nieuwsbrief juni 2009 - De Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea ...

Voorwoord 

De reünie zit er weer op en we kunnen terugzien op een zeer geslaagde 

contactdag. Zowel mevr. Huitsing van VWS, als de IGK van Maanen heeft 

een op maat gesneden toespraak gehouden en vonden het geweldig om ook 

eens bij onze reünie aanwezig te zijn. 

Hulde aan de reünie commissie die er weer in geslaagd is om de deel- 

nemers fijne en gezellige dagen te bezorgen. Ook de artiesten hebben hun 

best gedaan ook al is de keuze natuurlijk niet voor iedereen gegarandeerd 

de beste. 

Het muzikale duo van Carbon heeft gedurende 2 dagen voor gezellig 

entertainment gezorgd. 

Wij gaan ons weer opmaken voor de Nationale Veteranendag op 27 juni 2009 

in ’s-Gravenhage. Iedereen die hieraan wil deelnemen heeft zich kunnen 

opgeven voor het defilé, de Ridderzaal, medaille-uitreiking, het erecouloir etc. 

De Algemene Ledenvergadering is goed verlopen en wij konden ons 

verheugen op ongeveer 50 leden. Eigenlijk toch te weinig gezien het aantal 

leden. Van de andere kant moeten wij ook realistisch zijn. De agenda leidt 

er meestal niet toe dat er gecompliceerde/spectaculaire besluitvorming moet 

plaatsvinden. Wij gaan er van uit dat degenen die niet aanwezig zijn hiervoor 

gegronde redenen hebben. 

Vanaf deze plaats wens ik al onze leden en partners een zonnige vakantie toe 

en tot ziens op de Nationale Veteranendag in Den Haag. 

Uw voorzitter, 

Judo Peperkamp

Inhoudsopgave 

De reis die voor mij (nog niet) doorging pag. 03 

Vliegen met MAF (Mission Aviation Fellowship) pag. 04 t/m 05 

Voor u gelezen pag. 06 t/m 15 

Heden en verleden (deel14) pag. 15 t/m 16 

Oefening Nijptang pag. 17 t/m 18 

Herinneringen aan vroeger? pag. 18 t/m 20 

Ma, Satoe Ketjil pag. 20 t/m 22 

Reünie herdenkingsbijeenkomst 2009 pag. 22 t/m 31 

Berichten van het Bestuur en van de redactie Nieuwsbrief pag. 33 t/m 37 

Berichten van leden en organisaties pag. 37 t/m 39

De reis die voor mij (nog niet) doorging 

Rene van Witteveen die dit stukje heeft geschreven heeft van juni 1960 tot 

juli 1961 op Biak (7e afd. Lt Lua) op Biak gezeten en alleen maar Biak en 

Yapen gezien 

Sinds eind 1989 loop ik met het plan rond, zoals zovelen denk ik, om nog 

eens terug te gaan naar Nieuw-Guinea. Maar omdat het geen reisje is naar 

het drielanden punt of de Ardennen en het tot kort voor mij niet mogelijk was 

om langer dan drie weken weg te blijven is het er nooit van gekomen. Totdat 

ik twee jaar geleden ophield met werken zodat dit nieuwe perspectieven bood. 

Maar idioot genoeg ontbrak het mij nog steeds aan tijd. Totdat ik hoorde 

van een unieke reis die Kees Bunschoten organiseerde en mede reisgenoten 

vroeg. In het kort verteld zou de reis als volgt verlopen. Eerst naar Singapore 

naar Jacarta en vervolgens via Jayapura en de Baliemvallei naar Sorong en 

dan met een Peini boot naar Timinabouan en verder met een Buganese schoener 

via Fak Fak, Fafanlap, Waigama, gag, Sorong, Manokwari verder langs 

de kust via Yapen naar Biak*. 

Dit klonk te mooi voor woorden en ik hoefde er niet lang over na te denken. 

Want nu kon ik echt Nieuw-Guinea gaan zien. Kees had geregeld dat we gratis 

vijftien kilo extra bagage mee konden nemen voor cadeautjes voor de Papoea 

bevolking. Zo had ik van de vereniging Nederlands Nieuw-Guinea militairen 

caps en een groot aantal pennen meegekregen en bij de Johannes Post kazerne 

in Havelte een aantal pakketten met T-shirts, die als promotie materiaal 

tijdens de Landmachtdagen en andere evenementen worden weggegeven. 

Op 21 oktober 2008 zouden we vertrekken. Helaas, tien dagen voor het 

vertrek sloeg het noodlot voor mij toe. Ik kreeg een hartstilstand. Gelukkig is 

het allemaal weer piekfijn in orde gekomen en denk ik eind van de zomer toch 

alsnog af te reizen naar Nieuw-Guinea. In oktober liggende in het ziekenhuis 

dacht ik aanvankelijk nog wel te kunnen vertrekken op de 21ste immers ik 

had nog tien dagen Na heel lang zeuren bij de behandelende cardioloog sprak 

hij het verlossende woord: Hij vond het niet verstandig maar had er geen 

bezwaar tegen dat ik zou vertrekken. Wel stelde hij als voorwaarde dat er 

voldoende ziekenhuizen met specialisatie in de buurt zouden zijn. Aanvankelijk 

was ik erg blij maar wel van korte duur. De cardioloog had zich kennelijk niet 

gerealiseerd waar West-Papua ligt. Ziekenhuizen in de buurt met voldoende 

specialisatie bleken te zijn in Jacarta en in Australië. 

Wat is nu de clou van dit verhaal. Wel, wanneer jullie er nog over dubben om 

naar Nieuw-Guinea te gaan moet je niet te lang wachten. Voordat je het weet 

loop je al dan niet kwijlend met een pillendoos in je hand achter een rollator 

wartaal uit te slaan. Dus wanneer het even kan, de gezondheid en de financiën 

het toelaten ga dan. 

* In CheckPoint van maart/april staat nog een oproep voor een dergelijke reis 

(Rene beloofde de redactie een verslag met foto’s van zijn reis die hij alsnog 

spoedig hoopt te maken. We zien er naar uit. Red.) 

3

Vliegen met MAF (Mission Aviation Fellowship) 

geschreven door Pieter van Dijk, MAF piloot (4 mei 2009) 

Pieter van Dijk vliegt voor MAF in Nabire. Samen met zijn gezin genieten ze 

van het dienen van MAF in Papoea. Naast het vliegen, maakt Van Dijk ook de 

vluchtplanning voor alle vliegtuigen. Onderstaand een impressie van hem over 

de verkiezingen en het maken van een vluchtplanning 

De verkiezingen zijn 

geweest. Er zijn dan altijd 

veel spanningen tussen 

Indonesiërs en Papoea’s. 

Sinds 1969 heeft de 

Indonesische regering 

Papoea ‘ingenomen’. Daarom 

zijn er zoveel spanningen. 

De Papoea Onafhanke- 

lijkheids beweging wil alle 

Indonesiërs weg hebben. 

En temidden daarvan zijn 

er dan verkiezingen voor de 

Indonesische regering. Bij 

eerdere verkiezingen 

gebeurde het dat Papoea’s 

zich verzamelen op een plein 

om een betoging te houden. Prikkeldraad eromheen, geen Indonesiër mag 

daar komen. Sinds 1969 zijn er veel Indonesiërs op Papoea geboren en die 

voelen zich helemaal thuis hier. Het is ten slotte toch 40 jaar geleden! Toch 

kwam het vorige week tot een schietpartij op de markt. Elf, waarvan vier 

zwaar gewond, gewonden. Het stond zelfs in het Nederlandse Nieuws, 

genoemd onder de naam Nabire! De MAF staf bleef op de basis. Hoewel er 

geen gevaar is voor MAF, 

zoek je het gevaar niet op als 

westerling. Er hoeft maar een 

heel klein ding te gebeuren 

en de woede richt zich op ‘die 

blanke buitenlanders’ die daar 

net lopen. 

Ook was er een heleboel 

tumult in Timika. “ Ik ben er 

geweest om passagiers en 

lading te halen en te brengen, 

maar heb niets gemerkt van de 

onrust”, aldus Van Dijk. “ Nu 

ik dit zo aan het schrijven ben, 

moet ik ook denken aan Apeldoorn 

en het hele gebeuren 

4 

Gezin van Dijk 

Geslaagde solovlucht 

rondom de Naald. Vreselijk. 

Wat hebben we het toch ge-

woon altijd nodig om beschermd te worden”. 

Dat dit een uitdagende klus is, blijkt uit zijn verhaal. “ Sinds een aantal weken 

maak ik het vluchtrooster van MAF in Nabire. Ik doe het erg graag, en het is 

elke keer weer anders. Soms een enorme puzzel, soms een makkie. Omdat 

het weer en andere factoren ook invloed hebben, konden we slechts een keer 

het weekrooster vliegen zoals gepland. Vandaag was het helemaal ‘feest’ 

omdat de radio van de Caravan het begaf. Deze moest naar Sentani gevlogen 

worden voor de reparatie. Dus ben ik net klaar met het maken van het 

volledig nieuwe rooster voor deze week. In Nabire hebben we twee Cessna 

206-en (voor 6 personen) en een Cessna Caravan (voor 10 personen) ter 

beschikking. Deze Caravan delen we met de Timika-basis. Dus ongeveer een 

week hier, een week daar, zullen we maar zeggen.” 

5

Voor u gelezen 

ingezonden door Wim Elgers. Red. 

Maritiem 1962. 

Een heftig jaar waarin de vliegongevallen langzaam wat minder werden. 

De NNG zaak werd heviger, grimmiger en ging naar zijn einde. Opmerkelijk 

was het arriveren van nieuwe heli’s en vliegtuigen welke voor NNG waren 

aangekocht. Achteraf gezien is het een interessant jaar geweest in vele 

opzichten, oorzaak en gevolg nu overziende en de recentelijk beschikbaar 

komende informatie (na 45 jaar) Maar ook een zeer roerig jaar. Zo was die 

tijd en de zee waaruit we moesten vissen! 

1962 7 januari 

Het Zweedse ms. ‘Ulla’ loopt ten noorden van de al geveegde ET-scheepvaartroute 

op een mijn en wordt daarbij zwaar beschadigd. Het is het laatste 

geregistreerde mijnongeval dat plaatsvond. 

Bron: C. Mark: ‘Ontstaan en ontwikkeling van de mijnendienst’ in: ‘Vast 

Werken’ (2003) 


Het Duitse vrachtschip ss. ‘Werrastein’ (1953) van de Nord Deutsche Lloyd uit 

Bremen, op weg naar Antwerpen, komt tijdens dichte mist op de Nieuwe Maas 

in aanvaring met het binnenvaartschip ‘Richard III’, op weg van de Waalhaven 

naar Duitsland, tengevolge waarvan het binnenvaartschip zinkt. De bemanning 

kan door een in de buurt varende sleepboot worden gered. 

Bron: ‘De Zee’ (1963) 


De fregatten Hr. Ms. ‘Evertsen’ en ‘Kortenaer’ raken in gevecht met drie MTB’s 

van de Indonesische marine, varende in de territoriale wateren van Nederlands 

Nieuw-Guinea. De ‘Eversten’ weet daarbij de Indonesische MTB ‘Matjan 

Tutul’ tot zinken te brengen. 

Bron: ‘Jaarboek van de Marine’ (1962) 


Drie Indonesische motortorpedoboten, varende vanaf de Aroe-eilanden 

(Molukken) richting Nederlands Nieuw-Guinea, om daar infiltranten aan wal 

te zetten, worden gesignaleerd door een Lockheed Neptune van de Marine 

Luchtvaartdienst. Direct daarna kunnen twee Nederlandse fregatten worden 

gewaarschuwd. De torpedoboot, ‘Matjan Tutul’, wordt door het fregat Hr. Ms. 

‘Evertsen’ nabij de Vlakke Hoek tot zinken gebracht. Drie opvarenden, ook 

de plv. chef-staf van de Indonesische marine, komen hierbij om het leven. 

De overige 52 opvarenden worden krijgsgevangen gemaakt. Dit incident zal 

echter leiden tot nog actievere diplomatieke bemoeienissen van de zijde van 

de Verenigde Staten. 

Bron: F. Glissenaar: ‘Indië verloren, rampspoed geboren’ (2003) 


Vertrek vanuit Den Helder van Smaldeel V, w.o. het vliegkampschip Hr. Ms. 

‘Karel Doorman’, voor een reis naar Suriname en de Nederlandse Antillen. 

Later zullen de schepen via het Panama kanaal naar Nederlands Nieuw-Guinea 

worden gedirigeerd vanwege het daar gerezen conflict tussen Nederland en 

Indonesië. Het smaldeel zal op 18 april 1962 terugkeren in Den Helder. 

6



De coaster ms. ‘June’ (1954) van J.B. Bosscher uit Groningen, op weg van 

Sligo naar Galway in ballast varende, strandt nabij Galway. Op 3 februari kan 

het schip worden vlot gebracht, maar blijkt zodanig zwaar beschadigd te zijn, 

dat het moet worden verkocht. 

Bron: scheepsrampen koopvaardij 1855 - 1991 


Opening van het nieuwe kantoorgebouw van het ministerie van Defensie, 

waarin de afdeling Marine is ondergebracht aan de Koningin Marialaan in Den 

Haag. 


1962 1 februari 

Opening door HM koningin Juliana en ZKH prins Bernhard van het nieuwe 

hoofdkantoor van de Reederij v/h Gebroeders Goedkoop aan de Westerdoksdijk 

40 te Amsterdam. 

Bron: fotoalbum Reederij v/h Gebroeders Goedkoop 

1962 6 februari 

Aan boord van het vracht/passagiersschip ss. ‘Tjiwangi’ (1949) van de Koninklijke 

Java China Pakketvaart Lijn (KJCPL) breekt in de passagiers accommodatie 

brand uit tijdens verbouwingswerkzaamheden in het droogdok van 

de Taikoo Dockyard in Hongkong. Doordat het droogliggende schip niet is 

aangesloten op de aanvoer van water voor het sprinklersysteem brandt de 

gehele accommodatie uit. 

Bron: ‘Schip & Werf’ (1962) 

1962 8 maart 

De coaster ms. ‘Frida Blokzijl’ (1931) van NV MS ‘Frida Blokzijl’ uit Vlaardingen 

loopt bij Strangford Lough (Schotland) aan de grond. Op 7 april zal het 

schip kunnen worden vlot gebracht, maar is echter zodanig zwaar beschadigd, 

dat het zal moeten worden verkocht. 


1962 9 maart 

De Seahawk ‘F 65’ van squadron 860 (VSQ 860) van de Marine Luchtvaartdienst 

(MLD), afkomstig van het Marinevliegkamp Valkenburg (MVKV), stort 

door onbekende oorzaak in de Noordzee. De vlieger komt hierbij om het 

leven. 


1962 16 maart 

Aankomst in Rotterdam van het Amerikaanse vliegdekschip USS ‘Wasp’ (CV 

18) van de ‘Essex’-klasse. Het schip zal een week in de haven blijven als 

onderdeel van een ‘European cruise’, waarna het verschillende Noordeuropese 

havensteden zal bezoeken, waaronder op 5 mei te Kiel. In mei 1969 zal de 

carrier opnieuw Rotterdam bezoeken als vlaggenschip van ‘Taskforce 87’. 


1962 17 maart 

Het vrachtschip ms. ‘Kinderdijk’ (1956) van de Holland-Amerika Lijn, op weg 

van Hamburg naar Bremen, komt op de Weser in aanvaring met het Duitse 

ms. ‘Carrera’. Als gevolg van deze aanvaring zinkt het binnenvaartschip. Twee 

opvarenden komen hierbij om het leven. 

7

Bron: ‘De Zee’ (1963) 

1962 24 maart 

Een Lockheed-Neptune P 2V-7 van Squadron 321 van de Marine Luchtvaartdienst 

ontdekt een Indonesische schoener, die bij Fak Fak de kust van Nederlands 

Nieuw-Guinea tracht te bereiken. Omdat deze schoener, ondanks herhaalde 

waarschuwingen, toch naar de kust blijft koersen wordt het schip door 

het vliegtuig met behulp van enkele raketten in brand geschoten. Drie dagen 

later, bij Aidoena aan de Jera-rivier, zullen ongeveer 30 Indonesische infiltranten 

aan land gaan. Acties van mariniers en politie leiden ertoe, dat deze 

infiltranten uiteindelijk op 20 april geheel onschadelijk zullen worden gemaakt. 

Bron: ‘Het Nederlands-Indisch conflict 1950 - 1962’ 

in: ‘Van Boord’ jrg. 5 nr. 18 (2002) 

1962 25 maart 

Een landingsvaartuig van het Korps Mariniers ‘L 9534’ met een zeskoppige 

bemanning en 12 mariniers wordt in een baai aan de oostkust van het eiland 

Gag (Nederlands Nieuw-Guinea) door een Indonesische B-25 bommenwerper 

aangevallen en beschadigd. Tijdens deze onverhoedse aanval raken drie man 

lichtgewond en wordt het landingsvaartuig door mitrailleurvuur beschadigd. 

Twee afgeworpen bommen missen hun doel. 

Bron: M.A. van Alphen: ‘Kroniek der Zeemacht’ (2003) 

1962 27 maart 

Aanvang van de Operatie ‘Eclecticus’ naar aanleiding van het oplopende 

conflict tussen Nederland en Indonesië betreffende Nederlands Nieuw-Guinea. 

Binnen 15 dagen worden met twee gecharterde DC-8 vliegtuigen van de 

KLM met 9 vluchten circa 800 militairen vanuit Nederland en een compagnie 

mariniers vanuit de Nederlandse Antillen naar Biak overgevlogen. Met deze 

operatie bereikt het Korps Mariniers met 1.400 man zijn maximale sterkte in 

Nederlands Nieuw-Guinea. 


1962 29 maart 

Vertrek vanuit de Braam van Houckgeestkazerne te Doorn van de 21st Infanterie-Compagnie 

als QPO- (Qua Patet Orbis) eenheid van het Korps Mariniers, 

onder commando van de majoor der Mariniers J. Romijn, naar Nederlands 

Nieuw-Guinea. De reis verloopt via de Nederlandse Antillen, waar vandaan de 

22-ste Infanterie-Compagnie van het korps Mariniers al naar Nieuw-Guinea 

vertrokken was. De Nederlandse regering werd gedwongen hiertoe te besluiten 

als gevolg van de diverse infiltraties van Indonesische militairen met 

behulp van prauwen en andere kustvaartuigen. 


in: ‘Van Boord’, jrg. 5 nr. 18 (2002) 

1962 6 april 

Naar aanleiding van de eerste landingen van Indonesische para’s op Nederlands 

Nieuw-Guinea wordt door de Nederlandse regering (het kabinet J. de 

Quai) besloten, ondanks internationale druk, tot het alsnog zenden van twee 

infanteriebataljons (het 17e en 41st Infanteriebataljon) en twee afdelingen 

lichte luchtafweer naar Nederlands Nieuw-Guinea. 

Bron: J. Hoffenaar & B. Schoenmaker: ‘Met de blik naar het Oosten’ (1990) 

1962 19 april 

Vertrek van het tot troepentransportschip verbouwde ss. ‘Zuiderkruis’ vanuit 

8

Nederland, met aan boord 851 militairen (voornamelijk dienstplichtige militairen) 

met bestemming Sorong in Nederlands Nieuw-Guinea, ter versterking 

van de daar gestationeerde Nederlandse troepen, in verband met het Nieuw- 

Guinea-conflict tussen Nederland en Indonesië. De reis wordt gemaakt via 

Willemstad, het Panamakanaal en de Stille Oceaan. 

Bron: A.P. Euser: ‘Het conflict om Nieuw Guinea’ 

in: ‘DBW’ jrg. 54 nr. 12 (1999) 

1962 26 april 

Eind april 1962 worden circa 1.100 Indonesische elitetroepen (parachutisten) 

boven Nederlands Nieuw-Guinea neergelaten. Op 26 april, 15 mei en 19 mei 

landen circa 180 para’s in de omgeving van Fak Fak en in het gebied ten 

noorden daarvan. Op 2 mei landen in de omgeving van Kaimana nog eens 130 

Indonesische parachutisten. 


in: ‘Van Boord’, jrg. 5 nr. 18 (2002) 

1962 30 april 

Feestelijke tocht van HM koningin Juliana en ZKH prins Bernhard per koningssloep 

naar het Amstelhotel in Amsterdam, ter gelegenheid van de viering 

van hun zilveren huwelijksfeest. 


1962 2 mei 

Koninklijke vaartocht met het passagiersschip ms. ‘Oranje’ van de Stoomvaart 

Maatschappij ‘Nederland’ ter gelegenheid van het zilveren huwelijksfeest van 

koningin Juliana en prins Bernard. De ‘Oranje’ wordt door de Stoomvaart 

Maatschappij ‘Nederland’ van 2 t/m 3 mei geheel ter beschikking gesteld van 

het koninklijk paar en hun gasten. 

Bron: W. Grund: ‘Oranje. Een Koninklijk Schip’ (2001) 

1962 17 mei 

De Lockheed Neptune ‘B 207’ van Squadron 321 (VSQ 321) van de Marine 

Luchtvaartdienst schiet, in samenwerking met de onderzeebootjager Hr. Ms. 

‘Groningen’, een Indonesische DC-3 Dakota neer nabij de Rijklof van Goensbaai 

in Nederlands Nieuw-Guinea. 


1962 8 juni 

De eerste van in totaal negen Agusta Bell UH-1 helikopters arriveert op het 

Marinevliegkamp Valkenburg. De Augusta Bell is de eerste straalturbinehelikopter 

van de Marine Luchtvaartdienst. De heli’s werden oorspronkelijk 

aangeschaft voor operationeel gebruik op Nederlands Nieuw-Guinea. Op 17 

maart 1978 zal de Augusta Bell ‘222’ als laatste uit dienst worden gesteld bij 

Squadron 7 (VSQ 7) op het Marinevliegkamp De Kooy. 

Bron: Jaarboek van de Marine (1962) 


Vertrek van de onderzeebootjager Hr. Ms. ‘Overijssel’ naar Hollandia (Nederlands 

Nieuw-Guinea) via het Panamakanaal. De ‘Overijssel’ zal eind 1962, als 

laatste oorlogsschip, uit Nederlands Nieuw-Guinea terugkeren, de periode van 

Nederlandse aanwezigheid in het Verre Oosten daarmee afsluitend. 



Door de Vlagofficier Materieel, viceadmiraal H.J. van der Schatte Olivier, wordt 

9

de eerste paal geslagen voor de nieuwbouw op de Marinekazerne te Amsterdam. 

Het daarin gelegen bassin was al voor 2/3 gedeelte gedempt in verband 

met de aanleg van de IJ tunnel door het Oosterdok en waarvoor een deel van 

het vm. Marine Etablissement (waaronder het 19e Zeeuwse Paleis) moest 

worden opgeofferd. In de daarop volgende jaren zal de Marinekazerne een 

volledige transformatie ondergaan, waarbij de ‘19e-eeuwse jas’ zal worden 

uitgetrokken en vervangen worden door moderne functionele architectuur van 

de jaren zestig. 

Bron: A. Lemmers: ‘Van werf tot facilitair complex’ (2005) 

1962 11 juli 

De Marine Inlichtingendienst (MARID) beschikt over informatie dat 

‘Indonesië praktisch gereed is met de voorbereidingen om een aanval op 

Nederlands Nieuw-Guinea in te zetten’. De Commandant Zeemacht Nederlands 

Nieuw-Guinea waarschuwt hierop de Bevelhebber der Zeestrijdkrachten in Den 

Haag dat een Indonesische aanval op handen is, indien de onderhandelingen 

tussen Nederland en Indonesië mochten vastlopen. 

Bron: Hester Jansen: ‘Hoog spel om troostprijs Nieuw-Guinea’ 

in: ‘Nationaal Archief’ nr. 1 (2003) 

1962 10 augustus 

Het hydrografisch opnemingsvaartuig Hr. Ms. ‘Luymes’, extra uitgerust voor 

patrouille- en transporttaken, opent met zijn boordgeschut het vuur op circa 

100 Indonesische infiltranten. Deze waren geland op het eiland Misool (zuidkust 

van Nederlands Nieuw-Guinea) en hadden zich daar weten te verschansen 

in een kampong. Een Lockheed Neptune P2V7 patrouillevliegtuig had al 

voor deze beschieting een luchtverkenning uitgevoerd en de ‘Luymes’ via de 

boordradio gewaarschuwd. 



De onderzeebootjager Hr. Ms. ‘Friesland’, varende met hoge snelheid langs 

de zuidkust van Nederlands Nieuw-Guinea, nabij het eiland Misool, opent het 

vuur op een Indonesische aanvalsvloot. Deze kleine Indonesische vloot, die 

de bedoeling heeft om Indonesische infiltranten op de kust af te zetten, blaast 

direct hierop de aftocht. Een Lockheed Neptune patrouillevliegtuig van de 

Marine Luchtvaartdienst voert hierna nog in samenwerking met de ‘Friesland’ 

een raketaanval uit op de vluchtende Indonesische schepen. Hierna wordt 

door de ‘Friesland’ nog tot driemaal toe enkele doelen waargenomen en met 

vuur bestookt. 



Een verkenningspatrouille van het Korps Mariniers raakt bij de kampong Weij 

op Zuid-Misool (Nederlands Nieuw-Guinea) in een hevig vuurgevecht met 

Indonesische infiltranten. Tijdens dit gevecht kruipt de marinier der eerste 

klasse W. Elgers het voorterrein in om een zwaar gewonde collega in veiligheid 

te brengen, die alsnog ter plaatse komt te overlijden. Voor zijn moedig gedrag 

zal Elgers op 19 april 1963 door de Bevelhebber der Zeestrijdkrachten worden 

onderscheiden met het Bronzen Kruis. 

Bron: ‘Erkenning / waardering voor veteranen’ 

in: ‘Van Boord’ jrg. 8 nr. 28 (2005) 

10


Zes Sovjetonderzeeboten uit Wladivostok krijgen in het diepste geheim 

opdracht om aan de zijde van het Indonesische leger deel te nemen aan de 

invasie van Nederlands Nieuw- Guinea. Twaalf onderzeeërs t.w. zes met een 

Sovjet- en zes met een Indonesische bemanning kiezen positie rond de 

wateren van Nederlands Nieuw-Guinea, terwijl in Den Haag de regering 

treuzelt met de goedkeuring van het inmiddels in New York bereikte Akkoord 

met Indonesië. Ook Russische Toepolev-bommenwerpers staan gevechtsklaar 

op Sulawesi. Op tien mijl afstand van het doel, vlak voor het uur ‘U’, ontvangt 

de Russische onderzeeboot ‘S 235’ een radiobericht: ‘aanval afbreken, boven 

water terugkeren naar thuisbasis’. Uiteindelijk zal Nederland op het laatste 

moment akkoord gaan met de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea op 

1 oktober 1962 aan de Verenigde Naties 

Bron: ‘De Volkskrant’ 10-02-1999 


Het Akkoord van New York (het z.g. ‘Plan Bunker’): Nederland en Indonesië 

bereiken, met interventie van de president van de Verenigde Staten, John F. 

Kennedy, in New York een akkoord in het Nieuw-Guinea conflict. Dit akkoord 

komt onder zware politieke druk van de Verenigde Staten tot stand. De 

Amerikaanse regering wilde beslist voorkomen, dat tussen beide landen een 

gewapend conflict zou uitbreken waarbij ook de Sovjet-Unie betrokken zou 

kunnen raken. Volgens het Akkoord van New York dienen de vijandelijkheden 

per 18 augustus 1962 te worden gestaakt. Per 1 oktober 1962 dient Nederland 

het bestuur over Nederlands Nieuw-Guinea over te dragen aan de United 

Nations Tempory Executive Authority (UNTEA). Vervolgens zal Nieuw-Guinea 

op 1 mei 1963 door de VN aan Indonesië moeten worden overgedragen. 

Bron: F. Glissenaar: ‘Indië verloren, rampspoed geboren’ (2003) 


Afkondiging van een ‘staakt-het-vuren’ in Nederlands Nieuw-Guinea, als 

gevolg van de in New York afgesloten overeenkomst van 15 augustus 1962 

( het ‘Plan Bunker’ ). Hiermee kan een dreigende oorlog tussen Indonesië en 

Nederland worden beëindigd en zal door Nederland worden afgezien van het 

behoud van Nederlands Nieuw-Guinea door overdracht aan de Verenigde 

Naties op 1 oktober 1962. 

Bron: ‘Van Boord’ (sept 2002) 

1962 9 september 

De luitenant-ter-zee der tweede klasse R.A. Wolf, behorende tot squadron 860 

- VSQ 860 van de Marine Luchtvaartdienst, behoedt Den Haag voor een ramp 

door niet uit zijn Sea Hawk straaljager te springen als op circa 15.000 ft de 

straalmotor boven de stad uitvalt. Na een lange glijvlucht ziet hij kans om een 

noodlanding op het Marinevliegkamp Valkenburg (MVKV) bij Katwijk te maken. 

Hij zal hiervoor later een tevredenheid betuiging ontvangen van de Commandant 

der Zeemacht Nederland. 


1962 20 september 

Overlijden van de luitenant-admiraal C.E.L. Helfrich te Den Haag (geboren te 

Semarang op 10 november 1886). Het grootste deel van zijn marineloopbaan 

bracht Helfrich door in Nederlands-Indië, waar hij in 1939 werd bevorderd 

tot schout-bij-nacht. Direct voorafgaande aan de Japanse bezetting werd hij 

11

enoemd tot Commandant der Zeemacht in Nederlands- In die. In augustus 

1945 volgde zijn bevordering tot luitenant-admiraal en benoeming tot 

Bevelhebber der Zeestrijdkrachten. In 1949 verliet hij de Koninklijke Marine. 


1962 1 oktober 

Soevereiniteitsoverdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan de Verenigde 

Naties. Als gevolg van het Akkoord van New York van 15 augustus 1962 en 

de afgesloten wapenstilstand van 18 augustus wordt het bestuur van Nederlands 

Nieuw-Guinea overgedragen aan de United Nations Tempory Executive 

Authority (UNTEA). Volgens dit Akkoord zal de UNTAE het gebied van Nieuw- 

Guinea vervolgens per 1 mei 1963, onder de naam Irian Jaya, aan Indonesië 

moeten overdragen. Eind 1962 zullen alle uitgezonden militaire eenheden 

weer in Nederland terugkeren. Hiermee eindigt een periode van ruim 350 jaar 

Nederlandse aanwezigheid in het Verre Oosten. 

Bron: A.P. Euser: ‘Het conflict om Nieuw 


Vertrek vanuit Biak van het landingsvaartuig ‘L 9609’ (ex- ‘Kais’), onder 

commando van de luitenant-ter-zee der eerste klasse M.W.J. Muller, naar 

Panama, enkele dagen na de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan 

de Verenigde Naties op 1 oktober 1962. Op 20 december 1962 zal Panama 

worden bereikt. De tocht over de oceaan met dit kleine scheepje, kleiner dan 

een coaster, kan worden gekwalificeerd als een bijzonder staaltje van zeemanschap. 

Hierna zal deze z.g. ‘klep’ nog tot 15 september 1969 dienst doen in 

de Antilliaanse wateren. 



Doop en tewaterlating van de sleepboot ‘Zwarte Zee’ (IV) van L. Smit & Co’s 

Internationale Sleepdienst door HKH prinses Beatrix. Vergeleken met de 

beroemde voorganger ‘Zwarte Zee III’ wordt, met bijna een verdubbeling, 

een sprong gemaakt van 4.200 naar 9.000 ipk. Doordat er nogal verwarring 

ontstond over de naam ‘Zwarte Zee’, wordt de ‘Zwarte Zee III’ omgedoopt in 

‘Ierse Zee’. 

Bron: http://members.rott.chello.nl 


Heroprichting van squadron 7 van de Marine Luchtvaartdienst op het marinevliegkamp 

Valkenburg (MVKV), nadat nog in datzelfde jaar op 15 januari het 

squadron op het MVK Biak (Nederland Nieuw Guinea) uit dienst was gesteld. 

Het squadron wordt het tweede helikoptersquadron van de Marine Luchtvaartdienst, 

uitgerust met acht UH-1 Augusta Bell helikopters. 



Uit dienststelling van het Marinevliegkamp Biak (MVKB) op Nederlands Nieuw- 

Guinea, waarmee direct na de soevereiniteitsoverdracht aan de Verenigde 

Naties op 1 oktober 1962 de activiteiten van de Marine Luchtvaartdienst in het 

Verre Oosten definitief worden beëindigd. 



De president van de Verenigde Staten, John F. Kennedy, kondigt een blokkade 

van Cuba af. Reden hiervoor zijn de voortdurende Sovjet wapenleveranties 

12

aan Cuba. Door de ontstane crisis wordt door de Nederlandse regering in 

december 1962 besloten om een tweede onderzeebootjager naar Curaçao te 

zenden als extra stationsschip. De politieke spanningen lopen sterk op, maar 

als de president van de Sovjet Unie, Chroestsjov, zich bereidt verklaart om de 

al op Cuba aangelegde raketbasis onder toezicht van de VN te laten ontmantelen, 

belooft Kennedy geen invasie op Cuba te zullen uitvoeren. 


1962 1 november 

Het 40-jarig jubileum van het Nederlands Historisch Scheepvaart Museum 

wordt herdacht met een bijeenkomst in het Concertgebouw, waarbij door de 

minister van Onderwijs Kunst en Wetenschappen, Mr. Y. Scholten, een toespraak 

wordt gehouden. Hiernaast spreekt de vm. burgemeester van 

Amsterdam, mr. G. van Hall, de wens uit dat binnen afzienbare tijd een 

ruimere en statiger behuizing ten behoeve van de veelomvattende collectie 

gerealiseerd zou moeten worden. 

Bron: brochure ‘Schatkamer der Scheepvaart’ (1966) 


De coaster ms. ‘Musketier’ (1938) van J. de Looff uit Rotterdam, op weg van 

Duinkerken naar Dundee, strandt op de rotsen van Balcomie Briggs (Fifeshire, 

VK). De bemanning wordt gered. Twee dagen later breekt het schip door- 

midden en zinkt vervolgens. 



De coaster ms. ‘Rana’ (1957) van NV ms ‘Irene’ uit Delfzijl, op weg van 

Boston Linc. naar Oslo met een lading graan, raakt op 25 mijl ten westen van 

Hanstholm (Deense kust) lek en zinkt vervolgens. De bemanning wordt gered. 



Vertrek van de onderzeebootjager Hr. Ms. ‘Overijssel’ uit Biak, direct na de 

soevereiniteitsoverdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan de Verenigde 

Naties, als laatste Nederlandse oorlogsschip naar Nederland, samen met het 

koel/vriesschip ‘Rochab’ van Van Nievelt Goudriaan en Co. De ‘Rochab’, door 

de Koninklijke Marine gecharterd in verband met de bevoorrading van de 

Nederlandse troepen in Nederlands Nieuw-Guinea, was al op 31 juli 1962 

vanuit Amsterdam vertrokken voor een bijna zeven weken durende reis naar 

dit gebiedsdeel via het Panamakanaal. 

Bron: A.R. Kelder: ‘Nieuw-Guinea of het doen van loze beloften’ in: ‘DBW’ jrg. 

60 nr. 11 (2005) 


Majoor der Mariniers F.A.J. Keijzer keert vanuit Nederlands Nieuw-Guinea in 

Nederland terug. Eerder had hij het commando overgenomen van de kolonel 

der Mariniers G.K.R. de Roos. Drie dagen eerder was het laatste detachement 

van het Korps Mariniers al uit Nieuw-Guinea naar Nederland vertrokken, 

waarmee er na de officiële soevereiniteitsoverdracht van 1 oktober 1962 een 

definitief einde is gekomen aan de aanwezigheid van Nederlandse mariniers in 

het Verre Oosten. 

Bron: ‘Van Boord’ (2002) 


HKH prinses Beatrix brengt een bezoek aan het vrachtschip ms. ‘Houtman’ 

13

van de Koninklijke Java-China-Japan Lijn (KJCPL) in de haven van Bangkok. 



‘Cuba-crisis’: Door de president van de Verenigde Staten, John F. Kennedy, 

kan de Amerikaanse blokkade van Cuba uiteindelijk worden opgeheven, welke 

op 22 oktober van dat jaar werd ingesteld naar aanleiding van de voortdurende 

Sovjet wapenleveranties aan Cuba. 



Na de bestuursoverdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan de Verenigde 

Naties op 1 oktober 1962 wordt de marinekazerne Biak, als laatste marine- 

instelling in dit voormalige Nederlandse gebied, uit dienst gesteld. Met het 

neerhalen van de Nederlandse vlag op de Marinekazerne Biak komt dan ook 

een definitief einde aan de Nederlandse militaire aanwezigheid in Nieuw- 

Guinea. Een dag later vertrekken de laatste militairen per vliegtuig naar 

Nederland. 



Overlijden van HKH prinses Wilhelmina (geboren op 31 augustus 1880) op 

paleis het Loo te Apeldoorn; koningin der Nederlanden gedurende een periode 

van vijftig jaar (1898 - 1948). De begrafenis en bijzetting zullen plaatsvinden 

in de Nieuwe Kerk te Delft op 8 december. 

Bron: diverse bronnen 

1962 8 december 

Bijzetting van HKH prinses Wilhelmina der Nederlanden (1880) in de Konink- 

lijke grafkelder, direct na de begrafenisplechtigheid in de Nieuwe Kerk te Delft. 

Bron: diverse bronnen 


Uit dienststelling van de onderzeeboot Hr. Ms. ‘Zwaardvisch’ (‘O 22’), in Engeland 

gebouwd en daar op 4 december 1943 in dienst gesteld. De ‘Zwaardvisch’ 

opereerde tijdens de Tweede Wereldoorlog onder commando van de 

luitenant-ter-zee der eerste klasse H.A.W. Goossens in de Britse wateren en 

voerde vanaf 1944 vanuit de thuisbasis Fremantle (Australië) zeer succesvolle 

operaties uit, waarbij in de wateren van het Verre Oosten ten minste zes 

vijandelijke schepen tot zinken werden gebracht. Vanaf 1946 deed de ‘O 22’ 

nog dienst als opleidingsschip bij de Onderzeedienst. 



Het radio zendschip ‘Uilenspiegel’ raakt voor de kust van Zeeuws Vlaanderen 

tijdens stormachtig weer in nood en strandt. De reddingboot ‘President J.V. 

Wierdsma’ van de KZHRMS (station Breskens) weet, na enkele bijzonder 

moeilijke pogingen, de schipbreukelingen van het bij Cadzand gestrande schip 

van boord te halen. De reddingbootbemanning wordt voor deze moeilijke en 

gevaarlijke redding gedecoreerd. De ‘Uilenspiegel’ is een betonnen schip, 

tijdens de oorlog gebouwd als opslagplaats. Vanaf 13 oktober 1962 zond 

Radio ‘Uilenspiegel’ uit op ongeveer 6 mijl vanaf de Belgische kust. 

Bron: www.knrm.nl 


Aankomst te Curaçao van de onderzeebootjager Hr. Ms. ‘Rotterdam’, als extra 

14

stationsschip op de Nederlandse Antillen, in verband met de al ontstane Cuba 

crisis en daarmee gepaard gaande oplopende internationale spanningen 

tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie. 



Het 321-squadron van de Marine Luchtvaartdienst (MLD) in Nederlands 

Nieuw-Guinea wordt uit dienst gesteld. De nieuwe vliegtuigen van het type 

Lockheed Neptune P2V7 worden in Nederland door het 320 squadron overgenomen 

en gestationeerd op het Marinevliegkamp Valkenburg (MVKV) bij 

Katwijk. 


Heden en verleden (deel 14) 

Geschreven door Arie Sluijs. 

Na veertig jaar was het weer zover dat de sobats van de 

ECHO-Compagnie-6 I.B NNG bij elkaar kwamen in het 

KTOMM Bronbeek voor oud militairen te Arnhem. 

In 1969 kenden we elkaar nog goed dus voorstellen was toen 

niet nodig. De meeste jongens waren net getrouwd en net 

vader. Zelf was ik toen vader van twee kinderen en er zou er 

nog een bij komen. De kinderen zijn zelf ook alweer ouders, 

en mijn vrouw en ik de trotse grootouders van vier kleinkinderen. 

Twee jaar geleden op de reünie van de vereniging 

Nederlands Nieuw-Guinea Militairen had ik al kennis 

gemaakt met heel wat sobats, het was mijn eerste 

reünie van de vereniging die ik meemaakte en vorig 

jaar moest ik verstek laten gaan door mijn hart- 

problemen. Maar ik miste twee jaar geleden toch een 

paar jongens, die ik heel graag nog weer eens wilde 

ontmoeten. Tot mijn grote verrassing waren die nu 

wel aanwezig bij de reünie van Echo 6 IB. 

Bij binnenkomst werden we verwelkomd door Johan 

Beumer en Theo Kersten en bij het melden bij de 

dames kreeg ik mijn muntjes voor de consumpties 

en een verassing. Dat bleek een pracht van een 

handdoekje te zijn, met een mooie paradijs vogel 

erop. Leuk bedacht, het heeft een mooi plekje in de 

keuken gekregen. Je kunt het wel in de kast liggen, 

maar dat is niet de bedoeling. 

Ik zag weer veel bekende gezichten van twee jaar geleden, en zo terloops 

vroeg ik aan Theo of hij wat namen kon opnoemen van de sobats die er 

waren, en hij noemde ook de namen van twee sobats, t.w. van Piet de Rijk en 

Daan Rouw dat waren nu precies de twee die ik nog graag eens wou spreken 

Piet was onze luitenant en Daan was sergeant beide beroeps, het waren voor 

ons een paar pracht kerels waar we geen problemen mee hadden, vooral als 

we op patrouille waren. 

Dan waren het kerels waar je wat aan had, want ook zij moesten aan alles 

wennen in de tropen, dat was even wat anders dan in een schuttersputje op 

15

de Veluwe, en dan het levensverhaal van Daan Rouw dat is net een jongens 

boek en het eindigt dat hij directeur werd bij Albert Hein. 

Dat is nu het mooie van een reünie al die prachtige verhalen. De dag is te kort 

om met iedereen een praatje te maken. Maar ik fotografeer graag, een hobby 

van mij en ook kan ik niet goed stilzitten. Daarom loop ik graag met een 

glaasje wijn door de zaal om toch zoveel mogelijk met de sobats een praatje 

te maken. Daardoor kwam ik verschillende namen van ons voetbalelftal aan 

de weet. De foto van het elftal (die ook in onze nieuwsbrief heeft gestaan) 

hielp daarbij. 

Ook werd er een minuut stilte gehouden voor de sobats die ons ontvallen zijn 

en dan denk ik in het bijzonder aan Piet van Vlaanderen. Aan hem daar heb ik 

bijzondere herinneringen, hij was een vader figuur voor ons allemaal, je kon 

lezen en schrijven met die man, ik paste daar s, avonds nog wel eens op, hij 

woonde met zijn gezin even buiten het kamp. Ik wens de familie veel sterkte 

toe met het verlies van Piet. 

Een fijn gesprek heb ik ook gehad met Piet de Raad en echtgenote over zijn 

reis naar voormalig Nederlands Nieuw-Guinea, Piet had twee albums vol met 

foto, s meegenomen van de reis, in Nieuwsbrief nummer 25 schrijft Piet daar 

al een mooi stuk over en er komt nog een vervolg. 

Ik zag nog meer sobats met hun foto album bij zich en die werden ook veel 

bekeken en dan komen de verhalen vanzelf los. De rijstmaaltijd smaakte ook 

voortreffelijk, van al dat praten krijg je toch honger. 

Al met al een zeer geslaagde dag, en een groot compliment aan de mensen 

die dit mogelijk hebben gemaakt, alleen moet het nu geen veertig jaar meer 

duren voor de Echo Compagnie weer bij elkaar komt want dan is er niemand 

meer, misschien op een enkele honderd jarige na. 

Als het goed is zien we elkaar alweer snel, op veertien of op vijftien mei dan is 

de grote reünie in ‘t Harde, altijd weer een dag om naar uit te kijken, tot dan. 

Wordt vervolgd 

16 

oude foto,s bekijken aan de lunch 

ontvangstcomité onderonsje

Oefening NIJPTANG 

Door Gerrit van Faassen 

(Eerdere artikelen van Gerrit van Faassen verschenen in de Nieuwsbrieven 

21,22,23,2 4en 25) 

Van 18 t/m. 22 november werd er een oefening gehouden op het marine 

Vliegkamp Borekoe, op het eiland Biak. Laat in de middag van zondag 18 

november werd “alle hens” van het basiskamp met vrachtauto’s verhuisd naar 

de nieuwe kazerne op Sorrido. Alleen 

de mariniers mochten (moesten) lopen. 

De volgende morgen om zes uur opstaan. 

Er werd bekendgemaakt dat het 

vliegkamp was gebombardeerd door 

een vijandelijke Catalina vliegboot. De 

tegenpartij, de vijand, was gevormd uit 

matrozen en mariniers uit Manokwari 

en Sorong. Ze hadden twee amfibie 

Bemanning Oerlikon 

De kajoe in het vizier van de 

Oerlikon. 

Firefly boven BIAK 

vliegtuigen, twee fire fly’s, een aantal 

landingsvaartuigen en de Hr.Ms. 

Kortenaer. 

Om zeven uur vertrokken we naar de 

Boroekoe. De mariniers waren druk aan 

het sjouwen met mitrailleurs en ander 

schietspul. We zagen dat daar een 

hangar was gebombardeerd met zakjes 

meel. De kreet “jongens het heeft hier 

gesneeuwd”was dus snel geboren. 

Onze dagelijkse werkzaam-heden 

begonnen. Om acht uur alarm. De 

Oerlikon bemanningen waarbij ik was 

ingedeeld, moesten naar hun posten. 

De overige M.L.D.ers zochten dekking. 

De Oerlikons mochten alleen vijandelijke 

vliegtuigen beschieten, met de 

vuurmond de vliegtuigen volgen en bij 

nacht met een staaflantaarn langs de 

vuurmond schijnen. Het alarm werd die 

dag nog een aantal keren gegeven. Net 

zoals de nacht daarop. Het landingsdetachement 

en de Oerlikon schutters 

bleven die nacht op de Boroekoe. De 

volgende dagen bleef oefening Nijptang 

voortduren. Op donderdag 22 november werd het echt oorlog en landde de 

vijand op Biak. Bij de Boroekoe stuitten ze op hevig vuur van “onze”mariniers 

en de Marine Luchtvaartdienst. Maar binnen het uur waren wij verslagen en 

werd de vrede getekend. Het was maar een spel en een welkome afwisseling 

in het eentonige leven op het hete Biak. De rest van de dag was het zondagsdienst, 

zoals dat bij de Marine heet. Maar we hadden wel weer voldoende 

nieuws om naar huis te schrijven. 

17

Naschrift. 

Zes jaar later was de situatie op 

Nederlands Nieuw-Guinea heel anders 

en alles behalve een spel. Toen werd 

het echt oorlog die duurde tot zestien 

augustus 1962. Op zestien augustus 

werd het vuren gestaakt om een minuut 

na middernacht om daarmee Soekarno 

de gelegenheid te geven om op zeven- Martin Mariner boven BIAK 

tien augustus, de Indonesische Onafhankelijkheidsdag, 

zijn triomfrede uit 

te spreken. In de buurt van Halmahera 

lag toen een overmachtige Indonesische 

vloot klaar om Biak te veroveren. Door 

tussenkomst van de Verenigde Naties 

is een aanval voorkomen. Het koste 

Nederland zijn laatste kolonie in Oost 

Azië. Veel erger is echter het feit dat de 

Papoea’s in de steek werden gelaten 

en ingelijfd werden als provincie bij 

Oefenen richten Oerlikon 

Indonesië. Mijn vraag is nog steeds 

“hadden we het niet kunnen overdragen 

aan Australië”, die toen de andere helft 

van het gigantische eiland in bezit had. Dan was het hele eiland in 1975 onafhankelijk 

geworden en waren onze militairen daar niet voor niets gesneuveld. 

Heel erg tragisch is het sneuvelen van de dienstplichtig marinier Mannie, bij 

de kampong Weij op het eiland Misool, een dag vóór de wapenstilstand. Met 

weemoed denk ik nog steeds terug aan de goede tijd die ik heb gehad en de 

vriendelijke bevolking daar. 

De groeten van de kajoe 

De volgende keer schrijf ik over het nasi eten in de verboden kampong, bij 

Librek Marndorf (zie nieuwsbrief 23) 

Herinneringen aan vroeger? 

(door Louis van Diessen) 

(Er is in het Maleis het begrip tempo doeloe, de tijd van vroeger in Nederlands 

Indië. Maar is dat ook voor Nieuw Guinea het geval? Misschien ligt het aan mij 

maar mijn herinneringen zijn heel anders) 

Mijn vrouw zag een advertentie staan met de aanduiding Pasar Malam in 

Noord Brabant. Ze zei: is dat niet iets voor jou, jij bent toch in de tropen 

geweest in je jonge jaren? 

Ja, dat leek me wel iets, ik had al eens een pasar malam bezocht in Zwolle 

maar dat was hoofdzakelijk een ontmoetingsplaats van oude makkers die 

weer eens bij elkaar kwamen. Zo hadden we het afgesproken bovendien 

kon je op vertoon van de veteranenpas met je partner gratis naar binnen en 

18

tegen gereduceerd tarief een smakelijke Indische hap kopen. Dat was wel 

aantrekkelijk, je betaalde wel € 8.- om de auto te parkeren maar ja na een rit 

van Tilburg naar Zwolle konden die € 8.- er nog wel bij. Er was een expositie 

van foto’s en tekeningen waarbij ik nog een gesprek had met een oud militair 

over mijn legerplaats Sorong. Ik moet zeggen dat ik van de kraampjes 

met handel op de pasar malam in Zwolle maar weinig gezien heb omdat dit 

me niet aantrok. We gingen vlug naar de hoek waar de optredens waren en 

zetten ons aan een tafel met een drankje om te kijken naar het optreden van 

de Indische danseressen en zangers. Ook waren nu verschillende oude maten 

aangekomen en hebben we een paar gezellige uurtjes gehad. Van de markt 

heb ik verder niks meer gezien, alleen hebben we nog wel een stuk spekkoek 

gekocht omdat mijn schoondochter dat lekker vind. 

Maar nu terug naar Brabant, ik had ruim van te voren op onze weblog vermeld 

dat er een oosterse markt was in Brabant in de hoop dat er wat zuiderlingen 

zouden komen maar ik kreeg daar maar één reactie op. Maar, dacht ik, 

misschien zouden er toch wel wat bekenden zijn. Ik vroeg me wel af waarom 

deze markt pasar malam genoemd werd want het was gewoon overdag. Toen 

we aankwamen bij de sporthal waar de pasar malam gehouden werd stonden 

er bij de ingang verschillende rokers zodat we door een walm van rook naar 

de kassa moesten. Korting op de veteranenpas was niet mogelijk maar het 

parkeren was hier gratis dus dat viel weer mee. De markt op zich was niet zo 

groot, de meeste plaats werd ingenomen door eettentjes en het podium. Ik 

moet eerlijk zeggen dat ik totaal geen herinneringen kreeg bij de goederen die 

op de kraampjes lagen. In Sorong, waar ik gelegerd was, heb ik nooit geroken 

wat ik hier rook en ook nooit gezien wat hier verkocht werd. Ook had ik totaal 

geen tempo doeloe gevoel bij de wierook, sarongs, houtsnijwerken, sieraden, 

kleding, shawltjes, beelden, gereedschap, goedkope horloges enzovoorts. 

Dat had je in Sorong niet, wel een paar Chinezen zoals in de Toko Tio waar je 

etenswaren drank en huishoudelijke artikelen kon kopen, maar ook foto- 

albums met paradijsvogels erop en gelakte sieradenkistjes met een danseresje 

er op, wat gekocht werd voor het thuisfront. Ook insecten in blik had de 

man in zijn assortiment, ik heb ze nooit gegeten dat niet. Hij had wel bier in 

een literfles wat goed van pas kwam in dat klimaat, daar was ik toen wel liefhebber 

van. Je kon er foto’s laten maken wat de meesten ook gedaan hebben. 

Er was ook een Chinees die autorijles gaf in een oude volkswagen. Je had in 

Sorong maar weinig wegen en aan de auto mankeerde nog al wat, dus het 

examen was niet zo moeilijk. Ik heb nooit de moeite gedaan om in Sorong 

mijn rijbewijs te halen maar anderen deden dat wel. Later had ik er wel spijt 

van dat ik dit toen niet gedaan heb. Maar een pasar heb ik nooit gezien in 

Sorong en omgeving laat staan een pasar malam. Het enige waarbij ik nog 

enige weemoed had was een pajong omdat we die in Sorong bijna dagelijks 

nodig hadden. De regen daar ging dikwijls gepaard met veel wind waardoor 

er nog al eens een pajong sneuvelde, omdat het maar papier was. 

Nou we waren al vlug uitgekeken bij de kooplui in Tilburg, al beweerde er nog 

wel één dat hij me voor € 15.- van mijn rugpijn af kon helpen, daar ben ik 

maar niet op in gegaan. We hadden ondertussen wel trek gekregen en gingen 

19

een eettentje binnen en bestelden ieder een maaltijd. Drank verkocht de 

brave man niet, daarvoor moesten we naar de centrale bar. De Indische 

maaltijd smaakte niet zo lekker als de nasi en bami die mijn vrouw thuis 

klaarmaakt. Ook de Chinees bij ons op de hoek heeft veel lekkerder spul 

als wat we hier voorgeschoteld kregen. Nee, dat viel erg tegen, waar ik wel 

herinneringen aan heb is de hap rijst in een bananenblad met een stukje 

ikan (vis) erbij die je kon kopen in de kampongs in de Vogelkop waar we wel 

eens kwamen. Je kon de geur nog ruiken van het houtvuurtje waarop de rijst 

bereid was. Maar daarvan is op deze pasar malam geen sprake, de maaltijd 

is veel te sterk gekruid waardoor de smaak van de rijst, vlees en groenten 

verloren gaat. Ondertussen stond op het podium een zanger liedjes van Jack 

Jersy te zingen o.a. Lana en dergelijke, wat ook al niet bijdroeg aan de tijd 

van vroeger sfeer. Al moet ik wel zeggen dat ik in Sorong nooit danseressen of 

zangers op heb zien treden met Indische songs of dansen, geen krontjong of 

gamelan, ik zag wel ooit een oude Papoea op zijn trommeltje tokkelen maar 

verder niks. Die trommelaar was mijn waskoelie en die ging zich eens behoorlijk 

uitsloven als ik op bezoek kwam in zijn woning. Ik was bijzonder tevreden 

met mijn waskoelie en eens toen we van een patrouille terug kwamen en ik 

veel vuile kleding had heb ik hem dubbel betaald maar daar heb ik later spijt 

van gehad. De man kwam een maand niet opdagen omdat hij nu geld had 

voor 2 maanden. Noodgedwongen moest ik dus zelf mijn kleding wassen. 

Maar we waren op de pasar malam, ik had al eens rond gespeurd maar er 

kwam geen enkele bekende opdagen. De zanger was gestopt toen de 

mededeling kwam dat er een half uur pauze was en er na de pauze een 

bijzonder optreden zou volgen. Dat hebben we maar niet meer afgewacht 

en mijn vrouw wilde nog een stuk spekkoek kopen voor mijn schoondochter. 

Nou dat was niet te koop op deze pasar malam, wat toch wel vreemd is want 

spekkoek is toch een onderdeel van de Indische cultuur. Ik vroeg aan een van 

de organisatoren waarom er geen spekkoek verkocht werd en het enige wat 

hij zei dat niet aan alles gedacht kon worden. Voor mij geen pasar malam 

meer voor de herinnering, want die krijg ik niet op deze oosterse markt. Als 

ontmoetingsplaats voor sobats is het prima maar dan alleen als een mogelijkheid 

om weer eens samen te kletsen over nu en vroeger. Vooral als er sobats 

tijdens de jaarlijkse reünie met vakantie of op een andere wijze verhinderd 

zijn is de pasar malam een uitstekend alternatief om elkaar weer eens te 

ontmoeten. 

Maar zeg me niks over tempo doeloe want die is daar niet, althans niet voor 

mij. Of ligt het misschien toch aan mij? 

Louis van Diessen 

Ma, Satoe Ketjil 

(door Ed van Tuil) 

Op voorhand mijn excuses aan alle koks van Merauke. Excuses voor de 

onthulling dat ik in Merauke alles gedaan heb behalve lekker gegeten. Dat lag 

niet aan de mensen van de keuken. Dat zal ongetwijfeld met de beschikbare 

20

asismaterialen te maken hebben gehad. 

Hoe het ook zij, me echt verheugen op wat de pot nu weer zou schaffen, was 

er al snel niet meer bij. En ik was toch geen piespook op dat gebied. Opgegroeid 

in een modaal gezin waar je in het begin van de maand, als pa salaris 

had ontvangen, nog vlees op je bord kreeg. Maar na de 20ste zeker niet meer. 

Kwam er wél een stuk vlees op tafel dan was er gegarandeerd een noodslacht 

op het dorp geweest. Kortom, éten en verder niet zeuren. Dat was het devies. 

Dus ik zeurde niet. Zelfs niet in Merauke. 

En ach, misschien zit ik wel te overdrijven. Is het na al die jaren erger dan het 

lijkt. Tenslotte was de dagelijkse schep rijst met zo’n goulashachtige saus d’r 

over nog wel te pruimen. Het zal veel meer de entourage geweest zijn. Zo’n 

open eetzaal met van die houten tafels had natuurlijk alles behalve de 

uitstraling van een 3 sterren restaurant. De Hollandse maaltijd met aardappels 

uit blik moest voor de nodige afwisseling zorgen. Ik heb later als fanatiek 

privé tuinder heel wat aardappelen verbouwd. Maar de smaak van die ingeblikte 

piepers ben ik gelukkig nooit meer tegengekomen. Dan had je verder 

nog de multifunctionele kaas. In de eerste fase was het gewone kaas. Daarna 

werd het een pittige Franse schimmelkaas en in derde instantie maakten onze 

culinaire vrienden er een geraspte strooikaas van. 

Op verschillende punten kon je de dagelijkse dorst lessen. “Vooral veel drinken”, 

werd er altijd gezegd. Maar de water en thee reservoirs waren van die 

ondefinieerbare soort zakken die weliswaar waterdicht waren maar ook een 

muffe smaak aan thee dan wel citroenwater meegaven. Met andere woorden, 

niet te zuipen. 

Het enige feestje dat ik me kan herinneren was de verjaardag van de prins. 

Toen kregen we een halve kip. Verder wisselden wij telegrafisten, ’s morgens 

om 5 uur als de kok van dienst begon, nieuwtjes met ‘m uit. In ruil voor een 

gebakken eitje. Menig kok zal een bepaald bericht eerder geweten hebben dan 

Die Ouwe. Maar op dat gebakken ei na bleef het behelpen. 

Dus zocht ik naar alternatieven. Het betaalde voedsel. Maar ja, dat was 

natuurlijk wel een financiële rib uit m’n lijf. Want niet alleen de betaalde liefde 

is duur. Het betaalde voedsel tikt ook aardig aan. 

Bovenaan de lijst van ultiem eetgenot, stonden de bakjes saté van hertenvlees 

die de een of andere, altijd vriendelijk lachende sergeant-majoor, door 

zijn vrouw liet bereiden om ze vervolgens in een grote pan in de kantine aan 

de man te brengen. Ze waren duur. Maar heerlijk! Het was vaak opletten dat 

je niet meteen je vingers mee opat. Toch was dat een luxe die ik maar zelden 

kon veroorloven. 

Iets frequenter was de aankoop van een zak pisang goreng. Die haalden we 

ergens bij een vrouwtje aan de haven. Tien stuks in een zak. In gedachten 

proef ik ze nog steeds. Net als de smaak van de aardappelen, maar dan in 

positieve zin, ben ik die smaak in mijn latere leven ook nooit meer tegengekomen. 

Waar ik me min of meer aan te buiten ging, was de ketjil. Het werd dagelijks 

verkocht door een oud Javaans vrouwtje in een golfplaten stalletje tegenover 

de kazerne. Ter hoogte van ons gebouw. Dus we hoefden er de kazerne 

niet voor uit. Vanachter het hek riep je keihard:”Ma, satoe ketjil.” Ik zal het 

ongetwijfeld niet goed uitspreken, laat staan schrijven. Maar via dit fonetisch 

21

Maleis wist ze in ieder geval wat ik moest hebben. Het werd door haar eigen 

bezorgdienst aangereikt. Een manneke van een jaar of tien, die goed door had 

dat we om de een of andere onzinnige reden, dergelijke hekaankopen niet 

mochten doen. Zag hij een ster of een streep dan stelde hij de levering even 

uit. Was het kader uit het zicht verdwenen dan rende hij snel de straat over, 

pakte het geld aan en frommelde de lekkernij door een gat in de grond dat hij 

in een eerder stadium al had gegraven. Net of een aantal konijnen zich 

dagelijks onder het hek doorgroeven. 

De lekkernij bestond uit een paar blokken natte rijst overgoten met een 

satésaus en wat boontjes. Dat alles verpakt in bananenbladeren. Het had één 

belangrijk kenmerk. Het was verschrikkelijk heet. De vlammen sloegen uit je 

mond. Als baroe kon je er beter niet aan beginnen tenzij je een mok blus- 

water binnen bereik hield. Hoe langer je diende hoe beter je het kon 

verorberen. Sterker nog, het was min of meer één van de kenmerken van een 

ouwe stomp. 

Net als het roken van zware shag, en het dragen van een verbleekt 

dungerypak. Wit geworden door het vele wassen, dus een bewijs van een 

lange aanwezigheid in de tropen. Die pakken waren zeer gewild. Menig keer 

bleek jou verbleekte outfit ordinair van de waslijn gejat. Maar traditiegetrouw 

pikte jij dan op jouw beurt ook weer zo’n wit uitgeslagen kostuum terug. 

Kortom, de status van ouwe stomp was duidelijk herkenbaar. Ook aan de 

manier waarop je zonder blikken of blozen en zonder bluswater de ketjil met 

je vingers zo naar binnen werkte. 

Zou dat spul tegenwoordig nog te koop zijn? 

Reünie herdenkingsbijeenkomst 2009 

14 en 15 mei in de Lt. Generaal Tonnet kazerne in ’t Harde 

Het was weer druk op de beide dagen van onze reünie. Ruim achthonderd 

bezoekers kwamen weer naar ’t Harde. Hernieuwde kennismaking, eerste 

ontmoetingen na de militaire tijd in voormalig Nederlands Nieuw-Guinea (nog 

steeds), herinneringen ophalen, sterke verhalen vertellen en genieten van de 

rijstmaaltijd en het drankje. Natuurlijk was er ook weer de gezellige muziek 

met zang van onze langzamerhand welbekende huisband CARBON. 

De opening van beide dagen werd gedaan door onze vicevoorzitter Bram 

Meurs omdat onze voorzitter Judo Peperkamp verstek moest laten gaan wegens 

een operatie. De organisatie stond weer onder leiding van Cor van Vliet. 

Ook dit jaar weer zonder wanklanken. Bedankt Cor. 

Op 14 mei benadrukte, mevrouw Drs. P.A. Huitsing, directeur Eenheid 

Oorlogsgetroffenen en Herinnering WO ll van het Ministerie van Volksgezondheid 

en Sport, in haar toespraak, dat het huidige Den Haag weldegelijk aandacht 

heeft voor VETERANEN. 

Op 15 mei was het woord aan Vice- Admiraal Ir M. van Maanen die in een 

duidelijke toespraak het belang van belangenbehartiging naar voren bracht. 

De foto reportage spreekt voor zich en roept op om volgend jaar ook eens 

onze reünie te bezoeken zeker als u nog nooit bent geweest. De data zijn al 

bekend t.w. 22 en 23 april 2010, weer in ’t Harde. 

22

Berichten van Bestuur van de Vereniging en redactie Nieuwsbrief 

In Memoriam 

Met eerbied en in gepaste stilte brengen we een laatste eresaluut 

Mevr. C. van Hees-Veldkamp 

D. Spit Blijham 

A.F. van Dorst Harderwijk 

H. Veltman Hilversum 

H. de Jong Maurik 

W.M. de Bruin Roosendaal 

U. Eisma Wommels 

J. Welzen Geleen 

Cornelia van Hees - Veldkamp, † Amsterdam, 1 april 2009 

Milva officier geneeskundige dienst. 

Draagster van het herinneringskruis Nieuw-Guinea 

Weduwe van H.F.P. van Hees †1975 Majoor b.d. 

In 1954 kwam Cornelia van Hees-Veldkamp als Milva Geneeskundige Dienst 

in Nederlands Nieuw-Guinea aan. Haar driejarig contract werd echter na ruim 

een jaar alweer verbroken toen de op het eiland gelegerde soldaten werden 

vervangen door het Korps Mariniers. Zij was in Kijkduin opgeleid tot militair 

verpleegster met de vergelijkbare rang van onderofficier. Een paar maande 

later werden er op korte termijn vrijwilligers gevraagd voor het Militair 

Hospitaal in Nederlands Nieuw-Guinea. En daar wilde zij dolgraag heen. 

Ingeënt voor allerlei infecties en voorzien van een tropenuniform ging zij in 

de rang van Hoofd Milva Geneeskundige Dienst der 3e klasse samen met een 

vriendin van de opleiding naar Nieuw-Guinea. Als verpleegster werd zij na 

haar opleiding in de officiële status van Milva officier. 

In maart 1955 keerden alle militairen van de Koninklijke Landmacht met het 

motorschip Sibajak terug naar Nederland. In mei 1955 is mevrouw Veldkamp 

getrouwd met kapitein van Hees en moest zij als gehuwde vrouw het leger 

verlaten. Haar huwelijk heeft slechts twintig jaar geduurd. Haar man kapitein 

van Hees is jong overleden. Het echtpaar kreeg een zoon en een dochter. 

(Informatie over de groep van twaalf Milva’s die destijds naar Nieuw-Guinea 

werden uitgezonden is te vinden in het boek “Hare Rok”. Vrouwelijke 

veteranen, vroeger en nu van Margit Willems. Red.) 

Welkom aan onze nieuwe leden 

M.M. van Zwam Kievit 14-16 5111 HD Baarle-Nassau 

A. Vos Klipper 47 2991 KK Barendrecht 

G.L.M. Onderwater Koningin Emmalaan 13 5684 BA Best 

J.A.van ‘t Slot V.N.laan 39 7742 CC Coevorden 

H.J.M. Maarse Elskamp 8 7721 WV Dalfsen 

R.J.van Riet Margarethaland 130 2591 TR Den Haag 

W. Vos St.Bossestraat 43 1781 SW Den Helder 

R.A.C. Houkes Kastanjestraat 14 5104 CL Dongen 

B. de Roo Tak van Poortvlietstraat 283b 3317 JV Dordrecht 

33

A.van Daal Plutostraat 17 5632 CG Eindhoven 

K. Perdon Lentebries 28 6661 PK Elst (gld) 

J.F.L. Jansen De Santbrincke 44 7931 TV Fluitenberg 

P.J.P. Peters Einottenhof 10 5421 AM Gemert 

J.F. Hensen Meerweg 89 9752 JD Haren(gr) 

H.M. Vliegen Nederhuizinge 18 5731 ML Mierlo 

C. Maes Grachtstraat 50 6438 HN Oirsbeek 

A.H. Schrauwen St.Antoniushof 25 4902 RZ Oosterhout(nbr) 

J. Josemans J.van Osstraat 2 5346 RL Oss 

E. Feenstra Trekweg 66 8763 MG Parrega 

J.H.van Doesburg Veluwemeer 31 3068 KM Rotterdam 

F. Doorschodt Halleyweg 239 3318 CH Utrecht 

J.T. Huskes Oude Turfstraat 58 5916 NW Venlo 

B.Th. Liefrink Doornenburg 39 4385 EK Vlissingen 

J.B.te Wiele Goudenregenstraat 46 7101 KT Winterswijk 

G.P. Derix Everardusplein 2 6602 EP Wijchen 

E.G. Kiewiet Groenestein 10 3334 CG Zwijndrecht 

L.J. Evenboer H.F.Ruysstraat 10-2 1063 KD Amsterdam 

A.C. Prudon De Brem 19 6581 VS Malden 

J.H. Schenkelaars Chamonixstraat 170 5627 KC Eindhoven 

F.G.van Gemmert Kanaalweg Oost 39a 7691 CC Bergentheim 

Algemene Ledenvergadering Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen 

1945-1962 

Gehouden op woensdag 8 april 2009 te Soesterberg, Kampweg 1, 3769DE 

Soesterberg. 

Aanwezig bij deze vergadering waren drieënveertig leden. Een toch wel zeer 

lage opkomst. De inspecteur Generaal der Krijgsmacht en der Veteranen is 

vertegenwoordigd door Lt. Kolonel Petter en de VOMI door de heer K.van 

Orsel. De door de vereniging gehouden actie ten gunste van de Papoea’s 

op initiatief van wijlen Ab Koens heeft duidelijk de aandacht van de landelijke 

pers getrokken. Helaas werd bij de overheid zeer formeel gereageerd, 

Teleurstellend. De penningmeester krijgt een attentie aangeboden voor de 

perfecte ledenadministratie, het beheer van de middelen en het werk dat hij 

verzet voor de Nieuwsbrief, waarvan onlangs het vijfentwintigste nummer is 

verschenen. Het financieel verslag en ook het jaarverslag van de vereniging 

wordt door de vergadering akkoord bevonden ook nadat de kascommissie 

verslag heeft uitgebracht en de vergadering heeft voorgesteld om het bestuur 

decharge te verlenen. De heer J.H.van Hensbergen wordt herkozen voor een 

nieuwe termijn als bestuurslid. De voorzitter van de sociale commissie dankt 

de leden van deze commissie voor hun inzet in het afgelopen jaar. 

Het bestuur 

Onderscheiden 

Al in 2007 op 27 april ontving ons lid de heer N.J.Sagel een 

Koninklijke onderscheiding. Dit was de redactie helaas niet 

bekend en daarom is hier nooit aandacht aan gegeven. 

Nu we het wel weten wil het bestuur de heer Sagel van harte 

feliciteren met de indertijd ontvangen onderscheiding. 

34

0proep van het bestuur 

Het bestuur wil graag op de hoogte worden gehouden van het verkrijgen van 

Koninklijke en Militaire Onderscheidingen door leden van onze Vereniging. De 

redactie wil het verkrijgen van een onderscheiding graag in de Nieuwsbrief 

vermelden. Daarom vragen we onze leden om ons op de hoogte te houden. 

Een verkrijger van een onderscheiding kan het zelf aan de redactie melden 

maar ook anderen kunnen ons hierop attenderen. We plaatsen het bericht het 

liefst met een foto van de uitreiking van de onderscheiding aan betrokkene. 

Een melding kunt u doen rechtstreeks naar de redactie (zie colofon) 

Afscheid van Guido Sylvester, Kapitein der Infanterie van Het Regiment Oranje 

Gelderland 

Op woensdag 25 maart ging De kapitein der Infanterie Guido Sylvester met 

functioneel leeftijdsontslag. Guido Sylvester was sinds de heroprichting van 

het Regiment Oranje Gelderland de o.m. contactofficier met de Vereniging 

Nederlands Nieuw Guinea Militairen. 

Na de ontvangst werd uiteraard buiten, onder leiding van de Commandant, 

het laatste bataljons appèl voor Guido Sylvester gehouden. De Commandant 

de Luitenant Kolonel F.Overdiek gaf in het kort de vierendertig jaar van de 

loopbaan van de Kapitein Sylvester weer. Daarna werd hem de sabel overhandigd. 

Onder luid applaus reden toen de heer en mevrouw Sylvester in een 

gevechtsvoertuig een ereronde. Daarna was er een gezellig samenzijn in het 

restaurant. De familie Sylvester is voorgoed vertrokken naar Suriname. Het 

afscheid werd namens onze vereniging bijgewoond door Cor van Vliet. 

Veteranendag voortaan op de zaterdag in juni 

De Nederlandse veteranendag wordt voortaan vast georganiseerd op de laatste 

zaterdag van de maand juni, de zaterdag die het dichtst ligt bij 29 juni, de 

geboortedatum van Prins Bernhard. Dat heeft het Comité Nederlandse 

Veteranendag bekend gemaakt. Vooral de ervaringen van dit jaar, toen 

Veteranendag op zaterdag werd gehouden, zijn aanleiding geweest voor deze 

beslissing. Afgelopen Veteranendag bleek het grootste aantal bezoekers 

ooit op te leveren (55.000), maar ook de diversiteit onder de bezoekers was 

beter. Verder biedt de zaterdag betere mogelijkheden voor jonge, werkende, 

veteranen om deel te nemen aan het evenement. Recentelijk heeft ook de 

vaste Kamercommissie Defensie zich ook uitgesproken voor de zaterdag als 

vaste Nederlandse Veteranendag. De volgende Veteranendag valt dus op 

zaterdag 27 juni 2009. Het is de vijfde Veteranendag en dus een lustrum. 

Daarom worden er voor 2009 verschillende lustrumactiviteiten gepland. Zoals 

een reeks van veteranenconcerten die het land ingaan, speciaal drukwerk en 

speciale programma accenten tijdens de veteranendag zelf. 

Informatie http://www.veteranendag.nl 

35

Richtlijn Draaginsignes en Herinneringsspelden 

Veteranen die deelnemen aan een ceremonieel eerbetoon mogen op hun 

verenigingstenue of net burgertenue het volgende dragen: 

Links op de borst: groot model onderscheidingen (bij voorkeur opgemaakt) en 

bij voorkeur ten behoeve van enige uniformiteit: 

Rechts op de revers: Draaginsigne Veteranen, de “zilveren anjer” van ZKH 

Prins Bernhard en de overige herinneringsspelden. 

Hierbij wordt aangetekend dat het tenue te allen tijde een nette en verzorgde 

uitstraling dient te hebben. 

Sociale commissie 

Als u contact wilt met een lid van de sociale commissie kunt u het voor u 

dichtst bij wonend lid vinden in de lijst aan de binnenkant van de omslag van 

deze Nieuwsbrief. 

Voor uw agenda. 

Onze reünie/herdenkingsbijeenkomst zal ook in 2010 weer in de Tonnet 

kazerne in ’t Harde worden georganiseerd en wel op de donderdag 22 april 

en de vrijdag 23 april. Dus vroeger in het jaar omdat gebleken is dat in de 

maand mei toch veel sobats al op vakantie zijn. Noteer daarom deze data nu 

al vast. Voor de reünie ontvangen de leden medio maart een uitnodiging. 

De Nieuwjaarsreceptie in Roosendaal is op 10 januari. In de volgende 

nummers van de Nieuwsbrief volgt meer informatie. Voor de Algemene 

Ledenvergadering in 2010 is nog geen datum en locatie bepaald. 

Mededeling van de redactie van de NIEUWSBRIEF. 

Verandering van volgorde van rubrieken in de nieuwsbrief. 

Om de rubrieken BERICHTEN VAN BESTUUR VAN DE VERENIGING EN redactie 

Nieuwsbrief en BERICHTEN VAN LEDEN en ORGANISATIES, zo actueel 

mogelijk te laten zijn heeft de redactie deze rubrieken verhuisd naar de 

laatste pagina’s van de nieuwsbrief. 

Van de redactie 

De redactie vraagt om adverteerders in onze Nieuwsbrief. Als u een gegadigde 

weet laat hem of haar dan contact opnemen met de redactie. (adres zie colofon) 

De redactie wil graag in het bezit komen van foto’s van gebruikt 

materieel (voertuigen, wapens, uniformen e.d.) op Nederlands Nieuw-Guinea 

in de periode 1945-1962. Ook is er belangstelling voor foto’s van de kazernepoorten 

in de verschillende plaatsen op Nederlands Nieuw-Guinea. Hebt u een 

dergelijke foto neem dan even contact op met de redactie. 

Verschijningsdata Nieuwsbrieven 

Het ligt in de bedoeling om Nieuwsbrief 27 medio september te laten 

verschijnen en Nieuwsbrief 28 medio december. De sluitingsdata voor het 

inzenden van kopij zijn daarom: Nieuwsbrief 27 op 15 augustus en 

Nieuwsbrief 28 op 1 november. 

Web site informatie 

Onder dit kopje wil de redactie interessante websites gaan vermelden. 

36

Als u een voorstel heeft attendeer de redactie dan daarop. 

Lees: http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/41355168 

Berichten van leden en organisaties 

Nieuwe directeur Veteraneninstituut 

In de vergadering van 25 februari jl. heeft de Raad 

van Bestuur van de Stichting het Veteraneninstituut 

ingestemd met de benoeming van Kapitein ter Zee 

van Administratie F.J.Marcus tot nieuwe directeur 

van de Stichting. De benoeming gaat in op 1 juli 

2009. Frank Marcus volgt op deze datum Kolonel 

Loek Habraken op die het directeurschap van de 

Stichting vervulde sinds september 2002. 

Op zoek naar 1 

Lo Spiering, Strengse Veld 64, 6996DK Drempt 

Is op zoek naar oude maten die hij graag bij de reünie had willen ontmoeten 

maar die helaas niet aanwezig waren. 

Hij heeft nog de volgende gegevens: 

• Evert van den Dikkenberg, woonde in 1961 in Ede en was bekend als 

sportman (waterpolo) 

• Bosman, woonde in 1961 in Lemmer waar zijn ouders een schoenenzaak 

hadden. Na terugkeer uit Ned.Nw.Guinea is hij bij Douwe Egberts gaan 

werken. 

• Ben van Kesteren, woonde in 1961 in Leeuwarden. 

• Kroes, woonde in 1961 in Dalfsen. 

• Fijneman, ging in 1961 terug naar zijn woonplaats Oosterhout (NBr.) 

Op zoek naar 2 

P. van der Looij, 

Offenbachlaan 93, 

5654RB Eindhoven 

Is op zoek naar 

oude maten. 

Daarom drie foto’s. 

Herkent u iemand? 

Weet u een naam 

geeft die dan door 

aan P. van der Looij 

of aan de redactie. 

Kapitein ter Zee van 

Administratie F.J.Marcus 

37

Poster 5 jaar Nederlandse Veteranendag 

De poster voor de 5de Nederlandse veteranendag is naar 

we nemen we aan bekend. Minder bekend is dat de Limburger Mart Barten 

(met een lieftallige dame) erop is afgebeeld. Mart Barten is lid van onze 

vereniging. Mart Barten maakte destijds deel uit van het Eerste peloton van 

de Alfa Compagnie van het 6e bataljon Infanterie. Leden van dit peloton van 

de Alfa Compagnie zijn bijzonder trots dat één van hen op deze poster werd 

gezet. Maar ze vonden het ook aanleiding voor een geintje. Kijk maar naar de 

foto’s 

echtgenote Finy op de poster Mart Barten met de poster 

Persbericht 

Bureau Stichting Herdenking 15 augustus 

Zaterdag 15 augustus 2009 vindt weer de jaarlijkse herdenking plaats van de 

capitulatie van Japan op 15 augustus 1945. De herdenking begint in de 

ochtend met een bijeenkomst in het World Forum. De herdenking wordt daarna 

voortgezet met een ceremoniële plechtigheid bij het Indisch Monument. 

38

Na afloop hiervan wordt wederom in het World Forum het alle generaties 

programma aangeboden, waaronder een koempoelan. Er bestaat de mogelijkheid 

om tegen betaling een Indische maaltijd te gebruiken. 

Opgave voor deelname kan per briefkaart worden gedaan. 

Briefkaart sturen naar: 

St. Herdenking 15 augustus, Postbus 85747, 2508CK Den Haag 

Maar ook per e-mail info@indieherdenking.nl 

U dient uw naam, adres, postcode en woonplaats en uw telefoonnummer te 

vermelden bij de opgave. Eind mei ontvangt u dan de gedetailleerde gegevens. 

Persbericht 

Bureau Stichting herdenking 15 Augustus 

Het boekje “Het Indisch Monument”is in te zien en te downloaden op de 

website www.indieherdenking.nl. De tekst is op een aantal punten, t.o.v. de 

gedrukte uitgave, gewijzigd. 

Bedankt 

(Van de Gereformeerde kerk van Aarlanderveen ontving de vereniging via 

ons bestuurslid Ad Bouterse een forse gift die werd bestemd voor de Stichting 

V.I.S. (Verenigd Internationaal Samenwerken). Van deze Stichting ontvingen 

we een bedankbrief met de onderstaande tekst. Redactie) 

In de maand april ontvingen we een enorme donatie. Hiervoor willen wij u 

hartelijk danken. De donatie willen we helemaal gebruiken voor de aanschaf 

van nieuwe schoolboeken. U weet natuurlijk dat het droevig gesteld is met het 

onderwijs in Papua vooral op het eiland Biak. 

In de maand december 2008 hebben leden van V.I.S. een school bezocht 

in Siabes op het eiland Biak. Het was treurig om te zien dat alleen de leerkrachten 

in het bezit waren van boeken. De hoofdonderwijzer vertelde dat hij 

problemen raakte door het gebrek aan boeken omdat de leerlingen van de 

hoogste groep in de maand juni examen moesten doen voor het middelbaar 

onderwijs 

Na dit bezoek aan de school zijn we regelrecht naar de groothandel in de stad 

gegaan en hebben voor alle kinderen een pakket boeken gekocht. De pakketten 

brachten we de volgende dag naar de school waar ze er heel erg blij mee 

waren. Net als in ons land hebben de scholieren ook op Biak ieder jaar nieuwe 

boeken nodig. Daarom hebben wij besloten om de donatie van u te gebruiken 

om voor het volgende schooljaar weer boeken te kopen voor de school in 

Siabes op het eiland Biak. 

Het bedrag van de donatie maken we over naar onze contactpersoon op Biak 

die de nieuwe schoolboeken zal kopen. Wij hopen op deze manier, mede 

dankzij uw donatie, de Papua kinderen een betere toekomst te geven. 

Namens de Papua kinderen heel veel dank. Ninja Mac Mootry, Stichting V.I.S. 

39

nieuwsbrief juni 2009 - De Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?