• Het belang van het stomatognatisch systeem in het topvoetbal ...

is anatomie, anatomie en anatomie”.
Wel wil ik hieraan toevoegen dat niet
alles met behulp van de anatomie, embryologie
en ontologie te verklaren is,
maar dat de embryologie en ontologie
de getuigen van onze paleontologische
verleden zijn. Ons bestaan is in het verleden
ontstaan en precies hier moeten
de bewijsstukken van onze theorieën
gezocht worden. De paleontologie
moet ons de anatomische verklaring
geven voor dat wat in de ontologie
waargenomen wordt.
Voor mij is de paleontologie de analyse
ofwel de anatomie van de ontologie.
Osteopathie is naar mijn mening dan
ook anatomie, anatomie, anatomie en
anatomie.
Ik beweer dat er een balans bestaat
tussen het kaakgewricht en het schoudergewricht,
een dualiteit. Deze dualiteit
betekent een gelijke vorm, een
balans, maar ook een omgekeerde
evenredigheid. Dit alles vormt wederom
een eenheid. Overeenkomsten bestaan
in het ontstaan c.q. vorming van
beide gewrichten maar wat betreft het
bewegingsgedrag is er een tegenstrijdigheid,
zie het voorbeeld van hierboven
als de schouder zich “opent”, sluit
het kaakgewricht.
In vele, uit het verre oosten, alternatieve
verklaringsmodellen wordt over
deze dualiteit van de structuren gesproken
die in evenwicht moeten zijn.
Hoe kan dit filosofische principe gebruikt
worden bij het verklaren van de
structuren? Hoe ver gaat deze verklaring?
Hoe kan deze binnen de osteopathie
benut worden? Maar belangrijker,
is het wetenschappelijk? Wat toont ons
de embryologie, ontologie en paleontologie?
Voordat hier een antwoord op gegeven
kan worden, moet teruggegaan worden
naar het begin van het leven, naar de
embryologie en naar de ontologische
basisregels van het leven. 1
We spreken over het “leven” wanneer
de eencelligen ontstaan. Deze individuen
voldoen aan alle basisvoorwaarden
die nodig zijn voor het “leven”: actieve
voedingsopname, uitscheiding, transport,
verbranding, reproductie enz.
Na enige tijd in de evolutie is een soort
samenwerking tussen eencelligen ont-
de osteopaat - december 2009 - nr. 4 - jaargang 10
staan. Eencelligen beginnen zich te reproduceren
en deze eencelligen gaan
met de dochtercellen koloniën vormen,
waarbij een onderlinge samenwerking
gaat ontstaan. Deze levensvorm is nog
bij primitieve sponsen en koralen te
zien. Deze samenwerking tussen eencelligen
leidt tot een specifiek fenomeen:
het vormen van een dood “exoskelet”.
Bij sponsen is dit een elastisch
materiaal en bij koraal een harde kalkstructuur.
Deze eencelligen bevinden
zich in het inwendige van deze structuren.
Ze werken samen bij het ontstaan
van een vloeistofstroming en functioneren
als een entodermale structuur.
Bij mensen kunnen we dit in de eerste
embryologische laag, het endoderm,
waarnemen.
Informatieuitwisseling tussen cellen is
onder andere als synchrone beweging
bij ciliae of flagellae waar te nemen.
Bij sponzen en koraal beweegt hierdoor
de waterstroom zich in een vaste
richting.
Later in de evolutie ontstaan uit deze
koloniedieren de kwallen en poliepen.
Bij deze dieren wordt het dode exoskelet,
zoals bij de sponzen en het
koraal, vervangen door een levende
cellaag. Hier ligt de oorsprong van het
ectoderm. 2,3 Dit treffen we bij mensen
aan als tweede embryologische laag;
het ectoderm.
In de evolutie zien we dus eerst het
ontstaan van een primaire entodermale
laag, welke een secundaire ectodermale
laag induceert. De derde embryologische
laag, het mesoderm, ontstaat
paleontologisch, ontogenetisch en ook
Afbeelding 1 Shift ectoderm en endoderm
embryologisch als laatste laag en zorgt
primair voor een optimaal transport
tussen het endoderm en ectoderm.
Dit is ook duidelijk te herkennen in de
embryologie van alle dieren. Bij het
menselijke ei in het blastulastadium
spreekt men van het endoblast (bij
mensen wordt dit het embryoblast genoemd)
en het ectoblast. Daar tussen
ontwikkelt het mesoblast.
Bij lager ontwikkelde dieren differentiëren
deze lagen direct tot het entoderm,
ectoderm en mesoderm. Echter,
bij zoogdieren ontwikkelt het embryo
zich alleen uit het entoblast (embryoblast)
die zich opnieuw differentieert
en wel in een endoderm en ectoderm,
de twee basislagen waaruit het embryo
bestaat. Later ontwikkelt tussen deze
twee lagen het mesoderm. Het ontstaan
van de basislagen bij zoogdieren is ook
heel anders dan bij de andere diersoorten.
Hier zien we het principe van encapsis,
beschreven door Blechschmidt,
dat wil zeggen dat de oerprincipes zich
herhalen. Dus eerst is er het endoblast
of entoderm waaruit de beide andere
lagen ontstaan.
Bij mensen is direkt een dualiteit zichtbaar
tussen de beide basislagen; het
endoderm en ectoderm. Het endoderm
is uit kleine, slecht gevoede cellen opgebouwd
en het ectoderm uit grote,
goed gevoede cellen.
Op de twaalfde dag is bij het endoderm
al een duidelijk aantoonbare shift naar
caudaal en bij het ectoderm een shift
naar craniaal te zien. 4
15