hier - Jong Groen

cultuur muziek
Wooden Arms, de derde cd van Patrick Watson is één
van de mooiste platen van 2009. Ken je Patrick Watson
nog niet, dan komt daar met deze recensie hopelijk
verandering in.
Patrick Watson is meer dan de naam van de zanger, het
is ook een parel van een groep. En dat het een groep is,
merk je bij het beluisteren van Wooden Arms. Niet alleen
Patrick zelf steelt de show, maar ook zijn zeer getalenteerde
percussionist Robbie Kuster die alle percussieinstrumenten
op het album bespeelt. Als je goed luistert
dan hoor je in het nummer Beijing zelfs een draaiend
fietswiel.
We starten bij het begin: Het eerste nummer, Fire-
weed, zet meteen de toon voor de rest van de plaat.
Dit zweverige nummer is niet voor niets opgenomen in
een IJslandse studio. Je hoort zowel duisternis als een
sprankeltje hoop in het lied. Iets wat naadloos overgaat
in het volgende nummer, Tracy’s Water. Feeërieke zangpartijen
en een ongelofelijk ‘catchy’ drietellig ritmestukje
bepalen sterk het nummer. De prachtige begeleiding
door de strijkers maakt het nummer één van de beste op
de plaat.
22
van canada
Patrick WatSon
WOODEN ArMS
(Label)
Een tikkeltje anders is de song Beijing: hier stelen de
piano en de veelvoud aan percussie de show. Samen
geven ze de jachtigheid en de drukte van een stad als
Beijing weer. Toch werkt het nummer niet op je zenuwen
en blijft het zelfs dagen in je hoofd rondhangen.
Het zevende liedje van de cd, met de tot de verbeelding
sprekende titel Big Bird in a small cage, daarentegen is
uiterst rustig. Het lied gaat terecht de strijd aan met het
eerder genoemde Tracy’s Water voor beste nummer op
de plaat. Het lied is namelijk tegelijkertijd intriest, absurd
en geruststellend, maar het heeft ook een bijhorende
verhaal. Tijdens zijn concert in de Ancienne Belgique,
overigens één van de beste concerten van de voorbije
jaren, vertelde Patrick Watson dat hij dit nummer schreef
met in het achterhoofd Dolly Parton als tweede stem. Hij
stuurde het op, maar kreeg nooit een antwoord. Een gemiste
kans, want mevrouw Parton is geknipt voor de rol.
Tot slot willen we zeker ook Man like you nog vermelden.
Patrick Watson bewijst hiermee dat hij ook weet dat
eenvoud siert. De stem van Patrick die begeleid wordt
door enkele akoestische gitaren leidt tot deze parel. Zo
weinig als Beijing veel is, maar daarom niet minder mooi.
Op Wooden Arms ontdek je altijd nieuwe elementen en
hierdoor blijft de plaat je bekoren. Wedden dat je na het
beluisteren uren later nog steeds de laatste tonen van
de plaat neuriet? Een echte aanrader, zowel voor koude
winterdagen als voor zwoele zomernachten.