New Title

Het woordenloos verhaal van
Wouter Vandenabeele
M U Z I E K
K L A S S I E K
Wat de tot over geografische en muzikale grenzen bekende violist Wouter Vandenabeele uit zijn instrument
tovert, is niet bepaald een Chanson triste.
Verre van. Het is integendeel een
Chanson de l’histoire qui continue
voor deze jonge Gentenaar, die
o.a. het prestigieuze project Hadzidakis
leidde voor de Olympische Spelen van
Athene in 2004. Op zijn solodebuut
Chansons sans paroles brengt hij instrumentale
verhaaltjes, verteld door de
viool. Daarmee is hij niet aan zijn proefstuk
toe want de afgelopen jaren
bereikte zijn productiviteit ongekende
hoogtes! Per slot van rekening maakte
deze bezige componist al een twintigtal
cd's, speelde hij honderden optredens
met Ambrozijn en zijn wereldorkest
Olla Vogala en zat hij achter het
Marokkaans-Vlaamse project Bared
Ataï met concerten in zowel Marokko
als België.
Wouter Vandenabeele levert hier een
pareltje af met veertien toegankelijke
tracks. Zijn uitgesproken voorliefde voor
ontmoetingen met andere culturen (de
Senegalese, Marokkaanse, Zuid-
Afrikaanse…) valt ook op dit schijfje
niet te loochenen: we treffen er talloze
multiculturele mijmeringen op aan die
her en der verklankt worden in expressieve
composities.
Het prachtige resultaat van Wouter
Vandenabeeles eerste solo-cd is niet in
het minst te danken aan zijn samenwerking
met een stel professionele
muzikanten. Behalve Wouter, die de
viool en de composities voor zijn rekening
nam, horen we ook Arne Van
Dongen (double bass), Anne Niepold
(accordeon), Serigne C.M. Gueye (per-
cussie), Malick Pathé Sow
(hoddu), Osama Abdurasol
(qanun) en Soetkin Baptist
(zang) aan het werk. (SG)
www.homerecords.be
Alex Otterlei
Van straatmuzikant tot game composer
Ooit speelde Alex Otterlei gitaar op straat, zonder één noot te kennen. Vandaag geniet de Gouden
Klaprooslaureaat internationale bekendheid.
In 1989 put hij inspiratie uit mythische
en fantastische verhalen om onafhankelijke
soundtracks te componeren.
De eerste titels Arthur, Battlethemes
en Where Evil Lurks worden wereldwijd
verkocht. Liefhebbers van filmmuziek
en zgn. role playing games gebruiken
de muziek om de spanning en
sfeer tijdens hun avonturen te versterken.
Het zou later een genre op zich
worden.
Alex Otterlei: Ik wil met mijn muziek
filmische beelden oproepen. In het
begin zag ik het als voorbereiding voor
© www.alexotterlei.com
“echte” filmmuziek. Uiteindelijk is de
muziek een eigen leven gaan leiden en
was de film niet meer echt nodig. Zo
kon ik álles in muziek te vertellen, terwijl
er bij echte filmscores vaak plaats
moet gemaakt worden voor dialoog,
geluidseffecten en het beeld zelf dat in
vele gevallen maar weinig duidelijk
aanwezige muziek verdraagt. Mijn
benadering bleek heel geschikt voor
de gamesindustrie. Na de eerste opdracht,
muziek voor het game Xyanide,
namen ze me in vaste dienst als
“inhouse composer”. Muziektheorie
heb ik opgedaan bij Luc Van Hove en
Hans Lamal. Horror on the Orient
Express is mijn eerste werk dat
geschreven en georchestreerd werd
volgens de traditionele regels van het
orkest.
Nog op Alex’ palmares: componeren
van muziek en geluid voor kunsttentoonstellingen
(East Meets West -
© Homerecords.be
Op zijn solodebuut Chansons sans
paroles brengt hij instrumentale
verhaaltjes, verteld door de viool.
In 2006 verscheen
“Where Evil Lurks
Special Edition”,
de luxe-heruitgave
van de gelijknamige
titel uit 1994,
waarvoor Rhianna
Pratchett exclusief
dit intrigerend
kortverhaal schreef.
Antwerp Diamond Center), hij werkte
voor Bryan Ferry op de Night of the
Proms en deed soundtracks voor kortfilms,
w.o. Killing Time van Koen Van
Mierlo, won de jonge Componistenprijs
op het filmfestival van Gent,
schreef muziek voor Playlogic, een
Nederlandse spellenontwikkelaar en
stichtte een eigen label A.O.Music. Op
komst: muziek én geluidseffecten voor
een bijzonder grensverleggend spel.
(TG)
www.alexotterlei.com
11 SABAM MAGAZINE 48 > 2007