december 2010 - Wings of Support

Door Astrid Vink
Virlanie is een grote non profit organisatie
in Manilla.
In juli 2010 bestond de organisatie 18 jaar.
Tijdens een charitydiner werd dit groots
gevierd. Ook Wings of Support stond op
de gastenlijst en toevallig was ik net op
de geplande datum in Manilla. Bij binnenkomst
kreeg iedere gast een masker
uitgereikt. Je kon met of zonder masker
op de foto. De achterliggende gedachte
was dat je je masker kon laten vallen om
je ware menselijke aard te laten zien.
Directeur en oprichter Dominique Lemay
heet iedereen op charmante franse wijze
welkom. Al ruim achttien jaar is hij met hart
en ziel werkzaam voor de allerarmsten op
de Filippijnen. Hij schudt me hartelijk de
hand, “oui, on se connaît” zegt hij, want eerder
heeft hij mij een keer een rondleiding
gegeven langs de ruim 14 tehuizen.
Ik zit aan tafel bij een geheel Filippijns gezelschap
dat zich voor deze gele-genheid in
prachtige avondkleding heeft gehuld. Een
gesprek blijkt nauwelijks mogelijk vanwege
de harde muziek. De dame naast mij lacht
vriendelijk en ziet er zo werkelijk zo oogverblindend
uit dat ik mezelf afvraag van welke
rijke Filippijnse familie zij afkomstig is en
of ze een grote of een kleine donateur is.
Filippijns feestje
Gelukkig is er veel te zien op deze avond.
Tussen de acht gangen door zingen en
dansen de kinderen en het is duidelijk dat
er voor deze avond heel hard is geoefend.
Prachtige zang en prachtige kostuums, de
kinderen zijn zichtbaar trots. Dit zijn mijn
kinderen, zegt de dame naast mij trots en ik
val zowat van mijn stoel van verbazing. De
dame naast mij blijkt een van de leidsters
van een van de 14 tehuizen te zijn! Ze vertelt
aan een stuk door over haar werk en ik
doe mijn uiterste best om alles te verstaan.
Dan zijn we bijna aan het eind van de avond
en trekt Dominique een naam. Een van de
aanwezigen mag een keer gratis vliegen
met Philipine Airlines. De dame naast mij
hoopt dat zij het is en in gedachten geef ik
mijn ticket al aan haar, omdat ik vind dat
zij het na 14 jaar trouwe
dienst wel heeft verdiend
en waarschijnlijk nog
nooit in haar leven gevlogen
heeft. De prijs gaat
naar een Zwitserse zakenman
die ook aanwezig is.
C’est la vie…
Door Iolanthe van Tiel
Indrukwekkend projectbezoek
‘De kinderen begonnen spontaan te zingen’
Iolanthe van Tiel bracht onlangs met een aantal collega’s een lading schoenen en kleding naar het
St. Michael Michael Holy Unity Academy Kibera, de grootste sloppenwijk van Kenia. Zij gingen
mee met Wosser Yvonne van Velzen.
Het had een aantal dagen geregend, daardoor was het
loopbruggetje weggespoeld. We moesten nu een grote
sprong maken, om niet in het water terecht te komen.
Een helpende hand van leraar Kevin bood uitkomst.
Kevin liet ons de school zien en wij waren flink onder
de indruk. De klaslokalen hebben geen ramen en als
alle kinderen er zitten, wordt het ook aardig warm. Het
enthousiasme van de kinderen was hartverwarmend.
Ze gingen allemaal staan en begonnen spontaan een
welkomstlied te zingen.
De toiletten zijn abominabel. Het blijkt dat velen uit
de sloppenwijk er ook gebruik van maken, hoewel dit
niet de bedoeling is. Een aantal kinderen van deze
school is dit jaar mee geweest op Bushcamp, waar
ook Yvonne bij was. Zij had een dagboekje gemaakt
met foto´s van een paar kinderen die zij onder haar
hoede had. De meisjes waren verlegen maar je kon
zien dat ze heel blij waren.
Het liefst willen ze een nieuwe
plek voor de school omdat de
school nu op een afvalberg
(oftewel een open riool) staat,
maar die nieuwe plek is duur.
WoS heeft dit jaar een nieuwe
printer gekocht voor de school,
zodat de kinderen niet met
velen een boekje hoeven te
delen. Er wordt nu één exemplaar
aangeschaft en daarna
gekopieerd. Yvonne kwam
bekijken hoe en waar het apparaat
geplaatst was.
Na zo´n twee uur namen we
afscheid en zagen dat een stel
jongens bezig waren met het
bouwen van een nieuwe brug.
14 woswijs nr. 4 2010 15 woswijs nr. 4 2010 www.wingsofsupport.org