maandblad - Vereniging tegen de Kwakzalverij

er dan op 25 april 1956, tijdens de
zelfde zitting als Mevrouw M.... voor
het Amsterdamse kantongerecht terecht?
Was dat niet de broer van Mevrouw
M...? Werd hij niet verdedigd
door uw mede-NWP-leider mr Adam
van Doorninck? En werd hij niet evenals
zijn zuster veroordeeld? Gij kunt
toch niet veinzen van dit alles onkundig
te zijn, want gij waart, naar wij persoonlijk
constateerden, van het begin
tot het (voor u zo bittere) einde van de
zaak in de zittingszaal aanwezig.
Het is ons dan ook volstrekt raadselachtig,
hoe u deze „verleden tijd"-bok
hebt kunnen schieten, tenzij de bedoeling
voorzat een kwade zaak goed te
praten.
Serieus? Select?
BRENGEN WIJ thans de tweede bok
voor. De NWP, die zich zo gaarne
serieus en select noemt, heeft een
„Commissie voor onderzoek naar paranormale
begaafdheid" ingesteld. De
heer Van der Plaats schrijft nu, dat
deze commissie „in de zomer van 1955
een subcommissie benoemde met de
speciale taak om naar de praktijken van
deze magnétiseuse een onderzoek in te
stellen. Dit onderzoek werd zeer consciëntieus
verricht en daarvan is een
rapport verschenen, waarvan op 25
april 1956 aan het Amsterdamse kantongerecht
mededeling werd gedaan."
In de zomer van 1955 liet de NWP
dus een onderzoek naar de toelaatbaarheid
van Mevrouw M... als NWP-lid
instellen — terwijl zij al een jaar
NWP-lid was. Hoe select, hoe serieus!
En van dat rapport werd op 25 april
HELDERZIEND?
ALS GEVOLG VAN een ouderlijke
reprimande over zijn slechte rapport
liep de 16-jarige Hans Vissers te
Utrecht op 8 juni van huis weg.
Wekenlang verkeerden de ouders reeds
in angstige spanning, toen „een politie*
man de heer Vissers in overweging zou
hebben gegeven eens met de helderziende
Croiset te gaan praten", aldus
het dagblad De Telegraaf van 18 juli.
„Ten einde raad heeft de heer
Vissers dat gedaan en tijdens het consuit
zei de heer Croiset, dat Hans in
Antwerpen vertoefde. Onverwijld reisde
de ongeruste vader naar de Belgische
havenstad, maar vond er zijn zoon niet.
Nieuw overleg met de heer Croiset. Nu
zou Hans in Frankrijk, vermoedelijk
Parijs, vertoeven. Met medewerking van
de Nederlandse ambassadeur te Parijs
werden radio en pers daar ingeschakenld,
maar ook zonder resultaat."
Op 13 juli werd het signalement van
de verdwenen jongen aan radio en pers
doorgegeven. Enkele uren later hield
een Haagse agent hem op een trambalcon
aan. Hans had dé afgelopen
weken in een Haags hotel gewerkt en
was noch in Antwerpen, noch in Parijs
geweest...
1956 „mededeling gedaan aan het Amsterdamse
kantongerecht". Dit is wel
zeer euphemistisch aangeduid: 25 april
1956 was de datum van de rechtzitting,
waarbij de NWP-leider mr Adam van
Doorninck zijn NWP-lid Mevrouw
M... vergeefs poogde schoon te wassen.
Geen cent waard
ZIEHIER NUMMER 3 uit des boekhouders
bokkenstal. Kort na juni 1955,
aldus de heer Van der Plaats, legde het
hoofdbestuur van de NWP (lees de
heren Adam van Doorninck en Van der
Plaats) Mevrouw M... een aantal voorschriften
op, waaraan deze schriftelijk
verklaarde zich te zullen onderwerpen.
„Onder deze voorschriften bevond zich
o.m. het verbod om magnetiseurs of
andere personen, al dan niet lid van de
NWP, in haar praktijk met de behandeling
van patiënten te belasten of te
laten optreden. Het is de NWP, bij herhaalde
controles en ingewonnen informaties
bij behandelde patiënten, niet
gebleken, dat sindsdien deze verbodsbepaling
werd overtreden".
Dat stelt de heer Van der Plaats
zonder blikken of blozen zwart op wit,
terwijl hij weet, dat Mevrouw M... tijdens
haar zwangerschap plotseling
magnetiseursgaven bij haar broer ontdekte
(die ook al een-twee-drie in de
NWP werd binnengehaald, hoewel hij
volgens zijn eigen verklaring geen grein
benul van magnetiseren had!). En terwijl
de heer Van der Plaats ook weet,
dat deze broer een deel van de praktijk
van zijn in blijde verwachting zijnde
zuster waarnam. De heer Van der
Plaats weet dat, want het is op 25 april
1956 voor de balie nauwgezet uit de
doeken gedaan. De „herhaalde controles
en ingewonnen informaties" van de
zo serieuze en zo selecte NWP hadden
het blijkbaar niet aan het licht gebracht.
Waaruit slechts te concluderen valt, dat
de „herhaalde controles en ingewonnen
informaties" geen cent waard zijn.
Eis afgewezen
RUIMTE voor bok nummer vier! Justitie
en politie houden aantekening omtrent
personen en instellingen, die de
wetten des lands overtreden of gevaarlijk
op de scheidslijn tussen wettig en
onwettig balanceren. Die aantekeningen
worden gebundeld tot rapporten en
dossiers, welke in archieven worden bewaard.
Ook omtrent Mevrouw M...,
die op 25 april 1956 niet voor de eerste
maal terechtstond, en omtrent de
NWP, die in diverse rechtzaken gemoeid
is geweest, bestaan ambtshalve
justitiële en politiële dossiers.
Het is ieder zinnig mens duidelijk, dat
het fataal zou zijn, indien deze ambtelijke
dossiers in onbevoegde handen
kwamen. Alleen reeds vanwege het feit,
dat schending der geheimhouding
uiterst nuttige inlichtingenbronnen publiek
zou maken. De NWP denkt daar
blijkbaar anders over. Zij verlangde
van de justitie overlegging van een rap-
OPLICHTER
BESCHULDIGD van oplichting van
een dame te Wateringen, aldus een
ANP-bericht in het Algemeen Dagblad
van 23 juni, is de Haagse magnetiseur
H. A. H. C. bij arrest van het Gerechtshof
te Den Haag tot vier maanden gevangenisstraf
veroordeeld. Hij had van
de benadeelde, na haar stervende echtgenoot
te hebben „behandeld", twintig
gulden ontvangen. Indien de patiënt
overleed, zou het geld worden terugbetaald.
De magnetiseur liet niets meer
van zich horen. De rechtbank had hem
veroordeeld tot twee maanden, zodat de
straf in hoger beroep werd verdubbeld.
port omtrent de NWP, opgesteld door
de Amsterdamse recherche ten behoeve
van de justitie en departementale instanties.
De eis tot inzage werd uiteraard afgewezen.
Waarop de heer Van der
Plaats (vijfde bok) in zijn driedubbele
woede de term „geheime-politie-methode"
uit zijn vulpen slingert en over
strijdigheid met ieder fatsoenlijk begrip
fulmineert. Dan de open en eerlijke, o
zo selecte en o zo serieuze „onderzoek"
methoden van de NWP, nietwaar, heer
Van der Plaats? Mogen wij dan in dit
verband bok nummer 6 laten voordraven?
Even opfrissen
DEZE BOK NUMMER ZES is bijzonder
ernstig. Met een hardnekkigheid,
die aan brutaliteit grenst, poogt
de heer Van der Plaats de fictie staande
te houden, dat de NWP bij de beoordeling
van het „genezend vermogen"
der NWP-leden zeer serieus en zeer
selectief is. Hij poogt zulks ook nu:
„Niet 'een boekhouder' bepaalt het genezend
vermogen, maar de voltallige
Commissie voor onderzoek naar paranormale
begaafdheid."
Hierbij wrijft men zich de ogen uit.
Het is blijkbaar dienstig het geheugen
van de heer Van der Plaats ietwat op
te frissen. Op 25 april 1956, tijdens het
proces tegen Mevrouw M..., dat de
heer Van der Plaats van A tot Z bijwoonde,
verklaarde een lid der afd.
Zwendel der Amsterdamse recherche
als getuige, dat tijdens het vooronderzoek
was gebleken, „dat in de praktijk
uitsluitend de heer Van der Plaats de
beweerde geneeskracht keurde". Tijdens
dit zelfde proces zei de ambtenaar
van het Openbaar Ministerie: „Van
serieus onderzoek is, zoals de heer Van
der Plaats bij het vooronderzoek heeft
toegegeven, geen sprake. De adspirantleden
van de NWP moeten tien genezingsgevallen
opgeven, maar de NWP
bezoekt niet één van de tien „herstelden".
Een dergelijk papieren onderzoek,
gedaan door onbevoegde en ongeschoolde
niet-medici, is waardeloos."
Bij het vooronderzoek en tijdens het
proces komt aan het licht, dat de heer
Van der Plaats, boekhouder, de enige