'Falend winnen' - Angels in the Clouds

hoe ik dat voor elkaar kan krijgen. Ik ben me bewust dat op deze manier zelfs
het project een westers probleem blijft
Het lot tarten
Falend winnen © Eduard Molhoek 2012 Gratis ‘Angels in the Clouds’ fondswerving exemplaar.
76
Na bijna een week last te hebben gehad van mijn darmen heb ik besloten
om het lot te tarten. Het is namelijk niet zeker waar ik ziek van ben geworden.
Maar moet ik daarom alles laten staan? Ik heb vandaag besloten om te genieten
van een ijsje. Volgens mij is het goed om zo nu en dan een risico te nemen.
Waarom voorzichtig zijn en iets laten staan dat je lekker vind terwijl je de ware
oorzaak van het ongemak niet kent. Eigenlijk gaat het tijdens mijn reis er ook
over tarten van mijn lot. Omdat het er tot nu toe niet echt hoopvol uitziet laat ik
het project los. Eigenlijk ben ik nu al twee maanden bezig in een soort
verdedigingsmechanisme. Dit komt omdat ik gevoelig ben voor onrecht en op
mijn hoede ben wanneer ik het gevoel heb dat er iets niet goed zit. Het is wel
gebleken dat ik inderdaad wordt afgezet en belazerd. Als ik op dit moment een
project zou starten komt het erop neer dat ik 4x te veel zal betalen. Dit gevoel
wil ik even van me afzetten want anders lijk ik in een negatieve spiraal te
bewegen. Voor mij is het project dus even van de baan. Ik tart het lot om ervoor
te zorgen dat er een basis ontstaat waarop de plannen wel mogelijk zijn.
Mogelijkheden zijn er altijd daar ben ik van overtuigd. Maar het gaat er ook om
hoe je in het proces staat. Daarom wil ik alles open houden en me bezig houden
de mogelijkheden om mijn tijd zo nuttig mogelijk te besteden. Zo heeft de tijd in
de Ashram me toch nog iets goeds gebracht.
Wie de schoen past
Juist op het moment dat ik me weer beter begon te voelen en je denkt dat
je alles hebt gehad lijkt het pas te beginnen. Net nadat ik weer vrede had
gesloten met mijn gevoel kwam ik in een stroomversnelling terecht. Bij een
bezoek aan de kantine moet je je schoenen uitrekken. Ik had mijn slippers nogal
nonchalant naast de ingang gezet en toen ik terug kwam lag er nog maar één
slipper. De andere slipper was door een stel honden gebruikt als een speeltje. De
slippers kon ik weggooien. Ik heb daarom een paar sneakers aangetrokken. Toen
ik 's avonds ging dineren en ik terug kwam bij mijn schoenen waren ze
verdwenen. Het was voor mij een vreemde gewaarwording. Er zat een jongen op
de bank en ik vroeg of hij had gezien wie de schoenen had meegenomen. Hij