Jaarboekje 2010 - IJsclub Vlietland

14
Tot de kerst bleef het kwakkelen, dooide het wat op, maar 24 december vroor
het weer drie graden en bleek onze inmiddels ingedooide en opgevroren baan
een prachtig ijsdoolhof voor een heleboel enthousiaste kinderen. Weer een
beloning voor harde arbeid! Het kan een paar dagen duren, maar dan betaalt
de inspanning zich terug.
Vuile winter
Terwijl met tussenpozen het westen van Nederland en daarmee ook onze
ijsbaan werd voorzien van een pak sneeuw en tussendoor wat dooi, bleef het
noordoosten met ijs en sneeuw bedekt. Schaatskansen waren er daar
nauwelijks door de vele sneeuwstoringen, terwijl wij met enig geluk en door
de dooi gesmolten sneeuw tot 16 januari in totaal 15 ijsdagen optekenden.
Het was wel steeds ‘werkijs’ ook voor onze vrijwilligers, maar dat werd wel
telkenmale beloond.
Het topweekend was 9 en 10 januari. Duizenden mensen hebben toen
genoten van onze baan, honderden nieuwe leden werden ingeschreven.
Zaterdag met mooi weer en zondag met onvoorstelbare drukte en urenlange
sneeuwval. De veegcapaciteit van onze machines werd tot het uiterste getest
en de zorgvuldigheid bij het vegen tussen alle drukte en met veel
onoplettende kinderen ook. Helaas kwam er door het ruige ijs ook menigeen
ten val, waardoor twee mensen met gecompliceerde breuken (heup en pols)
per ambulance naar het ziekenhuis moesten worden vervoerd. De vereniging
heeft deze mensen voorzien van een bloemetje en men bleek erg tevreden
over de (na)zorg. De schaats-brancard bleek hierbij uiterst nuttig. De pleisters
werden ook druk gebruikt, maar ieder, ook degenen die lelijk ten val kwamen,
waren vol lof over al het werk en de relatief goede ijskwaliteit.
Februari-wintertje
Ook februari gaf veelbelovende winterkaarten, het bleef koud in het oosten en
kwakkelen in het westen. Op 12 februari was ook weer zo’n gedenkwaardige
dag met 3 cm sneeuw op 2 cm dik ijs en een verwachting voor verdere vorst.
Brandweer, loonbedrijven, slangenhaspels, dappere kerels, alles werd door
de ijsmeesters Theo en Ben ingeschakeld om de baan vanaf de dijkjes te
besproeien en het sneeuwprutje in te wateren, zodat er daarna weer bij
opvriezing een schaatsbare baan zou ontstaan. Dingen gaan nooit vanzelf
dus we moesten nog twee dagen wachten, maar hadden toen een mooie 600
meter baan die op 15, 16 en 17 februari nog druk bereden werd. Diegenen die
er geweest zijn weten hoe mooi het was, qua weer en sfeer en dit dankzij de
‘koude’ inzet van de grote sproeiploeg, die na noeste arbeid van een
welverdiende Jägermeister konden genieten. In één woord klasse, mannen!