Programma van evangelisatie en catechese in het kader van het

We moeten evenwel oppassen dat onze gemeenschap niet langzaamaan verzandt in
alleen maar organiseren, ook al heeft deze gemeenschap alles in huis: een perfect
doordachte structuur, met schitterende activiteiten, ja zelfs met een echte toekomstvisie.
Het gevaar bestaat dat we denken: we hebben alles onder controle, het is goed. We
hebben alles goed ‘doorgerekend’, het ‘product’ kan snel, effectief en efficiënt aan de
man gebracht worden. De Kerk lijkt op deze wijze steeds meer op de wereld… Er heeft -
om het in huidige termen te zeggen- een “McDonaldisatie” van de Kerk plaats. Als het zo
zou worden, waarom zouden mensen dan nog kiezen voor de Kerk? Is niet spirituele
verdieping meer kenmerkend voor de Kerk dan een rationeel antwoord?
Onze gemeenschap dient een “gebedsschool” 54 te worden. Net als de leerlingen van Jezus
in het evangelie moeten we leren bidden (cf. Lc. 11, 1). Hoe kan een (levendige)
persoonlijke relatie met Jezus Christus opgebouwd worden? Het gaat om begeestering,
passie, hartstocht en vreugde aan God. Een persoonlijke relatie vraagt -gelijk elke
vriendschap en zeker elke ‘navolging van’-, dat we de ander (leren) kennen. Naast de
viering van de sacramenten, en vooral de eucharistie, kan ons aanbidding (in stilte en
gebed) en deelname aan een (locale) gebedsgroep binnen en of buiten de gemeenschap
van gelovigen helpen.
Kortom, als gemeenschap maar evenzeer persoonlijk zullen we ‘onze koers’ enigszins
moeten wijzigen. Niet slechts ‘meedoen’ maar ook ‘leven vanuit en met’. Niet zoals wij
willen, maar zoals Jezus. Het gaat erom om vanuit een verdiept en vernieuwd geloof
Jezus op een zodanige manier te verkondigen, dat andere mensen geraakt worden.
De Kerk dient een ’resonantieruimte’ van de melodie van het evangelie 55 te worden, de
eerste levens -en ervaringsruimte van het geloof. De lof en dank aan God mag blijven
klinken!
- Belang van initiatie en catechese
De kunst van de tegenwoordige geloofsverkondiging en dus om te evangeliseren zal erin
bestaan dat we -voor een groot deel- tastend en zoekend onze weg moeten gaan,
ondersteund met nieuwe impulsen en initiatieven.
Initiatie staat voorop. Initiatie ofwel christen worden vindt plaats door een bepaalde
Kerkervaring. De gemeenschap van gelovigen is altijd de Kerk. De initiatie dient in zich
een persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus te bevatten, en dat kan alleen via de
gemeenschap die zich begrijpt als Lichaam van Christus. Initiatie in het geloof is
derhalve invoering in het leven van de gemeenschap van gelovigen, de Kerk. En
evangeliseren kan alleen een Kerk die zelf geëvangeliseerd is, die zelf leeft vanuit de
ontmoeting en gemeenschap met Jezus Christus, omdat ze het leven met Hem deelt.
Nodig is een “geloofsschool”. 56 We zullen opnieuw moeten leren om de taal van het
geloof te spreken in het leven van alledag.
54 Walter Kasper, Neue Evangeliserung, p. 31
55 cf. Bischof Joachim Wanke, Bitte keine werbung einwerfen. Dürfen Christen heute
missionieren?, in: Gul. 77 (2004) pp. 321-332
56 Walter Kasper, ibidem
55