In deze editie - NieuwNAT

DIP: VAN PEUR TOT PRAMENRACE
Het was helemaal niet de bedoeling van De
Illegale Peurders (DIP) om een evenement te
gaan organiseren. Het idee voor de eerste
pramenrace ontstond in het voorjaar van
1987, tijdens een nachtelijke peuravond
ergens op de Westeinderplassen.
Kort daarvoor had ik de Penta van Allie Maarse
(Gouwe Tien) lopend gemaakt en voor de grap
achter de praam gehangen voordat we gingen
poeren. De kans om een maaltje paling te
verschalken nam af met elke poging de Penta
lopend te houden. De benzine zeek uit de
carburateur en de handen waren doorweekt
van de mengsmering en vet. En als de peur dan
werd geregen, verloren de wurmen direct hun
aantrekkelijke geur voor de nachtelijke rovers.
Dat deze actie grote gevolgen voor Aalsmeer zou
hebben, konden we toen nog niet vermoeden…
De datum voor de eerste pramenrace was
bepaald op de dag van het Bloemencorso.
Een activiteit ‘Door Aalsmeerders, voor
Aalsmeerders’, want het Bloemencorso
bleef steeds korter in Aalsmeer en dat
kon alleen maar slechter worden.
Het werd tijd voor een activiteit
met Aalsmeerse identiteit.
De ‘Witte van Leeuwens’ (mijn vader met
zijn broers) en ‘De Terrible Six’ (Albert
Maarse, ‘Kippie’, met vijf Bindingvrienden)
waren de racers van het eerste uur. Bas
Kreeft gaf de eerste pramenrace middels
foto’s in de plaatselijke kranten een gezicht.
Nadat de Dippers de eerste prijs hadden binnengesleept
(je organiseert natuurlijk geen wedstrijd
als je hem zelf niet kunt winnen!) was het hek
van de dam. Het Aalsmeerse verenigingsgevoel
was aangesproken en vanuit de corsogelederen
kwam direct al het verzoek om de pramenrace
een week op te schuiven, om ook de corsovrijwilligers
gelegenheid te geven mee te doen.
En toen ging het razendsnel. In 1988 deden er 36
pramenraceteams mee en in 1989 schoten we
al naar de 60 teams. Door ludieke opdrachten
tijdens de race en activiteiten eromheen kreeg de
pramenrace een enorme populariteit. Het hele
jaar door was men aan het pramenvissen, want
menig kweker had het vaartuig ooit afgezonken
in een doodlopend slootje. De bergingsactiviteiten
haalden niet zelden de voorpagina van de
plaatselijke krant. De jacht op Penta’s loog er
ook niet om. Willem Spaargaren (‘Stoppie’ van
Jachtwerf Wanhoop) had de twijfelachtige eer in
1988 de eerste te zijn wiens Penta gestolen werd.
In 1988 vond ook de eerste DDJW-avond (Dip
Dank Je Wel) plaats, in De Blauwe Beugel.
Een jaar later verplaatsten we de avond
naar het Parochiehuis en weer een jaar
later naar de pakhal van de Fa. Klaas Visser.
Er kwam een Miss Praamverkiezing in café
de Praam, en een Pramenontbijt in de
Feesttent. Het kon allemaal niet op.
De populariteit van de pramenrace en de
Dippers steeg in Aalsmeer naar grote hoogte.
Het hoogtepunt voor de Dippers zelf was de
naamgeving van het Praamplein. Voorstellen als
Dr. Snethlageplein en Brandewijnplein haalden het
niet en pramenbouwer Paul Hogervorst opende
illegaal, onder begeleiding van Fanfarekorps Flora,
het nieuwe Praamplein. De nieuwe politieke
partij in oprichting BAH (Behoudt Aalsmeerse
Humor) verdween even snel als zij was gekomen.
Na 10 jaar ondergedompeld te zijn in de
feestroes van de Aalsmeerse pramenrace kwam
de onbedwingbare lust naar het meedoen met
dit ongeregelde feest. In SPIE werd een waardig
opvolger gevonden en de pramenkoorts neemt
elk jaar grotere vormen aan. De kracht van het
evenement blijft nog altijd: ‘Door Aalsmeerders,
voor Aalsmeerders!’
» Henk van Leeuwen
» 16