'Falend winnen' - Angels in the Clouds

Falend winnen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘Angels in the Clouds’ fondswerving exemplaar.
40
jaar te blijven om nog beter te weten wat Auroville inhoud. Ik laat het open want
na een maand India merk ik dat ik smacht naar mijn favoriete chocolade ijs en
de latte die ik dagelijks maakte. Het zijn kleine dingen die in een leven belangrijk
kunnen zijn. Ik had al verteld dat ik een computer echt mis en natuurlijk enkele
mensen die me dierbaar zijn. Toch merk ik ook dat ik verder niet veel nodig heb.
Een goed gesprek, een bakje koffie op een terrasje en ik kan er weer tegenaan.
Voor de zekerheid haal ik nog een brok chocolade om me tijdens de volgende
fase van mijn reis te begeleiden. Vanavond ga ik naar een lezing over Tibet en
morgen is er een festival met allerlei workshops en muziek. De laatste dagen in
Auroville hoef ik me niet te vervelen. Nu nog even een taxi regelen voor
maandag om me naar de bus te brengen. Om eerlijk te zijn zie ik er tegenop om
de juiste bus te vinden. De tekens zijn onleesbaar en totaal onduidelijk. Hopelijk
kom ik iemand tegen die me daarbij wil helpen.
Weer in Chennai
Ik ben in Chennai aangekomen en heb geen idee waar ik op dit moment
zit. Ik kan eigenlijk alleen vertellen dat ik vanochtend eerst een taxi heb
genomen naar Puducherry. Daar ging het eigenlijk weer mis. Er stopte een taxi
en ik was in de veronderstelling dat het de taxi was die ik had besteld. Het bleek
iemand die gewoon stopte omdat hij me had zien staan. Mijn gevoel zei eigenlijk
dat ik moest wachten op de andere taxi maar ik wist ook niet of die op tijd zou
komen. Wat een waardeloos argument als je weet dat ik alle tijd had om van
Puducherry met de bus naar Chennai te gaan. Ik ging toch maar met de taxi mee
maar vergat een belangrijk element dat ik eigenlijk wel had kunnen weten. Ik
heb van tevoren niet naar de prijs gevraagd. Bij het busstation aangekomen
bleek de chauffeur weer te veel te vragen en ik besloot er niets van te zeggen en
gewoon te betalen. In mijn achterhoofd ging wel de gedachte dat ik hem voor die
dag veel slechte karma toewenste. Eigenlijk zit ik helemaal niet zo in elkaar en
wens liever het beste voor mensen. Maar zoals jullie nu dus merken zit er soms
ook een duiveltje in me. De bus naar Chennai vinden was daarna de volgende
uitdaging. Dat ging makkelijker dan ik had verwacht. Ik ging naar een loket en
kocht een kaartje. Toen bleek dat het kaartje maar 5 Ruphee kostte wist ik dat ik
alleen nog maar had gereserveerd voor de bus van half negen. Om negen uur
kwam die bus en wilde ik met al mijn bagage op de achterbank gaan zitten maar