Samenvatting van de preek over zondag 18, vraag en ... - cgkede.nl

Samenvatting van de preek over zondag 18, vraag en antwoord 46 en 47, van
de Heidelberger catechismus
Lezen: Lukas 24 : 36 – 53
Wie spreekt er in een tijd van ruimtevaart nog over hemelvaart? Maar laten we het
eens omdraaien: juist de onmetelijkheid van het heelal toont de kleinheid van de
mens tegenover de grootheid van God. God in de hemel lacht om de mens die zich
zoveel verbeeldt (zie Psalm 2). ‘Ik zal de wijsheid van de wijzen doen vergaan’ (1
Cor. 1:19).
Voor wie kinderlijk eenvoudig leert geloven is de boodschap van hemelvaart werkelijk
evangelie.
Thema: De hemelvaart van Christus
1. het feit van Zijn hemelvaart
De Bijbel spreekt op drie manieren over de hemel.
a. de wolkenhemel: schatkamer van de regen. Staat in nauw verband met Gods
oordelen (zie de zondvloed, en de dag van de wederkomst: Christus komt ‘op de
wolken’).
b. de sterrenhemel, het firmament. Zie Ps. 8.
c. de ‘derde hemel’ of de hemel der hemelen: de woonplaats van God (Luk. 2:14, 2
Cor. 12:2).
In de hemel in laatstgenoemde zin werd de Heere Jezus opgenomen.
Dat was een lichamelijk gebeuren. Jezus ging naar de hemel met hetzelfde lichaam
als waarmee Hij was opgestaan.
Hij is de eerste Mens Die op grond van eigen verdiensten naar de hemel gaat.
Hemelzoekers zijn we allemaal wel op een bepaalde manier. Godzoeker zijn is iets
anders!
Niet één zondig mens kan uit zichzelf in de hemel komen. Maar nu Jezus ten hemel
vaart, opent God daarmee ook de hemel voor allen die in Hem geloven en Hem
volgen.
Christus is opgevaren: Hij doet het Zelf, als Overwinnaar.
En Hij is opgenomen: de Vader neemt Hem op en spreekt daarmee uit dat Hij
tevreden is met het volbrachte werk van Zijn Zoon. Hij is weer welkom Thuis, en al de
Zijnen met Hem.
De hemelvaart is ook een zichtbaar gebeuren. Het gebeurde, ‘terwijl zij het zagen’
(Hand. 1).
Nu kunnen de discipelen dit heilsfeit met zekerheid aan òns verkondigen!
De hemelvaart is ook een plaatselijk gebeuren: de Heiland gaat van de ene plaats
(de aarde) naar de andere (de hemel). Hemelvaart is dus geen verandering van
toestand, maar van plaats.
Zie het voorbeeld van de ketel water: van het ene vertrek naar het andere gebracht,
is er verandering van plaats. Verdampt het water, dan is er verandering van toestand.
2. het doel van Zijn heengaan
De discipelen begrepen er niets van toen Jezus Zijn vertrek van de aarde
aankondigde (zie allerlei uitdrukkingen in Joh. 14-16).
Maar Hij is in de hemel ‘ons ten goede’. Geen kwaadwillige verlating dus, of een
vertrek met de noorderzon.

Zijn heengaan heeft nut voor allen die in Hem geloven. Nu kan Hij Zijn heil rijker
uitdelen dan toen Hij op aarde was (verdere uitwerking in antw. 49). Hij zorgt vanuit
de hemel voor de aarde. Hij regeert vanuit de hemel.
Vergelijk koningin Wilhelmina, die in Wereldoorlog II vanuit het vrije Engeland
aanwijzingen gaf voor het verzet en haar volk bemoedigde.
Christus is heengegaan, totdat…. Hij wederkomt om te oordelen.
Dat wekt verwachting. Is er bij ons dat uitzien?
In elk geval: ieder mens zal Hem zien: vriend en vijand. De een zal stralen, de ander
beven
De Koning is Boven. Bedenk dan de dingen die Boven zijn (Coloss. 3:2).
3. de vastheid van Zijn belofte
‘Ik ben met u, al de dagen, tot aan de voleinding van de wereld’ (Matt. 28:20).
Hij ging heen, maar tegelijk bleef Hij. Hoe? Naar Zijn Godheid, majesteit, genade en
Geest.
Jezus heeft een echt menselijk lichaam, en dat kan maar op één plaats tegelijk zijn.
Maar Christus is ook echt God. En als God is Hij overal.
Hij is bij Zijn kerk naar Zijn Godheid. Zo is de gemeente huis van God: Hij wil er
wonen, Zijn Woord wordt er verkondigd, Zijn sacramenten bediend. In het huis van
de Heere kunnen hemel en aarde elkaar heel dicht raken: ‘Dit is niet dan een huis
Gods, dit is de poort van de hemel!’ (Jakob).
Laat ons dat altijd met diepe eerbied vervullen, in innerlijke toewijding en uiterlijke
stijl.
Hij is bij de Zijnen ook naar Zijn majesteit. ‘Toen ik Hèm zag, viel ik als dood aan Zijn
voeten’ (Johannes).
Met diezelfde majesteit komt Christus ook op voor Zijn verdrukte volk op aarde
(Hand. 7:55).
En….. Hij zet die majesteit in om vijanden in te winnen voor Zichzelf (Hand. 9:3 en 4).
Dat is tegelijk Zijn aanwezigheid in genade. Zo ging Hij door het land: als
overvloedige Fontein van zoveel goeds. Bij Hem is vrijspraak voor zondaren die Hem
erom vragen.
Ook naar Zijn Geest wijkt Hij niet van Zijn kerk. Die Geest neemt de schatten en
gaven uit de volheid van Christus, om ze uit te delen in pasmunt. Hij wil gebeden zijn.
Door de Geest valt alle ruimtelijke afstand tussen Christus en mij weg. Hij komt mij
zeer nabij.
Zo wijkt Christus nooit meer van Zijn kerk, hoezeer die kerk ook vervolgd kan worden
en afgekalfd kan zijn. ‘Ik ben met u, tot aan de voleinding van de wereld!’
Enkele vragen voor persoonlijke of gemeenschappelijke bezinning
1. Hoe komt het dat veel mensen niet meer in een letterlijke hemelvaart van
Christus geloven? Welke (eeuwige) schade richt dat aan?
2. Bent u het eens met de volgende stelling: ‘Een christen moet gericht zijn op de
hemel’.
Waarom wel/niet?
3. De kerk is het huis van God, waar Hij volgens Zijn belofte wonen wil. Welke
gevolgen heeft dat voor de beleving van de kerkdienst en het gemeente-zijn?
4. Christus wijkt nooit meer van Zijn kerk. Is dat een belofte voor elke plaatselijke
gemeente, of moeten we dat breder zien? Betrek hierbij Openbaring 2:5.

Voor de kinderen:
lees eens Handelingen 1 : 9 – 11 en beantwoord dan de volgende vragen:
a. Wie hebben het gezien dat de Heere Jezus naar de hemel ging?
b. Wie zijn die twee mannen in witte kleren?
c. Wat zou de Heere Jezus nu in de hemel doen, denk je?
d. Kijk nog even naar vers 11. Blijft de Heere Jezus altijd weg?