Boeren met natuur - Meetjesland.be

Liefst op maat werken
Nadine Joosen coördineert sinds januari 2001 de
beheerovereenkomsten voor de Vlaamse Landmaatschappij
in de provincie Antwerpen.
In die relatief korte tijd kon ze al heel wat ervaring
opdoen met reacties van landbouwers op de zorg voor
natuur en landschap.
NADINE JOOSEN
Ik ken zelf heel wat landbouwers.
In die beperkte
periode van de bijna twee
jaar dat ik er zelf mee bezig
ben, kon ik heel veel contacten
opbouwen. Vanzelfsprekend
is het zo dat de
landbouwers die zelf het
meest enthousiast zijn om
mee te werken, ook het
meeste vragen stellen en
dat je dus met hen het
meest informatie uitwisselt.
Objectief moeten we zeggen
dat er tot nu toe in onze
provincie nog niet zo veel
respons gekomen is op de
mogelijkheden om beheerovereenkomsten
te sluiten.
Ik geef een voorbeeld. In de
twee belangrijkste weidevogelgebieden
van de provincie
Antwerpen hebben
we 500 landbouwers aangeschreven
om mee te doen
aan beheerovereenkomsten
voor weidevogels.
Dat leverde welgeteld twee
Boeren met natuur 24
reacties op.
In totaal hebben we nu zo’n
kleine 70 beheerovereenkomsten
met boeren kunnen
sluiten. De helft gaat over
kleine landschapselementen,
een derde gaat over perceelsrandenbeheer
en de
rest over weidevogels.
Ik zie verschillende mogelijke
verklaringen voor die
magere respons.
Vooral in het noorden van
de provincie Antwerpen
zijn er regio’s,
waar nog maar
weinig hagen en
houtkanten zijn
overgebleven,
zodat er ook
weinig mogelijkheden
zijn voor
het sluiten van beheerovereenkomsten.
Een tweede verklaring is
dat landbouwers die willen
meedoen ook de negatieve
reacties van hun collega’s
moeten trotseren. Wie bijvoorbeeld
wil meewerken
Het zou goed zijn
om bedrijfsplan-
nen op elkaar te
laten aansluiten.
aan weidevogelbeheer, kan
scheef bekeken worden
door de collega’s buren.
Bij boeren leeft de schrik
dat een goed weidevogelgebied
een natuurgebied
zou kunnen worden, dat
dan later onttrokken wordt
aan de landbouw. Of dat er
allerlei beperkingen op de
bedrijfsvoering zouden kunnen
komen. In dat opzicht is
er bij boeren wel degelijk
sprake van ‘schrik van de
overheid’.
Ook bij de gemeentebesturen
is er weinig animo voor
beheerovereenkomsten.
De ‘echte landbouwers’ kijken
zeker in deze provincie
vooral naar hun portemonnee.
Mijn ervaring is dat
geld nog altijd de belangrijkste
motivatie is.
Wat brengt het
op ? Het valt
dan ook wel op
dat de meeste
beheerovereenkomsten
in Antwerpen
door zogenaamde‘hobbyboeren’
worden afgesloten.
Ik vind dit in feite wel
spijtig. Het geld van het
Europees Oriëntatie- en
Garantiefonds voor de
Landbouw (EOGFL) zou
toch vooral moeten dienen
als ondersteuning voor