'Falend winnen' - Angels in the Clouds

checken met de OV-chipkaart. Ik heb bij de bushalte gewacht op de volgende
Falend winnen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘Angels in the Clouds’ fondswerving exemplaar.
14
bus. De buschauffeuse vertelde me vriendelijk dat ik € 4,00 kwijt zou zijn en bij
haar niet kon afmelden omdat het op busnummer werd geregistreerd maar ik wel
bij een servicepunt mijn tegoed kon terughalen. Nadat ik de papieren voor de
visumaanvraag had ingeleverd wandelde ik naar het station. Tijdens mijn tocht
kwam ik verschillende mensen tegen die me om geld vroegen. Iemand met een
accordeon keek me vriendelijk aan en liet terloops haar ogen naar het geldbakje
zakken. Een man die een oude krant voor zich hield alsof het een straatkrant
voorstelde vroeg me om € 0,50 voor een bak koffie en plotseling gaf een
vriendelijke jongeman in een felle rode jas mij een hand. “Mag ik U iets vertellen
over Save the Children?” Vroeg hij direct. Ik antwoordde dat hij me ging vragen
om donateur te worden en dat ik dat niet van plan was om te worden. ’Dat weet
U niet, want ik heb mijn verhaal nog niet verteld.’ ‘Ok!’ Antwoordde ik. ‘Vertel je
verhaal maar.’ Toen kwam er een zielig verhaal over veel dode kinderen die
worden getroffen door verschillende ziektes maar dat ze de oplossing hadden en
met verschillende bussen medicijnen rond brachten. Waarna hij vroeg: Zou U
willen helpen?' ‘Op welke manier kan ik jullie helpen?' Vroeg ik nieuwsgierig.
‘Door donateur te worden!’ Was het antwoord. ‘Ik zei toch dat ik niet van plan
was om donateur te worden.’ Vertelde ik hem. ‘U vroeg toch om het verhaal te
vertellen.’ Sneerde de jongeman brutaal, gaf me nog snel een hand en had zijn
blik al weer gericht op een volgend slachtoffer. Ik geef niet meer aan goede
doelen omdat ik van mening ben dat er te veel aan de strijkstok blijft hangen.
Van een salaris dat alleen al de directeur krijgt kan ik 60 huizen bouwen voor
kinderen die niets hebben. Daarnaast vind ik de fondswerving op straat uiterst
irritant.
Bedelen en bureaucratie deel 2
Omdat ik was vergeten om uit te checken met de OV-chipkaart in een HTM
bus ging ik bij Centraal Station Den Haag naar een servicepunt om mijn te veel
betaalde tegoed weer op de kaart te krijgen. Een vrouw voor me vroeg
informatie over een bus van Connexxion omdat er niets over op de
bewegwijzering borden bij het busstation stond. ‘Mevrouw daar weten we niks
van want wij zijn HTM. Connexxion heeft geen servicepunt hier.’ Mopperend over
de slechte service verliet de dame het noodkantoortje. Toen ik aan de beurt was,