'Falend winnen' - Angels in the Clouds

Falend winnen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘Angels in the Clouds’ fondswerving exemplaar.
150
meditatie. Na de meditatie wandel ik naar het restaurant en bestle een bryaini
met champignons maar krijg het onderste uit de pot en kan geen champignon
ontdekken. Ik merk dat ik het niet erg vind. Ook loop ik langs een stalletje waar
informatie wordt gegeven over Isha en raak in gesprek met een volgeling
(Swami) van Sadguru. Ik vind het een gezellig maar vooral interessant gesprek.
Zo nu en dan wordt de Swami aangesproken door anderen en neemt de tijd om
ook deze vragen te beantwoorden. Op een gegeven moment merkt de man op
dat de enige weg naar verlichting de yogameditatie is maar ik ben het niet met
hem eens en zeg dat ook. De swami komt met leuke anekdotes van Sadguru die
o.a. Zegt dat we ons bestaan kunnen vergelijken met een BMW (Body Mind en
Wereld ) De Guru schijnt ook regelmatig zelf in een BMW te racen. Hij verteld dat
we het voertuig kunnen verlaten door te mediteren. Ook de opmerking dat alleen
ikzelf de oorzaak ben van de problemen (ik noem dat liever uitdagingen) in mijn
leven kan ik volmondig onderschrijven. Ik noem het dat ik zelf mijn grootste
vijand ben. Wanneer ik vraag wat ik bij de ronde van de tempels moet
verwachten zegt hij dat ik dat eenvoudig moet ervaren. Ik besluit daarom na het
gesprek de ronde nog een keer te maken.
Op gevoel de tempels rond
Met de woorden van de swami in mijn hoofd dat ik het hele gebeuren in de
tempels gewoonweg moest ervaren, ben ik nog een keer het complex
rondgegaan. Bij het bad kwam ik in een rij terecht waar mensen steeds meer
voordrongen. Net toen ik aan de beurt was waren de kaartjes op en moesten we
wachten tot een volgende ronde. Ik heb niet eens gevraagd hoelang dat zou
duren en ben uit de rij gestapt. Bij de volgende tempel stond ook een rij en ik
werd afgeleid door een deur met bellen die ik de dag ervoor niet had gezien. Ik
ben toen naar de deur gelopen en heb met de bellen gespeeld en door een gat in
de deur gekeken naar het bos waarin op dat moment net een jongen liep. Ik
vond het een mooi beeld en heb het erbij gelaten. Deze tempel heb ik dus ook
niet voor een tweede keer bezocht. Toen ik naar de volgende tempel liep werd er
gefouilleerd alsof een nog belangrijker gedeelte van het complex ingingen. In de
ontvangst hal hoefde ik niet lang te wachten en ik kwam weer in de ronde kamer
waar bij de grote steen nu twee trappen waren geplaatste waar mensen water
over het beeld mochten gieten. Er stond ook hier een lange rij. Een vrijwilliger