augustus - t Havenpypke

EET SMAKELIJK (afl. 46)
39
Geachte Redaktie en beste lezers "Havenpypke".
Sake su it folgende recept skrieve, ston onder 't vorige recept;
wat 't weze mut weet ik niet, want kookt hev ik nog
nooit, en een receptenboek hev ik nog nooit onder mien ogen
had.
Ik kan mlJ trouwens oek niet begripe, wat de meensen teugenwoordig,
in de tied van flessen en pakken, nog met recepten
mutte; 't meeste eten is al voorkouwd, en dan niet te vergeten:
de voorbakte rantsoenen, daarin kanne jouw te kust en
te keur gaan. Jimme hewwe fansels al lang begrepen, dat ik
geen ras-echte Wytgaarder bin; ik sal mi en afkomst niet ten
krabbel gooie, en dat ik een ras-echte Luwarder jongen ben,
mag ieder van mij weten. Ik bin geboren in de Fabriekssteeg,
aan de Noordkant van ' t Vliet, achter de toen nog aanwezige
Koopmans meelfabrieken. Het was een gezellige arbeidersbuurt,
wij waren met elkander zo arm als een kerkrot maar de nodige
lol hewwe we wel had.
Myn vader was bij de gemeente; hij was bij de privaatdienst.
De meesten van de jonge gener t , weten niet wat dat is, en
als ik zeg: hij was tonneman, d n 7eit hun dat nog niks. Myn
vader syn wyk voerde deur de Butterhoek, de Groeneweg en het
Oldehoofsterkerkhof, een prachtig gebied, en waar over het
algemeen de humor op straat lei.
Der was oek een winkeltsje in één van die straten, dat was
van Skele Seike, en die had elke maandag goedkope groene otten,
want 's maandags was het wasdag, en dan werd er veel
snert vreten, want dat was makkelijk voor de moekes klaar te
maken; er zat fansels gien vlees en wurst in, maar wel de
hulen van de otten, nee zeeft werd er niet, alles ging linea
recta naar de maag.
Het leven was net su rauw, als de taal en het voer, maar wij
binne der oek groot met wurden. Ik zeg wel es tuegen myn
vrouw: die kienderkes van teugenwoordigs wurde al aanders
groot bracht as wij, maar zonder weerstand, want met een