De Rode Steen - ngjmkamp

"Ik denk dat Ziggara's boosheid wel mee zal vallen," zei Julia
tegen Joris en Resi. "De toverkracht die uit Resi's vinger komt, is
heel krachtig. Ik denk dat die voor jullie zal zorgen."
"Mijn vinger tintelt nog steeds," zei Resi. "Hij heeft sinds we bij
kabouter Rompelpot waren nog niet opgehouden met tintelen."
"Dat is een goed teken," antwoordde het elfje.
"En hoe is het met jullie?" vroeg Resi. "Moeten jullie niet
werken?"
De elfjes schudden allemaal met hun hoofd van 'nee'. Resi keek
verbaasd de open plek rond.
"Nee?" vroeg ze. "Hebben jullie dan een vrije dag? Maar ik kan
me niet voorstellen dat Ziggara jullie een vrije dag heeft gegeven."
Julia wees naar Resi's vinger.
"We voelden de toverkracht van je vinger," antwoordde ze. "En
we begrepen dat we van de heks vandaag niets hoefden te vrezen.
Dus zijn we met ons werk gestopt. We hadden zin in muziek en
zingen, en dat zijn we gaan doen."
"Oh," antwoordde Resi verbaasd. "En wat als mijn vinger straks
plotseling ophoudt? Dan moeten jullie in de glimsteengrotten
zijn!"
Het elfje schudde met haar hoofd.
"Dat duurt nog wel een poosje," zei ze. "Ik weet niet wat er met
Ziggara aan de hand is, maar vandaag hoeven we haar niet te
vrezen, en dus nemen we het ervan. Ik heb zin om weer verder te
gaan. Zullen we stoppen met praten en een liedje zingen?"
"Jaaaa!" zeiden alle elfjes. En daar begon de muziek van de fluit al
weer.
Het was dit keer een liedje, geen dansje, dat de fluit speelde. Alle
elfjes kenden de tekst en begonnen mee te zingen. Joris en Resi
bleven stil en luisterden toe. Het was leuk de elfjes zo te horen
zingen. Het klonk prachtig over de zonovergoten plek midden in
het bos. De jongen en het meisje genoten ervan.
Na het zingen kwam nog een lied, en toen een dans. Joris en Resi
bleven zitten en keken naar het schouwspel. Ze waren wel wat
jaloers op de dansende elfjes: oh, zo licht door de lucht te kunnen
130 Nanine Kamp - De Rode Steen