Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
films in cc de fabriek<br />
seizoen 2012-2013
Deze brochure biedt u een overzicht van de films die cultuurcentrum De Fabriek dit seizoen aanbiedt.<br />
De programmatie gebeurde in overleg met Piet Sonck, vaste Sneak-preview presentator van Kinepolis<br />
Leuven. Bovendien voorziet hij persoonlijk de films van een boeiende inleiding<br />
Ook dit jaar hebt u de mogelijkheid om een filmkaart voor de volledige reeks aan te schaffen.<br />
© Teksten – Piet Sonck<br />
© Foto’s – resp. distributeurs<br />
Filmkaart : 18 EUR<br />
Tickets : 3 EUR
m Do. 20 september 2012<br />
ToT alTiJd<br />
m Do. 25 oktober 2012<br />
THe arTisT<br />
m Do. 20 december 2012<br />
HUGo<br />
m Do. 31 januari 2013<br />
iron lady<br />
m Do. 28 februari 2013<br />
de roUille eT d’os<br />
m Do. 28 maart 2013<br />
my week wiTH marilyn<br />
m Do. 18 april 2013<br />
allez eddy<br />
m Do. 2 mei 2013<br />
midniGHT in paris<br />
films in<br />
cc de fabriek<br />
2012-2013
“Je bent er voor elkaar, indien nodig”<br />
extra weetjes<br />
De film wist drie Ensors (de Vlaamse Oscars) binnen te rijven op het Filmfestival Oostende ’12: beste<br />
film, beste acteur (Van Rampelberg) en beste montage.<br />
Koen De Graeve verloor +20 kg om de authenciteit van een MS-patient te benaderen.
TOT ALTIJD<br />
Donderdag 20 september 2012 - 20 uur<br />
Regie Nic Balthazar<br />
Genre Drama<br />
Tijdsduur 120 minuten<br />
Jaar 2012<br />
Acteurs Koen De Graeve, Geert Van Rampelberg, An Miller, Ben Segers, Viviane De Muynck,<br />
Felix Maesschalck, Iwein Segers, Lotte Pinoy, …<br />
synopsis<br />
Vier vrienden. We leren ze kennen in de jaren ’80, als geëngageerde jonge twintigers, tijdens de strijd<br />
tegen de kernraketten aan de luchtmachtbasis van Florennes. Thomas en Mario (De graeve & Van<br />
Rampelberg) zijn beste vrienden voor het leven, ook al voelen ze zich allebei even sterk aangetrokken<br />
tot Lynn (Lote Pinoy), een heerlijk gekke en aantrekkelijke meid. Speck is de jolige mascotte van het<br />
viertal. Daarna is er het leven. Thomas wordt dokter. Speck filosoof. Lynn verdwijnt uit het zicht. Mario<br />
blijft een strijdlustige man, met grote mond en theatrale plannen voor een veelbelovende carrière in de<br />
politiek. We zien hem trouwen, een zoon krijgen en weer scheiden. Tot hij enkele jaren later gediagnosticeerd<br />
wordt met MS, alles onder het oog van Thomas. Heeft Mario daarbij in het begin nog even<br />
veel moed als humor om zijn lot en zijn ziekte te dragen, toch laat hij al snel vallen dat hij zal doorgaan<br />
zolang het plezierig blijft. Zodra zijn leven die naam niet meer waard is, dan moet Thomas hem maar<br />
‘naar de nooduitgang’ helpen…<br />
waarom zien?<br />
‘Tot altijd’, Balthazar’s tweede langspeelfilm, is vooral een verhaal over onvoorwaardelijke vriendschap,<br />
de wil om te leven, en de keuze om te sterven.<br />
Ondanks de (lood)zware thematiek borrelt de film van levenslust: het is dan ook een regelrechte, oprechte<br />
ode aan de vriendschap en de wederzijdse steun ‘om er te zijn voor elkaar, indien nodig’. Deze<br />
licht gefictionaliseerde & fragmentarisch opgebouwde life (& death) story van Mario Verstraete, die in<br />
2002 mee aan de basis lag van de euthanasie-wet, blijft dus nazinderen.<br />
Het hartverscheurende einde is van meetaf duidelijk, maar de ultieme speech (nota bene uitgesproken<br />
door de filosoof van het vriendenkliekje) grijpt naar de keel... en de Kleenex. De film heeft dan ook<br />
een hoog ‘Philadelphia’-gehalte (die bekroonde aids-film met Tom Hanks) en vertoeft daarmee reeds<br />
in betere filmkringen: het gebruik van klassieke muziek is gelijkaardig en Doe Maar-frontman Henny<br />
Vrienten boetseert hierrond een aanwezige soundtrack zonder echt op te vallen, terwijl de snedige<br />
montage van Philippe Ravoet en de beeldenpracht die cameraman Danny Elsen voor zijn lens tovert<br />
versterkend werkt op de filmboodschap.
“er is geen grotere erfenis dan die van de eerlijkheid”<br />
extra weetjes<br />
De film won maar liefst 5 oscars; beste film, regie, acteur, kostuum & muziek, naast een trits andere<br />
internationale prijzen.<br />
‘The Artist’ is opgevat als een stille film, volledig gedraaid volgens de regels van Hollywood anno<br />
1927, dan is dat absoluut een opmerkelijke prestatie.<br />
De film werd opgenomen in kleur, maar nadien omgezet in ZW/W.<br />
De rol van Uggie, de hond, werd in feite door drie honden gespeeld.<br />
Alle danssequenties werden door de acteurs zelf gedaan, na zware training.
THE ARTIST<br />
Donderdag 25 oktober 2012 - 20 uur<br />
Regie Michel Hazanavicius<br />
Genre Dramedy<br />
Tijdsduur 100 minuten<br />
Jaar 2011<br />
Acteurs Jean Dujardin, Bérénice Bejo, James Cromwell, John Goodman, Uggie…<br />
synopsis<br />
Hollywood 1927. George Valentin is knap, charismatisch en de grote ster van de ‘stomme film’.<br />
Wanneer de geluidsfilm echter zijn intrede maakt, raakt de carrière van George in het slop. Drank en<br />
armoede brengen hem verder in verval. De carrière van de opkomende jonge actrice Peppy Miller,<br />
schiet juist als een raket omhoog. Zij biedt hulp aan George om terug op het witte doek te verschijnen<br />
en spoort hem aan danser te worden. Samen proberen zij de weg naar de top te vinden.<br />
waarom zien ?<br />
Het is tegelijk bevreemdend en fantastisch om hedendaagse acteurs te zien spelen met conventies<br />
die bijna honderd jaar oud zijn. Dujardin zijn mimiek is goud waard en Bérénice Bejo is een lust voor<br />
het oog als Peppy. Voorts leveren John Goodman als de producent van Kinograph Studios en James<br />
Cromwell als Georges butler prachtige bijrollen en ook Penelope Ann Miller als Georges verzuurde<br />
echtgenote weet te bekoren. En dan is er nog Uggie, een Jackrussellterriër, die de show steelt in zijn<br />
scènes als Jack, Georges trouwe en enige echte vriend.<br />
Guillaume Schiffman, cameraman van onder meer ‘Gainsbourg (vie héroïque)’, goochelt met<br />
fenomenale zwart-witfotografie, compleet met gestileerde camerabewegingen in een standaard<br />
4:3-beeldformaat. De klank ontbreekt volledig, met uitzondering van een geniale droomsequentie.<br />
Aanvankelijk is het even wennen, maar algauw smelt je volledig voor dit ‘stomme’ universum. Enkel<br />
de muziek legt het melodrama er soms te dik op. Hoewel het verhaaltje dus weinig om het lijf heeft,<br />
is ‘The artist’ niet alleen een ontroerende film met het hart op de juiste plaats, maar bovenal een<br />
fascinerende stijloefening. Ook de thematiek rond abrupt beëindigde acteercarrières van stille sterren<br />
waar de opkomst van de klankfilm anno 1929 verantwoordelijk voor was, wordt visueel ontleed en<br />
menselijk verhaald. Een parallel met ‘Singin’ in the rain’ is hierdoor natuurlijk onvermijdelijk, maar ‘The<br />
Artist’ weet zich zeker staande te houden naast die klassieker uit 1952.
“een sprookje voor cinefielen, in 3d”<br />
extra weetjes<br />
De film won (net als ‘The Artist’) 5 Oscars, maar in minder belangrijke categorieën: beste art<br />
direction, fotografie, geluidsmontage & -mixage, visuele effecten.<br />
Hugo is gebaseerd op de bestseller van Brian Selznick The Invention of Hugo Cabret. Dit magische<br />
verhaal is de eerste 3D film van regisseur Martin Scorsese.<br />
De lange ‘1 shot’ openingssequentie alleen werd een jaar lang in post-produktie afgewerkt.
HUGO<br />
Donderdag 20 december 2012 - 20 uur<br />
Regie Martin Scorsese<br />
Genre Drama<br />
Tijdsduur 126 minuten<br />
Jaar 2011<br />
Acteurs Asa Butterfield, Chloë Moretz, Ben Kingsley, Sacha Baron Cohen, Jude Law, …<br />
synopsis<br />
Hugo vertelt het verhaal van een weesjongetje dat stiekem in een treinstation in Parijs woont. Hij<br />
ontdekt dat er een mysterieus verband bestaat tussen het overlijden van zijn vader, zijn humeurige<br />
buurman, de eigenaar van de speelgoedwinkel en een hartvormig slot waarvoor geen sleutel lijkt te<br />
bestaan. Samen met een excentriek meisje probeert hij het geheimzinnige raadsel op te lossen.<br />
waarom zien ?<br />
Met ‘Hugo’ slaat Scorsese de brug tussen de stille filmpioniers van vroeger en de cinematechnologie<br />
van vandaag. Voor Scorsese geen gemakkelijke pastiche zoals ‘The artist’, maar een heus experiment<br />
met cutting edge 3d-technologiëen. Toegegeven, ook wij waren aanvankelijk wat cynisch toen Marty<br />
een kinderfilm in 3d ging maken. Maar het meest betoverende openingsshot van het jaar verraadt<br />
direct de hand van een meester. De 3d-effecten worden vooral aangewend om de diepte van de shots<br />
extra in de verf te zetten. ‘Hugo’ werkt dus ook perfect als je hem in 2d gaat bekijken, maar de effecten<br />
zijn zo oogstrelend dat we toch aanmanen om hem zeker in 3d te zien. Ook van de gebruikelijke<br />
verduistering die veel 3d-films doorgans ontsierd, is hier geen sprake. ‘Hugo’ bestaat uit warme,<br />
levendige kleuren die het doorvoelde production design echt tot leven laten komen. Maar Scorsese<br />
heeft met ‘Hugo’ meer te vertellen dan wat hol spektakel. Op een bepaald moment zegt een personage<br />
‘Time hasn’t been kind to the old movies.’, een niet mis te verstane boodschap. Hierdoor kan ‘Hugo’<br />
af en toe erg lijken op een rondleiding doorheen een filmmuseum, maar dan wel een rondleiding door<br />
de meest bekwame en begeesterende gids die je kan vinden. Vooral in de bibliotheekscène komt<br />
Scorseses filmliefde er in één ontroerende geut uit..
“een verrassend portret van een bijzonder en complexe vrouw”<br />
extra weetjes<br />
De film won 2 Oscars, die voor beste actrice & make-up.<br />
Streep oefende maandenlang op de zeer uitgesproken manier van spreken, door alle speeches van<br />
haar door te nemen en advies in te winnen van voormalige collega’s van haar.<br />
Tatcher zelf leeft nog, is nu in haar mid ‘80s, maar lijdt zwaar aan geheugenstoornissen.
IRON LADY<br />
Donderdag 31 JANUARI 2013 - 20 uur<br />
Regie Phyllida Lloyd<br />
Genre Biopic<br />
Tijdsduur 105 minuten<br />
Jaar 2012<br />
Acteurs Meryl Streep, Jim Broadbent, Richard E. Grant, …<br />
synopsis<br />
The Iron Lady vertelt het indrukwekkende verhaal van Margaret Thatcher, de eerste vrouwelijke Britse<br />
premier en de strijd die ze voerde om gehoord te worden in een wereld gedomineerd door mannen.<br />
Het is dan ook vooral een film over macht en de prijs die hiervoor betaald moet worden…<br />
waarom zien ?<br />
Twee woorden, één zekerheid: Meryl Streep. Met chirurgische precisie ontleedt ze de stem, mimiek en<br />
lichaamstaal van iemand die als één van de minst populaire dames uit de geschiedenis geboekstaafd<br />
staat. Maar het is evenzeer een ingrijpend relaas en inzicht in de ziekte Alzheimer, tevens een mooi<br />
historisch overzicht van de periode ”Thatcher”, met een schitterend beeld van een affectieve relatie en<br />
de moeite die het afscheid daarin speelt.<br />
De premisse - meisje van bescheiden komaf schopt het tot de machtigste vrouw ter wereld - is<br />
nochtans gesneden koek voor La Streep, al contrasteert haar ijzersterke vertolking met de vluchtigheid<br />
van het scenario, vooral omwillen van het (iets te) overdreven belerende ‘hoe het te maken als vrouw<br />
in een bikkelharde mannenwereld’-zedenlesje.<br />
Dat Thatcher moest knokken tegen vooroordelen, staat buiten kijf. In één van de betere scènes zien<br />
we hoe ze, met behulp van een stemcoach, haar stemtimbre bijschaaft - het risico om voor hysterische<br />
tang versleten te worden, was nooit ver weg.
“echte liefde is hard”<br />
extra weetjes<br />
‘Rust and Bone’ is de Engelstalige titel van de film, de 6 de film van de regisseur.<br />
De film werd vrij gebaseerd op de gelijknamige verhalenbundel van Craig Davidson.<br />
Het lanceerde tevens de buitenlande interesse in Schoenaerts.
DE ROULLE ET D’OS<br />
Donderdag 28 februari 2013 - 20 uur<br />
Regie Jacques Audiard<br />
Genre Drama<br />
Tijdsduur 120 minuten<br />
Jaar 2012<br />
Acteurs Matthias Schoenaerts, Marion Cotillard, …<br />
synopsis<br />
De film vertelt het verhaal van Ali. Hij heeft geen geld en tracht in het noorden van Frankrijk te overleven<br />
en vooral te zorgen voor zijn zoontje van vijf. Met zijn verleden als bokser neemt hij een job aan als<br />
buitenwipper bij een nachtclub, waar hij Stéphanie ontmoet: een orkatrainster die heel zelfzeker is en<br />
graag bekeken wordt. Wanneer voor haar het noodlot toeslaat en ze daardoor sterk verandert, groeien<br />
beide personages naar elkaar toe. Waar Stéphanie letterlijk en fysiek gehandicapt is, schiet Ali vooral<br />
verbaal en linguïstisch tekort. Het is daar waar regisseur Audiard mooi de focus op weet te leggen: hoe<br />
Ali zijn liefde niet durft toe te geven en daardoor steeds opnieuw in dezelfde val blijft trappen.<br />
waarom zien ?<br />
‘De rouille et d’os’ is een karakter- en relatieschets die Audiard expliciet en met lef in beeld brengt. Samen<br />
met Cotillard en Schoenaerts, die allebei uitmuntend acteren (zonder al te chauvinistisch te worden), zet<br />
hij heel eerlijke personages neer op een uiterst subtiele wijze. De chemie tussen beide werkt perfect en<br />
die weet Audiard mooi uit te spelen. Giet daarover nog een dikke laag fraaie cinematografie met mooie<br />
muziek van de hand van Alexandere Desplat (‘The king’s speech’, ‘The tree of life’) en je krijgt een film<br />
die niet alleen verhalend raakt, maar ook stilistisch knap uit de hoek komt. De parallel tussen de relatie<br />
van Ali met Stephanie enerzijds en zijn relatie met zijn zoontje Sam anderzijds is natuurlijk heel mooi<br />
en symbolisch: beide zijn als het ware katalysatoren voor de relatie van de ander met Ali. Audiard doet<br />
straffe dingen. Het feit dat bijvoorbeeld ‘Firework’ van Katy Perry voor een uiterst knappe en meelevende<br />
catharsis zorgt voor Cotillard, is een voorbeeld par excellence van waar Audiard toe in staat is. ‘De<br />
rouille et d’os’ is een heel straf lyrisch melodrama geworden over sterke en markante personages die<br />
zich proberen op te hijsen in een kleine wereld, die Audiard grotesk en inspirerend in beeld brengt. Over<br />
verzoening, lichamelijkheid en liefde.
“waar stopt norma Jean … en begint marilyn”<br />
extra weetjes<br />
Michelle Williams won de Golden Globe voor beste actrice. Monroe zelf won voor haar rol in ‘some like<br />
it hot’ dezelfde award in 1960.<br />
Scarlett Johansson wees de hoofdrol af.<br />
My Week With Marilyn is gebaseerd op dit pas jaren later gepubliceerde hoofdstuk over deze week en<br />
geeft op intieme wijze inzicht in de korte, maar intense connectie tussen de grootste filmster alle tijden<br />
en een jonge man die haar beter begreep dan iedereen.
MY WEEK WITH MARILYN<br />
Donderdag 28 maart 2013 - 20 uur<br />
Regie Simon Curtis<br />
Genre Romantisch drama<br />
Tijdsduur 99 minuten<br />
Jaar 2012<br />
Acteurs Michelle Williams, Emma Watson, Julia Ormond, Eddie Redmayne, Judi Dench, …<br />
synopsis<br />
In de zomer van 1956 bracht filmicoon Marilyn Monroe (Michelle Williams) voor het eerst een bezoek<br />
aan Engeland voor de opnames van The Prince And The Showgirl, waarin zij het scherm deelde met<br />
de Britse acteur en legende Sir Laurence Olivier (Kenneth Branagh), die de film tevens regisseerde. In<br />
diezelfde zomer mocht de net aan Oxford afgestudeerde Colin Clark (Eddie Redmayne) voor het eerst<br />
voet zetten op een filmset. Met de ambitie om ooit beroemd filmmaker te worden, nam hij een baantje<br />
aan als 3e assistent op de set van The Prince and the Showgirl, een ervaring waar hij 40 jaar later een<br />
boek over schreef. Eén week miste echter in zijn schrijven…<br />
waarom zien?<br />
Een korte, maar intense connectie tussen de grootste filmster alle tijden en een jonge man die haar beter<br />
begreep dan iedereen. ...<br />
Regisseur Simon Curtis kiest voor een nogal vrij academische aanpak en blikt zijn film in als een<br />
celebrity-film waar menig vrouwenzender wel eens in durft te grossieren. ‘My week with Marilyn’ heeft<br />
nergens de pretentie om de ‘ultieme’ Monroe-verfilming te zijn (daarvoor wachten we op de voorlopig<br />
uitgestelde Monroe-verfilming van Andrew Dominik met Naomi Watts als de platinablonde schone), maar<br />
het mocht net iets minder luchtig en frivool zijn. Of hoe we wensten dat een film over een iconisch<br />
rolmodel toch iets meer iconische weerklank zou hebben. Het scenario biedt nochtans ruimte voor<br />
een aantal interessante observaties en kanttekeningen – Monroe’s method acting die radicaal botst<br />
met de acteerstijl van Laurence Oliver, de manier waarom Monroe’s kapsones in de hand gewerkt<br />
werden door de verstikkende aanpak van Paula Strasberg - en ook de acteerprestaties zitten er pal op.<br />
Michelle Williams kwijt zich met succes van de tics en poses van Monroe en Kenneth Branagh zet een<br />
verdienstelijke Laurence Oliver neer. ‘My week with Marilyn’ is een ‘biopic’ die keurig langs platgetreden<br />
paadjes raast zonder dat de film opnieuw het warm water uitvindt.
“eddy & freddy … magisch”<br />
extra weetjes<br />
Allez Eddy is het debuut van regisseur Gert Embrechts.<br />
De film heeft op de 17e editie van het Internationale Kinder- en Jeugdfilmfestival Schlingel in het<br />
Duitse Chemnitz maar liefst twee prijzen in de wacht gesleept. Naast de Prijs voor Beste Film werd<br />
de 12-jarige hoofdrolspeler Jelte Blommaert uitgeroepen tot de Meest Overtuigende Jonge Acteur.
ALLEZ EDDY<br />
Donderdag 18 april 2013 - 20 uur<br />
Regie Gert Embrechts<br />
Genre Dramedy<br />
Tijdsduur 100 minuten<br />
Jaar 2012<br />
Acteurs Peter Van den Begin, Barbara Sarafian, Els Dottermans, Jelle Cleymans,<br />
Jelle Blommaert, Stefaan Degand, …<br />
(o.v.) Gast: regisseur/cast<br />
synopsis<br />
Het verhaal van ‘Allez Eddy’ speelt zich af in 1975, het tijdperk dat elke jongen Eddy Merckx wou worden.<br />
Ook Freddy, het elfjarige wielertalentje en zoon van slager André. André heeft echter andere zorgen<br />
aan het hoofd want de eerste supermarkt opent binnenkort zijn deuren in het dorp, een zaak die een<br />
bedreiging vormt voor de beenhouwerij. Maar Freddy denkt er anders over want ter gelegenheid van<br />
de opening organiseert de supermarkt Magique een wielerwedstrijd. De winnaar van die wedstrijd mag<br />
Eddy Merckx ontmoeten. Freddy schrijft zich stiekem in...<br />
waarom zien?<br />
Het is een harterverwarmende komedie van Vlaamse bodem.<br />
Een lichthartig en aandoenlijk koerssprookje waarin ook iets schuilt over de botsing tussen het oude<br />
en het nieuwe, en het breken met de traditie omwille van de lokroep van iets anders en nieuw. Achter<br />
die simpele structuur schuilt echter een verrassend geraffineerde visie. En zodra André en Freddy naar<br />
elkaar toe beginnen te groeien, spurt ‘Allez, Eddy!’ naar de eindstreep, net als Merckx zelf…
“Heden en verleden lopen zo in mekaar over”<br />
extra weetjes<br />
De film won Oscar voor beste originele scenario, zijn 4e, exact 25 jaar na zijn eerste Oscar.<br />
De bijrol van Bruni was vooral een PR-stunt, want ze was toen de First Lady van Frankrijk.<br />
De film opende het Cannes filmfestival in 2011.
MIDNIGHT IN PARIS<br />
Donderdag 2 mei 2013 - 20 uur<br />
Regie Woody Allen<br />
Genre Komedie<br />
Tijdsduur 100 minuten<br />
Jaar 2011<br />
Acteurs Owen Wilson, Rachel McAdams, Audrey Fleurot, J-Kurt Fuller, Carla Bruni …<br />
synopsis<br />
Gil (Wilson) is een aspirant schrijver die met zijn verloofde Inez (McAdams) en haar ouders een bezoek<br />
brengt aan de stad van de liefde. In tegenstelling tot de welgestelde Inez, die niets ziet in een onzeker<br />
kunstenaarsbestaan, valt Gil direct na aankomst al voor de artistieke charme van de lichtstad. Wanneer<br />
hij tijdens een nachtelijke wandeling op een wel heel bijzondere wijze wordt meegevoerd in de bruisende<br />
geschiedenis van Parijs, is dit voor Gil reden om zijn huidige situatie eens onder de loep te nemen: is het<br />
leven daar nu echt zoveel mooier, of lijkt dat maar zo?<br />
waarom zien ?<br />
De dromerige titel alleen al lonkt naar ‘A midsummer night’s dream’. Woody Allen heeft Amerika al een<br />
tijdje links laten liggen vanwege voorlopig opgebruikt, maar in Europa heeft hij duidelijk een nieuwe<br />
jeugd gevonden. Al is onder de oppervlakte van ‘Midnight in Paris’ ook de ouwe Allen te vinden. De plot<br />
bestaat bijvoorbeeld uit één goeie gimmick, de personages zijn voor een groot deel wegbabbelende,<br />
zelfminnende pseudo-intellectuelen en het neurotische hoofdpersonage lijkt zijn weg niet te vinden in<br />
een al te banale wereld.<br />
Misschien niet het beste wat Allen in Europa gemaakt heeft, maar wel een film die het ‘Wat is dat toch<br />
met Parijs?’-gevoel zeer correct weergeeft. Een dissectie van nostalgie.
CultuurCentrum De Fabriek<br />
fabrieksstraat 19<br />
9520 sint-lievens-<strong>Houtem</strong><br />
053 60 72 35<br />
ccdefabriek@sint-lievens-houtem.be
Change language