Samenvatting: Living on the Edge

Begrazing van vee voorkomt in de Sahel op de langere termijn bosvorming, maar heeft ook een direct effect op de
vegetatiebedekking en daardoor op het voedselaanbod voor vogels die op de grond foerageren. De foto toont
rechts een gebied waar vee, in verband met een experiment, wordt buitengesloten.
Bos De mensen die in de Sahel wonen, hebben
hout nodig om hun eten te koken.
Rondom de dorpen worden daarom dagelijks
takken gekapt en zijn kinderen en
vrouwen druk in de weer om dood hout te
verzamelen. De stedelingen gebruiken
vaak houtskool, dat van ver wordt aangevoerd.
Door deze houtbehoefte is er ontbossing
van de Sahel gaande, zoals blijkt
uit vergelijking van satellietbeelden met
luchtfoto’s van enkele tientallen jaren geleden.
Bovendien zijn in het noorden van
de Sahel tijdens de Grote Droogte veel acacia’s
doodgegaan. Verder naar het zuiden
zijn bossen uitgedund, is het aantal bomen
in landbouwgebied sterk afgenomen en is
het landschap opener en kaler geworden.
Tegenwoordig wordt er veel bos aangeplant.
In de dorpen en steden is het vooral
Neem, een exoot uit Birma, en, om verstuiving
van zand tegen te gaan, op veel plaatsen
Prosopis, een exoot uit Chili. Verder zijn
overal Eucalyptus-bossen aangelegd (een
exoot uit Australië). Voor de Europese trekvogels
zijn deze exoten niet aantrekkelijk
vanwege hun geringe insectenaanbod.
Deze nieuwe bossen bieden geen soelaas
voor het verlies van het inheemse bosareaal.
Hetzelfde gebied in Senegal, gefotografeerd in 1984 en 1993, laat de kaalslag van acacia’s in dit
parkachtige landschap zien; de resterende bomen hebben veel takken verloren door kap.
13