Samenvatting: Living on the Edge

Visvangst In de Sahel liggen enkele grote
vloedvlaktes en moerassen waar veel
watervogels zijn geconcentreerd. Al deze
wetlands staan tussen augustus en december
onder water en vallen daarna droog.
Honderdduizenden vissers laten deze kans
niet onbenut en weten met tijdelijke dammen,
fuiken en staande netten de samengedreven
vis te bemachtigen. Ze doen dat
de laatste decennia zo massaal en efficiënt,
dat – hoe onwaarschijnlijk het ook moge
klinken- vrijwel alle vis wordt weggevangen.
Met als gevolg dat vrijwel geen vis de
kans krijgt om ouder te worden dan een
half jaar.
In de Binnendelta gebruikten de vissers
in 1960 nog netten met een maaswijdte
van 50 mm, maar dat nam af tot 33-41 mm
25 jaar later; tegenwoordig gebruiken de
De tijd dat er Nijlbaarzen
van 1,5 m werden gevangen
in de Binnendelta is voorbij.
De vissen wordt niet meer de
tijd gegund om oud te worden.
Voor de visetende vogels
(hier Zwarte Ruiters en
Kleine Zilverreigers) is dit
geen ongunstige ont wikkeling
want er is meer jonge vis dan
ooit. Daar staat tegenover
dat veel vogels sneuvelen door
haaklijnen en fuiken.
meeste vissers vaak plastic netten met een
maaswijdte van 10 mm. De vissen hebben
zich wonderwel aangepast en planten zich
nu op veel jongere leeftijd voort. Grote vissen
van 50 cm en meer zijn in de loop van
die periode schaars geworden. Voor de vissers
is de spoeling echter dun geworden: er
zijn veel meer vissers gekomen met steeds
meer netten, maar de dagelijkse vangst per
visser is afgenomen. Voor de visetende vogels
is deze overexploitatie op korte termijn
niet schadelijk, omdat hun
voedselaanbod - vooral de kleinere vissen -
alleen maar groter is geworden. Toch heeft
de toegenomen visvangst een rechtstreeks
negatief effect op vogels, omdat er jaarlijks
duizenden sneuvelen in fuiken en door
haaklijnen.
15