prachtig beeld - Wij van PS

23 augustus 2009 plaatsen eerste grote kraan
Friso had samen met BAM en Koopmans ingetekend
op de aanbesteding. Maar de geraamde
offerte lag ver boven het beschikbare budget.
‘We moesten dus bij elkaar zien te komen’, zo
licht Stevens de situatie toe. ‘En dat betekende
dat ik bij de provincie moest kijken naar extra
budget, het beschikbare bedrag was door de
jaren niet geïndexeerd. En de bouwcombinatie
moest kijken naar mogelijkheden om te bezuinigen.
We hebben in die tijd ontzettend veel
overleg en contact gehad. Er ging geen dag
voorbij zonder dat we elkaar spraken. Dat ging
ook in het weekend gewoon door.’
Als bewijsstuk haal Stevens een ordner uit de
kast. ‘Kijk’, zegt hij, ‘hier kun je punt voor punt
zien, hoe we bezuinigd hebben. Per punt
hebben we omschreven hoe het anders, goedkoper
kon en de besparing uitgerekend. Daar
heeft de bouwcombinatie ook ongelooflijk veel
tijd in gestopt en daar is ook letterlijk de basis
gelegd voor dit pand.’
links en midden De hele zomer wordt er
doorgebouwd, ook tijdens de weekenden
en de bouwvak. rechts Het afval wordt op
de bouwplaats gescheiden en afgevoerd.
24 augustus 2009 herstart funderingswerkzaamheden oktober 2009 plaatsen tweede grote kraan
Uiteindelijk weten de partijen bij elkaar te
komen, zonder veel aan kwaliteit in te boeten.
‘We hebben in dit proces aan het algemeen
belang gedacht. Hoe kunnen we ervoor zorgen
dat het provinciehuis op een verantwoorde
manier en met een verantwoord budget wordt
gebouwd,’ aldus projectleider vanuit de bouwcombinatie
Doeke Reinsma. Alle partijen zijn
dan ook enorm blij als de handtekening onder
de overeenkomst tussen de provincie en de
bouwcombinatie wordt gezet. Reinsma,
Jeunink, Stevens en Buursma zijn er alle vier
van overtuigd dat er tijdens die onderhandelingen
een fundament is gelegd voor de uiteindelijke
bouw. ‘Het is een heel intensief traject
geweest, waarin we elkaar hebben gevonden
en elkaar konden vertrouwen.’
Na het raadplegen van verschillende experts, wordt gekozen voor het onder water zetten
van de kelder. ‘Omdat we daar zo lang over na hebben kunnen denken, hebben we dat ook
heel efficiënt aan kunnen pakken. We hebben bedacht op welke manier we het water de kelder
in wilden hebben en hoe we daarna een zo schoon mogelijke kelder opgeleverd konden
krijgen. Dat is uiteindelijk wel de winst geweest’, aldus Peter Buursma. In de kelder komt
in november 2009 vijf meter water te staan, als tegendruk voor het grondwater dat via de
zandlagen omhoog wil. En tot grote opluchting van de technici werkt het zoals van tevoren
bedacht. ‘Toen konden we ook echt verder’, aldus Buursma.
Sterk staaltje
Aan die hele spannende fase van de kelder, was al een fase voorafgegaan: de sloop. Althans,
een gedeeltelijke sloop. De monumentale panden en gevels, zoals de Statenzaal en de voormalige
Openbare Leeszaal, ook wel pand 64 genoemd, moesten blijven staan. Een technisch
hoogstandje. ‘Sommige delen hebben we echt letterlijk laag voor laag af moeten pellen’, legt
Reinsma uit. ‘Dat slopen moet je uiterst zorgvuldig doen. Ook was het spannend of alles wel
zou blijven staan. Voor pand 64 hadden we besloten meer te laten staan dan oorspronkelijk
was gepland. Meer laten staan betekent minder nieuwbouw en dus minder kosten. En het
was ook nog eens veel beter voor de stabiliteit van het pand. In het oorspronkelijke plan zou
49