Download de hele krant - Binnenstadskrant

6
Wonen in oude school
Vijftien appartementen komen er in de
voormalige school M aria in den Wijngaard
in de Nieuwekamp.
De welstandscommissie stemt in met het
verbouwingsplan, waarbij de oorspronkelijke
indeling grotendeels gehandhaafd
blijft. Het pand staat sinds kort op de
gemeentelijke monumentenlijst. Pogingen
van de buurt om het op de rijksmonumentenlijst
te krijgen mislukten.
>> van pagina 5
voor het college van b & w een ‘concept Nota van
Uitgangspunten Driftcluster’ gemaakt. Ook de
officiële volksvertegenwoordiging, de gemeenteraad,
heeft er lucht van gekregen en wil het op
de agenda zetten. Nu mag het volk langskomen.
Consultatiebijeenkomst
Woensdagavond 28 september was er een
‘inloopconsultatiebijeenkomst’ in het wijkbureau
Binnenstad. Mensen uit de buurt waren uitgenodigd.
Van de honderden bewoners in de wijk
kwamen er een stuk of twintig. Er waren vier
mensen van de gemeente en één van de universiteit,
de SSH was niet vertegenwoordigd. Toen ik
aankwam stonden de aanwezigen in een kring
rond de maquette en het ging er al aardig heftig
aan toe. Van de bijeenkomst werd geen verslag
bijgehouden, reacties konden schriftelijk ingediend
worden bij de dienst Stadsontwikkeling.
Een selectieve samenvatting. De plannen van de
universiteit gaan over de noordelijke helft van het
blok. Het lijkt of de plannen staan of vallen met
het doorgaan van de sloop van het woongebouw
in de Keizerstraat. Het nieuwe gebouw moet van
De school dateert uit de dertiger jaren en is
een typisch voorbeeld van katholieke architectuur,
richting Delftse school. De appartementen
gaan 235.000 tot 445.000 euro
kosten.
O p het terrein pal naast de school laat de
afdeling projectontwikkeling van Mitros vier
grote appartementen bouwen. Ze zijn allemaal
al verkocht. (© Patrick van der Sande)
de gemeente precies op de oude plaats langs de
straat worden gebouwd en mag niet verder het
binnenterrein in steken, al zou de universiteit dat
willen. Dat gebied moet tuin blijven met behoud
of herinvoering van kavelgrenzen uit het verleden.
Alles is ‘beschermd stads- en dorpsgezicht’ en
bijna alles valt onder de Rijksdienst voor monumentenzorg.
Het nieuwe gebouw mag ten minste
één verdieping hoger worden dan het bestaande,
maar dat zou niet erg zijn omdat de bovenste verdieping
aan de straatkant een beetje terugspringt.
Onder het nieuwe gebouw en een deel van de
voormalige universiteitsbibliotheek komt een
ondergrondse stalling voor driehonderd fietsen.
Oud grachtje versus oud achterstraatje
Opvallend is de geplande rolverdeling tussen de
Drift en de Keizerstraat. Op de Drift wonen geen
mensen, in de Keizerstraat wonen juist zeer veel
mensen. Volgens de ‘concept Nota’ moet de Drift
een voornaam, leeg grachtje blijven, want dat
was vroeger ook zo. Het is bovendien goed voor
de uitstraling van de stad. Een gebouw in de Keizerstraat
mag in grandeur die op de Drift niet
overtreffen. De Keizerstraat was vroeger een smal
achterstraatje met de koetsgebouwen van de hui-
zen op de Drift en zo moet het blijven. Het gevolg
is dat via de smalle Keizerstraat het ‘Driftcluster’
bevoorraad zal gaan worden en dat een groot
deel van de studenten daar ondergronds de fiets
moet stallen. Op de lege, onbewoonde Drift zou
dat ook kunnen, maar ja, bevoorrading en hordes
studenten met fietsen zijn niet voornaam en
monumentaal, dat was vroeger ook al zo. Het
nieuwe, hogere gebouw in de Keizerstraat loopt
door tot aan de voormalige universiteitsbibliotheek,
vult een gat waar nu alleen auto’s geparkeerd
worden. Het gebouw zal de lichtval en het
uitzicht van de bewoners in dat deel van de straat
ernstig verminderen, een deel van de straat zal als
nog smaller worden ervaren. Ja, ook dat was
vroeger al zo.
Vroeger
Vroeger was de aarde woest en ledig, water
bedekte haar en er heerste diepe duisternis. Wanneer
is vroeger? In de ‘concept Nota’ wordt
ergens het jaartal 1830 genoemd, maar men lijkt
naar believen terug te grijpen op andere periodes.
Vroeger in 1830 was er slavernij. Vroeger woonden
mensen die bijna alles hadden in die monumentale
grote huizen en moest hun personeel het
met de zolders, kelders en sloppen doen. Vroeger
woonden er enige tienduizenden mensen in een
gebied waar nu honderdduizenden onderdak
moeten vinden. Vroeger waren er geen auto’s.
Vroeger sloopte men oud en bouwde men nieuw
naar behoefte en draagkracht – zoek maar eens
op wat hier in de 19de eeuw gesloopt, gebouwd
en veranderd is.
Uiteindelijk gaven de aanwezige gemeente-ambtenaren
toe dat de plannen nadelig zouden kunnen
zijn voor de mensen in de buurt en dat daar
geen enkele compensatie tegenover staat. Een
binnentuin is mooi, maar wat heft dat voor betekenis
als hij uit veiligheidsoverwegingen afgesloten
zal worden? Voorlopig staan alle plannen nog
op losse schroeven, want officieel moet de procedure,
het maken van uitzonderingen op het
bestemmingsplan inbegrepen, nog beginnen. En
als u zo’n moeite hebt met deze plannen, zo
voegde een gemeente-ambtenaar ons toe, dan
moet u maar in Leidsche Rijn gaan wonen – alsof
in die dure, volledig geplande en bestemde wijk
alles kan en mag….
Wat mij betreft
Het was begin jaren negentig niet gemakkelijk
hier te komen wonen. Stijgende huren, exploderende
huizenprijzen en een inkomen waarvoor je
steeds minder kunt doen, hielden me waar ik
ooit, binnen alle beperkingen, verkoos te wonen.
Tot één van de grootmachten van de stad zijn oog
op het gebouw liet vallen. Van het illusietje dat ik,
lid van de dure club Nederland met plichten en
rechten als ieder ander, zelf zou mogen bepalen
waar en hoe lang ik ergens woon, blijft steeds
minder over. Ineens is het bestaan hier onzeker
geworden. Was ik maar een historische kavelgrens.