maart 2011 - CD&V

uit het leven
de Ronde
16
In deze rubriek proberen wij onze dames en heren politici eens van een andere kant te
bekijken. Dat ze in de politiek alles geven tot de eindstreep is al langer geweten. Maar
dat ze ook in hun vrije tijd Flandriens zijn, leest u hier. We vroegen hen hoe en waar zij
de Ronde Van Vlaanderen beleven, en ontdekten het volgende.
Griet Coppé
Roeselare, als wielerstad met een wielermuseum (WIEMU),
valt af en toe in de prijzen wat het Ronde-parcours betreft.
Als schepen zie ik hoe jong en oud, naarmate de dag
nadert, de microbe te pakken krijgt. Handelaars supporteren
voor hun ‘favoriet’ met levensgrote karikaturen: in de
straten zie ik Boonens, Devolders, zelfs Gilberts knipogen.
Wielertoeristen verzamelen wekenlang op voorhand op
onze Markt met de Koppenberg in het hoofd en de kuiten
klaar voor de Muur. Zelfs de kleinsten trappen volgens mij
een beetje harder op de pedaaltjes van hun eerste fi ets.
En ikzelf? Voor mij is de Ronde Van Vlaanderen een dag
in het voorjaar waarop ik eens geen ‘Ronde’ hoef te doen.
Alles ligt stil. Geen vergaderingen of toespraken. Een
ideaal moment om, in alle bescheidenheid, zelf een rondje
te fi etsen in de mooie Leiestreek, ver weg van volg- of
bezemwagens.
Etienne Schouppe
Stefaan Vercamer
Als fervent wielerliefhebber is de Ronde van Vlaanderen
een hoogdag voor mij. Als Oudenaardist woon ik
trouwens in het mekka van de Ronde. Elk jaar doet de
Ronde ons dorp Ename aan. Op de Wolvenberg en de
kasseien van Kerkgate kan ik op verschillende doortochten
Boonen en mijn parochiaan Stijn Vandenbergh
aanmoedigen. Ik hoop dat Stijn de Ronde rijdt: vorig
jaar eindigde hij als 12e! Vroeger fi etste ik op zaterdag
een stukje van de Ronde en ’s zondags reed ik
de volledige ronde … weliswaar als chauffeur van een
volgwagen. Dat was een unieke belevenis. De laatste
jaren ga ik met mijn eigen moto op enkele hellingen
in de streek kijken. Maar de fi nale van de koers volg
ik met enkele vrienden in een cafeetje. Oudenaarde en
Ronse hebben zich nu ook kandidaat gesteld om de
aankomst van de Ronde te organiseren. Het zou prachtig
zijn voor onze streek mocht het lukken.
Ik ben een wielersportliefhebber in hart en nieren en heb
grote waardering voor de atletische prestaties van de echte
Flandriens. Vroeger volgde ik de Ronde vaak in de eerste
materiaalwagen. In die periode waren er ook nog nauwelijks
dranghekken op de hellingen. Op de Oude Kwaremont had
ik toen echt schrik voor de mensenmassa die pas op het
allerlaatste moment openging om renners en wagens door
te laten en vervolgens onmiddellijk terug sloot. Wij voelden
ons als volgers opgeslokt door de overenthousiaste massa.
Het is een klein mirakel dat er in die populaire Vlaamse
“bergzone” geen zware ongelukken zijn gebeurd”.