Bouwen in Uw Regio

Aad en Ineke Groenendijk zijn verknocht aan mini-ezels
“Het liefst zitten we de hele dag tussen de ezels”
Rustig grazend staan ze in de schaduw, achterin de wei.
Zodra ze ons in het vizier krijgen, komen ze in een kalme
draf aangelopen, op zoek naar een aai of een knuffel.
Waag het niet om vroegtijdig te stoppen. Met een zachte
duw met hun snuit maken ze duidelijk dat je nog door
moet gaan. “Je ziet, mini-ezels zijn echte knuffeldieren”,
zegt Ineke Groenendijk uit Oud Gastel. Samen met haar
man Aad houdt en fokt ze mediterrane miniatuur-ezels,
het kleinste ezelras dat er bestaat.
Sinds 1995 wonen Aad en Ineke in Hoeve Noordhoek in
het buitengebied van Oud Gastel. “We komen uit de omgeving
van Rotterdam, maar Aad wilde al heel lang op een
boerderij wonen. Ik hoefde niet per se landelijk te wonen,
maar toen ik deze boerderij zag, was ik meteen verkocht”,
legt Ineke uit. De boerderij had niet alleen grond, maar ook
paardenstallen. “Met paarden hebben we niet zoveel. Die
zijn groot en bewerkelijk. Een schoonzusje kwam toen met
het idee om ezels te gaan houden. Als kind was ik daar al
weg van, dus dat leek ons wel wat”, vervolgt Ineke. Op de
ezeltjesdag in Wouwse Plantage ging het echtpaar zich orienteren.
“Daar liep iemand met een klein ezeltje. Ik dacht
eerst, wat een leuk veulentje, maar het dier bleek al 8 jaar
oud te zijn. Het was een mini-ezel. Bij diezelfde mensen
hebben we ons eerste veulentje gekocht.”
Kuddedier
Al snel kwam er een tweede mini-ezel op Hoeve Noordhoek.
“Een ezel is namelijk een kuddedier. Die moet niet
alleen gehouden worden. Het dier kan dan echt wegkwijnen
van eenzaamheid. Je ziet nog wel eens ezels, maar ook
paarden en pony’s, alleen in de wei staan. Dat is intens
zielig. Wij besloten dan ook al snel een volwassen ezel van
vier jaar erbij te nemen. Die hebben we laten dekken. Toen
die na een jaar een veulen kreeg, was het hek van de dam.”
Het Gastels paar besloot mini-ezels te gaan fokken om zo
het ras verder te verbeteren. “Maar dat betekent wel, dat je
de knop moet omzetten en veulens moet verkopen. Je kunt
niet alle ezels houden.” Momenteel telt de boerderij twaalf
mini-ezels, waarvan twee veulens al verkocht zijn. “Dit jaar
hebben we maar liefst zes veulens verkocht. Volgend jaar
gaan we terug naar maximaal vier. We willen namelijk niet
dat een merrie elk jaar een veulen krijgt”, vertelt Ineke.
Bevalling
De bevalling verloopt bij ezels vrijwel altijd voorspoedig.
“Vorig jaar is voor het eerst een dood veulen geboren. Het
was van de merrie haar eerste veulen. Van begin af aan
maakte ik me zorgen om haar. Ik heb ook met een smoes
de dierenarts bij de bevalling gehaald. Het ging eigenlijk
vrij vlot. Maar toen het veulentje eenmaal geboren was,
was het dood. Het was hartverscheurend om te zien hoe
de moeder met haar pootje probeerde haar jong overeind
te krijgen. Aan het eind van de dag rook ze aan het veulentje
en deinsde ze terug. Toen hebben we het maar weggehaald.
Ze is nu weer in verwachting, maar ik maak me nu
veel minder zorgen.”
Ontstresst
Aad en Ineke hebben op keuringen en evenementen al
diverse prijzen gewonnen en kunnen niet meer zonder
hun ezels. “Als we naar het bejaardenhuis moeten, dan
moeten er wel ezels in de buurt zijn. Anders gaan we er
niet naartoe”, laten ze eensluidend weten. Beiden zeggen
helemaal tot rust te komen bij de ezels. “Een ezel zal bijvoorbeeld
nooit op hol slaan. Door deze dieren raak je ontstresst.
Daarom zie je steeds vaker ezels ingezet worden op
zorgboerderijen.” Het vooroordeel dat ezels dom en koppig
zijn, drukt Ineke meteen de kop in. “Het is de dommigheid
van de mensen dat ze dat denken. Als een ezel niet verder
wil lopen, dan is dat geen koppigheid. Het heeft een reden.
Kijk voor meer informatie op www.mini-ezels.nl
Een ezel ziet iets en wil dat eerst onderzoeken, voordat hij
verdergaat. Je leert juist van dit dier om meer geduld te
krijgen.”
Lastdieren
Nederland telt niet veel mini-ezels. De Gastelse houders
schatten het aantal rond de vijftig. “Ze zijn niet zo klein
gefokt”, merkt Ineke op. “Het is echt een ras. Oorspronkelijk
komen ze uit Sicilië en Sardinië, waar ze als lastdieren
werden gebruikt. Door de industrialisering waren ze
overbodig geworden en bijna uitgestorven. Een Amerikaan
heeft ze toen naar Amerika gehaald en van daaruit zijn
ze weer terug naar Europa geëxporteerd. Mini-ezels zijn
oersterk. Ze hoeven bijna nooit naar een dierenarts. Ze
kunnen 30 à 35 jaar oud worden.”
Hobby
De verkochte ezels worden door het echtpaar zelf weggebracht,
zodat ze weten waar ze terechtkomen. “Je weet
vooraf dat de veulens niet blijven. Maar op het moment van
afscheid nemen, is het altijd even slikken.” Aad en Ineke besteden
dagelijks zo’n anderhalf uur aan de verzorging. “De
meeste tijd gaat op aan het schoonhouden van de wei. Elke
dag halen we de keutels weg tegen wormbesmetting. Daarnaast
moeten de ezels gevoerd en geborsteld en hun hoeven
schoongemaakt worden. Als het je hobby is, dan is dat niet
erg. Het liefst zitten we de hele dag tussen de ezels.” (JWvB)
22 uw Regio • Moerdijk - Halderberge - Etten-Leur • mei 2011 uw Regio • Moerdijk - Halderberge - Etten-Leur • mei 2011 23