Fusilier 2009/2 - vriendenkringbvr-5li.be

Eenheidsblad van het Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusiilier
Editie 2/2009

In uw eenheidsblad
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusiilier
Editie Editie 22/2009
2 /2009
Cover 1
Inhoud 2
Woordje Korpscommandant 3 - 4
5000 € aan onze sociale projecten 5
Paleizenwacht 2009 6
Medailleparade BELUFIL 7 7
Familiedag naar ‘t plezantste land 8 - 9
Croatie Trophy 2009 10 - 12
Op bedevaart in het Eifelgebergte 13
Kort historisch overzicht van het kamp
“Vogelsang”
14 - 17
NATO HQ KFOR te Pristina 18 - 21
The Vessel Protection Detachments
(VPD)
22 - 23
Cohesiedag onderofficieren 5 juni 2009 24
Carpooling:
Defensie
brandend actueel bij
25
SATAS en SAMAS 26 - 29
Algemene vergadering Vriendenkring
Regiment Bevrijding - 5 Linie
Ontvangst van de nieuwe Sergeanten
in het Regiment Bevrijding / 5 Linie
Bezoek aan onze Amerikaanse
wapenbroeders op “AIV”
30 - 31
Personeelsnieuws 34
Redactie 35
Achtercover
De De Fusilier Fusilier is is een een intern intern informatiemiddel informatiemiddel ten ten behoeve behoeve van van het het personeel personeel van van het het
Regiment Bevrijding – 5 5 Linie. Linie. Noch Noch het het het Regime Regiment Regime nt Bevrijding
– 5 5 Linie, Linie, noch noch iemand iemand handelend handelend in in haar haar naam naam kunnen kunnen verantwoordelijk verantwoordelijk gesteld gesteld worden worden voor voor eventueel eventueel verder verder gebruik gebruik van van de de informaties
informaties
voortspruitend voortspruitend uit uit deze deze publicatie. publicatie. Alle Alle rechten rechten voorbehouden
voorbehouden.
voorbehouden
32
33
36
De Fusilier 2 – 2009
02/36

‘Voorwoord ‘Voorwoord Korpscommandant’
Korpscommandant’
Beste Bevrijders/5 de Liniërs, beste collega’s militairen, beste vrienden,
Het doet mij plezier dat de Fuselier door jullie volgeschreven wordt, zonder dat ik daar specifiek moet
om vragen. We hebben zelfs artikels moeten inkorten om jullie toch zo weinig mogelijk te onthouden van de
indrukken en belevenissen van onze militairen gedurende de afgelopen periode.
En het ontbrak zeker niet aan activiteiten allerhande. Zo is er de geregelde samenwerking met onze
sociale projecten “EVONS” en “DE STEIGER”; de Paleizenwacht door de B Cie ; de Medailleparade die
definitief de missie BELUFIL 7 afsloot, waarbij we ook de voortreffelijke en goed bijgewoonde receptie niet
vergeten; een aantal artikels over de verschillende activiteiten in het kader van de cohesie. –EEN van de
raadgevingen van de toen nog MILREP bij de EU, Generaal DELCOUR, ondertussen onze nieuwe CHOD,
toen ik mij klaar maakte om de EUMS te verlaten en het commando van Bevrijding-5 Linie over te nemen
was : “Als je iets kan doen wat de Korpsgeest bevordert, aarzel dan niet…”
Verder zijn onze mensen actief in tal van operationele inzetvormen : internationale hoofdkwartieren
zoals HQ KFOR te PRISTINA, of de snipers in Kossovo en zo ook de mogelijke inzet van detachementen om
Belgische schepen te beschermen voor de Somalische kusten. In het kader van de opwerking van de Compagnie
AIV werd een leerrijk en interessant bezoek gebracht in Duitsland aan het 2 US STRYKER Cavalry
Regiment.
Bij de andere activiteiten, die niet terugkomen in deze uitgave mogen we zeker niet vergeten : de
loopwedstrijd van de 1 Brigade “Golden Spike”, op 23 april andermaal gewonnen door ons Regiment,
alhoewel de concurrentie dicht naderde; verscheidene tactische oefeningen in en rond leegstaande kazernes en
militaire domeinen in de Kempen, waarbij een geslaagde compagnieoefening op AIV Piranha voor de A Cie
geleid door het Bataljon. Ondertussen nam de B Cie deel aan de oefening “Quick Response” van de
Landcomponent in het kader van de voorbereiding van de EU Battle Group.
Vermeldenswaardig ook is de geslaagde schietstandenloop, een succesrijke deelname aan de Open Deur
1Bde/Landcomponent, het homologatievuren AIV te Elsenborn, de jongerenstage, adventurous training te
Marche-Les-Dames en de testen van het Battlefield Management System in samenwerking met de 6 Gp CIS
waarbij veel lof voor onze operatoren.
In het kader van een mogelijk zich wijzigende operatieplanning dring ik er bij mijn chefs op aan om in
de loop van 2010 een operatie te blijven plannen voor Bvr/5 Li. Het is mijn vaste overtuiging dat voor de vele
jonge militairen van het Regiment, kader en vrijwilligers, een dergelijke ervaring essentieel is voor de verdere
uitbouw van hun professionele loopbaan.
Verder vraag ik opnieuw aan alle gevestigde waarden van het Regiment de nodige aandacht voor onze
nieuwe, jonge militairen, van welke rang dan ook. Het is uitermate belangrijk dat ze de nodige begeleiding
krijgen en zich welkom voelen. Ik herhaal nogmaals dat EEN van mijn doelstellingen tijdens mijn
bevelvoeringperiode het tegengaan is van niet collegiaal gedrag.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
03/36

Ik stel geregeld vast dat een van de meest kritieke momenten voor de jonge Infanterist de aanpassing
aan het militaire leven in de compagnie is na de schoolse periode (CBOS-GPO). Hetzelfde kan gezegd worden
na de intensieve inzet van een operatie.
Ik kon onlangs afleiden uit een exitinterview dat de dagelijkse training tot en met oefeningen
georganiseerd door het hoger echelon niet altijd de gewenste voldoening geven aan iedere soldaat. Het is
daarom van belang continu een goede omkadering te bieden, iedereen te betrekken bij het algemeen kader en de
evolutie van de bijzondere toestand van oefeningen door ondermeer dagelijkse briefings, zoals dit ook gebeurt
tijdens operaties. Betrokkene vermeldde in zijn besluit echter wel dat hij opnieuw zou kiezen voor Bevrijding-
5 Linie.
Ter afsluiting wens ik jullie allemaal nogmaals te bedanken voor de geleverde inspanningen en wens ik
jullie alvast veel succes en beroepsvoldoening in de komende periode, waar we ongetwijfeld, hoe kan het ook
anders voor een Infanterie-eenheid als Bevrijding-5 Linie, opnieuw veel gesolliciteerd zullen worden…
TROUW TROUW EN EN TROTS
TROTS
VERSAGEN VERSAGEN VERSAGEN NIET, NIET, VERSLAGEN VERSLAGEN NOOIT
NOOIT
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Bert Van Vlerken
Luitenant-kolonel Stafbrevethouder
Commandant
De Fusilier 2 – 2009
04/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘€ € 5.0 5.000 5.0
00 00 aan onze sociale sociale projecten projecten’ projecten
Op 17 maart 2009 vond in de club Silberman de jaarlijkse receptie voor
de leveranciers plaats. Deze receptie stond niet allen in het teken van
onze leveranciers waarmee het Regiment zijn dagelijkse contacten heeft,
maar twee andere noemenswaardige feiten werden ook aangehaald. Op
de eerste plaats werden de vrouwen die meegeholpen hadden tijdens de
familiebijeenkomsten, ten voordele van ons personeel op Humanitaire
Operatie in Libanon, in de bloementjes gezet. Tevens werden zij die zich
ingezet hadden bij de organisatie van deze familiebijeenkomsten, met als
hoofdcoördinator Adjudant GERARDS, nog eens van harte bedankt
door onze korpscommandant Luitenant-kolonel Stafbrevethouder Bert
Van Vlerken, die zelf mee op opdracht was en de belangrijkheid van deze
bijeenkomsten nog eens verduidelijkte.
Het tweede feit, en misschien wel het belangrijkste, was de overhandiging van de twee cheques aan onze
goede doelen. Namens het Regiment Bevrijding/5 Linie mocht onze korpscommandant twee cheques, met
een totale waarde van € 5.000, overhandigen aan de twee sociale doelen die het regiment ondersteunt. Een
eerste sociaal doel is het kindertehuis vzw “de Steiger” uit Zutendaal, dat een 70-tal residentiële en een 20tal
semi-residentiële jongeren van de leeftijd van 8 tot 18 jaar begeleidt in samenspraak met de
jeugdrechtbank, het jeugdbeschermingcomité en het OCMW. Het tweede sociale doel is de vzw ‘EVONS’,
een humanitaire organisatie uit LEOPOLDSBURG, die ieder jaar in de maand augustus een 150-tal
kinderen, slachtoffertjes van de kernramp in Tsjernobyl, naar België laat komen voor een gezondheidsverlof
van vier weken.
Door de opbrengsten van enerzijds onze
jaarlijks georganiseerde schietstandenloop,
de winst van de Opendeur te Leopoldsburg
- die onder alle eenheden verdeeld wordt -
en dit jaar ook nog de opbrengst van het
nieuwjaarsconcert te Rotselaar, kon ons
Regiment toch een aanzienlijk bedrag van
€ 5.000 vrijmaken om te schenken aan
onze goede doelen. De afgevaardigden van
deze instellingen waren dan ook zeer
tevreden dat ze uit handen van onze
korpscommandant Luitenant-kolonel
MJ
MJ
Stafbrevethouder Bert Van Vlerken elk
een cheque ter waarde van € 2.500 in
ontvangst mochten nemen. (PR).
MJ
MJ
De Fusilier 2 – 2009
05/36

‘Paleizenwacht Paleizenwacht 2009 2009’ 2009
Na een welverdiende vakantie van onze opdracht
BELUFIL VII in Libanon gingen we van start
met de voorbereiding van de paleizenwacht. De
Bravo Compagnie had immers de eer om de wacht
te verzekeren van 16 maart tot 01 april 2009.
We kregen eerst een demonstratiefilm te
verwerken. Daarna begonnen we met het
inoefenen van deze specifieke dril. Na een
intensieve trainingsperiode van vier volle dagen
waren we er klaar voor. We werden opgesplitst
in twee groepen waarvan telkens één
postcommandant en zes schildwachten.
Gedurende twee weken speelde het volgende
tafereel zich af.
De dag begon te Peutie waar we werden
verwacht om 06u30 voor onze pick up. Na het
afhalen van de bewapening begaven we ons
richting Koninklijk Paleis te Brussel. Dit was
een rit van zo’n 30 min.
Eens aangekomen, begonnen we onmiddellijk
onze kledij te fitten. De eerste twee
schildwachten moesten klaar zijn om 07u55 om
hun shift te beginnen om 08 uur. De verdeling
van de shiften ging als volgt. We waren met 6
fuseliers dus waren er drie groepjes van twee
personen. Elk groepje moest een uur op wacht
staan en was daarna twee uur van rust.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De werkdag zelf begon om 08 uur en eindigde om
18 uur. Tijdens het wachtuur, gaat er elke
twintig minuten een signaal af. Deze is bedoeld
om eventjes in beweging te komen. Dit gebeurt
wel synchroon en in dril. Dit wil in de praktijk
zeggen: Twee stappen voorwaarts, Vijftien
stappen links en vijftien stappen rechts. Als deze
gebeurd waren, moest je weer twee stappen
achterwaarts doen om terug voor je wachtkot te
staan. Na een uur op wacht staan, word je dus
afgelost door het volgende groepje. Soms kon dat
uur wel eens uitlopen als er bijvoorbeeld een
bijeenkomst of een speciale vergadering was.
Er was ook een groep aangeduid om voor onze
bevoorrading van ontbijt en middagmaal te
zorgen. Als je twee uur van rust was, kon je
jezelf ontspannen of een leuke babbel met je
collega’s maken. Om 18 uur was het dus het
einde van de dienst en werd het laatste groepje
opgehaald. Als iedereen binnen was, ruimden we
nog even op en vertrokken we terug met ons
camionette richting Peutie. Daar leverden we
onze wapens binnen en mocht iedereen die wou
richting huiswaarts vertrekken. Voor sommigen
was de afstand te ver. Zij konden gebruik maken
van een kamer in de kazerne van Peutie.
1Sdt Bosmans - 1Sdt Smet
De Fusilier 2 – 2009
06/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Medailleparade Medailleparade BELUFIL 77’
7
Van 08 oktober 2008 tot 17 februari 2009 was ons Regiment pilooteenheid voor deze
Task Force. Het detachement, onder commando van Luitenant-kolonel Stafbrevethouder
Bert VAN VLERKEN, was gelegerd te TIBNIN (LIBANON). De twee
hoofdopdrachten waren het verstrekken van medische hulp, door het veldhospitaal, en de
constructiewerken van de Genie. Ons Regiment stond vooral in voor de beveiliging van
deze opdrachten. Het was een moeilijke en zware opdracht die tot tevredenheid van
iedereen tot een goed einde gebracht werd. Na een welverdiend verlof vond op 28 april
2009 te Leopoldsburg de medailleparade plaats voor de deelnemers van het detachement
BELUFIL 7. Tijdens deze plechtigheid werd de Belgische herinneringsmedaille voor deelname aan een
humanitaire operatie uitgereikt. Deze medaille wordt uitgereikt aan de deelnemende militairen op voorspraak van
de aanwezige commandant voor een onberispelijke uitvoering van de opdracht. Deze medaille kan men slechts
éénmalig ontvangen. Tijdens deze opdracht waren er een 60-tal militairen die de herinneringsmedaille mochten in
ontvangst nemen. Voor hen was het hun eerste humanitaire operatie en ze kregen dan ook van enkele genodigden
het ereteken opgespeld. De plechtigheid werd voor gezeten door Generaal-majoor Compernol, Deputy ACOS
Operations and Training.
De Fusilier 2 – 2009
07/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Familiedag Familiedag naar ’t plezantste land land’ land
Ik denk dat ik niet de enige militair met kinderen was, die
dacht ‘dat is een schitterend gedacht’, toen we te horen
kregen dat we met het ganse gezin gratis naar
Bobbejaanland mochten. En ‘gratis’ kon gerust in de ruime
zin van het woord geïnterpreteerd worden, per gezinslid
verschillende Bobbejaandollars en gratis vervoer met de bus.
Zij die dat wensten konden evenwel van thuis vertrekken
met eigen vervoer.
Zo kwam het dat ik die bewuste morgen mijn driekoppige kroost in de auto laadde en co-pilootgewijs naast
moeder de vrouw in de passagierszetel plaats nam. Leuk deuntje op de radio, gps op Bobbejaanland ingesteld,
van goed humeur gespeend … de dag kon niet meer stuk. Maar o wee…. Waar men gaat langs Vlaamse
wegen, komt men wegomleggingen tegen. Ergens ter hoogte van één of ander sluizencomplex, wou de gps en
dus ook mijn vrouw de auto door een met oranje flikkerlichten versierde zone sturen om na heel wat oranje
bordjes gevolgd te hebben, in het volgende paradijs der wegenwerken te verzeilen. Weeral probeerde het
vrouwelijk en met een Hollands accent sprekende gps stemmetje ons de meest onmogelijke banen op te sturen.
Na een gedesoriënteerde discussie over logica, hebben we het Hollandse stemmetje in het handschoenenkastje
gepropt en zo toch de parking van Bobbejaanland gevonden.
Daar trof ik verschillende collega’s met kroost aan, die al dan niet met hun partner over wegomleggingen aan
het discussiëren waren. Bij de ingang waren nogmaals enkele collega’s de beloofde ingangsbewijzen onder de
aanwezige gegadigden aan het verdelen. Gewapend met een fistfull of Bobbejaandollars stormden we de
wondere wereld van Meneer Schoepen binnen. Mijn 3 zonen, 3, 5 en 8 jaar meenden alle drie het zeggenschap
te bezitten over de te volgen route, alleen hun vertrekpunt, zijnde de dichts bijliggende ijskar, kwam overeen.
Gelukkig heb ik een vrouw die in zo’n situatie, in vlekkeloos West-Vlaamse bewoordingen, onze troepen tot
orde kan roepen, waarna we richting de eerste draaimolens gingen. Het grote voordeel aan Bobbejaanland is
dat de meeste attracties ook voor de allerkleinsten zijn, mits begeleiding weliswaar maar dat was het minste.
Na in een uit piratenbootjes opgebouwde draaimolen rond gezwierd te hebben zijn we de andere richting
uitgezwierd op de rug van een orka.
Maar het was toen we aan het aanschuiven waren voor de draaimolen met kettingstoeltjes, dat ik een in ‘roze
pluchen joggingspak’ gehulde Werner Desmedt zag, met in zijn kielzog de ganse filmcrew van ‘Louis Louise’.
Na een korte briefing van mijn vrouwtje over de betreffende sitcom, waarin een soort behekste transsexueel de
spilfiguur is, heb ik gezworen dat ik eerder zelfmoord zou plegen dan ooit zo in het openbaar te verschijnen.
Na dat heidens tafereel achter ons gelaten te hebben kwam de volgende methode om onze maagwand te testen
al in zicht.
De Fusilier 2 – 2009
08/36

De attractie in kwestie was ontworpen om groepen van 16 personen
op hoge snelheid door een variatie van kurkentrekkers en loopings te
schieten, namelijk de ‘Typhoon’. Het zou niet de laatste keer zijn dat
ik die dag de wetten van de zwaartekracht zou trotseren. Maar eerst
moest de innerlijke mens gesterkt worden, het was daar in een
jungledecor, onder het toeziend oog van King-Kong dat ik mijn eerste
Bobbejaanburger at, die wel te smaken was. Daarna volgde een
speurtocht naar de toiletten die ons bij een waterspuit attractie
bracht. Ziek is de geest van de ingenieur die besloot dat de wachtrij
voor de wc’s voorbij een attractie vol fonteintjes en watervalletjes
moest wachten…
Terwijl we in die inspirerende omgeving stonden te wachten kregen we af en toe een waterstraal in onze nek
van diezelfde attractie, het doel was om vanuit een bootje andere bootjes per handaangedreven
waterkanonnen te beschieten en waarbij men dus niet altijd zeker was van doel en omgeving, de pret ontging
me totdat ik een kwartier later, zelf de mogelijkheid zag om een wachtende bobbejaanburgeremployee onder
vuur te nemen. Na een natte omgeving kozen we voor de iets drogere Bobbejaanexpress die ons per monorail
verder Bobbejaanland in voerde. Het centrum van Bobbejaanland bestaat uit een grote vijver waarin er een
soort van bovenmaatse koivissen leven, waar rond nog een tal van slinger- en zwaai attracties staan, allemaal
gewijd aan een ander thema. Zo stapten we af in een cowboystadje, waarna we na honderd meter in Mexico
aan kwamen. Terwijl we zo van de ene dimensie naar de andere vlogen begonnen de warme middagzon en de
vermoeidheid hun tol te eisen, onze jongste sneuvelde eervol in zijn buggy en begon zo aan de grootste
attracties in dromenland. Na nog een ritje in het reuzenrad, slenterden we terug naar de grenspost tussen
Bobbejaanland en België, waar we onze laatste dollars lieten opgaan aan wafel en ijsjes.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Na deze lekkernij besloten we dat we lang genoeg van Meneer Schoepen
zijn gastvrijheid hadden genoten en gewapend met een parking jeton
reisden we terug richting Belgenland, alwaar we prompt konden
aanschuiven in de rij voor de Belgische attractie bij uitstek…
wegomleggingen. Maar alle mobiele problemen terzijde geschoven, was dit
voor mijn gezin de beste familiedag ooit.
Mijn jongens hebben zich beestig goed geamuseerd, alsook mijn vrouwtje
en ik. Ik denk dat ik voor de meeste spreek als ik zeg ‘MEER VAN DAT’
Uw reporter ter plaatste
Korporaal Bruno Beerlandt
De Fusilier 2 – 2009
09/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Croatia ‘Croatia Trophy Trophy 2009’
2009’
Mensen van bij ons … Jos Maes, Hubert Grossard (†), Lesley Dada, Olivier Heuninckx, ... Allen hebben zeer
knappe sportieve prestaties geleverd en als dusdanig bijgedragen tot een betere naambekendheid van ons
Regiment. Korporaal Jo Raemen nam onlangs deel aan de ‘Croatia Trophy 4x4’, in het milieu gekend als de
zwaarste officieuze 4x4 wedstrijd in Europa. Jo en zijn vriendin Inge De Brabandere vertellen ons hun verhaal.
‘Na de overwinning in Kroatië in 2007 werd al snel beslist om terug een jeep te bouwen. In juni 2007 zijn we
beginnen bouwen. We zijn volledig van nul begonnen: losse assen, chassis,… Twee jaar lang werd er zo goed als
elk weekend gesleuteld en gewerkt, ook vakantiedagen en feestdagen moesten eraan geloven. Dit jaar bestond
Team Eyckens uit 7 man: piloot (Marc Eyckens van Toyota garage Eyckens uit Helchteren), ikzelf als co-piloot,
mijn vriendin Inge en 4 mekaniekers.
Op 26 april 2009 om 20 uur vertrok de
vrachtwagen, alsook de assistentiejeep richting
Kroatië. Op 28 april zijn Inge en ik dan
vertrokken naar Kroatië, wat zo’n 1400 km ver is.
Op woensdag 29 april rond 9 uur ’s ochtends
kwamen we dan uiteindelijk toe in het 4x4 kamp
in Staro Selo, een gehucht van Topusko, gelegen
op ongeveer 100 km van hoofdstad Zagreb en op
ongeveer 20 km van de Bosnische grens. Nu
hadden we nog twee dagen om te rusten en de
laatste kleine werkjes aan de jeep te doen. Het
weer zat ons in elk geval al niet mee. Elke dag had
het de afgelopen week geregend en het kamp begon
reeds te lijden onder de overvloedige neerslag.
Enkele vrachtwagens met oplegger geraakten al niet meer tot aan hun eigen tent en moesten beroep doen op
vrijwillige jeeps om hun los te trekken. Donderdag 30 april begon met de inschrijving en de technische keuring van
de jeeps. Er werd gecontroleerd of je geen GPS bij had, of er een medische kit aanwezig was, brandblusser, banden
met E-keuring, … Uiteindelijk bleken er 39 teams ingeschreven, alsook 3 teams in de light versie en 2 quadteams.
Op vrijdag 1 mei was het dan eindelijk zover: de eerste rit is naar jaarlijkse gewoonte de proloog. Deze
proef was een kleine ronde waar het meer op technisch rijden aankwam dan op snelheid. Aan de hand van die
uitslag werd de startplaats van de volgende etappe bepaald, een regel die gold voor alle etappes. Via loting
werden de teams op hun startplaats gezet, Team Eyckens trok briefje nummer 39 en na een mooie eerste stage
eindigden we dan ook op de 9 de plaats. Op zaterdag 2 mei begon dan het echte werk. 7 dagen lang zouden alle 39
teams zwoegen, zweten en vloeken op de uitgestippelde parcours en hun hindernissen. Maar alsof al onze gebeden
aangehoord werden, hadden we het weer vanaf vandaag mee: een stralend zonneke bij een graad of 20 was een
welgekomen cadeau. De eerste stage van de week was eentje over een totale afstand van 36 km.
De Fusilier 2 – 2009
10/36

Om 11u40 reden wij over de startstreep en na al wat zwoegen en zweten en vloeken reden we om 15u30 als 6 de
over de finish van de dag. Wat meteen al duidelijk was, was dat het niveauverschil met 2007 enorm hoog lag. Om
aan te tonen hoe zwaar het al vanaf de proloog was, kwam duidelijk over toen er maar 31 jeeps aan stage 1
begonnen, en er maar 21 over de finish kwamen. Maar goed begonnen is half gewonnen, luidt het spreekwoord, en
we klommen in het totaalklassement op naar de 5 de plaats. De laatste jeep reed over de finish om 23u40.
Op zondag 3 mei stond de traditionele Trophy Day op het programma, alsook de gevreesde nachtrit. De Trophy
Day bestond uit 4 proeven (de 3 eerste proeven met 4
teams, de laatste proef was elk team voor zich op tijd).
De nachtrit was een stage van 24 km die startte om 23u.
Na wat tegenslagen tijdens de Trophy Day was onze
startplaats pas 22 ste, maar dat kon de stemming niet stuk
maken. Het hele team was gemotiveerd en na amper 1u36
rijden kwamen we als 6 de binnen. De versnellingsbak (in
achteruit) heeft wel gezorgd voor een slapeloze nacht, om
2 uur ’s nachts zijn de mekaniekers nog een nieuwe ‘boite’
beginnen steken en tegen 6 uur ’s ochtends was het dan
toch tijd om slapen te gaan. Maar niet voor lang, want
een uur of 2 later stond iedereen alweer paraat voor de
briefing voor de volgende proef. Groot was ook onze
verbazing toen bleek dat we in het totaalklassement
waren gestegen tot de 2 de plaats.
Maandag 4 mei was een dag waar we enorm naar
uitkeken. Op de planning stond een snelheidsrace op
een parcours van 2,8 km. 12 ronden dienden er
gedaan te worden, alsook een verplichte pitstop met
bandenwissel. Doordat de zon ondertussen
ontzettend haar best begon te doen en de
temperatuur ondertussen opgeklommen was tot een
graad of 30, en doordat het een continue ploegen
was op steeds slechter wordende wegen (lees pure
modderbanen), begon onze motor het moeilijk te
krijgen. Het ding kreeg niet genoeg koeling en we
moesten onze temperatuur dan ook goed in het oog
houden. Uiteindelijk zijn we toch als 2 de over de
finish gereden. In het totaalklassement hadden we
ondertussen 20 min achterstand op het eerste team
goedgemaakt, wat wou zeggen dat we op de eerste plaats stonden. Na 3 dagen van ontbering trakteerde iedereen
zich op een lekkere mixed grill in Topusko. De volgende dagen waren zo goed als allemaal een kopie van de
afgelopen dagen, de sfeer in de groep lag goed, de jeep deed haar uiterste best en heeft alle stages uitgereden
zonder noemenswaardige problemen (een tak door de voorruit,…).
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
11/36

Het niveau van de stages werd zeer hoog gehouden, waardoor elke dag meer en meer teams moesten opgeven door
teveel stukken aan de wagens. Ook in de hogere rayons hield men de spanning hoog, een zestal teams deden
duidelijk mee voor een podiumplaats. Maar zoals elke wedstrijd is de race pas gereden tot op de laatste dag. Alles
kon nog gebeuren en dit hielden we dan ook steeds zeer goed in het achterhoofd.
De laatste stage van de wedstrijd werd gereden op vrijdag 8 mei. De dag ervoor hadden een paar teams wat
problemen, alsook de teams die vlak achter ons stonden in het totaal klassement zodat wij wat meer adem ruimte
kregen . Zo moesten zij tijdens de rit terug naar het kamp komen om een differentieel te vervangen en verloren ze
kostbare 3 uren. Wij kwamen die voorlaatste stage wel goed om de hoek en kwamen als eerste over de finish. In
het totaalklassement stonden we weer op de 1 ste plaats, met wel maar 24 min voorsprong op de volgende. De
laatste stage was er eentje van 58 km met weer de gebruikelijke toestanden: moerassen om in weg te kwijnen,
rotsen om u tegen te zeggen, smalle paden tussen bomen waar de jeeps nauwelijks tussen konden, ettelijke
kilometers die de co-piloten te voet aflegden omdat de roadbooks soms niet zo duidelijk waren en de tekens
moeilijk zichtbaar,… Maar aan alle stages komt een eind
en groot was dan ook de ontlading toen we over die
allerlaatste finish kwamen, weliswaar op de tweede
plaats maar na zeer snel te rekenen werd het algauw heel
duidelijk dat we, tegen alle verwachtingen in en zonder
dat we erop hebben durven hopen, amper 5 minuten
verloren hadden op het tweede team en we dus in het
eindklassement de eerste plaats in de wacht hadden
gesleept, met een voorsprong van nog 19 min op de
nummer 2, het Duitse team. Het enige wat nog restte was
het eindfeest en de onvermijdelijke terugtocht naar België.
De overwinning werd goed gevierd, felicitaties van overal
werden in ontvangst genomen. Het was een
onbeschrijfelijke ervaring, met een kers op de taart. Voor
Marc Eyckens was deze wedstrijd de laatste 4x4 voor het
moment. Ik daarentegen heb een aanbieding gekregen om
in oktober de Outback Challenge van Marokko mee te
rijden als co-piloot. Hopende dat ik u daarna met een
even positief verslag kan verblijden, teken ik,
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Jo Raemen
De Fusilier 2 – 2009
12/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Op Op bedevaart in het Eifelgebergte
Eifelgebergte’
Eifelgebergte
Op 15 juni 2009 organiseerde de Voorzienigheidskas van de
beroepsvrijwilligers een analoge cohesiedag als de onderofficieren. Om zes
uur begon de dag met een verzorgd uitgebreid ontbijt. Er was keuze uit
koude en warme etenswaren. Daarbij kon men ook kiezen uit een lekker
glaasje Cava of fruitsap. Nadat onze magen goed waren gevuld, vertrokken
we met de bus richting Duitsland. Meer bepaald naar het oude NAVOtrainingskamp
Vogelsang.
Dit kamp werd tot enige tijd geleden nog beheerd door België. Om half tien
kregen zij dit dat wensten een rondleiding met gids. Gedurende twee uur
konden de anciens mijmeren over hun periodes ‘Bloed, zweet en Tranen’.
En dat was letterlijk te nemen. De jongeren konden kijken naar een
indrukwekkende brok militaire geschiedenis en kwijlend luisteren naar de
verhalen van de anciens. Het uitzicht op de groene heuvels van de
Eifelstreek en de kronkelingen van de Ruhrsee doorheen het landschap
waren schitterend. Na het bezichtigen van de toch wel imposante burcht en eindeloos veel trappen, zette onze
groep aan naar Woffelsbach. Daar scheepten we in voor een twee uur durende boottocht op de Ruhrsee.
Tijdens de rondvaart doorheen het mooie landschap, konden de ‘jongeren’ nader kennis maken met de anciens
van de eenheid. Na het aanmeren stond een gezamenlijke maaltijd op het menu in een lokaal restaurant. De
schnitzels en kipfilets al dan niet met Provençaalse of jagerssaus gingen gretig binnen. Na het lekker eten
vertrokken we terug richting Leopoldsburg. Voor velen was dit het moment om een siëstake te houden.
Eenmaal terug in de kazerne gingen we naar de Club Hauzeur voor een verder gezellig napraten. Vervolgens
keerde iedereen huiswaarts na een aangename en ontspannende dag.
P
Sdt Van de Vijver, Sdt Schurgers
Peloton GPO
“Attitude “Attitude is is a a little little thing thing that that makes makes a a big big difference.”
difference.”
(Winston (Winston (Winston Churchill)
Churchill)
Eén lokaal beeldje, ‘Paterke Michael’ inspireerde de groep zodanig dat ze hem spontaan en
onder belgerinkel tot de patroonheilige van de VZK Vrijwilligers benoemden. Dat Paterke
Michael een zalvende werking had op zijn nieuwe aanbidders, bleek al drie weken later.
Eén van zijn aanhangers had een visioen en keerde spontaan terug om boete te doen.
Frère Sourire
De Fusilier 2 – 2009
13/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
Kort Kort historisch historisch overzicht overzicht van van van het het Kamp Kamp Kamp Vogelsang’ Vogelsang’
Vogelsang’
De niet meer zo piepjonge anciens van het Regiment hebben het misschien al tot
vervelens toe gelezen en/of gehoord maar voor de jongere generaties van onze
infanteriefamilie, publiceren we nogmaals een kort historisch overzicht van het kamp
Vogelsang. Zowel de onderofficieren als de beroepsvrijwilligers deden een cohesie
uitstap naar dit voormalig militaire oefenkamp van de Belgische Defensie. Vlak bij de Duits-Belgische grens,
te midden van het natuurpark “Nordeifel” ligt boven de stuwdam van de Urftsee de burcht Vogelsang…
De ’Kameradschaftshaeuser’ Ordensburg Ordensburg Vogelsang
Adolf Hitler in hoogsteigen persoon gaf, kort na zijn machtsovername in 1933, aan Dr. Robert Ley
(Rijksorganisatieleider van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij, NSDAP) de opdracht om hier
een burcht te bouwen. Zij moest in twee jaar klaar zijn. De plannen werden getekend door architect Clemenz
Clotz. Op 15 maar 1934 geeft Otto Gohdes (hoofd van de opleiding) de eerste symbolische spadesteek en op 22
september van hetzelfde jaar legt Dr Ley officieel de eerste steen. De officiële inwijding gebeurde reeds op 1
mei 1936. Deze burcht moest dienen om de ambtenaren en functionarissen van de nationaal-socialistische
partij een ideologische opleiding te verschaffen. De geselecteerden waren allen mannen die een loopbaan in
deze beweging vooropstelden. De opleiding duurde in het totaal drie jaar en de cursisten moesten elk jaar van
school veranderen. In Falkenburg aan de Krössinsee in Pommeren (nu Polen) zorgde men voor de
karaktervorming van de “Junkers”, in Vogelsang werd de racistische filosofie van de “Nieuwe Orde”
onderricht en op de Kalvarieberg bij Sonthofen in Allgau (Beieren) werden ze gevormd voor politieke,
diplomatieke, administratieve en militaire taken. De werken aan een vierde geplande burcht, de Marienburg in
Oost-Pruisen (Polen) werden nooit aangevat.
De Fusilier 2 – 2009
14/36

Om het bouwmateriaal voor de Burg Vogelsang te bezorgen werden in de Eifel drie steengroeven aangelegd.
De stenen werden toen met ossenkarren bergop gebracht. Er werden tot 1500 arbeiders tegelijkertijd
tewerkgesteld. Hieronder volgt een summiere beschrijving van de Burg.
Vogelsang verheft zich op een heuveltop die het Urftmeer domineert. Een watertoren van 50 m hoog, beheerst
het hoofdcomplex. Aan de watertoren bevinden zich de grote eetzaal, het groot auditorium met de erehal, met
daarin een gigantisch standbeeld en met links en rechts daarvan, de namen van de doden van 9 november 1923
(staatsgreep van Hitler). In dit complex bevinden zich de verblijven en burelen van de commandant,
wachtlokalen en een wandelgang met het paradeplein. Vanaf het paradeplein gaat een trap, met 398 treden,
naar de sportterreinen: waaronder een voetbalveld met daar rond een atletiekpiste en een tribune met duizend
zitplaatsen, een overdekt zwembad van 25 meter en een turnzaal. Tussen het hoofdgebouw en de sportpleinen
vinden we nog een geheel van tien gebouwen, bestemd voor de verblijven van 50 leerlingen en 4 gebouwen
voor 125 man, zodat in het totaal duizend ‘Junker’ konden worden ondergebracht en onderwezen. Dit alles
wordt gedomineerd door een beeldhouwwerk, dat een fakkeldrager voorstelt, gebouwd aan een schoorsteen,
waarin, bij sportmanifestaties, een vuur werd ontstoken. Achter de wandelgalerij bevindt zich Adlerhof, met
de woning van de commandant, infirmerie, postbureel, wachtlokaal, woningen voor bedienden en de kantine
met een kegelbaan. Ten zuiden van Adlerhof zou het “Haus des Wissens” gebouwd worden (nu staat hier de
blok Van Dooren). Dit centrum zou een feestzaal bevatten met 2000 zitplaatsen en met een 45 m hoge toren,
met een klokkenspel. Ten westen ervan ligt het gebouw voor het vrouwelijk personeel van de burcht (Redoute).
Nog zuidelijker vinden wij de hoofdingang van de burcht (Malakoff) met een autogarage links voor de ingang.
Buiten voor de ingang vinden wij links het hospitaal met 40 bedden, operatiezalen en kamers voor bezoekers.
Daartegenover staan de verblijven voor de bediendes. Links en rechts van de centrale grote toegangsweg
vinden wij tennispleinen, sportterreinen en schietstanden en tenslotte aan de hoofdweg (B-266) een
autorijschool en een vliegveld. Zou de Burg Vogelsang ooit voltooid geraakt zijn dan zou er eveneens een
reusachtig hotel, met 2000 kamers en enorme ontvangstruimten gebouwd zijn, zoals Dr Ley op 28 maart 1937
in Keulen had aangekondigd.
De eerste cursus begon in Vogelsang op 5 mei 1936. De leerlingen van de Ordensburgen hadden als officiële
titel “Junker” (kadet) en kwamen uit alle bevolkingsgroepen. De toelatingsvoorwaarden waren echter zeer
streng: over een uitmuntende gezondheid beschikken, geen lichamelijke handicap vertonen (ook geen bril
dragen), raszuiver bevonden worden, uitstekende karakter- en morele eigenschappen bezitten, niet erfelijk
belast zijn, minstens 1,60 m groot zijn en tussen 23 en 30 jaar oud zijn. Gehuwde en verloofde kandidaten
waren eveneens toegelaten. Het levensonderhoud van de familie werd verzekerd voor de opleidingsperiode. De
echtgenote kreeg, buiten de huurkosten, een maandelijkse toelage van 80 Rijksmark en per kind een
supplementaire toelage van 25 Rijksmark.
De commandant van de Burg Vogelsang had een staf aan kaderpersoneel te zijner beschikking. Deze staf
bestond uit een adjunct commandant, een commandant van de permanente troepen, groepsleiders (100 à 120
man), pelotonscommandanten (40 à 50 man), sectiecommandanten (13 à 18 man), sportmonitor en
compagniecommandanten, hoofdonderrichters en gastsprekers, die telkens gedurende enkele maanden op elke
burcht onderricht gaven en een erewacht , bestaande uit SS-leden.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
15/36

De De De oorlogsjaren
oorlogsjaren
In september 1939 werden de Junkers naar huis gestuurd. De Ordensburg Vogelsang werd op 18 september
1939 onder het bevel geplaatst van Otto Gohdes, commandant aan de Krössinsee. Tussen 1941 en 1944 waren
er in Vogelsang drie Adolf Hitlerscholen ondergebracht met 250 leerlingen tussen 8 en 18 jaar oud. Het
gebouw voor het vrouwelijk personeel werd in 1942 omgebouwd in een tehuis voor zwangere vrouwen uit de
streek en uit het geëvacueerde Rijnland. Tussen 1940 en 1944 bezocht de opperbevelhebber van de Luftwaffe,
H. Göring, dikwijls Vogelsang. Hij plaatste hier zijn Messerschmitt gevechtsvliegtuigen voor de luchtsteun
aan het Ardennenoffensief. Toen was er in Vogelsang ook een militair hospitaal ondergebracht. Eind 1944
(november en december) werd de driehoek Wollseifen, Vogelsang, Urftdam gebombardeerd door de Royal Air
Force (RAF). Hierbij werden de rechtervleugel van het Adlerhof en 2 logementsgebouwen totaal vernield.
Twintig procent van de andere gebouwen werd gedeeltelijk getroffen. Op 4 februari 1945 werd Vogelsang
ingenomen door het 1ste Bataljon van het 47ste Infanterieregiment van de 9de Amerikaanse Divisie
(Commandant General Bradley en stafchef Luitenant-kolonel Westmooreland. Deze laatste bezocht als
generaal nogmaals het kamp op 11 mei 1971, toen o.a. het bataljon Bevrijding er op oefening was). De aanval
was zo verrassend dat er geen bloedbad ontstond. De Amerikanen hielden tot 12 februari 1945, wanneer zij
hun opmars naar de Rijn verder zetten, hun hoofdkwartier in Vogelsang. Daarna stond Vogelsang ongeveer
een jaar leeg. In die periode werd de Ordensburg geplunderd door de lokale bevolking, zodat enkel nog de
muren overbleven.
De De Britse Britse periode
periode
In juni 1946 besloten de Britten van de Burg Vogelsang een oefenterrein te maken. Ze onteigenden rond de
oude Ordensburg ongeveer 6354 Ha en hierbij moest ook het dorp Wollseifen ontruimd worden. De tweede
zondag van augustus 1946 kregen de inwoners het bevel dat het dorp vóór 1 september 1946 moest ontruimd
zijn. De bewoners werden in de omliggende dorpen geëvacueerd.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Wol Wollfeisen Wol feisen feisen zoals wij het het nooit hebben gezien
De Fusilier 2 – 2009
16/36

De gebombardeerde gebouwen werden tussen 1946 en 1950 weer opgebouwd. In het nieuwe Vogelsang
werden schietstanden en oefenterreinen voor de infanterie aangelegd.
De De Belgische Belgische Belgische periode
periode
Op 1 april 1950 namen de eerste Belgische troepen hun intrek in Vogelsang en vervingen er de Britten. De
Belgen erfden 4500 Ha binnen de huidige grenzen van het kamp en 1800 Ha ten zuiden van Dreiborn en ten
westen van Schleiden, waar enkel oefeningen op wegen en onbewerkte velden mochten plaatsgrijpen. Het
kamp Vogelsang werd het vast oefenterrein van het Eerste Belgische Legerkorps, dat meer dan veertig jaar in
Duitsland zou gekazerneerd worden. De 4de Belgische Brigade was de eerste Belgische eenheid die van 1 juli
tot 15 juli 1950,in het kamp oefeningen uitvoerde. Hierbij was o.a; het 5de Linie betrokken. Tussen juli 1950
en einde 1955 was Vogelsang uitsluitend een oefenterrein van het Belgisch leger. Sinds 1956 echter hebben
hier ook geregeld oefeningen plaats gehad van andere NAVO-partners. Tussen 1950 en 1960 moesten de
meeste troepen nog in houten barakken ondergebracht worden (kwartier De Leie, De Schelde, De Ijzer en de
Rupel). Door het in gebruik nemen van het St.-Joriscomplex en het bouwen van de blok Van Dooren (in 1951)
en verbeteren van het kwartier De Schelde, konden er ongeveer 3000 militairen worden ondergebracht. Om
het oefenterrein nauwkeurig aan te passen aan de toenmalige militaire behoeftes en eisen deed de Belgische
overheid heel wat inspanningen. Een goede infrastructuur en de verbetering van de milieubescherming namen
daar een belangrijke plaats in. Ook mocht de burgerbevolking niet het slachtoffer zijn van de militaire
activiteiten. Het landschap en het milieu bleven voor de kampverantwoordelijken een probleem en een hele
opgave. Het oefenterrein lag immers midden het natuurreservaat “Nordeifel” en vlak bij de
drinkwaterstuwdam van de Urftsee. De oefenende eenheden konden het terrein zonder speciale
manoeuvrebeperkingen gebruiken maar de troepen dienden zich wel te houden aan bepaalde regels ter
bescherming van het natuurlijk milieu, fauna en flora. De veelvuldige oefeningen leidden echter tot
beschadiging van de grond op het oefenterrein. De oppervlakte was door de inzet van tanks en
pantservoertuigen vernietigd en de plantengroei ging kapot. Op de hoogtes leed het oefenterrein onder de erosie
en er ontstonden beekjes die het drinkwaterreservoir vervuilden. Men diende dus het erosieprobleem aan te
pakken en het grondoppervlak te verzorgen ter bescherming van de flora. Bovendien diende men te zorgen
voor de noodzakelijke aanplantingen. Een, in de zeventiger jaren aangelegde, betonnen weg (tank track) aan
de rand van het domein was de toegangsweg voor pantsers en zwaar militair verkeer. Op die manier werd er
minder schade aangericht en werd de plaatselijke bevolking minder gestoord. Talrijke nieuwe doorgangspunten
werden in de dalen aangelegd. Er werd opnieuw gezaaid en zorgvuldig gemest en er werden opnieuw bomen
aangeplant. Het resultaat was indrukwekkend. In twintig jaar was het oefenterrein een groene oase
geworden. Hier werd het bewijs geleverd dat militaire training en milieuzorg kunnen samengaan. Het kamp
werd in het kader van de herstructurering van de Belgische strijdkrachten in 2005 gesloten voor militaire
doeleinden en overgedragen aan de Duitse autoriteiten.
De De Duitse Duitse periode
periode
Sinds 1 januari 2006 is het Kamp open voor het publiek. Het wordt als uitgangspunt gebruikt voor het
Nationaal Park Eifel. Het nationaalsocialistisch verleden van dit kamp wordt nu aangewend om hier een
plaats van vrede, tolerantie en internationale ontmoeting van mensen te laten ontstaan.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Marieken
De Fusilier 2 – 2009
17/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘NATO ‘NATO HQ HQ KFOR KFOR te te Pristina’
Pristina’
Ik maakte deel uit van de ‘Ops Division’, meer bepaald J5. Deze
branche bestaat uit de sectie ‘Ops Plans’ en de sectie ‘Force Issues
& Policy’. De sectie ‘Ops Plans’ staat in voor alle plannen en
concepten aangaande KFOR op langere termijn (+ 3 maanden) en
het uitwerken van de orders. De sectie ‘Force Issues & Policy’
onderhoudt allerlei contacten met niet-militaire actoren zoals de
Kosovaarse autoriteiten, EULEX (European Union Rule of Law
Mission in Kosovo), UNMIK (United Nations Mission In
Kosovo), ICO (International Community Office), … aanwezig in
Kosovo en houdt nauwgezet de afgesloten politieke en militaire
akkoorden in het oog.
Van 30 juli 2008 tot 08 februari 2009 had ik het voorrecht
om deel uit te maken van het NAVO Hoofdkwartier van de
Kosovo Force (HQ KFOR) te Pristina. Dit HQ staat onder
rechtstreeks bevel van het Allied Joint Force Command
Naples (JFC Naples), welke op zijn beurt afhangt van het
Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE
(Belgium)).
Het was een zeer drukke periode voor onze branche. Als gevolg van het Ahtisaari Plan had men immers op
hoog politiek en militair niveau beslist om in eerste instantie de troepen in Kosovo te halveren tegen de
zomer 2009. Dergelijke beslissing heeft uiteraard een enorm grote impact op de operaties. De
hoofdopdracht van KFOR is immers om een ‘Safe and Secure Environment (SASE)’ te creëren alsook de
‘Freedom of Movement (FoM)’ te garanderen. Het vergt een zeer doorgedreven en voortdurende planning
om dit alles in goede banen te leiden. Ontelbare uren en vergaderingen werden gepresteerd om alles in goede
banen te leiden. Tal van aspecten werden bekeken.
Welke en hoeveel strijdkrachten moeten we overhouden op het terrein om te voldoen aan de SASE en
FoM? Hoe moeten we onze inlichtingen optimaliseren (minder ogen zien samen minder)? Moeten de
verschillende grote Task Forces herleidt worden naar kleinere Battle Groups? Kunnen we de huidige vijf
militaire zones herleiden naar vier? Welke kantonnementen moeten we overhouden? Moeten er andere
specialisaties worden ingevoerd (bv Heli’s, UAV, …)? Welke naties kunnen en willen deze middelen
leveren? Kunnen alle verbindingen behouden blijven? Moeten er bepaalde zaken uitbesteed worden aan
burgers? Hoe moet de reserve georganiseerd worden? Wat zijn de bijdragen en de standpunten van de
verschillende naties? Hoe kan het HQ zelf afslanken? Op welke wijze dienen de Liaison and Monitoring
Teams (LMT) te worden georganiseerd? En nog tal van andere zaken. Daarenboven werd KFOR
geconfronteerd met bijkomende taken.
De Fusilier 2 – 2009
18/36

Op politiek vlak vond de implementatie van EULEX, ter vervanging van UNMIK, plaats. KFOR was
tevens verantwoordelijk voor het ontwikkelen en het superviseren van de ‘Kosovo Security Force’ (KsF)’
en het controlerende burgerorganisme, alsook voor de waardige opdoeking van het ‘Kosovo Protection
Corps’ (KPC). De KPC had immers meer manschappen dan het toegelaten aantal voor de KsF. Met tal
van ontevreden oorlogsveteranen als gevolg.
Dit zijn allemaal heel gevoelige zaken. Al die aspecten moesten nauwgezet bekeken worden. Plannen
werden voortdurend gewijzigd. Ook het feit dat verscheidene landen (zoals o.a. Spanje) de
onafhankelijkheid van Kosovo nog niet hebben erkend, maken de zaken er niet gemakkelijker op.
Ondertussen heeft men de knopen doorgehakt en worden de troepen herleid van zo’n 15.000 naar 10.000
manschappen. Op 13 juli bezocht Minister Pieter De Crem Kosovo en verkondigde dat tegen eind juni 2010
het Belgische contingent zal worden gereduceerd met zo’n 75 %. Dit impliceert vermoedelijk dat de
compagnie in Mitrovica wordt terug getrokken en dat het belang van de LMT zal groeien.
Ik was tewerk gesteld als ‘Chief Admin’ op de branche J5. Hieronder een bondige omschrijving van mijn
verschillende taken:
Secretaris Secretaris: Secretaris Persoonlijke adjunct van Chief J5. Bijhouden van diens agenda en van de andere branche leden
(vergaderingen, uitnodigingen, plechtigheden, afspraken, zendingen, verlofplanning, …). Verwerken van Email
en poststukken tussen de verschillende diensten van het HQ en JFC Naples. Praktische voorbereiding
van de briefings. Indien nodig, bedienaar van de presentaties. Het voorzien van logement, identiteits- en,
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
19/36

toegangskaarten voor verscheidene gasten, o.a. het Operational Planning Team (OPT) van JFC Naples.
Begeleiding van alle gasten voor J5 in het HQ. ‘Document Control Officer’, verantwoordelijke voor het
beheer van alle geclassificeerde documenten en het archiveren van alle documenten en plannen. ‘Branche
Security Officer’. Geven van meerdere presentaties in verscheidene domeinen. Bijhouden van het
kaartenbestand. Voorbereiden en uitvoeren van de veiligheidsinspectie van JFC Naples. Het leveren van
maandelijkse rapporten. Beheer van de speciale dienstkaarten. Verantwoordelijke voor het in- en
outprocessen van alle branche leden en Belgen behorend tot het HQ. Het begeleiden van het lokaal
kuispersoneel tijdens hun poetswerk in de branche. Beheer van de Portal (intranetsite), gedeelte J5.
Implementatie van het Tasker Tracker systeem (analoog als MITS). Het inrichten van een volledige
briefingroom op J5. Verantwoordelijke bureelmateriaal, meubilair en kazerneringszaken op J5.
Beheerder Beheerder computermateriaal computermateriaal (CIS): Beheren van al het toegewezen CIS materiaal. Bewaren van beveiligd
materiaal. Fungeren als eerste lijnshulp in geval van CIS-problemen. Fungeren als CIS-POC bij pannes.
Voorbereiden en uitvoering van de CIS-inspectie. Toezicht op het correct gebruik van de drie netwerken
(NATO Secret – Mission Secret – Unclassified). Kennis van de gangbare software pakketten.
Herbevoorrading van inktpatronen en papier. Omschakeling van gans het netwerk op de branche van
NATO Secret naar Mission Secret.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Chauffeur Chauffeur: Chauffeur Kennis van het terrein in Kosovo.
Volgen van de winter driving course. Het beheren
en onderhouden van de VW Touareg. Steeds
beschikbaar zijn om zendingen uit te voeren
Kosovo Wide. Groot inzicht hebben in de lokale
rijcultuur.
Onderofficier Onderofficier Ravitaillering
Ravitaillering: Ravitaillering de dienst maandelijks herbevoorraden van drank, water en kleine
levensmiddelen. Beheer van de niet genomen maaltijden. Verzorgen van de wekelijkse J5 inter-branche
briefing.
De Fusilier 2 – 2009
20/36

Pu Pulic Pu lic Relations Relations: Relations
Presentatie over België voor een
internationaal publiek. Maken van een bezoekersmap
voor het Parlementair bezoek olv de Heer Van Rompuy.
Ik was tevens nationaal afgevaardigde onderofficier,
waarbij ik deelnam aan de maandelijkse internationale
meetings van de ‘Senior NCO (Non Commissioned Officer)
en CSM’s (Command Sergant Major (= Korpsadjudant))’.
Hierbij diende ik een presentatie te geven over de loopbaan
van de Belgische onderofficier. Nauwe contacten
(networking) uitgebouwd met tal van nationaliteiten. De
Branche en Belgische delegatie meerdere malen visueel
naar buiten gebracht.
Adjunct/secretaris Adjunct/secretaris van van de de Belgian Belgian National National Contingent
Contingent
Commander Commander Commander (NCC): bijstand aan de NCC en het contact
onderhouden met alle Belgische eenheden (BELKOS &
HQ Skopje) en het Diplomatiek Huis in Kosovo. Briefings
voorbereiden. Beheer en uitbating van het
representatiebudget van NCC. Voorbereiden van het
parlementair bezoek aan Kosovo. De nodige
aankoopaanvragen voor BUDFIN indienen. Wekelijkse
wapentelling. Organiseren van wellfare.
Beheerder Beheerder van van het het Belgisch Belgisch Huis Huis Huis in in Pristina Pristina. Pristina Het beheren
van het Belgisch Huis in Film City. Herbevoorrading via
BELKOS van onderhoudsproducten. Opvolgen van het
contract van de poetsvrouw. Eventuele gasten van BEL
NCC ontvangen. Postbedeling verzekeren van BEL
delegatie. Kleine herstellingen doen.
Het werken in een internationale context, vergde een grote aanpassing. De inwerkingtijd bedroeg slechts
één week, verkenningen op het terrein incluis. Een grote soepelheid en aanpassingsvermogen waren dus
aangewezen. Je moet een grote mate van stressbestendigheid hebben, want men verlangt dat alle problemen
die zich voordoen, dienen opgelost te zijn voor ze zich eigenlijk presenteren. Een grondige kennis van het
Engels, alsook het Frans/Duits helpt u al een heel stuk verder. Alleszins was het voor mij een zeer leerrijke
ervaring, waarbij mijn perceptie van het werken op internationaal vlak enorm is gewijzigd (RV).
“I “I have have much much better better to to do do than than worrying worrying for for the the future; future; I I do do have have to t
o plan
it!”
it!”
(F.A. (F.A. (F.A. Savard, Savard, Quebec Quebec author) author)
author)
Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Das Leben kann manchmal hart sein…
Foto: LtKol SBH Lumbeeck
De Fusilier 2 – 2009
21/36

‘The The Vessel Protection Detachments (VPD) (VPD)’ (VPD)
Al sedert er scheepvaart en handel over zee bestaat, is er sprake van piraterij. Het meest tot de verbeelding
sprekend is uiteraard het Caribische gebied, mede door toedoen van ene Jack Sparrow en consoorten. Er is een tijd
geweest dat piraterij zelfs gebeurde in overheidsdienst om vijandelijke naties te benadelen en eigen
handelsbelangen te verdedigen. Doordat de schepen groter en beter beschermd werden en de marine de
scheepvaartroutes beheerste, werd de piraterij zo goed als terug gedrongen, de Chinese Zee buiten beschouwing
gelaten. Sedert de jaren 1980 – 1990 merken we terug een gestage toename. In 1989 kwam er een einde aan de
Koude Oorlog, waardoor de internationale handel en de globalisering massaal op gang kwam.
In die periode vind ook de Somalische burgeroorlog plaats. Terwijl de bevolking lijdt aan zware hongersnood,
bestrijden talrijke milities elkaar. Omwille van grote armoede en de belabberde economische toestand, begonnen
Somalische piraten de internationale scheepvaart langs hun kustwateren te teisteren. Inclusief de schepen met
hulpgoederen gestuurd door de internationale gemeenschap voor de hongerlijdende bevolking. Tevens bestaat de
vrees dat de losgelden worden gebruikt om de islamitische milities te bewapenen in hun strijd tegen de Somalische
regering.
De wateren voor de Somalische kust zijn
van groot economisch en geostrategisch
belang. De Golf van Aden is één van de
drukst bevaren regio’s, waar 10.000
scheepsverplaatsingen per dag een algemeen
gegeven zijn. Het wordt dan ook de
slagader van het zeetransport tussen Azië
en Europa genoemd.
Gezien deze piraten niks te verliezen
hebben, maken de aanwezige militaire
schepen weinig indruk. De Somalische
kustlijn is één van de grootste van het
Afrikaanse continent en bedraagt ruim
3.000 kilometer. Zij verplaatsen hun acties
nu ook veel meer naar het zuiden. Zij
maken gebruik van een moederschip om tot ver in de internationale wateren te varen. Vervolgens vallen zij aan
met snelle motorboten. Na het kapen van een schip in internationale wateren, wordt dit steevast gebracht naar de
territoriale wateren. Omwille van het internationaal recht, kunnen internationale oorlogsschepen hier niet op
treden. In 2008 werden ruim 92 schepen gekaapt.
Sedert 2005 dwingen de acties van de piraten (en de hoge losgelden) de internationale gemeenschap om hun acties
tegen deze piraterij meer gecoördineerd te ondernemen. Op 7 oktober 2008 neemt de Veiligheidsraad van de
verenigde Naties de resolutie 1838 aan, waarbij landen de toestemming krijgen om met militaire schepen in te
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
22/36

grijpen als ze in de buurt zijn. De NAVO stuurde een vloot uit om deze resolutie kracht bij te zetten.
Scheepskonvooien worden sindsdien begeleid door militaire schepen in een beveiligde vaarcorridor.
Doch niet alle schepen kunnen genieten van deze konvooibegeleiding. Hiervoor moet een minimum snelheid
worden gehaald, waardoor niet elk schip in aanmerking komt. Op 18 april 2009 werd het Belgische schip Pompeï
gekaapt op zo’n 700 km van de Somalische kust met 10 bemanningsleden aan boord. Op 28 juni 2009 werd het
schip vrijgelaten na het betalen van een losgeld.
Teneinde aan deze toestand een oplossing te bieden, en op vraag van de Belgische redersvereniging, bereidt
Defensie een aantal scheepsbeschermingsploegen voor, de Vessel Protection Detachments (VPD). De opdracht
van deze teams bestaat erin om de kapitein van het schip te adviseren in militaire beschermende en preventieve
maatregelen en indien er een kaping plaats vind, het schip te verdedigen.
Ons regiment werd aangeduid om vier dergelijke ploegen op te leiden voor mogelijke inzet in augustus. Elke ploeg
bestaat uit negen gewapende infanteristen, waarvan één aidman. Zij opereren onder bevel van een marine
officier. Alleszins is het team op zichzelf aangewezen qua voedsel, logement, e.d.. Daar het om een nieuwe
materie gaat, was het in het begin een beetje koffiedik kijken over de juiste aanpak. Uiteindelijk kwam het
gebruiksconcept uit en kon de opleiding starten. De opleiding bestaat uit verscheidene pakketten. De mitrailleuse
kaliber .50 is het belangrijkste wapen. Daarnaast zijn er lessen ROE (Rules Of Engagement), Technieken
gevechtsschieten met pistool, FNC, Minimi en MAG. Op juli bezochten deze ploegen de ‘Panama Express’ van de
rederij Conti-Lines in de Antwerpse haven. Naast een algemene briefing, kregen ze een impressie van hoe een
schip eruit ziet en wat eventuele problemen konden zijn.
De mogelijke inzet is momenteel nog onduidelijk. Defensie wenst de hoge werkingsonkosten (er wordt gezegd
100.000 euro/week) te verhalen op de rederijen alsook eventueel geleden schade. Zo is er dus nog veel juridische
onzekerheid. Alleszins is het regiment voorbereid op deze opdracht en als we worden opgeroepen, zijn onze teams
er klaar voor (RV).
Kapitein Canol zag dat het goed was.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
23/36

‘Cohesiedag ‘Cohesiedag onderofficieren onderofficieren 5 5 juni juni juni 2009’
2009’
Vanaf 06.00 uur konden we het ontbijt nuttigen in de mess tot 0645 uur. Dit ontbijt was min of meer een
Engels ontbijt. Toen dit genuttigd was, stapten we op de bus richting Vogelsang. We merkten dat we korter
bij Vogelsang kwamen doordat de meer ervaren onderofficieren hun uitleg aan het doen waren over de
omgeving. Na een rit van twee uur, stegen we uit en werden we meteen begeleid door de RSM. Hij gaf ons
een volledige persoonlijke rondleiding. We liepen de volledige trappenreeks naar beneden richting het
standbeeld van de Übermensch, gelegen nabij het zwembad. Toen we terugkeerden spoorde de korpsadjudant
ons aan om de goeie ouwe herinneringen op te halen door de trappen terug naar boven op te lopen. Eenmaal
boven aangekomen, verscheen de gids. Deze was een militair op rust. Hij beoefende de functie van adjunct
officier operaties in het kamp Vogelsang. De gids nam ons mee en gaf eerst een historische uitleg over het
gebied en het kamp zelf. Het kamp werd eerst gebouwd in 1933 en in dienst genomen voor
opleidingscentrum om Duitse Jonkers op te leiden tot politieke meesters. Dit fenomeen werd snel
tenietgedaan door de opkomende oorlog. Sinds het begin van de Tweede Wereldoorlog werd het kamp
gebruikt als Divisiehoofdkwartier voor de Nazi’s. Naar het einde van de oorlog, bombardeerden de Engelse
RAF bommenwerpers Vogelsang tot puin. Na het verjagen van de Nazi’s in Vogelsang kwamen de Britten
als bezettingsmacht in deze streek. Na deze periode, toen de NATO gevormd werd, konden de NATOlanden
komen trainen in deze heuvelachtige omgeving. Op het einde van de rondleiding werden we terug bij
elkaar genomen en gingen we de bus op voor een halfuurtje rijden richting Woffelsbach, waar we nog een
kwartiertje stonden te wachten op het vaartuig. Eenmaal ingestegen, vaarden we rond voor een twee uur
durende boottrip op het rustgevende meer. Hier kregen we het prachtige natuurgebied van de Ruhrsee te
zien. We nuttigden enkele drankjes. Toen deze leeg waren kwamen we terug aan wal. Ten slotte gingen we
naar een lokaal restaurant welke aan het meer grensde en waar we een zeer lekkere viergangen menu
voorgeschoteld kregen met lokale specialiteiten zoals een schnitzel-friet.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Er werd na de maaltijd nog veel
naverteld over de fijne dag en sloten
die dan ook af met de echte leuze
van het Regiment: ‘Trouw Trouw en Trots,
Versagen Versagen Niet Niet – Verslagen Nooit’!!!
Na deze gebeurtenis kropen we
allen vermoeid terug de bus in voor
een terugrit van twee uur. De dag
werd afgesloten met een gezellig
samen zijn in de bar onderofficieren
en iedereen was tevreden met de
interessante dag.
Sgt Teirlynck, Sgt Heuninckx,
Sgt Scheerlinck en Sgt Donati
De Fusilier 2 – 2009
24/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Carpooling: brandend actueel, ook bij Defensie.’
Door de toename van het autobezit en het autoverkeer, alsook door de
verkeersproblemen die daarmee gepaard gaan, is carpooling de laatste jaren steeds meer in de aandacht
gekomen als één van de alternatieven die verkeersoverlast kunnen helpen verminderen. Die evolutie is gestart
in de Verenigde Staten, waar het autogebruik en de verkeersdrukte al veel langer een probleem zijn en waar er
ook minder alternatieven voor de auto zijn dan bij ons. Vandaar ook het gebruik van de Amerikaanse term. In
de Verenigde Staten werd carpooling dus voor het eerst echt georganiseerd, met impulsen van de overheid en
het bedrijfsleven, om het verkeersprobleem op te lossen. Carpoolpromotie, carpoolbemiddeling,
carpoolparkeerplaatsen, High Occupancy Vehicle Lanes (carpoolstroken op de autowegen), een “guaranteed
ride home” (verzekerde thuisrit) voor carpoolers in nood, “vanpooling” (carpoolen in gehuurde minibusjes), …
het zijn allemaal ideeën die vanuit de Verenigde Staten naar Europa overgewaaid zijn. Ook in Europa wordt
het carpoolen de laatste jaren meer en meer georganiseerd als alternatief voor het alleen rijden in de auto. Qua
overheidsinitiatieven was Nederland in Europa de voorloper, maar andere landen en ook België volgden al
snel. In Vlaanderen werden met of zonder steun van de overheid al verschillende bedrijfsvervoerplannen
opgestart waarbij de organisatie van carpooling één van de belangrijkste acties was. Het organiseren van
carpoolbemiddeling voor particulieren om het vervoer van personen efficiënter te organiseren met minder
wagens is één van de initiatieven van Taxistop dat over een uitgebreide databank beschikt waarin alle
aanbiedingen en aanvragen voor carpooling in België worden samengebracht. Met het lanceren van de
Vlaamse Carpoolbank maakte het Vlaams Gewest deze dienst gemakkelijk toegankelijk voor bedrijven,
instellingen en gemeenten in Vlaanderen.
Het hoeft geen betoog dat carpooling, in het bijzonder voor autogebruikers, een interessant initiatief is. Het
drukt de kostprijs van het vervoer in belangrijke mate aangezien je tot 150 euro per maand kan besparen.
De rekening is gauw gemaakt. Autorijden kost je al snel 0,25 Euro per km. Stel dat je een traject hebt van 25
km naar en van het werk en je als passagier aan de chauffeur die u meeneemt een carpooltarief van 0,07 Euro
per km betaalt, win je per maand bijna 200 Euro netto. Immers: 50km (= heen en terug) x 21 dagen per maand
x 0,18 Euro per km (0,25Euro/km – 0,07 Euro/km) = 189 Euro per maand . Ook als je als chauffeur een
drietal carpoolers meeneemt, kan je per maand een groot financieel voordeel doen: 50km (heen en terug) x 21
dagen x 0,07 Euro/km x 3 carpoolers = 220.5 Euro per maand.
Onderzoek toont bovendien aan dat de reistijd niet noemenswaardig toeneemt. Daarom is carpooling iets dat
al veel op een spontane en niet georganiseerde manier wordt beoefend. Naar aanleiding van de
mobiliteitsenquête die vorig jaar werd georganiseerd door de Federale Overheidsdienst Mobiliteit en
Transport, en waaraan de werknemers van Defensie hebben meegewerkt, is gebleken dat er ook bij Defensie
een grote vraag bestaat naar deze vorm van kostenbesparend woon- werkverkeer. Daarom heeft Defensie zich
als bedrijf aangesloten op Carpoolplaza, de Vlaamse Carpoolbank.
Heb jij interesse, dan kan je via de website Carpoolplaza op zoek naar anderen waarmee je eventueel kan
carpoolen. Je kan dit doen via het adres www.carpoolplaza.be maar het is eigenlijk veel beter om de link te
gebruiken die je vindt in de DGMR-GID-ECOMOB-LTCM-003/MRSysLTCM. Via deze link kom je
rechtstreeks op de pagina’s gecreëerd voor de werknemers van Defensie.
http://www.carpoolplaza.be/NL/www/sp2$.startup?p_land=B&p_zone=MIL&p_type=I
Het registreren via de database en het contact opnemen en afspraken maken met mogelijke carpoolpartners is
een individuele verantwoordelijkheid. Je kan voor meer informatie of hulp steeds terecht bij de dienst SCV.
De Fusilier 2 – 2009
25/36

Inleiding
Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘SATAS SATAS en SAMAS SAMAS’ SAMAS
Nieuwe trainingsmiddelen voor lichte bewapening en hun functie
Sommigen onder jullie hebben al wel gehoord van SATAS, enkelen hebben er al mee gewerkt (demo te Stockem
vorig jaar door een Sectie van A10). Enkelen hebben ook al gehoord van SAMAS, maar bijna niemand heeft
het al gezien of ermee gewerkt. Voor alle duidelijkheid: geen van beiden heeft iets te maken met bepaalde
groeperingen in het Midden-Oosten, ook al is hier en daar naamsverwarring mogelijk.
Het SATAS-trainingssysteem is reeds ingevoerd, en is beschikbaar in de Kampen (dus ook in BEVERLO). Op
korte termijn zal ook het SAMAS systeem er zijn. Beide zijn een belangrijke stap vooruit in de tactische
trainingsmogelijkheden met onze lichte bewapening.
De bedoeling van dit artikel is om kort uit te leggen wat SATAS en SAMAS zijn, en welke plaats ze kunnen
innemen in onze tactische training tussen de reeds gekende trainingsmiddelen voor gebruik van onze wapens.
Inventaris : welke trainingssystemen bestonden al ?
Voor training in het gebruik van onze lichte bewapening hadden we in grote lijnen vier mogelijkheden:
werken met scherpe munitie, met blankmunitie of met blankmunitie gekoppeld aan het MINIDRA-systeem.
Als vierde “systeem” is er het werken in DRY (manipulaties of dubbele actie).
In grote lijnen kunnen we het gebruik van deze vier systemen als volgt samenvatten :
OEFENING VOORDELEN NADELEN
Scherp Schietstanden - 100% realisme van het
wapen en de Mun (geluid,
manipulaties, terugslag)
- goed meetbaar effect
(impacten op het doel)
MINIDRA Dubbele actie - bijna overal bruikbaar
(beperkingen in MOUT door
laserweerkaatsing)
- veiligheid
- wel meetbaar effect
- niet bruikbaar buiten de
schietstand
- beperkingen qua realisme in de
scenario’s
- beperkingen in rendement
(beschikbare standen, uren
van de stand, aantal
schutters, …)
- geen dubbele actie
mogelijk
- gewicht van het wapen en de
bijkomende uitrusting
- betrouwbaarheid
- logistieke voorbereiding
De Fusilier 2 – 2009
26/36

Blank Dubbele actie - overal bruikbaar
- veiligheid
- tamelijk realistisch
Dry Dubbele actie - hoog rendement in tijd
- quasi geen voorbereiding
nodig
Regiment Bevrijding – 5 Linie
- geen meetbaar effect (heb ik raak
geschoten ? wie heeft
“gewonnen” ?)
- nonchalante houding na verloop
van tijd : dus weer minder veilig
- geen reëel effect, dus discussie
mogelijk
- nonchalante houding na verloop
van tijd
Uiteraard is het de bedoeling om bij de invoering van een nieuw systeem te proberen te werken aan de zwakke
punten van de bestaande systemen. We zullen zien dat dit bij SATAS en SAMAS inderdaad het geval is.
Wat zijn SATAS en SAMAS nu ?
Beide systemen zijn gebaseerd op onze organieke lichte bewapening (FNC, MINIMI, GP) die aangepast is
door een andere (smallere) loop en bewegende delen of schuif. De aangepaste wapens hebben bovendien een
blauwe markering om ze te onderscheiden, maar zijn voor de rest identiek aan onze eigen standaard wapens.
Laders en andere attributen worden zonder aanpassingen gebruikt. Dit geeft onmiddellijk een idee van één
van de grote voordelen van SATAS en SAMAS.
SATAS staat voor “Small Small Arms Target Ammunition System System” System
of “Doelmunitie voor lichte wapens”. Het gaat
hier over een dodelijke munitie met een beperkte dracht (doeltreffend tot 75 m voor 5.56 en tot 20 m voor
9mm) die enkel tegen doelen (papier, hout, plastic) gebruikt wordt. Groot voordeel is dat dit ook buiten
schietstanden kan, zolang er een aantal belangrijke veiligheidsmaatregelen getroffen worden (voorbereiding en
validatie van het scenario, validatie van de uitvoerders met Minidra Reac, veiligheidszone rond de plaats van
de training, het juiste personeel op de juiste plaats, …).
De Fusilier 2 – 2009
27/36

Tegenover MINIDRA met reactieve pop-ups is het grote voordeel dat er effectief impacten op de doelen zijn
om de schoten te analyseren. Het is een ideaal systeem voor trainingen op het individueel of het Team- of
Sectieniveau waarbij zowel tactische als schootstechnische aspecten aan bod komen. De training gebeurt op
korte afstand (vanwege de beperkte dracht) en is dus ideaal in complex terrein of in gebouwen.
SAMAS betekent “Small Small Arms Marking Ammunition System System” System
of “Markeermunitie voor lichte wapens. Op
dit moment is dit systeem nog niet in gebruik. Wanneer het beschikbaar zal zijn, zullen we op korte afstand
oefeningen dubbele actie kunnen doen zonder de rompslomp van het MINIDRA-systeem. Bovendien zullen
we van elk gelost schot kunnen zien of het een treffer of niet was, EN is de munitie zo ontworpen dat
getroffen worden ook wel een beetje pijn doet. De bedoeling hiervan is ervoor te zorgen dat beide partijen
tactisch werken en effectief proberen om niet geraakt te worden. Uiteraard is een bescherming nodig om echte
blessures te voorkomen. De vergelijking met paintball is evident, maar dan een soort paintball met onze eigen
organieke wapens en uitrusting. De bedoeling bij SAMAS is niet om honderden of zelfs maar tientallen
verfkogels op elkaar af te vuren, de meeste scenario’s blijven onder de tien afgevuurde schoten.
Samengevat : waar komen SATAS en SAMAS in de tabel ?
OEFENING VOORDELEN NADELEN
Scherp Schietstanden - 100% realisme van het wapen
en de Mun (geluid,
manipulaties, terugslag)
- goed meetbaar effect (impacten
op het doel)
SATAS Scenario’s op
doelen korte
afstand
SAMAS Dubbele actie
korte korte afstand
afstand
MINIDRA Dubbele actie
langere
langere
afstand
afstand
Regiment Bevrijding – 5 Linie
- bijna overal bruikbaar
- scenario’s naar keuze
- realisme
- extreem groot realisme
- zeer groot rendement
- maatstaf voor eerdere training
- bijna overal bruikbaar
(beperkingen in MOUT)
- veiligheid
- wel meetbaar effect
- niet bruikbaar buiten de
schietstand
- beperkingen qua realisme in de
scenario’s
- beperkingen in rendement (uren
van de stand, aantal schutters,
…)
- geen dubbele actie mogelijk
- voorafgaande stappen (validatie
scenario, plaats en uitvoerders)
- voorafgaande stappen (validatie
scenario, plaats en uitvoerders)
- gewicht van het wapen en de
bijkomende uitrusting
- betrouwbaarheid
- logistieke voorbereiding
De Fusilier 2 – 2009
28/36

Blank Dubbele actie - overal bruikbaar
- veiligheid
- tamelijk realistisch
DRY Dubbele actie - hoog rendement in tijd
- quasi geen voorbereiding nodig
Conclusie :
Regiment Bevrijding – 5 Linie
- geen meetbaar effect (Heb ik raak
geschoten ? Wie heeft
“gewonnen” ?)
- nonchalante houding na verloop
van tijd : weer minder veilig
- geen reëel effect, dus discussie
mogelijk
- nonchalante houding na verloop
van tijd
Mits de nodige voorbereiding kunnen we SATAS nu reeds gebruiken. Zeker in een periode met beperkte
munitiedotaties zoals nu, is dit een interessant trainingsmiddel.
Op SAMAS zullen we nog even moeten wachten, maar dit is duidelijk nog een stap hoger in ons
trainingsverloop. Er bestaat momenteel geen realistischere training met wapens dan SAMAS.
Ref : ACOT-GID-SMARMS-014N
Jeroen VERHAEGHE
Kapitein
Commandant Alfa Compagnie
De Fusilier 2 – 2009
29/36

‘Algemene Algemene Vergadering Vriendenkring Regiment Bevrijding – 5 Linie’
Op zaterdag 20 juni 2009 vond de
Algemene Vergadering plaats van onze
Vriendenkring. Dit jaar was ‘Het Rustpunt’
de uitverkoren locatie. ‘Het Rustpunt’ is
gevestigd in het eeuwenoude
Karmelietenklooster in het hartje van Gent en
is een unieke plaats om op adem te komen of te
herbronnen. In de gangen van dit oude
klooster voel je de eeuwenlange spiritualiteit
van de Karmelieten. De rust en stilte die je
hier tegenkomt is opvallend in het volle
stadscentrum. Indien je dat wenst, kan je zelfs
deelnemen aan de dagelijkse gebedsmomenten
van de paters in de kerk of kapel. Een bezoek
aan de typische kloostertuin is eveneens een
aanrader.
Kol Kol Kol SBH SBH Philippe Philippe Dasseville
Dasseville
Daarbij is de locatie gelegen op een boogscheut van het Gravensteen en ligt het vlakbij zowel het
historische, culturele als commerciële centrum van de stad. Je kan zelfs overnachten in vol pension of kamer met
ontbijt. Alle comfort zoals o.a. internet is aanwezig. Voor meer info kijk op www.rustpunt.net .
Kol Kol SBH SBH Philippe Philippe Dasseville
Dasseville
Regiment Bevrijding – 5 Linie
In deze serene oase van rust werden onze leden en
familieleden ontvangen bij een drankje. In ons midden
mochten wij ook de anciens van de Brigade Piron
verwelkomen. Vervolgens werd de groep in twee delen
gesplitst. De leden van de Vriendenkring namen deel aan
de algemene vergadering. Hierbij werd o.a. gestemd over de
herziening van de statuten.
De echtgenotes en echtgenoten van de leden konden
onderwijl, onder de deskundige leiding van twee moedige
vrijwilligers, deelnemen aan een boottocht op de Gentse
Leie. Na de boottocht was er gelegenheid om te shoppen in
het oude Gentse stadscentrum.
Tegen het middaguur kwamen beide groepen samen om
te genieten van een prachtige maaltijd in het klooster. Er
werd ruimschoots de tijd genomen om oude herinneringen
op te halen en de vriendschapbanden aan te halen.
De Fusilier 2 – 2009
30/36

‘Vriendenkring ‘Vriendenkring Regiment Regiment Bevrijding Bevrijding – 5 5 Linie Linie vzw vzw’ vzw
Wil je zelf ook deel uitmaken van onze vriendenkring, dan kan dat gerust. De Vriendenkring Regiment
Bevrijding – 5 Linie vzw, opgericht in 2006, heeft tot doel een band te smeden tussen hen die het Regiment
verlaten hebben en zij die er nog dienen. Ook jullie die in actieve dienst zijn in het Regiment zijn van harte
welkom. Vroeg of laat heeft iedereen nog eens de behoefte om zijn vroegere ‘Brothers and Sisters in arms’ terug
te zien en om te kijken of de huidige generatie wel ‘goed bezig' is. Daarnaast worden de tradities van de fusieeenheden
niet verwaarloosd en blijven we de contacten in optimale omstandigheden onderhouden. Het jaarlijks
lidgeld werd vastgelegd op 10 euro en kan gestort worden op rekeningnummer 979-241387434. Een peulschil
als je weet wat het Regiment en haar vriendschap daar tegenover kan bieden, evenals de heilzame invloed die
het wederzien met oude strijdmakkers kan hebben.
Indien je interesse hebt, kan ik u alvast mededelen dat op 16 oktober 2009 een themadag ‘BELBAT’ staat
gepland op onze kalender. Hierbij wensen wij de opdrachten BELBAT II, V, VII (BELBOS III), X en
BELIF II in de kijker te zetten. De tentoonstelling BELBAT - moeder van alle humanitaire opdrachten - laat
ons toe om het pure pionierswerk van toen te tonen.
De themadag gaat door in het Kwartier Luitenant-generaal Piron. Voor verdere info kan je steeds contact
opnemen met de dienst SCV van de eenheid (011/39.45.07 of rudi.vandenweyer@mil.be ). Tevens zijn we op
zoek naar documentatie. Vermits alle foto’s toen analoog zijn genomen, is de dienst SCV nu naarstig op zoek
naar digitale versies van foto’s genomen tijdens die bewuste opdrachten en aanverwante documenten.
Voor meer informatie kan je terecht bij de dienst SCV of op onze website: www.bevrijding-5linie.org (RV)
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Trouw Trouw en en Trots
Trots
Versagen Versagen Versagen Niet, Niet, Verslagen Verslagen Nooit Nooit
Nooit
RV
De Fusilier 2 – 2009
31/36

Ontvangst Ontvangst van van de de nieuwe nieuwe Serge Sergeanten Serge Sergeanten
anten in in het
Regiment egiment Bevr Bevrijding Bevr Bevrijding
ijding/5Li
/5Linie
nie… nie
Maandag 11mei, een beetje onwennig komen we aan de poort van het kwartier Luitenant-generaal
PIRON te Leopoldsburg. We parkeren ons voertuig op de parking bezoekers, nog een paar aanpassingen
aan de service dress en we zijn klaar om de kazerne binnen te gaan. Aan de ingang worden we meteen
opgevangen door de Korpsadjudant (RSM), de Adjudant-majoor Krause.
Eerste stop, de bar voor onderofficieren “Silberman”waar de RSM meteen het verhaal van de befaamde
Robert Silberman meedeelt. Duidelijk één van de paradepaardjes van onze toekomstige RSM. Een
voetslag en een groet bij het binnenkomen en we kunnen plaatsnemen aan één van de tafels, waar de
RSM tevens de verdeling over de compagnies meedeelt. Na een tijdje komt ook de Korpscommandant,
Luitenant-kolonel Stafbrevethouder Van Vlerken, ons begroeten. Na een paar koffie’s en een globale
uitleg, tijd voor wat administratie.
We worden begeleid naar de mess, waar we in service dress natuurlijk meteen opvallen. Na het eten de
volgende stop, de verschillende compagnies. We worden verwelkomt door de Compagnie Sergeant
Majoor (CSM) en krijgen tevens een algemene rondleiding. Daarna worden we aan ons peloton
toegewezen en de eerste contacten worden gelegd. Na deze korte ontmoeting krijgen we onze kast en
gaan we nog extra materiaal afhalen.
Dinsdag 12mei vertrekken we meteen op oefening (Kempen 1,2 en 3) en maken we voor de eerste keer
kennis met onze sectie en peloton. Als we een globaal oordeel moeten maken over de ontvangst binnen
de compagnie moeten we vaststellen dat dit heel vlot verlopen is. We worden goed begeleid en krijgen de
nodige steun.
Nu twee en een halve maand later worden we nog steeds opgevolgd en worden er nog aanpassingen
gedaan om ons te verbeteren.
Dit was het ontvangst binnen het regiment Bvr/5Li, nu nog de “toekomst”………………………..
Sgt Kronal, Sgt Allard, Sgt Van Rijckegem, Sgt Driessens, Sgt Meert
Regiment Bevrijding – 5 Linie
De Fusilier 2 – 2009
32/36

Regiment Bevrijding – 5 Linie
Bezoek Bezoek Bezoek aan aan onze onze Amerikaanse
Amerikaanse
wapenbroeders wapenbroeders op op “AIV”
“AIV”
Van maandag 13 tot vrijdag 17 Jul 09 zijn A6,
de PlComd’n en Sgt VANDERSTRAETEN van
de A Cie op bezoek geweest bij de 2 (US)
STRYKER CAVALRY REGIMENT (2SCR)
dat te GRAFENWOHR gelegerd is. De
bedoeling was het voornamelijk om in detail te
zien hoe een (US) STRYKER Cie georganiseerd
is, haar functionele Trg uitvoert, kennis te maken
met het materiaal en middelen waarover zij
beschikt en uiteindelijk ook om te proeven van de
Amerikaanse infanterie mentaliteit.
Na een 8-tal uren reizen doorheen Duitsland komen we aan een Amerikaanse controlepost. Dit is het,
de toegang tot “Little America” of het Kamp GRAFENWOHR. Het eerste wat ons opviel zijn
natuurlijk de typisch Amerikaanse auto’s en niet al te magere mensen. This is the USA!De 2SCR is de
enige eenheid in GRAFENWOHR en is nog maar pas sinds Nov 08 terug uit opdracht uit IRAK,
waardoor ze momenteel nog in een heropbouwfase zit. De normale rotatie voor IRAK is TWAALF
maanden, maar wegens omstandigheden zijn ze VIJFTIEN maanden moeten blijven. Wegens de
heropbouwfase na de opdracht is iedereen opnieuw al zijn kwalificaties aan het behalen vooraleer aan
de functionele Trg te kunnen beginnen. Ze weten ondertussen ook al dat ze midden volgend jaar,
ongeveer dezelfde periode als wij, TWAALF maanden naar AFGHANISTAN zullen gaan. De grote
meerderheid van de jongens kijkt daar al naar uit.De STRYKER eenheden zijn de
hoofdkrachtinspanning geworden van de (US) Army. Door hun mobiliteit, flexibiliteit en het feit dat
zijn een maximum aan “boots on the ground” hebben draait alles rond hen.
In IRAK hebben zij opvallend minder verliezen geleden dan andere types infanterie eenheden, zoals de
Airbornes of Mountain infantry. De insurgents in IRAK zijn bang van de STRYKERS door enerzijds
zijn omvang, vuurkracht en snelheid, maar anderzijds ook door zijn bescherming. De STRYKERS van
de Amerikanen verschillen eigenlijk bitterweinig met onze AIV’s. Hij is een metertje korter, iets minder
hoog en breed en heeft hetzelfde type OWS systeem. Qua indeling binnenin lijkt het meer op een AIFV
dan onze Piranha’s met de bankjes i.p.v. individuele zetels.Het is ons ook enorm opgevallen dat onze
nieuwe tactiek zeer nauw aansluit op die van onze Amerikaanse collega’s. Ik denk dat we in dat
opzicht op de goede weg zijn!De STRYKER eenheden genieten van een soort van “elite” status binnen
de (US) Army. Alle andere wapens, maar ook binnen de infanterie (Light, Mec, Airborne) wordt er naar
de STRYKERS opgekeken en bestaat er beetje jalouzie.(en terecht!)
We mogen dus fier zijn dat we de eerste Cie op AIV zijn die zal ingezet worden in operatie midden
2010!
“EERSTE “EERSTE “EERSTE STEEDS STEEDS EERSTE”
EERSTE”
1LT Greg TEULINGKX
Comd A Cie
De Fusilier 2 – 2009
33/36

Zijn Zijn vertrokken vertrokken uit uit het het Regiment
Regiment
16/02/09: Adjt Swinnen naar CE PARA
16/03/09: Kpl Tonsenst naar Bn HK Def St KKE - NOQ
01/04/09: Kpl Chef Beyer naar 10 W Tac
01/04/09: Sgt Van Hoe TALO
20/04/09: 1Kpl Chef Borrenberghs naar 15 W Lu Tpt
27/04/09: 1Sdt Clemens naar Bn HK Def St KKE – NOQ
11/05/09: 1Sdt Meyers naar 10 W Tac
11/05/09: Kpl Hey begin TATM
16/05/09: 1Sdt Meeuwsen dienstverbreking op aanvraag
30/05/09: Sdt Julien dienstverbreking op aanvraag
02/06/09: Adjt Breemans naar EMI 22
03/06/09: Sdt Baens dienstverbreking op aanvraag
13/06/09: Van Nuffelen M. dienstverbreking op aanvraag
13/06/09: Van Kerchove dienstverbreking op aanvraag
15/06/09: 1Kpl Chef Kempeneers naar BSS CBOS NOORD
22/06/09: Adjt Weckx naar 1/3 Cy-Kamp BEVERLO
27/06/09: Sdt Van Roy dienstverbreking van ambtswege
29/06/09: 1Sgt Callant naar BSS CBOS NOORD
29/06/09: 1Kpl Chef Brans naar DG JM
11/07/09: Sdt Pollet dienstverbreking op aanvraag
11/07/09: Sdt Schevers dienstverbreking op aanvraag
18/07/09: Sdt Debakkere dienstverbreking van ambtswege
18/07/09: Sdt Kesteloot dienstverbreking op aanvraag
31/08/09: Kpl Chef Bierinckx naar 29 Bn Log
Zijn Zijn toegekomen toegekomen in in het het Regiment
Regiment
04/03/09: Sdt Storms van 1C/1Gr
11/05/09: Sgt Kronal van CC Land Dept Inf
11/05/09: Sgt Meert van CC Land Dept Inf
11/05/09: Sgt Allard van CC Land Dept Inf
11/05/09: Sgt Driessens van CC Land Dept Inf
11/05/09: Sgt Van Ryckeghem van CC Land Dept Inf
30/05/09: Kpl Hey einde TATM
02/06/09: 1Sdt Vanmierlo van 1C/1Gr
08/06/09: Sgt Weglicki van CC Land Dept Inf
19/06/09: Kpl Tonsenst van Bn HK Def St KKE – NOQ
30/06/09: OLt Duisters van 1 PARA
13/07/09: Sgt Fernandez van 3 PARA
13/07/09: Sgt Karremans van 3 PARA
16/07/09: Sgt Van Roy van 3 PARA
17/07/09: Sdt Ottenbrgh van Bn HK KKE - NOQ
14/09/09: Maj Hoste van COMOPSLAND
Huwelijk Huwelijk: Huwelijk Huwelijk
03/07/09 : 1Sdt Johnny HEIRMAN met
Mevr Tina SEGERS
18/07/09: 1Sdt Erwin BEEL met
Mevr Eline FRANSSENS
‘Personeelsnieuws
‘Personeelsnieuws’ ‘Personeelsnieuws (via ASE)
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Bevordering Bevordering tot tot Adjudant Adjudant-majoor
Adjudant majoor majoor: majoor
Adjt Chef Krause (26/03/09)
Adjt Chef Debeuf (26/03/09)
Bevordering Bevordering Bevordering tot tot Adjudant Adjudant Chef: Chef:
Chef:
Adjt Hinoul (26/03/09)
Bevordering Bevordering tot tot Eerste Korporaal Korporaal-chef
Korporaal
chef chef: chef
Kpl Chef Hulsmans (26/03/09)
Kpl Chef Mestdagh(26/03/09)
Kpl Chef Rengucci (26/06/09)
Bevordering Bevordering tot tot Korporaa Korporaal: Korporaa
1Sdt Greeven (26/03/09)
1Sdt Gepts T. (26/03/09)
1Sdt De Groof (26/03/09)
1Sdt Dada (26/03/09)
1Sdt Engelbosch J. (26/03/09)
1Sdt Ruttens (26/06/09)
1Sdt Vergaert (26/06/09)
Aangesteld Aangesteld in in de de graad graad van van 1 1 ste Soldaat Soldaat: Soldaat
Sdt Godyn (01/07/09)
Sdt Pevenage (01/07/09)
Sdt Vandermeersch (01/07/09)
Sdt Vrancken B. (01/07/09)
Hebben Hebben hun hun EED EED afgelegd
afgelegd
14/07/09: 1Sdt Gestels
14/07/09: 1Sdt Jacobs
14/07/09: 1Sdt Juste
14/07/09: 1Sdt Renier
14/07/09: 1Sdt Severijns
14/07/09: 1Sdt Thijs E.
Geboorte
Geboorte
Malissa Rengucci, dochter van
1Kpl Chef Pascal Rengucci en
Mevr Nadine Caers
(28/05/09)
Zoë Stalmans, dochter van 1Sdt Koen Stalmans en
Mevr Martine Hallaert (20/06/09)
De Fusilier 2 – 2009
34/36

Regiment Bevrijding — 5 Linie
Kwartier Luitenant-generaal Piron
Sectie Sociale en Culturele
Voorlichting
Generaal Jacqueslaan
B-3970 Leopoldsburg (L29)
België
Regiment Bevrijding – 5 Linie
‘Memorabele Memorabele momenten’
Redactie AdjtChef Rudi Vandenweyer (RV)
1KplChef Patrick Robbens (PR)
Fotograaf Kpl Michael Janssens (MJ)
Cartoonist/Fotograaf Kpl Bruno Beerlandt (BB)
Lay-out en eindafwerking AdjtChef Rudi Vandenweyer
Verantwoordelijke uitgever LtKol SBH Bert Van Vlerken
Drukwerk Printing House of Defence Belgium
Burger Militair Email & web
+32/(0)11/39.45.07 9-2370-4507 BVR5LI-SCV@mil.be
Rudi.vandenweyer@mil.be
+32/(0)11/39.45.70 9-2370-4570 www.bevrijding-5linie.org
www.mil.be
Trouw Trouw en en trots trots — Versagen Versagen niet, niet, verslagen verslagen nooit
nooit
De Fusilier 2 – 2009
35/36