <strong>in</strong>woners.<br />
Een groep die erg wordt gediscrim<strong>in</strong>eerd zijn de Angelo Indians. Vaak is de vader<br />
van oorsprong Engels en komt de moeder uit India. Het is een groep die veel<br />
problemen kent door drankmisbruik en onaangepast gedrag. Regelmatig word ik<br />
op straat aangesproken en heel vaak zijn het Angelo Indians. Na enige<br />
beleefdheid vragen volgt ook vaak de vraag om geld. Ze zijn daar<strong>in</strong> nogal<br />
aanhoudend en dan druk ik me positief uit. Toch blijf ik beleefd maar ik geef<br />
geen geld. Als ik vraag of ze werken is dat vaak niet het geval. Ze zeggen wel<br />
overal te hebben gewerkt. Vaak zijn de mensen ook dronken. De verhalen die ik<br />
vervolgens aanhoor gaan vaak, <strong>in</strong> nogal grof taalgebruik, over de manier waarop<br />
ze menen ten onrechte te worden behandelt. Gelukkig kom ik ook andere<br />
voorbeelden tegen waardoor ik deze groep zeker niet zal generaliseren. Er zijn<br />
namelijk ook mensen die, voor een appel en een ei, dag en nacht ter beschikken<br />
staan van hun werkgever. De man die ik sprak was een chauffeur die een<br />
<strong>in</strong>komen heeft van een kle<strong>in</strong>e 5000 Ruphee per maand. Daarvan betaald hij al<br />
3000 Ruphee aan huur en moet hij er ook voor zorgen dat er eten is en zijn<br />
k<strong>in</strong>deren naar school kunnen. Voor dit soort mensen heb ik diep respect. Iets<br />
anders dat ik <strong>in</strong> India tegenkom is het bijhouden van gegevens. Heel veel<br />
<strong>in</strong>formatie word opgenomen <strong>in</strong> een schrift. Wanneer ik een les geef bij Social<br />
Defence dan teken ik voor mijn aanwezigheid. Zo worden er <strong>in</strong> allerlei schriften<br />
allerlei gegevens bijgehouden. In het computer tijdperk doet dit wat ouderwets<br />
aan. Ik ben ook heel erg benieuwd of al die verschillende schriften bewaard<br />
moeten worden. Zou het net zo zijn als bij het bewaren van de adm<strong>in</strong>istratie voor<br />
de belast<strong>in</strong>gdienst? Soms is het overigens wel makkelijk. Zo kon ik <strong>in</strong> het<br />
dagboek de beknopte geschiedenis van de organisatie lezen waar ik nu werk.<br />
Ook certificaten zijn erg <strong>in</strong> trek. Het is bijvoorbeeld voor deelnemers aan<br />
workshops een gewild object omdat het de kansen op werk aanzienlijk kan<br />
verhogen. Wat ik jammer v<strong>in</strong>d is dat er eigenlijk geen controle is op de kwaliteit<br />
van wat de deelnemers hebben geleerd. De praktijk zal dat moeten uitwijzen. Ik<br />
kom <strong>in</strong> contact met mensen die een goede opleid<strong>in</strong>g hebben gehad <strong>in</strong><br />
bijvoorbeeld sociaal werk maar totaal niet kunnen omgaan met een computer.<br />
Misschien zit ik te veel vast <strong>in</strong> de gestructureerde cultuur van ons land waar we<br />
ook van alles onder controle willen houden.<br />
Niet krabben!
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
127<br />
Het is te merken dat de temperatuur hier langzaam stijgt. Zelf na een<br />
korte wandel<strong>in</strong>g ben ik drijfnat en neem ik voor de zekerheid een reserveshirt<br />
mee. Door de warmte heb ik op mijn schouder en onderrug soms ook last van<br />
uitslag met kle<strong>in</strong>e pukkeltjes. Ik v<strong>in</strong>d het helemaal geen ramp en smeer geen<br />
middeltjes op en heb een eigen methode om er snel weer af te zijn. Ik moet<br />
vooral niet krabben. Dat vraagt nogal wat zelfbeheers<strong>in</strong>g want de eerste reactie<br />
op de jeuk die ik zo nu en dan voel is juist wel over mijn huid te wrijven. Ik<br />
overleef het wel en het geeft me een beetje het gevoel van mijn puberteit toen ik<br />
een paar jaar ernstig last had van acne. Ondertussen ben ik nog steeds aan het<br />
werk met het ontwikkelen van een methode voor de jongens <strong>in</strong> het 'Observation<br />
Home'. Ik werk aan 'lifestyle lessons' en 'computers kills'. Er is duidelijk verschil<br />
<strong>in</strong> werken van de docenten <strong>in</strong> India en mijn eigen methode. De docenten van de<br />
organisatie zijn veel sneller geneigd om het oude materiaal over te nemen terwijl<br />
ik op het <strong>in</strong>ternet zoek naar nieuwe <strong>in</strong>gangen, andere werkvormen en<br />
afwisselend gebruik van media. In het 'Observation Home' zijn maar een paar<br />
computers aanwezig die niet met het <strong>in</strong>ternet verbonden zijn, dat is een<br />
beperk<strong>in</strong>g. Daarom heb ik een systeem bedacht met losse bladen die kunnen<br />
worden <strong>in</strong>gevuld en samengevoegd tot een portfolio. Het is moeilijk om de<br />
docenten te motiveren om betrokken te blijven bij de ontwikkel<strong>in</strong>g van de lessen.<br />
Er lijkt een werkmentaliteit aanwezig te zijn die ik nogal gemakzuchtig v<strong>in</strong>d.<br />
misschien komt het ook door het verschil <strong>in</strong> werkmethodes. Ik v<strong>in</strong>d het juist<br />
<strong>in</strong>teressant om buiten de bekende paden te treden terwijl er <strong>in</strong> het onderwijs <strong>in</strong><br />
India nog op een strakke manier wordt onderwezen. Ondertussen ga ik rustig<br />
door met werken en doe veel ideeën op. Juist de beperk<strong>in</strong>gen zorgen voor<br />
creatieve oploss<strong>in</strong>gen. De tijd gaat snel en nog even en ik heb nog maar twee<br />
maanden te gaan. Dan wil ik <strong>in</strong> ieder geval een werkbaar concept klaar hebben<br />
waar de docenten dan zelf aan kunnen krabben :) Oeps ik krijg weer jeuk........<br />
Na vandaag precies twee maanden en dan vlieg ik al weer terug <strong>in</strong> Nederland. Ik<br />
heb nog steeds veel plezier en de tijd vliegt ook!<br />
Hoofdstuk 13 Over aanspraak en diploma’s<br />
Bezoek
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
128<br />
Ik krijg regelmatig bezoek op mijn kamer. Iemand die ik op straat had<br />
ontmoet bij de bushalte kwam ook langs. De man verteld dat zijn neef een school<br />
heeft waar arme k<strong>in</strong>deren les krijgen. Eerst <strong>in</strong>formeert hij of ik geld wil doneren.<br />
Schijnbaar is dat toch de <strong>in</strong>druk die veel mensen hier hebben. Ze verwachten dat<br />
ik met een pot goud onderweg ben. Ik geef daarom aan dat ik geen geld mee<br />
heb genomen omdat het mijn men<strong>in</strong>g is dat dit armen niet helpt maar dat ze<br />
meer kansen hebben wanneer ze goed onderwijs krijgen. Hoewel ik al een paar<br />
keer heb geprobeerd uit te leggen wat ik op dit moment doe schijnt de man mij<br />
niet te begrijpen. Hij geeft aan dat zijn school van zijn neef te maken heeft met<br />
sociale zaken en iemand die les geeft eerst toestemm<strong>in</strong>g moet hebben van dat<br />
departement. Dit kl<strong>in</strong>kt toch bijna net als het werk dat ik voor 'Social Defence'<br />
doe. De man lijkt me, ongevraagd, te willen helpen om nog meer<br />
vrijwilligerswerk te doen. Eerlijk gezegd zit ik niet te wachten om nog meer les te<br />
gaan geven. Ik ben wel benieuwd <strong>in</strong> de projecten en hoe ze functioneren. De<br />
volgende dag zou de man terug komen en zijn neef mee nemen. Hij is niet terug<br />
geweest. Door te melden dat er geen geld te halen valt ben ik waarschijnlijk<br />
onbelangrijk geworden. Zoals ik al eerder vertelde krijg ik soms ook bezoek van<br />
één van de jongens die <strong>in</strong> het hotel werkt. Aan zijn gedrag kan ik zien dat hij<br />
eigenlijk niet op de kamer mag komen. Volgens de formele regels van sociale<br />
hulpverlen<strong>in</strong>g zou ik de jongen niet alleen op deed kamer mogen ontvangen. We<br />
zijn dus allebei <strong>in</strong> overtred<strong>in</strong>g. Wanneer de 'roomboy' <strong>in</strong> mijn kamer komt dan<br />
heeft hij de controle over de afstandsbedien<strong>in</strong>g. Soms komt hij tijdens een<br />
spannende film maar dat v<strong>in</strong>d ik geen probleem. Ik keek eigenlijk nooit zoveel Tv<br />
en het <strong>in</strong>teresseert me ook niet echt. Het is voor mij een afwissel<strong>in</strong>g en soms kijk<br />
ik een film. Meestal ga ik aan het werk terwijl de jongen Tv kijkt. Ik v<strong>in</strong>d het<br />
gezellig dat hij er is en hij heeft ook wat afleid<strong>in</strong>g na een lange werkdag. Omdat<br />
de jongen bijna geen Engels spreekt gaat onze communicatie met een paar<br />
woorden maar we begrijpen elkaar prima. Ik leer ook van hem wat hij allemaal<br />
eet en dat verschilt nogal van wat ik dagelijks tot me neem. Soms neemt hij wat<br />
voor me mee en ik deel ook regelmatig fruit. Ik heb ook bezoek gekregen van<br />
een architect die een kamer naast die van mij had gehuurd. We hebben een leuk<br />
gesprek gehad en een kop koffie gedronken <strong>in</strong> het koffie stalletje op de hoek. De<br />
man heeft aangegeven me een project te willen laten zien <strong>in</strong> de buurt van<br />
Coimbatore. Ik ga hem e-mailen en ben benieuwd naar zijn reactie om uit te
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
129<br />
v<strong>in</strong>den of hij zich aan de afspraak wil houden. Ook een student die een<br />
afstudeeronderzoek doet als apo<strong>the</strong>ker spreek ik regelmatig. Soms nodig ik<br />
iemand uit van de organisatie waar ik werk. Doordat deze mensen op bezoek<br />
komen heb ik sociale contacten en leer ik meer over de cultuur <strong>in</strong> India. Ik v<strong>in</strong>d<br />
het nog wel grappig om te melden dat ik met een collega bij het koffiestalletje op<br />
de hoek zat en hij mij waarschuwde dat ik uit moest kijken dat ze me niet<br />
neppen. Toen we g<strong>in</strong>gen afrekenen leek de man achter de kassa te zeggen dat ik<br />
40 Ruphees moest betalen. Het bleek 14 Ruphee te zijn. Mijn collega gaf meteen<br />
aan dat hij dit soort nepperij bedoelde. Ik denk dat de man zijn Engels niet zo<br />
goed beheerst en gewoon 14 Ruphee wilde afrekenen. Ik was er namelijk al een<br />
paar keer geweest en wist wat ze voor de koffie rekende. Ik ga er regelmatig een<br />
kopje koffie halen en één keer vroeg de medewerker aan zijn baas of hij de koffie<br />
wel <strong>in</strong> een glas aan me mocht serveren. Ik heb <strong>in</strong> een blog wel eens verteld dat<br />
ze westerl<strong>in</strong>gen als onre<strong>in</strong> zien en daarom dr<strong>in</strong>ken <strong>in</strong> een plastic of papieren<br />
beker serveren. In deze koffiestal geven ze me geen plastic bekertje maar krijg<br />
ik de koffie, net als alle andere klanten, geserveerd <strong>in</strong> een glas.<br />
Het dak op!<br />
De diploma-uitreik<strong>in</strong>g van een groep vrouwen die een cursus hebben<br />
gedaan om te kunnen werken met een naaimach<strong>in</strong>e werd op het dak<br />
georganiseerd. Vaak hebben de huizen hier een plat dak en is het mogelijk om er<br />
een partytent op te zetten. Dat werd ook gedaan voor het evenement dat ik<br />
bezocht. Het zag er gezellig uit. Tijdens de uitreik<strong>in</strong>g werd er een toespraak<br />
gehouden door iemand die <strong>in</strong>g<strong>in</strong>g op de mogelijkheden bij het behalen van het<br />
certificaat. Woorden als m<strong>in</strong>dset, entrepreneur, opportunity’s en out of your<br />
comfort zone vlogen om mijn oren. Het hele verhaal werd <strong>in</strong> Tamil gesproken<br />
maar door de enkele Engelse woorden kon ik de strekk<strong>in</strong>g van het verhaal er net<br />
uithalen. Er wordt gestimuleerd dat vrouwen onderwijs volgen en voor zichzelf<br />
aan het werk gaan. Ze kunnen bijvoorbeeld een maatschap beg<strong>in</strong>nen en dan een<br />
len<strong>in</strong>g krijgen of een microkrediet. Wat wel belangrijk wordt gevonden is dat je<br />
met iets nieuws komt. Ik zie dat opleid<strong>in</strong>gen om te werken met een naaimach<strong>in</strong>e<br />
of een computer zeer vaak worden <strong>in</strong>gezet om de arme bevolk<strong>in</strong>g te helpen om<br />
uit de cyclus van armoede te komen. Toch blijft het belangrijkste dat mensen<br />
bereid zijn om hard te werken en zich <strong>in</strong> te zetten voor hun bestaan. Ik zie
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
130<br />
dagelijks mensen van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat <strong>in</strong> hun ondernem<strong>in</strong>g<br />
staan. Aan harde werkers is er <strong>in</strong> India geen gebrek. Het lijkt mij persoonlijk een<br />
saai bestaan om elke dag weer <strong>in</strong> dezelfde situatie te verkeren. Ik ben verwend<br />
met een bestaan waarbij ik zo nu en dan wat anders kan doen. Voor mij geen<br />
huisje, boompje, beestje. Nadeel daarvan is dat ik geen enkele zekerheid heb.<br />
Vandaar dat ik er ook over nadenk hoe ik kan zorgen voor een passief <strong>in</strong>komen.<br />
Met nieuwe ideeën alleen is iemand er nog niet want de ideeën moeten ook echt<br />
werken. Veel mensen denken nog steeds dat ze bijvoorbeeld heel makkelijk rijk<br />
kunnen worden door een site te zetten op het <strong>in</strong>ternet en dan door de reclame-<br />
<strong>in</strong>komsten b<strong>in</strong>nen te lopen. Wat ze vergeten is dat je dan ook moet zorgen voor<br />
mensen die de site bezoeken. Met het l<strong>in</strong>ken van sites kom je er echt niet. Het is<br />
grappig om te zien dat veel mensen dat verhaal verkopen onder de noemer<br />
'verdien slapend geld op het <strong>in</strong>ternet.' Slapend rijk worden lijkt me een<br />
geweldige droom. Is het echt zo dat het spreekwoord 'Als je voor een dubbeltje<br />
geboren wordt, word je nooit een kwartje' werkt? Of zijn er altijd mogelijkheden<br />
voor iedereen. Ik geloof <strong>in</strong> het laatste maar ik zal eerlijk zijn. Ik heb nog geen<br />
idee hoe het werkt. Dat is voor mij de reden om alle <strong>the</strong>orieën maar eens aan de<br />
kant te zetten en gewoon lekker aan het werk te gaan. Het grappige is dat ik<br />
soms niet eens benoem dat ik werk. Ik ben gewoon bezig met d<strong>in</strong>gen die ik leuk<br />
v<strong>in</strong>d. Daarbij durf ik ook risico's te nemen zoals bij mijn huidige avontuur omdat<br />
ik er zeker van ben dat het me wat opbrengt. Ik kan het iedereen aanraden om<br />
een keer buiten de bekende paden te gaan. Het geeft mij veel <strong>in</strong>zichten en krijg<br />
op zo'n dakterras letterlijk een helikopterview die nodig is om alles eens van een<br />
andere kant te bekijken.<br />
Vergrootglas<br />
Tijdens mijn reis ben ik niet alleen <strong>in</strong> een vreemde cultuur terecht<br />
gekomen. Ik krijg ook het idee dat ik mezelf tegenkom maar dan onder een<br />
vergrootglas. Eerlijk gezegd v<strong>in</strong>d ik het uiterst irritant want het schijn maar te<br />
blijven gaan over het gevoel van onrecht en het idee dat mensen me hier vaak<br />
schijnen te willen belazeren. Ik heb al een gezegd dat ik dat gevoel los wil laten<br />
maar dat is niet erg makkelijk. Toch ben ik er blij mee want het geeft me aardig<br />
wat <strong>in</strong>zicht <strong>in</strong> mijn eigen functioneren. Het zegt me vooral wat er <strong>in</strong> mijn<br />
hersenen is <strong>in</strong>geprent. Regelmatig voer ik discussies met mensen die psychologie
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
131<br />
hebben gestudeerd die menen dat een karakter niet is te veranderen. Ik denk<br />
dat iemand kan veranderen wanneer degene dat echt wil. Ik kwam er achter dat<br />
ik al van jongs af aan geïnteresseerd ben <strong>in</strong> de werk<strong>in</strong>g van onze geest. Daarom<br />
heb ik daar veel over gelezen en van alles uitgeprobeerd. Van <strong>the</strong>orieën die<br />
zeggen dat affirmaties (het herhalen van woorden of z<strong>in</strong>nen zoals ze bij meditatie<br />
gebruiken <strong>in</strong> de vorm van een mantra) kunnen zorgen dat je kunt bereiken wat<br />
je wilt. Tot NLP (Neuro L<strong>in</strong>guïstisch Programmeren) technieken die vanuit positief<br />
denken controle uitoefenen op wat er gebeurt <strong>in</strong> je leven. Ik heb het allemaal wel<br />
eens geprobeerd maar ben eigenlijk tot nu toe niet tevreden met het resultaat.<br />
Hebben de psychologen dus gelijk? Ik geef de strijd nog niet op. Graag leer ik<br />
van wat er op mijn pad komt en ga daarom aan de slag met de woorden die ik de<br />
laatste tijd regelmatig hoor. Dit is o.a.: m<strong>in</strong>dset, entrepreneur, out of you<br />
comfort zone. Waar het mij om gaat is dat ik van men<strong>in</strong>g ben dat we zelf ons<br />
leven kunnen bepalen en onze dromen kunnen realiseren. Voordat ik dat volledig<br />
beaam wil ik het eerst hebben ervaren. Soms gebeurt het bij mij al maar nog op<br />
kle<strong>in</strong>e schaal. Hoe kan ik er voor zorgen dat ik het fenomeen volledig <strong>in</strong> mijn<br />
leven toesta? In een vorige blog heb ik het antwoord eigenlijk al gegeven. Ik<br />
mag nog meer leren om oordelen los te laten en <strong>in</strong> mijn leven de d<strong>in</strong>gen<br />
simpelweg te laten ontstaan. Ik denk dat het daarbij belangrijk is om vooral niet<br />
naar anderen te kijken maar naar wat ik zelf bereik en te focussen op wat ik<br />
werkelijk wil. Voor mij is het ook belangrijk om de men<strong>in</strong>g van anderen niet te<br />
persoonlijk op te vatten. Ooit vertelde iemand dat hij vond dat ik als acteur op<br />
het toneel fladderde. Dat heeft me destijds zo diep geraakt dat ik ben gestopt<br />
met acteren. Ik mag wel kritisch blijven maar niet op elke slak zout leggen en me<br />
vooral niet te veel aantrekken van wat anderen zeggen. Ik krijg direct een<br />
voorbeeld van een manier waarop ik anders zou reageren. De jongen die <strong>in</strong> het<br />
hotel werkt heeft als lunch een pannenkoek (Dosa) gehaald waarvan het uiterlijk<br />
hem niet bevalt. Ik zou dan denken, ach vooruit maar ik eet het wel op of ga er<br />
mee terug. De jongen bedenkt zich geen moment. Hij gooit de pannenkoek weg<br />
en koopt een nieuwe. Om te kunnen veranderen ben ik van men<strong>in</strong>g dat iemand<br />
eerst moet weten hoe iets voor hem werkt om daarna het gedrag te wijzigen.<br />
Daarom ben ik blij met het vergrootglas waaronder ik me momenteel bev<strong>in</strong>d. Of<br />
zou het toch komen door het feit dat ik de laatste tijd meer wortels eet en al<br />
weer wat beter kan zien?
Coach<strong>in</strong>g<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
132<br />
Zo langzamerhand beg<strong>in</strong> ik steeds beter door te krijgen hoe het hier <strong>in</strong><br />
India allemaal werkt. Ik ben altijd een laatbloeier geweest en daarnaast een<br />
eigenwijze en langzame leerl<strong>in</strong>g. Juist daarom v<strong>in</strong>d ik het goed om deze reis te<br />
maken. Ik ben hier duidelijk uit mijn comfort zone. Daardoor krijg ik <strong>in</strong>zichten die<br />
ik erg waardevol v<strong>in</strong>d. De laatste paar jaar heb ik rust <strong>in</strong> mijn hoofd en beschouw<br />
dit als een zegen. Toch is het niets bijzonders en denk ik dat iedereen het kan<br />
krijgen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat het de oorspronkelijke staat van de<br />
mens is. Hiervoor hoeven we niet eens erg veel te doen. Het leven brengt ons<br />
alles wat we nodig hebben. Het ligt eraan of je daar ook <strong>in</strong> vertrouwt. Toch gaat<br />
alles een stuk sneller wanneer je een goede coach kunt v<strong>in</strong>den om je te helpen.<br />
Voor sommige is dat een goeroe die beweerd dat iedereen één is en vervolgens<br />
op een troon gaat zitten, zich laat aanbidden en een aardig kapitaal bij elkaar<br />
schraapt door de westerl<strong>in</strong>gen die maar al te graag bereid zijn om de 'goede' en<br />
'verheven' doelen te ondersteunen. Doordat ik steeds meer mensen leer kennen<br />
en ik meer durf te vragen leer ik beter hoe het hier allemaal werkt. Zo kom je er<br />
achter dat je 10 liter water kunt v<strong>in</strong>den voor de prijs die ik nu betaal voor een 2<br />
liter fles. Toch heb ik niet meer het gefrustreerde gevoel dat ik door iedereen<br />
wordt belazerd. Soms overkomt het me nog wel. Zo kocht ik een kilo mango's<br />
25% te duur. Dan haal ik mijn schouders op en ga niet meer naar die w<strong>in</strong>kelier<br />
en koop ze ergens anders. Ondertussen red ik me prima met het budget door<br />
goed op te letten waar ik het aan besteed. Ook ben nog steeds erg blij met mijn<br />
besluit om een tijdje <strong>in</strong> Chennai te blijven. Het is verre van een toeristenstad.<br />
Deze reis is voor ook geen vakantie. Ik snap wel dat sommige mensen graag<br />
naar Goa gaan of een rondreis maken <strong>in</strong> Noord India langs de<br />
bezienswaardigheden. Wie weet doe ik dat ook nog wel een keer. Op dit moment<br />
ben ik nog steeds aan het onderzoeken of er mogelijkheden zijn om eco-<br />
won<strong>in</strong>gen te bouwen voor en door straatk<strong>in</strong>deren. Dat kan alleen lukken wanneer<br />
ik daarbij de juiste partners v<strong>in</strong>d. De opdracht om een methode te ontwikkelen<br />
voor de jongens <strong>in</strong> het 'Observation Home' v<strong>in</strong>d ik daarnaast een mooie<br />
uitdag<strong>in</strong>g. De belangrijkste levensles voor mij is dat iedereen een eigen pad gaat.<br />
Ik accepteer dat en probeer ook niet te oordelen over de keuzes die anderen<br />
maken. Een goede coach kan je de wegen wijzen die je zou kunnen kiezen. Het
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
133<br />
voordeel is dat je <strong>in</strong> ieder geval sneller over het pad kunt lopen. Voor mij is het<br />
ook een reden om mijn <strong>in</strong>zichten steeds vaker te delen. Ik ben er erg nuchter <strong>in</strong><br />
en kan alleen vertellen hoe de d<strong>in</strong>gen voor mij werken en welk pad ik tot nu toe<br />
heb gevolgd. Dat wil nog helemaal niet zeggen dat anderen dat pad moeten<br />
volgen. Door mijn gedachten met anderen te delen geef ik ze wel <strong>in</strong>zicht <strong>in</strong> wat<br />
voor mij werkt en krijgen mensen meer keuzemogelijkheden. Ik geloof dat we<br />
uite<strong>in</strong>delijk allemaal gelijk zijn en uit dezelfde energie bestaan. De manier waarop<br />
we daar achter komen is ook duidelijk verschillend. De uitdag<strong>in</strong>g voor mij ligt <strong>in</strong><br />
het proefonderv<strong>in</strong>delijk uitv<strong>in</strong>den hoe het leven voor mij werkt en ik mijn dromen<br />
waar kan maken. Ik gebruik het dagelijkse leven daarbij als mijn belangrijkste<br />
coach.<br />
Hoofdstuk 14 Frustraties en bev<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen<br />
Veel geld!<br />
Op het nieuws <strong>in</strong> Chennai zag ik een reportage over de 'Oneness<br />
Movement' Ik heb vorige maand een kijkje genomen bij de grote tempel. Op de<br />
televisie g<strong>in</strong>g het over de enorme bedragen die er omgaan <strong>in</strong> deze beweg<strong>in</strong>g.<br />
Iemand vertelde me dat het bedrag aan bezitt<strong>in</strong>gen wordt geschat op 10 miljard
dollar. Ik zal niet alles geloven wat ik hoor want een dergelijk bedrag lijkt me<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
134<br />
overdreven. Of de bedragen kloppen of niet maakt niet uit. Een feit blijft dat er<br />
veel kritiek is op deze beweg<strong>in</strong>g. Voor mij is het een bevestig<strong>in</strong>g van wat ik<br />
voelde. Hoewel ik het jammer v<strong>in</strong>d dat veel spirituele leiders vooral uit zijn op<br />
enorme <strong>in</strong>komsten wil ik er verder niet over oordelen. Het zijn de volgel<strong>in</strong>gen die<br />
voor deze <strong>in</strong>komsten zorgen. Vooral westerl<strong>in</strong>gen blijken een goede<br />
<strong>in</strong>komstenbron. Ik zou iedereen die geld wil schenken aan een spirituele<br />
organisatie willen vragen om nog een keer goed na te denken. In India zijn veel<br />
mensen die dat geld beter kunnen gebruiken. Er zijn ook veel Sticht<strong>in</strong>gen die er<br />
misbruik van maken. Dat is voor mij een reden om nog eens kritisch na te<br />
denken over het project dat ik wilde starten. Ik merk dat geld niet eens het<br />
belangrijkste is wat de arme mensen <strong>in</strong> India nodig hebben. Ze zijn veel meer<br />
gebaat bij goede educatie. Ik ga het hele project een tijdje los laten en me<br />
richten op mijn eigen dromen. Hoewel het misschien egoïstisch overkomt denk ik<br />
dat het voor mij goed is. Hoewel we leven <strong>in</strong> een maatschappij die steeds meer<br />
gericht is op het <strong>in</strong>dividu , dat heeft ook schaduwkanten. Ik zie ondanks alle<br />
moderne technieken mensen steeds eenzamer worden. De paradox is dat ik wel<br />
geloof dat we bij onszelf kunnen ontdekken hoe het leven werkt. Door<br />
<strong>in</strong>trospectie leer ik steeds meer over mezelf. Ik merk steeds meer dat ik totaal<br />
niet belangrijk ben en wanneer ik het vertrouwen heb om mezelf over te geven<br />
aan de stroom van het leven, (Go with <strong>the</strong> flow) ik steeds beter <strong>in</strong> staat ben om<br />
mijn dromen waar te maken. Een paar jaar geleden nam ik het besluit dat ik<br />
meer wilde reizen. Mijn ego gaf aan dat ik daarvoor niet voldoende geld zou<br />
hebben. Ik ben daarom gaan sparen zodat ik vorig jaar bij familie <strong>in</strong> Nieuw<br />
Zeeland op bezoek kon. Dit half jaar ben ik India. Ook deze keer heb ik mezelf<br />
niet laten beperken door het budget. Wanneer ik terugkom <strong>in</strong> Nederland is de pot<br />
leeg en dan zie ik wel weer. Ik heb dit half jaar voldoende onderzoek kunnen<br />
doen om uit te v<strong>in</strong>den hoe ik het project zou kunnen realiseren. Daarbij heb ik<br />
zeker nog een lange weg te gaan maar dat v<strong>in</strong>d ik niet erg. Voor mij is het vooral<br />
belangrijk om realistisch te blijven en eerlijk te zijn tegenover mezelf. Er zijn me<br />
een paar belangrijke zaken over mijn leven duidelijk geworden en daar kan ik<br />
mee aan het werk. Ik ben me bewust dat ik daarvoor nogal radicale stappen heb<br />
ondernomen maar ik heb de mogelijkheid gehad om het te doen. Naast alle<br />
ellende die ik <strong>in</strong> India tegenkom zie ik ook hoop op een betere toekomst. Die
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
135<br />
hoop hou ik ook voor mezelf vast. Ik heb erdoor geleerd dat ik mag blijven<br />
dromen maar me ga richten op de uitkomsten. Daarbij is focussen voor mij het<br />
meest belangrijke onderdeel. Ik heb mezelf wel eens het verwijt gemaakt dat ik<br />
geen goede zakenman was omdat ik bijna geen f<strong>in</strong>anciële resultaten behaalde.<br />
Nu ben ik er trots op dat ik het al zo lang volhoud. Zakelijk zijn betekend voor<br />
mij niet dat ik de harde zakenman moet uithangen. Het is belangrijk dat ik weet<br />
wat ik kan bieden aan de markt en daarvoor een redelijk prijs mag vragen.<br />
Voordr<strong>in</strong>gen<br />
Er zijn soms een paar zaken waar ik me aan beg<strong>in</strong> te ergeren. Zo is het<br />
personeel <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>kels meestal niet attent. De man die de rijst bakt ziet me niet<br />
eens staan en belt tussendoor rustig met zijn mobieltje. Ik stond een keer bij de<br />
supermarkt om een fles tomatensaus te kopen en moest vrij lang wachten. Er<br />
waren twee mensen voor me maar tussendoor g<strong>in</strong>g de man achter de kassa ook<br />
een telefoontje plegen en drong er op het moment dat ik aan de beurt was<br />
iemand voor. Ik heb er niets van gezegd maar ergerde me er wel aan. Het lijkt <strong>in</strong><br />
India de normaalste zaak van de wereld. De fles heb ik toen iets te hard op de<br />
toonbank gezet. Iedereen schrok. De klap was ook best hard. Het was niet mijn<br />
bedoel<strong>in</strong>g om de fles met een dergelijke klap neer te zetten. Ik dacht dat het een<br />
plastic fles was maar hij bleek van glas. Gelukkig brak de fles niet. Eerlijk gezegd<br />
weet ik niet eens of daarmee mijn boodschap overkwam maar ik bleef met een<br />
stalen gezicht staan. Rekende af, zei vriendelijk goedendag en vertrok. Ik moet<br />
me verontschuldigen bij alle toeristen dat ik hiermee het beeld van 'die vreemde<br />
buitenlanders' heb bevestigd. Voor de lifestyle lessen heb ik gelezen over het<br />
vergroten van zelfvertrouwen en er wordt gezegd dat je zo nu en dan iets geks<br />
mag doen. Hiermee geef je aan niet perfect te zijn en weet je zelf ook dat je niet<br />
altijd 'goed' hoeft over te komen op anderen. De saus kocht ik trouwens voor<br />
mijn d<strong>in</strong>er van een zak gezouten, vers gebakken, chips. Ik had eigenlijk trek <strong>in</strong><br />
een patatje met p<strong>in</strong>dasaus maar dat kennen ze hier niet. De tomatensaus was<br />
scherper dan ik verwachtte. Ik ben blij dat ik me kon <strong>in</strong>houden en geen chilisaus<br />
kocht. Ik heb daarna trouwens nog iets geks gedaan. Ik heb twee pakken ijs<br />
gekocht en direct opgegeten. Het was een aanbied<strong>in</strong>g waarbij ik het tweede pak<br />
ijs gratis kreeg. Ik blijf toch een Nederlander en kon de aanbied<strong>in</strong>g niet laten<br />
liggen. Ik heb er wel een paar weken over getwijfeld of ik het zou doen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
136<br />
Aangezien ik niet over een vriezer kan beschikken was er geen andere oploss<strong>in</strong>g.<br />
Het vroeg nog wel om een geplande organisatie. Eerst zocht ik de w<strong>in</strong>kel die het<br />
dicht bij het hotel gevestigd was. Daarna heb ik de pakken ijs goed <strong>in</strong><br />
handdoeken gewikkeld en meegenomen. Daarna kon ik ze verorberen. Ik had er<br />
overigens nog wel moeite mee. Het ijs smaakte goed maar bleek toch iets te<br />
veel. Het ijs met butterscotch smaak en had een Nederlands t<strong>in</strong>tje. Het ijs was<br />
namelijk van het merk 'Kwality Wall' van Unilever dat <strong>in</strong> Nederland als Ola wordt<br />
verkocht. Ik denk dat ik een tijdje geen trek heb <strong>in</strong> ijs. Omdat ik nog m<strong>in</strong>der dan<br />
twee maanden <strong>in</strong> India ben wil ik het bra<strong>in</strong>stormen wat ik kan gaan doen<br />
wanneer ik terugkom <strong>in</strong> Nederland. Iemand op mijn werk vond dat ik een goede<br />
verkoper zou zijn. Daar heb ik mijn gedachten eens over laten gaan. Ik wil<br />
onderzoeken of ik me kan <strong>in</strong>zetten om meer met zonne-energie te doen. Dat lijkt<br />
me een mooie uitdag<strong>in</strong>g. Ik ben van men<strong>in</strong>g dat we elke won<strong>in</strong>g selfsupport<strong>in</strong>g<br />
zouden moeten maken zodat mensen niet afhankelijk zijn van de energie die is<br />
vastgekoppeld aan de te dure olieprijs. Daarna nog bij iedereen <strong>in</strong> de achtertu<strong>in</strong><br />
een biologische groentetu<strong>in</strong> en we zijn klaar voor de toekomst! Volgens is het<br />
niet erg om met dit soort plannen 'voor te dr<strong>in</strong>gen'!<br />
37 graden<br />
De laatste dagen is de temperatuur overdag het bijna elke dag 37 graden.<br />
In mei zal het nog warmer worden. Zelfs de mensen die hier wonen hoor ik<br />
klagen over de warmte. Ik probeer me er niets van aan te trekken. Wanneer er<br />
geen ventilator aan het plafond hangt of de stroom er tijdelijk af wordt gehaald<br />
dan merk ik het wel. Dan zweet ik als een otter en loop ik met een shirt rond dat<br />
nat is van het zweet. Een voordeel van de warmte is dat alles ook snel droogt<br />
dus ook mijn gewassen shirts zijn snel droog. Wat me ook helpt is zo nu en dan<br />
even afspoelen onder de douche en veel water dr<strong>in</strong>ken. Ik koop nu 10<br />
literflessen. Ik ga wat vroeger op pad en ben meestal om acht uur op het<br />
kantoor. Het is vooral midden op de dag stil op straat. Ik hou via <strong>in</strong>ternet het<br />
nieuws bij en lees dat de benz<strong>in</strong>e erg duur wordt door de grote vraag <strong>in</strong> Azië. Ik<br />
loop al een lange tijd met de gedachten dat het voor iedereen beter zou zijn om<br />
over te stappen op alternatieve brandstoffen. Ik verbaas me erover dat er <strong>in</strong> een<br />
land als India nog niet zo veel gebruik wordt gemaakt van zonne-energie. Het<br />
project dat ik wilde starten zou ook gebruik maken van ecologische oploss<strong>in</strong>gen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
137<br />
Duurzaamheid is overal <strong>in</strong> de wereld nodig om te zorgen dat de energie<br />
betaalbaar blijft zonder onze planeet uit te putten. Ik denk er over om met dat<br />
idee meer te gaan doen. Ik hoef mezelf niet te beperken tot het geven van<br />
kunstworkshops waarvoor ik ben opgeleid. Het lijkt me een mooie uitdag<strong>in</strong>g om<br />
meer de verkoopkant op te gaan om een boterham te verdienen. Dan kan ik een<br />
gedeelte van de opbrengsten opzij zetten en daarmee mijn plannen te realiseren.<br />
Ik heb mijn laptop gekocht bij een ondernem<strong>in</strong>g die veel reclame maakt op TV.<br />
Ik werd daarom benieuwd hoe het bedrijf is begonnen en wie de eigenaar is. Het<br />
blijkt toe te behoren aan één van de rijkste families <strong>in</strong> India, met een vermogen<br />
van 20 miljard dollar, die <strong>in</strong> Mumbai een won<strong>in</strong>g hebben gebouwd van 27<br />
verdiep<strong>in</strong>gen. Hoewel het complex een moderne architectuur heeft denk ik niet<br />
dat het gebouw op een duurzame manier is gebouwd of gebruik maakt van<br />
alternatieve energie. De bewoners zijn ook eigenaar van olieraff<strong>in</strong>aderijen en<br />
hebben er geen belang bij dat er alternatieven zijn. Ik weet er het fijne niet van,<br />
ik lees de <strong>in</strong>formatie op het <strong>in</strong>ternet. Er staat bijvoorbeeld dat de won<strong>in</strong>g 70<br />
miljoen dollar heeft gekost en op dit moment <strong>in</strong> waarde wordt geschat op 2<br />
miljard. Dat lijkt en haast onmogelijke waardestijg<strong>in</strong>g. De kritiek die ik lees is dat<br />
iemand zoveel geld neerlegt voor een won<strong>in</strong>g terwijl er miljoenen anderen <strong>in</strong><br />
krotten leven. Daarnaast lees ik <strong>in</strong> artikelen dat mensen het vernietig<strong>in</strong>g van<br />
kapitaal v<strong>in</strong>den. daar ben ik het niet mee eens want als je van 70 miljoen een<br />
waarde stijg<strong>in</strong>g hebt van meer dan 1.93 miljard dan was de won<strong>in</strong>g een goede<br />
<strong>in</strong>vester<strong>in</strong>g. Ik kan hier overigens niets mee dan het gegeven <strong>in</strong> mijn<br />
achterhoofd houden en eventueel gebruiken <strong>in</strong> een nieuw verhaal dat ik aan het<br />
schrijven ben. Zoals ik al vaker heb aangegeven is het voor mezelf veel<br />
belangrijker om te kijken wat ik kan bereiken en op welke manier dan me druk te<br />
maken over zaken waar ik niets mee te maken heb. Om alles beter te lezen heb<br />
ik een nieuwe leesbril gekocht. Mijn goedkope 'Action' leesbril g<strong>in</strong>g kapot en mijn<br />
andere leesbril heb ik een keer laten vallen waardoor er krassen op het glas<br />
zaten. Gelukkig ben ik verzekerd dacht ik toen. Ik heb voor iets meer dan 10<br />
Euro een andere leesbril gekocht en voor een zelfde bedrag de glazen van mijn<br />
andere leesbril laten vervangen. Ik bedacht me later dat ik dit een geval was van<br />
eigen risico en deze kle<strong>in</strong>e bedragen niet ga claimen bij een verzeker<strong>in</strong>g. De<br />
kosten heb ik vanuit het dagbudget kunnen betalen. Eigenlijk komt dat omdat ik<br />
alleen het hoognodige aanschaf. Daarnaast is het leuk om te merken dat ik ook
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
138<br />
veel leer van de lifestyle methode die ik samenstel voor de jongens <strong>in</strong> het<br />
Observation Home. De temperatuur zal hier de komende periode nog stijgen<br />
maar ik weet zeker dat ik niet zal smelten. Wanneer het me te heet wordt pas ik<br />
mijn ritme aan of sta vroeger op om te werken en ga 's middags lekker chillen.<br />
Gelukkig hebben ze <strong>in</strong> het hotel de aggregaat weer aan tijdens de<br />
stroomonderbrek<strong>in</strong>gen en zorgt de ventilator ervoor dat ik het kan uithouden.<br />
Ik lees dat het dure huis nog niet wordt gebruikt, lijkt wel op het verhaal van de<br />
secretary <strong>in</strong> Chennai. Of het allemaal waar is weet ik niet. Ik zou er wel <strong>in</strong> willen<br />
wonen :)<br />
Afspraken nakomen<br />
Ik heb al vaker verteld dat ik regelmatig mensen tegenkom die met me<br />
willen praten. Ik v<strong>in</strong>d dat gezellig en leert me ook veel over hoe de cultuur <strong>in</strong><br />
elkaar zit. Laatst kwam ik <strong>in</strong> het hotel een jongeman tegen die aangaf een<br />
gesprek met me te willen hebben. Het bleek dat hij vroeger H<strong>in</strong>doe was die zich<br />
heeft bekeerd tot het christendom. Hij is nu zelf pastor geworden en me wilde<br />
waarschuwen voor de geloven <strong>in</strong> India. Hij vertelde dat de meest goeroes vooral<br />
veel geld willen verdienen aan de westerl<strong>in</strong>gen. Voor mij was het geen nieuws,<br />
dat had ik zelf al ontdekt. Ik vond het ook grappig dat de man wilde weten of ik<br />
getrouwd was. Daar hebben we nog een leuke discussie over gehad. Volgens<br />
hem zegt de bijbel dat iedere man getrouwd moet zijn met een vrouw. Ik merkte<br />
dat het toch een culturele lad<strong>in</strong>g had. Bij mij kwam de vraag naar boven of<br />
Christus ook getrouwd is geweest. Die vraag heb ik hem niet gesteld omdat ik<br />
helemaal geen z<strong>in</strong> had <strong>in</strong> een discussie met iemand die zo overtuigd is van zijn<br />
gelijk. Ik hou de d<strong>in</strong>gen graag open en heb het dan ook gehad over de vrijheid<br />
die we <strong>in</strong> het leven hebben om zelf besliss<strong>in</strong>gen te nemen. Het bleek ook dat de<br />
man de <strong>in</strong>druk had dat iedereen uit het westen rijk is. Ook een vooroordeel dat ik<br />
hier blijf tegenkomen. De man sprak met me af om 's avonds voor de<br />
gezelligheid nog een wandel<strong>in</strong>g te maken <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>kelstraat. Hij is niet meer<br />
langs geweest. Die vrijheid heeft die man wat mij betreft ook. Toch v<strong>in</strong>d ik het<br />
wel typisch dat er regelmatig iemand met me afspreekt en zich vervolgens niet<br />
aan de afspraak houdt. Ik beg<strong>in</strong> haast te geloven dat dit ook cultureel gebonden<br />
is. Daarnaast zou ik haast gaan twijfelen aan mezelf. Gelukkig doe ik dat niet.<br />
Dat heeft ook te maken met de lifestyle lessen die ik aan het voorbereiden ben.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
139<br />
Daarvoor doe ik op dit moment veel onderzoek en kom <strong>in</strong>teressante<br />
onderwerpen tegen. Ik raak er zelfs door geïnspireerd en dat is wat mij betreft<br />
mooi meegenomen.<br />
Scrotum<br />
Ik liep door een steegje en plotsel<strong>in</strong>g waren mijn ogen gericht op twee<br />
ballen. Zag ik dat goed? Ja het was duidelijk scrotum van een menselijke<br />
gedaante. Twee enorme bru<strong>in</strong>e ballen met witte haren lagen <strong>in</strong> een smerig<br />
hoekje langs de kant van de steeg. De eigenaar van de ballen bleek een oude<br />
man die <strong>in</strong> zijn natuurlijke staat op grond lag te slapen. Niemand die er naar<br />
omkeek of zich ermee bemoeide. De man werd simpelweg genegeerd. Dat heb ik<br />
daarna dus ook maar gedaan. Toch blijft het een nare ervar<strong>in</strong>g om iemand zo<br />
kwetsbaar te zien liggen. Oude mensen <strong>in</strong> India hebben het niet makkelijk. Ze<br />
zijn compleet afhankelijk van hun familie. Dat is voor veel mensen ook de<br />
aanleid<strong>in</strong>g om al op jonge leeftijd te zorgen een geschikte partner te zoeken, te<br />
trouwen en zorgen voor nageslacht. Dit als een voorzorg op een goed verzorgde<br />
toekomst. Kranten staan hier vol van contactadvertenties en als je zegt dat je<br />
s<strong>in</strong>gle bent wordt er toch even vreemd opgekeken. K<strong>in</strong>deren zijn ook een bron<br />
van <strong>in</strong>komsten voor de meeste ouders <strong>in</strong> India. Ik heb verteld dat de jongen <strong>in</strong><br />
het hotel regelmatig op bezoek kwam maar hij werd een keer betrapt en is<br />
daarna niet meer b<strong>in</strong>nen geweest. Hij komt zo nu en dan wel ochtends even<br />
goedemorgen wensen en 's avonds voordat hij gaat slapen wenst hij me een<br />
goede nacht. Tussen door komt hij soms een banaan of een wortel halen. Ik kan<br />
het fruit nog wel een dag bewaren maar groente moet ik direct na het kopen<br />
opeten want het blijft niet goed. Ik had trouwens verteld dat de jongen die <strong>in</strong> het<br />
hotel werkt maar 300 Ruphee krijgt. Dit moet ik even rechtzetten hij wordt door<br />
de hoteleigenaar niet helemaal uitgebuit en krijgt 3000 Ruphee. Dat is een kle<strong>in</strong>e<br />
vijftig euro per maand. Hij krijgt het geld overigens niet zelf. Zijn vader komt het<br />
geld elke maand opeisen. De jongen moet zich zien te redden van de fooi.<br />
Daarvan moet hij elke dag zelf zijn eten kopen. Naar wat ik van anderen heb<br />
vernomen is zijn vader een alcoholist. Laat op de avond hoorde ik de jongen<br />
weer schreeuwen. Hij was weer overstuur en had weer ruzie met de grote vent.<br />
De man gaf aan dat het <strong>in</strong> orde was en ik wel weer na mijn kamer kon gaan. Dat<br />
heb ik ook gedaan maar pas nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat hij de
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
140<br />
jongen niet mocht mishandelen. De man keek me verschrikt aan. Ik zei het dan<br />
ook niet op een vriendelijke manier. Het schijnt wel te hebben geholpen. Ik hoor<br />
regelmatig dat het een normale zaak is om k<strong>in</strong>deren te mishandelen. Maar ik<br />
hoor ook schrijnende verhalen over k<strong>in</strong>deren die worden verkocht als slaaf en<br />
moeten werken <strong>in</strong> mijnen of steengroeves. Laatst las ik <strong>in</strong> de krant dat er een<br />
paar k<strong>in</strong>deren waren bevrijd maar het schijnt het topje van een ijsberg te zijn.<br />
Gelukkig heb ik het zelf niet veel tegen. Onderweg naar de groentew<strong>in</strong>kel dacht<br />
wel weer een scrotum tegen te komen. Het bleek deze keer een broodmagere<br />
zwerver die een abces op zijn wang had ter grote van een balzak. Hoewel ik er<br />
met sarcastische humor over schrijf is en blijft het schrijnend. Toch hoef ik me<br />
niet verantwoordelijk voelen. Ik schijf de verantwoordelijkheid af op de lokale<br />
bevolk<strong>in</strong>g die deze mensen <strong>in</strong> de steek laten. Vaak onder <strong>in</strong>vloed van religie die<br />
zegt dat het hun eigen karma is. Er zijn trouwens ook wel mensen zich bewust<br />
zijn van deze ongelijkheid en proberen zoveel mogelijk hulp te geven. Ik hoop<br />
dat er meer mensen de ballen krijgen om dat ook te doen.<br />
Water<br />
Nu het zomer is geworden krijgen ik hier <strong>in</strong> India niet alleen te maken met<br />
hogere temperaturen maar moet ik ook meer water dr<strong>in</strong>ken. Zoals ik al aangaf <strong>in</strong><br />
een vorige blog koop ik nu 10 of 20 liter flessen. Toch blijkt dat ook een risico. Er<br />
zijn namelijk nogal wat bedrijven die het niet zo nauw nemen met de hygiëne. Ik<br />
durf het risico te nemen. Tot nu toe gaat het ook goed. Het water dat hier wordt<br />
verkocht ondergaat een speciale behandel<strong>in</strong>g. Misschien is dat dezelfde methode<br />
waarop <strong>in</strong> Nederland het water wordt gezuiverd. Ik weet het niet omdat ik me<br />
daar nooit mee bezig heb hoeven houden. Na door een zandfilter te zijn gegaan<br />
wordt er chloor aan het water toegevoegd. Daarna wordt het zout uit het water<br />
gehaald door omgekeerd osmose. Een UV sterilisator en Ozonator doden de<br />
schadelijke bacteriën en microfilter halen de kle<strong>in</strong>ste resten er nog uit. Toch is<br />
het water uit de kraan niet lekker en gebruik ik dat niet als dr<strong>in</strong>kwater. Ik heb<br />
ook niet de mogelijkheid om het water te koken dus koop ik het <strong>in</strong> flessen. Dat<br />
schijnt grondwater te zijn waarbij ik moet letten op het ISI keurmerk dat de<br />
kwaliteit waarborgt. In India zijn veel van dit soort keurmerken en <strong>in</strong>stanties die<br />
zich met de controle bezighouden. Wat dat betreft lijkt het allemaal goed<br />
geregeld toch zie ik hier <strong>in</strong> de omgev<strong>in</strong>g niet veel van. Misschien komt het ook
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
141<br />
dat ik voor het grootste deel van de tijd <strong>in</strong> de wijk loop waar het hotel is. Tijdens<br />
het reizen door de verschillende wijken om de projecten te bezoeken vond ik<br />
alles er op elkaar lijken. Zoals ik al eens aangaf zijn de w<strong>in</strong>keltjes hier over het<br />
algemeen erg kle<strong>in</strong> en lijken op elkaar. Een uitzonder<strong>in</strong>g hierop zijn de<br />
juweliersw<strong>in</strong>kels die vaak groot zijn. Het blijkt dat veel mensen hier geloven dat<br />
je door goud te kopen een voorspoedig leven krijgt. Op 24 april was het zelfs een<br />
heilige dag waarbij veel mensen een juwelier bezochten. Eerlijk gezegd v<strong>in</strong>d ik<br />
het jammer dat deze mensen denken ze alleen door het aanschaffen van deze<br />
bezitt<strong>in</strong>gen, gelukkig, voorspoedig, voorspoedig verlopend, succesvol, geslaagd,<br />
gezond, blakend, zonder ziekte, welvarend, welgesteld, florerend, <strong>in</strong> goeden<br />
doen, bloeiend, of florissant kunnen zijn. Mijn ervar<strong>in</strong>g is dat bezitt<strong>in</strong>gen er niet<br />
toe doen. Geestelijke en lichamelijke gezondheid zijn wat mij betreft belangrijker.<br />
Voor mij een reden om vooral veel water te blijven dr<strong>in</strong>ken.<br />
Dikke buik<br />
Ik had al een buikje toen ik <strong>in</strong> India kwam maar ik heb het idee dat ik door<br />
de rijst en al dat snoepen een dikkere buik heb gekregen. Als excuus gebruik ik<br />
dat ik alles meteen moet opeten omdat ik niets koel kan bewaren maar ik kan<br />
natuurlijk gewoon ook m<strong>in</strong>der kopen. Ik ga niet proberen om het buikje weer<br />
snel kwijt te maar ik ga wel meer letten op wat ik eet. Geen pak koekjes meer bij<br />
de Tv 's avonds en geen troost van chocolade en dadels. Geen fruitdrankjes of<br />
limonade siroop en vooral geen zakjes goedkope snacks. Wat ik wel wil doen is<br />
zo nu en dan ergens lekker gaan eten. Als ik tenm<strong>in</strong>ste een leuk restaurant kan<br />
v<strong>in</strong>den. De meeste kans maak ik overigens bij de verschillende hotels. Nadeel is<br />
dat ik dan wel een reis moet maken van m<strong>in</strong>stens twee uur. De afstanden <strong>in</strong><br />
Chennai zijn groot. Zo nu en dan haal ik wat op en vandaag viel me op dat een<br />
complete maaltijd m<strong>in</strong>der kost dan een milkshake. In feite was een chocolade<br />
milkshake bijna de helft duurder dan de rijstmaaltijd die ik daar soms eet. Toch<br />
hebben we het nog altijd over drankjes en maaltijden van rond één euro. Ik zie<br />
hier trouwens ook redelijk veel meer mensen met dikke buiken. Op straat staan<br />
soms mensen die het lichaamsvet meten en daarna proberen om je 'gezonde'<br />
shakes te verkopen. Wat dat betreft lijkt het op Nederland. Toch heb ik mezelf<br />
nog steeds niet aangepast aan de eetgewoontes <strong>in</strong> India en dat ga ik ook zeker<br />
niet doen. Ik lust het wel, daar gaat het niet om. De belangrijkste reden is dat ik
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
142<br />
niet alles even lekker v<strong>in</strong>d. Ook heb ik geen trek <strong>in</strong> bolletjes wit rijstmeel deeg<br />
met een prutje (Idli) of een snack uit het vet <strong>in</strong> de morgen. Voor de methode ben<br />
ik een module aan het ontwerpen over gezond voedsel. Ik ben er benieuwd hoe<br />
de jongens er op reageren. Ik verwacht namelijk dat ik te horen zal krijgen dat<br />
ze het gezonde eten simpelweg niet kunnen betalen. Voor nog geen euro is het<br />
mogelijk om drie maaltijden te kopen maar dat is niet het gezondste menu. Toch<br />
denk ik dat het merendeel van de bevolk<strong>in</strong>g genoodzaakt is om het bij dat menu<br />
te houden. Ik heb het geluk dat ik kan kiezen. En dat buikje? Dat raak ik nog wel<br />
kwijt. Daar ben ik eigenlijk al meer dan 10 jaar mee bezig maar ik weet dat een<br />
dieet niet helpt dus let ik meer op wat ik eet. Toch laat ik lekkere d<strong>in</strong>gen niet<br />
staan.<br />
Scheef op de plee<br />
We hadden deze week een bijeenkomst op het kantoor van de organisatie<br />
waar ik als vrijwilliger werk. Er zijn een paar problemen en die worden besproken<br />
met het hele team. Ik zit er tussen en hoor wat er allemaal speelt. Het gaat niet<br />
alleen over gebrek aan geld maar ook over hoe het team functioneert. Het<br />
management wil er samen met het team uitkomen. Hier en daar zijn er mensen<br />
die zich nogal defensief opstellen. Maar over het algemeen staat het team open<br />
voor wat er wordt gezegd. Ik merk dat ik steeds beter <strong>in</strong> staat ben om <strong>in</strong><br />
dergelijke zaken de juiste kritische vragen te stellen en te kijken hoe de<br />
uitdag<strong>in</strong>gen kunnen worden opgelost. Eerlijk gezegd komt het vooral doordat ik<br />
goed kan observeren. Daarnaast heb ik het geluk dat ik met een open m<strong>in</strong>d naar<br />
verschillende aspecten kan kijken. Wat ik ook leuk v<strong>in</strong>d is dat ik ook veel leer<br />
door het samenstellen van het 'life skill' programma. Ik ben bezig om<br />
assessments samen te stellen. Omdat er <strong>in</strong> feite geen onderzoek <strong>in</strong> wordt<br />
gepleegd zijn ze niet officieel assessment maar zorgen ze ervoor dat de jongeren<br />
nadenken over verschillende situaties. Toen ik tijdens de vergader<strong>in</strong>g naar de<br />
toilet moest had ik een probleem. De toilet staat naar de smalle kant van de<br />
muur en ik heb nogal lange benen dus was het moeilijk om recht op de bril te<br />
gaan zitten. In een moment van 'outside of <strong>the</strong> box' denken g<strong>in</strong>g ik scheef op de<br />
bril zitten en dat werkte ook prima. Net als het niet gebruiken van wc papier,<br />
daar heb ik niet eens aan hoeven wennen. Ik v<strong>in</strong>d het grappig dat ik bij het<br />
samenstellen van de methode zo veel zaken tegenkom die ik tijdens mijn reis
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
143<br />
persoonlijk heb ervaren. Daarom heb ik het idee gekregen om het materiaal ook<br />
<strong>in</strong> te zetten bij workshops voor het bedrijfsleven. Juist door mijn reis <strong>in</strong> India heb<br />
ik een eigen verhaal en daar kan ik mijn voordeel mee doen. Wat dat betreft heb<br />
ik veel gewonnen. Voor het project dat ik wil opzetten <strong>in</strong> India of Brazilië krijg ik<br />
ook meer <strong>in</strong>zichten. Ik heb altijd al aangegeven dat ik het project niet alleen kan<br />
uitvoeren. Tot nu toe zijn er nog steeds niet veel mensen die geïnteresseerd zijn<br />
<strong>in</strong> mijn plannen. Daarom heb ik besloten om eerst zelf te zorgen voor zo veel<br />
mogelijk f<strong>in</strong>ancier<strong>in</strong>g. Daardoor krijg ik ook meer tijd om de plannen te realiseren<br />
en kan ik ondertussen zoeken naar de juiste contacten. Volgens mij is het een<br />
effect van het uit de comfort zone treden. Scheef op de plee een goed idee!<br />
Boys<br />
In het observatiehuis heeft één van de jongens op met de webcam op mijn<br />
laptop een foto gemaakt. (Zie foto op de vorige pag<strong>in</strong>a) Op de achtergrond is een<br />
groepje jongens te zien die rond een computer aan het werk zijn. Al een paar<br />
keer is er gevraagd of het mogelijk is om meerdere computers neer te zetten. Er<br />
zijn voldoende computers aanwezig maar er schijnt een probleem te zijn met de<br />
stroomtoevoer dat eerst moet worden opgelost. Ik ben erg benieuwd hoe lang<br />
dat gaat duren. Ook de methode die ik aan het schrijven ben wordt nog niet<br />
optimaal gebruikt. De docent haalt er wel onderdelen uit en neemt ook adviezen<br />
over maar is er tot nu toe nog niet toe over gegaan om te werken met het<br />
modulesysteem. De jongens die de computerlessen volgen stromen namelijk per
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
144<br />
week <strong>in</strong>. Door met een lessencyclus te werken kunnen de leerl<strong>in</strong>gen die al een<br />
paar lessen gehad hebben verder gaan met de oefen<strong>in</strong>gen en de nieuwe<br />
leerl<strong>in</strong>gen beg<strong>in</strong>nen vanaf les 1. Voor mij is het heel erg logisch. In het<br />
onderwijssysteem <strong>in</strong> India niet. De docent moet ook erg wennen aan de<br />
mogelijkheden die ik heb <strong>in</strong>gebouwd om lessen te comb<strong>in</strong>eren met andere<br />
vakken als leefstijl en DTP. Vanuit de <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g is daar namelijk naar gevraagd.<br />
Het enige onderwerp dat ik niet <strong>in</strong> de lessen heb verwerkt is het onderdeel<br />
seksualiteit. Dit heb ik bewust gedaan omdat het moreel van de bevolk<strong>in</strong>g zo<br />
veel verschilt met hoe ik daar over denk dat ik niet de juiste persoon ben om<br />
deze lessen samen te stellen. Wat ik wel heb kunnen regelen is dat de docenten<br />
via een andere organisatie een tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g kunnen volgen om daarna vanuit een<br />
speciaal samengestelde toolbox de lessen te geven. In een gesprek met een<br />
docent hoorde ik het verhaal van een 16 jarige jongen die een verhoud<strong>in</strong>g heeft<br />
met een vrouw van 34 jaar. Mijn reactie was dat zolang ze samen op vrijwillige<br />
basis een verhoud<strong>in</strong>g hebben dat geen probleem is, maar dat de omgev<strong>in</strong>g het<br />
daar waarschijnlijk niet mee eens is en daar ook het echte probleem ligt. Mijn<br />
collega keek me even doordr<strong>in</strong>gend aan maar gaf verder geen commentaar. Dit<br />
is echt een voorbeeld van hoe ik persoonlijk heel anders aankijk tegen zaken dan<br />
<strong>in</strong> de cultuur <strong>in</strong> India waar dit een taboe is. Ik ben niet <strong>in</strong> India om de cultuur te<br />
veranderen.<br />
Hoofdstuk 15 Uitstapje!<br />
Coimbatore<br />
De afgelopen dagen ben ik op werkbezoek geweest <strong>in</strong> Combaitore. De<br />
architect die ik <strong>in</strong> Chennai had ontmoet heeft me uitgenodigd om een project te<br />
bekijken waar hij enthousiast over was. Ik ben samen met hem naar Coimbatore<br />
vertrokken. De reis begon op donderdagavond. Terwijl ik zelf nooit gebruik maak<br />
van een autoriksha stond er bij het hotel er deze keer één te wachten en g<strong>in</strong>gen<br />
we op weg naar een busstation. Ik had aangegeven dat ik vaak met de tre<strong>in</strong> reis<br />
en met een sleeper klasse genoegen neem. Dat zijn compartimenten met drie<br />
banken boven elkaar waar je tijdens de reis van ruim 8 uur kunt slapen.<br />
Schijnbaar was het de man niet gelukt om tre<strong>in</strong>tickets te boeken omdat het
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
145<br />
zomervakantie is <strong>in</strong> Tamil Nadu. We g<strong>in</strong>gen reizen <strong>in</strong> een luxe autobus die semi<br />
sleeper stoelen heeft. Voor mij weer een nieuwe ervar<strong>in</strong>g. Zonder blikken of<br />
blozen betaalde de man vijfhonderd Ruphee voor de autoriskha maar de<br />
chauffeur was daar niet tevreden mee. Nadat het bedrag werd verdubbeld g<strong>in</strong>g<br />
de chauffeur pas akkoord. Ik heb regelmatig aangegeven dat ik zo m<strong>in</strong> mogelijk<br />
gebruik maak van deze tuktuks omdat ik het een oncomfortabel voertuig v<strong>in</strong>d en<br />
de chauffeurs pittige prijzen vragen. Ik heb me er <strong>in</strong> dit geval niet mee bemoeid<br />
en simpelweg naast me neergelegd. Op het busstation was het een hectische<br />
bedoel<strong>in</strong>g. Ik was erg blij dat de architect alles regelde want voor mij zou het<br />
waarschijnlijk een hele ondernem<strong>in</strong>g zijn geworden om kaarten te krijgen. Ik<br />
kreeg namelijk ook het vermoeden dat er niet was gereserveerd en de kaarten<br />
op het laatste moment geregeld werden. Ik werd <strong>in</strong> een wachtruimte gedumpt en<br />
na een half uurtje kwam de man me halen omdat we konden vertrekken. We<br />
stonden aan de kant van de uitrit en er kwamen verschillende vertrekkende<br />
bussen langs. Er kwam een paarse bus aan met allerlei gekleurde knipper lichten<br />
en we werden snel de bus <strong>in</strong> geloodst. Ik voelde me net een VIP die zo<br />
onopvallend mogelijk moest worden vervoerd. Bijna voor<strong>in</strong> de bus waren nog<br />
twee stoelen leeg. Ze waren ruim en comfortabel en ik kon mijn benen met<br />
gemak kwijt. Zelfs als de stoel voor me <strong>in</strong> een slaapstand werd gezet had ik meer<br />
dan voldoende ruimte. We waren de stad nog niet uit of de bus sloeg een<br />
zijstraatje <strong>in</strong> waar hij een tijdje stil bleef staan. Enkele passagiers begonnen te<br />
mopperen. Het werd namelijk nogal warm <strong>in</strong> de bus die geen aircondition<strong>in</strong>g had<br />
maar waar de open ramen tijdens de rit voor verkoel<strong>in</strong>g moesten zorgen. Het<br />
bleek het dak van de bus werd volgestouwd met pakketten. Nadat er een dekzeil<br />
overheen werd getrokken konden we vertrekken. Ik kwam <strong>in</strong> delen van Chennai<br />
die ik nog niet eerder had gezien en ontdekte nog een mega mall met een Mac<br />
Donald waar ik <strong>in</strong> nog voor mijn vertrek terug naar huis een chocolade milkshake<br />
hoop te kunnen scoren. Onderweg kwamen we door tolpoorten en reden op<br />
snelwegen. Op een gegeven moment hield de weg <strong>in</strong> de op en kwamen we op<br />
hobbelwegen terecht. Ik hoorde dat de bouw van de tolweg werd vertraagd<br />
doordat er weer een nieuwe reger<strong>in</strong>g was aangesteld en weer meer smeergeld<br />
aan de zittende politici moest worden uitbetaald. Echt weer een typisch geval van<br />
hoe het er <strong>in</strong> India toe kan gaan. Ik heb onderweg wel kunnen slapen maar werd<br />
ook regelmatig wakker. De bus had er de vaart goed <strong>in</strong> en haalde l<strong>in</strong>ks en recht
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
146<br />
uitpuilende vrachtwagens en super lange conta<strong>in</strong>erwagens <strong>in</strong>. Na een rit van ruim<br />
8 uur kwamen we <strong>in</strong> Combaitore aan. We stapte uit <strong>in</strong> bij een brede weg met aan<br />
beide kanten w<strong>in</strong>kels. Daar stapte vervolgens op een stadsbus en reden de stad<br />
weer uit. In een wijk ver buiten de stad stapte we een <strong>in</strong> autoriksha die met<br />
meerdere personen kon worden gedeeld om uite<strong>in</strong>delijk te terecht te komen <strong>in</strong><br />
een kle<strong>in</strong> gehuchtje met kle<strong>in</strong>e huisje die elk op een eigen plot stonden. (Ik noem<br />
om privacy redenen geen namen maar voel een vertrouwde band met degene die<br />
me heeft uitgenodigd.)<br />
Een rit om nooit te vergeten<br />
Na een reis van elf uur komen we terecht <strong>in</strong> een kle<strong>in</strong>e buitenwijk achter<br />
het vliegveld. Hier wonen de schoonouders van de architect. Er staan kle<strong>in</strong>e<br />
huisjes waar complete gez<strong>in</strong>nen wonen. Ik v<strong>in</strong>d het leuk om kennis te maken<br />
met de mensen die er wonen. Ook de buren komen even langs om me <strong>in</strong> hun<br />
beste Engels te begroeten. De oudste zoon van dat gez<strong>in</strong> studeert voor<br />
dierenarts <strong>in</strong> Chennai vlak bij het hotel waar ik verblijf. De schoonmoeder en<br />
vrouw van de architect zijn erg aardig en doen hun best om het me naar mijn z<strong>in</strong><br />
te maken. Wanneer ik vertel dat ik vaak salades eet wordt er direct een salade<br />
voor me gemaakt van verschillende verse groenten. Het is een vreemd ontbijt<br />
maar ik v<strong>in</strong>d het geen probleem en het smaakt me ook goed. De schoonvader<br />
beheert een stuk landbouwgrond waar palmbomen op staan en verschillende<br />
andere fruitbomen. De verse groentes komen van hetzelfde land. Er staat bij het<br />
land een kle<strong>in</strong>e won<strong>in</strong>g maar is een uur rijden vanaf hun eigen huis. Hun huis<br />
bestaat uit vier kamers met een kle<strong>in</strong>e woonkamer. Keuken en twee kle<strong>in</strong>e<br />
kamers waar<strong>in</strong> kan worden geslapen. Aan de zijkant staat buiten een kle<strong>in</strong><br />
bijgebouw waar de badkamer en toilet te v<strong>in</strong>den zijn. In de badkamer staat een<br />
emmer bij een kraam en ook <strong>in</strong> de toilet staat een emmer bij een kraan en is er<br />
een toilet zoals ze die gewend zijn <strong>in</strong> India. Ik maak me er niet druk om maar<br />
v<strong>in</strong>d het wel moeilijk om de voorzien<strong>in</strong>g te gebruiken omdat je er moet hurken<br />
en ik deze stand niet gewend ben. Mijn kled<strong>in</strong>g klemt dan het bloed <strong>in</strong> mijn<br />
benen af zodat ik mijn onderkled<strong>in</strong>g eerst uittrek voordat ik gebruik maak van de<br />
toilet. Ik merk dat ik erg verwend ben met de westerse voorzien<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> het<br />
hotel en kantoor. Nadat ik me heb opgefrist door een paar bakken water over me<br />
heen te gooien en me te wassen op de Indische manier gaan we op een meer
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
147<br />
dan vijftig jarige oude motor op pad. De motor is van Engelse makelij en rijdt op<br />
diesel. Hij trekt net zo langzaam op als een trekker maar wanneer de vaart er<br />
goed <strong>in</strong>zit dan pruttelt het beestje prima voort. We rijden naar het centrum van<br />
Coimbatore en stallen de motor vlak bij het busstation. Daarna zoeken we de<br />
juiste bus om de tocht voort te zetten naar het project van de Isha Foundation.<br />
Ik ben blij met mijn gids want ik zou <strong>in</strong> al de hectiek en de onduidelijke<br />
aanduid<strong>in</strong>gen niet snel de juiste bus hebben kunnen v<strong>in</strong>den. De rit duurt een uur<br />
en gaat van de stad naar een heuvelrug over verschillende zandpaden en kle<strong>in</strong>e<br />
hobbelweggetjes. Deze rit doet me denken aan de maand dat ik <strong>in</strong> Nieuw<br />
Zeeland ben geweest. De natuur is hier mooi en de busrit maakt er een thrillride<br />
van. In de krant lees ik achteraf dat er op die dag een bus <strong>in</strong> de omgev<strong>in</strong>g bijna<br />
van een brug is gestort. Het verbaast me niets. De rijstijl van de chauffeurs wil ik<br />
omschrijven als bedreven en ervaren maar ze lijken ook roekeloos alsof ze een<br />
rally willen w<strong>in</strong>nen. Wanneer we zijn aangekomen <strong>in</strong> het prachtige natuurgebied<br />
rijden we een stukje naar het project waar een tempel complex staat en een<br />
yoga centrum is gevestigd. Het was een rit om nooit te vergeten.<br />
Uitdag<strong>in</strong>gen<br />
Het zou de bedoel<strong>in</strong>g zijn geweest dat de architect me naar het project <strong>in</strong><br />
Coimbatore zou brengen en ik daar een paar dagen als gast kon verblijven.<br />
Schijnbaar is dat niet goed gecommuniceerd en hebben ze geen slaapplek voor<br />
me. Ik maak me niet druk en stel zelfs voor om alles gewoon op zijn beloop te<br />
laten en ik zie wat er gebeurd. In het kader van het boek dat ik aan het schrijven<br />
ben zou ik dat een mooie uitdag<strong>in</strong>g v<strong>in</strong>den. Het is een weekend met een volle<br />
maan en op zaterdag wordt er 's avonds een ritueel uitgevoerd. Er wordt me<br />
aangeraden de volgende dag terug te komen. Ik weet nog niet of ik er twee keer<br />
een busrit van een uur voor over heb. De architect neemt me mee naar het<br />
tempelcomplex en legt uit wat overal de bedoel<strong>in</strong>g van is. Er zijn drie tempels die<br />
elk een verschillende functie hebben. De gebouwen zien er mooi uit en hebben<br />
een eigen sfeer. Deze tempel zijn totaal anders dan de bl<strong>in</strong>g bl<strong>in</strong>g tempels die ik<br />
vaak tegenkom met blauwe olifanten, roze beeldjes en gele slangen. De<br />
gebouwen hier zijn eigentijds en tijdloos tegelijk en hebben door hun<br />
kleurgebruik een moderne uitstral<strong>in</strong>g. In de eerste tempel die we bezoeken is<br />
een grote trap naar een bass<strong>in</strong> waar<strong>in</strong> je een bad kunt nemen en een steen aan
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
148<br />
kunt raken die <strong>in</strong> het midden van het bad is geplaatst. Eerst kopen we een<br />
kaartje van 10 Ruphee, geven kostbaarheden af bij een desk en lopen daarna<br />
naar een ruimte waar rode lappen hangen. Deze lap doe je om en daarna trek je<br />
de andere kled<strong>in</strong>g uit. Vervolgens neem je een douche en ga je naar de tempel<br />
waar je eerst de grote trap afdaalt. Dan kun je vanaf de l<strong>in</strong>kerkant het bass<strong>in</strong> <strong>in</strong><br />
en naar de steen lopen om deze aan te raken. Daarna verlaat je het bad weer.<br />
Op het plafond is een schilder<strong>in</strong>g aangebracht van allerlei mannen die<br />
verschillende kleuren hebben. Hier komen de blauwe, roze en gele kleuren dus<br />
wel <strong>in</strong> terug maar op een gestileerde manier. Er zijn speciale tijden waarbij<br />
mannen en vrouwen gescheiden gebruik maken van het bad. In een andere<br />
tempel krijg je twee groene blaadjes en een bloem waarna je <strong>in</strong> de ruimte kunt<br />
gaan zitten met de bladen <strong>in</strong> je mond. Wanneer je dat een tijdje hebt gedaan<br />
verlaat je de ruimte weer. In de laatste tempel kom je eerst <strong>in</strong> een ontvangst of<br />
wachtruimte met zes steen reliëfs waarop nogal lugubere beelden staan van<br />
offers die goden geven. Bijvoorbeeld iemand waarvan zijn arm wordt afgehakt<br />
zonder dat degene dat merkt. Of een beeld dat wordt aanbeden terwijl de<br />
levende god wordt doodgestoken. Wanneer er een belletje kl<strong>in</strong>kt mogen we naar<br />
de ronde ruimte gaan waar <strong>in</strong> het midden een grote steen staat met eronder een<br />
kle<strong>in</strong> bass<strong>in</strong> en een slang die het geheel lijkt vast te houden. In deze ruimte kun<br />
je offers brengen <strong>in</strong> de vorm van melk, een bronzen schaal met een olielampje of<br />
een lotusbloem. Daarna ga je zitten om te mediteren. Er wordt gezegd dat ook<br />
mensen die niet gewend zijn om te mediteren <strong>in</strong> een meditatieve staat komen. Ik<br />
roep altijd mijn leven één meditatie is en dat meen ik ook. Ik voel me daarom <strong>in</strong><br />
deze ruimte niet anders dan normaal. Ik heb gehoord dat een architect die bij<br />
Auroville is betrokken, ook bij de Oneness tempel en deze tempels heeft<br />
meegewerkt. Wanneer je klaar bent met de hele ronde kun je w<strong>in</strong>kelen <strong>in</strong> de<br />
w<strong>in</strong>kel naast het complex en iets te eten of te dr<strong>in</strong>ken kopen. De prijzen zijn net<br />
als <strong>in</strong> de normale horecagelegenheden <strong>in</strong> India en het systeem is net zo<br />
onlogisch. Je koopt eerst een ticket voor verschillende producten en loopt daarna<br />
de vijf counters af om je spullen op te halen. De architect laat me nog een<br />
nieuwe hal zien waar b<strong>in</strong>nenkort tienduizend mensen kunnen samenkomen en<br />
een tweede tempel met bad dat alleen voor de mannen gebruikt zal gaan<br />
worden. De aanloop schijnt namelijk steeds groter te worden. We melden ons na<br />
afloop nog even bij degene die mij <strong>in</strong>formatie zou geven. Het blijkt dat hij nogal
druk is met voorbereid<strong>in</strong>gen voor de volgende dag. Ik besluit om de dag erna<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
149<br />
terug te komen. Ik geef aan dat ik het geen probleem v<strong>in</strong>d om te blijven en te<br />
zien waar ik slaap. Ik v<strong>in</strong>d het niet erg om eventueel weer <strong>in</strong> de buitenlucht te<br />
moeten slapen. Mijn begeleider gaat er niet op <strong>in</strong> en neemt me mee naar de bus.<br />
We vertrekken weer voor een spannende hobbelrit. We eten rond een uur of<br />
negen nog wat <strong>in</strong> een restaurant en gaan daarna weer naar het huis van de<br />
schoonouders waar ze de slaapkamer met het tweepersoonsbed voor me hebben<br />
vrijgemaakt. Ik neem het aanbod graag aan en slaap die nacht ook als een roos.<br />
Andere belev<strong>in</strong>gen<br />
Op zaterdag gaat de architect zijn schoonvader helpen <strong>in</strong> het huis bij de<br />
palmbomen om het dak te repareren. Hij zet mij bij de bus af en we spreken af<br />
dat ik hem 's avonds bel wanneer ik weer <strong>in</strong> de bus terug naar Coimbatore zit. Hij<br />
heeft een simkaart voor me aangeschaft met een lokaal nummer. Het wordt nog<br />
spannend omdat mijn batterij van mijn telefoon bijna leeg is. Ik laat de telefoon<br />
daarom zo veel mogelijk uit. In de bus is de conducteur van men<strong>in</strong>g dat ik de<br />
verkeerde bus heb genomen en ik stap uit. Wanneer ik echter een paar mensen<br />
de folder laat zien van Isha, zeggen ze dat ik wel <strong>in</strong> die bus moet nemen. Ik heb<br />
het geluk dat de bus <strong>in</strong> een kle<strong>in</strong>e verkeersopstopp<strong>in</strong>g terecht komt en kan weer<br />
<strong>in</strong>stappen. Ik stap voor<strong>in</strong> waar de conducteur staat. Ik laat hem nu ook de folder<br />
zien en gebaard weer dat het niet de goede bus is. In Coimbatore zitten de<br />
vrouwen voor <strong>in</strong> de bus. Ze zien de folder en maken een namesté gebaar naar<br />
me en laten de conducteur weten waar ik moet zijn. Mijn plekje op de achterbank<br />
is <strong>in</strong>middels gevuld en ik ga op de trap bij de deur zitten. Wanneer ik weer bij het<br />
complex aankom blijkt het een stuk drukker dan de dag ervoor. Er staan veel<br />
bussen langs de rand van de weg. Ik bel de gids wanneer ik bij de poorten sta<br />
van het ashramcomplex en wacht op de jonge man. Het blijkt dat hij het nog<br />
steeds erg druk heeft en hij loods me naar een <strong>in</strong>troductie van een meditatie en<br />
geeft aan dat ik daarna de tempel kan bezoeken. De meditatie gaat uit van het<br />
geluiden A O U M en vormen daarmee het Ohm geluid. Volgens velen de oerklank<br />
van ons bestaan. Er wordt gezegd dat je op een comfortabele manier moet gaan<br />
zitten. Ik neem daarom plaats op een bankje want ik zit niet graag met gekruiste<br />
benen op de grond omdat ik dat niet gewend ben. Mijn voeten doen dan zeer en<br />
ik kan me dan niet goed concentreren. Ik merk dat ik ook niets heb met deze
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
150<br />
meditatie. Na de meditatie wandel ik naar het restaurant en bestle een brya<strong>in</strong>i<br />
met champignons maar krijg het onderste uit de pot en kan geen champignon<br />
ontdekken. Ik merk dat ik het niet erg v<strong>in</strong>d. Ook loop ik langs een stalletje waar<br />
<strong>in</strong>formatie wordt gegeven over Isha en raak <strong>in</strong> gesprek met een volgel<strong>in</strong>g<br />
(Swami) van Sadguru. Ik v<strong>in</strong>d het een gezellig maar vooral <strong>in</strong>teressant gesprek.<br />
Zo nu en dan wordt de Swami aangesproken door anderen en neemt de tijd om<br />
ook deze vragen te beantwoorden. Op een gegeven moment merkt de man op<br />
dat de enige weg naar verlicht<strong>in</strong>g de yogameditatie is maar ik ben het niet met<br />
hem eens en zeg dat ook. De swami komt met leuke anekdotes van Sadguru die<br />
o.a. Zegt dat we ons bestaan kunnen vergelijken met een BMW (Body M<strong>in</strong>d en<br />
Wereld ) De Guru schijnt ook regelmatig zelf <strong>in</strong> een BMW te racen. Hij verteld dat<br />
we het voertuig kunnen verlaten door te mediteren. Ook de opmerk<strong>in</strong>g dat alleen<br />
ikzelf de oorzaak ben van de problemen (ik noem dat liever uitdag<strong>in</strong>gen) <strong>in</strong> mijn<br />
leven kan ik volmondig onderschrijven. Ik noem het dat ik zelf mijn grootste<br />
vijand ben. Wanneer ik vraag wat ik bij de ronde van de tempels moet<br />
verwachten zegt hij dat ik dat eenvoudig moet ervaren. Ik besluit daarom na het<br />
gesprek de ronde nog een keer te maken.<br />
Op gevoel de tempels rond<br />
Met de woorden van de swami <strong>in</strong> mijn hoofd dat ik het hele gebeuren <strong>in</strong> de<br />
tempels gewoonweg moest ervaren, ben ik nog een keer het complex<br />
rondgegaan. Bij het bad kwam ik <strong>in</strong> een rij terecht waar mensen steeds meer<br />
voordrongen. Net toen ik aan de beurt was waren de kaartjes op en moesten we<br />
wachten tot een volgende ronde. Ik heb niet eens gevraagd hoelang dat zou<br />
duren en ben uit de rij gestapt. Bij de volgende tempel stond ook een rij en ik<br />
werd afgeleid door een deur met bellen die ik de dag ervoor niet had gezien. Ik<br />
ben toen naar de deur gelopen en heb met de bellen gespeeld en door een gat <strong>in</strong><br />
de deur gekeken naar het bos waar<strong>in</strong> op dat moment net een jongen liep. Ik<br />
vond het een mooi beeld en heb het erbij gelaten. Deze tempel heb ik dus ook<br />
niet voor een tweede keer bezocht. Toen ik naar de volgende tempel liep werd er<br />
gefouilleerd alsof een nog belangrijker gedeelte van het complex <strong>in</strong>g<strong>in</strong>gen. In de<br />
ontvangst hal hoefde ik niet lang te wachten en ik kwam weer <strong>in</strong> de ronde kamer<br />
waar bij de grote steen nu twee trappen waren geplaatste waar mensen water<br />
over het beeld mochten gieten. Er stond ook hier een lange rij. Een vrijwilliger
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
151<br />
gaf me met een handbeweg<strong>in</strong>g te kennen dat ik moest gaan zitten maar ik<br />
voelde dat ik er geen z<strong>in</strong> <strong>in</strong> had om weer met mijn benen <strong>in</strong> een lotus houd<strong>in</strong>g te<br />
gaan mediteren. Ik heb de zaal daarom weer verlaten. Het voelde prima voor<br />
me. Ik kwam erdoor ook tot de conclusie dat ik de tempels en de rituelen<br />
eromheen ook hier niet nodig had. Van de swami hoorde ik nog dat <strong>in</strong> juni de<br />
Sadguru aanwezig is. Hij reist namelijk constant de wereld rond zoals ik al vaker<br />
heb gezien bij de religieuze masters. Ik zou dan een retreat kunnen volgen en de<br />
gelegenheid hebben om bij een sadsan vragen te stellen aan deze guru. De gids<br />
had om een uur of vijf wel tijd voor me en gaf me een paar dvd's. We zijn eerst<br />
naar een ''chant<strong>in</strong>g' (gegaan waarbij gebeden worden gezongen daar kon ik ook<br />
de grote nieuwe hal bekijken.) Ook bij dit evenement zitten mannen gescheiden<br />
van de vrouwen. Daarna gaf de jongeman me een korte rondleid<strong>in</strong>g <strong>in</strong> de<br />
ashram. Het ziet er allemaal mooi en ruim uit. Na de rondleid<strong>in</strong>g hebben we nog<br />
even naar het ritueel gekeken rond de volle maan op het ple<strong>in</strong> voor de tempel<br />
met de grote koe. Het was <strong>in</strong>middels donker. Het ritueel bestond uit dansen<br />
muziek, rode vlaggen en veel vuur. Ik kreeg zelfs een uitnodig<strong>in</strong>g om het d<strong>in</strong>er te<br />
nuttigen. Dat vond ik een mooi gebaar. Zelf wist ik nog niet of ik al dan niet meer<br />
wilde weten over de gemeenschap en de cursussen die er worden georganiseerd.<br />
Deze keer geven de <strong>in</strong>houd van de cursussen of het te betalen bedrag niet de<br />
doorslag.<br />
Sadguru science<br />
Na het bekijken van het materiaal op de DVD's kan ik niet anders dan<br />
concluderen dat ik het allemaal erg <strong>in</strong>teressant v<strong>in</strong>d. Veel van de filosofieën zijn<br />
volgens de verhalen gebaseerd op wetenschap. Toch zal ik geen cursussen gaan<br />
volgen bij dit yogacentrum. Hoewel het misschien hoogdravend of arrogant kl<strong>in</strong>kt<br />
maar ik v<strong>in</strong>d dat ik de cursussen niet nodig heb. Daarnaast gaf het d<strong>in</strong>er voor mij<br />
de doorslag. Het voedsel dat werd geserveerd zal zeker gezond zijn geweest<br />
maar ik vond het niet lekker en erg smaakloos. Misschien had ik toch voor de<br />
pittige variant van het eten moeten kiezen. Hoewel ik zeker <strong>in</strong> de spiritualiteit <strong>in</strong><br />
India geïnteresseerd ben kom ik er ook steeds meer achter dat het niet mijn d<strong>in</strong>g<br />
is. Ik ben het met veel van de opvatt<strong>in</strong>gen eens maar heb niets met alles wat<br />
eromheen plaatsv<strong>in</strong>d. Ik ben en blijf nuchter en ga uit van mijn eigen ervar<strong>in</strong>gen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
152<br />
Dat v<strong>in</strong>d ik ook de uitdag<strong>in</strong>g van het leven. Het bezoek aan de ashram gaf<br />
's me nog een <strong>in</strong>zicht. Hoewel ik de aanblik op de DVD's van de mensen die<br />
opkeken naar de goede man erg mooi v<strong>in</strong>d, weet ik nu dat ik zelf geen spirituele<br />
leraar zou willen zijn. Ik wil mijn persoonlijke ervar<strong>in</strong>g met alle plezier doorgeven<br />
maar dat kan ook op andere manieren. Zoals bijvoorbeeld door dit reisverslag.<br />
De terugweg naar Coimbatoire was ook erg gezellig. Het begon al bij het feit dat<br />
ik te horen kreeg dat de bus niet op de plaats bij de <strong>in</strong>gang kon komen doordat<br />
de bussen langs de weg de route belemmerde. Toen ik een e<strong>in</strong>dje de weg op was<br />
gelopen naar de volgende hoek kwam de bus eraan en wilde ik er<strong>in</strong> stappen. In<br />
eerste <strong>in</strong>stantie hield de conducteur me tegen maar ik vertelde dat ze me hadden<br />
doorgestuurd omdat ze niet bij de <strong>in</strong>gang konden komen. Ik had daardoor weer<br />
een plek op de achterbank waar ik <strong>in</strong> gesprek kwam met twee jongens uit Salem<br />
die met hun ouders naar de tempel waren gekomen. Er zat aan de andere kant<br />
ook iemand waarmee ik <strong>in</strong> gesprek kwam maar me na een tijdje om geld vroeg<br />
voor de busrit. De jongens maakte zich er boos over. Ik vond het geen probleem.<br />
Zo langzamerhand raak ik er aan gewend en geeft me een goede <strong>in</strong>dicatie van<br />
personen die ik wel of niet kan vertrouwen. De bus was bezig aan de laatste rit<br />
en liet ons bij het tre<strong>in</strong>station uitstappen zodat ik een andere bus moest nemen<br />
naar het busstation waar de architect op me zou wachten. Hij bleek er nog niet<br />
te zijn maar ik vond dat ook niet erg ik heb me vermaakt met de beelden van<br />
hordes mensen die tegelijkertijd <strong>in</strong> een nog rijdende bussen willen spr<strong>in</strong>gen. Het<br />
was een drukke dag en veel mensen hadden tempels bezocht of heuvels<br />
beklommen om daar de tempels te bekijken. In het heuvelachtige gebied rond<br />
Coimbatore is op bijna elke heuveltop wel een tempel te v<strong>in</strong>den. Het lijkt me een<br />
uitdag<strong>in</strong>g om ook een keer een tocht van tien kilometer te maken om dan te<br />
ontdekken hoe een 'heuveltempel' eruit ziet. Wie weet komt het er nog van. Voor<br />
iedereen die <strong>in</strong>teresse heeft <strong>in</strong> de yogatechniek en alle andere <strong>in</strong>formatie hier een<br />
l<strong>in</strong>k naar de Isha Foundation. http://ishafoundation.org
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
153<br />
Hoofdstuk 16 Voetballen en slechte ogen!<br />
Excelleren<br />
Na de twee dagen bij het yogacentrum vond ik het genoeg. Vrijdag had ik<br />
een tre<strong>in</strong>ticket gereserveerd <strong>in</strong> de hoop dat ik ook werkelijk zondagnacht terug<br />
kon komen naar Chennai. Er was namelijk een enorme wachtlijst. Ik had er<br />
vertrouwen <strong>in</strong> en vertelde dat ook tegen de architect. Hij heeft me geholpen met<br />
het aanvragen en sturen van een fax naar het kantoor van de reserver<strong>in</strong>gen. Het<br />
was nogal <strong>in</strong>gewikkeld en er moest een kopie bij van mijn paspoort. Er zijn <strong>in</strong><br />
India veel plaatsen waar je een kopie kunt maken maar om een fax versturen<br />
moesten we op zoek naar een ander adres. Het probleem van het reizen is dat<br />
het op dit moment zomervakantie is. Ik heb er overigens geen moment aan<br />
getwijfeld dat het goed zou komen en me er verder niet mee bezig gehouden.<br />
Op zondagavond zou ik er achter komen of ik maatregelen moest nemen. Ik heb<br />
weer geslapen <strong>in</strong> het huisje van de schoonouders en op zondag ook nog andere<br />
familieleden ontmoet. Ook had ik een leuk gesprek met iemand die op een school<br />
werkt om te horen hoe het <strong>in</strong> India toegaat <strong>in</strong> het onderwijs. Ze vroeg hoe ik de<br />
lessen samenstelde voor het observatie huis. Aan het e<strong>in</strong>de van de dag kreeg ik<br />
een uitnodig<strong>in</strong>g om <strong>in</strong> juni een bruiloft bij te wonen. Dat lijkt me een mooie
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
154<br />
ervar<strong>in</strong>g. Ik wil er nog even over nadenken en kijken of ik die reis kan<br />
comb<strong>in</strong>eren met andere activiteiten. In juni wil ik zaken afronden en vooral ook<br />
aan het manuscript werken. Daarnaast zal heb ik nog wat kled<strong>in</strong>g nodig want<br />
bijna al mijn kleren zijn versleten. Ik heb besloten om geen cursussen te volgen<br />
<strong>in</strong> het yogacentrum. Ik heb niet het gevoel dat het me veel gaat opleveren en<br />
merk dat ik er ook geen z<strong>in</strong> <strong>in</strong> heb. Het kl<strong>in</strong>kt allemaal erg mysterieus en<br />
<strong>in</strong>teressant maar het werkt toe naar iets waar ik voor mijn gevoel al heel lang<br />
aan werk. Daarnaast v<strong>in</strong>d ik het juist leuk om zelf van alles over het leven te<br />
ontdekken en merk dat ik op de goede weg ben. Ik kan een voorbeeld geven van<br />
de techniek die wordt gebruikt <strong>in</strong> het centrum. Er is een meditatie die bestaat uit<br />
het herhalen van de z<strong>in</strong>nen; 'Ik ben niet mijn lichaam en ik ben ook niet mijn<br />
geest.' Dit doe je dan ongeveer tien m<strong>in</strong>uten. Daarna stoot je een paar keer een<br />
A-klank uit en gaat daarna rustig zitten. Het zal een mooie manier zijn om tot<br />
rust te komen maar ik heb ontdekt dat er ook andere manieren zijn om tot jezelf<br />
te komen. Ik merk steeds vaker dat er veel wegen zijn om tot rust te komen en<br />
dat er veel mensen zijn die menen te weten hoe het moet. Ik zie dat iedereen<br />
zijn of haar eigen pad heeft. Ik kan alleen vertellen hoe alles voor mij werk.<br />
Daarnaast ben ik zeker de laatste tijd er heel erg veel mee aan het<br />
experimenteren. Dat v<strong>in</strong>d ik leuk om te doen en daar ligt voor mij ook de<br />
grootste uitdag<strong>in</strong>g. In mijn leven heb ik al veel d<strong>in</strong>gen geprobeerd. Soms was het<br />
succesvol en soms lukte het me niet. Waar het voor mij om gaat is dat ik<br />
tevreden kan zijn met wat ik ermee bereik. Ik ben liever iemand die op een<br />
middelmatig niveau zich heeft bezig gehouden met d<strong>in</strong>gen die ik leuk vond dan te<br />
streven naar een niveau waarbij je constant op je tenen moet lopen en je veel<br />
stress op je dak haalt. Ik hoop te kunnen excelleren op het gebied van mijn<br />
leven. Alleen ik kan bepalen of ik daar<strong>in</strong> slaag! De tre<strong>in</strong>kaart was overigens geen<br />
probleem. Ik heb het voordeel gehad dat ik toerist ben. De tre<strong>in</strong> kwam na een rit<br />
van ruim 12 uur aan met een vertrag<strong>in</strong>g van ruim 4 uur. Zou ik hier ook geld<br />
terug kunnen vragen g<strong>in</strong>g er door me heen. Ik verwacht niet dat het mogelijk is<br />
en ben al blij weer <strong>in</strong> Chennai te zijn.<br />
Slechtere ogen<br />
Toen ik een nieuwe leesbril moest kopen bleek dat ik met een 1.75 veel<br />
beter zag. Ik merk dat de laatste tijd mijn ogen steeds slechter worden. Mijn
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
155<br />
leesbril draag ik ook regelmatig. Op het <strong>in</strong>ternet heb ik een boek gevonden van<br />
Dr. Bates die zegt dat we door oefen<strong>in</strong>gen weer beter kunnen kijken en we geen<br />
bril hoeven te dragen. Het boek uit de jaren 20 heeft, zo las ik, enkele<br />
aanpass<strong>in</strong>gen nodig. Het gaat om het pr<strong>in</strong>cipe dat we onze ogen moeten leren<br />
ontspannen en daarvoor kunnen we oefen<strong>in</strong>gen doen. Deze natuurlijk methode<br />
ga ik zeker uitproberen. Vanochtend werd ik ook prompt wakker met een milde<br />
ontstek<strong>in</strong>g aan mijn l<strong>in</strong>keroog. Ik geloof er<strong>in</strong> dat we ons lichaam op een<br />
natuurlijke manier kunnen genezen. Dus moet dat ook met mijn ogen kunnen. Ik<br />
ben nu aan het werk en maak m<strong>in</strong>der vaak gebruik van de leesbril. Dit lukt me<br />
redelijk maar vraagt wat meer <strong>in</strong>spann<strong>in</strong>g. Een van de oefen<strong>in</strong>gen is dat je vaker<br />
met je ogen knippert. Daardoor kan het traanvocht je ogen beter beschermen.<br />
Ook wrijf ik zo m<strong>in</strong> mogelijk <strong>in</strong> mijn ogen. Van dicht bij zie ik niet altijd alles<br />
scherp maar ik kan de teksten redelijk lezen. Omdat ik <strong>in</strong> het natuurlijk<br />
vermogen van mijn lichaam geloof denk ik ook dat ik moet zoeken naar wat mijn<br />
lichaam me wil vertellen. Mijn conclusie is dat ik een paar zaken nog beter mag<br />
gaan onderzoeken. Zo ben ik nog niet tevreden over mijn f<strong>in</strong>anciële situatie en<br />
ook relaties <strong>in</strong> mijn persoonlijke leven mogen wat mij betreft meer fysiek en<br />
<strong>in</strong>tenser worden. Hoewel ik niet op ben zoek naar een vaste relatie wil ik graag<br />
meer contacten. Nu kan ik terugkijken naar mijn jeugd en me afvragen waardoor<br />
deze sociale houd<strong>in</strong>g zo gekomen is maar ik weet dat het we<strong>in</strong>ig nut heeft. Het<br />
gaat er namelijk om hoe ik op dit moment <strong>in</strong> het leven sta en ik duidelijker weet<br />
wat ik wil <strong>in</strong> mijn leven. Daarover zal ik niet alleen nadenken maar ook mijn<br />
gedrag veranderen. Tot nu toe heb ik schijnbaar niet op alle vlakken <strong>in</strong> mijn<br />
leven juist gehandeld.. Ik ben enkele boeken aan het lezen over zien zonder bril<br />
en v<strong>in</strong>d ze erg <strong>in</strong>teressant. Er komen regelmatig zaken aan bod die ik ken maar<br />
soms ook erg zweverig v<strong>in</strong>d. Ik pik eruit wat voor mij werkt. Naar mijn idee komt<br />
toch het meeste <strong>in</strong> mijn leven uit op het feit dat ik <strong>in</strong> staat ben om mezelf te<br />
accepteren zoals ik ben. Ik zeg dan wel dat de zaken <strong>in</strong> je leven waar je het niet<br />
mee eens bent kunt veranderen. Het gaat er volgens mij om dat ik <strong>in</strong> de eerste<br />
plaats gelukkig ben met mezelf. Ik las vandaag <strong>in</strong> een krant een <strong>in</strong>spirerend<br />
artikel over hoe je eigenlijk alleen zelf kunt werken aan je leven. Jij bent de<br />
enige die <strong>in</strong> staat is om werkelijk te zien wat er b<strong>in</strong>nen <strong>in</strong> je geest aan de hand<br />
is. Soms willen verschillenden media je laten geloven dat dit niet zo is. Dat is<br />
voor mij een reden om van alles te lezen en daarna te onderzoeken wat er voor
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
156<br />
mij echt werkt. De leesbrillen zet ik daarom een tijdje niet op, ik doe oefen<strong>in</strong>gen<br />
om mijn zicht te verbeteren en denk na over wat mijn lichaam me wil vertellen.<br />
Ik denk ook dat mij verblijf <strong>in</strong> India hiermee te maken heeft. Ik reis alleen en kan<br />
niet altijd met iedereen communiceren waardoor ik totaal op mezelf ben<br />
aangewezen. Daarnaast durf ik de confrontatie met mijn problemen aan. Ik v<strong>in</strong>d<br />
het zelfs steeds meer een uitdag<strong>in</strong>g. Dat ik daarvoor zonder bril wat meer moeite<br />
moet doen v<strong>in</strong>d ik helemaal niet erg.<br />
Commentaar: Terwijl ik dit reisverslag uitwerk zit ik <strong>in</strong> een verlaten<br />
kantoorpand op een verlaten <strong>in</strong>dustriegebied maar ik v<strong>in</strong>d het totaal geen<br />
probleem. Het geeft me ook de rust om te werken. Ik lees nog steeds zonder<br />
bril. Alleen met kle<strong>in</strong>e letters op verpakk<strong>in</strong>gen of als er m<strong>in</strong>der licht is krijg ik<br />
meer moeite om te lezen. Ik hou de leesbril dus zo lang mogelijk af!<br />
Football Cl<strong>in</strong>ique<br />
Er zijn een paar Engelse professionals overgekomen om een ‘Voetbal<br />
Cl<strong>in</strong>ique’ te geven aan k<strong>in</strong>deren uit de sloppenwijken. De leden van een<br />
voetbalclub hebben het geld bij elkaar gebracht om het bezoek van de vijf<br />
specialisten te betalen. Er is onder andere een arts en een fysio<strong>the</strong>rapeut<br />
meegekomen. Naast verschillende technieken over warm<strong>in</strong>g up en mentaliteit<br />
leren de k<strong>in</strong>deren ook over gezonde voed<strong>in</strong>g. Ik heb afgesproken om foto's en<br />
videofilmpjes te maken. Hete enige nadeel is dat ik er om 5 uur 's ochtend uit<br />
moet. Er rijden dan nog geen bussen dus wandel ik een half uur <strong>in</strong> de richt<strong>in</strong>g<br />
van de wijk Bas<strong>in</strong> Bridge waar de tra<strong>in</strong><strong>in</strong>gen plaatsv<strong>in</strong>den. Bij een collega dr<strong>in</strong>k ik<br />
om 6 uur een kop <strong>the</strong>e en daarna worden we met een auto vervoerd naar het<br />
speelveld achter <strong>in</strong> de wijk. Onderweg zie ik dat Chennai heel duidelijk <strong>in</strong><br />
ontwikkel<strong>in</strong>g is. Overal zie ik grote complexen verreizen met appartementen. Eén<br />
van deze projecten heet 'North Town' en wordt een plek waar 1500 gez<strong>in</strong>nen een<br />
won<strong>in</strong>g zullen v<strong>in</strong>den. De flats zijn allemaal al verkocht. Ik had een gesprek met<br />
de arts die de jongens de ‘Voetbal Cl<strong>in</strong>ique’ geven. Hij vertelde me dat er <strong>in</strong> zijn<br />
groepspraktijk <strong>in</strong> Engeland zo veel k<strong>in</strong>deren komen met depressieve klachten<br />
terwijl hij hier merkt dat k<strong>in</strong>deren snel tevreden zijn en over het algemeen
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
157<br />
gelukkiger lijken. Daarom is het ook erg moeilijk om het begrip straatk<strong>in</strong>deren<br />
een plaats te geven. Ik heb al vaker opgemerkt dat ik het probleem nog niet erg<br />
veel ben tegengekomen. Het klimaat werkt hier ook aan mee. Het is namelijk<br />
warm genoeg om ergens buiten te slapen. Met de mensen op het kantoor heb ik<br />
er ook gesprekken over en ik hoor dat ook de structuren <strong>in</strong> de gez<strong>in</strong>nen<br />
meespelen. Wanneer een k<strong>in</strong>d geen ouders meer heeft kan het ook worden<br />
opgevangen door grootouders of andere familieleden. Ik zie ook dat het<br />
probleem hier <strong>in</strong> Chennai waarschijnlijk m<strong>in</strong>der groot is als <strong>in</strong> de grotere steden<br />
als Mumbay en New Dheli. Er zijn ruim honderd k<strong>in</strong>deren die meedoen aan de<br />
‘Voetbal Cl<strong>in</strong>ique’ en ik merk dat ze het erg leuk v<strong>in</strong>den. In de loop van de<br />
volgende weken zal er een voetbalcompetitie plaatsv<strong>in</strong>den. De groep Engelse<br />
specialisten is ook met een groep k<strong>in</strong>deren met HIV naar het strand geweest en<br />
bezoeken nog een Britse jurist die zich bezighoudt met mensenrechten.<br />
Ondertussen heb ik afgesproken om bij een opvanghuis voor jongens dat ik<br />
eerder een bezoek bracht ook een workshop te geven. We gaan werken aan het<br />
verbeteren van hun dans en <strong>the</strong>aterstuk. Ik vond het mooie en enthousiaste<br />
optredens maar ga zorgen dat het geen rout<strong>in</strong>e wordt. Dat zag ik bij het<br />
<strong>the</strong>aterstuk al gebeuren zodat sommige jongens ongedurig werden waardoor het<br />
stuk rommelig werd. Ik zal de workshop comb<strong>in</strong>eren met ‘life skills’ en <strong>in</strong>gaan op<br />
emoties. In de gesprekken met de arts kwam ook naar voren dat hij de<br />
levensomstandigheden <strong>in</strong> Chennai belabberd v<strong>in</strong>d. Het komt vooral omdat wij als<br />
westerl<strong>in</strong>gen beter gewend zijn. Toch zou ik het een uitdag<strong>in</strong>g v<strong>in</strong>den om <strong>in</strong> India<br />
te werken aan de bewustword<strong>in</strong>g voor een beter milieu waar<strong>in</strong> iedereen gezonder<br />
kan leven.<br />
Ontroerend<br />
Er kwam een brok <strong>in</strong> mijn keel toen ik zag hoe dankbaar de jongens na de<br />
‘Voetbal Cl<strong>in</strong>ique’ waren toen ze drie witte boterhammen met jam en een ei<br />
aannamen. Ik vond het aandoenlijk om te merken dat ze met we<strong>in</strong>ig tevreden<br />
zijn. De jongens vonden het ook leuk om op de foto te worden gezet. Ik moest er<br />
nog achter komen hoe ik op de videocamera de foto's terug kon kijken maar dat<br />
is gelukt. Ik vond dat belangrijk omdat ik de foto dan aan de jongens kon laten<br />
zien. Dat vonden ze namelijk het leukst. Ik heb al vaker gezegd dat ik duidelijk<br />
kan zien dat India bezig is om zich steeds meer te ontwikkelen als een
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
158<br />
economische groo<strong>the</strong>id. Na een paar dagen vroeg opstaan heb ik vandaag<br />
besloten niet veel te doen. Ik lig lui op bed, kijk films en haal zo nu en dan wat te<br />
eten of te dr<strong>in</strong>ken. Straks ga ik wel een bezoek brengen aan een moderne<br />
shopp<strong>in</strong>gmall waar ik langs kwam op weg naar Coimbatore. Ik zag namelijk een<br />
Mac Donalds en besloot een keer een milkshake te halen. Dat is de eerste<br />
milkshake tijdens deze reis. Ik zie steeds meer restaurants die een andere<br />
keuken bieden dan het eten <strong>in</strong> India. Zoals Megu en La Cirque, die <strong>in</strong> een hotel <strong>in</strong><br />
New Dheli zijn gevestigd. De concepten komen vaak uit Amerika en zijn aan de<br />
prijzige kant. De <strong>in</strong>terieurs zien er luxe uit en de prijzen zijn daar ook naar. Een<br />
maaltijd voor twee personen kan al snel oplopen naar de helft van mijn maand<br />
budget. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de laatste tijd niet meer met het budget<br />
bezig ben geweest. Zo langzamerhand weet ik waar ik mijn geld aan uitgeef. Ik<br />
kan me geen luxe veroorloven maar heb het zeker niet slecht. Eigenlijk komt het<br />
ook omdat ik zie dat mensen hier met we<strong>in</strong>ig tevreden kunnen zijn. Toen we weg<br />
g<strong>in</strong>gen van het veldje tussen de spoorwegen waar de ‘Voetbal Cl<strong>in</strong>ique’<br />
plaatsvond zag ik een meisje en een jongetje bij de waterpomp zitten. Ik<br />
zwaaide naar ze en hun stralende glimlach ontroerde me ook. In de wijk Bas<strong>in</strong><br />
Bridge waar<strong>in</strong> ze wonen schijnt vijfenzeventig procent van de mannen verslaafd<br />
te zijn aan drank. De begraafplaats is hier hun centrale plek waardoor die als<br />
gevaarlijk wordt aangemerkt. In de tweede week dat ik Chennai was ben ik door<br />
de wijk gelopen maar heb nergens last van gehad. Omdat ik mijn doel van de<br />
week, een milkshake, wilde halen besloot ik de bus te nemen naar het grote<br />
w<strong>in</strong>kelcentrum. In de bus g<strong>in</strong>g een man snel op een plaats zitten die vrij kwam<br />
waar ik stond. Ik heb er niets van gezegd. Toen hij me echter na een m<strong>in</strong>uut<br />
probeerde weg te sturen werd ik boos en heb ik hem te kennen gegeven dat ik<br />
(eigenwijs en verre van verlicht) op de plaats bleef staan. Ik v<strong>in</strong>d het overigens<br />
niet erg om <strong>in</strong> de bus te staan omdat de stoelen namelijk nogal dicht op elkaar<br />
geplaatst zijn en ik mijn knieën niet echt goed kwijt kan als ik zit. Toen ik bij het<br />
w<strong>in</strong>kelcentrum aankwam vond ik het niet echt heel erg modern uitzien omdat<br />
alles er omheen nogal rommelig uitzag met een opengebroken een straat en<br />
bouwschutt<strong>in</strong>gen. De volgende teleurstell<strong>in</strong>g kwam bij de Macdonalds omdat het<br />
bleek dat ze <strong>in</strong> Chennai geen milkshakes verkopen. Daarvoor zal ik naar Mumbay<br />
of New Dhelii moeten afreizen. Toen ik een Coffeeday tegenkwam hoopte ik dat<br />
een 'K<strong>in</strong>g Latte' mijn dag goed zou maken. De prijs was hier hoger dan <strong>in</strong> de
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
159<br />
Coffeeday waar ik regelmatig kom en de grote kop was half gevuld. Ik zat<br />
aan mijn taks dus heb er wat van gezegd en vroeg of ze er wat meer melk <strong>in</strong><br />
wilde doen. Het heeft niet echt geholpen want ik kreeg een nieuwe koffie met<br />
dezelfde matige hoeveelheid. Ik moet bekennen dat het mijn humeur niet ten<br />
goede kwam. Ik heb daarom besloten om de weg terug te gaan lopen om lekker<br />
stoom af te blazen. Ik schatte <strong>in</strong> dat ik er een uurtje over zou doen om bij het<br />
hotel terug te komen en dat klopte ook. Onderweg heb ik lekkere koude melk<br />
gekocht waardoor mijn humeur ontroerend snel weer omhoog g<strong>in</strong>g. Ik heb<br />
besloten om voorlopig niet meer allerlei afstanden naar de Coffeeday te lopen<br />
maar mijn dagelijkse glaasje koffie bij het stalletje op de hoek te kopen. Nog<br />
maar een paar weken en ik kan weer zelf koffie maken op de manier waarop ik<br />
dat gewend ben. Veel warme melk met een kle<strong>in</strong>e scheut koffie. Ik heb er nu al<br />
z<strong>in</strong> <strong>in</strong>.<br />
Commentaar: Het mag duidelijk zijn dat mijn kle<strong>in</strong>e frustraties elke keer<br />
terug komen. Het scoren van een milkshake is meer een grap dan dat het me<br />
acht van slag brengt. Het gaf me een grappig doel waardoor ik ook kon<br />
ontspannen. Het wandelen <strong>in</strong> de stad heeft me, ondanks de hectiek van het<br />
verkeer, ook regelmatig veel rust gebracht.<br />
Yummy<br />
Vandaag bestaat het menu voor mijn d<strong>in</strong>er uit vier groene paprika's. Ze<br />
waren <strong>in</strong> de aanbied<strong>in</strong>g en vullen de rijstmaaltijden prima aan. Sommige<br />
paprika's vul ik met een beetje cheesespread en een paar anderen met<br />
breadspread. Ik heb trouwens een ander merk breadspread geprobeerd maar dat<br />
was geen succes. Dit broodbeleg had een beetje een chloor bijsmaak alsof ze het<br />
gechloreerde 'Chennai kraanwater' hebben gebruikt bij de productie. Zoals ik al<br />
heb verteld wil ik mijn maaltijden een beetje aanpassen zodat ik wat m<strong>in</strong>der<br />
calorieën b<strong>in</strong>nen krijg. Ik heb ontdekt dat ze <strong>in</strong> het koffiestalletje op de hoek 's<br />
middags ook rijst serveren. Ik weet nog niet of ik daar vaak zal eten. Het ziet er<br />
namelijk allemaal nogal vies uit. Iets dat ik bijna overal <strong>in</strong> de eetgelegenheden<br />
tegenkom en waar ik nog niet goed aan kan wennen. Gewoon negeren is daarom<br />
regelmatig mijn devies. Wanneer je een beetje de weg weet kun je dus voor<br />
ongeveer 35 Eurocent een maaltijd halen. Ik heb al eens aangegeven dat ik
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
160<br />
de tijd voor moeten nemen. Ik weet dat diëten niet helpen dus eet ik gewoon wat<br />
m<strong>in</strong>der. Zo nu en dan wat meer beweg<strong>in</strong>g is ook niet slecht. Vanochtend kwam<br />
de bus langs toen ik halverwege de bushalte was. Ik gaf een teken dat ik mee<br />
wilde maar de buschauffeur zag me niet. Daarom heb ik een spr<strong>in</strong>tje <strong>in</strong>gezet. Het<br />
zag er niet naar uit dat ik de bus nog zou halen tot ik een lift kreeg van iemand<br />
op een motor. Daardoor kon ik net op tijd <strong>in</strong> de bus stappen. Het zou geen ramp<br />
zijn om de bus te missen er komt wel weer een andere maar je weet nooit<br />
wanneer die dan komt. Soms rijden er drie bussen achterelkaar en een andere<br />
keer moest ik meer dan een half uur wachten. Ook dat hoort erbij <strong>in</strong> India en ik<br />
ben er al aardig aan gewend. Ik zag gisteren ook weer even het temperament<br />
van de bevolk<strong>in</strong>g. De 'kamerjongen' kwam na zijn dienst nog even cricket kijken.<br />
Toen zijn club verloor g<strong>in</strong>g hij werkelijk bedroeft weg. Ik had even medelijden<br />
met hem maar werd me er weer direct van bewust dat het zijn eigen keus is. Ik<br />
hoef niet <strong>in</strong> zijn emotie mee te gaan en me er al helemaal niet schuldig over te<br />
voelen.<br />
Meisjes met piemels<br />
Regelmatig vergis ik me wanneer ik kle<strong>in</strong>e k<strong>in</strong>deren zie met strikjes en<br />
poppige kleren. Het blijken vaak jongetjes te zijn terwijl ik denk dat het een<br />
meisje is. Eigenlijk is het heel apart <strong>in</strong> de cultuur <strong>in</strong> India dat wanneer k<strong>in</strong>deren<br />
kle<strong>in</strong> zijn er geen gedrag wordt gevraagd die bij het geslacht past terwijl dat later<br />
juist heel extreem is. Homoseksuelen kom ik hier bijna niet tegen. Niet omdat ze<br />
er niet zijn. Er is wetenschappelijk bewezen dat een kle<strong>in</strong>e tien procent van de<br />
bevolk<strong>in</strong>g deze seksuele geaardheid heeft. Ik zie hier meer transseksuelen. Soms<br />
zijn deze mensen erg opdr<strong>in</strong>gerig en bedelen om <strong>in</strong> hun dagelijkse behoefte te<br />
voorzien. Toch zijn het verschijnselen die <strong>in</strong> de cultuur <strong>in</strong> India niet worden<br />
geaccepteerd. Wanneer mensen openlijk voor hun geaardheid uitkomen worden<br />
ze gediscrim<strong>in</strong>eerd. Ze kunnen moeilijker werk v<strong>in</strong>den en zelf het huren van een<br />
won<strong>in</strong>g valt dan niet mee. Eigenlijk v<strong>in</strong>d ik het heel apart dat een cultuur waar<strong>in</strong><br />
religie een hele belangrijke rol speelt op deze manier met m<strong>in</strong>derheden omgaat.<br />
Vaak zit er de gedachte achter dat anders geaarde mensen ongeluk veroorzaken.<br />
Ik v<strong>in</strong>d het jammer dat zo veel mensen dat ook werkelijk geloven. Ik ben van<br />
men<strong>in</strong>g dat geluk alleen door jezelf kan worden afgedwongen. Wat ik eigenlijk
nog erger v<strong>in</strong>d is dat het juist door de verschillende religies komt dat mensen<br />
daarover niets leren. Soms lijkt het net alsof de religies met hun doctr<strong>in</strong>es de<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
161<br />
geheimen van het leven verborgen willen houden. Eigenlijk heeft het leven<br />
helemaal geen geheimen. Voor mij is het leven wat het is. Ik heb gemerkt dat<br />
wanneer je totaal accepteert wat er is, je daarna kunt werken om de d<strong>in</strong>gen te<br />
veranderen die je niet bevallen. Het leven geeft de vrijheid om zelf te kiezen.<br />
Zonder dogma's of andere vormen die veel mach<strong>the</strong>bber nodig schijnen te<br />
hebben om mensen te kunnen onderdrukken. Veel mensen <strong>in</strong> India zitten vast<br />
aan hun rituelen en gewoontes en het blijkt vaak moeilijk om die comfortzone te<br />
verlaten. Juist daar zullen mijn workshops over gaan die ik wil geven. Ik weet uit<br />
ervar<strong>in</strong>g hoe moeilijk het is om uit dat gevoel van zekerheid te stappen maar<br />
weet <strong>in</strong>middels ook wat je daarvoor terug krijgt. Laatst mailde iemand met om te<br />
zeggen dat ze het jammer vond dat het project om eco-won<strong>in</strong>gen te bouwen met<br />
straatk<strong>in</strong>deren niet doorgaat. Ik denk dat ik nog iets te vroeg ben met dit idee.<br />
In India wordt wel gewerkt aan duurzaamheid maar dat wordt meer<br />
afgedwongen door de reger<strong>in</strong>g dan dat de bevolk<strong>in</strong>g daar mee bezig is. Mensen<br />
<strong>in</strong> India maken zich nog te druk over wat anderen van ze denken en hoe hun eer<br />
wordt aangetast wanneer een zoon of dochter anders is dan wat als normaal<br />
wordt beschouwd. Zelf heb ik <strong>in</strong>middels ontdekt dat 'normaal' niet bestaat. Het is<br />
wat je er zelf van wilt maken. Meisje mogen daarom van mij gerust piemels<br />
hebben.<br />
Bedelaars<br />
In de tijd dat ik <strong>in</strong> India verblijf ben ik verschillende soorten bedelaars<br />
tegengekomen. Er zijn mensen die er zielig uit zien met karretjes en veel<br />
verband of geamputeerde ledematen. Vaak worden deze mensen geholpen door<br />
iemand die ze onderdak en eten geeft en ze vervolgens de straat op stuurt om<br />
het een en ander voor hem te verdienen. Ook vrouwen met prachtige maar<br />
vooral zielige ogen lopen met een baby op hun arm en vragen om geld om eten<br />
te kopen voor hun k<strong>in</strong>d. Er zijn ook mensen, dit zijn vooral ouderen die hun hand<br />
ophouden wanneer je langs loopt en een gebaar maken dat betekent dat ze<br />
willen eten. Wanneer je deze mensen zou uitnodigen om samen iets te gaan eten<br />
of ze iets eetbaars aanbied zijn ze meestal beledigd en gaan niet op het aanbod<br />
<strong>in</strong>. Bedelen is een beroep dat gemiddeld 500 Ruphee per dag oplevert. Ze
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
162<br />
hebben daardoor meer geld dan wanneer ze voor iemand zouden werken. Er zijn<br />
ook bedelaars die het slimmer aanpakken en een sticht<strong>in</strong>g beg<strong>in</strong>nen om arme<br />
k<strong>in</strong>deren te helpen. Vaak zie je daarbij mooie websites met prachtige foto's van<br />
gelukkige k<strong>in</strong>deren die ze hebben geholpen. Meestal zijn er helemaal geen<br />
k<strong>in</strong>deren of slechts een paar k<strong>in</strong>deren voor de show. De fondsen die ze vooral <strong>in</strong><br />
het buitenland werven gaan direct <strong>in</strong> hun eigen zak. Ze laten mooie huizen<br />
bouwen, kopen auto's en motoren en leven er goed van. Er zijn ook mensen die<br />
hier van de politiek hun beroep maken. Ik weet niet of ze onder de categorie<br />
bedelaars vallen maar zou houden wel hun hand op wanneer iemand langs komt<br />
die wat van ze gedaan wil krijgen. In de laatste tre<strong>in</strong>reis zag ik hoe mensen een<br />
plaats <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong> regelde door de conducteur 200 Ruphee te geven. Hoewel de<br />
man niet bedelde zag ik dat ook als een vorm van bedelarij. Op mijn werk is een<br />
man die als vrijwilliger fondsen probeert b<strong>in</strong>nen te halen. Hij leeft van zijn familie<br />
en heeft verder geen <strong>in</strong>komen. Hij bietst bijna dagelijks een paar Ruphee's om<br />
sigaretten te kopen of nodigt me uit om een kop koffie te dr<strong>in</strong>ken waarbij ik elke<br />
keer de reken<strong>in</strong>g mag betalen. Het blijft onder de tien Ruphee per dag dus v<strong>in</strong>d<br />
ik het niet zo'n probleem. De man doet zijn best om sponsoren te v<strong>in</strong>den.<br />
Daarnaast heeft hij me beloofd mee uit eten te nemen wanneer hij een eerste<br />
salaris ontvangt. Hij wacht er, ondanks de beloftes, al enkele maanden op.<br />
Hoewel de sticht<strong>in</strong>g waar ik op dit moment als vrijwilliger werk het goed met<br />
anderen voor heeft hebben ze zelf een paar problemen. Het grootste probleem is<br />
dat het de laatste jaren steeds moeilijker wordt om fondsen te werven. Toen ik<br />
deze week de bus uitstapte werd ik vriendelijk begroet door een jongen van een<br />
jaar of 16. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en vertelde dat hij vreemde valuta<br />
spaarde en of ik wat Euro's voor hem had. Bij de riskhachauffeurs ben ik deze<br />
truc vaker tegengekomen. Ik vertelde eerlijk dat ik geen vreemde valuta bij me<br />
had. Daarna vroeg de jongen of ik hem dan kon helpen aan een paar Ruphee's.<br />
Ik vroeg waarom ik dat zou moeten doen. De jongen vertelde dat hij eten nodig<br />
had. Ik vroeg of hij geen ouders had. Hij vertelde me dat hij een wees was. Ik<br />
keek hem aan en merkte op dat hij een mooie gouden oorbel <strong>in</strong> zijn oren had. Hij<br />
vertelde me dat het geen goud was. Ik zei hem dat zijn kled<strong>in</strong>g er ook nieuw<br />
uitzag en ik het idee kreeg dat hij mijn hulp niet nodig had. De jongen liep weg.<br />
Ik keek nog even achterom en onze ogen kruiste elkaar. Ik weet niet welk gevoel<br />
het korte gesprek bij hem had opgeleverd maar ik voelde verdriet bij me
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
163<br />
opkomen. Toch zal ik wanneer ik het project werkelijk wil realiseren ook moeten<br />
bedelen. Ik hoop dat mensen erop vertrouwen dat de fondsen op een<br />
transparante en goede manier zullen worden gebruikt. Voor het echter zo ver is<br />
zal ik eerst nog meer mensen ervan moeten overtuigen dat een project voor<br />
kansarmek<strong>in</strong>deren om eco-won<strong>in</strong>gen te bouwen zeker een waarde zal hebben<br />
voor deze k<strong>in</strong>deren en een voorbeeld kunnen zijn voor de rest van de<br />
samenlev<strong>in</strong>g.<br />
Lunch<br />
Ik ben door iemand uitgenodigd voor een lunch. De jongeman zit <strong>in</strong> het<br />
laatste jaar voor zijn studie voor apo<strong>the</strong>ker en woont <strong>in</strong> het zelfde hotel als waar<br />
ik verblijf. Hij heeft een goedkopere maar ook veel kle<strong>in</strong>ere kamer dan waar ik<br />
verblijf. Ik ben dan toch blij met de basic kamer waar ik <strong>in</strong> verblijf die lichter is<br />
door meer ramen. We gaan naar een restaurant waar ik ook al eens gegeten had<br />
en ik merk direct waardoor het met twee mensen makkelijker eten is dan met<br />
één. Hier <strong>in</strong> India is het namelijk heel gewoon om één gerecht te bestellen en dat<br />
met anderen te delen. Zo namen we ieder een tomatensoep en als starter een<br />
schotel met bloemkool die met kruiden, ui en paprika was gebakken. Als<br />
hoofdgerecht aten we een vegetarische briyani. Mijn gas<strong>the</strong>er schepte me veel<br />
op omdat hij zelf niet veel honger had omdat hij zich de laatste dagen niet zo<br />
lekker voelde. We hadden een <strong>in</strong>teressant gesprek over het kasten systeem <strong>in</strong><br />
India. Ik wist dat het nog bestond maar ik klapper toch met mijn oren wanneer ik<br />
de verhalen er over hoor. Zo hoor ik dat <strong>in</strong> de studietijd zijn kamergenoot niet<br />
met hem sprak omdat hij van een lagere kaste was. De mensen zien mij ook als<br />
een lagere kaste omdat ze ervan uitgaan dat ik een christen ben. Misschien dat ik<br />
daarom ook makkelijker met christelijke organisaties <strong>in</strong> aanrak<strong>in</strong>g kom. Ik ben<br />
ook al een paar keer bij mensen <strong>in</strong> huis geweest en zie dat daar ook verschillen<br />
<strong>in</strong> zitten. De meeste huizen zijn kle<strong>in</strong> met een kle<strong>in</strong>e woonkamer waar bijna altijd<br />
wel een televisie <strong>in</strong> staat. Zelfs de meest gammele hut heeft wel een televisie.<br />
Deze hutten zijn officieel en er wordt huur betaald voor het gebruik van de<br />
grond. Ik blijf me verbazen over de ongelijkheden die ik tegenkom. Zo zijn er <strong>in</strong><br />
de organisatie waar ik nu werk mensen die een redelijk salaris verdienen en een<br />
paar die slechts een kle<strong>in</strong>e bijdrage krijgen waarmee ze amper <strong>in</strong> hun<br />
levensonderhoud kunnen voorzien. Het is me ook opgevallen dat bijna iedereen
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
164<br />
een mobile telefoon heeft. Soms hebben mensen bijna geen geld voor eten maar<br />
v<strong>in</strong>den het <strong>in</strong> bezit zijn van een telefoon belangrijk. Ik zie ook dat sommige<br />
roomboys een telefoon hebben met <strong>in</strong>ternet verb<strong>in</strong>d<strong>in</strong>g en regelmatig meer<br />
<strong>in</strong>teresse hebben voor hun berichten dan voor de gasten die langslopen. Hoewel<br />
de maatschappij <strong>in</strong> vele opzichten anders <strong>in</strong> dan <strong>in</strong> Nederland zal ik niet zeggen<br />
dat het verkeerd is. De meeste mensen zijn er aan gewend en tevreden met hun<br />
leven. Daar gaat het volgens mij <strong>in</strong> het bestaan ook om. Het is voor mij de<br />
uitdag<strong>in</strong>g om verder te gaan dan alleen tevreden te zijn met wat ik heb. De<br />
grootste uitdag<strong>in</strong>g ligt er<strong>in</strong> om ervoor te zorgen dat ik mijn leven kan vormgeven<br />
zoals ik dat zelf wil. Deze reis heeft me de mogelijkheden gegeven om daar mee<br />
te experimenteren. Vanaf vandaag nog precies één maand en ik kan het<br />
experiment <strong>in</strong> Nederland voortzetten.<br />
Troep<br />
Bij een bouwterre<strong>in</strong> sloeg iedereen op tilt toen ik vanaf de straat een foto<br />
maakte. De jonge security guard gaf aan dat ik het niet mocht doen maar ik trok<br />
me er niets van aan en maakte nog een foto. Hij riep toen nog een bewaker op<br />
en b<strong>in</strong>nen de kortste tijd stonden er allerlei mensen die me vertelde dat ik geen<br />
foto mocht maken. Toen ik om uitleg vroeg kon niemand vertellen waarom dit<br />
was. Ze bleven maar zeggen dat het niet mocht en ik bleef mijn vraag herhalen<br />
waarop ik steeds geen antwoord kreeg. Misschien is het een bouwproject waarbij<br />
corrupte politici betrokken zijn. Ik zag op televisie een m<strong>in</strong>ister wegrijden <strong>in</strong> zijn<br />
Audi A7. Er zat iemand naast me die opmerkte dat een m<strong>in</strong>ister 50000 Ruphee<br />
per maand verdient en onmogelijk van dat salaris zo'n dure auto kon betalen<br />
waarop meteen werd gezegd dat de man waarschijnlijk corrupt is. Het is een<br />
probleem waar wel aan gewerkt wordt maar nog niet zo snel zal kunnen worden<br />
opgelost. Politieagenten, ambtenaren en politici vullen er allemaal hun <strong>in</strong>komen<br />
rijkelijk mee aan. Corruptie is verborgen troep die ik tegen kom. Ik heb ook een<br />
paar foto's gemaakt van de troep die ik onderweg zie. Hoewel de reger<strong>in</strong>g en<br />
gemeente hun best doen om duurzaamheid te promoten en de rommel zo veel<br />
mogelijk op proberen te ruimen blijkt het nog moeilijk om de bevolk<strong>in</strong>g van<br />
Chennai zich daar ook bewust van te maken. Mensen gooien afval zonder<br />
probleem op straat. Er staan langs de weg hier en daar wel grote groene<br />
conta<strong>in</strong>ers maar die zitten al snel vol. Prullenbakken zie ik hier we<strong>in</strong>ig.
Zweetlucht<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
165<br />
Op de televisie wordt veel reclame gemaakt voor deodorant en<br />
verzorg<strong>in</strong>gsproducten. Je kunt hier crèmes aanschaffen met m<strong>in</strong>eralen om geen<br />
zweet <strong>in</strong> je gezicht te krijgen en daarnaast ook witter te lijken. Veel van de<br />
merken die <strong>in</strong> Nederland ook worden verkocht als Niveau en Vasel<strong>in</strong>e hebben<br />
producten die ervoor zorgen dat een huid wit blijft. De reclames voor deodorant<br />
geven allemaal een beeld van een man die door vrouwelijk schoon wordt<br />
achtervolgt als hij het gebruikt. Het lijkt dat er hier ideeën schaamteloos worden<br />
gekopieerd waardoor veel reclames op elkaar lijken. Zelfs de verpakk<strong>in</strong>gen lijken<br />
op elkaar. Ik gebruik zelf geen smeersels of deodorant. Ik douche me regelmatig<br />
en dr<strong>in</strong>k veel water. Ook mijn kled<strong>in</strong>g wissel ik bij warm weer twee keer per dag,<br />
Ik was elke dag direct mijn kled<strong>in</strong>g uit omdat ik maar een paar shirts en slechts<br />
drie broeken heb. Het ziet er trouwens naar uit dat sommige textiel hier een<br />
slechte kwaliteit heeft. Ik kocht een doekje waar na een paar keer gebruik al<br />
gaten <strong>in</strong> verschenen. Ook <strong>in</strong> de handdoek die ik heb gekocht zitten al een paar<br />
gaten. Soms moet ik dus wel op zoek naar spullen. Zo kwam ik onlangs <strong>in</strong> een<br />
w<strong>in</strong>kelcentrum en was daar rond elf uur. Er waren nog niet veel klanten en ik<br />
werd gek van al de w<strong>in</strong>keleigenaren die naar me toe kwamen om te vragen of ik<br />
hun w<strong>in</strong>kel wilde komen bekijken. Allemaal de zelfde sieraden, sjaals en prullen<br />
die ik helemaal niet wil. Ik kwam er achter dat de sieraden niet eens goedkoop<br />
zijn. Er waren kett<strong>in</strong>gen bij van meer dan 500 Euro maar ik kon het er niet aan af<br />
zien. Het artikel zal het best wel waard zijn maar ik zie de waarde er niet van. Ik<br />
heb nooit <strong>in</strong>teresse gehad <strong>in</strong> sieraden en draag zelf geen r<strong>in</strong>g of horloge. Soms<br />
kan ik ook lachen om programma’s die ik op de televisie hier tegenkom. Zo is er<br />
een programma waar allerlei gadget te zien zijn en verschillende dure auto's',<br />
meubels en sieraden. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat de doelgroep erg<br />
groot is blijkt er wel belangstell<strong>in</strong>g te zijn voor de artikelen. Ik vraag me wel af of<br />
ik de artikelen zou kopen wanneer ik er het geld voor zou hebben. Eerlijk gezegd<br />
weet ik het niet.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
166<br />
Hoofdstuk 17 Stemm<strong>in</strong>gswissel<strong>in</strong>gen<br />
Off-day<br />
Gisteren had ik na de dagen vroeg opstaan en de belevenissen op weg<br />
naar de grote shopp<strong>in</strong>gmall duidelijk een 'Off-day'. Toen ik terugkwam <strong>in</strong> het<br />
hotel heb ik een grote fles zoete limonade gekocht die een kruis<strong>in</strong>g is van<br />
druivensap met colasmaak. Ik merk dat mijn emoties hier soms <strong>in</strong> een achtbaan<br />
zitten maar kan er prima mee omgaan. De komende weken ga ik me<br />
concentreren op het afsluiten van de methode voor de computerlessen en<br />
lifestyle. Daarnaast wil ik weer meer tijd besteden aan het manuscript omdat<br />
daar de afgelopen week ook te we<strong>in</strong>ig van is gekomen. Voorlopig heb ik dus nog<br />
steeds voldoende te doen. De grootste les na de Off-day was om vooral geen<br />
verwacht<strong>in</strong>gen te hebben. Veel zaken <strong>in</strong> India gaan anders dan we ons<br />
voorstellen. Ik hoorde dat één van de Engelse tra<strong>in</strong>ers wel eens mensen<br />
meeneemt naar dit land om kennis te maken met de cultuur en hij dan echt<br />
reken<strong>in</strong>g moet houden met de cultuurschok die mensen krijgen bij het zien van<br />
hoe het er hier toegaat. Ik kan me er iets bij voorstellen. Misschien is het een<br />
goed idee voor een management tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g om mensen werkelijk uit hun eigen<br />
omgev<strong>in</strong>g weg te halen om te leren hoe d<strong>in</strong>gen ook anders kunnen gaan dan we<br />
gewend zijn. Ik gaf al aan dat ze bij de Mac Donalds <strong>in</strong> Chennai geen milkshakes<br />
verkopen. Er zijn meer verschillen want de gerechten zijn duidelijk gericht op de
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
167<br />
eetgewoontes <strong>in</strong> India en kennen dus ook spicy varianten. Hoewel het beeld is<br />
dat je <strong>in</strong> India alles uit het westen klakkeloos wordt gekopieerd klopt dat ook<br />
niet. Er zijn hier ook rechtszaken om beeldmerken en namen te beschermen. Iets<br />
anders dat me opvalt is dat mensen hier elkaar bijna niet groeten. Iemand<br />
merkte op dat het komt doordat er zo veel mensen zijn waardoor het ondoenlijk<br />
wordt om iedereen te groeten. Ik hou het op een verschil <strong>in</strong> beleefdheidsvormen.<br />
Vandaag is het bewolkt en merk je direct het verschil. De temperatuur is dan<br />
direct een stuk aangenamer. Hoewel ik de hitte ook niet erg v<strong>in</strong>d. Ik neem het<br />
weer zoals het komt want daar kunnen we niets aan veranderen. Mijn reis <strong>in</strong><br />
India duurt nu nog m<strong>in</strong>der dan een maand en de tijd lijkt opeens veel sneller te<br />
gaan. Mijn 'Off-dag' was daarom ook weer snel voorbij.<br />
Respect<br />
Ik kwam om een uur of zeven uit mijn bed en g<strong>in</strong>g en liep wat eerder dan<br />
normaal naar de bushalte. Bij het hotel kwam de bus net de hoek om en ik gaf<br />
een teken dat ik meewilde maar de chauffeur zag het niet en reed door. Ik<br />
besloot er niet achteraan te gaan hollen omdat het nog een beste afstand is naar<br />
de bushalte. Bij de bushalte had ik net rustig een van de twee bananen als<br />
ontbijt gegeten of er kwam al een volgende bus aan. Voor<strong>in</strong> de bus bleek er een<br />
plaats vrij te zijn en ik kwam naast iemand te zitten die bezig was om sieraden te<br />
maken. Met koperdraad wikkelde hij gekleurde stenen aan elkaar. Achter me<br />
stond een bloot jongetje die bij de man hoorde. Het jochie stak direct zijn hand<br />
uit omdat ik mijn portemonnee nog niet <strong>in</strong> mijn zak had gestopt. Ik gaf het<br />
ventje geen geld maar deelde mijn laatste banaan met hem. Omdat ik vroeger <strong>in</strong><br />
de buurt van het kantoor was wilde ik nog een koffie dr<strong>in</strong>ken bij een stalletje op<br />
de hoek. De man verstond me schijnbaar niet goed en gaf me <strong>the</strong>e <strong>in</strong> een<br />
papieren cup. Ik merkte dat ik boos werd omdat het voor mij een teken is dat de<br />
man me niet respecteert. De <strong>the</strong>e heb ik buiten opgedronken. Toen ik daar stond<br />
realiseerde ik meteen dat ik me er eigenlijk niet druk over moet maken. Het is<br />
namelijk niet mijn gedachte maar die van de man die me de <strong>the</strong>e schonk. Het is<br />
een vaardigheid die ik aan de jongens <strong>in</strong> het observatie huis wil leren maar merk<br />
zelf dat het nog niet makkelijk is om altijd vanuit die gedachte te reageren. Ik<br />
merk bij mensen hier <strong>in</strong> India een bepaalde onverschilligheid op die ik wel snap.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
168<br />
Voor velen lijkt het leven uitzichtloos omdat ze elke dag <strong>in</strong> hetzelfde ritme zitten.<br />
Het kan me goed voorstellen dat een dergelijk bestaan geestdodend is. Ik vraag<br />
me af of mensen zich realiseren dat ze zelf kunnen beslissen over de manier<br />
waarop ze hun leven vormgeven. Veel mensen <strong>in</strong> India geven zich over aan<br />
rituelen en krachten die ze buiten zichzelf zoeken. Ik v<strong>in</strong>d het spirituele<br />
gedachtegoed <strong>in</strong> dit land een beperkende factor terwijl je mag verwachten dat<br />
het juist meer levensvreugde zou kunnen brengen. Op het kantoor hebben we<br />
een discussie over liefde en ik vroeg me meteen af hoe liefde voelt. Is het een<br />
subtiel gevoel waardoor je constant een <strong>in</strong> prettige bui kunt zijn of zou het meer<br />
een piekgevoel zijn dat je lichaam zo nu en dan door raast? Ik ben er wel achter<br />
dat ik zelf mijn gevoelens vormgeef en gedachten daarbij belangrijk zijn. Vanuit<br />
NLP (Neurol<strong>in</strong>guïstisch programmeren) heb ik geleerd om positief te blijven maar<br />
vaak zijn er gedachtes die diep van b<strong>in</strong>nenuit onrust veroorzaken. Ik wil ermee<br />
aan de slag om te zorgen dat ik ook die stemmen kan veranderen. Het zijn voor<br />
mijn gevoel namelijk de onbewuste roerselen die de grootste <strong>in</strong>vloed hebben. Ik<br />
denk ook dat het belangrijk is om aandacht te besteden aan je leefomgev<strong>in</strong>g.<br />
Een opgeruimde kamer geeft meer rust dan een kamer met veel rommel omdat<br />
je prikkels dan ook geen rust krijgen. Voor mij zou daarom ook het opruimen van<br />
rommel op straat belangrijk zijn. Het lijkt er hier <strong>in</strong> India op dat mensen zich<br />
daar ook niet druk over maken. Ik vraag me af of er onderzoeken bestaan die<br />
kunnen vertellen wat een dergelijke leefomgev<strong>in</strong>g met mensen doet. Hebben<br />
mensen die geen respect op kunnen brengen voor hun omgev<strong>in</strong>g ook m<strong>in</strong>der<br />
respect voor hun medemens? Zo langzamer hand komen er bij mij steeds meer<br />
vragen op maar ik denk niet dat ik nog voldoende tijd heb om op die vragen een<br />
antwoord te v<strong>in</strong>den.<br />
Blijven tellen<br />
Het blijkt toch elke keer weer dat ik moet blijven oppassen dat ze me niet<br />
te veel berekenen wanneer ik ergens ga eten of dr<strong>in</strong>ken. Ik was bij 'een hok op<br />
een hoek' vlak bij het kantoor waar ik wel vaker wat had gehaald. Deze keer zat<br />
er iemand anders achter de kassa en de man rekende me 5 Ruphee extra voor<br />
mijn vriendelijke witte gezicht. In eerste <strong>in</strong>stantie wilde ik er niet op <strong>in</strong> gaan<br />
maar toen ik er onderweg naar kantoor met een collega over sprak besloot ik<br />
terug te gaan om te vragen waarom ik deze keer meer moest betalen. Bij de
kassa had ik de vraag nog niet gesteld of ik kreeg 3 Ruphee <strong>in</strong> mijn handen<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
169<br />
gedrukt. De man vertelde dat hij een verkeerd gerecht had afgerekend. Hij keek<br />
me niet aan en ik ben er verder niet op <strong>in</strong> gegaan maar had het idee dat er iets<br />
niet klopte. Ik was erg benieuwd wat ik de volgende keer moest betalen. Toen<br />
bleek dat de koffie een Ruphee duurder was geworden en de man <strong>in</strong>derdaad een<br />
foutje had gemaakt over het gerecht. Zo zie ik dat ik me weer een keer druk heb<br />
gemaakt om niks. Ik heb er wel van geleerd dat het beter is om direct te<br />
reageren. Na het voorval was ik <strong>in</strong> een 'klaagmode' en heb ik ook een mail<br />
gestuurd naar de 'Mac Donald' en de 'Cafe Coffee Day' om feedback te geven<br />
over mijn bev<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen bij deze bedrijven. Ik ben erg benieuwd of ze ook de<br />
moeite doen om te reageren. Eerlijk gezegd v<strong>in</strong>d ik het allemaal niet zo erg<br />
belangrijk maar v<strong>in</strong>d het wel leuke experimenten. Wat ik wel belangrijk v<strong>in</strong>d is<br />
om met organisaties <strong>in</strong> contact te komen maar dat lukt nog niet echt. Tot nu toe<br />
heb ik geen reactie ontvangen van enkele organisaties waar ik graag meer over<br />
wil weten. Op hun websites geven ze wel aan dat je met ze <strong>in</strong> contact kunt<br />
komen. Soms is het roerig <strong>in</strong> Chennai , zo waren gisteren de benz<strong>in</strong>estations<br />
gesloten en stonden we vandaag dikke rijen met mensen die benz<strong>in</strong>e wilde<br />
kopen. Ik ga <strong>in</strong> de laatste weken rustig aan doen en de lopende projecten<br />
afronden. Zo langzamerhand ben ik ook aan het aftellen en heb z<strong>in</strong> om weer naar<br />
Nederland te komen. Ook zal een uitdag<strong>in</strong>g worden omdat ik opnieuw moet<br />
beg<strong>in</strong>nen met het huren van een huis en het zoeken naar opdrachten. Wat er ook<br />
gebeurt, ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn toekomst en hoe ik die <strong>in</strong>vul. Dat<br />
is iets dat ik <strong>in</strong> India zeker heb ervaren. Ik had geen verwacht<strong>in</strong>gen maar heb<br />
door het onderzoek veel geleerd over aanpak van projecten en de manier waarop<br />
dat het <strong>in</strong> India het beste kan worden gerealiseerd. Mijn ervar<strong>in</strong>gen ga ik zeker<br />
gebruiken bij de werkzaamheden <strong>in</strong> Nederland. Op dit moment zijn het namelijk<br />
de bedrijven daar die door de crisis moeten blijven tellen. Ik denk dat ik een<br />
bijdrage kan leveren om mensen bewust te maken van hun mogelijkheden en op<br />
een andere manier naar hun werkzaamheden kunnen kijken. Ik wil ze leren dat<br />
ze waardoor effectiever en met meer plezier bezig kunnen zijn. Voor degene die<br />
geïnteresseerd zijn <strong>in</strong> sport kan ik nog melden dat de Super K<strong>in</strong>gs uit Chennai op<br />
de tweede plaats zijn geë<strong>in</strong>digd <strong>in</strong> de IPL. De Kalkota Knight Riders hebben dit<br />
cricket toernooi gewonnen. Dit is het team van de bekende filmster Shahrukh<br />
Khan die het team <strong>in</strong> 2008 met een paar zakenpartners kocht voor 75 miljoen
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
170<br />
dollar. De spelers krijgen voor het w<strong>in</strong>nen van de IPL elk 1 miljoen dollar. Pfff en<br />
dan maak ik me dan druk over een paar Ruphee's?? :) Ik snap ook waarom veel<br />
k<strong>in</strong>deren cricketspeler willen worden.<br />
Trill<strong>in</strong>gen<br />
Wanneer we ervan uitgaan dat alles energie is en een trill<strong>in</strong>gsfrequentie<br />
heeft dan zou je misschien verwachten dat deze trill<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India door de<br />
spirituele achtergrond op een hoog niveau liggen. Ik ben echter bang dat dit niet<br />
het geval is. Ik hoor wel eens dat mensen geloven <strong>in</strong> wedergeboorte. Ik weet<br />
niet of het echt zo is. Dit komt omdat ik het nog niet zo heb ervaren. Omdat veel<br />
mystieke zaken ook erg wazig kl<strong>in</strong>ken wil ik uitgaan van mijn eigen ervar<strong>in</strong>gen.<br />
Ik wil graag concrete bewijzen voor wat er <strong>in</strong> mijn leven gebeurt en wil me<br />
daarbij niet baseren op de vage stell<strong>in</strong>gen die ik zo vaak lees of hoor. Deze week<br />
had ik een gesprek over het gevoel van liefde. Ik moet bekennen dat ik niet goed<br />
kan beschrijven hoe dat voelt. Toch merk is dat het gevoel constant <strong>in</strong> me<br />
sluimert maar een echt hoogtepunt heb ik slechts zelden ervaren. Dat is voor mij<br />
een reden om te onderzoeken hoe ik dat gevoel <strong>in</strong> mezelf kan vergroten en<br />
constant kan blijven vasthouden. Het is weer een zoektocht die ik <strong>in</strong>teressant<br />
v<strong>in</strong>d omdat het voor mezelf heel erg meetbaar is of het werkelijk werkt. Het is<br />
wetenschappelijk bewezen dat we allemaal bestaan uit energie die op een<br />
bepaalde frequentie trilt. Het is voor mij een uitdag<strong>in</strong>g om mijn trill<strong>in</strong>g en<br />
daardoor het energieniveau te verhogen. Ik ga daarvoor niet <strong>in</strong> de slag met<br />
chakra's of andere vage uitdrukk<strong>in</strong>gen maar zoek het vooral <strong>in</strong> manier om mijn<br />
lichaam en geest <strong>in</strong> balans te houden. Die balans kan ik v<strong>in</strong>den door o.a. Dicht bij<br />
mezelf te blijven en af te gaan op wat mijn lichaam aangeeft. Eigenlijk is het heel<br />
erg simpel. Ik zal een voorbeeld geven. Het is hier <strong>in</strong> Chennai op dit moment de<br />
warmste periode van het jaar daarom is het voor mij belangrijk om voldoende<br />
water te dr<strong>in</strong>ken. Ik dr<strong>in</strong>k niet pas wanneer ik dorst krijg maar dr<strong>in</strong>k gedurende<br />
de hele dag regelmatig een glas water. Ook eet ik regelmatig en zorg ik ervoor<br />
dat ik voldoende rust neem. Verder werk ik zo m<strong>in</strong> mogelijk met een tijdschema.<br />
Ik ben bijvoorbeeld vanochtend op gestaan toen ik vanzelf wakker werd en ben<br />
daarna naar het voetbalveld gelopen waar een paar jongens aan het tra<strong>in</strong>en<br />
waren om een paar foto's te maken. Daarna heb ik de bus gepakt <strong>in</strong> de richt<strong>in</strong>g<br />
van het kantoor. Ik probeerde nog een bus aan te houden die langsreed voordat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
171<br />
ik bij de bushalte kwam maar die verm<strong>in</strong>derde geen vaart zodat ik er niet <strong>in</strong> kon<br />
spr<strong>in</strong>gen. Ik ben er niet achteraan gegaan en heb gewoon gewacht tot de<br />
volgende bus kwam. Om kwart voor negen kwam ik op het kantoor aan. Als ik<br />
z<strong>in</strong> heb werk ik door tot <strong>in</strong> de middag en loop dan weer naar de bushalte. Omdat<br />
ik niet weet hoe laat de bus gaat doe ik dan ook rustig aan. Op deze manier<br />
vermijd ik stress. Ik laat me niet opjagen door tijd of tijdsdruk. Wanneer ik bij<br />
het hotel aankom besluit ik meestal eerst een douche te nemen en even uit te<br />
rusten voordat ik boodschappen doe. Soms neem ik een andere bus en ga eerst<br />
fruit halen voordat ik naar het hotel loop. Ik v<strong>in</strong>d de warmte geen probleem en<br />
het maakt me ook niet uit of ik bezweet <strong>in</strong> het hotel aankom. Wanneer ik het dan<br />
nog warm heb neem ik een koude douche. Door de regelmaat en het rustig aan<br />
te doen kan ik het goed volhouden en hou ik mijn energie op peil. Misschien is<br />
dat ook een reden voor de <strong>in</strong>woners van India om niet altijd even veel haast te<br />
maken om zaken voor elkaar te krijgen.<br />
Kijkje <strong>in</strong> de keuken<br />
Doordat ik de mogelijkheid heb gekregen om te werken <strong>in</strong> het kantoor van<br />
een organisatie de werkt met k<strong>in</strong>deren en vrouwen uit sloppenwijken, heb ik de<br />
kans gekregen om een kijkje te nemen <strong>in</strong> de keuken. Wanneer ik letterlijk <strong>in</strong> de<br />
keuken kijk zie ik een situatie die volgens de westerse maatstaven als<br />
onhygiënisch kan worden beschouwd. Wanneer ik bij mensen thuis kom zie ik<br />
echter regelmatig dezelfde situatie. Ik heb al vaker verteld dat ik mijn<br />
hotelkamer zelf schoon maak. Dat is eigenlijk helemaal niet veel werk maar een<br />
kwestie van een paar m<strong>in</strong>uten per dag alles bijhouden. Bij mij <strong>in</strong> de kamer zie je<br />
geen stof of randen met vuil op de raamposten. De grond is redelijk stof vrij en<br />
ook onder mijn bed haal ik regelmatig een vochtig doekje om het stof te<br />
verwijderen. Wanneer ik op het kantoor kijk of bij de mensen thuis hebben ze er<br />
schijnbaar geen aandacht voor. Vooral keukens en toiletruimtes zien er <strong>in</strong> mijn<br />
ogen smerig uit. Ik vraag me af of dit een cultureel verschijnsel is <strong>in</strong> India en kan<br />
het nog niet verklaren. Mensen lijken geen waarde te hechten aan een sfeervolle<br />
leefruimte. Wanneer ik kijk naar de structuur <strong>in</strong> de organisatie zie ik ook een<br />
paar zaken die niet kloppen. Zo is er een hoofdkantoor die niets doet aan<br />
fondswerv<strong>in</strong>g maar een percentage vragen van de <strong>in</strong>komsten van 10% voor<br />
kantoorkosten. Voor mij is dat niet het grootste bezwaar, wat ik wel erg kwalijk
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
172<br />
v<strong>in</strong>d is dat ze ook besliss<strong>in</strong>gen nemen over projecten. Wanneer ik de verhalen<br />
hoor blijkt dat leuke <strong>in</strong>itiatieven waar<strong>in</strong> de organisatie op zoek is naar projecten<br />
waarmee tegelijkertijd fondsen kunnen worden geworven, door het hoofdkantoor<br />
worden afgewezen. Zo werd er k<strong>in</strong>derkled<strong>in</strong>g gemaakt voor een ontwerpster uit<br />
Engeland. Dat idee werd overgeheveld naar het hoofdkantoor omdat het<br />
succesvol was maar werd vervolgens niet goed onderhouden waardoor het<br />
daarna mislukte. Het gaat hier om projecten waar<strong>in</strong> de deelnemers van de<br />
workshops de gelegenheid krijgen om meer ervar<strong>in</strong>g op te doen. Een idee om<br />
kaarten te verkopen was ook succesvol maar werd afgewezen omdat het niet bij<br />
de doelstell<strong>in</strong>g van de organisatie zou passen. Ook het idee om een bakkerij te<br />
beg<strong>in</strong>nen werd afgewezen. Ik v<strong>in</strong>d de ideeën erg goed en denk dat ze voor de<br />
toekomst van organisaties, die op dit moment kampen met moeizame<br />
fondswerv<strong>in</strong>g, erg belangrijk kunnen zijn. Misschien zie ik daar mogelijkheden om<br />
<strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met een paar betrouwbare en gemotiveerde mensen samen te<br />
werken maar dan zal ik ze ook zekerheid moeten kunnen bieden. Daarvoor heb<br />
ik ook fondsen nodig en veel mensen die willen helpen. Wanneer ik terug ben <strong>in</strong><br />
Nederland zal ik objectieve <strong>in</strong>formatie geven over hoe het allemaal werkt <strong>in</strong> deze<br />
samenlev<strong>in</strong>g. Volgens mij kan dat kijkje <strong>in</strong> de keuken heel verhelderend zijn over<br />
de gang van zaken hier <strong>in</strong> India. Ik ben er van overtuigd dat fondsen beter en<br />
efficiënter gebruikt kunnen worden zodat ze direct ten goede komen aan de<br />
doelgroepen die deze projecten zo hard nodig hebben.<br />
Tegenstell<strong>in</strong>gen<br />
De tegenstell<strong>in</strong>gen hier <strong>in</strong> India zijn groot. Dat ervaar ik zelf regelmatig. Ik<br />
ben op bezoek geweest bij een familie die tien jaar weesk<strong>in</strong>deren hebben<br />
opgevangen. Ze moeten nu echter stoppen met dat werk omdat de huur van het<br />
pand te hoog wordt. Daarnaast zouden ze ook op zoek moeten naar een nieuwe<br />
woonruimte omdat het pand zal worden omgebouwd tot een zaal waar<br />
huwelijksfeesten kunnen worden georganiseerd. In India is het huwelijk iets dat<br />
bij de cultuur hoort en worden regelmatig k<strong>in</strong>deren uitgehuwelijkt. Daarom is er<br />
ook een grote vraag naar zalen waar huwelijksfeesten kunnen plaatsv<strong>in</strong>den. Ik<br />
denk dan direct aan een comb<strong>in</strong>atie van opvang voor k<strong>in</strong>deren gekoppeld aan<br />
commercieel gebruik maar dat komt hier niet voor. Door de gesprekken met het<br />
gez<strong>in</strong> kom ik er achter dat het probleem van straatk<strong>in</strong>deren niet groot lijkt maar
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
173<br />
het wel is. Straatk<strong>in</strong>deren redden zich namelijk wel zelfstandig en rapen<br />
bijvoorbeeld plastic op de vuilnisbelt. Dat plastic leveren ze <strong>in</strong> bij een shop maar<br />
vaak wordt er door die mensen ook drugs aan de k<strong>in</strong>deren verkocht zodat ze <strong>in</strong><br />
een vicieuze cirkel terecht komen. De middelen zijn op hun leeftijd desastreus<br />
voor hun hersenen maar dat v<strong>in</strong>den ze niet belangrijk omdat ze geen<br />
toekomstverwacht<strong>in</strong>gen hebben en met de dag leven. Juist voor dit soort<br />
k<strong>in</strong>deren is opvang belangrijk. Ik krijg door het gesprek ook de bevestig<strong>in</strong>g dat<br />
een groot deel van de sticht<strong>in</strong>gen die zeggen voor k<strong>in</strong>deren te werken een<br />
ondernem<strong>in</strong>g zijn om de <strong>in</strong>itiatiefnemers te verrijken. Ik hoor zelfs een<br />
percentage van 95% maar ik kan niet bewijzen of dit cijfer klopt Als ik dan kijk<br />
naar de spirituele ondernem<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India die ook zo veel geld verdienen dan zie<br />
ik een taak voor me weggelegd. Het meeste geld komt uit het westen en ik vraag<br />
me af of de gulle gevers zich bewust zijn van het feit waar het geld aan wordt<br />
uitgegeven. Bij de kansarme k<strong>in</strong>deren komt het <strong>in</strong> de meeste gevallen <strong>in</strong> ieder<br />
geval niet terecht. Voor mij is het weer een bevestig<strong>in</strong>g dat het zeker nut heeft<br />
om projecten te starten met '<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>'. Om nog wat actueel nieuws<br />
te melden kan ik vertellen dat er vandaag een stak<strong>in</strong>g is <strong>in</strong> het openbaar vervoer<br />
en zelfs de autoriskha's niet rijden. De reden is een prijsverhog<strong>in</strong>g voor de<br />
brandstoffen. Daardoor zijn de laatste dagen de voorraden niet aangevuld omdat<br />
de leveranciers willen wachten met aanleveren totdat de prijs is gestegen. Op die<br />
manier kunnen ze hun goedkope voorraad voor meer geld kwijt. Ik hoor mensen<br />
hier toch vaker klagen dat de rijken steeds rijker worden en de armen steeds<br />
armer. Terwijl ik ook zie en hoor dat India een rijk land is. Het zit alleen niet echt<br />
lekker met de verdel<strong>in</strong>g. Dat is voor mij overigens niet iets nieuws want dat zie ik<br />
<strong>in</strong> het westen ook maar daar valt het iets m<strong>in</strong>der op omdat de tegenstell<strong>in</strong>gen<br />
m<strong>in</strong>der groot lijken.<br />
Facebel<br />
Facebook heeft, als ik het goed heb begrepen, ongeveer 100 biljoen dollar<br />
opgehaald op de beurs. Het is daarmee het hoogste bedrag dat een<br />
<strong>in</strong>ternetbedrijf heeft gescoord. Hoewel ik Mark en zijn medewerkers dit succes<br />
zeker gun vraag ik me af of dit soort bedragen wel reëel zijn. We zagen <strong>in</strong> de<br />
afgelopen dagen de aandelen al bijna 10% zakken. De verdere toekomst zal het<br />
leren. Ik vond het overigens vreemd om te lezen dat het Mark slechts 200
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
174<br />
miljoen dollar opbrengt. Misschien is die <strong>in</strong>formatie niet juist maar de vraag blijf<br />
voor mij waar de rest van het geld dan <strong>in</strong> zit. Het is de magie van een<br />
zakenwereld die ik niet snap. Wanneer ik <strong>in</strong> Mark zijn schoenen stond zou ik al<br />
mijn aandelen verkopen en nog leukere d<strong>in</strong>gen gaan doen. Het is duidelijk dat<br />
geld ook macht heeft. Ook daar heb ik niets op tegen. Het is voor mij zelfs de<br />
reden om zakelijker naar mijn bezigheden te kijken. Hoewel ik ben opgeleid als<br />
docent weet ik niet of ik daar nog verder <strong>in</strong> wil. Tijdens mijn reis <strong>in</strong> India heb ik<br />
veel gezien, veel geleerd en achter veel zaken gekomen over mezelf. Mijn grote<br />
vraag is hoe ik zelf gelukkig kan zijn. Waar loop ik warm voor en wat maakt me<br />
blij. Ik werk er daarom aan om geen verwacht<strong>in</strong>gen te hebben en proberen om<br />
niet te oordelen. Het is goed om plannen te maken voor de toekomst ik kan<br />
alleen nog niet <strong>in</strong>vullen op welke manier het zal gaan. Mijn leven gaat zoals het<br />
gaat en daar ben ik al tevreden mee. Ik ben er achter gekomen dat het vooral<br />
belangrijk is om mezelf volledig te accepteren en mijn gedachten daarop aan te<br />
passen. Juist die onbewuste processen zijn moeilijk te controleren. Daar ligt voor<br />
mij een prachtige uitdag<strong>in</strong>g. Ik wil graag zelf vorm geven aan mijn leven en<br />
dromen uit laten komen. Dat is voor mij een mooi uitdag<strong>in</strong>g. Daarom is het voor<br />
mij ook niet nodig om aandelen Facebook aan te schaffen. Ik heb al vaker<br />
aangegeven dat ik ook erg twijfel over het nut van sociale media. De laatste tijd<br />
zie ik steeds vaker berichten die lijken op tweets. Berichten als; 'Ik ga nu slapen,<br />
ik ben moe!' v<strong>in</strong>d ik grappig maar tegelijkertijd totaal nutteloos. Daarom wil ik er<br />
ook niet te veel tijd aan besteden. Ik zal de komende periode moeten nadenken<br />
over de werkzaamheden die ik wil verrichten en gezien de crisis <strong>in</strong> Nederland heb<br />
ik geen idee wat er beschikbaar is of op mijn pad komt. Daarom voeg ik 'los<br />
laten' aan het rijtje skills toe die mijn leven lichter kunnen maken. Het liefst zou<br />
ik nog meer willen reizen maar dan niet meer <strong>in</strong> de omstandigheden die ik het<br />
afgelopen half jaar heb gehad. Hoewel het een uitdag<strong>in</strong>g bleef om met we<strong>in</strong>ig<br />
geld rond te komen is dat niet waar ik zelf voor kies. Ik ben er hier <strong>in</strong> India wel<br />
achter gekomen dat je hier met we<strong>in</strong>ig geld rond kunt komen. Ik heb er wel eens<br />
over nagedacht om alle bagage van me af te gooien en met een kle<strong>in</strong> rugzakje<br />
rond te trekken. Uite<strong>in</strong>delijk heb ik dat niet gedaan omdat ik voor het project ook<br />
onderzoek wilde blijven doen. Hoewel ik niet met wetenschappelijke resultaten<br />
kom heb ik wel een idee gekregen hoe projecten <strong>in</strong> India kunnen worden gestart<br />
wanneer er voldoende fondsen beschikbaar zijn. Ik ken de wegen en heb een
paar betrouwbare mensen leren kennen waar ik eventueel mee zou kunnen<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
175<br />
samenwerken. Daarnaast heb ik de cultuur leren kennen door ook echt midden <strong>in</strong><br />
de samenlev<strong>in</strong>g te staan. De toeristische attracties zijn aan me voorbij gegaan.<br />
Hier en daar heb ik wel spirituele groeper<strong>in</strong>gen bezocht maar ben er achter<br />
gekomen dat die niet nuttig zijn voor het project omdat ze zich vooral richten op<br />
eigen <strong>in</strong>komsten. Wat dat betreft ben ik ook <strong>in</strong> India veel 'Facebellen'<br />
tegengekomen.<br />
Hoofdstuk 18 Over crisis en armoede<br />
Verwacht<strong>in</strong>gen<br />
Na een hele dag op kantoor te hebben doorgebracht ga ik 's avonds naar<br />
de hotelkamer en zet meestal eerst even de televisie aan. Hoewel de antenne<br />
een betere versterker kan gebruiken heb ik de beschikk<strong>in</strong>g over 99 zenders<br />
waarvan de meest <strong>in</strong> een nogal schreeuwerige Tamil stijl uitzenden. Er zijn<br />
opvallend veel zender met allerlei goeroes die allerlei wijsheden de e<strong>the</strong>r <strong>in</strong><br />
gooien. Vandaag kwam ik per ongeluk op een zender terecht waar ik een Engelse<br />
ondertitel kon lezen. Het gesprek g<strong>in</strong>g over het vermijden van verwacht<strong>in</strong>gen. De<br />
oefen<strong>in</strong>g is om één dag geen verwacht<strong>in</strong>gen te hebben en daarbij worden enkele<br />
voorbeelden gegeven. Oops dacht ik toen ik dat zag. Soms krijg ik namelijk het<br />
idee dat ik geen verwacht<strong>in</strong>gen heb maar daar klopt niet echt veel van. Ik zit vol<br />
verwacht<strong>in</strong>gen en heb dus nogal wat te leren. Zo heb ik de verwacht<strong>in</strong>g dat ik <strong>in</strong><br />
een w<strong>in</strong>kel behoorlijk te woord wordt gestaan of dat de prijs van een buskaartje<br />
elke dag hetzelfde is. Ik v<strong>in</strong>d de uitdag<strong>in</strong>g om er kritisch naar te kijken steeds<br />
leuker. Misschien komt het omdat ik <strong>in</strong> een vreemde omgev<strong>in</strong>g ben. Op dit<br />
moment kijk een naar een film over een paar rijke tieners en verbaas me over<br />
hun decadente leefwereld. Ik zal daarbij niet vergeten dat het een film is maar ik<br />
kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die een dergelijk leven leiden. Ik ga<br />
straks na een d<strong>in</strong>er van een paar bru<strong>in</strong>e boterhammen met spicy breadspread en
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
176<br />
een rauwe paprika een dessert eten van papaja met mango. Ik eet veel fruit en<br />
lunch ook wat m<strong>in</strong>der zwaar. Het hoort allemaal bij de bewuste levensstijl die ik<br />
eigenlijk al een paar jaar volg en me <strong>in</strong> ieder geval gezond houdt. De<br />
'kamerjongen' loopt weer huilend over de gang. Ik kijk hem vanuit de<br />
deuropen<strong>in</strong>g aan. Hij reageert er verder niet op. Het ziet er niet heel ernstig uit<br />
dus ik bemoei me er deze keer niet mee. Over een paar weken ben ik vertrokken<br />
en moet hij ook verder met zijn leven. Ik heb ook geen medelijden met hem en<br />
ben er van overtuigd dat het wel goed met hem komt. Wat ik heb geleerd is dat<br />
ik geen medelijden hoef te hebben met de mensen die hier leven. Wij kijken naar<br />
de cijfers en zien dat 70% van de bevolk<strong>in</strong>g hier onder de armoedegrens leeft.<br />
Wanneer ik hier <strong>in</strong> de straten rondkijk zie ik dat cijfer niet terug. Het zelfde is<br />
gebeurt bij de straatk<strong>in</strong>deren. De cijfers spreken van miljoenen, ik heb ze niet<br />
gezien. Misschien komt het omdat ik niet op de juiste plaatsen ben geweest maar<br />
ik ben er bang voor dat er wel meer cijfers niet kloppen. Ik weet ook niet of ik<br />
het belangrijk v<strong>in</strong>d. Het is mijn bedoel<strong>in</strong>g om zeker nog een project te starten<br />
maar dan wel op een manier waardoor het ook werkelijk z<strong>in</strong> heeft. Ik wil er nog<br />
geen verwacht<strong>in</strong>gen over hebben.<br />
Crisisberaad<br />
Er komen een paar van de voetballertjes <strong>in</strong> het kantoor en direct is de<br />
sfeer totaal veranderd. Ze nemen een enthousiasme met zich mee waardoor<br />
<strong>in</strong>eens alles m<strong>in</strong>der belangrijk lijkt. Net ervoor is er een crisisberaad geweest<br />
over enkele problemen waar de organisatie mee kampt. Hoewel er aan<br />
oploss<strong>in</strong>gen worden gewerkt blijkt het nog niet altijd even makkelijk om tot actie<br />
over te gaan. Ik vraag me af of dit te maken heeft met het klimaat. Op dit<br />
moment is het namelijk ruim 42 graden en bij een stroomonderbrek<strong>in</strong>g lijkt het<br />
ook b<strong>in</strong>nen op een sauna. Ik voel me gelukkig dat ik de hoge temperatuur prima<br />
aan kan. Ik blijf constant water dr<strong>in</strong>ken en wissel zo nu en dan van shirt.<br />
Ondertussen leer ik van de problemen en wordt ik even aan het denken gezet. Ik<br />
ben vooral bezig met het afronden van enkele projecten. Ook is het voor mij erg<br />
belangrijk om een manuscript af te hebben van mijn boek. Ik blijf er elke dag<br />
aan een tijdje aan werken en denk dat het lukt om met een volledig manuscript<br />
terug te keren naar Nederland. Ik lees <strong>in</strong> de krant dat de Ruphee laag staat door<br />
de Eurozone crisis. Zo zie je hoe alles op de wereld aan elkaar vastzit. De crisis is
ook te zien <strong>in</strong> de fondswerv<strong>in</strong>g van allerlei sticht<strong>in</strong>gen die zich met kansarme<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
177<br />
k<strong>in</strong>deren bezig houden. Tot nu toe heb ik nog steeds geen antwoorden van<br />
organisaties op mijn mails. Ik ga er ook niet meer achterna. Ik ga de komende<br />
weken gebruiken om uit te rusten en vooral zaken voor te bereiden. Er zal <strong>in</strong><br />
Nederland ook weer brood op de plank moeten komen. Ik wil mijn reiservar<strong>in</strong>gen<br />
gaan gebruiken maar weet nog niet precies <strong>in</strong> welke vorm. Ik zie veel aanbod<br />
van allerlei tra<strong>in</strong><strong>in</strong>gen en weet dat ik onderscheidend zal moeten zijn om aan de<br />
bak te kunnen. Het lijkt me ook een uitdag<strong>in</strong>g om me bezig te gaan houden met<br />
betaalbare alternatieve energie. Ik zie toekomst <strong>in</strong> alle vormen van<br />
onafhankelijkheid. Ieder gez<strong>in</strong> zou self-sufficient moeten kunnen zijn. Eigenlijk<br />
zou die focus ook <strong>in</strong> landen als India moeten liggen omdat de mogelijkheden<br />
daarvoor aanwezig zijn. Inmiddels is op kantoor weer een zoveelste crisisberaad<br />
begonnen. De voetballers vermaken zich ondertussen met het spelen van<br />
spelletjes op een I-pad. Niet veel later krijgt één van de voetballers een paar<br />
Nike voetbalschoenen. Hij is er zichtbaar blij mee! Ik ben ook blij want ik heb net<br />
even mijn Google AdSense account nagekeken en gezien dat ik de afgelopen<br />
periode het enorme bedrag van 1,71 Euro heb verdient aan mijn blog.<br />
Mezelf nuttig maken<br />
Afgelopen zaterdag heb ik 24 jongens een workshop gegeven over emoties<br />
en het was erg leuk om te doen. Het gebouw van de opvang waar de jongens<br />
wonen bestaat uit vier verdiep<strong>in</strong>gen. Op de begane grond leven de k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong><br />
één ruimte. De volgende twee etages zijn voor het personeel. Er werken namelijk<br />
25 mensen bij deze sticht<strong>in</strong>g. Op de bovenste etage kon ik gebruik maken van<br />
een vrij grote zaal met beamer en geluid. Ik kreeg te horen dat de workshop<br />
vooral door het gebruik van multimedia anders was dan ze gewend waren. We<br />
e<strong>in</strong>digde met een presentatie van de foto's die 5 groepen van 4 emoties hadden<br />
gemaakt. In een gesprek met de directeur werd weer eens duidelijk dat het<br />
probleem met straatk<strong>in</strong>deren erg complex is. Ik heb al vaker aangegeven dat ik<br />
het probleem niet zo groot v<strong>in</strong>d als er <strong>in</strong> de cijfers wordt geschetst. Toch zijn er<br />
zeker kansarme k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India die hulp kunnen gebruiken. Naast de acute<br />
hulp die bestaat <strong>in</strong> het voorzien van voedsel is daarnaast educatie het<br />
belangrijkste. Wanneer je vraagt wat de jongens willen worden dan spr<strong>in</strong>gen de<br />
beroepen als filmster, cricketspeler dokter en politicus (zakenman) er bovenuit.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
178<br />
Dit komt omdat ze de successtory's horen en zien van de grote helden die India<br />
op deze gebieden kent. Technische beroepen zijn ook <strong>in</strong> trek maar dan vooral <strong>in</strong><br />
de It-sector. De beroepen als elektricien, loodgieter of timmerman krijgen geen<br />
respect <strong>in</strong> de samenlev<strong>in</strong>g. Zelfs het bouwen van huizen is geen beroep waarmee<br />
je hoge ogen gooit. Er werken ook veel vrouwen <strong>in</strong> de bouwsector die je met<br />
stapels stenen op hun hoofd de gammele bouwstell<strong>in</strong>gen ziet beklimmen. Het zijn<br />
allemaal reden om mijn project te heroverwegen. Er zijn zeker kansen voor het<br />
bouwen van groene won<strong>in</strong>gen maar dan <strong>in</strong> de onontgonnen gebieden waar de<br />
mensen voldoende land tot hun beschikk<strong>in</strong>g hebben en graag willen leren hoe ze<br />
een huis kunnen bouwen waar<strong>in</strong> ze de komende generaties kunnen laten<br />
opgroeien. Het is dan ook belangrijk dat de huizen betaalbaar zijn. Ook zullen de<br />
zonnepanelen en w<strong>in</strong>dmolens goedkoper moeten worden om te kunnen<br />
concurreren met de huidige energiesoorten van fossiele brandstoffen. Er zijn dus<br />
zeker voldoende uitdag<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India maar die zijn wel verbonden aan voldoende<br />
fondsen om de projecten te ondersteunen en levensvatbaar te houden. Ik zie op<br />
dit moment veel k<strong>in</strong>derhuizen die noodgedwongen moeten stoppen omdat de<br />
geldkraan uit het westen steeds meer wordt dichtgedraaid en de overheid ook<br />
geen bijdrage levert maar wel steeds strengere eisen stelt aan de opvang van<br />
k<strong>in</strong>deren. Om die eisen te waarborgen is het bijvoorbeeld belangrijk om te<br />
werken met professionele en goed betaalde vakkrachten. De kosten voor de<br />
opvang zijn daardoor de laatste jaren enorm gestegen. De laatste weken ga ik<br />
besteden om nog een paar projecten te bezoeken en volgende week geef ik een<br />
vervolg workshop aan de jongens <strong>in</strong> het opvanghuis. Ik ben blij dat ik hierdoor <strong>in</strong><br />
staat ben om mezelf nuttig te maken. De terugweg met de tre<strong>in</strong> was nog grappig<br />
want ik wilde bij Bas<strong>in</strong> Bridge station uitstappen om vanaf daar naar het hotel te<br />
lopen. Deze tre<strong>in</strong> kwam daar echter niet en g<strong>in</strong>g ook niet naar het centrale<br />
station maar e<strong>in</strong>digde bij Chennai Beach. Het station waar ik de eerste dag <strong>in</strong><br />
Chennai naar toe reisde om er daarna achter te komen dat het strand nog een<br />
paar kilometer van het station lag. Ik heb vandaar de tre<strong>in</strong> genomen naar<br />
Egmore en dus met een kle<strong>in</strong>e omweg weer de weg naar het hotel gevonden.<br />
Botte Bus<br />
Ik ben met de bus naar Mar<strong>in</strong>a Beach geweest. Regelmatig heb ik met<br />
bussen door Chennai gereisd maar deze keer bleek 'horkendag' met onbeschoft
us personeel. Soms krijg ik het idee dat ze <strong>in</strong> India geen idee hebben hoe je<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
179<br />
service verleent. Je moest namelijk een halte voor het e<strong>in</strong>dpunt uitstappen terwijl<br />
ik op Anna Square wilde zijn. Dit had tot gevolg dat ik eerst nog een kwartier<br />
door de drukte moest lopen voordat ik bij het werkelijke ple<strong>in</strong> was. Misschien<br />
deden ze het omdat het zondag is en het op dat ple<strong>in</strong> een drukte van belang<br />
was. Ik blijf het vreemd v<strong>in</strong>den. Op de terugweg moest ik eerst naar een halte<br />
zoeken en die bleek ook een e<strong>in</strong>d van het strand af te zijn. Het was druk <strong>in</strong> de<br />
bus en ik moest de hele tijd staan. Op zich v<strong>in</strong>d ik dat niet erg maar door de<br />
gebl<strong>in</strong>deerde ramen kun je niets zien. Ik v<strong>in</strong>d het fijn om ongeveer te kunnen<br />
bepalen waar ik ben. Toen ik op de trap g<strong>in</strong>g staan vond de conducteur dat op<br />
een gegeven moment niet meer goed en stuurde hij me een tree hoger. Ik ben<br />
toen op hete poten naar de voorste deur gegaan en ben daar <strong>in</strong> de open<strong>in</strong>g gaan<br />
staan. Wanneer de bus echt vol is hangen mensen soms helemaal uit de bus en<br />
daar wordt ook niet moeilijk over gedaan. Een paar ogenblikken later maakte de<br />
chauffeur een hele vervelende opmerk<strong>in</strong>g naar een vrouw die niet snel genoeg<br />
<strong>in</strong>stapte. Ik weet niet wat er werd gezegd maar de jongens die <strong>in</strong> de bus zaten<br />
moesten er erg hard om lachen. Hij maakte daarna ook een opmerk<strong>in</strong>gen omdat<br />
ik een paal vasthield. Hij reed agressief <strong>in</strong> de drukke w<strong>in</strong>kelstraat en leek zijn dag<br />
niet te hebben. Toch begon hij op een gegeven moment te lachen en was het<br />
schijnbaar weer goed. Toen ik uitstapte heb ik nog even op het raam geklopt en<br />
gezegd dat ik hem zou vervolgen. Omdat ik erbij lachte kon hij de lol er<br />
schijnbaar ook van <strong>in</strong>zien. Een paar jongens dachten dat ik uitstapte omdat de<br />
chauffeur iets tegen me had gezegd en zeiden dat ik de bus weer <strong>in</strong> mocht maar<br />
ik was gewoon uitgestapt bij de halte waar ik moest zijn. Volgens mij moet ik<br />
alles niet zo serieus nemen en m<strong>in</strong>der soft zijn. Dat was een opmerk<strong>in</strong>g die ik<br />
ook hoorde <strong>in</strong> het hotel toen ik de sleutel haalde en de receptionist sliep. De<br />
schilder die aan het werk was legde me uit dat je soms streng moet zijn omdat<br />
mensen <strong>in</strong> India anders geen respect voor je hebben. Voor mij is het een beetje<br />
een omgedraaide wereld maar ik blijf er gelukkig wel om lachen. Ik heb een<br />
heerlijke moot verse vis gegeten en heb ook gezocht naar 'anders geaarde' maar<br />
heb ze op de cruiseplek bij het strand niet kunnen v<strong>in</strong>den<br />
Bruiloft<br />
Ik heb <strong>in</strong> het hotel de afgelopen week de roomboy niet meer gezien en
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
180<br />
was benieuwd waar hij zat. Hij blijkt tien dagen naar zijn dorp te gaan voor de<br />
bruiloft van zijn zus. Het is duidelijk de warmste periode hier <strong>in</strong> Chennai waarop<br />
ook de w<strong>in</strong>kelier van de shop bij het hotel een weekje vrijaf heeft genomen voor<br />
een korte vakantie. Gisteren was het 46 graden en dan merk ik het vooral aan<br />
het zweten. Het lijkt alsof ik meer zweet dan de mensen die hier wonen. Ik weet<br />
niet of het komt omdat ik bewust meer dr<strong>in</strong>k. Het is vooral echt heet wanneer de<br />
ventilator op het plafond door de stroomonderbrek<strong>in</strong>gen uit is. De<br />
stroomonderbrek<strong>in</strong>gen, die het idee zijn van de reger<strong>in</strong>g om stroom te besparen<br />
zijn vanaf juni nog maar een uur. In juli gaat er een nucleaire powerplant <strong>in</strong><br />
werk<strong>in</strong>g en is de verwacht<strong>in</strong>g dat de problemen rond de stroomvoorzien<strong>in</strong>g zijn<br />
opgelost. Vanaf die tijd kunnen de mensen <strong>in</strong> de grote steden ook genieten van<br />
Televisie uitzend<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> HD kwaliteit. Ik heb besloten om niet op de uitnodig<strong>in</strong>g<br />
<strong>in</strong> te gaan om <strong>in</strong> Coimbatore een bruiloft mee te maken. Ik wil de tijd liever<br />
besteden aan het bezoeken van een paar projecten <strong>in</strong> Chennai en het geven van<br />
nog enkele workshops <strong>in</strong> het opvanghuis voor jongens. Voor de laatste dagen <strong>in</strong><br />
Chennai heb ik de blogberichten vooruit geschreven omdat ik zo veel mogelijk<br />
tijd wil besteden aan het manuscript dat ik aan het schrijven ben. Ik wil nog even<br />
terugkomen op de Facebook bel die ik voorspelde. Hierbij merk ik op dat ik<br />
Facebook met een omzet van een paar miljard per jaar nog steeds een<br />
fantastisch bus<strong>in</strong>essmodel v<strong>in</strong>d. Wat me daarbij vooral opvalt is dat de<br />
ondernemer ook veel goede adviseurs heeft. Een van mijn uitdag<strong>in</strong>gen voor mijn<br />
toekomst wordt niet alleen het zoeken en komen met een goed idee maar ook te<br />
zoeken naar de juiste adviseurs.<br />
En hoe verder?<br />
Ik heb de laatste tijd met een paar mensen gesproken en merk dat er<br />
zeker behoefte is aan hulp voor kansarme k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India. Misschien zal het <strong>in</strong><br />
eerste <strong>in</strong>stantie nog niet het plan zijn zoals ik dat <strong>in</strong> mijn hoofd had maar ik denk<br />
dat ik wel iets voor de k<strong>in</strong>deren zou kunnen betekenen. Dat heb ik het afgelopen<br />
half jaar al duidelijk ervaren. Het is me tevens duidelijk geworden dat ik dan ook<br />
op zoek moet naar mensen die de plannen steunen. Het is ook <strong>in</strong> India te merken<br />
dat er steeds meer fondsen wegvallen door de crisis. Mensen houden hun hand<br />
op de knip. Het is wat dat betreft een vicieuze cirkel wanneer er nog geen project<br />
is geven mensen geen geld en zonder geld komt er geen project. Ik snap heel
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
181<br />
goed dat mensen voorzichtig zijn met waar ze hun geld aan schenken ze willen er<br />
zeker van zijn dat hun geld goed terecht komt. Daarom schenken ze vaak aan<br />
bekende en grote doelen. Dit zijn <strong>in</strong>middels ook miljoenenbedrijven geworden<br />
met betaalde professionele fondswerv<strong>in</strong>g en goed betaalde managers. Hierdoor<br />
wordt ongeveer 25% van de opbrengsten niet direct aan het doel besteed. Ik wil<br />
dat percentage graag naar benden brengen. Het is ook belangrijk om te<br />
controleren waar het geld precies terecht komt en hoe het wordt besteed. Ik zie<br />
dat bij veel van de kle<strong>in</strong>e sticht<strong>in</strong>gen hier <strong>in</strong> India al fout gaan. Hoewel veel<br />
mensen het goed bedoelen zijn er altijd nog mensen met dollartekens <strong>in</strong> hun<br />
ogen die van het leed ook een ondernem<strong>in</strong>g maken. De ondernem<strong>in</strong>gsgeest wil ik<br />
graag ondersteunen maar dan niet ten koste van de k<strong>in</strong>deren. Soms heb ik<br />
namelijk het idee dat mensen vergeten waar het uite<strong>in</strong>delijk om gaat. Kansarme<br />
k<strong>in</strong>deren een hoopvolle toekomst geven. F<strong>in</strong>anciële steun is voor hen niet<br />
belangrijk, dat blijft namelijk altijd een korte termijn oploss<strong>in</strong>g. De k<strong>in</strong>deren<br />
hebben meer aan goed onderwijs een stabiele woonsituatie. Ik blijf daarom<br />
hopen dat ik voldoende weldoeners kan motiveren om het project te steunen.<br />
Arme sloeber<br />
Vandaag heb ik een leuke discussie gevoerd met een paar collega's op het<br />
kantoor. Ik vertelde over mijn zoektocht naar een lekker milkshake en gebruik<br />
dat ook om een beetje te dollen. Toch kwam er naar voren dat ze het idee<br />
hebben dat ik niet tot de middenklasse behoor zoals ze zichzelf zien maar tot een<br />
hogere klasse. Ik heb ze toen geprobeerd om duidelijk te maken dat ik feitelijk<br />
een arme sloeber ben. Er zit een kern van waarheid <strong>in</strong> want als ik <strong>in</strong> Nederland<br />
terugkeer bezit ik niet meer dan twee tassen met wat kled<strong>in</strong>g. Ze geloven me<br />
niet en ik kan me er wel iets bij voorstellen. Het blijkt toch dat ze <strong>in</strong> India iedere<br />
blanke beschouwen als rijk. Ik voel me trouwens na deze reis wel rijk aan<br />
ervar<strong>in</strong>gen. Daarnaast weet ik dat maar we<strong>in</strong>ig mensen de kans hebben om de<br />
d<strong>in</strong>gen te doen die ik het afgelopen half jaar heb ervaren. Ik zou het leuk v<strong>in</strong>den<br />
om <strong>in</strong> het kader van exclusieve bedrijfsuitjes een paar managers mee te nemen<br />
om een kijkje te nemen <strong>in</strong> de cultuur <strong>in</strong> India. Ik denk dat het erg verhelderend<br />
kan werken. Dit idee kreeg ik na een gesprek met één van de Engelse tra<strong>in</strong>ers<br />
die dat ook wel eens doet. Hij vertelde dat veel mensen er niet goed tegen<br />
kunnen om met de armoede en tegenstell<strong>in</strong>gen te worden geconfronteerd. Hij
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
182<br />
vertelde er nog bij dat hij daarom de gasten <strong>in</strong> een vijf sterren hotels<br />
onderbracht om de overgang niet te groot te maken. Wanneer er mensen van<br />
managementteams die <strong>in</strong> veranderprocessen verwikkeld zijn dit lezen, kunnen ze<br />
vrijblijvend contact met me opnemen. Ik zet me veel plezier jullie wereld even op<br />
zijn kop om daarna met frisse moed weer toe te werken naar een gezonde<br />
ondernem<strong>in</strong>g. Daarnaast kan ik ze dan laten zien waar een gedeelte van de<br />
opbrengst naar toe gaat. Dat het niet helemaal goed gaat <strong>in</strong> de organisatie waar<br />
ik op dit moment als vrijwilliger werk had ik al verteld. De fondsenwerver gaat<br />
weg omdat ze geen salaris voor hem hebben. Hij heeft ook moeite om fondsen te<br />
werven. Hij kan me dus niet trakteren op een etentje van zijn eerste salaris na<br />
het bietsen van geld voor sigaretten en kopjes koffie. Ik heb er geen moeite<br />
mee. Hij heeft me zondag uitgenodigd om bij zijn familie te komen lunchen.<br />
Daarnaast geeft hij aan wel iets voor '<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>' te willen betekenen.<br />
Ik hou het open. Onverwachts ben ik nog uitgenodigd bij de Rotaryclub Madras<br />
om te komen lunchen en kennis te maken met degene die hun Boys Town<br />
runnen. De leden van deze club zijn zeker geen arme sloebers toch ga ik er niet<br />
heen om fondsen te werven. Het gaat mij er meer om of het mogelijk is om<br />
duurzame contacten op te bouwen. Ik hou jullie op de hoogte. Inmiddels heb ik<br />
de vierde versie van mijn manuscript klaar en kan ik aan de laatste versie<br />
beg<strong>in</strong>nen.<br />
Kijkje achter de muur<br />
Gisteren heb ik op uitnodig<strong>in</strong>g van de Rotary Club Madras een lunch<br />
gegeten <strong>in</strong> het Taj Connemare Hotel. Dan stap je toch even <strong>in</strong> een andere wereld<br />
en kreeg ik een kijkje achter één van de vele muren die ik <strong>in</strong> Chennai zag. Het<br />
luxe hotel met conferentiezalen ziet er modern en sjeik uit. Op de b<strong>in</strong>nenplaats<br />
een zwembad en verderop een prachtige b<strong>in</strong>nentu<strong>in</strong> met een luxe zithoek. Mocht<br />
ik <strong>in</strong> Chennai ooit nog een zakengesprek moeten voeren dan weet ik nu waar ik<br />
zakenrelaties kan uitnodigen. Er zijn <strong>in</strong> Chennai nog meer goede hotels want<br />
door de It-<strong>in</strong>dustrie is er vraag naar dit soort accommodaties. Ik werd warm<br />
verwelkomt door de voorzitster van club en kon direct beg<strong>in</strong>nen aan een lunch<br />
van een koude soep, salades, pasta en als nagerecht een custard taart,<br />
bavaroise en vanille ijs met chocolade saus. Het heeft me geweldig gesmaakt en<br />
was echt een welkome afwissel<strong>in</strong>g op mijn menu. Ik heb een <strong>in</strong>teressant gesprek
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
183<br />
gevoerd met een man die betrokken is bij een opvang 'Boys Town' voor jongens.<br />
Hij gaf eerlijk aan dat het probleem met straatk<strong>in</strong>deren niet zo groot is als het<br />
wordt geschetst maar dat had ik zelf ook al opgemerkt. Ook vertelde hij dat ze<br />
het bij hun opvang vooral kansarme jongens helpen door ze naar school te<br />
sturen en ze te laten ontdekken wat ze willen worden. De hulp beg<strong>in</strong>t bij goede<br />
voed<strong>in</strong>g en is daarna gericht op de opleid<strong>in</strong>g. De man gaf aan dat het probleem<br />
niet zo zeer bij de k<strong>in</strong>deren ligt maar vooral <strong>in</strong> het v<strong>in</strong>den van geschikt personeel<br />
die ook kan werken aan het 'schoon houden' van de geest. Daarmee bedoelde hij<br />
dat ze het belangrijk v<strong>in</strong>den dat de k<strong>in</strong>deren zich ontwikkelen <strong>in</strong> de maatschappij<br />
maar door de begeleid<strong>in</strong>g niet vervallen <strong>in</strong> de drug, drank en andere<br />
uitspatt<strong>in</strong>gen van hun peergroep. Ik kan me daar wat bij voorstellen en het klonk<br />
ook wijs vanuit een neutrale opvatt<strong>in</strong>g. Ik kreeg er <strong>in</strong> ieder geval een beter<br />
gevoel bij dan wat ik zo nu en dan heb gezien bij andere tehuizen waarbij de<br />
jongens geïndoctr<strong>in</strong>eerd werden. Ik ga nog proberen om een afspraak te maken<br />
om de huizen te bezoeken. Na het gesprek was er een <strong>in</strong>teressante presentatie<br />
over een tocht door een rivier <strong>in</strong> het Himalaya gebergte. De koelte van de<br />
aircondition<strong>in</strong>g <strong>in</strong> de zaal sloot goed aan bij de mooie foto's van veel sneeuw en<br />
ijs. Ik werd door een tafelgenoot uitgenodigd om b<strong>in</strong>nenkort een kunst<br />
community te bezoeken <strong>in</strong> het zuiden van Chennai. Met daarbij ook de<br />
uitnodig<strong>in</strong>g om te eten <strong>in</strong> het Iraanse restaurant dat daar gevestigd is. De man is<br />
directeur van een bedrijf voor software ontwikkel<strong>in</strong>g en was de week ervoor <strong>in</strong><br />
Harderwijk op werkbezoek geweest. Op deze manier zie ik echt een andere kant<br />
van India waardoor het voor mij een <strong>in</strong>teressant avontuur blijft.<br />
Mag ik blijven?<br />
Op het kantoor zouden ze het fijn v<strong>in</strong>den wanneer ik nog een tijdje blijf. Ik<br />
v<strong>in</strong>d dat een goed teken maar helaas zal dat niet gaan. In de eerste plaats loopt<br />
mijn toeristen visum af en daarnaast zou ik als ik kon blijven meer willen doen<br />
met een eigen project. Ik denk er wel aan hoe het zou zijn om ergens <strong>in</strong> Tamil<br />
Nadu een huis te kopen en daar een paar jongens te huisvesten die begeleid<strong>in</strong>g<br />
krijgen van een paar professionals en een stel vrijwilligers. Het zou een mooi<br />
beg<strong>in</strong> kunnen zijn van een project maar zo ver is het nog lang niet. De jongens<br />
die ervoor <strong>in</strong> aanmerk<strong>in</strong>g zouden kunnen komen ben ik wel tegengekomen. Er<br />
waren een paar jongens <strong>in</strong> het Observation Home die de begeleid<strong>in</strong>g konden
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
184<br />
gebruiken en waarmee het ook direct klikte. Het zijn geen lieverdjes maar wat<br />
mij betreft zeker ook geen crim<strong>in</strong>elen. Met geduld en veel liefde kan er voor dit<br />
soort jongens al veel veranderen. De roomboy uit het hotel zou wat mij betreft<br />
ook <strong>in</strong> aanmerk<strong>in</strong>g kunnen komen want het lijkt me niet dat hij een rooskleurige<br />
toekomst heeft. Ik kan me daar best <strong>in</strong> vergissen, te meer omdat het moeilijk te<br />
beoordelen is hoe hij zijn leven ervaart. Uite<strong>in</strong>delijk gaat het erom dat iemand<br />
tevreden is met zijn eigen leven. Ik denk dat veel mensen <strong>in</strong> de hulpverlen<strong>in</strong>g dat<br />
regelmatig uit het oog verliezen. Ik zie nogal wat bijbedoel<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> de<br />
hulpverlen<strong>in</strong>g zoals het werven van leden voor bepaalde religies of verkapte<br />
slavernij en goedkope arbeidskrachten. Er worden k<strong>in</strong>deren uitgebuit onder het<br />
mom van hulp. Daarnaast zal het nog een tijdje duren voordat ik de nodige<br />
fondsen bij elkaar heb. Het zal hier India nog niet meevallen om de juiste<br />
vergunn<strong>in</strong>gen en papieren te verwerven. Dat is voor mij namelijk wel een eis.<br />
Het moet een legitieme organisatie zijn met een transparante structuur. Ik zou<br />
dus wel willen blijven maar voordat het ook maar mogelijk zou zijn moet het<br />
allemaal nog goed worden geregeld.<br />
Hitte en stof<br />
De gemiddelde temperatuur overdag <strong>in</strong> Chennai is op dit moment<br />
ongeveer 43 graden Celsius. Ik heb er nog steeds niet veel last van. Het komt<br />
vooral omdat ik mijn ritme erop aanpas. Ik v<strong>in</strong>d het daarom des te vreemder om<br />
van de plaatselijke bevolk<strong>in</strong>g te horen dat ze dit weer erg vervelend v<strong>in</strong>den. Ik<br />
hoor ze regelmatig klagen over de warmte. Ik zweet veel maar dr<strong>in</strong>k ook veel<br />
water. Ik heb ook geen last van het stof dat hier <strong>in</strong> de stad rondzweeft. Ik zie<br />
soms mensen met maskers voor hun mond. Vreemder wordt het wanneer er<br />
iemand met een zakdoek voorgebonden bij een w<strong>in</strong>kel staat om mensen naar<br />
b<strong>in</strong>nen te praten. Degene ziet er dan uit als een cowboy of iemand die een<br />
overval wil plegen. Toch v<strong>in</strong>den mensen dit normaal. Ik zie het stof wel terug op<br />
mijn laptop en videocamera. Ik probeer ze stofvrij te houden maar aan het stof<br />
lijk je niet te kunnen ontkomen. Ik hoorde het verhaal dat iemand <strong>in</strong> coma lag<br />
omdat het stof <strong>in</strong> zijn hersenen terecht is gekomen. Ik moet bekennen dat ik het<br />
verhaal moeilijk kan geloven. Wat ik wel weet is dat het stof een grauwe sluier<br />
over Chennai legt waardoor veel gebouwen er onverzorgd uitzien. Daarnaast<br />
zitten veel huizen ook vol donkergrijze schimmel. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
185<br />
steden als Mumbai, New Dheli en Kalkotta er uitzien. Wie weet dat ik een<br />
volgende reis kan maken en dan mijn vizier richt op die plaatsen. Van wat ik heb<br />
gelezen en gehoord is het probleem met straatk<strong>in</strong>deren daar groter en<br />
schrijnender. Voor mij blijft het belangrijk om onderzoek te blijven doen en te<br />
zoeken naar mogelijkheden om het project te kunnen realiseren. Nog<br />
belangrijker is om medestanders te v<strong>in</strong>den die een project met groene huizen<br />
voor kansarme k<strong>in</strong>deren belangrijk v<strong>in</strong>den. Eerlijk gezegd heb ik op dit moment<br />
nog geen idee hoe ik dat het beste kan aanpakken. Ik heb al vaker aangegeven<br />
dat ik Nederland weer aan de bak moet om brood op de plank te krijgen en ik <strong>in</strong><br />
ieder geval tien procent van de opbrengsten apart zal houden om het project te<br />
enigsz<strong>in</strong>s te f<strong>in</strong>ancieren. Op het sportveld sprak ik met iemand die vertelde dat er<br />
veel rijke mensen <strong>in</strong> India leven maar ze niet bereid zijn om anderen te helpen<br />
en alleen hun familie steunen. De man gaf ook aan de mensen niet bereid zijn<br />
om te delen. Ik ben er nog niet achter waardoor dat zou kunnen komen.<br />
Misschien komt het door de hitte, wie zal het zeggen. Het geeft mij <strong>in</strong> ieder geval<br />
stof tot nadenken.<br />
Subway<br />
Ik weet nu e<strong>in</strong>delijk ongeveer welke subway ik moet nemen naar de<br />
verschillende delen <strong>in</strong> de stad Chennai. Omdat ik nog een workshop zou geven <strong>in</strong><br />
het opvanghuis voor jongens wilde ik vanaf het centraal station met de tre<strong>in</strong> naar<br />
Tondiarpet. Toen ik het bij een tre<strong>in</strong> vroeg aan een conducteur kon hij me niet<br />
vertellen <strong>in</strong> welke tre<strong>in</strong> ik moest zijn. Achteraf bleek dat het de tre<strong>in</strong> was waar<strong>in</strong><br />
de man zelf zat. Op aanwijz<strong>in</strong>gen van een paar mensen zat ik even later <strong>in</strong> een<br />
tre<strong>in</strong> die de verkeerde richt<strong>in</strong>g uit g<strong>in</strong>g. Gelukkig ken ik de stad nu redelijk goed<br />
en ben ik bij het eerste station uitgestapt. Maar toen werd ik ook nieuwsgierig<br />
hoe ik kon weten welke tre<strong>in</strong> ik moest nemen. Ik vroeg het aan een man op het<br />
perron en die kon het me perfect uitleggen. Wanneer er een M voor <strong>in</strong> de tre<strong>in</strong><br />
staat gaat de tre<strong>in</strong> naar Madras, dat is de naam die Chennai vroeger had. Ik<br />
moest een tre<strong>in</strong> hebben met een G omdat de e<strong>in</strong>dbestemm<strong>in</strong>g gummi nog wat<br />
heet. Omdat ik voldoende tijd neem om ergens te komen was ik ook deze keer,<br />
na een kle<strong>in</strong>e omweg, ruim op tijd bij het opvanghuis. De workshop g<strong>in</strong>g redelijk<br />
goed. Er waren een paar jongens die duidelijk niet veel z<strong>in</strong> hadden. Omdat ze<br />
ook niet bij de <strong>the</strong>atergroep hoorde heb ik ze een tijdje buiten laten spelen en ze
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
186<br />
daarna als publiek laten beoordelen wat er was veranderd aan het <strong>the</strong>aterstuk<br />
dat de andere jongens opvoerde. Ik heb gewerkt aan het verbeteren van een<br />
bestaand mimespel dat de geschiedenis van de jongens uitbeeld. De jongens en<br />
hun begeleiders waren erg blij met de paar wijzig<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> het stuk zodat het<br />
publiek duidelijker kon zien waar het om g<strong>in</strong>g. In de loop van de week ga ik het<br />
personeel van het opvanghuis een presentatie geven over de ‘life skill’ methode<br />
die ik samen met de docenten voor het observatie huis heb ontwikkeld. Volgende<br />
week geef ik nog een workshop over ademhal<strong>in</strong>g en zal ik de dans die de jongens<br />
hebben <strong>in</strong>gestudeerd bekijken en zorgen dat hun optreden ook weer beter wordt.<br />
Het is voor de jongens vooral belangrijk om goed te concentreren. De oprichter<br />
van het opvanghuis heeft aangegeven dat ik bij een volgend bezoek onderdak bij<br />
ze kan krijgen omdat ze over voldoende ruimte beschikken. Ik v<strong>in</strong>d het leuk dat<br />
er zo langzamerhand steeds meer mogelijkheden komen om iets te kunnen<br />
betekenen voor anderen en deuren ook opengaan. Dat is echt heel anders dan<br />
zes maanden geleden toen ik aankwam <strong>in</strong> Chennai. Ook op de terugweg met de<br />
tre<strong>in</strong> heb ik er weer een avontuur van gemaakt door uit te stappen bij een<br />
station waar ik nog nooit was geweest. Ik weet steeds beter de weg en ik vond<br />
het leuk om <strong>in</strong> de onbekende wijk te lopen om de weg naar het hotel te v<strong>in</strong>den.<br />
Onderweg ben ik een verkoper van mijn favoriete ‘fruitmix’ drankje<br />
tegengekomen en heb ik ook vrij gemakkelijk de weg naar het hotel gevonden.<br />
Vanaf het centrale station hoef ik m<strong>in</strong>der ver te lopen of kan ik een bus pakken<br />
maar deze route vond ik een stuk avontuurlijker.
Hoofdstuk 19 Vage beloftes<br />
We<strong>in</strong>ig respect<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
187<br />
Soms heb je van die dagen dat het lijkt alsof niemand respect voor je<br />
heeft. In India klopt dat ook gedeeltelijk. Ik blijf hier de witte, kale, opvallende<br />
lange verschijn<strong>in</strong>g die sommige mensen maar vreemd v<strong>in</strong>den. Omdat ik weet hoe<br />
het <strong>in</strong> de hersenen werkt zal ik ze geen verwijten maken. Toch was het een<br />
beetje vermoeiend vandaag. Ik stond om half zeven al weer naast het<br />
voetbalveld om de wedstrijden te filmen waarbij enkele van de kle<strong>in</strong>ste<br />
deelnemers het leuk vonden om me kale te noemen. Op kantoor wilde een<br />
collega dat ik 'direct’ een paar foto's van hem maakte voor zijn sociale media<br />
account en kreeg ik via de mail het bericht dat ik een factuur van mijn webhost<br />
niet zou hebben betaald. Ik dacht voordat ik weg g<strong>in</strong>g aan al mijn verplicht<strong>in</strong>gen<br />
te hebben voldaan. Ik heb namelijk geen f<strong>in</strong>anciële ruimte voor nog meer<br />
onverwachte verrass<strong>in</strong>gen omdat ik die al van de belast<strong>in</strong>gdienst heb gekregen<br />
toen ze mijn zorgtoeslag 'wegens vertrek naar het buitenland' hadden stopgezet.<br />
Aangezien ook een voormalige klant niet het fatsoen heeft om zijn achterstallige<br />
reken<strong>in</strong>gen te betalen is het al met al een wankele basis. Het schoot allemaal<br />
door me heen toen de k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> de straat van het kantoor me duidelijk ook niet<br />
serieus namen en me haast beledigde door te roepen dat ik weg moet gaan.<br />
Vanuit de bus ben ik daarom <strong>in</strong> mijn hotelkamer met kled<strong>in</strong>g en al onder de<br />
douche gaan staan. Dat hielp me om weer even lekker tot rust te komen en het<br />
zweet en stof van me af te wassen. Daarna heb ik een yoghurt genomen met een<br />
banaan en toen was het weer helemaal goed. Een paar jaar geleden gaf een<br />
collega me het verwijt dat ze me niet daadkrachtig genoeg vond en dat herken ik<br />
nu maar dan vooral <strong>in</strong> de mensen die ik om mee heen tegenkom en daar leer ik<br />
veel van. Zo, en na een zakje zoute snacks kan ik er weer even tegenaan om de
45 graden te overleven. Hoe vreemd het ook kl<strong>in</strong>kt, ik heb nog steeds we<strong>in</strong>ig<br />
moeite met de temperatuur. Maar misschien smelten mijn hersenen <strong>in</strong> mijn<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
188<br />
hoofd en heb ik er daarom geen last van. Ik weet, zoals ik al een keer vertelde,<br />
dat ik aan het weer niets kan veranderen en heb daar respect voor. Ik neem het<br />
daarom zoals het komt. Zo zal ik ook mensen, zelfs als ze schijnbaar we<strong>in</strong>ig<br />
respect voor anderen kunnen opbrengen, accepteren zoals ze zijn.<br />
Mooie praatjes<br />
De collega van werk die elke keer sigaretten en koffie bietste heeft<br />
besloten om niet langer de fondswerv<strong>in</strong>g te doen maar weer een eigen<br />
ondernem<strong>in</strong>g te starten <strong>in</strong> de transport bus<strong>in</strong>ess. De man belde me en nodigde<br />
zichzelf uit voor een bier <strong>in</strong> een bar. Ik koop zelf geen drank omdat mijn budget<br />
dat niet toelaat en ik daar ook geen behoefte aan heb. De man sprak <strong>in</strong> het<br />
kantoor al telkens over het samen dr<strong>in</strong>ken van een biertje, ik vermoed dat hij<br />
verslaafd is aan drank. Hij heeft naar eigen zeggen zijn spaargeld van ongeveer<br />
100.000 Ruphee geïnvesteerd <strong>in</strong> een ondernem<strong>in</strong>g met een zakenpartner. Voor<br />
mij is dit al een vreemd verhaal omdat hij tot nu toe aangaf totaal geen geld te<br />
hebben en op de zak van anderen teerde. Ik heb hem op dat dure biertje<br />
getrakteerd en hij heeft aangegeven dat hij voor zijn bedrijf een<br />
vertegenwoordiger zoekt <strong>in</strong> Abu Dabi. Ik heb hem verteld dat mij dat een leuke<br />
baan lijkt. Hij heeft beloofd om me vliegtickets te sturen. Het ziet er dus naar uit<br />
dat ik b<strong>in</strong>nenkort <strong>in</strong> het buitenland aan het werk ga als vertegenwoordiger van<br />
een transport agent. Het kl<strong>in</strong>kt misschien heel leuk maar eerlijk gezegd moet ik<br />
het allemaal nog zien. Dit is typisch een ervar<strong>in</strong>g die ik vaker tegen ben gekomen<br />
bij mensen met mooie praatjes. En dat gebeurt niet alleen <strong>in</strong> India. Het zijn<br />
mooie praatjes maar de vraag blijft of het werkelijk zal worden uitgevoerd. Ik<br />
hou het open. Het doet me denken aan de VJ waarmee ik jaren heb<br />
samengewerkt en die zijn reken<strong>in</strong>gen niet betaalde en ook de f<strong>in</strong>anciële<br />
verplicht<strong>in</strong>gen naar mij niet heeft voldaan. Trap ik dus weer <strong>in</strong> de mooie verhalen<br />
die ik de sommige mensen regelmatig hoor vertellen? Nee, dat zal ik niet doen.<br />
Zo zal ik bijvoorbeeld geen geld <strong>in</strong>vesteren <strong>in</strong> de ondernem<strong>in</strong>g van de man die<br />
me de baan aanbood. Wanneer hij de ticket betaald wil ik best naar Abu Dabi<br />
reizen en onderzoeken of het een legitieme ondernem<strong>in</strong>g is. Daarnaast zal hij
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
189<br />
aan de f<strong>in</strong>anciële verplicht<strong>in</strong>gen moeten voldoen. Hij heeft aangegeven voor een<br />
auto te zorgen en voor woonruimte. Kl<strong>in</strong>kt het te mooi om waar te zijn? Eerlijk<br />
gezegd heb ik er een dubbel gevoel over maar ik laat d<strong>in</strong>gen ook graag open. Op<br />
uitnodig<strong>in</strong>g van de collega ga ik volgende week een bezoek brengen aan zijn<br />
kantoor <strong>in</strong> Chennai. Ik ben benieuwd of hij me daar weer om een biertje vraagt.<br />
Het doet me denken aan de man die ik tegenkwam <strong>in</strong> New York toen ik een<br />
jonge tw<strong>in</strong>tiger was. Hij beloofde me een mooie baan op een cruise schip en<br />
vroeg me mee te gaan naar zijn hotelkamer. Ik heb zijn aanbod afgeslagen.<br />
Mensen komen soms met iets te mooie praatjes. Ik wil wel leren om beter met<br />
dit soort situaties om te gaan. Ik blijf namelijk voor mijn gevoel toch iets te<br />
vriendelijk.<br />
Kruiwagen<br />
Om bij sommige <strong>in</strong>stanties b<strong>in</strong>nen te komen heb je <strong>in</strong> India een kruiwagen<br />
nodig. Ik heb iemand gevonden die zo vriendelijk was om me een paar projecten<br />
te laten zien. Daar ben ik ook blij mee omdat mijn beeld van wat er aan<br />
hulpverlen<strong>in</strong>g is voor weesk<strong>in</strong>deren heeft veranderd. Ik ben bij een weeshuis<br />
geweest voor jongens van 11 jaar en ouder. Aan dat weeshuis is ook een school<br />
verbonden. Op deze school krijgen kansarme k<strong>in</strong>deren kans om gratis een<br />
opleid<strong>in</strong>g te volgen <strong>in</strong> technische vakken. De lessen bestaan o.a. uit<br />
autotechniek, mechanica, Engels en computerlessen. E<strong>in</strong>delijk kwam ik <strong>in</strong> schone<br />
lokale met voldoende lesmateriaal. De computerruimte bestaat uit twee<br />
gedeeltes met elk 25 werkende computer. Het zijn oude Pentuim 4 pc's die door<br />
het bedrijfsleven aan de <strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g zijn geschonken. De filosofie van het onderwijs<br />
is dat door concentratie perfectie kan worden bereikt. De jongens staan al om<br />
half vijf 's ochtends op voor een yoga les, daarna gaan ze de campus opruimen<br />
en schoonmaken. Om half acht douchen ze en om acht uur is er ontbijt.<br />
Tussendoor studeren ze een half uur. Daarna is het schooltijd tot half 4 met<br />
tussendoor een lunch. Na half vier mogen ze even spelen op het grote veld<br />
achter de school. De jongens leven <strong>in</strong> één ruimte en slapen op de grond. Ik zou<br />
dat niet kunnen maar <strong>in</strong> India zie ik erg vaak dat mensen gewoon op een stoep<br />
<strong>in</strong> slaap vallen. Ik heb ook nog gesproken met iemand die een kle<strong>in</strong>e opname<br />
studio heeft en muzieklessen geeft. Hij wil ook een weeshuis beg<strong>in</strong>nen. Hij gaat<br />
een stuk land kopen om er daarna zelf een gebouw op te zetten. De man gaat
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
190<br />
het f<strong>in</strong>ancieren met de <strong>in</strong>komsten uit zijn eigen ondernem<strong>in</strong>g. Dit zijn<br />
voorbeelden van mensen die vanuit hun hart kansarme k<strong>in</strong>deren echt willen<br />
helpen. Dit is wat anders dan de 95% van de sticht<strong>in</strong>gen die zijn opgericht om<br />
belast<strong>in</strong>gaftrek te verkrijgen of simpelweg voor het generen van geld zijn<br />
opgericht. Ik ben blij met de mensen die me met deze projecten <strong>in</strong> contact<br />
hebben gebracht. Er zijn <strong>in</strong> India gelukkig toch ook mensen die iets voor<br />
kansarme k<strong>in</strong>deren doen. Dat zijn ook de mensen waarmee ik graag <strong>in</strong> contact<br />
blijf.<br />
Geen pijl op te trekken<br />
Ik geloof <strong>in</strong> verander<strong>in</strong>gen. Elk moment van je leven veranderd er wel iets.<br />
Sommige mensen zijn er bang voor anderen omarmen het. Toch blijkt wel dat we<br />
<strong>in</strong> het leven ook zekerheden nodig hebben en dat is waarom mensen vasthouden<br />
aan van alles en nog wat. Vaak roep ik dan dat mensen er beter aan doen om<br />
d<strong>in</strong>gen los te laten. Toch snap ik de uitdag<strong>in</strong>g wel. Ik zie het hier <strong>in</strong> India heel<br />
duidelijk. S<strong>in</strong>ds gisteren is het koffiestalletje op de hoek, waar ik regelmatig<br />
koffie g<strong>in</strong>g dr<strong>in</strong>ken, gesloten. Op zich is het geen punt want nog geen 3 meter<br />
verderop zit een andere tent waar ik koffie kan kopen. Het gaat mij erom dat de<br />
mensen <strong>in</strong> het stalletje me kennen, ik g<strong>in</strong>g zitten en hoefde niets meer te zeggen<br />
of de koffie stond al voor mijn neus. In het stalletje even verderop viel het me<br />
weer eens op hoe smerig en onverzorgd het er allemaal uitziet. Dit is geen<br />
standaard want ik zie ook dat er steeds meer bedrijven een meer westerse<br />
uitstral<strong>in</strong>g hebben. Daar betaal je dan ook meer. Omdat ik nog wat kled<strong>in</strong>g wil<br />
kopen is er weer een zoektocht begonnen. Ik het een paar shirts nodig en een<br />
paar broeken want alles is tot op de draad versleten. Er zijn mensen die van<br />
w<strong>in</strong>kelen houden en ik vond dat eigenlijk ook nooit zo erg maar hier <strong>in</strong> India is<br />
het toch anders. Het voelt vreemd aan om een w<strong>in</strong>kel b<strong>in</strong>nen te stappen en te<br />
kijken naar wat ze hebben. Sommige verkopers zijn ontzettend opdr<strong>in</strong>gerig en<br />
dat voelt niet fijn. Ik zal er toch doorheen moeten want ik wil de kled<strong>in</strong>g hier <strong>in</strong><br />
Chennai kopen omdat ik dan een aandenken heb maar ook omdat het hier een<br />
stuk voordeliger is dan <strong>in</strong> Nederland. Mijn budget is honderd Euro en daarvan wil<br />
ik 3 shirts, 3 broeken en 3 paar schoenen aanschaffen. Het is niet eenvoudig<br />
want ik moet wel echt zoeken naar spullen die wat goedkoper zijn maar het kan<br />
lukken. Ik heb daarbij voor mezelf nog een eis en dat is dat ik alleen iets koop als
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
191<br />
ik dat ook mooi v<strong>in</strong>d. Mijn zoektocht is begonnen bij de grote Saravanna<br />
Superstore omdat ik daar betrekkelijk anoniem <strong>in</strong> de w<strong>in</strong>kel kan stru<strong>in</strong>en. Ik heb<br />
nu ook e<strong>in</strong>delijk ontdekt waar er een pashokje is want dat is ook onontbeerlijk<br />
omdat ik geen idee heb wat mijn maat hier is. Een verkoper vertelde me dat ik<br />
maat 36 heb dus zal ik dat eerst maar gaan proberen. Deze week neem ik wat<br />
meer rust om me voor te bereiden op de terugreis. Terug <strong>in</strong> Nederland beg<strong>in</strong>t er<br />
namelijk een nieuw avontuur. Ik ben dan platzak, heb geen bezitt<strong>in</strong>gen of<br />
won<strong>in</strong>g, geen werk, geen <strong>in</strong>komen en bovenal geen zekerheden. Ik wil de blog<br />
blijven bijhouden om jullie te laten weten hoe het verder gaat. Voorlopig is er<br />
nog geen pijl op te trekken!<br />
Hoezo arm?<br />
De student farmacie die ook <strong>in</strong> het hotel verblijft geeft me regelmatig<br />
<strong>in</strong>zichten <strong>in</strong> de cultuur. Ik heb het wel eens gehad over het verschil tussen arm<br />
en rijk en me er vooral over verbaast. De spelers die de cricket wedstrijd w<strong>in</strong>nen<br />
<strong>in</strong> de IPL krijgen elk 1 miljoen dollar. Dat nog boven hun salaris van vele<br />
miljoenen want het zijn de best betaalde sporters ter wereld. Het is daarom geen<br />
wonder dat k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> de sloppenwijken allemaal cricket spelen en hopen ooit<br />
de beste speler ter wereld te worden. De prijs waarvoor teams worden verkocht<br />
kan oplopen tot bedragen van 600 miljoen dollar. Wat dat betreft lijkt het de<br />
wereld van de <strong>in</strong>ternet giganten. Ik had ook al gezien dat er <strong>in</strong> India op het<br />
gebied van spiritualiteit veel te halen valt. Dat wil zeggen wanneer je er gevoelig<br />
voor bent. Het komt uite<strong>in</strong>delijk allemaal op het zelfde neer. Wanneer je <strong>in</strong> staat<br />
bent om naar jezelf te kijken en de tijd neemt om <strong>in</strong>nerlijke rust te krijgen dan<br />
gaat er een wereld voor je open. Om deze <strong>in</strong>zichten te krijgen hoef je niet naar<br />
India maar het staat waarschijnlijk erg <strong>in</strong>teressant om <strong>in</strong> een oranje jurk thuis te<br />
komen en jezelf een mysterieuze naam te geven. De vele goeroes verrijken zich<br />
stuk voor stuk. Ik hoor dat sommige van deze zogenaamde heilige mannen een<br />
salaris verdienen van een kle<strong>in</strong>e 60 miljoen dollar. Het meeste geld komt daarbij<br />
van westerl<strong>in</strong>gen. Het zou bijna <strong>in</strong> me op komen om ook een oranje jurk aan te<br />
trekken en me te laten vereren als heilige. Toch doe ik dat niet omdat het<br />
simpelweg niet goed voelt. Ik ben er van overtuigd dat we allemaal heiligen zijn<br />
en er geen verschil is tussen mensen. We zijn één. Het is voor mij een uitdag<strong>in</strong>g<br />
om te bewijzen dat we met onze gedachten onze wereld creëren. Dat kan ik
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
192<br />
alleen door met concrete bewijzen te komen. Misschien helpt het wanneer ik wat<br />
zakelijker zou worden maar v<strong>in</strong>d dat al niet makkelijk. Als er een handel is<br />
waar<strong>in</strong> me zou willen begeven dan is het alternatieve energie. Ik zou betaalbare<br />
energie willen produceren over iedereen op aarde. Het voordeel is dat de markt<br />
groot is en de kansen er op dit moment ook liggen. We betalen ons namelijk<br />
scheel aan de veel te dure brandstoffen en maken te we<strong>in</strong>ig gebruik van de<br />
alternatieven als w<strong>in</strong>d en zonne-energie. Hoewel de laatste jaren al een<br />
verbeter<strong>in</strong>g te zien is blijft het relatief duur om de alternatieve brandstoffen te<br />
produceren maar wanneer op grote schaal zonnepanelen worden geproduceerd<br />
die een hoog rendement opleveren dan zou het zeker een goede optie zijn. Kijk<br />
wat er met de computer is gebeurt. Dat was eerst ook een mach<strong>in</strong>e die maar<br />
voor een kle<strong>in</strong>e groep mensen beschikbaar was maar <strong>in</strong>middels <strong>in</strong> bijna elke<br />
won<strong>in</strong>g te v<strong>in</strong>den is. Dat moet dus ook kunnen met energie. Ik ben er namelijk<br />
van overtuigd dat we de afgelopen jaren te veel hebben betaald voor basale<br />
levensbehoeften. Goed bekeken zijn de grondstoffen van iedereen maar is het <strong>in</strong><br />
de wereld oneerlijk verdeeld. Daardoor zien we ook het verschil tussen arm en<br />
rijk. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen selfsupport<strong>in</strong>g worden omdat over<br />
een paar jaar de fossiele brandstoffen, die <strong>in</strong> handen zijn van de 'upper view,'<br />
bijna onbetaalbaar zijn. Het kl<strong>in</strong>kt misschien te idealistisch maar ik denk toch dat<br />
dit een oploss<strong>in</strong>g is voor onze maatschappij. Iedereen rijk? Ik v<strong>in</strong>d het prima! Het<br />
paradijs is hier op aarde.<br />
Water<br />
Ik heb weer een tochtje gemaakt langs een paar van de grote<br />
shopp<strong>in</strong>gmalls. Deze keer zonder ver te wandelen maar door de juiste bus te<br />
nemen. Ik ben op zoek geweest naar leuke kled<strong>in</strong>g maar kon die <strong>in</strong> deze malls<br />
niet goed v<strong>in</strong>den. Er zijn wel bekende merken maar <strong>in</strong> de eerste plaats v<strong>in</strong>d ik de<br />
kleuren niet mooi en zijn de prijzen ook erg hoog vergeleken met de w<strong>in</strong>kels <strong>in</strong><br />
de buurt van het hotel. In de Saravana Super Store hangen rekken vol<br />
verschillende shirts waardoor je het idee hebt dat het restpartijen zijn maar ik<br />
heb er totaal geen problemen mee. Het geeft mij juist het gevoel dat ik voor<br />
we<strong>in</strong>ig geld een uniek shirt kan kopen. Ik moet nog even voorzichtig zijn want ik<br />
heb nog geen shirt gepast en heb geen idee welke maat ik moet nemen. Het<br />
blijft dus nog even spannend of ik er <strong>in</strong> slaag om een paar shirts te kopen.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
193<br />
Tijdens de toch werd ik me ook bewust hoe belangrijk water tijdens het warme<br />
weer. Ik kreeg namelijk op een gegeven moment last van hoofdpijn. Toch wilde<br />
ik onderweg niets halen omdat ik dan ben toegewezen op de veel te zoete<br />
drankjes die er hier worden verkocht. Nadat ik water had gedronken was het<br />
probleem snel opgelost. In de groentew<strong>in</strong>kel heb ik me weer laten verleiden om<br />
vier paprika's te kopen voor nog geen 15 cent en heb ook een watermeloen en<br />
wat druiven gekocht. Vandaag dus een keer geen rijst. Om nog even op het<br />
water door te gaan kan ik vertellen dat er voor de arme mensen die hier <strong>in</strong> de<br />
hutten wonen waterpompen zijn. Water is nog geen vanzelfsprekendheid <strong>in</strong><br />
sommige wijken. Een collega van kantoor heeft een actie gevoerd om er voor te<br />
zorgen dat de huizen <strong>in</strong> zijn straat e<strong>in</strong>delijk van water worden voorzien. Tot nu<br />
toe moesten ze namelijk stellen zonder leid<strong>in</strong>gwater. Het water uit de kraan is<br />
overigens niet echt dr<strong>in</strong>kbaar. In de eerste plaats is het nogal zwaar gechloreerd.<br />
Daarnaast weet ik niet of mijn maag het aan zou kunnen. Ik wordt ook elke keer<br />
geadviseerd om het water niet te dr<strong>in</strong>ken. Ik ben ook bij een collega op bezoek<br />
geweest. Deze keer kwam ik <strong>in</strong> een iets m<strong>in</strong>der donkere flat en werd gastvrij<br />
ontvangen. Met een ijsje vooraf kreeg ik een lekkere lunch van rijst met<br />
aardappelen en geitenvlees. Het valt me wel op dat iedereen op een eigen tijdstip<br />
eet. Ze g<strong>in</strong>gen bij dit gez<strong>in</strong> niet gezellig met z'n alle aan tafel. Op een kle<strong>in</strong>e tafel<br />
stond een waterfilter waar ze het water uit de pomp zelf filteren. Ik ben er niet<br />
ziek van geworden en dat is voor mij het ultieme teken dat het water dr<strong>in</strong>kbaar<br />
was.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
194<br />
Hoofdstuk 20 Inspiratie en uitdag<strong>in</strong>gen<br />
Mijn grote vriend<br />
In de straat naar kantoor woont een jonge hond bij een <strong>in</strong> aanbouw zijnde<br />
appartementen complex. Toen ik hem voor het eerst zag was het een kle<strong>in</strong>e pup<br />
en toen ik een maand later terugkwam herkende hij me nog en kwam kwispelend<br />
naar me toe. Niet alle mensen <strong>in</strong> de straat v<strong>in</strong>den honden leuk en hij wordt<br />
daarom nogal eens weggejaagd door stenen naar het dier te gooien. Soms komt<br />
het beestje me achterna naar de eerste verdiep<strong>in</strong>g <strong>in</strong> het pand waar het kantoor<br />
is gevestigd. Elke morgen wanneer ik bij kantoor kom speel ik even met deze<br />
hond. Ik heb een paar pog<strong>in</strong>gen gedaan om een foto te maken maar dat lukte<br />
niet echt. Iemand vroeg of ik het dier mee wil nemen naar Nederland maar dat<br />
doe ik niet. Ook heb ik <strong>in</strong> de buurt een kle<strong>in</strong> stalletje ontdekt waar ze fruitsap<br />
verkopen. Voor 10 Ruphee haal ik daar nu dus ook regelmatig een fruitmix. Dat<br />
zijn verschillende soorten fruit met een beetje 'badam melk'. Dat is melk met een<br />
vanillesmaak. Op deze manier heb ik een vervang<strong>in</strong>g gevonden voor de<br />
milkshake waar ik naar op zoek was. Waarschijnlijk zijn het vooral deze kle<strong>in</strong>e<br />
d<strong>in</strong>gen die ik zal gaan missen. Ik weet nog niet of er een volgend bezoek komt<br />
en op welke manier dat dan kan. Deze reis heb ik gemaakt op een toeristenvisum<br />
en dat ben ik <strong>in</strong> feite ook want ik heb uitsluitend als vrijwilliger een paar diensten<br />
aangeboden. Het onderzoek heeft voor mij enkele goede contacten opgeleverd.<br />
Het is me wel tegengevallen hoe eenkennig er <strong>in</strong> sommige organisaties wordt<br />
gereageerd. Dat gaf mij een gevoel van wantrouwen. Het lijkt alsof sommige<br />
sticht<strong>in</strong>gen elkaar als concurrenten zien terwijl ik denk dat de k<strong>in</strong>deren zijn beter<br />
geholpen kunnen worden wanneer er meer wordt samengewerkt. Ik heb ook<br />
gezien dat er veel organisaties bijbedoel<strong>in</strong>gen hebben om k<strong>in</strong>deren op te vangen.<br />
Dat wisselt van zieltjes w<strong>in</strong>nen tot het werven van fondsen voor eigen<br />
<strong>in</strong>komsten. Ik zal na mijn bezoek contact blijven houden zodat een eventueel
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
195<br />
vervolg sneller tot resultaat zal leiden. Ik ben benieuwd of mijn grote vriend me<br />
dan nog herkent.<br />
IJsje<br />
Het is duidelijk dat de verschillen steeds groter worden <strong>in</strong> India. De armen<br />
hebben niks en de rijken kunnen lekker ijsjes kopen. Er is een keten waar je voor<br />
100 gram ijs meer betaald dan een ready meal. Ik besloot mezelf ook op een<br />
ijsje te trakteren en was hetzelfde kwijt als drie maaltijden. Voor mij was het<br />
totaal geen probleem maar ik kan me voorstellen dat er mensen <strong>in</strong> India zijn die<br />
ook graag eens een ijsje eten. Prijzen <strong>in</strong> de slums zijn aangepast aan de<br />
<strong>in</strong>komensnorm. Zo v<strong>in</strong>d je juist <strong>in</strong> de buurten waar meer arme mensen wonen de<br />
stalletjes met badam melk en fruitdrankjes. Mijn favoriete drankje is nog steeds<br />
een fruitmix voor 10 Ruphee. Niet omdat het goedkoop is maar omdat ik het<br />
lekker v<strong>in</strong>d. Ik was <strong>in</strong> een achterstandswijk voor de open<strong>in</strong>g van een<br />
computerlokaal waar ze tien nieuwe pc hebben gekregen zodat jongvolwassenen<br />
<strong>in</strong> een half jaar kunnen leren om met een computer te werken en om een betere<br />
baan te kunnen krijgen. Onderweg kwam ik een paar van de jongens tegen die<br />
voetbaltra<strong>in</strong><strong>in</strong>g hebben van de organisatie waar ik voor werkte. Een van de<br />
jongens trakteerde me op een heerlijk fruitmix. Dat vond ik erg leuk en het zijn<br />
juist die d<strong>in</strong>gen die mijn reis meer <strong>in</strong>houd hebben gegeven. Vooral wanneer<br />
mensen je een beetje leren kennen zijn ze erg vriendelijk. Dan zie je ook de<br />
gastvrijheid. Zo kreeg ik laatst een lunch <strong>in</strong> de won<strong>in</strong>g van de grootmoeder van<br />
een vrijwilliger. Een maaltijd van rijst met sambar en een paar stukjes vis. Met<br />
als toetje een lekker mango. Het vreemde is wel dat je dan alleen zit te eten en<br />
de anderen toekijken. Ik kreeg een beetje het gevoel dat ik hun maaltijd zat te<br />
verorberen maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Juist de mensen die niet veel<br />
hebben zijn goed <strong>in</strong> delen. Ik kon weer merken dat de roomboy weer terug is<br />
want hij had weer een fikse ruzie. Ik weet niet waar het dan om gaat omdat ik<br />
het niet kan verstaan. Wanneer ik iemand met een omgekeerde handveger<br />
achter hem aan zie komen geef ik hem gelijk dat hij tekeer gaat. Ik heb me er<br />
niet mee bemoeid maar ben wel even gaan kijken. Juist de manier waarop hij<br />
zich uit bewonder ik wel. Het is ruw en recht voor zijn raap. Als iets hem niet
evalt dan gaat hij tekeer. Ik kan er nog iets van leren. Ik blijf namelijk <strong>in</strong> de<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
196<br />
meeste gevallen erg beleefd. Misschien wel een beetje te beleefd waardoor<br />
mensen de <strong>in</strong>druk krijgen dat je een watje bent. Oeps misschien ben ik dat ook<br />
wel :P Ik kan nog veel leren.<br />
Ik stel niets voor!<br />
We leven <strong>in</strong> een maatschappij waar<strong>in</strong> we worden afgerekend op wat we<br />
bereiken <strong>in</strong> het leven. Wanneer je <strong>in</strong> India niet trouwt en geen k<strong>in</strong>deren krijgt<br />
dan wordt je leven als nutteloos beschouwt. Ik ben niet getrouwd en heb geen<br />
k<strong>in</strong>deren dus leef ik volgens de Indiase normen een nutteloos bestaan. Voor mij<br />
is dat geen nieuw idee. In Nederland had ik ook regelmatig het gevoel dat ik<br />
niets voor stelde. En dat klopt ook, ik ben een nobody. Een grijze mus die soms<br />
het gevoel heeft onzichtbaar over straat te lopen. Daarom komt steeds vaker de<br />
vraag bij me op waarom we eigenlijk bestaan. Hoewel de maatschappij over het<br />
algemeen van menig is dat een leven nuttig moet zijn denk ik vooral dat een<br />
leven zo prettig mogelijk moet zijn. Iedereen kent ups en downs en het gaat er<br />
volgens mij om hoe iemand daar mee om kunt gaan. Aan welke eisen moeten we<br />
voldoen? Wie bepaald dat we gelukkig zijn en een fantastische carrière achter de<br />
rug hebben of succesvol zijn. Er zijn daarvoor zeker punten aan te wijzen.<br />
Bijvoorbeeld een vette bankreken<strong>in</strong>g of algemene erkenn<strong>in</strong>g door anderen.<br />
Iedereen zal het met me eens zijn dat mensen als Joop van den Ende of John de<br />
Mol succesvolle zakenlieden zijn. Ik vraag me alleen af of ze daardoor ook<br />
gelukkiger zijn dan anderen. Ik denk namelijk van niet. Ik heb wel bewonder<strong>in</strong>g<br />
voor mensen die <strong>in</strong> staat zijn om succesvol te zijn of iets te bereiken. Maar het<br />
blijft belangrijk dat ik de vrijheid heb om keuzes te maken. We baseren onze<br />
menig vaak op wat anderen denken en misschien is het beter om dat om te<br />
draaien. Het gaat er <strong>in</strong> mijn leven namelijk om wat ik er zelf van v<strong>in</strong>d. Ik v<strong>in</strong>d het<br />
geen probleem wanneer anderen zeggen dat ik niets voor stel. In feite klopt dat<br />
ook. Ik ben geen succesvolle ondernemer, heb geen carrière gemaakt en heb<br />
zelfs geen zichtbare nuttige bijdrage aan de maatschappij geleverd. Ik beg<strong>in</strong> me<br />
steeds vaker af te vragen of dat belangrijk is. Wanneer ik ervan uitga dat alles <strong>in</strong><br />
mijn leven gaat zoals het moet gaan dan kan ik het eigenlijk alleen maar<br />
accepteren. Wanneer ik er niet tevreden over ben dan is het aan mij om dat te<br />
veranderen. Op de voorpag<strong>in</strong>a van de krant staat vandaag een pag<strong>in</strong>agrote
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
197<br />
advertentie wat de prime m<strong>in</strong>ister dit jaar allemaal voor elkaar heeft gekregen.<br />
In een paar artikelen op volgende pag<strong>in</strong>a’s wordt de nadruk gelegd op het feit<br />
dat ze de nieuwbouw een jaar geleden heeft verruild voor het oude fort. Ik maak<br />
eruit op dat ze veel moeite doen om een positief beeld te geven van deze vrouw.<br />
Op het lijstje staan o.a. Gratis rijst voor armen, 4 gram goud voor vrouwen die<br />
op huwbare leeftijd zijn, gratis mixers, blender en elektrische ventilatoren voor<br />
vrouwen, Het schenken van koeien, geiten en schapen aan armen. Gratis laptops<br />
voor studenten, groene huizen met licht op zonne-energie en een regel<strong>in</strong>g voor<br />
zorgverzeker<strong>in</strong>g. Als je het allemaal zo leest is dat heel nobel maar om daardoor<br />
te stellen dat de maatschappij erdoor honderd jaar op vooruit is gegaan gaat me<br />
te ver. De feiten kloppen niet helemaal Zo staat er dat er 2235 Solar Powered<br />
Green Houses zijn gebouwd. Ik heb er maar één kunnen v<strong>in</strong>den <strong>in</strong> Chennai. Er<br />
zijn volgens een andere advertentie 84 mensen die zelfstandig zijn geworden.<br />
Dat lijkt me marg<strong>in</strong>aal op een bevolk<strong>in</strong>g van meer dan 20 miljoen mensen <strong>in</strong> de<br />
prov<strong>in</strong>cie Tamil Nadu. Schijnbaar zijn het gegevens die door de politiek als<br />
belangrijk worden opgevat terwijl ik me afvraag waarom er zo veel geld wordt<br />
verspild aan het bouwen van allerlei gebouwen die vervolgens niet worden<br />
gebruikt. Waarom staat er nergens iets over onderwijsprojecten of verbeter<strong>in</strong>g<br />
van de <strong>in</strong>frastructuur? Wie ben ik om er over te oordelen? Ik sta aan de kant en<br />
kijk er naar. Gelukkig kan ik de humor er wel van <strong>in</strong>zien en laten we eerlijk zijn.<br />
Is het <strong>in</strong> Nederland met al de bezu<strong>in</strong>ig<strong>in</strong>gen zo veel beter? Bij de nieuwe<br />
bezu<strong>in</strong>ig<strong>in</strong>gen zie ik de middenstanders er vooral op achteruit gaan. Toch wil ik<br />
niet beweren dat ik oploss<strong>in</strong>gen heb en het beter weet. Ik stel niets voor en ben<br />
er tevreden mee.<br />
Interne uitdag<strong>in</strong>gen<br />
De organisatie waar ik als vrijwilliger aan het werk heeft een paar <strong>in</strong>terne<br />
uitdag<strong>in</strong>gen. Het zijn zaken die ik vaker tegenkom bij de sticht<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India. In<br />
dit geval zijn er fonds gebruikt voor andere doele<strong>in</strong>den dan waar de donateur het<br />
geld voor had geschonken en moet dit worden rechtgetrokken. Bij deze<br />
organisatie zijn ze <strong>in</strong> ieder geval transparant er wordt er aan gewerkt om de<br />
situatie zo goed mogelijk op te lossen. Het geeft mij echt een kijkje <strong>in</strong> de keuken<br />
van een organisatie <strong>in</strong> India. Ik zie daarbij dat de cultuur ook een belangrijke rol<br />
speelt en dat mannen zich geschikter achten dan vrouwen om bepaalde posten
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
198<br />
te bekleden. Ik zie <strong>in</strong> dit geval dat het tegendeel wordt bewezen. Het gaat hier <strong>in</strong><br />
meerdere opzichten om <strong>in</strong>terne problemen want het probleem ligt namelijk ook<br />
bij de mensen zelf. Ik ben nog steeds bezig om de lessen voor de cursus <strong>in</strong> het<br />
observatie huis samen te stellen en zoek naar mogelijkheden om op een<br />
eenvoudige manier duidelijk te maken hoe mensen voor zichzelf kunnen<br />
beslissen over hun emoties en daarmee ook over de manier waarop ze <strong>in</strong> het<br />
leven staan. Daardoor wordt mij ook een spiegel voorgezet en zie ik dat ik<br />
volledig aansprakelijk ben voor wat er <strong>in</strong> mijn gedachten gebeurt. Ik geloof dat<br />
we naar ons lichaam kunnen luisteren en daardoor beter <strong>in</strong> staat zijn om onze<br />
persoonlijke uitdag<strong>in</strong>gen aan te gaan. Misschien is dat wel het mooiste avontuur.<br />
Daarvoor hoef je geen verre reizen te maken. Begrijp me niet verkeerd, ik denk<br />
dat ik deze reis naar India niet voor niets maak en dat heeft gelukkig niet alleen<br />
te maken met de zaken die ik bij mezelf tegenkom. Net zoals ik leer van wat ik<br />
hier <strong>in</strong> de cultuur tegenkom waardoor het moeilijk is om een project te starten<br />
kom ik ook zaken tegen <strong>in</strong> mijn eigen leven die me belemmeren. Pas op het<br />
moment dat iemand zichzelf volledig kan accepteren zoals hij of zij is dan komt<br />
er van alles <strong>in</strong> beweg<strong>in</strong>g. Het voelt ook helemaal niet verkeerd maar als een<br />
liefdevol proces. Ik ben ook blij dat ik het op deze manier met anderen kan<br />
delen. Voor mij betekent het leven dat we de vrijheid hebben om te kiezen. Ik<br />
ben bewust uit mijn comfort zone gestapt. (Ik ben me ook bewust dat ik de<br />
laatste tijd dit woord steeds meer gebruik:) Ook denk ik nog steeds dat het<br />
project om ecologische won<strong>in</strong>gen te bouwen met straatk<strong>in</strong>deren een kans kan<br />
maken. Daarvoor moet ik wel nog een paar <strong>in</strong>terne zaken beter op een rij<br />
krijgen. Vandaag vlieg ik terug naar Nederland en krijg dan zelf te maken met<br />
een paar <strong>in</strong>terne uitdag<strong>in</strong>gen want ik ben platzak, heb geen won<strong>in</strong>g, geen<br />
<strong>in</strong>komen en geen zekerheid. Hoe komt het dat ik me daar toch niet druk over<br />
maak? Ik maak me ook niet druk over het feit dat ik met Air India vlieg. Deze<br />
maatschappij heeft dat de laatste tijd nogal wat uitdag<strong>in</strong>gen gehad o.a. een<br />
stak<strong>in</strong>g van de piloten en f<strong>in</strong>anciële problemen. Mijn vluchtschema is al drie keer<br />
gewijzigd en ziet er tot nu toe als volgt uit:<br />
AI 143E 21 JUN TH MADRA - DELHI 0845 - 1130<br />
AI 111E 21 JUN TH DELHI - LONDON HEATHROW 1405 - 1900<br />
KL 1032Q 21 JUN TH LONDON HEATHROW - AMSTERDAM 2100 - 2315
Hoofdstuk 21 Mijmer<strong>in</strong>gen<br />
Hokjesgeest<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
199<br />
Tijdens mijn ochtendwandel<strong>in</strong>g naar het terre<strong>in</strong> waar de voetbaltra<strong>in</strong><strong>in</strong>gen<br />
worden gegeven kom ik onderweg veel verschillende huizen tegen. Er zijn slechts<br />
enkele mensen die zich een won<strong>in</strong>g kunnen veroorloven van een redelijke<br />
afmet<strong>in</strong>g. De rest van de bevolk<strong>in</strong>g <strong>in</strong> India moet het doen met kle<strong>in</strong>e hokjes.<br />
Naast de hutjes worden er ook steeds meer flats gebouwd. Ik keek <strong>in</strong> één van de<br />
nieuwe flats en schrok van de afmet<strong>in</strong>gen. Het zijn werkelijk slechts kle<strong>in</strong>e<br />
hokjes. Er is een woonslaapkamer, een keuken, een toilet en een doucheruimte<br />
en een kle<strong>in</strong> balkon maar dan heb je het ook wel gehad. Zelfs het trapportaal<br />
voelt benauwd aan. Meubelstukken moeten omhoog worden gehesen omdat je<br />
ze anders met geen mogelijkheid <strong>in</strong> je appartement kunt krijgen. Vaak staat er <strong>in</strong><br />
de woonkamer een bed en een televisie. De gez<strong>in</strong>sleden slapen bij elkaar op de<br />
grond. Ik zou op zo'n harde vloer niet kunnen slapen. Wanneer langs één van de<br />
flats loop ruik ik een brandlucht. Er smeult een enorme hoop dit schijnbaar niet<br />
lang daarvoor <strong>in</strong> brand is gestoken. Het afval lag vlak naast een woonflat die<br />
door de rook zwartgeblakerd is. Hoewel het nog maar net half zes <strong>in</strong> de ochtend<br />
is lopen er al mensen op straat en zijn er verschillende koffiestalletjes open. Ik<br />
dr<strong>in</strong>k daarom eerst een glaasje koffie voordat ik naar het tra<strong>in</strong><strong>in</strong>gsveld loop. Ik<br />
ben ruim op tijd om de hele tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g mee te maken en te fotograferen. De<br />
jongens doen enthousiast mee aan de tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g en zo nu en dan komen er een<br />
paar geiten meetra<strong>in</strong>en. Na afloop is er net als de dag ervoor niets te dr<strong>in</strong>ken of<br />
te eten voor de k<strong>in</strong>deren. Wanneer ik ernaar <strong>in</strong>formeer blijkt dat een w<strong>in</strong>kelier<br />
zijn bestell<strong>in</strong>g voor de tweede keer niet heeft afgeleverd. Ik zou <strong>in</strong> een dergelijk<br />
geval naar een andere w<strong>in</strong>kel zijn gegaan om ervoor te zorgen dat er wel iets<br />
was voor de k<strong>in</strong>deren te eten is. Helaas is dat niet gedaan. De k<strong>in</strong>deren zeggen<br />
er, zo ver ik dat kan <strong>in</strong>schatten, niets over. Ik hou daarom ook maar verder mijn<br />
mond. Ik zie de jongen, die een paar dagen geleden op kantoor kwam, aanrijden<br />
op een mooie nieuwe motor. Ik heb hem waarschijnlijk <strong>in</strong> een verkeerd leeftijd
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
200<br />
hokje geplaatst. Wanneer ik terugloop naar het hotel zie ik de armzalige hutjes<br />
en de flats <strong>in</strong> aanbouw. Ik zie een voormalig fabrieksterre<strong>in</strong> en ben erg benieuwd<br />
wat ze daar willen bouwen. Ik heb namelijk gehoord dat er huizen komen voor de<br />
mensen die op dit moment <strong>in</strong> de hutjes wonen. Ik ben erg benieuwd of ze ook 50<br />
Ruphee (nog geen Euro) per maand voor de nieuwe hokjes gaan betalen. Hoewel<br />
ik al weer terug ben <strong>in</strong> Nederland zal ik nog enkele berichten over mijn<br />
ervar<strong>in</strong>gen <strong>in</strong> India blijven publiceren. Daarnaast is het project voor mij nog niet<br />
afgelopen. Ik zal jullie de komende tijd op de hoogte brengen van mijn<br />
bev<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen en de mogelijkheden die er zijn!<br />
Wit blijven<br />
Omdat ik de laatste weken <strong>in</strong> India wat meer TV keek om zo nu en dan te<br />
ontspannen bij een leuke film, zat ik ook vast aan de lange reclameblokken die er<br />
tussendoor worden uitgezonden. Daarbij vlogen steeds meer producten langs die<br />
je een mooie gladde huid geven zonder pukkels of iets dat je huid met speciale<br />
m<strong>in</strong>eralen vrij houdt van zweet en daarbij ook nog eens de huid witter houden.<br />
Ik heb al eens eerder aangegeven dat ik vooral dat laatste maar vreemd v<strong>in</strong>d.<br />
Wanneer ik <strong>in</strong> India rondliep zag ik geen zwarte, bru<strong>in</strong>e of blanke gezichten, ik<br />
zag mensen. Het is mijn overtuig<strong>in</strong>g dat we allemaal gelijk zijn. Wat me opvalt is<br />
dat veel mensen niet tevreden zijn met hun bestaan maar ook niet proberen om<br />
dat dan te veranderen. Ik kom er zelf zo langzamerhand achter dat het <strong>in</strong> de<br />
eerste plaats belangrijk is om jezelf volledig te accepteren. Dat vraagt van mijzelf<br />
al een hele andere denkwijze. Het zijn juist de reclames die ons een beeld<br />
voorschotelen van een wereld die niet echt is. Als ik alleen al denk aan de trucs<br />
die ze gebruiken om de beelden te bewerken. In wezen worden we door de<br />
media gehersenspoeld. Ik vraag me af hoeveel mensen dat door hebben want de<br />
producten v<strong>in</strong>den gretig aftrek. Ondertussen ben ik zaken aan het afronden en<br />
denk ik na over een paar producten die ik zelf <strong>in</strong> de markt zou willen zetten. Het<br />
schrijven van dit reisverslag heeft me daarbij geïnspireerd. Ik zoek vooral passief<br />
<strong>in</strong>komen zodat ik tijd vrij kan houden om leuke d<strong>in</strong>gen te doen. Ik heb de smaak<br />
te pakken en zou nog meer van de wereld willen zien. Hoe ik dat precies vorm<br />
moet geven is me op dit moment nog niet helemaal duidelijk maar ik heb er<br />
vertrouwen <strong>in</strong> dat ik daarvoor de wegen zal v<strong>in</strong>den. Ik heb besloten om de<br />
laatste periode ook <strong>in</strong> het zelfde hotel te blijven en niet te reizen. Dat kwam ook
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
201<br />
omdat niet iedereen reageerde op mijn mails en ik daarom niet wist of ik welkom<br />
was. Zo was het de bedoel<strong>in</strong>g om een bruiloft te bezoeken <strong>in</strong> Coimbatore maar<br />
na enkele mailtjes had ik nog geen antwoord. Ik zou graag een paar weken <strong>in</strong><br />
een farmhouse verbleven hebben maar dat zat er helaas niet <strong>in</strong>. Ik heb er wel<br />
over gedacht om op de bonnefooi te gaan maar dan zou ik mijn laptop niet<br />
meenemen en kon ik niet meer werken. Ik koos dus voor het werk en de<br />
voorbereid<strong>in</strong>gen die ik daarmee kan realiseren. Ik heb ook geen tijd genomen om<br />
te zonnen en een kleurtje te krijgen. Ik blijf dus wit!<br />
Vergelijken<br />
Hoewel ik op dit moment al weer terug ben <strong>in</strong> Nederland heb ik nog een paar<br />
blogs over die ik <strong>in</strong>de komende periode zal publiceren. Het blijft gaan over mijn<br />
ervar<strong>in</strong>g <strong>in</strong> India. Deze keer gaat het vooral over de verschillen die ik <strong>in</strong> het<br />
afgelopen half jaar heb ervaren. Een eerste verschil is hoe ik op het laatste<br />
rondliop door de straten van Chennai <strong>in</strong> vergelijk<strong>in</strong>g met de eerste dagen. Omdat<br />
ik <strong>in</strong> een vreemde omgev<strong>in</strong>g terecht kwam had ik geen idee moest zijn om<br />
boodschappen te halen of hoe veel ik voor iets moest betalen. Wanneer je als<br />
toerist ergens heen gaat is dat waarschijnlijk niet echt belangrijk. Omdat ik een<br />
half jaar met een krap budget werkte werd het wel belangrijk. Ik durf op dit<br />
moment ook gerust bij een stalletje op straat wat fruit kopen omdat ik weet<br />
hoeveel het ongeveer kost. Toch liep ik vorige week weer een half uur naar de<br />
mij bekende fruitshop omdat ik daar alles bij elkaar heb en ook halve papaja of<br />
meloenen kan kopen. Het voordeel is dat ik dan kan zien of het fruit rijp genoeg<br />
is om te eten. Daarnaast hebben ze soms de aanbied<strong>in</strong>gen van 4 paprika's voor<br />
10 Ruphee. Het grappige is dat ik het geld ook veel m<strong>in</strong>der belangrijk v<strong>in</strong>d dan <strong>in</strong><br />
het beg<strong>in</strong>. In januari had ik nog geen idee of ik het met het budget zou kunnen<br />
redden. Zeker toen ik <strong>in</strong> de eerste dagen er ver overheen g<strong>in</strong>g. Op het laatst<br />
redde ik het prima met datzelfde budget en gadb regelmatig zelfs per dag wel<br />
wat over. Ik weet ook beter de weg met het openbaar vervoer. Hoewel de<br />
bushalte nog steeds een gok zijn. Ik had besloten om me niet te veel te<br />
verdiepen <strong>in</strong> de taal maar dat zou ik nu zeker anders doen. Wanneer ik nog een<br />
keer voor een zelfde periode terug zou komen dan zal ik zeker proberen om de<br />
taal meer onder de knie te krijgen. Dan heb ik wel meer nodig dan het boekje<br />
leer Tamil <strong>in</strong> 30 dagen want dat heeft me niet geholpen. Uite<strong>in</strong>delijk gaat het
erom dat ik me kan redden <strong>in</strong> het voeren van eenvoudige gesprekken en hoef<br />
het niet te kunnen schrijven. Ik merk dat ik de taal erg <strong>in</strong>gewikkeld v<strong>in</strong>d. Veel<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
202<br />
van de namen en tekens lijken op elkaar. Daarnaast blijft het de vraag of alleen<br />
Tamil leren wel genoeg is. Ik geef even een voorbeeld van de shelter waar ik een<br />
paar workshops heb gegeven. Er waren daar jongens uit verschillende delen van<br />
India waardoor er vijf verschillende talen moesten worden vertaald. In dit half<br />
jaar heb ik ook een goed beeld gekregen hoe de cultuur <strong>in</strong> India <strong>in</strong> elkaar zit en<br />
op welke manier ik een project zou kunnen beg<strong>in</strong>nen. Ik weet ook dat ik dan<br />
mijn oorspronkelijke plan drastisch moet veranderen.<br />
Begrafenis<br />
Dit is een bericht dat speelde toen ik nog <strong>in</strong> India was:<br />
Midden op de markt kwam ik een begrafenis tegen. Voor een kar met een<br />
bloemenaltaar dansen enkele mannen en kl<strong>in</strong>ken trommels. Het lijk ligt openlijk<br />
opgebaard en achter de baar worden bloemen uitgestrooid. Het is een ritueel om<br />
afscheid te nemen. Tegelijkertijd heeft het toch iets van een feestelijke parade.<br />
Ik vroeg mezelf af of ik ook zo zou willen e<strong>in</strong>digen en kwam tot de conclusie dat<br />
ik mijn afscheid toch liever besloten zou willen houden. Wat dat betreft zie ik veel<br />
verschillen met de manier waarop ik d<strong>in</strong>gen zie en de manier waarop er <strong>in</strong> de<br />
cultuur <strong>in</strong> India met sommige zaken wordt omgegaan. Het is juist ook mooi om<br />
te zien dat mensen anders zijn en het niet overal het zelfde is. Wat ik m<strong>in</strong>der<br />
prettig v<strong>in</strong>d om te ontdekken is dat mensen worden misbruikt. Het is hier <strong>in</strong> India<br />
net alsof een mensenleven soms niet meetelt. Er komt <strong>in</strong> India veel 'traffick<strong>in</strong>g'<br />
voor. Dat is het misbruiken van mensen voor verschillende zaken zoals arbeid en<br />
andere diensten. Het is een moderne vorm van slavernij. Wanneer ik daar over<br />
nadenk v<strong>in</strong>d ik het schandelijk dat er mensen zijn die dat doen. Veel van de<br />
sociaal georiënteerde sticht<strong>in</strong>gen steken nu <strong>in</strong> op dat onderwerp alsof het een<br />
modeverschijnsel is.<br />
De cirkel is rond<br />
Omdat ik niet veel dagen meer <strong>in</strong> Chennai zou verblijven heb ik wat tijd<br />
genomen voor mezelf. Ik ben nog een keer naar Mylapore geweest om het City<br />
Centre w<strong>in</strong>kelcentrum te bekijken maar vooral om te kijken of ze bij de Mac<br />
Donald daar ook milkshakes verkopen. Dat bleek helaas niet het geval. Ze<br />
verkochten er wel een Chicken Mahrajha menu maar ik heb besloten om eerst
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
203<br />
even te kijken voor andere mogelijkheden. Ik ben een stukje doorgelopen naar<br />
de Pizza Hut die een weekmenu <strong>in</strong> de aanbied<strong>in</strong>g had voor 100 Ruphee. Dat was<br />
voor de vegetarische versie. Tot mijn verrass<strong>in</strong>g kwam ik <strong>in</strong> een knus<br />
restaurantje met bedien<strong>in</strong>g en was het menu beschikbaar. Ik heb gekozen voor<br />
een pittige pasta, een side dish van aardappelschijfjes en een zoete lemon<br />
limonade. Helaas was de 10 Ruphee upgrade van een Very Berry Daiquiri niet<br />
beschikbaar. E<strong>in</strong>delijk heb ik weer een keer pasta gegeten. Het goed gevulde<br />
bord heb ik op smaak gebracht met Italiaanse kruiden die op de tafel stonden en<br />
wat m<strong>in</strong>der pittig gemaakt met wat tomatensaus. De aardappelschijfjes roken<br />
erg lekker en smaakte ook goed. Ondanks een reken<strong>in</strong>g die door bedien<strong>in</strong>gsgeld<br />
en belast<strong>in</strong>g ruim 25% hoger was dan het aanbod vond ik het zeker de moeite<br />
van de reis waard. Ik ben alleen bang dat de fooi die ik voor de bedien<strong>in</strong>g gaf bij<br />
de kassier <strong>in</strong> zijn zak terecht is gekomen. Om de calorieën er weer een beetje af<br />
te krijgen besluit ik langs het strand terug te lopen. Raad eens wie ik daar bij het<br />
standbeeld van Ghandi tegenkwam? Het was de rikshachauffeur die me de eerste<br />
dagen <strong>in</strong> Chennai heeft rondgereden en me met zijn smoesjes van buitenlands<br />
geld afzette. Op zijn Autoriskha staat 'Tourist Friendly Driver' wat <strong>in</strong>houd dat hij<br />
je graag langs allerlei w<strong>in</strong>kels brengt De chauffeur herkent me niet maar doet me<br />
hetzelfde aanbod als de vorige keer om me heel goedkoop langs de<br />
toeristenattracties te rijden. Ik geef aan dat ik geen <strong>in</strong>teresse heb. Hij vraagt<br />
vervolgens waar ik heen wil na mijn wandel<strong>in</strong>g op het strand. Ik vertel dat ik<br />
naar Pursavakam ga. Hij biedt aan om me voor 50 Ruphee te brengen en wil<br />
zelfs wachten tot ik klaar ben met mijn strandwandel<strong>in</strong>g. Ik geef weer aan dat ik<br />
geen belangstell<strong>in</strong>g heb. Wanneer ik een stukje verderop mijn ervar<strong>in</strong>g voor de<br />
weblog aan het schrijven ben komt de man nog een keer naar me toe. Hij laat<br />
zijn prijs zakken tot 20 Ruphee met een w<strong>in</strong>keltoer. Ik geef weer duidelijk aan<br />
dat ik geen belangstell<strong>in</strong>g heb en de bus neem. Uite<strong>in</strong>delijk druipt hij af. Voor mij<br />
is hiermee de cirkel echt rond. Ik v<strong>in</strong>d het een fantastische ervar<strong>in</strong>g om na 6<br />
maanden de man weer tegen te komen. Met een grijns op mijn gezicht banjer ik<br />
over het strand. Ik kom nog een paar jongens tegen die met me op de foto<br />
willen. Ik v<strong>in</strong>d het prima. Na een lekker wandeltocht van ongeveer drie kilometer<br />
strand neem ik de bus naar Doventon waar het hotel om de hoek is. Ik koop nog<br />
een bioyoghurt <strong>in</strong> de toren aan de overkant van de straat. De vrouw achter de<br />
toonbank vraagt aan een jongen wat ik wil. Ik leg zelf aan haar uit dat ik yoghurt
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
204<br />
wil hebben. Ze opent de koelkast en ik open de andere deur om de yoghurt te<br />
pakken die ik wil hebben. Ik laat haar zien hoeveel de yoghurt kost en reken af<br />
met een heel ander gevoel dan de eerste keer dat ik een w<strong>in</strong>kel bezocht. Ik zie<br />
nu regelmatig dat de verkopers een beetje bang zijn dat ze me niet begrijpen. Ik<br />
heb er m<strong>in</strong>der moeite mee en maak duidelijk wat ik wil hebben en reken af. Ik<br />
ben er ook niet meer bang voor dat ik zal worden afgezet. Wanneer ze te veel<br />
zouden willen rekenen bijt ik, op een vriendelijk manier, wel van me af. Maar de<br />
laatste weken was dat bijna niet meer nodig.<br />
Op pad<br />
Dit is een bericht van de dag dat ik op weg g<strong>in</strong>g voor de terugreis naar<br />
Nederland: Inmiddels ben ik weer op pad. Vanochtend vroeg uit bed gestapt en<br />
naar station Egmore gelopen. Daarna met de subway naar het vliegveld. Simpel<br />
en goedkoop. Ik kreeg een compliment van een kennis dat ik zo snel de weg<br />
weet <strong>in</strong> het openbaar vervoer. Hij loopt nooit en heeft een auto met chauffeur.<br />
Dat kl<strong>in</strong>kt leuk maar ik vond het zelf uitzoeken en de weg v<strong>in</strong>den een grotere<br />
uitdag<strong>in</strong>g en prachtige ervar<strong>in</strong>g. Het <strong>in</strong>checken op het vliegveld gaf geen<br />
problemen. Ik zag dat ik drie kilo te veel bagage had maar er werd totaal niet<br />
moeilijk over gedaan. Ook het de controle was erg snel. Schijnbaar toch een<br />
voordeel wanneer je een ochtendvlucht hebt. Of zou het komen omdat ik ruim op<br />
tijd aanwezig was? Ik hou ervan om voldoende tijd te hebben, zeker wanneer ik<br />
een plek niet ken. Gisteren heb ik nog een workshop gegeven voor de staf van<br />
het opvanghuis. De workshop g<strong>in</strong>g over de methode die ik heb ontwikkeld voor<br />
het Observation Home for Boys van Social Defence. Ik heb eerst een filmpje<br />
laten zien over het kantoor van Google omdat ik dat een prachtig voorbeeld v<strong>in</strong>d<br />
van het toepassen van kennis over werk en leven. Daarna heb ik een<br />
fotopresentatie vertoont over mijn <strong>in</strong>druk van Chennai. De reacties waren erg<br />
leuk. Voor de groep bleek het materiaal over de life-skills herkenbaar maar ze<br />
vertelde dat ik het op een andere manier heb gebracht dan ze gewend waren.<br />
Het was erg <strong>in</strong>spirerend om deze workshop te geven vooral omdat de <strong>in</strong>teractie<br />
erg goed was en de reactie ook erg persoonlijk en positief waren. Ik heb een<br />
kopie van de methode achtergelaten zodat ze daar eventueel gebruik van kunnen<br />
maken. Ik denk er zelf over om er meer mee te gaan doen en zal zeker ook <strong>in</strong><br />
Nederland onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor het materiaal. Het hele
onderzoek was voor mij erg leerzaam. Er was gelukkig ook veel materiaal te<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
205<br />
v<strong>in</strong>den en ik heb de uitgangspunten van Unicef en WHO als ijkpunten gebruikt.<br />
Wanneer ik terug zou komen <strong>in</strong> India dan wil ik de methode echt <strong>in</strong>zetten en de<br />
docenten laten zien hoe ze ermee kunnen werken. Maar voordat het zover is wil<br />
ik eerst het boek af hebben. Het wordt steeds leuker om er aan te werken<br />
hoewel ik het de laatste week <strong>in</strong> de laptop heb laten rusten. Voor de zekerheid<br />
heb ik een kopie van het manuscript naar mijn mailadres gestuurd zodat ik met<br />
een gerust gevoel op reis kan. Het zou vervelend zijn wanneer de laptop gesloten<br />
zou worden of zoekraakt maar voor mij is het veel belangrijker dat ik kan blijven<br />
schrijven. De laatste tijd werd me regelmatig gevraagd wat ik het leukste vond <strong>in</strong><br />
Chennai. Daarop was mijn antwoord dat ik de mensen het leukst vond. Wanneer<br />
ze je eenmaal een beetje leren kennen zijn ze vriendelijk en open. Het afscheid<br />
<strong>in</strong> het hotel was hartelijk en de roomboy gebruikt mijn legerpukkel als slaapzak.<br />
Het was een ontroerend gezicht om dat te zien. Hoewel ik onmogelijk de wereld<br />
kan veranderen heb ik dit half jaar wel iets kunnen betekenen voor anderen. Ik<br />
zou het fijn v<strong>in</strong>den om dat werk, op welke manier ook, voort te zetten.<br />
Vervolgtrip<br />
Ik ben weer een paar dagen terug <strong>in</strong> Nederland. Ik merk dat ik niet veel<br />
moeite heb met de overgang van uit de hectiek <strong>in</strong> India. Een paar zaken vallen<br />
me wel tegen en dat heeft vooral te maken met het beeld dat de mensen hebben<br />
van mijn reis en de bedoel<strong>in</strong>g ervan. Het was niet makkelijk om een e-ticket te<br />
pakken te krijgen voor mijn reis met de tre<strong>in</strong> van Amsterdam naar Dedemsvaart<br />
waar ik <strong>in</strong> ieder geval een paar dagen blijf. Maar dat had ook te maken met mijn<br />
eigen onhandigheid. Ik had niet goed uitgezocht hoeveel ik moest betalen voor<br />
een enkele reis naar Zwolle en deed moeite om via het <strong>in</strong>ternet een dagkaart te<br />
kopen. Ik kwam <strong>in</strong> een biblio<strong>the</strong>ek en kon net een kaart betalen maar kon geen e-<br />
ticket uitpr<strong>in</strong>ten en bleek niet mogelijk om <strong>in</strong> mijn hotmail-account komen. Ik<br />
ben gewoon de tre<strong>in</strong> <strong>in</strong> gestapt en het net zo pragmatisch aangepakt als tijdens<br />
mijn reis <strong>in</strong> India. Bij de conducteur gaf ik aan dat ik geen tre<strong>in</strong>kaartje had en de<br />
reden daarvoor. Hij schreef een kaart voor me uit en het was verder geen<br />
probleem. Ik krijg vanzelf een met €35,00 verhoogde reken<strong>in</strong>g en moet dan<br />
aangeven dat ik niet <strong>in</strong> staat was om een e-ticket uit te pr<strong>in</strong>ten en het afschrift<br />
opsturen. Het komt zeker goed maar ik had voor de €0,50 kort<strong>in</strong>g niet deze
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
206<br />
moeite hoeven doen. Achteraf v<strong>in</strong>d ik het een domme actie die me meer tijd g<strong>in</strong>g<br />
kosten dan het kopen van een kaartje uit de automaat. Ik kan er wel de humor<br />
van <strong>in</strong> zien. Ik was m<strong>in</strong>der blij met de onverwachte facturen van mijn accountant<br />
zodat ik echt snel moet nadenken over het b<strong>in</strong>nenhalen van <strong>in</strong>komsten. Gelukkig<br />
kan ik ook een kle<strong>in</strong> bedrag aan pension uitkopen. Al met al geloof ik er<strong>in</strong> dat het<br />
goed komt maar ik had liever een ruimere basis gehad zodat ik me echt even op<br />
het boek had kunnen concentreren. Ik ben erg blij met het handje vol mensen<br />
die me wel hebben gesteund. Ik vond het wel jammer dat ik niet <strong>in</strong> staat ben<br />
geweest om meer mensen <strong>in</strong> Nederland te mobiliseren zodat ik een project had<br />
kunnen starten. Voor mij gaat de reis door. Ik zal blijven proberen om te kijken<br />
hoe ik iets voor de kansarme k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India kan betekenen. Ik ben op dit<br />
moment op zoek naar tijdelijke woonruimte en werk zodat ik directe kosten kan<br />
betalen en me kan voorbereiden op een vervolg van de reis. Het zal een<br />
uitdag<strong>in</strong>g worden om te kijken of ik voldoende steun kan krijgen voor een<br />
vervolgtrip.<br />
Hoofdstuk 22 En hoe verder?
Eenzame strijd?<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
207<br />
Ik vraag me af of ik een eenzame strijd aan het voeren ben en als een Don<br />
Quichotte tegen w<strong>in</strong>dmolens aan het vechten ben. Ik merk dat niet iedereen<br />
snapt waar ik mee aan de slag wil. Ik zal daarom proberen uit te leggen wat mijn<br />
bedoel<strong>in</strong>gen zijn. In de eerste plaatst ben ik de reis naar India begonnen om te<br />
kijken of het mogelijk was om iets te betekenen voor anderen. Hoewel het<br />
oorspronkelijke plan waarschijnlijk niet zal worden uitgevoerd is er zeker nuttig<br />
werk voor me te verrichten <strong>in</strong> India. Mijn bezitt<strong>in</strong>gen heb ik weg gedaan omdat ik<br />
op deze manier mijn handen vrij heb om meer te reizen. Daarnaast waren de<br />
spullen oud en vond de bezitt<strong>in</strong>gen niet belangrijk. Na het afgelopen half jaar dat<br />
ik heb rondgekeken <strong>in</strong> India is mijn visie eigenlijk alleen nog maar meer<br />
bevestigd. Ik wil graag kansarme k<strong>in</strong>deren helpen. Het is voor deze k<strong>in</strong>deren het<br />
belangrijkste dat ze onderwijs krijgen. Daarom ben ik blij dat ik een bijdrage heb<br />
kunnen leveren met het ontwikkelen van een methode voor 'Life Skill' lessen. In<br />
een volgend bezoek wil ik me er ook op richten om de methode aan te leren aan<br />
de begeleiders of docenten. Door het materiaal uit te breiden ontstaan meer<br />
modules waardoor er meer op maat kan worden gewerkt. Het onderwijs systeem<br />
<strong>in</strong> India is strak bepaald en gebaseerd op testen. Ik heb een methode ontwikkeld<br />
die voldoet aan de eisen die Unicef stelt aan een dergelijke cursus. Het materiaal<br />
is geschikt voor alle leerl<strong>in</strong>gen en niet afhankelijk van vooropleid<strong>in</strong>g of<br />
<strong>in</strong>telligentie. Na het geven van een workshop aan de staf van een opvanghuis<br />
bleek dat het materiaal ook <strong>in</strong>teressant kan zijn voor volwassenen. Het<br />
belangrijkste uitgangspunt dat ik heb toegevoegd aan de cursus is dat controle<br />
over emoties kan worden aangeleerd. Daardoor kan de cursus een bijdrage<br />
leveren aan een z<strong>in</strong>voller leven. Daarnaast kunnen de verschillende vaardigheden<br />
worden aangepast aan het profiel van de deelnemers zodat de cursus op maat<br />
kan worden aangeleerd. In het aankomende half jaar wil ik de oefen<strong>in</strong>gen<br />
aanbieden aan het bedrijfsleven om te gebruiken als materiaal om de werksfeer<br />
te verbeteren. Naast deze educatie staat directe hulp aan kansarme k<strong>in</strong>deren<br />
centraal door het realiseren van een nachtopvang voor straatk<strong>in</strong>deren. Dat<br />
project zal worden gerealiseerd <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met een paar bestaande<br />
organisaties. Om daarnaast een l<strong>in</strong>k te leggen met het eerste idee wil ik als<br />
kunstproject een hut bouwen van sandalen die kan worden gebruikt als ruimte
voor educatie met multimedia. In India heb ik <strong>in</strong>middels enkele betrouwbare<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
208<br />
partners gevonden. Het komende half jaar wil ik zoeken naar partners <strong>in</strong><br />
Nederland om de fondsen te realiseren. Ik hoop <strong>in</strong> ieder geval dat het geen<br />
eenzame strijd gaat worden maar een <strong>in</strong>spirerend samenwerk<strong>in</strong>gsproject.<br />
Het komt er op aan!<br />
Voor mensen die een kle<strong>in</strong> beetje willen weten hoe ik het heb ervaren <strong>in</strong><br />
India geef ik de tip om naar het BNN programma 'Bloed en Zweet en<br />
Luxeproblemen' op Nederland drie te bekijken. Onder het mom van 'je hebt altijd<br />
een bed om te slapen' ben ik blij en dankbaar dat ik de eerste paar dagen terug<br />
<strong>in</strong> Nederland ben opgevangen. Toch wil ik weer verkassen. 'Je moet meer aan<br />
jezelf denken.' Kreeg ik te horen. En dat wil ik zeker doen. Maandag wil ik weer<br />
op pad met één kle<strong>in</strong>e rugzak en wat kled<strong>in</strong>g en ga richt<strong>in</strong>g Amsterdam waar ik<br />
bij een paar vrienden ook een paar weken onderdak kan krijgen. Ze hebben ook<br />
gevraagd of ik <strong>in</strong> augustus op hun honden wil passen wanneer ze op vakantie<br />
zijn. Ook kreeg ik het aanbod van mijn broer om zes weken zijn huis te bewonen.<br />
Toch ga ik dat aanbod afslaan omdat ik dan <strong>in</strong> de polder terecht kom waar ik<br />
dan, naar mijn smaak, iets te afgelegen woon. Ondertussen blijf ik op zoek naar<br />
tijdelijke woonruimte waar ik officieel kan <strong>in</strong>schrijven. Dat is belangrijk omdat ik<br />
nu een tijdelijk postadres heb. Eigenlijk ligt mijn woonsituatie het op dit moment<br />
allemaal zo gecompliceerd omdat ik al besloten heb om, wanneer dat lukt, weer<br />
terug te gaan naar India. Ik wil me blijven <strong>in</strong>zetten voor kansarme k<strong>in</strong>deren en<br />
kan samen met de contacten die ik op dit moment <strong>in</strong> Chennai heb een paar<br />
projecten realiseren. Ook wil ik de methode voor 'Life Skills’ waaraan ik het<br />
afgelopen half jaar heb gewerkt uitbreiden en de methode overbrengen op de<br />
medewerkers die ermee aan de slag zouden kunnen. Ik kan kiezen voor de<br />
zekerheid van een huurwon<strong>in</strong>g maar doe dat nog niet. Ik sta al een tijd<br />
<strong>in</strong>geschreven voor een won<strong>in</strong>g <strong>in</strong> Zwolle en kan bijna per direct een won<strong>in</strong>g<br />
huren maar dan verlopen de punten ook. Het heeft me bijna tien jaar gekost om<br />
dat aantal punten op te bouwen. Ik wil daarom eerst onderzoeken of ik ergens<br />
tijdelijk terecht kan. Daarna kan ik op zoek gaan naar fondsen voor de projecten<br />
<strong>in</strong> India. De laatste tijd hoor ik regelmatig verwijten dat ik nooit mijn spullen had<br />
moeten wegdoen en nooit mijn huis had moeten opzeggen. Toch heb ik daar zelf<br />
totaal geen probleem mee. Wat er door deze ervar<strong>in</strong>g gebeurd is dat ik mijn
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
209<br />
echte vrienden leer kennen en merk dat het er niet veel zijn. Ik zeg altijd dat het<br />
belangrijkste is dat iemand vooral zijn eigen vriend is en ik heb vertrouwen <strong>in</strong> het<br />
Universum. Ja, ik weet dat het vaag kl<strong>in</strong>kt maar <strong>in</strong> India is het me ook gelukt om<br />
zonder enige plann<strong>in</strong>g vooraf de juiste mensen te ontmoeten en op de juiste<br />
plekken terecht te komen. Toch wil ik meer mensen zoeken die de projecten<br />
willen steunen omdat het dan echt mogelijk wordt om de kansarme k<strong>in</strong>deren te<br />
helpen. Misschien zou 'Zwerven voor Straatk<strong>in</strong>deren' een mooie gelegenheid zijn<br />
om PR te zoeken voor de plannen. Het komt er deze dagen op aan of ik werkelijk<br />
'<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>' tegenkom die hun hart op de juiste plaats hebben.<br />
Terugblik<br />
Door alles wat ik <strong>in</strong> India heb gezien, meegemaakt en hoorde, kreeg ik een<br />
redelijke <strong>in</strong>druk over de hele maatschappij. Ik merk dat ik nog steeds de neig<strong>in</strong>g<br />
heb om te willen helpen maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik tot de<br />
conclusie kom dat ze mijn hulp <strong>in</strong> feite niet nodig hebben. Daarnaast ben ik<br />
steeds meer van men<strong>in</strong>g dat ik alleen mezelf kan helpen en anderen ook voor<br />
zichzelf hun uitdag<strong>in</strong>gen zullen moeten oplossen. Ik geef het voorbeeld van de<br />
jongen die regelmatig naar mijn kamer kwam om televisie te kijken. Hij kwam<br />
niet meer zo vaak omdat <strong>in</strong> de nieuwe receptie een groot beeldscherm was<br />
opgehangen en hij daar naar de cricketwedstrijden kon kijken. Ik zie dat hij het<br />
<strong>in</strong> zijn leven redelijk voor elkaar heeft. Hij draagt leuke kled<strong>in</strong>g, koopt zijn eigen<br />
eten en eet ook gezond. Hij komt nog wel elke dag even langs om iets te eten te<br />
bietsen. Ik deel graag mijn fruit met hem of geef een wortel. Laatst kwam hij<br />
langs en vroeg of ik een banaan voor hem had maar ik had niets meer. Niet veel<br />
later zag ik hem beneden bij het w<strong>in</strong>keltje zelf twee bananen kopen. De jongen<br />
heeft me overigens ook wel eens een banaan gegeven als hij televisie kwam<br />
kijken. Ik denk dat het een valkuil is om te denken dat de mensen <strong>in</strong> India onze<br />
hulp nodig hebben. Hoewel er heel veel punten zijn die er <strong>in</strong> dit land kunnen<br />
worden verbeterd denk ik niet dat ze daar buitenlandse hulp bij nodig hebben. Ik<br />
zie hoe de steden groeien en ontwikkelen. Het is niet verkeerd om te helpen<br />
maar dan wel daar waar er om hulp wordt gevraagd. In ons eigen land is er met<br />
de crisis ook genoeg te veranderen. In mijn eigen leven zie ik ook voldoende<br />
punten die ik zou willen veranderen. Ik denk dat veel westerse mensen de fout<br />
maken om hun gewoontes en cultuur te beschouwen als iets dat de maatstaf is
voor de hele samenlev<strong>in</strong>g terwijl ik hier zie dat d<strong>in</strong>gen anders kunnen worden<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
210<br />
gedaan. Als voorbeeld geef ik het chaotische verkeer. Hoewel ze <strong>in</strong> India we<strong>in</strong>ig<br />
verkeersregels kennen zie je toch dat het allemaal redelijk gaat. Ik heb wel<br />
gehoord dat je als voetganger de meeste kans maakt op een ongeluk. Dat is ook<br />
niet verwonderlijk want het verkeer houdt bijna geen reken<strong>in</strong>g met voetgangers.<br />
De reis is zeker niet voor niets geweest. Ik heb een duidelijk beeld gekregen van<br />
de cultuur <strong>in</strong> India. Er zijn zeker punten die aandacht verdienen als uitbuit<strong>in</strong>g, en<br />
corruptie. Ik hoorde een verhaal over mensen die 150 Ruphee aangeboden<br />
krijgen met de kans om te werken. Wanneer ze daar op <strong>in</strong>gaan moeten ze<br />
daarna het vooruit betaalde geld terug betalen. Dat lukt niet omdat het loon te<br />
laag is en er ook allerlei kosten voor verblijf en onderhoud <strong>in</strong> reken<strong>in</strong>g wordt<br />
gebracht waardoor de mensen verplicht worden om <strong>in</strong> de meestal belabberde<br />
omstandigheden te blijven werken. Dit soort verhalen blijven schrijnend. Ook het<br />
idee van casten is iets dat ik niet goed snap maar wanneer ik naar de<br />
maatschappij kijk <strong>in</strong> Nederland zie ik ook dat er verschillen zijn. Rijke voelen zich<br />
vaak beter dan arme bevolk<strong>in</strong>g. We kennen ook nog steeds ‘adel’ die over 'het<br />
volk' spreekt en zichzelf daarboven stelt. Ik wil graag de wereld verbeteren door<br />
bij mezelf te beg<strong>in</strong>nen. Dat is namelijk iets waarvan ik zeker weet dat ik daar de<br />
mogelijkheid toe heb. Toch wil ik me ook blijven <strong>in</strong>zetten voor kansarme<br />
k<strong>in</strong>deren <strong>in</strong> India en doe dat met een paar lokale partners. Ik zal de projecten<br />
pas starten wanneer ik meer zekerheden heb om dat plan te laten lukken.<br />
Ondertussen wil ik jullie een vraag stellen.<br />
School geadopteerd<br />
De organisatie waar ik een paar maanden stage heb gelopen heeft een<br />
roerige periode achter de rug. Hoewel nog niet alle uitdag<strong>in</strong>gen zijn opgelost zijn<br />
er ook lichtpunten. Ze hebben bijvoorbeeld van de overheid toestemm<strong>in</strong>g<br />
gekregen om een school te adopteren waardoor ze het gebouw na de<br />
schoollessen kunnen gebruiken voor activiteiten. Ik heb de school al een keer<br />
bezocht en was erg verbaast over het slechte onderhoud en het rommelige, en<br />
door bouwafval zelfs gevaarlijke, schoolple<strong>in</strong>. Ik hoop dat ze er aan gaan werken<br />
om alles netjes op te knappen en het gebouw efficiënter te gebruiken. Misschien<br />
heb ik verteld over het computerlokaal waar tien computers staan maar er<br />
slechts één echt goed functioneert. Ik hoop dat het de organisatie lukt om
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
211<br />
activiteiten te realiseren en het een gebouw te maken waarvan de hele<br />
gemeenschap gebruik kan maken. De school staat naast de wijk waar veel flats<br />
worden gebouwd en zou bij ons worden gezien als een achterstandswijk.<br />
Ondertussen heb ik de methode voor het observatie huis en de computercursus<br />
afgerond en kunnen de docenten ermee aan het werk. Het grootste gedeelte van<br />
de lesstof heb ik uite<strong>in</strong>delijk toch zelf bij elkaar gehaald. De docenten werden<br />
namelijk elke keer voor allerlei taken aan het werk gezet. Ik hoop dat ze het<br />
materiaal kunnen gebruiken zelf heb ik er <strong>in</strong> ieder geval veel aan gehad. Hoewel<br />
ik vanaf de zijkant veel tekortkom<strong>in</strong>g zie of zaken die efficiënter zouden kunnen<br />
worden geregeld ben ik op een strategische manier omgegaan met het geven<br />
van feedback. En over feedback gesproken van het Café Coffee Day heb ik na<br />
een tweede mail een bericht terug gehad over de feedback van de verschillende<br />
prijzen en wisselende hoeveelheden koffie. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ze er<br />
echt iets mee doen. Ik heb er geen koffie meer gedronken. Van de Mac Donald<br />
heb ik niets meer vernomen. De site vermeld nog steeds allerlei artikelen die ze<br />
<strong>in</strong> de filialen van Chennai niet verkopen. Ach, waar maak ik me ook druk om.<br />
Commentaar: Terug <strong>in</strong> Nederland heb ik nog een tijdje mijn blog<br />
bijgehouden maar deze verhalen vond ik niet relevant voor de reis naar India.<br />
Inmiddels woon ik tijdelijk <strong>in</strong> een kantoorpand en ben aan het onderzoeken hoe<br />
ik fondsen kan v<strong>in</strong>den die een eventuele terugkeer voor een jaar naar India<br />
mogelijk maken.
Hoofdstuk 23 Afronden<br />
Conclusie en stand van zaken<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
212<br />
Tijdens het onderzoek van een half jaar <strong>in</strong> India heb ik het geluk gehad om<br />
mezelf nuttig <strong>in</strong> te zetten voor kansarme k<strong>in</strong>deren. Hoewel ik graag terug zou<br />
willen kan dat alleen wanneer het mogelijk is om voldoende f<strong>in</strong>anciële steun te<br />
v<strong>in</strong>den en een visum te krijgen waardoor ik officieel aan het werk mag <strong>in</strong> India.<br />
Er zijn dus nog al wat hobbels te nemen. Mijn plannen heb ik <strong>in</strong>gedeeld <strong>in</strong> 4<br />
projecten voor 4 seizoenen en zien er als volgt uit:<br />
‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ 4 concrete en uitvoerbare projecten<br />
1) <strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong> <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met Oasis Chennai India:<br />
In een sloppenwijk wordt een school geadopteerd en opgeknapt zodat het<br />
gebouw een gezondere omgev<strong>in</strong>g wordt voor de leerl<strong>in</strong>gen, medewerkers en<br />
buurtbewoners. De kansarme buurtbewoners kunnen <strong>in</strong> de tijd dat het gebouw<br />
niet voor de schoollessen wordt gebruikt, workshops volgen als computerlessen,<br />
Engelse taal cursus, kled<strong>in</strong>g maken, life skills. Hierdoor krijgen de kansarme<br />
plaatselijke bevolk<strong>in</strong>g meer mogelijkheden om hun vaardigheden te verhogen en<br />
worden de kansen op werk vergroot. Ook het kantoor van Oasis Chennai zal<br />
onderdak v<strong>in</strong>den <strong>in</strong> het gebouw.<br />
Projectkosten: € 8.000,00<br />
2) <strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong> <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met Karunalaya Chennai<br />
India:<br />
Bouwen van een ecologische ‘Night Shelter’ (nachtopvang) voor<br />
straatjongens <strong>in</strong> Chennai India. Door professionele social workers worden<br />
jongens opgepikt van straat, bij het station of op het strand. Ze mogen mee naar<br />
de shelter waar ze een maaltijd krijgen. Daarna kunnen ze zelf kiezen of ze de<br />
hulp aanvaarden. Er wordt getracht de jongens weer met hun ouders te
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
213<br />
herenigen. Wanneer dat niet lukt of om andere redenen niet mogelijk is krijgen<br />
de jongens onderdak en kunnen ze naar school. Tijdens hun verblijf worden ze<br />
begeleid door hulpverleners en is een huisvader constant aanwezig om de<br />
jongens, daar waar nodig, te helpen.<br />
Projectkosten: € 16.000,00 (Is een gedeelte van de totale kosten.)<br />
3) <strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong> <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met Karunalaya Chennai<br />
India en Oasis Chennai India:<br />
Uitbreiden van de ‘life skill’ methode voor kansarme k<strong>in</strong>deren van 15 naar<br />
45 lessen om de cursus op maat aan te kunnen bieden. Voorlicht<strong>in</strong>g geven over<br />
de tra<strong>in</strong><strong>in</strong>g aan andere sticht<strong>in</strong>gen die werken met straatk<strong>in</strong>deren.<br />
Samenwerk<strong>in</strong>gen bevorderen door middel van bijeenkomsten. Docenten tra<strong>in</strong>en<br />
om met de methode te kunnen werken.<br />
Projectkosten: €8.000,00<br />
4) <strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong> <strong>in</strong> samenwerk<strong>in</strong>g met Karunalaya Chennai<br />
India en Cholamandle Artist Village Chennai India.<br />
Bouwen van een ecologische kunstobject op zonne-energie. Een hut<br />
voornamelijk gemaakt met afvalslippers en ander herbruikbaar materiaal<br />
samenstellen en deze gebruiken als geoutilleerde plek voor kansarme k<strong>in</strong>deren<br />
om te leren werken met multimedia en plek voor geven van ‘Life Skill lessen’.<br />
Projectkosten: €8.000,00<br />
Totaal budget € 40.000,00<br />
Alternatieven zijn nog: Hulp aan de ‘Boys Town’ van de YMCA en/of Hulp aan<br />
‘Boys Town’ van Rotary Club Madras. Het organiseren van symposia om<br />
hulporganisaties samen te brengen en samenwerk<strong>in</strong>g te verbeteren.
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
214<br />
Hoewel ik concreet niet veel heb kunnen bereiken om mijn oorspronkelijke<br />
plan te realiseren heb ik de titel ‘Falend w<strong>in</strong>nen’ gebruikt. Ondanks ik niet geheel<br />
ben geslaagd <strong>in</strong> mijn missie te volbrengen heb ik wel heel erg veel geleerd over<br />
zowel de cultuur <strong>in</strong> India als mijn eigen functioneren. Voor mij was het een zeer<br />
waardevolle reis waar ik goede her<strong>in</strong>ner<strong>in</strong>gen aan heb.<br />
Ik hoop de reis naar India te kunnen vervolgen maar zal het open houden.<br />
Uite<strong>in</strong>delijk kan ik de projecten niet alleen realiseren en zal daarbij hulp nodig<br />
hebben. Hopelijk zijn er meer mensen geïnteresseerd om de hulp aan kansarme<br />
k<strong>in</strong>deren tot stand te brengen.<br />
Actuele <strong>in</strong>formatie over de projecten is te v<strong>in</strong>den op<br />
www.angels<strong>in</strong><strong>the</strong>clouds.org<br />
Dit document is gratis te downloaden en mag worden verspreid!
Inhoudsopgave:<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
215<br />
Inleid<strong>in</strong>g pag<strong>in</strong>a 2<br />
Hoofdstuk 1 Goede bedoel<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a 6<br />
Samenwerken<br />
Feedback<br />
Zorgverzeker<strong>in</strong>g<br />
Moeilijke doelgroep<br />
Tja, dan krijg ik toch het gevoel<br />
Maskers afgooien<br />
Ik ben er al klaar voor!<br />
Bedelen en bureaucratie<br />
Bedelen en bureaucratie deel 2<br />
Niet boos worden<br />
Hoofdstuk 2 Chennai India pag<strong>in</strong>a 17<br />
Bagage is terecht!<br />
Avontuurlijke boodschappen<br />
Contacten<br />
Voorlopig laatste bericht?<br />
Leren onderhandelen!<br />
Hoofdstuk 3 Auroville pag<strong>in</strong>a<br />
23<br />
Ongedierte<br />
Computer<br />
Ontmoet<strong>in</strong>gen<br />
100 vrienden<br />
Coörd<strong>in</strong>eren<br />
Colakuur
Net Curaçao<br />
Dobberen<br />
Goed gereedschap<br />
Frustraties<br />
Hoe ik eenzaamheid verdrijf<br />
Stoffige boel<br />
Lenen of diefstal<br />
Bedrijvigheid<br />
Kaart lezen<br />
Inspiratie<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
216<br />
Hoofdstuk 4 Weer naar Chennai pag<strong>in</strong>a 40<br />
Arrogantie<br />
In Chennai<br />
Airco en chaos<br />
Verkeerd voorbeeld<br />
Rondjes lopen<br />
Misselijk<br />
Hoe zou jij reageren?<br />
Wegwezen<br />
Met geld omgaan<br />
Rugzak of tas met wielen?<br />
Reflectie en transitie<br />
Hoofdstuk 5 Kerala pag<strong>in</strong>a<br />
50<br />
Foute Kip<br />
Tre<strong>in</strong> en kakkerlakken<br />
Weerstand<br />
Een hele ondernem<strong>in</strong>g<br />
Observeren<br />
Probleempjes<br />
Buikgevoel<br />
Zeep of soap?
To hug or not to hug<br />
Schuldgevoel<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
217<br />
Hoofdstuk 6 Bangalore pag<strong>in</strong>a<br />
60<br />
Bangalore<br />
Niet verdwalen!<br />
Saaie Swammie<br />
Eerste <strong>in</strong>druk<br />
Eigenlijk wel eng<br />
Veel te ontdekken<br />
Draai ik door?<br />
Baba's leer<br />
1000 vragen<br />
Vreemde ervar<strong>in</strong>g<br />
Vergiftig<strong>in</strong>g<br />
Aan mijn neus voorbij gegaan<br />
Klucht<br />
Zwakke darmen<br />
Maurice en Freek<br />
Loslaten<br />
Tab of Lap<br />
Mister Bean<br />
4 dagen erbij<br />
Westers probleem<br />
Het lot tarten<br />
Wie de schoen past<br />
Reflectie<br />
Kan ik helpen?<br />
Kracht van toepassen
Stroomuitval<br />
Zonde van het geld<br />
Weer een project<br />
De vervel<strong>in</strong>g slaat weer toe<br />
Busje komt zo!<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
218<br />
Hoofdstuk 7 Terug naar Chennai pag<strong>in</strong>a<br />
86<br />
Opnieuw <strong>in</strong> Bangalore<br />
Hotel<br />
Wandelen<br />
Babe<br />
Je hoofd stoten<br />
Van kastje naar de muur?<br />
Steeds meer ontdekken<br />
Toch een lapje?<br />
Hoofdstuk 8 Aan het werk pag<strong>in</strong>a<br />
94<br />
Daar word ik niet vrolijk van<br />
Afstanden<br />
Ananas<br />
Onderschatten<br />
Kogel door de kerk!<br />
Ik sluit mezelf op!<br />
Een wereld van verschil<br />
Op weg zijn<br />
Hoofdstuk 9 Veel ervar<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a<br />
102<br />
Tegenvallers
Smoothies en pasta<br />
Wat heb je nodig?<br />
De bus liet me staan!<br />
De vis wordt duur betaald!<br />
Op zoek naar ware verlicht<strong>in</strong>g<br />
Paranoia<br />
Rijken helpen armen?<br />
Niks te vertellen<br />
W<strong>in</strong>dows chips<br />
Eco on logisch<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
219<br />
Hoofdstuk 10 Over verkeer en ander zaken pag<strong>in</strong>a<br />
112<br />
Levensgevaarlijk!<br />
Stupendous<br />
Spraakverwarr<strong>in</strong>g<br />
Gezond blijven<br />
Aardbev<strong>in</strong>g en tsunami<br />
Altijd bereikbaar<br />
Hoofdstuk 11 Turbulente tijd pag<strong>in</strong>a 118<br />
Tsunami alert!<br />
Cricket, Indian Premier League<br />
Vlees noch vis<br />
Hobby of beroep<br />
Opgeknapt<br />
Gekoesterde woede<br />
Hoofdstuk 12 Wanneer tel je mee? pag<strong>in</strong>a 125<br />
Sociale media<br />
Sociale media 02
Angelo Indian<br />
Niet krabben!<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
220<br />
Hoofdstuk 13 over aanspraak en diploma’s pag<strong>in</strong>a<br />
129<br />
Bezoek<br />
Het dak op!<br />
Advertenties<br />
Vergrootglas<br />
Coach<strong>in</strong>g<br />
Hoofdstuk 14 Frustraties en bev<strong>in</strong>d<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a<br />
135<br />
Water<br />
Scrotum<br />
Afspraken nakomen<br />
37 graden<br />
Voordr<strong>in</strong>gen<br />
Veel geld!<br />
Dikke buik<br />
Scheef op de plee<br />
Boys<br />
Hoofdstuk 15 Uitstapje! pag<strong>in</strong>a<br />
146<br />
Coimbatore<br />
Een rit om nooit te vergeten<br />
Uitdag<strong>in</strong>gen<br />
Andere belev<strong>in</strong>gen
Op gevoel de tempels rond<br />
Sadguru science<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
221<br />
Hoofdstuk 16 Voetballen en slechte ogen! pag<strong>in</strong>a<br />
155<br />
Slechtere ogen<br />
Football Cl<strong>in</strong>ique<br />
Ontroerend<br />
Yummy<br />
Meisjes met piemels<br />
Bedelaars<br />
Lunch<br />
Troep<br />
Zweetlucht<br />
Hoofdstuk 17 Stemm<strong>in</strong>gswissel<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a<br />
168<br />
Off-day<br />
Respect<br />
Blijven tellen<br />
Trill<strong>in</strong>gen<br />
Kijkje <strong>in</strong> de keuken<br />
Tegenstell<strong>in</strong>gen<br />
Facebel<br />
Hoofdstuk 18 Over crisis en armoede pag<strong>in</strong>a<br />
177<br />
Verwacht<strong>in</strong>gen<br />
Crisisberaad
Mezelf nuttig maken<br />
Botte Bus<br />
Bruiloft<br />
En hoe verder?<br />
Arme sloeber<br />
Kijkje achter de muur<br />
Mag ik blijven?<br />
Hitte en stof<br />
Subway<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
222<br />
Hoofdstuk 19 Vage beloftes pag<strong>in</strong>a<br />
189<br />
Mooie praatjes<br />
Kruiwagen<br />
Geen pijl op te trekken<br />
Hoezo arm?<br />
Water<br />
Hoofdstuk 20 Inspiratie en uitdag<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a<br />
196<br />
Mijn grote vriend<br />
IJsje<br />
Ik stel niets voor!<br />
Interne uitdag<strong>in</strong>gen<br />
Hoofdstuk 21 Mijmer<strong>in</strong>gen pag<strong>in</strong>a<br />
201<br />
Hokjesgeest<br />
Wit blijven<br />
Vergelijken<br />
Begrafenis<br />
De cirkel is rond<br />
Op pad<br />
Vervolgtrip
Hoofdstuk 22 En hoe verder? pag<strong>in</strong>a 209<br />
Eenzame strijd?<br />
Het komt er op aan!<br />
Terugblik<br />
School geadopteerd<br />
Hoofdstuk 23 Afronden pag<strong>in</strong>a 214<br />
Conclusies en stand van zaken<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
223<br />
‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ 4 concrete en uitvoerbare projecten<br />
Foto’s<br />
Pag<strong>in</strong>a 1 Een Crocs Slipper op het strand © Crocs of onbekend<br />
Pag<strong>in</strong>a 5 Foto van een collega met zijn k<strong>in</strong>deren op de motor<br />
Pag<strong>in</strong>a 5 Foto van een groep k<strong>in</strong>deren tijdens een Voetbal Cl<strong>in</strong>ique Bas<strong>in</strong><br />
Bridge Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 22 Ingang van de ‘Beauty Moon Lodge’ waar ik 4 maanden verbleef
Pursavakum Chennai<br />
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
224<br />
Pag<strong>in</strong>a 22 Roomboy (Tirmulay) loopt langs reclamebord van politicus<br />
Pursavakum Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 39 Subwaytre<strong>in</strong> op Parkstation Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 49 Voetbal Cl<strong>in</strong>ique <strong>in</strong> Bas<strong>in</strong> Bridge Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 101 Slippers te koop <strong>in</strong> kraam op Mar<strong>in</strong>a Beach Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 111 Woonkamer van ‘Stoepdweilers’ Doventon Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 134 Dr<strong>in</strong>kpauze tijdens voetbaltra<strong>in</strong><strong>in</strong>g Bas<strong>in</strong> Bridge Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 144 Zelfportret van een jongen <strong>in</strong> het ‘Observation Home’<br />
Pag<strong>in</strong>a 154 Foto’s van tempels bij ISHA-Foundation © ISHA-Foundation<br />
Pag<strong>in</strong>a 167 Foto van kled<strong>in</strong>gw<strong>in</strong>kel aan de straat Pursavakum Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 188 Handgrepen <strong>in</strong> de subway Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 195 Vervoer van plastic waterflessen Doventon Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 208 Het <strong>in</strong>terieur van een tre<strong>in</strong> tijdens stop op een station<br />
Pag<strong>in</strong>a 213 Mar<strong>in</strong>a Beach ’s avonds Chennai<br />
Pag<strong>in</strong>a 216 Jongens tijdens de ‘Voetbal Cl<strong>in</strong>ique’ <strong>in</strong> Bas<strong>in</strong> Bridge<br />
Pag<strong>in</strong>a 224 Bouwproject ‘North Town’ Chennai<br />
Achterblad Egmore Station Chennai<br />
<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>
Falend w<strong>in</strong>nen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘<strong>Angels</strong> <strong>in</strong> <strong>the</strong> <strong>Clouds</strong>’ fondswerv<strong>in</strong>g exemplaar.<br />
225<br />
www.angels<strong>in</strong><strong>the</strong>clouds.org
Change language