maandblad - Vereniging tegen de Kwakzalverij

ff
Nogmaals „DE DOKTER IN HUIS
IN HET AUGUSTUSNUMMER
wijdde ik enige aandacht aan „De Dokter
in Huis" en richtte mij daarin tot
een collega Vederbosch, die, naar ik
meende te mogen aannemen, als redacteur
voor de inhoud aansprakelijk
moest worden gesteld. Het bleek mij
achteraf, dat ik mij in dezen had vergist;
een dr. Vederbosch bestaat niet in
Ermelo en is in het Geneeskundig jaarboekje
niet te vinden. Wel werd bij informatie
de verzekering gegeven, dat
de redacteur van het maandblad werkelijk
een medicus was, die onder een
schuilnaam optrad. Al met al een wat
vreemde geschiedenis en daarom meen
ik wat meer aandacht aan ,,De Dokter
in Huis" te mogen en moeten besteden
en heb de nummers van juli en augustus
eens nagelezen.
Het blijkt mij, dat de allerergste
kwakzalversadvertentie, die over de
Schavonenzalf, verdwenen is, maar
zonder kwakzalverij zijn de beide nummers
toch niet. Ik vind nog steeds de
aanprijzing van darmbessen, die à raison
van drie cents per stuk in de hardnekkigste
gevallen constipatie kunnen
verhelpen door de peristaltische beweging
van de ingewanden te versterken.
De bessen zijn ,,een reeds tientallen van
jaren beproefd en goed bevonden kruidenmiddel,
dat de spijsvertering vergemakkelijkt,
de appétit verbetert, de
teint frisser maakt, het bloed en de
adem zuivert." En dat alles voor enkele
centen daags!
Verder vind ik een aanbeveling van
bijenhormonen voor de versterking van
alle organen en hun functies, waaronder
reclame voor hormonenvitaminehoning,
een middel tegen slijmhoest en
een elixer als laxans. Deze middelen
zijn nogal prijzig en ik vrees, dat we
ook hier van echte kwakzalverij moeten
spreken. De bekende Zonnegoudkruiden
ontbreken niet op het appèl;
PLUIM
HET REDACTIE-SECRETARIAAT
stelt toezending van krantenknipsels,
strooibiljetten enz. betreffende alle vormen
van kwakzalverij op hoge prijs.
Het heeft herhaaldelijk alle leden en
lezers daartoe opgewekt. Velen hebben
aan die oproepen gehoor gegeven en
op die wijze het basismateriaal verschaft
voor menig interessant artikel
(-tje) in ons blad.
Maar één lezer spant in dit opzicht
de kroon. Op ongezette tijden ontvangen
wij van hem een enveloppe boordevol
materiaal. Het wordt tijd, dat hij
eens wordt genoemd -— uit dank en ter
navolging. Het is de heer P. van Gestel
te Rotterdam. Van hem, maar ook van
u, geacht medelid, hopen wij nog veel
kwakzalversliteratuur te ontvangen!
erger is nog, dat in het redactionele gedeelte
een aanbeveling staat van duizendblad,
waarvan wordt verteld, dat
het van oudsher een middel is tegen
„heirode bloedingen uit allerlei organen".
Gelukkig wordt hierop niet nader
ingegaan, zodat de lezers wel niet zo
gauw tot toepassing van dit middel
zullen overgaan. Maar een dergelijke
aanprijzing overgenomen uit „Geneeskruiden"
past toch niet in een populair-wetenschappelijk
blad voor het
gezin! Tenslotte is de Pleegzuster
Bloedwijn ook present, volgens de advertentie
„beslist een welkom geschenk
voor zieken en herstellenden; ouden
van dagen knappen er echt van op."
Hier vinden we weer een uiting van
het oude geloof, dat in de loop der
eeuwen bewaard is gebleven, namelijk
dat bloed en wijn iets met elkaar te
maken hebben en dat wijn als vervangingsmiddel
voor bloed kan worden gebruikt.
En als dan de verpleegster er
ook nog aan te pas komt, meent het
publiek dat het iets extra goeds te pakken
kan krijgen.
Een enkele opmerking over het dok-
Subsidfie
HET KONINGIN WILHELMINA
FONDS heeft de Vereniging tegen de
Kwakzalverij een jaarlijkse subsidie toe"
gekend, ingaande 1 januari 1956.
Onze Vereniging heeft met grote voldoening
van dit besluit kennis genomen.
De steun, welke het K.W.F, ons thans
verleent, is niet alleen financieel, doch
ook moreel. Immers, zij is een bemoedi"
gend blijk van waardering voor ons
streven de kwakzalverij te bestrijden en
de volksgezondheid te bevorderen.
Wij hopen in dat streven ook in de
toekomst niet tekort te schieten.
tersspreekuur: menformondruppels zonder
medische indicatie voor het verkrijgen
van een betere buste-ontwikkeling
is toch wel wat dwaas en niet zonder
kans op gevaar.
Het doet zeer zonderling aan dat op
verschillende plaatsen in het redactionele
gedeelte gewaarschuwd wordt
tegen de kwakzalverij terwijl deze blijkens
de voorbeelden, die ik gaf, in de
advertenties wordt toegelaten. Onder
meer op die grond is mijn vertrouwen in
De Dokter in Huis niet zo heel groot.
R. E. W.
KNOEIER ZWAAR GESTRAFT I
Vier weken hechtenis, zes mille boete en instrumenten inleveren.
TANDTECHNICUS E.N.A.D. in
Tilburg heeft zowel in zijn woonplaats
als in Breda reeds enige vonnissen op
zijn naam staan, gevolg van onbevoegde
uitoefening der tandheelkunde. Op
6 juni stond hij voor het Tilburgse kantongerecht
wederom terecht, omdat hij
opnieuw buiten zijn tandtechnische
boekje was gegaan.
Er werden 13 getuigen gehoord, die
allen verklaarden, dat D. enkele keren
een brij in hun monden had aangebracht
om de maat van een gebit te nemen en
dat hij daarna zelf de kunstgebitten in
hun monden had aangedrukt. Volgens
getuigen-deskundigen, drie tandartsen
uit Tilburg, waren deze gebitten zeer
aan slijtage onderhevig. Zij hadden er
gezien, die na enkele jaren gewoon
weggesleten waren. Ook over de tandheelkundige
behandeling waren de deskundigen
niet te spreken. In het Tilburgse
ziekenhuis waren verscheidene
patiënten geweest, bij wie nog stukjes
tand in het tandvlees onder de nieuwe
gebitten zaten.
Tegenover de politie had D. geen
verklaring willen afleggen. Tevoren
echter had hij wel gezegd (aldus Het
Parool van 7-6-'56), dat hij jaarlijks
5.000 gebitten van kunsthars maakte,
waarmee hij ongeveer een halve ton
per jaar zou verdienen.
De ambtenaar van het Openbaar
Ministerie merkte op, dat D. uit zijn vijf
vroegere vonnissen blijkbaar niets had
geleerd. Hij had daarna wel de hulp
ingeroepen van artsen uit de omgeving
om onder hun toezicht te kunnen werken
en de laatste tijd had hij de medewerking
gekregen van de tandheelkundige
S. uit Rotterdam. Deze was echter,
aldus het O.M., buiten zijn bevoegdheid
gegaan door een nog niet zestienjarig
kind te behandelen, wat volgens de wet
van 1939 verboden is.
Het O.M. eiste tegen D. drie maanden
hechtenis, 20 mille boete, een
maand hechtenis voorwaardelijk en inbeslagname
van D.'s tandheelkundige
instrumentarium. Tegen de Rotterdamse
medewerker P. S. luidde de eis
ƒ 500 boete.
Kantonrechter mr H. J. A. Scheidelaar
wees op 20 juni schriftelijk vonnis.
De hardnekkige recidivist werd veroordeeld
tot 28 dagen hechtenis, ƒ 6.000
boete subs, twee maanden hechtenis,
als mede tot acht dagen voorwaardelijk
met een proeftijd van een jaar. Als bijzondere
voorwaarde bepaalde de kantonrechter,
dat D. binnen een maand na
het onherroepelijk worden van het vonnis
zijn instrumentarium betrekking
hebbend op de tandheelkunde ten parket
te moet inleveren. De medewerker
P. S. werd ƒ 300 boete opgelegd.