nieuwsbrief juni 2009 - De Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea ...

een eettentje binnen en bestelden ieder een maaltijd. Drank verkocht de
brave man niet, daarvoor moesten we naar de centrale bar. De Indische
maaltijd smaakte niet zo lekker als de nasi en bami die mijn vrouw thuis
klaarmaakt. Ook de Chinees bij ons op de hoek heeft veel lekkerder spul
als wat we hier voorgeschoteld kregen. Nee, dat viel erg tegen, waar ik wel
herinneringen aan heb is de hap rijst in een bananenblad met een stukje
ikan (vis) erbij die je kon kopen in de kampongs in de Vogelkop waar we wel
eens kwamen. Je kon de geur nog ruiken van het houtvuurtje waarop de rijst
bereid was. Maar daarvan is op deze pasar malam geen sprake, de maaltijd
is veel te sterk gekruid waardoor de smaak van de rijst, vlees en groenten
verloren gaat. Ondertussen stond op het podium een zanger liedjes van Jack
Jersy te zingen o.a. Lana en dergelijke, wat ook al niet bijdroeg aan de tijd
van vroeger sfeer. Al moet ik wel zeggen dat ik in Sorong nooit danseressen of
zangers op heb zien treden met Indische songs of dansen, geen krontjong of
gamelan, ik zag wel ooit een oude Papoea op zijn trommeltje tokkelen maar
verder niks. Die trommelaar was mijn waskoelie en die ging zich eens behoorlijk
uitsloven als ik op bezoek kwam in zijn woning. Ik was bijzonder tevreden
met mijn waskoelie en eens toen we van een patrouille terug kwamen en ik
veel vuile kleding had heb ik hem dubbel betaald maar daar heb ik later spijt
van gehad. De man kwam een maand niet opdagen omdat hij nu geld had
voor 2 maanden. Noodgedwongen moest ik dus zelf mijn kleding wassen.
Maar we waren op de pasar malam, ik had al eens rond gespeurd maar er
kwam geen enkele bekende opdagen. De zanger was gestopt toen de
mededeling kwam dat er een half uur pauze was en er na de pauze een
bijzonder optreden zou volgen. Dat hebben we maar niet meer afgewacht
en mijn vrouw wilde nog een stuk spekkoek kopen voor mijn schoondochter.
Nou dat was niet te koop op deze pasar malam, wat toch wel vreemd is want
spekkoek is toch een onderdeel van de Indische cultuur. Ik vroeg aan een van
de organisatoren waarom er geen spekkoek verkocht werd en het enige wat
hij zei dat niet aan alles gedacht kon worden. Voor mij geen pasar malam
meer voor de herinnering, want die krijg ik niet op deze oosterse markt. Als
ontmoetingsplaats voor sobats is het prima maar dan alleen als een mogelijkheid
om weer eens samen te kletsen over nu en vroeger. Vooral als er sobats
tijdens de jaarlijkse reünie met vakantie of op een andere wijze verhinderd
zijn is de pasar malam een uitstekend alternatief om elkaar weer eens te
ontmoeten.
Maar zeg me niks over tempo doeloe want die is daar niet, althans niet voor
mij. Of ligt het misschien toch aan mij?
Louis van Diessen
Ma, Satoe Ketjil
(door Ed van Tuil)
Op voorhand mijn excuses aan alle koks van Merauke. Excuses voor de
onthulling dat ik in Merauke alles gedaan heb behalve lekker gegeten. Dat lag
niet aan de mensen van de keuken. Dat zal ongetwijfeld met de beschikbare
20