'Falend winnen' - Angels in the Clouds

aandient. Zo blijf ik met mijn gedachten (en Ego?) bezig om te verklaren.
Misschien zou ik dat eens los moeten laten en mijn geest niet eens willen
Falend winnen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘Angels in the Clouds’ fondswerving exemplaar.
69
vergiftigen met al de poespas waar ik niets mee heb. Deze week ga ik kijken bij
verschillende projecten van de Sai Baba Trust. Er staan hier veel grote gebouwen
zoals een Universiteit, een theater, een muziekschool en een sportacademie. Ik
zie er eigenlijk niet veel mensen rondlopen en ben erg benieuwd hoeveel mensen
gebruik maken van de faciliteiten. Ik werd nog aangesproken door een vrouw die
in me vroeg of ik haar school wilde steunen. Ze nodigde me uit om langskomen
in Mumbai. Ik denk niet dat ik er tijd voor ga maken want iemand uitnodigen is
natuurlijk makkelijk, ik moet er uren voor reizen en dan maar afwachten wat ik
er tegenkom. Ik hou het na dit uitstapje op Chennai. In die stad is er voor mij
nog genoeg te ontdekken en kan ik echt aan het werk.
Aan mijn neus voorbij gegaan
Ik was maandag ruim op tijd in de hal voor de Shivaratri. Ik had een
kussen bemachtigd die al dagen in een boom hing en, zoals ik dat gekscherend
roep, op me heeft gewacht. Met een stok heb ik hem eruit gehaald. De
omstanders konden er om lachen. Nadat ik een tijd in een rij had gestaan om de
hal in te mogen gingen de poorten open, moesten we weer door detectiepoorten
en werden gefouilleerd. Ik vond een plek op een bank aan de kant met een muur
achter me zodat mijn rug steun had. de belangrijkste reden om deze plek te
nemen was dat ik wist dat ik het geen twaalf uur zou volhouden op een kussen
op de grond. Toen na een tijd de bank vol was kwam er net voordat alles zou
beginnen nog een man aan die schijnbaar vond dat ik te veel ruimte innam en
naast me wilde zitten, daardoor zou ik moeten opschuiven en raakte ik mijn
rugsteun kwijt. Ik ben toen maar weggegaan. Hierbij moet ik bekennen dat ik
enigszins boos opstapte. Tijdens een lezing in de morgen over het festijn had ik
gehoord dat de materie in de ashram zelfs tot je komt als je slaapt. Misschien
was de belangrijkste reden om weg te gaan dat ik er steeds meer achter kom dat
al die rituelen en gebeden prachtig zijn maar voor mij geen warde hebben.
Uiteindelijk gaat het erom dat je rust krijgt en bij mij roept het meer onrust op
en wrevel dan rust. Een aanhanger van dit geloof zou zeggen dat het juist de
uitdagingen zijn om doorheen te gaan maar ik weet zeker dat het niet zo werkt.
Wat ik erg moeilijk vind is om niet te oordelen en ook deze mensen en